Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών και Πολιτικές Επιστήμες - Αποκατάσταση

[adonman]

Aυτή η άποψη δυστυχώς φαντάζει "αδιανόητη" για τα ελληνικά δεδομένα. Έχοντας ζήσει κάπου 3 χρόνια στο εξωτερικό, πλήρους διαμονής και σπουδών το διαπίστωσα ότι έχεις δίκιο. Οι άνθρωποι στη δυτική Ευρώπη είναι αρκετά σαφείς γιατί κάνει ο καθένας τι και γιατί. Βέβαια και το σύστημα σπουδών τους δεν είναι τόσο εύκολα προσβάσιμο για μεταπτυχιακές σπουδές. Θέλει πολύ γερό υπόβαθρο, γερό στομάχι για τις σπουδές και οικονομική βάση από το σπίτι. Αν υποθέσουμε ότι διδάσκεσαι 4 μαθήματα και στο κάθε μάθημα τη βδομάδα ανεβαίνουν 7-8 ασκήσεις με προθεσμία λύσης τους εβδομαδιαία, υπολόγισε πόσο πιεστική είναι η φοιτητική ζωή. Στα ξένα Πανεπιστήμια οι ασκήσεις αυτές δεν είναι τόσο εύκολες και σε 2 μέρες του σαββατοκύριακου δεν μπορούν εύκολα να λυθούν ειδικά όταν συνδυάζονται με ανάπτυξη κώδικα ή κάποιο project. Δεν φτάνει ο χρόνος καθώς δεν υπάρχει η εγγύηση ότι η λύση του φοιτητή είναι η σωστή.

Τα μεταπτυχιακά νομίζω σε ειδικές περιπτώσεις που εξαρτάται από τον ενδιαφερόμενο, προσδίδουν ειδικές γνώσεις αλλά για συγκεκριμένη οικονομία. Είναι κάπως αστείο να βλέπεις τους Έλληνες να κάνουν μετά μανίας λες και η Ελληνική αγορά έχει βιομηχανία γερμανικού τύπου. Από την άλλη πλειάδα μεταπτυχιακών προγραμμάτων Ελληνικών Πανεπιστημίων εκκρεμούν προς αναγνώριση εντός ΕΕ για λόγους γραφειοκρατικούς των Τμημάτων που θεσπίζουν αυτές τις σπουδές. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι πολλά προγράμματα από Ελληνικά Πανεπιστήμια για ευνόητους λόγους δεν είναι ισάξια των Ευρωπαϊκών ακόμη και της Ιταλίας. Από τη στιγμή που η διδασκαλία εμμένει στη θεωρητική αποστήθιση και στημένες εργασιούλες των κολλητών, δεν είναι μεταπτυχιακά! Οι μεταπτυχιακοί φοιτητές συνήθως είναι ελάχιστοι και έτσι ορισμένοι έχουν απίστευτη "οικειότητα" με πολλά μέλη ΔΕΠ. Αυτό δυστυχώς ευδοκιμεί κυρίως στην Ελλάδα.

Ακούω και βλέπω πολλά για τα μεταπτυχιακά της Ελλάδας: φοιτητές που δεν ενδιαφέρονται να μάθουν τίποτα και καθηγητές που θέλουν απλά να ενισχύσουν το εισσόδημά τους. Στο δε ανοιχτό πανεπιστήμιο έχω γνωστή που περνάει η μάνα της τα μαθήματα κάνοντας τις εργασίες ενώ ταυτόχρονα η κόρη κάνει και δεύτερο μεταπτυχιακό σε πανεπιστήμιο της Κύπρου...

Πιστεύω ότι και οι ίδιες οι εταιρίες πια δε δίνουν ιδιαίτερη βάση στα μεταπτυχιακά. Τουλάχιστον με το σύστημα που επικρατεί στην ελλάδα, συμφωνώ απόλυτα ότι στην Ευρώπη τα πράγματα είναι διαφορετικά. Επίσης πλέον ακόμα και στην έρευνα αξιογούνται άλλα κριτήρια (ερευνητική εμπειρία, συμμετοχή σε προγράμματα, προσωπικότητα) πέραν του βαθμού πτυχίου και του μεταπτυχιακού που τους δίνονται υπεραξία στην Ελλάδα.

Αυτό όμως που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι το μάστερ ΔΕΝ αλλάζει το επαγγελματικό σου προφίλ (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων και του MBA).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Νομίζω πάντως ότι δεν έχει νόημα να αναλώνεται κανείς στο "τί γίνεται έξω" από τη στιγμή που συζητά για την Ελλάδα. Αν είναι να μείνει εδώ, θα παίξει με αυτούς τους όρους.

Βαθμό πάντως δεν κοιτάνε πουθενά! Μόνο για την εισαγωγή σε μεταπτυχιακό/διδακτορικό/πρόγραμμα υποτροφιών. Στην αγορά εργασίας καμία σχέση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 451212]

Βαθμό κοιτάνε σε όλα τα μεταπτυχιακά προγράμματα. Για αυτό και αναφέρεται ως προϋπόθεση είτε να έχουν Λίαν Καλώς είτε να είναι πάνω από 7 μο. Μιλάω βέβαια για τις κοινωνικές επιστήμες, δεν γνωρίζω αν είναι γενικευμένο (πιθανολογώ υπάρχουν προϋποθέσεις).

Είναι πολύ γενικό να λέμε οι εταιρείες δεν κοιτάνε μεταπτυχιακά. Αν δεν έχεις κάνει κάτι εξωακαδημαϊκό και το μόνο που έχεις να επιδείξεις ως εμπειρία είναι η φοίτησή σου, τότε ναι έχουν σημασία. Αυτό ισχύει σε γενικό πλαίσιο νομίζω και μιλάμε για τα ελληνικά δεδομένα πάντα.

Για τον βαθμό, η Βελλιώτου Γενική Διευθύντρια της KPMG είχε πει ότι αν ει΄ναι να βάλεις βαθμό στο CV, να έχεις έναν καλό βαθμό τύπου 8,5. Δηλαδή δεν το κοιτάνε, αλλά αν είναι ένας καλός βαθμός να το αναφέρεις και θα το προσέξουν, αλλά δεν θα σε ρωτήσουν.

Διαφωνώ, πλήρως ότι δεν σου αλλάζει την επαγγελματική πορεία το μάστερ. Έχουν αναφερθεί τόσα παραδείγματα και είναι και λογικό, ότι ένα προπτυχιακό που είναι 4 χρόνια ελλάδα ή 3 στο εξωτερικό δεν μπορείς να πεις ότι σε έχει καθορίσει σαν επαγγελματία. Αυτή η νοοτροπία είναι άκρως συντηρητική και αδόκιμη σε κοινωνία του 21ου αιώνα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Εξαρτάται τί εννοεί ο καθένας αλλαγή επαγγελματικής πορείας.

Αν είναι να μεταπηδήσεις "επιστήμη" (με την ευρεία έννοια), τότε δεν γίνεται, και μεταξύ μας κακώς επέλεξες άλλο πράγμα για να πας αλλού. Αν είναι να πιάσεις παρακλάδια (γιατί αυτό κάνανε στα παραδείγματα που έχω διαβάσει κατά καιρούς εδώ μέσα) τότε μαζί σου και εγώ. Άλλωστε πολλά από τα μάστερς που έχουμε τί είναι; Προεκτάσεις μαθημάτων σχολών που ανοίγουν άλλες πόρτες.

Ένα συχνό παράδειγμα που ακούω όμως, από Πολιτική επιστήμη ή φιλολογία σε Δημοσιογραφία υπάρχουν τεράστια κενά που δεν καλύπτονται ούτε από προσωπική προσπάθεια ούτε από προπαρασκευαστικά μαθήματα.

Για κάποιο λόγο είναι διαφορετικές σχολές παιδιά, αυτό να σκέφτεστε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 451212]

Εξαρτάται τί εννοεί ο καθένας αλλαγή επαγγελματικής πορείας.

Αν είναι να μεταπηδήσεις "επιστήμη" (με την ευρεία έννοια), τότε δεν γίνεται, και μεταξύ μας κακώς επέλεξες άλλο πράγμα για να πας αλλού. Αν είναι να πιάσεις παρακλάδια (γιατί αυτό κάνανε στα παραδείγματα που έχω διαβάσει κατά καιρούς εδώ μέσα) τότε μαζί σου και εγώ. Άλλωστε πολλά από τα μάστερς που έχουμε τί είναι; Προεκτάσεις μαθημάτων σχολών που ανοίγουν άλλες πόρτες.

Ένα συχνό παράδειγμα που ακούω όμως, από Πολιτική επιστήμη ή φιλολογία σε Δημοσιογραφία υπάρχουν τεράστια κενά που δεν καλύπτονται ούτε από προσωπική προσπάθεια ούτε από προπαρασκευαστικά μαθήματα.

Για κάποιο λόγο είναι διαφορετικές σχολές παιδιά, αυτό να σκέφτεστε.

Προσωπικά γνωρίζω παραδείγματα από Πολιτικές Επιστήμες σε Media, HR, Ναυτηλιακά, Οικονομικά (διεθνή), Management. Αυτά μου έρχονται στο μυαλό τώρα. Και είναι και λογικό... Για να διαλέξεις διαφορετική "επιστήμη" σημαίνει ότι είσαι συνειδητοποιημένος και ξέρεις που πας, έτοιμος να ανταπεξέλθεις σε τυχόν δυσκολίες. Είναι αδιανόητο για μένα να θεωρήσουμε ότι από τα προπτυχιακά βγαίνουμε στην Ελλάδα επιστήμονες του αντικειμένου μας και αδυνατούμε να κατευθυνθούμε αλλού.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Με παρεξήγησες, δεν εννοώ σε καμία περίπτωση ότι από τα προπτυχιακά βγαίνεις επιστήμονας. Ούτε κατά διάννοια. Αυτό που προσπαθώ να πω ότι είναι το μεταπτυχιακό δεν σου δίνει βάσεις να γνωρίσεις μια επιστήμη από την αρχή της. Σε πιάνει από ένα σημείο και πέρα.

Επίσης, γιατί να βγεις επιστήμονας; Αν θες να κάνεις έρευνα, να βγεις επιστήμονας. Αν θες να εργαστείς, να βγεις σωστός επαγγελματίας.

Πριν παρεξηγηθώ ακόμα περισσότερο να πω όσο πιο κομψά μπορώ ότι το ότι "βγαίνει" κάποιος και δουλεύει δεν σημαίνει ότι έχει γνώσεις ή/και είναι καλός. Το να βρει κάποιος δουλειά είναι συνδυασμός πολλών παραγόντων.

Εγώ είμαι υπέρ της άποψης αλλαγής πορείας, αλλάζεις όσες φορές θέλεις και πας όπου θέλεις. Αλλιώς δεν μπορεί να είναι κάποιος ευτυχισμένος. Απλά δεν θεωρώ ότι με ένα μεταπτυχιακό το κάνεις σωστά αφού κάνεις εξειδίκευση σε κάτι που έπρεπε να ξέρεις ήδη. Το σωστό μεταπτυχιακό δεν κάνει πίσω βήματα να σου μάθει πράγματα. Κάνει βήματα μπροστά και μέσα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 451212]

Με παρεξήγησες, δεν εννοώ σε καμία περίπτωση ότι από τα προπτυχιακά βγαίνεις επιστήμονας. Ούτε κατά διάννοια. Αυτό που προσπαθώ να πω ότι είναι το μεταπτυχιακό δεν σου δίνει βάσεις να γνωρίσεις μια επιστήμη από την αρχή της. Σε πιάνει από ένα σημείο και πέρα.

Επίσης, γιατί να βγεις επιστήμονας; Αν θες να κάνεις έρευνα, να βγεις επιστήμονας. Αν θες να εργαστείς, να βγεις σωστός επαγγελματίας.

Πριν παρεξηγηθώ ακόμα περισσότερο να πω όσο πιο κομψά μπορώ ότι το ότι "βγαίνει" κάποιος και δουλεύει δεν σημαίνει ότι έχει γνώσεις ή/και είναι καλός. Το να βρει κάποιος δουλειά είναι συνδυασμός πολλών παραγόντων.

Εγώ είμαι υπέρ της άποψης αλλαγής πορείας, αλλάζεις όσες φορές θέλεις και πας όπου θέλεις. Αλλιώς δεν μπορεί να είναι κάποιος ευτυχισμένος. Απλά δεν θεωρώ ότι με ένα μεταπτυχιακό το κάνεις σωστά αφού κάνεις εξειδίκευση σε κάτι που έπρεπε να ξέρεις ήδη. Το σωστό μεταπτυχιακό δεν κάνει πίσω βήματα να σου μάθει πράγματα. Κάνει βήματα μπροστά και μέσα.

Στην Ελλάδα το μεγαλύτερο ποσοστό, προσωπική άποψη, που επιλέγει κάποιο μεταπτυχιακό το κάνει για να τον βοηθήσει να βρει κάποια εργασία και όχι για να εμβαθύνει στην επιστήμη και να συνεχίσει σε διδακτορικό. Πλέον ορισμένοι το επιχειρούν για τον ίδιο λόγο για την εύρεση εργασίας και όχι για να γίνουν ΔΕΠ. Επομένως, συμφωνώ το μεταπτυχιακό δεν θα μπορέσει να καλύψει τα κενά της επιστημονική γνώσης αλλά τα πρακτικά επιλύονται με προσωπική προσπάθεια συνήθως ή με πρωτοβουλία του ΠΜΣ, όπως στο ΟΠΑ. Και οι περισσότεροι δεν νοιάζονται νομίζω, γιατί το κοιτάνε πρακτικά/επαγγελματικά το θέμα και όχι επιστημονικά/ακαδημαϊκά.

Ένα πρότυπο υπό σηυζήτση είναι της Γαλλίας που χωρίζονται σε επαγγελματικά και ακαδημαϊκά ΠΜΣ. Στα πρώτα έχουν πρακτική άσκηση σε εταιρείες, ενώ στο δεύτερο γράφουν διπλωματική, μεταξύ των διαφορών τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Στην Ελλάδα το μεγαλύτερο ποσοστό, προσωπική άποψη, που επιλέγει κάποιο μεταπτυχιακό το κάνει για να τον βοηθήσει να βρει κάποια εργασία και όχι για να εμβαθύνει στην επιστήμη και να συνεχίσει σε διδακτορικό. Πλέον ορισμένοι το επιχειρούν για τον ίδιο λόγο για την εύρεση εργασίας και όχι για να γίνουν ΔΕΠ. Επομένως, συμφωνώ το μεταπτυχιακό δεν θα μπορέσει να καλύψει τα κενά της επιστημονική γνώσης αλλά τα πρακτικά επιλύονται με προσωπική προσπάθεια συνήθως ή με πρωτοβουλία του ΠΜΣ, όπως στο ΟΠΑ. Και οι περισσότεροι δεν νοιάζονται νομίζω, γιατί το κοιτάνε πρακτικά/επαγγελματικά το θέμα και όχι επιστημονικά/ακαδημαϊκά.

Ένα πρότυπο υπό σηυζήτση είναι της Γαλλίας που χωρίζονται σε επαγγελματικά και ακαδημαϊκά ΠΜΣ. Στα πρώτα έχουν πρακτική άσκηση σε εταιρείες, ενώ στο δεύτερο γράφουν διπλωματική, μεταξύ των διαφορών τους.

Δεν το γνωρίζω για τη Γαλλία, αλλά ακούγεται εξαιρετικά ενδιαφέρον και χρήσιμο.

Και ναι συμφωνώ απολύτως σε αυτό που λες στο πρώτο κομμάτι και εκεί είναι το λάθος και στις επιλογές μας και στον τρόπο που πλασάρονται τα μεταπτυχιακά στην Ελλάδα. Γιατί, και σου μιλάω ειλικρινά, ο ανταγωνισμός είναι τόσο μεγάλος ανάμεσα σε όλα αυτά που υπάρχουν που κάνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να πάρουν κόσμο.

Επειδή όμως εκτός από τα ακαδημαϊκά είμαι και στην αγορά εργασίας έχω απανωτά παραδείγματα επί χρόνια που βασικές γνώσεις λείπουν, γνώσεις καθημερινής χρήσης, γνώσεις που παίρνεις στο πρώτο έτος κάθε σχολής. Γι' αυτό χτυπιέμαι και λέω ότι δεν μπορείς να πάρεις "μεγάλη στροφή". Τουλάχιστον στον τομέα ΜΜΕ, Δημοσιογραφίας, PR, Marketing που κινούμαι εγώ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 451212]

Δεν το γνωρίζω για τη Γαλλία, αλλά ακούγεται εξαιρετικά ενδιαφέρον και χρήσιμο.

Και ναι συμφωνώ απολύτως σε αυτό που λες στο πρώτο κομμάτι και εκεί είναι το λάθος και στις επιλογές μας και στον τρόπο που πλασάρονται τα μεταπτυχιακά στην Ελλάδα. Γιατί, και σου μιλάω ειλικρινά, ο ανταγωνισμός είναι τόσο μεγάλος ανάμεσα σε όλα αυτά που υπάρχουν που κάνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να πάρουν κόσμο.

Επειδή όμως εκτός από τα ακαδημαϊκά είμαι και στην αγορά εργασίας έχω απανωτά παραδείγματα επί χρόνια που βασικές γνώσεις λείπουν, γνώσεις καθημερινής χρήσης, γνώσεις που παίρνεις στο πρώτο έτος κάθε σχολής. Γι' αυτό χτυπιέμαι και λέω ότι δεν μπορείς να πάρεις "μεγάλη στροφή". Τουλάχιστον στον τομέα ΜΜΕ, Δημοσιογραφίας, PR, Marketing που κινούμαι εγώ.

Συμφωνούμε στην έλλειψη και είναι κρίμα, που δεν υπάρχει μεγαλύτερη κινητκικότητα των προπτυχιακών φοιτητών, όπως γίνεται (πάλι το αναφέρω γιατί αυτό γνωρίζω κάπως) και στη Γαλλία, που οι φοιτητές ανά έτος, μπορούν να αιτηθούν να μεταπηγήσουν σε άλλο πανεπιστήμιο (όχι μετεγγραφές με κοινωνικά κριτήρια όπως είναι στην Ελλάδα). Έστω στο πρώτο ή δεύτερο έτος αν διαπίστωναν φοιτητές ότι θέλουν να ακολουθήσουν τη δημοσιογραφία ή marketing και μετακινούνταν ορισμένοι σε τμήματα ΜΜΕ και θα αποτρεπόταν αυτή η βασική έλλειψη γνώσεων που παρατηρείτε και δεν θα πλούτιζαν οι ιδιωτικές σχολές δημοσιογραφίας.

Δύο παρατηρήσεις για αυτά που μόλις ανέφερα όμως είναι ότι:
1. Αρκετοί, νομίζω, μη προπτυχιακοί απόφοιτοι ΜΜΕ είναι τώρα είτε μεγαλοδημοσιογραφοί/εκδότες είτε και καθηγητές σε ελληνικά ΑΕΙ και φυσικά ιδιωτιές σχολές.

2. Οι ιδιωτικές σχολές είναι εκεί γιατί καλύπτουν τους φοιτητές/αποφοίτους λυκείου που δεν μπήκαν σε τμήμα ΜΜΕ μόνο; ή και γιατί έχουν μεγαλύτερη επαφή με την αγορά εργασιας, σύνδεση με εταιρείες marketing, τηλ. σταθμούς, μεγάλες ιστοσελίδες;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 699855]

Στην Ελλάδα το μεγαλύτερο ποσοστό, προσωπική άποψη, που επιλέγει κάποιο μεταπτυχιακό το κάνει για να τον βοηθήσει να βρει κάποια εργασία και όχι για να εμβαθύνει στην επιστήμη και να συνεχίσει σε διδακτορικό. Πλέον ορισμένοι το επιχειρούν για τον ίδιο λόγο για την εύρεση εργασίας και όχι για να γίνουν ΔΕΠ. Επομένως, συμφωνώ το μεταπτυχιακό δεν θα μπορέσει να καλύψει τα κενά της επιστημονική γνώσης αλλά τα πρακτικά επιλύονται με προσωπική προσπάθεια συνήθως ή με πρωτοβουλία του ΠΜΣ, όπως στο ΟΠΑ. Και οι περισσότεροι δεν νοιάζονται νομίζω, γιατί το κοιτάνε πρακτικά/επαγγελματικά το θέμα και όχι επιστημονικά/ακαδημαϊκά.

Ένα πρότυπο υπό σηυζήτση είναι της Γαλλίας που χωρίζονται σε επαγγελματικά και ακαδημαϊκά ΠΜΣ. Στα πρώτα έχουν πρακτική άσκηση σε εταιρείες, ενώ στο δεύτερο γράφουν διπλωματική, μεταξύ των διαφορών τους.

Συμφωνώ! Μιλώντας όμως για την Ελλάδα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη ότι τα επαγγελματικά δικαιώματα τα δίνει ο βασικός τίτλος σπουδών. Πχ αν ένας Φιλόλογος θέλοντας να διευρύνει το πεδίο εύρεσης εργασίας του γραφτεί σε ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα οικονομικών, δεν νομίζω ότι θα τον βοηθήσει ιδιαίτερα να πετύχει τον στόχο του!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Δύο παρατηρήσεις για αυτά που μόλις ανέφερα όμως είναι ότι:
1. Αρκετοί, νομίζω, μη προπτυχιακοί απόφοιτοι ΜΜΕ είναι τώρα είτε μεγαλοδημοσιογραφοί/εκδότες είτε και καθηγητές σε ελληνικά ΑΕΙ και φυσικά ιδιωτιές σχολές.

2. Οι ιδιωτικές σχολές είναι εκεί γιατί καλύπτουν τους φοιτητές/αποφοίτους λυκείου που δεν μπήκαν σε τμήμα ΜΜΕ μόνο; ή και γιατί έχουν μεγαλύτερη επαφή με την αγορά εργασιας, σύνδεση με εταιρείες marketing, τηλ. σταθμούς, μεγάλες ιστοσελίδες;

1. Είναι κάτι που αν ψάξεις στα κατάβαθα του iSchool θα βρεις ότι έχω απαντήσει. Οι πανεπιστημιακές σχολές ΜΜΕ έβγαλαν πρώτους απόφοιτους το 94 ή το 95 αν δεν κάνω λάθος, κάποια χρόνια μετά την ίδρυση των πρώτων ιδιωτικών καναλιών. Η αγορά εργασίας κάπως έπρεπε να καλυφθεί και έγινε από άλλα επαγγέλματα. Αυτό όμως έγινε και σε άλλους τομείς, παλιά δεν υπήρχε ας πούμε ούτε κατά προσέγγιση Marketing, το έκανε όποιος ήταν γρήγορος και έπιανε τα trends της εποχής.

2. Είναι εκεί για τον ίδιο λόγο που υπάρχουν όλες οι ιδιωτικές σχολές: γιατί δεν πέρασαν στις πανελλαδικές και γιατί θέλησαν αργότερα να κάνουν κάτι άλλο αλλά δεν θέλουν να περάσουν ξανά από τη διαδικασία των πανελλαδικών. Πλέον κανένα πανεπιστημιακό τμήμα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από θέμα "κονέ" με την αγορά εργασίας: όσοι φοιτητές επιθυμούν μπορούν να κάνουν πρακτικές και είμαι πολύ υπερήφανη να λέω ότι τους περισσότερους από τους φοιτητές μου τους βλέπω στην τηλεοραση ή τους διαβάζω όπου γράφουν.

Δεν είμαι κατά της ιδιωτικής εκπαίδευσης να πω εδώ, θα ήταν τουλάχιστον υποκριτικό να το κάνω, απλά υπογραμμίζω ότι τα πανεπιστήμια αλλάζουν και βελτιώνονται. Και δεν ισχύει μόνο για τη δημοσιογραφία η οποία έχει το πολύ σοβαρό πρόβλημα του ό,τι δηλώσεις είσαι...Γι'αυτό άλλωστε και η παντελής έλλειψη δεοντολογίας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 451212]

Συμφωνώ! Μιλώντας όμως για την Ελλάδα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη ότι τα επαγγελματικά δικαιώματα τα δίνει ο βασικός τίτλος σπουδών. Πχ αν ένας Φιλόλογος θέλοντας να διευρύνει το πεδίο εύρεσης εργασίας του γραφτεί σε ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα οικονομικών, δεν νομίζω ότι θα τον βοηθήσει ιδιαίτερα να πετύχει τον στόχο του!

Μιλάμε για σπουδές κυρίως τεχνολογικής και θεωρητικής κατεύθυνσης, δεν γνωρίζω πώς λέγονται σήμερα. Το μόνο κλειστό επάγγελμα πρέπει να είναι του δικηγόρου, που πρέπει να περάσουν από τον ΔΣΑ πρώτα. Οικονομικό επιμελητήριο δέχεται οποιονδήποτε με μεταπτυχιακό στα οικονομικά, απόφοιτοι ΜΜΕ δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο επαγγελματικό δικαίωμα (νομίζω), οι επιστήμες εκπαίδευσης είναι πολύ ρευστές, ήτοι υπάρχουν πάρα πολλά τμήματα που δίνουν πρόσβαση στο δημόσιο, ακόμα και αν δεν θέλεις να πας στο δημόσιο, υπάρχουν πολλά ιδιωτικά για να εργαστείς, φροντιστήρια. Επομένως για τα τμήματα αυτών των δύο κατευθύνσεων νομίζω η "μεταπήδηση" είναι σχετικά εύκολη. Τώρα για τη θετική κατεύθυνση στην οποία ανήκουν πολυτεχνικές σχολές και ιατρι΄κα επαγγέλματα, το πρόβλημα της μη κινητικότητας των προπτυχιακών φοιτητών και η σχεδόν επιβεβλημένη ολοκλήρωση προπτυχιακού στον τομέα, οδηγεί στη Βουλγαρία, Ρουμανία για ιατρικά, κολλέγια για μηχανικούς/αρχιτέκτονες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[adonman]

Συμφωνώ! Μιλώντας όμως για την Ελλάδα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη ότι τα επαγγελματικά δικαιώματα τα δίνει ο βασικός τίτλος σπουδών. Πχ αν ένας Φιλόλογος θέλοντας να διευρύνει το πεδίο εύρεσης εργασίας του γραφτεί σε ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα οικονομικών, δεν νομίζω ότι θα τον βοηθήσει ιδιαίτερα να πετύχει τον στόχο του!

Επιτέλους κάποιος το είπε! Καλώς ή κακώς τα επαγγελματικά δικαιώματα δεν είναι ασήμαντα: δεν έχει σημασία τι γνωρίζεις, και πόσο καλά, αν δεν έχεις το ανάλογο πάτημα για να το πράξεις.

Για κάποιον που θέλει να εργαστεί σε μια εταιρία κατά τη γνώμη μου το καλύτερο είναι να κάνει εθελοντικές πρακτικές για προϋπηρεσία παρά μάστερ, ειδικά αν δε διαθέτει τα τεράστια ποσά που ζητάνε για τα mba. Από κει και πέρα η έρευνα είναι κάτι τελείως διαφορετικό: δεν έχει καμία, σχεδόν, σημασία ποιο είναι το πρώτο πτυχίο αλλά ποια είναι η μετέπειτα πορεία. Το πτυχίο όμως σε καθορίζει σε οτιδήποτε δεν αφορά την έρευνα.

Επομένως, σε κάποιο ερευνητικό κέντρο ή πανεπιστήμιο θα σε πάρουν λόγω της συνολικής σου πορείας, αλλά για να εργαστείς σε κάποιο ιδιωτικό ή δημόσιο φορέα πρέπει απλά να ανήκεις στον επαγγελματικό κλάδο που ζητάνε.

Πχ: έστω ότι ένας απόφοιτος νοσηλευτικής εκπα, κάνει διδακτορικό στη μοριακή γενετική και συνεχίζει κάνοντας μια μεγάλη ερευνητική καριέρα στη γενετική επίκτητων νοσημάτων. Αν κάποια στιγμή, ενδιαφερθεί να απεμπολήσει την ερευνητική του ιδιότητα και να εργαστεί στο δημόσιο εκτός ακαδημαϊκού χώρου, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να εργαστεί ως νοσηλευτής.
(το άτομο είναι υπαρκτό)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Τόσο η προσωπική όσο και η εμπειρία φίλων μου (στην ίδια επιστήμη) δείχνει ότι κυρίως τα μεταπτυχιακά σε Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια αξίζουν για τους εξής λόγους: ιστορική συνέπεια πολλών Πανεπιστημίων με την τοπική αγορά των χωρών αυτών. Άλλος λόγος είναι η ανυπαρξία καταλήψεων, οι καθηγητές Πανεπιστημίων ελέγχονται και ο τρόπος διδασκαλίας δεν είναι ο Ελληνικός εικονογραφημένος! Για το τελευταίο νομίζω, δεν χρειαζόμαστε συστάσεις. Η πλειονότητα καθηγητών κάθε βαθμίδας στην Ελλάδα είναι αδιάβαστοι στο αντικείμενό τους ή προσέρχονται αδιάβαστοι και απροετοίμαστοι όταν διδάσκουν. Αυτό γίνεται επειδή το Πανεπιστημιακό Τμήμα δεν έχει θέσει στόχους. Η διδασκαλία δεν αποσκοπεί κάπου γιατί οι καθηγητές έχουν την νοοτροπία του δημοσίου και αντιμετωπίζουν τους μαθητές/ φοιτητές ως αναγκαίο κακό καθώς η υπάρξή τους και ο μισθός τους δεν επηρεάζεται από την απόδοση των μαθητών/ φοιτητών. Θα ήθελα να προσθέσω ότι ορισμένα μεταπτυχιακά μπορεί να προσδώσουν κάποιες γνώσεις που αξίζει τον κόπο αλλά με βάση την αγορά εργασίας και σαφή εργασιακά πλάνα. Στην Ελλάδα της ύφεσης δεν ξέρω κατά πόσο κάποιος μπορεί να κάνει εργασιακά πλάνα. Νομίζω ότι ο διαχωρισμός σε "επαγγελματικό" ή "ακαδημαϊκό" μεταπτυχιακό δεν παίζει κάποιο ουσιαστικό ρόλο στην αγορά. Θα έλεγα ότι και ένα ακαδημαϊκό μεταπτυχιακό που έχει περισσότερο ερευνητικό προφίλ δίνει περισσότερες δεξιότητες στον αυριανό εργαζόμενο ακόμη και αν δεν ακολουθήσει την ακαδημαϊκή καριέρα (με διδακτορικές σπουδές κλπ) στον τομέα των cognitive skills, know-how-to do, analytical thinking και φυσικά μια σφαιρική εικόνα της επιστήμης. Θα ήθελα να μου απαντήσετε, πόσο περισσότερη έκταση γνώσης γνωρίζει κάποιος που έχει διαβάσει σε ένα μεταπτυχιακό 120 ects από έναν που παρακολούθησε μεταπτυχιακό 90 ects ή 60 ects fast-food. Η σύγκριση νομίζω είναι άτοπη. Επειδή πιστεύω στην ωριμότητα του ανθρώπου με τα χρόνια και επειδή η επιστήμη δεν είναι εύκολη να κατανοηθεί, ένα μεταπτυχιακό νομίζω δίνει μια διαφορετική εικόνα αλλά με προϋποθέσεις καλού υποβάθρου. Σε διάφορες αγγελίες εργασίας συνήθως σε έλλειψη επαγγελματικής προϋπηρεσίας την αντισταθμίζουν σε εις βάθος μεταπτυχιακές γνώσεις πάνω σε συγκεκριμένα αντικείμενα (π.χ. Econometrics).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[adonman]

Για να ακριβολογούμε αυτό που εννοείται με τους όρους "επαγγελματικό" και "ερευνητικό" μεταπτυχιακό υπάρχει αρκετά χρόνια στο εξωτερικό και τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει προγράμματα ανάλογα από διάφορα τμήματα.

Το ερευνητικό μεταπτυχιακό καλείται "master of research - mres" και πρόκειται για ένα μεταπτυχιακό με ελάχιστα μαθήματα - κυρίως ομιλίες από προσκεκλημένους ομιλητές - και με επιλογή ενός καθηγητή να σε βάλει να εργαστείς στο εργαστήριό του. Αυτά τα μεταπτυχιακά είναι δωρεάν και η εισαγωγή σε αυτά γίνεται με εξετάσεις και βιογραφικό. Γιατί? γιατί απλά σε φιλοξενούν στο τμήμα τους και συνεισφέρεις στην έρευνα που ήδη διεξάγεται στο τμήμα τους, και ίσως να συνεχίσεις για διδακτορικό πληρώνοντάς τους επί της ουσίας σε έρευνα.

Τα υπόλοιπα, τα "κανονικά" μεταπτυχιακά καλούνται "master of science - msc" και βρίσκονται κάπου στη μέση, καθώς σου προσφέρουν μια εξειδίκευση σε κάποια κλάδο, με κανονικό πρόγραμμα σπουδών, με δυνατότητα έρευνας, χωρίς όμως να υπάρχει μια άμεση σύνδεση με την αγορά. Επομένως αυτά τα μεταπτυχιακά έχουν μια μέση κλιμάκωση στα δίδακτρά τους, στην ελλάδα περίπου 3000-5000

Από την άλλη υπάρχουν μεταπτυχιακά τα οποία σου προσφέρουν μια άμεση επαφή με την αγορά εργασίας και τα κάνεις όχι με σκοπό να μείνεις και να προσφέρεις ακαδημαϊκή έρευνα, αλλά να δουλέψεις σε ιδιωτικούς φορείς. Τέτοιο παράδειγμα είναι όσα ανήκουν στην κατηγορία "master of business administration - mba". Σε αυτά τα μεταπτυχιακά τα δίδακτρα μπορεί να είναι πάρα πολύ υψηλά, της τάξεως των 5000-12000 στην ελλάδα, γιατί πολύ απλά πληρώνεις την μελλοντική εργασία σου. Το ίδιο ισχύει και για μεταπτυχιακά που παρέχουν εξειδίκευση σε συγκεκριμένους κλάδους διευρύνοντας τα επαγγελματικά τους δικαιώματα (LLM - master of law, DDS - Doctor of Dental Surgery).

Αυτό συμβαίνει και στο εξωτερικό: ένα μεταπτυχιακό στη βιολογία ή τη χημεία στο imperial κοστίζει περίπου 10000-20000 λύρες, ενώ ένα mba στο LBS μπορεί να κοστίζει και 150.000 λύρες.

Το συμπέρασμα είναι δύο λαϊκές ρήσεις: Ό,τι δίνεις παίρνεις. Όλα είναι δούναι και λαβείν

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Διαφωνώ με την λογική "ότι δίνεις παίρνεις" στον χώρο της ακαδημαϊκής γνώσης γιατί είναι και θέμα υποψηφίου. Επίσης αυτοί οι διαχωρισμοί ειδικά για το κλασικό μεταπτυχιακό δεν είναι τόσο απόλυτοι. Το πρόβλημα είναι όταν ξεκινάμε να μιλάμε για μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελλάδα. Νομίζω ότι ο τύπος του μεταπτυχιακού παίζει τον ελάχιστο ρόλο στην καριέρα κάποιου. Σημασία έχει ο τρόπος σκέψης και πόσο κάποιος θα εξελίξει την γνώση σε πραγματικά δεδομένα. Η ακαδημαϊκή πληρότητα ενός Master of Science σε σχέση με ένα MRes είναι σε θέματα επιστημονικής ευελιξίας και κριτικής σκέψης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 451212]

Για να ακριβολογούμε αυτό που εννοείται με τους όρους "επαγγελματικό" και "ερευνητικό" μεταπτυχιακό υπάρχει αρκετά χρόνια στο εξωτερικό και τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει προγράμματα ανάλογα από διάφορα τμήματα.

Το ερευνητικό μεταπτυχιακό καλείται "master of research - mres" και πρόκειται για ένα μεταπτυχιακό με ελάχιστα μαθήματα - κυρίως ομιλίες από προσκεκλημένους ομιλητές - και με επιλογή ενός καθηγητή να σε βάλει να εργαστείς στο εργαστήριό του. Αυτά τα μεταπτυχιακά είναι δωρεάν και η εισαγωγή σε αυτά γίνεται με εξετάσεις και βιογραφικό. Γιατί? γιατί απλά σε φιλοξενούν στο τμήμα τους και συνεισφέρεις στην έρευνα που ήδη διεξάγεται στο τμήμα τους, και ίσως να συνεχίσεις για διδακτορικό πληρώνοντάς τους επί της ουσίας σε έρευνα.

Τα υπόλοιπα, τα "κανονικά" μεταπτυχιακά καλούνται "master of science - msc" και βρίσκονται κάπου στη μέση, καθώς σου προσφέρουν μια εξειδίκευση σε κάποια κλάδο, με κανονικό πρόγραμμα σπουδών, με δυνατότητα έρευνας, χωρίς όμως να υπάρχει μια άμεση σύνδεση με την αγορά. Επομένως αυτά τα μεταπτυχιακά έχουν μια μέση κλιμάκωση στα δίδακτρά τους, στην ελλάδα περίπου 3000-5000

Από την άλλη υπάρχουν μεταπτυχιακά τα οποία σου προσφέρουν μια άμεση επαφή με την αγορά εργασίας και τα κάνεις όχι με σκοπό να μείνεις και να προσφέρεις ακαδημαϊκή έρευνα, αλλά να δουλέψεις σε ιδιωτικούς φορείς. Τέτοιο παράδειγμα είναι όσα ανήκουν στην κατηγορία "master of business administration - mba". Σε αυτά τα μεταπτυχιακά τα δίδακτρα μπορεί να είναι πάρα πολύ υψηλά, της τάξεως των 5000-12000 στην ελλάδα, γιατί πολύ απλά πληρώνεις την μελλοντική εργασία σου. Το ίδιο ισχύει και για μεταπτυχιακά που παρέχουν εξειδίκευση σε συγκεκριμένους κλάδους διευρύνοντας τα επαγγελματικά τους δικαιώματα (LLM - master of law, DDS - Doctor of Dental Surgery).

Αυτό συμβαίνει και στο εξωτερικό: ένα μεταπτυχιακό στη βιολογία ή τη χημεία στο imperial κοστίζει περίπου 10000-20000 λύρες, ενώ ένα mba στο LBS μπορεί να κοστίζει και 150.000 λύρες.

Το συμπέρασμα είναι δύο λαϊκές ρήσεις: Ό,τι δίνεις παίρνεις. Όλα είναι δούναι και λαβείν

Αυτή η ποσόστωση πάντως δεν υφίσταται για τα μεταπτυχιακά της Γαλλίας, όπου και εκεί υπάρχει ο διαχωρισμός σε μεταπτυχιακά έρευνας και "επαγγελματικά". Οπότε το δούναι και λαβε΄θν μάλλον υφίσταται σε "χώρες" του ΗΒ όπως Αγγλία και στην Κύπρο, μιας και αναφέρθηκε το Imperial.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Το Master of Research δεν είναι σε όλες τις επιστήμες αυτού του είδους, είχαμε και στο LSE όταν ήμουν εγώ και δεν ήταν αυτού του στυλ. Απλή σημείωση!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 699855]

Μιλάμε για σπουδές κυρίως τεχνολογικής και θεωρητικής κατεύθυνσης, δεν γνωρίζω πώς λέγονται σήμερα. Το μόνο κλειστό επάγγελμα πρέπει να είναι του δικηγόρου, που πρέπει να περάσουν από τον ΔΣΑ πρώτα. Οικονομικό επιμελητήριο δέχεται οποιονδήποτε με μεταπτυχιακό στα οικονομικά, απόφοιτοι ΜΜΕ δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο επαγγελματικό δικαίωμα (νομίζω), οι επιστήμες εκπαίδευσης είναι πολύ ρευστές, ήτοι υπάρχουν πάρα πολλά τμήματα που δίνουν πρόσβαση στο δημόσιο, ακόμα και αν δεν θέλεις να πας στο δημόσιο, υπάρχουν πολλά ιδιωτικά για να εργαστείς, φροντιστήρια. Επομένως για τα τμήματα αυτών των δύο κατευθύνσεων νομίζω η "μεταπήδηση" είναι σχετικά εύκολη. Τώρα για τη θετική κατεύθυνση στην οποία ανήκουν πολυτεχνικές σχολές και ιατρι΄κα επαγγέλματα, το πρόβλημα της μη κινητικότητας των προπτυχιακών φοιτητών και η σχεδόν επιβεβλημένη ολοκλήρωση προπτυχιακού στον τομέα, οδηγεί στη Βουλγαρία, Ρουμανία για ιατρικά, κολλέγια για μηχανικούς/αρχιτέκτονες.

Εφόσον είσαι απόφοιτος ΠΕΔΔ πώς και δεν σκέφτηκες την εισαγωγή σου στην ΕΣΔΔΑ; Το λέω επειδή στη σχολή σου έχεις διδαχθεί επαρκώς τα μαθήματα που εξετάζονται στον εισαγωγικό διαγωνισμό της σχολής πράγμα που αυτομάτως σου δίνει πλεονέκτημα έναντι των υποψηφίων που έχουν σπουδάσει "άσχετα" αντικείμενα. Εκτός φυσικά αν δεν σε ενδιαφέρει αυτού του είδους η επαγγελματική αποκατάσταση.

 

[Guest 451212]

Εφόσον είσαι απόφοιτος ΠΕΔΔ πώς και δεν σκέφτηκες την εισαγωγή σου στην ΕΣΔΔΑ; Το λέω επειδή στη σχολή σου έχεις διδαχθεί επαρκώς τα μαθήματα που εξετάζονται στον εισαγωγικό διαγωνισμό της σχολής πράγμα που αυτομάτως σου δίνει πλεονέκτημα έναντι των υποψηφίων που έχουν σπουδάσει "άσχετα" αντικείμενα. Εκτός φυσικά αν δεν σε ενδιαφέρει αυτού του είδους η επαγγελματική αποκατάσταση.

Το δημόσιο δίκαιο με ενδιαφέρει, καθώς και η Δημόσια Διοίκηση. Αλλά για να ασχοληθώ με το πρώτο προέχει να πάρω ολοκληρώσω νομικές σπουδές. Πρωτίστως δεν με ενδιαφέρει η μονιμότητα του δημοσίου και η άμεση επαγγελματική αποκατάσταση, όταν δεν κάνω αυτό που εξολοκλήρου επιθυμώ, αφού οι θέσεις που στέλνουν τους αποφοίτους δεν είναι συγκεκριμένου αντικειμένου. Αν θα μπορούσα να βρίσκομαι στον δημόσιο τομέα "υψηλής θέσης" όπως προσφέρει η Σχολή θα επιθυμούσα να ήταν στον τομέα του νομικού και οργανωτικό τομέα όπως Ελεγκτές Νομιμότητας.

Επίσης, το θέμα της Σχολής έχει υπάρξει συχνό φαινόμενο συζήτησης με αποφοίτους του ΠΕΔΔ, γιατί ακριβώς όπως λες το αντικείμενο είναι ιδιαίτερα όμοιο με τη σχολή μας όπως και του Παντειου, επομένως δεν καταλαβαίνουμε γιατί δεν δεν υπάρχει αποκλειστικότητα ή κάποια ποσοστωση στους εισακτεους από φοιτητές πολιτικής επιστήμης. Δεν έχουμε που δεν έχουμε κάποια ανταπόκριση από τον ιδιωτικό τομέα, τουλάχιστον το κράτος να σου παρείχε επαγγελματικά δικαιώματα πέρα απο μια θέση σε κάθε σχολείο της δευτεροβάθμιας. Έχουμε εισακτεους ίσους σε αριθμό με τις νομικές.
*η δεύτερη παράγραφος είναι μονόλογος αλήθειας μη δώσεις σημασία.