Καλησπέρα,παιδιά. Θέλω να μου πείτε τη γνώμη σας στο εξής... Το καλοκαίρι με το καλό ολοκληρώνω τις σπουδές μου στην Ψυχολογία του Παντείου. Εν συντομία να πω ότι ήταν πρώτη (και μοναδική) επιλογή σχολής, τα πήγα αρκετά καλά στα μαθήματα, έμαθα πράγματα και γενικά την ευχαριστήθηκα τη σχολή. Αλλά από την αρχή δυσκολευόμουν να δω τον εαυτό μου να εργάζομαι πάνω σε αυτό το αντικείμενο. Είναι περίεργο το ξέρω αλλά έτσι είναι. Εγώ πιο πολύ μπήκα για να μάθω πως σκέφτονται και λειτουργούν οι άνθρωποι και οι κοινωνίες και όχι με το σκεπτικο να γίνω Ψυχολόγος. Τέλος πάντων τον σκοπό μου τον πέτυχα και είμαι χαρούμενη γι αυτό , όμως το μετά με αγχώνει ιδιαίτερα. Σκέφτομαι όλα τα ενδεχόμενα, όπως το μεταπτυχιακό ή οι κατατακτήριες. Με ενδιαφέρει από παλιά η αρχιτεκτονική και ακόμα περισσότερο των εσωτερικών χώρων και έχω σκεφτεί να το προσπαθήσω για το τμήμα στο ΤΕΙ Αθήνας με κατατακτήριες του χρόνου. Είναι κάτι που μετά από πολύ ενδοσκόπηση και σκέψη κατέληξα ότι θα ήταν το ιδανικό επάγγελμα για εμένα... Και μετά από όλα αυτά η ερώτηση είναι αν με το να αφήσω ανεκμετάλλευτο το πτυχίο Ψυχολογίας (τουλάχιστον επαγγελματικά) είναι σαν να ''χαραμίζω'' το ίδιο αλλά και τις δυνατότητές μου και τις προοπτικές μου στον τομέα... Να σημειώσω ότι θέματα κύρους επαγγέλματος ή σχολών δεν με απασχόλησαν ποτέ. Το δίλημμά μου και ο προβληματισμός μου είναι στο τι διαλέγεις ανάμεσα σε αυτό που απ ότι φαίνεται είσαι καλός αλλά δεν πιστεύεις ότι θα σε ικανοποιήσει επαγγελματικά και συνεπώς στην υπόλοιπη ζωή σου και σε αυτό που ξέρεις ότι θα έκανες με περισσότερο μεράκι, όρεξη και δημιουργικότητα....Τι λέτε εσείς για όλα αυτά;
Καλησπέρα! Ομολογώ οτι μου έκανε εντύπωση η δημοσίευση σου αυτή. Διάβασα όλες τις άλλες δημοσιεύσεις σου στις οποίες συζητάς όλα αυτά που σε απασχολούν με τους φίλους εδώ και θα ήθελα να πω οτι σε καμία περίπτωση η φοίτηση σου στην αρχιτεκτονική σχολή δεν καθιστά "ανεκμετάλλευτο" το πρώτο σου πτυχίο. Ειδικά όταν μιλάμε για πτυχίο ψυχολογίας πριν την αρχιτεκτονική σχολή.
Στα 28 μου, έπειτα από το πρώτο μου πτυχίο, γεωλογίας, μετά από πολλές απογοητεύσεις πάνω στην επαγγελματική αποκατάσταση που προσφέρει το πτυχίο αυτό, αποφάσισα, να σπουδάσω αρχιτεκτονική. Βλέποντας οτι οι δυο αυτοί κλάδοι δεν συνδυάζονται (έτσι νόμιζα!) σκέφτηκα πολλές φορές όλα αυτά που σε απασχολούν. Έδωσα κατατακτήριες σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και τελικά έγινα δεκτός στην Αρχιτεκτονική σχολή της Ξάνθης. Θέλω να πω λοιπόν, αυτό που εγώ κατάλαβα από την τέχνη αυτή, είναι οτι έχει άμεση σχέση με την ψυχολογία. Η ψυχολογία του κατοίκου ή του επισκέπτη και η δύναμη που έχει ο αρχιτέκτονας να δημιουργήσει εμπειρία σε αυτά τα άτομα μέσω ψυχολογικής κατάστασης έχουν πολύ ζουμί και είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέροντα. Μην ξεχνάς οτι η δική σου οπτική στα πράγματα, όντας ψυχολόγος, θα σε βοηθήσουν σε εξαιρετικό βαθμό να χειριστείς ανάλογες περιπτώσεις εμπειριών κατοίκων ή επισκεπτών, με όποιο τρόπο θες, κάτι που δεν θα έχουν στον ίδιο βαθμό εισακτέοι που μόλις τελείωσαν το λύκειο. Δεν θέλω να δημιουργήσω κλίμα ανταγωνισμού με αυτό, εννοώ οτι όχι μόνο τα αντικείμενα σπουδών σου συνδυάζονται μια χαρά, αλλά επιπλέον σου δίνουν και ένα ατού στο πώς να αντιμετωπίσεις τις δεύτερες σπουδές σου. Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για τα τμήματα εσωτερικών χώρων κτλ, που είναι κλάδοι της αρχιτεκτονικής γενικότερα.
Άλλωστε, για να κλείσω, μην κουράζω, πιστεύω οτι ο οποιοσδήποτε επιλέγει να κάνει δεύτερες σπουδές, δεν γίνεται να μην μπορεί να τις συνδυάσει με τις πρώτες, οι σπουδές δεν είναι ένα χαρτί, είναι πια τρόπος σκέψης, επιρροή, λογική, τα πάντα. Μη κολλάς. Αν μέναμε κοντά, θα μπορούσα να σε βοηθήσω και με κατατακτήριες στην σχολή μου, αλλά βλέπω οτι γράφεις από μακριά, οπότε λογικά αν το πάρεις απόφαση, θα δώσεις εξετάσεις εκεί. Εύχομαι ο,τι καλύτερο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.