1.Υπάρχει ο καθηγητής. 2. Υπάρχει το βοήθημα. 3. Υπάρχουμε εμείς


. Στην παράγραφο για τη δικαιοσύνη και συγκεκριμένα για τη διαίρεση της ψυχής ο Πλάτωνας γράφει το εξής: Η ψυχή διαιρείται σε τρία επίπεδα. Ξεκινώντας από το κατώτερο επίπεδο έχουμε:α)το αλόγιστον-επιθυμητικόν που ουσιαστικά είναι οι ορμές και οι φυσικές ανάγκες του ανθρώπου. Για αυτό και το αλόγιστον-επιθυμητικόν επιδιώκει την εκπλήρωση των βασικών αναγκών (όπως είναι η τροφή, ο έρωτας κλπ). Το αλόγιστον-επιθυμητικόν όμως τιθασεύεται/ ελέγχεται από το θυμοειδές. Το θυμοειδές θα θυμάσαι ότι αντιπροσωπεύει την καρδιά-συναισθήματα. Το θυμοειδές με τη σειρά του όμως ελέγχεται από το λογιστικόν, που είναι ο νους, η φωνή της λογικής. Όταν, λοιπόν, το αλόγιστον-επιθυμητικόν υποτάσσεται στο θυμοειδές, και το θυμοειδές με τη σειρά του στο λογιστικόν τότε επικρατεί αρμονία στην ψυχή και αυτό την κάνει δίκαιη. Να σου δώσω ένα απλοϊκό παράδειγμα τώρα: πες ότι ένας άντρας βλέπει στο δρόμο μια πολύ γοητευτική γυναίκα. Το αλόγιστον-επιθυμητικόν του επιτάσσει να την πλησιάσει και να την χαρεί (όπως επιτάσσει η φύση). Δεν το κάνει όμως, γιατί δεν την αγαπάει. Άρα η ορμή του τιθασεύτηκε από τα αισθήματα, το θυμοειδές. Ύστερα, ο ίδιος άντρας βλέπει να περνά η γυναίκα με την οποία είναι ερωτευμένος, κι αμέσως του γεννιέται το αίσθημα να τη φιλήσει. Δεν το κάνει όμως, γιατί είναι η γυναίκα του φίλου του. Άρα τιθασεύτηκε το θυμοειδές από το λογιστικόν. Όπως βλέπεις, το κατώτερο επίπεδο υποτάσσεται στο ανώτερο. Αν αυτό δε γινόταν θα επικρατούσε σύγχυση στην ψυχή του ανθρώπου.
Επιπλέον, ο Πλάτωνας υποστηρίζει πως τα τρία αυτά επίπεδα της ψυχής αντιστοιχούν και στη διαίρεση της ιδεώδους πολιτείας όπως την όρισε ο ίδιος. Δηλαδή: αλόγιστον-επιθυμητικόν=δημιουργοί, θυμοειδές=φύλακες επίκουροι, λογιστικόν= φιλόσοφοι βασιλείς