
29-04-16

14:53
Δεν συμφωνώ στο να είναι ο καθηγητής απλός διεκπεραιωτής εγκυκλίων (τις οποίες τις πιο πολλές φορές έχουν γράψει καρεκλοκένταυροι που έχουν δεκαετίες να μπουν σε σχολική τάξη). Ο σωστός δάσκαλος πρέπει να οσμίζεται τον παλμό της τάξης του και να προχωρά και λίγο πιο πέρα από τα στενά όρια της "διδακτέας ύλης". Δεν είπαμε να διδάξει επικαμπύλια ολοκληρώματα στην Α' λυκείου, όμως μπορεί λιγάκι να ξεφεύγει από τις στενές οδηγίες του στυλ "η παράγραφος τάδε και η εφαρμογή δείνα να μη διδαχθούν". Πολλές φορές οι "παραλείψεις" που προτείνονται κατακερματίζουν ανόητα το αντικείμενο. Δύο παραδείγματα από τη Φυσική: Ο μαθητής της Β λυκείου μαθαίνει τον ορισμό της αντίστασης αγωγού, αλλά η παράγραφος που εξηγεί από τι εξαρτάται η αντίσταση είναι "εκτός". Άλλο; Στην Α λυκείου η ισορροπία πολλών δυνάμεων είναι "εκτός", καθώς και κάθε τι σχετικό με κεκλιμένο επίπεδο. Όμως αυτά θα χρειαστούν πάρα πολύ στις επόμενες τάξεις. Ευτυχώς οι πιο πολλοί καθηγητές αγνοούν τις οδηγίες αυτές και τα διδάσκουν. (Προφανώς όμως δεν τα βάζουν στις εξετάσεις). Ο καθηγητής δεν μπορεί να αποτελεί πειθήνιο όργανο των γραφειοκρατών, αλλά θα είναι σωστός δάσκαλος όταν παίρνει την πρωτοβουλία να ωφελήσει τους μαθητές του.Τότε για ποιο λόγο ανακοινώνεται στην αρχή της σχολικής χρονιάς η διδακτέα ύλη; Οι οδηγίες πρέπει να τηρούνται πιστά από τους διδάσκοντες, οι οποίοι πρέπει να δίνουν στους μαθητές κατάλληλες ασκήσεις εμβάθυνσης και καλλιέργειας της μαθηματικής σκέψης, αλλά πάντα εντός της διδακτέας ύλης και όχι να επιδιώκουν να τους εντυπωσιάζουν βάζοντας ασκήσεις εκτός ύλης (συνηθισμένη τακτική πολλών φροντιστών και, δυστυχώς, κάποιων καθηγητών σχολείων).

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.