[Αυτοκτονία]Ποια η φύση της;

[Krou]

in flames gn:

οσο για το αν ειναι δειλια η αυτοκτονια, πραγματικα εισαι και ειμαι μικρος για να το κρινουμε. Εχω σκεφτει παρα πολυ για αυτο το θεμα και δεν εχω βγαλει ακρη.αλλα ειναι καπως off topic.
ειλικρινα η αυτοκτονια μπορει να ειναι δειλια οπως λες, αλλα μπορει να ειναι και κατι εντελως εξαγνιστικο σε ατομα που εχουν καταθλιψη ή μανιοκαταθλιψη και η ζωη καταντα πονος, βασανο για αυτους. Δεν υπαρχει κανεις διπλα τους. Δεν παιρνω θεση σε αυτο ..ουτε ειναι το θεμα μας προς το παρον.

Crookshanks:

Σαφώς και είναι εξαγνισμός, αλλά και πάλι, το να πηγαίνεις αυτόχειρας επειδή θες να εξαγνιστείς δε σημαίνει ότι δεν είσαι δειλός. Όπως ακριβώς ένας πνιγόμενος σπαρταρά και κολυμπά όσο πιο δυνατά μπορεί για να φτάσει στην επιφάνεια και να πάρει αέρα, έτσι και ο άνθρωπος θα πρέπει να προσπαθεί να πάει ψηλά και όχι να αφεθεί να πέσει στο βυθό. Στην επιφάνεια μπορεί να σε περιμένουν χίλιοι μύριοι διαόλοι, αλλά τουλάχιστον μπορείς να τους παλέψεις, ή να προσπαθήσεις. Ό,τι δε σκοτώνει, εξάλλου, σε κάνει δυνατότερο.

Crook, αν και δεν εχει αμεση σχεση με το θεμα, το βρισκω πολυ επιπολαιο να χαρακτηριζεις την πραξη της αυτοκτονιας πραξη δειλιας. Για να φτασει καποιος στο σημειο να αυτοκτονησει και μαλιστα με οπλο (που δεν αφηνει πολλα περιθωρια να ζησεις) σημαινει οτι εχει χασει καθε ελπιδα. Και η ελπιδα πεθαινει τελευταια (οχι δε πιστευω οτι ειναι απλα ενα κλισε ρητο, ισχυει), παντα μεσα μας ελπιζουμε οτι τα πραγματα θα γινουν καλυτερα, αλλα καποιοι φτανουν σε αυτο το σημειο.
Σαφως και καποιοι μπορει να το κανουν επειδη δειλιαζουν ή για να προκαλεσουν την προσοχη των αλλων αλλα συνηθως τοτε δεν ειναι με καποιον αμεσο τροπο, μπορει να πεσουν απο μπαλκονια να πιουν χαπια τετοια πραγματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Crookshanks]

Crook, αν και δεν εχει αμεση σχεση με το θεμα, το βρισκω πολυ επιπολαιο να χαρακτηριζεις την πραξη της αυτοκτονιας πραξη δειλιας. Για να φτασει καποιος στο σημειο να αυτοκτονησει και μαλιστα με οπλο (που δεν αφηνει πολλα περιθωρια να ζησεις) σημαινει οτι εχει χασει καθε ελπιδα. Και η ελπιδα πεθαινει τελευταια (οχι δε πιστευω οτι ειναι απλα ενα κλισε ρητο, ισχυει), παντα μεσα μας ελπιζουμε οτι τα πραγματα θα γινουν καλυτερα, αλλα καποιοι φτανουν σε αυτο το σημειο.
Σαφως και καποιοι μπορει να το κανουν επειδη δειλιαζουν ή για να προκαλεσουν την προσοχη των αλλων αλλα συνηθως τοτε δεν ειναι με καποιον αμεσο τροπο, μπορει να πεσουν απο μπαλκονια να πιουν χαπια τετοια πραγματα.

To ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία σημαίνει ότι ο αυτόχειρας πεθαίνει μετά το θάνατο της ελπίδας, οπότε η ελπίδα δε γίνεται να πεθάνει πριν από σένα.

Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος οφείλει όχι μόνο προς τους άλλους (γιατί με το να αυτοκτονείς, αφήνεις με εγωιστικό τρόπο τους άλλους να λύσουν τα προβλήματα που άφησες πίσω σου με την αυτοκτονία σου, αντί να προσπαθήσεις να τα λύσεις και να βρεις νόημα στη ζωή σου), αλλά κυρίως προς τον ίδιο του τον εαυτό, να μην εγκαταλείψει, να μην καταθέσει τα όπλα, αλλά να συνεχίσει τον αγώνα. Αλλιώς παύει να είναι ελεύθερος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Krou]

To ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία σημαίνει ότι ο αυτόχειρας πεθαίνει μετά το θάνατο της ελπίδας, οπότε η ελπίδα δε γίνεται να πεθάνει πριν από σένα.

Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος οφείλει όχι μόνο προς τους άλλους (γιατί με το να αυτοκτονείς, αφήνεις με εγωιστικό τρόπο τους άλλους να λύσουν τα προβλήματα που άφησες πίσω σου με την αυτοκτονία σου, αντί να προσπαθήσεις να τα λύσεις και να βρεις νόημα στη ζωή σου), αλλά κυρίως προς τον ίδιο του τον εαυτό, να μην εγκαταλείψει, να μην καταθέσει τα όπλα, αλλά να συνεχίσει τον αγώνα. Αλλιώς παύει να είναι ελεύθερος.

Δεν αφηνεις παντα προβληματα να επιλυσουν οι αλλοι (τι προβληματα αφησε ο Δημητρης που αυτοκτονησε στον ΟΑΕΔ?) γιατι συνηθως τα προβληματα σου ειναι ΔΙΚΑ ΣΟΥ, ψυχολογικα, δεν υπαρχει κατι να αφησεις οταν πεθανεις. Αφηνεις το θρηνο, αυτο ναι ισως μπορεις να το χαρακτηρισεις εγωϊστικο, ομως οταν φτανεις να χανεις την ελπιδα και τη θεληση για ζωη τοτε μαλλον εχουν ευθυνες και αυτοι με τους οποιους συναναστρεφεσαι και οι οποιοι θρηνουν για σενα. Αυτο βεβαια ΑΝ υπαρχουν ανθρωποι που αφηνεις πισω. Ολα αυτα που λες, να μη καταθετει τα οπλα κ να συνεχισει τον αγωνα ειναι η ελπιδα. Ε οταν στερευεις ειναι που τραβας τη σκανδαλη...
Γενικα υπαρχουν πολλοι λογοι που θα μπορουσε να αυτοκτονησει καποιος δεν το εχω μελετησει και το θεμα, αλλα εγω αναφερομαι περισσοτερο οταν αυτοκτονει καποιος για ψυχολογικους λογους και οχι απο οικονομικους, πολιτικους και τετοια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[In Flames]

Κοιτα αλεξανδρε, εχεις δικαιο απολυτο στο οτι πρεπει να παλευουμε τις δυσκολιες, αλιμονο αν ο ανθρωπος τα τιναζε ολα στον αερα στην πρωτη δυσκολια.
Υπαρχουν καποια σημεια κομβικα ομως, καποιοι ασταθμιτοι παραγοντες που δεν αφηνουν τα πραγματα να κυλησουν τοσο φυσιολογικα.
Δεν ειναι δειλια απολυτα η αυτοκτονια, αυτο το λεμε για να αποθαρρυνουμε τους ανθρωπους. Ειναι δειλια εν μερει. Αλλα εξαρταται γιατι το κανεις.
Σκεψου ποσο δυσκολο ειναι να ξεπερασεις το ιδιο σου το ενστικτο, το αισθημα της αυτοσυντηρησης που εχουν τα ζωα στα οποια συγκαταλεγεται ο ανθρωπος.
Ενας φυσιολογικος ανθρωπος ερχεται σε τρομερα δυσκολη θεση οταν απαρνειται την ιδια του την ζωη, την σωματικη υπαρξη. Νομιζεις αυτο ειναι δειλια?
Επισης υπαρχει μια σχετικοτητα ως προς τον ορο δειλια.
Οσο τολμηρος ειναι καποιος ωστε να αντιμετωπισει καταμουτρα την καθε δυσκολια, αλλο τοσο δειλος ειναι ωστε να απαρνηθει την ζωη του.

Σε καμια περιπτωση δεν προασπιζομαι την αυτοκτονια και δεν λεω οτι ειναι καλο, μην παρεξηγηθω. Απλα θεωρω τον χαρακτηρισμο "δειλη συμπεριφορα" ως αποκυημα μιας πλαστικης γλωσσας που μας διδαξε η επικρατουσα κοσμοθεωρητικη φιλοσοφια της κοινωνιας και του σχολειου. Δεν προωθω την αυτοκτονια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Crookshanks]

Δεν αφηνεις παντα προβληματα να επιλυσουν οι αλλοι (τι προβληματα αφησε ο Δημητρης που αυτοκτονησε στον ΟΑΕΔ?) γιατι συνηθως τα προβληματα σου ειναι ΔΙΚΑ ΣΟΥ, ψυχολογικα, δεν υπαρχει κατι να αφησεις οταν πεθανεις. Αφηνεις το θρηνο, αυτο ναι ισως μπορεις να το χαρακτηρισεις εγωϊστικο, ομως οταν φτανεις να χανεις την ελπιδα και τη θεληση για ζωη τοτε μαλλον εχουν ευθυνες και αυτοι με τους οποιους συναναστρεφεσαι και οι οποιοι θρηνουν για σενα. Αυτο βεβαια ΑΝ υπαρχουν ανθρωποι που αφηνεις πισω. Ολα αυτα που λες, να μη καταθετει τα οπλα κ να συνεχισει τον αγωνα ειναι η ελπιδα. Ε οταν στερευεις ειναι που τραβας τη σκανδαλη...
Γενικα υπαρχουν πολλοι λογοι που θα μπορουσε να αυτοκτονησει καποιος δεν το εχω μελετησει και το θεμα, αλλα εγω αναφερομαι περισσοτερο οταν αυτοκτονει καποιος για ψυχολογικους λογους και οχι απο οικονομικους, πολιτικους και τετοια.

Σαφώς και άφησε προβλήματα -τον τραυματισμό του 18χρονου, αν και δεν έχει σχέση με την αυτοκτονία-, την προβληματική κατάσταση γενικά στον τομέα της εκπαίδευσης, μια οικογένεια που δυσλειτουργεί -γιατί δεν πιστεύω ότι θα έφτανε στο σημείο που έφτασε, αν η οικογένεια του λειτουργούσε σωστά-.

Πότε στερεύει ο άνθρωπος; Κι αν στερέψει, γιατί να μην ξαναγεμίσει; Εντάξει, ίσως υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις, στις οποίες δε μπορείς να κάνεις τίποτα για να αλλάξεις την κατάσταση, και τότε ναι, δικαιολογώ τη συγκεκριμένη πρακτική (χωρίς να σημαίνει ότι την αποδέχομαι). Αλλά αυτές οι περιπτώσεις είναι μάλλον ιδανικές, και πάρα πολύ σπάνιες. Πάντως, οι ψυχολογικοί λόγοι προκαλούνται από οικονομικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς κ.λπ. παράγοντες, και ενίοτε από κάποια ψυχονευρωτική πάθηση. Ποιο το νόημα του να αυτοκτονήσεις; Αν δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα όσο είσαι ζωντανός, τουλάχιστον προσπάθησε να αλλάξεις κάτι πεθαίνοντας, θυσιάζοντας τον εαυτό σου -και όχι σκοτώνοντάς τον εσύ ο ίδιος- για κάποιον ανώτερο σκοπό.

Μια υποψήφια φοιτήτρια ιατρικής παλιά δεν έγινε δεκτή στην Ιατρική Αθηνών επειδή ήταν γυναίκα (δε θυμάμαι το όνομά της), και αυτοκτόνησε. Η αυτοκτονία της έγινε κινητήριος μοχλός της συνειδητοποίησης αρκετών μελών της κοινωνίας για την ηθική ανάγκη της ισότητας των δύο φύλων -κάτι που δυστυχώς ΔΕΝ έχει επιτευχθεί ακόμη και εν έτει 2009, ακόμη και στις αναπτυγμένες χώρες-, αλλά με το να έμενε ζωντανή και αποφασισμένη, με το να ξεκινούσε η ίδια ένα κίνημα για τη χειραφέτηση της γυναίκας, θα έκανε πολύ περισσότερα.

Κοιτα αλεξανδρε, εχεις δικαιο απολυτο στο οτι πρεπει να παλευουμε τις δυσκολιες, αλιμονο αν ο ανθρωπος τα τιναζε ολα στον αερα στην πρωτη δυσκολια.
Υπαρχουν καποια σημεια κομβικα ομως, καποιοι ασταθμιτοι παραγοντες που δεν αφηνουν τα πραγματα να κυλησουν τοσο φυσιολογικα.
Δεν ειναι δειλια απολυτα η αυτοκτονια, αυτο το λεμε για να αποθαρρυνουμε τους ανθρωπους. Ειναι δειλια εν μερει. Αλλα εξαρταται γιατι το κανεις.
Σκεψου ποσο δυσκολο ειναι να ξεπερασεις το ιδιο σου το ενστικτο, το αισθημα της αυτοσυντηρησης που εχουν τα ζωα στα οποια συγκαταλεγεται ο ανθρωπος.
Ενας φυσιολογικος ανθρωπος ερχεται σε τρομερα δυσκολη θεση οταν απαρνειται την ιδια του την ζωη, την σωματικη υπαρξη. Νομιζεις αυτο ειναι δειλια?
Επισης υπαρχει μια σχετικοτητα ως προς τον ορο δειλια.
Οσο τολμηρος ειναι καποιος ωστε να αντιμετωπισει καταμουτρα την καθε δυσκολια, αλλο τοσο δειλος ειναι ωστε να απαρνηθει την ζωη του.

Σε καμια περιπτωση δεν προασπιζομαι την αυτοκτονια και δεν λεω οτι ειναι καλο, μην παρεξηγηθω. Απλα θεωρω τον χαρακτηρισμο "δειλη συμπεριφορα" ως αποκυημα μιας πλαστικης γλωσσας που μας διδαξε η επικρατουσα κοσμοθεωρητικη φιλοσοφια της κοινωνιας και του σχολειου. Δεν προωθω την αυτοκτονια.

Ακριβώς επειδή είναι δύσκολο να ξεπεράσεις το ένστικτο αυτοσυντήρησής σου, εκτός αν εμπλέκονται γενετικοί παράγοντες (ατομικός αλτρουισμός=γονιδιακός εγωισμός στο 95% των περιπτώσεων -αυθαίρετο είναι το νούμερο, πιθανόν να είναι και μεγαλύτερο), δεν είναι καθόλου λογικό -και ούτε ηθικό- να αυτοκτονήσεις.

Δε μπορείς να απαρνηθείς τη ζωή σου όταν είσαι ακόμη ζωντανός. Πρέπει να την απαρνηθείς την ώρα που πεθαίνεις, και όπως πολύ σωστά είπες, πρέπει να σκεφτείς γιατί το κάνεις. Αν μπορείς να αλλάξεις έστω και ένα τοσοδά κομματάκι μένοντας ζωντανός και παλεύοντας, έχεις την ηθική υποχρέωση απέναντι στον εαυτό σου και την υπόλοιπη κοινωνία να το κάνεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Krou]

Σαφώς και άφησε προβλήματα -τον τραυματισμό του 18χρονου, αν και δεν έχει σχέση με την αυτοκτονία-, την προβληματική κατάσταση γενικά στον τομέα της εκπαίδευσης, μια οικογένεια που δυσλειτουργεί -γιατί δεν πιστεύω ότι θα έφτανε στο σημείο που έφτασε, αν η οικογένεια του λειτουργούσε σωστά-.

Πότε στερεύει ο άνθρωπος; Κι αν στερέψει, γιατί να μην ξαναγεμίσει; Εντάξει, ίσως υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις, στις οποίες δε μπορείς να κάνεις τίποτα για να αλλάξεις την κατάσταση, και τότε ναι, δικαιολογώ τη συγκεκριμένη πρακτική (χωρίς να σημαίνει ότι την αποδέχομαι). Αλλά αυτές οι περιπτώσεις είναι μάλλον ιδανικές, και πάρα πολύ σπάνιες. Πάντως, οι ψυχολογικοί λόγοι προκαλούνται από οικονομικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς κ.λπ. παράγοντες, και ενίοτε από κάποια ψυχονευρωτική πάθηση. Ποιο το νόημα του να αυτοκτονήσεις; Αν δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα όσο είσαι ζωντανός, τουλάχιστον προσπάθησε να αλλάξεις κάτι πεθαίνοντας, θυσιάζοντας τον εαυτό σου -και όχι σκοτώνοντάς τον εσύ ο ίδιος- για κάποιον ανώτερο σκοπό.

Μια υποψήφια φοιτήτρια ιατρικής παλιά δεν έγινε δεκτή στην Ιατρική Αθηνών επειδή ήταν γυναίκα (δε θυμάμαι το όνομά της), και αυτοκτόνησε. Η αυτοκτονία της έγινε κινητήριος μοχλός της συνειδητοποίησης αρκετών μελών της κοινωνίας για την ηθική ανάγκη της ισότητας των δύο φύλων -κάτι που δυστυχώς ΔΕΝ έχει επιτευχθεί ακόμη και εν έτει 2009, ακόμη και στις αναπτυγμένες χώρες-, αλλά με το να έμενε ζωντανή και αποφασισμένη, με το να ξεκινούσε η ίδια ένα κίνημα για τη χειραφέτηση της γυναίκας, θα έκανε πολύ περισσότερα.

Δεν ηταν προβλημα που μπορουσε να λυσει το προβλημα στον τομεα της εκπαιδευσης και το οτι η οικογενεια δυσλειτουργουσε ηταν αυτο που τον ωθησε εξ αρχης να φτασει εκει που εφτασε, στην ηλικια του δε διορθωνεται κατι τετοιο, η δυσλειτουργια μιας οικογενειας προκαλει προβληματα σε πιο μικρες ηλικιες οχι στη δική του, επομενως και ζωντανος να ηταν δε θα μπορουσε να κανει κατι.

Δε ξερω ποτε στερευει, δεν εχω φτασει σε τετοιο σημειο αλλα πρεπει να ειναι πολυ τραγικο. Και δε νομιζω να μπορει να ξαναγεμισει, λες και ειναι κανατα. Αυτοι που αυτοκτονουν για τους λογους που λες στο σημειο απελπισιας εχουν φτασει. Για να μη παρεξηγηθω γιατι μου φαινεται οτι δεν ειναι ξεκαθαρο και οτι με εχεις παρεξηγησει, δεν πιστευω οτι η αυτοκτονια ειναι λυση και μαλλον ειναι χαζο να το κανει κανεις, αλλα επειδη δεν εχω βρεθει σε τοσο χαλια ψυχολογικη κατασταση ουτε ειχα αυτοκτονικες τασεις ποτε, αλλα εχω βρεθει σε αρκετα χαλια μπορω να φανταστω οτι εκεινη τη στιγμη το ατομο δεν ειναι σε θεση να κανει χαρωπες και ελπιδοφορες σκεψεις ουτε να σκεφτει αν ειναι χαζο.
Γενικα παντως η ψυχολογια ειναι κατι πολυ ρευστο, μη το βλεπεις "αυτο ειναι ετσι τελος. και αυτο ειναι ετσι τελος."

Οσο για το τελευταιο, δεν ειμαι και τοσο σιγουρη οτι θα μπορουσε να ειχε κανει περισσοτερα. Δε μπορεις να ξερεις ουτε εσυ ουτε εγω πως θα ηταν τα πραγματα αλλιως.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Crookshanks]

Γιατί να μην μπορούσε να κάνει κάτι; Αφού όλα του έκαναν τη ζωή Κόλαση, γιατί δε τα άλλαζε; Ή γιατί δεν πήγαινε να ζήσει αλλού; Ποιο το όφελος του να αυτοκτονήσει, σχετικά με το όφελος του να ζούσε και να πάλευε;
Όσο μεγάλο και αν είναι ένα πρόβλημα, ο καθένας μας μπορεί να βάλει κι από ένα λιθαράκι.

Δεν είπα ότι αυτό είναι και έτσι, τέλος, σαφώς και είναι κάτι το ρευστό, και σαφώς επηρεάζει τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα, απλώς μιλάω από τη δική μου σκοπιά για την παρούσα χρονική σκοπιά, δηλαδή, νομίζω, αρκετά αντικειμενικά (αν και αυτά τα θέματα είναι εξορισμού υποκειμενικά). Το ότι τη στιγμή εκείνη μπορεί να μην κάνεις ελπιδοφόρες σκέψεις κ.λπ. μπορώ να το κατανοήσω, αλλά όχι να το αποδεχθώ.

Αν ήμουν στη θέση της, θα πήγαινα κανονικά στο μάθημα, κι αν με έβγαζαν έξω, θα ξαναερχόμουν. Και θα ξαναερχόμουν, και θα ξαναερχόμουν, κι ας με έβαζαν στο τέλος φυλακή. Θα πέθαινα στην προσπάθεια να βγω και να ξαναπάω, όχι από το ίδιο μου το χέρι (ή την ίδια μου την πτώση, για να είμαστε ακριβείς).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Krou]

Γιατί να μην μπορούσε να κάνει κάτι; Αφού όλα του έκαναν τη ζωή Κόλαση, γιατί δε τα άλλαζε; Ή γιατί δεν πήγαινε να ζήσει αλλού; Ποιο το όφελος του να αυτοκτονήσει, σχετικά με το όφελος του να ζούσε και να πάλευε;
Όσο μεγάλο και αν είναι ένα πρόβλημα, ο καθένας μας μπορεί να βάλει κι από ένα λιθαράκι.

Δεν είπα ότι αυτό είναι και έτσι, τέλος, σαφώς και είναι κάτι το ρευστό, και σαφώς επηρεάζει τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα, απλώς μιλάω από τη δική μου σκοπιά για την παρούσα χρονική σκοπιά, δηλαδή, νομίζω, αρκετά αντικειμενικά (αν και αυτά τα θέματα είναι εξορισμού υποκειμενικά). Το ότι τη στιγμή εκείνη μπορεί να μην κάνεις ελπιδοφόρες σκέψεις κ.λπ. μπορώ να το κατανοήσω, αλλά όχι να το αποδεχθώ.

Αν ήμουν στη θέση της, θα πήγαινα κανονικά στο μάθημα, κι αν με έβγαζαν έξω, θα ξαναερχόμουν. Και θα ξαναερχόμουν, και θα ξαναερχόμουν, κι ας με έβαζαν στο τέλος φυλακή. Θα πέθαινα στην προσπάθεια να βγω και να ξαναπάω, όχι από το ίδιο μου το χέρι (ή την ίδια μου την πτώση, για να είμαστε ακριβείς).

Ακριβως εδω κολλαει αυτο που σου ειπα για την ψυχολογια. Δε μπορεις να οριζεις ενα γενικο κανονα για την καθε περιπτωση, δε μπορω να σου απαντησω φυσικα στα ερωτηματα σου γιατι καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη και γιατι για να απαντηθουν αυτες οι ερωτησεις πρεπει να ξερεις προσωπικα τον αλλο, μη σου πω να εισαι και ο ιδιος


Για αυτο δεν εχω κατι να σου πω γιατι ειπες και μονος σου το καταλυτικο, οτι ειναι εξορισμου υποκειμενικα πραγματα. Δυστυχως ή ευτυχως δεν εχει τοσο νοημα να εξεταζουμε συνολικα το θεμα γιατι καθε περιπτωση ειναι μαλλον διαφορετικη. Παντως το γεγονος ειναι οτι οσο περναει ο καιρος αρρωσταινουν ψυχικα ολο και περισσοτεροι ανθρωποι, οι καταθλιψεις μαστιζουν...


Δε ξερεις και παλι αν θα ειχε μεγαλυτερη επιτυχια αυτο που θα εκανες.


Και κατι σχετικο: https://www.tvxs.gr/v9838

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[In Flames]

Ακριβώς επειδή είναι δύσκολο να ξεπεράσεις το ένστικτο αυτοσυντήρησής σου, εκτός αν εμπλέκονται γενετικοί παράγοντες (ατομικός αλτρουισμός=γονιδιακός εγωισμός στο 95% των περιπτώσεων -αυθαίρετο είναι το νούμερο, πιθανόν να είναι και μεγαλύτερο), δεν είναι καθόλου λογικό -και ούτε ηθικό- να αυτοκτονήσεις.

Δε μπορείς να απαρνηθείς τη ζωή σου όταν είσαι ακόμη ζωντανός. Πρέπει να την απαρνηθείς την ώρα που πεθαίνεις, και όπως πολύ σωστά είπες, πρέπει να σκεφτείς γιατί το κάνεις. Αν μπορείς να αλλάξεις έστω και ένα τοσοδά κομματάκι μένοντας ζωντανός και παλεύοντας, έχεις την ηθική υποχρέωση απέναντι στον εαυτό σου και την υπόλοιπη κοινωνία να το κάνεις.

ρε συ δεν εχεις φτασει προφανως στο σημειο να κανεις κατι τετοιο για αυτο το λες..οσο για το αν ειναι λογικο ειναι αλλο θεμα.

Τι γινεται φιλε μου αν εισαι ηδη νεκρος στη ζωη?αν ενω ζεις τα παντα εχουν χαθει??τι γινεται τοτε??

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Crookshanks]

Δεν έχω φτάσει, και δε νομίζω οι περισσότεροι από μας να έχουν φτάσει.

Το αν ζεις ενώ τα πάντα έχουν χαθεί είναι απολύτως υποκειμενικό.

Όταν έχεις χάσει τα πάντα, εξάλλου, με το να ρισκάρεις δεν έχεις και τίποτα να χάσεις. Οπότε δεν έχει νόημα να σκοτωθείς, μπορείς να ρισκάρεις για να ανέβεις ψηλά και πάλι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Hey Joy]

Βασικά δεν είναι τόσο εύκολο να λες ότι θα μπορούσε να βρει την ελπίδα, να προσπαθήσει, να να να.
Η απαισιοδοξία, η πραγματική απαισιοδοξία, έχω καταλάβει ότι είναι πολή δύσκολη υπόθεση, και συνήθως δε μπορεί να γιατρεύτει με λόγια όπως "η ζωή είναι ωραία", "όλα θα φτιάξουν", "μπορείς να κάνεις τα πάντα αν το θέλεις", "υπάρχει ελπίδα" κλπ.
Το να φτάσει ένας άνθρωπος στο σημείο να αυτοκτονήσει, σημαίνει ότι υπάρχουν βαθιά μέσα του ριζωμένα προβλήματα, σχεδόν ποτέ δεν είναι μόνο ένα, γι αυτό πιστεύω ότι είναι δύσκολο να ερμηνεύσει κανείς την αιτία. Σίγουρα ανάμεσα σε αυτά ίσως το σημαντικότερο να είναι η οικογένεια, τα παιδικά χρόνια...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Crookshanks]

Μα δεν είναι εύκολο.

Πολύ πιο δύσκολο όμως είναι να αφήσει πίσω του την ευκαιρία. Θα μου πεις, ίσως είχε κουραστεί. Αλλά, για να δανειστώ ένα κομμάτι από την παλιά υπογραφή της Χριστιάννας, η ετυμολογία του άνθρωπος είναι η εξής:
άνω + θρώσκω (κοιτάζω). Κοιτάμε ψηλά, έχουμε τα χέρια ψηλά, το κεφάλι ψηλά.

Φυσικά, είναι απολύτως ανθρώπινο να αισθάνεται κανείς απαισιόδοξος. Αλλά όχι να σκύβει το κεφάλι και να υποτάσσεται με τόσο απόλυτο τρόπο όσο και η αυτοκτονία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[domenica7]

Μα κάποιος μπορεί να αυτοκτονήσει και για άλλους λόγους πέρα της απαισιοδοξίας ή της κατάθλιψης.Δεν είναι κανόνας οτι όταν κάποιος φτάσει σε αυτό το σημείο το κάνει επειδή υποτάσσεται στη μοίρα του ή αδυνατεί να την αλλάξει.Τουλάχιστον έτσι νομίζω αυτή τη στιγμή.:/

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Angelica]

To ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία σημαίνει ότι ο αυτόχειρας πεθαίνει μετά το θάνατο της ελπίδας, οπότε η ελπίδα δε γίνεται να πεθάνει πριν από σένα.

Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος οφείλει όχι μόνο προς τους άλλους (γιατί με το να αυτοκτονείς, αφήνεις με εγωιστικό τρόπο τους άλλους να λύσουν τα προβλήματα που άφησες πίσω σου με την αυτοκτονία σου, αντί να προσπαθήσεις να τα λύσεις και να βρεις νόημα στη ζωή σου), αλλά κυρίως προς τον ίδιο του τον εαυτό, να μην εγκαταλείψει, να μην καταθέσει τα όπλα, αλλά να συνεχίσει τον αγώνα. Αλλιώς παύει να είναι ελεύθερος.

Είσαι στο μυαλό μου .
Πάντως δεν συμφωνώ μαζί σου .Αν η ζωή σου έχει φθάσει στο έσχατο σημείο εκεί που όλα σου τα προβλήματα φαντάζουν τεράστια ,ο νους σου και η ψυχή σου δεν θα το αντέξουν και για εξαγνισμό θα θέλεις να δώσεις τέλος στην ζωή σου , καθώς μέσα στην απελπισία σου νομίζεις οτι είναι η μόνη διέξοδος .
Αυτό με την ελπίδα που πεθαίνει πάντα τελευταία ,μετά από πολλή σκέψη θα δεις πως σε ορισμένες περιπτώσεις δεν στέκει .

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Krou]

Μα κάποιος μπορεί να αυτοκτονήσει και για άλλους λόγους πέρα της απαισιοδοξίας ή της κατάθλιψης.Δεν είναι κανόνας οτι όταν κάποιος φτάσει σε αυτό το σημείο το κάνει επειδή υποτάσσεται στη μοίρα του ή αδυνατεί να την αλλάξει.Τουλάχιστον έτσι νομίζω αυτή τη στιγμή.:/

Ποιους αλλους λες;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Crookshanks]

Είσαι στο μυαλό μου .
Πάντως δεν συμφωνώ μαζί σου .Αν η ζωή σου έχει φθάσει στο έσχατο σημείο εκεί που όλα σου τα προβλήματα φαντάζουν τεράστια ,ο νους σου και η ψυχή σου δεν θα το αντέξουν και για εξαγνισμό θα θέλεις να δώσεις τέλος στην ζωή σου , καθώς μέσα στην απελπισία σου νομίζεις οτι είναι η μόνη διέξοδος .
Αυτό με την ελπίδα που πεθαίνει πάντα τελευταία ,μετά από πολλή σκέψη θα δεις πως σε ορισμένες περιπτώσεις δεν στέκει .

Ψυχολογικά στέκει αυτό που λες.

Αλλά δε μπορώ να δεχθώ ότι η θέληση του ανθρώπου στερεύει. Δε μπορώ να δεχτώ ότι θα σταματήσει να παλεύει, γιατί αλλιώς η ζωή του δεν έχει νόημα. Στα χέρια του κάθε υποψήφιου αυτόχειρα είναι να βελτιώσει την κατάσταση, και στο κάτω-κάτω, πολλές φορές φταίει και ο ίδιος για την κατάντια του (όχι πάντα, δεν είμαι κιόλας ειδικός στο φαινόμενο).

Ποιους αλλους λες;

Κι εγώ την ίδια απορία έχω. Όλοι οι υπόλοιποι λόγοι που μπορώ να σκεφτώ ανάγονται σε ψυχολογικούς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[domenica7]

Καλύτερα να μη πω γιατί θα ακουστεί χαζο.:zilia:

(Καλά θα πω περίπου:Ας πουμε να έχει κάτσει να έχει φιλοσοφίσει το θέμα περι ζωής κτλ και να μη θέλει να ζήσει.Για ιδεολογικούς λόγους ας πούμε.Ήλθον,είδον και απήλθον)

άσχετο:ωραία υπογραφή κρου^^

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Angelica]

Ψυχολογικά στέκει αυτό που λες.=>Μου αρέσει η ψυχολογία [οφ τόπικ]

Αλλά δε μπορώ να δεχθώ ότι η θέληση του ανθρώπου στερεύει. Δε μπορώ να δεχτώ ότι θα σταματήσει να παλεύει, γιατί αλλιώς η ζωή του δεν έχει νόημα. Στα χέρια του κάθε υποψήφιου αυτόχειρα είναι να βελτιώσει την κατάσταση, και στο κάτω-κάτω, πολλές φορές φταίει και ο ίδιος για την κατάντια του (όχι πάντα, δεν είμαι κιόλας ειδικός στο φαινόμενο).



Κι εγώ την ίδια απορία έχω. Όλοι οι υπόλοιποι λόγοι που μπορώ να σκεφτώ ανάγονται σε ψυχολογικούς.

Ναι ,δεν πρέπει σαν άνθρωπος να περιορίζεις την θέλεησή σου .Όμως μην το θεωρείς αδύνατο .Από την άλλη ,ακόμα και να μην έχεις φθάσει το έσχατο σημείο που ανέφερα ,μπορεί να φταίει και το αντίθετο .Όλα τα χρόνια της ζωής σου, δηλαδή , να έκανες αυτό που ήθελαν οι άλλοι ,αλλά με την δική σου θέληση ,πιστεύοντας πως αυτό θα είναι και καλύτερο για τον εαυτό σου για την εξιλέωση σου .Έτσι ,πιστεύοντας πως δεν μπορείς να προσφέρεις πλέον τίποτα παραπάνω σε αυτό τον κόσμο (έχεις προσφέρει ο,τι έχεις δηλαδή ) αυτοκτονείς .Αν ήσουν ένα τέτοιο άτομο ,βέβαια ,δν θα το έλεγες "αυτοκτονώ" αλλά "βάζω τέλος στην ζωή μου " .Έτσι θα σκεφτόσουν .

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Angelica]

Anybody ??Καμιά άλλη άποψη ???

Καλύτερα να μη πω γιατί θα ακουστεί χαζο.:zilia:

(Καλά θα πω περίπου:Ας πουμε να έχει κάτσει να έχει φιλοσοφίσει το θέμα περι ζωής κτλ και να μη θέλει να ζήσει.Για ιδεολογικούς λόγους ας πούμε.Ήλθον,είδον και απήλθον)

άσχετο:ωραία υπογραφή κρου^^

Μην ντρέπεσαι ,σε ορισμένες περιπτώσεις ,είναι σωστό .

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dreamer]

εεεεε,θα το εκανα μονο για να μην φοβαμαι τον θανατο [κατι αρκετα δυσκολο]...Παντος απο γνωστούς εχω να πω πως μετα εισαι πολυ πολυ δυνατος[ψυχικα παντα]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.