Αθλητική ψυχολογία

[Dreamer_SW]

Καλησπέρα σε όλους και στους φίλους όλων των αθλημάτων.


Λίγο πολύ, οι περισσότεροι αν όχι όλοι μας, έχουμε συμμετάσχει σε αθλητικές ομάδες διάφορων ομαδικών σπορτ αλλά και ατομικών. Κάναμε νέες γνωριμίες, ισχυρές φιλίες βάζαμε στόχους, άλλοτε τους πετυχαίναμε άλλοτε όχι. Πολλές φορές είχαμε επιτυχίες, άλλοτε ήττες, άλλοτε τραυματισμούς αλλά πάντα συνεχίζαμε με το ίδιο πάθος και με την ίδια αγωνιστικότητα!


Μεταξύ μας οι συναθλητές τις περισσότερες φορές μπορούσαμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον, όσον αφορά τους στόχους, τα όνειρά μας, τις φιλοδοξίες μας, τις απογοητεύσεις μας αλλά και τις επιτυχίες μας. Οι σχέσεις μας με τους προπονητές όμως σίγουρα πέρασαν και ίσως περνούν από μύρια κύματα. Από την μία τους αγαπάμε και μας αγαπούν θέτουμε τους ίδιους σκοπούς και χαράζουμε κοινό δρόμο. Από την άλλη τσακωνόμαστε, διότι είτε περιμένουμε περισσότερα από αυτούς, είτε εκείνοι αντίστοιχα από εμάς. Υπάρχουν περιπτώσεις που δημιουργούνται μικροπαρεξηγήσεις είτε λόγω κάποιας αναγκαστικής αποχής λόγω τραυματισμού που σου επιβάλλουν και εμείς θέλουμε να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε ενώ δεν μας επιτρέπουν. Στα ομαδικά αθλήματα επίσης πολλές φορές πληγωνόμαστε όταν είμαστε αναπληρωματικοί και όχι βασικοί και πολλά πολλά άλλα.


Ο αθλητισμός σίγουρα και κάθε αθλητική ομάδα αποτελούν μία μικρογραφία της κοινωνίας μας, αλλά σίγουρα αποτελούν κομμάτι έμπνευσης, πειθαρχίας, σεβασμού και αυτοσεβασμού. Ο καθένας μας συμμετέχοντας είτε επαγγελματικά είτε ερασιτεχνικά σε κάποιο άθλημα ξέρει πως η ψυχολογία παίζει ένα πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι στην επιτυχία και όχι μόνο. Αλλά και σε κάθε πτυχή της ζωής μας η ψυχολογία είναι ακόμα πάνω από κάθε προσπάθεια, προετοιμασία. Άλλωστε όσο και προπόνηση να έχεις κάνει, όσο και καλά να έχεις διαβάσει αν μέσα σου δεν είσαι ψυχολογικά έτοιμος δεν έχεις και πολλές πιθανότητες. Έρευνες έχουν δείξει ότι στον αθλητισμό η κακή ψυχολογία πέραν ήττας, αποτελεί προδιάθεση και για άσχημες συνέπειες για την υγεία!


Σκοπός αυτού του θέματος λοιπόν είναι να συζητήσουμε τα προσωπικά μας βιώματα και εμπειρίες από όσους έχουμε ασχοληθεί με τον αθλητισμό και να αναφερθούμε στις σχέσεις μας με τον προπονητή μας, τον συναθλητή μας και αν είχαμε κάποια δυσάρεστη εμπειρία από τραυματισμό που μας ανάγκασε να απέχουμε για λίγο ή για αρκετό χρονικό διάστημα. Βέβαια και όσοι δεν έχουνε κάποια εμπειρία θα μπορούσαν να μας πούνε και την δική τους οπτική γωνία καθώς σαν εξωτερικοί κριτές πάνω σε συγκεκριμένα γεγονότα ίσως να έχουν πιο αντικειμενική κρίση !!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chemwizard]

Εξαιρετικό θέμα.

Πριν επικεντρωθώ στο αθλητικό, θα μιλήσω γενικότερα για την ψυχολογία της ομάδας.

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που προέρχεται από μια οικογένεια στην οποία μετά από εμένα ήρθαν κι άλλα τρία παιδιά, και στην οποία οι γονείς μας, ανεξαρτήτως συνθηκών και δυνατοτήτων, επέμεναν να μας βάζουν στη διαδικασία όχι μονο να αποκτούμε γνώσεις και χαρτιά, αλλα να μαθαίνουμε και να συναναστρεφόμαστε και να αντιμετωπιζουμε τον κόσμο.

Αναμεσα στα αλλα, παλιότερα ήταν κατασκηνωσεις, μετά αθλητικοι σύλλογοι, πλέον εθελοντικο σώμα.

Για να επικεντρωθώ στο αθλητικό, εφοσον εκει αναφερεται το θεμα, όλοι όσοι εχουμε υπάρξει αθλητές, έχουμε προπονηθει, φαει, ταξιδέψει, κοιμηθεί, γελάσει, φοβηθεί και φωνάξει για ατομα της δικής μας ομάδας/συλλόγου, κι εχουμε συναψει γνωριμιες και φιλιες με αλλους συλλογους, έχουμε γνωρισει την υγιη πλευρα του αισθηματος της αγελης.

Οπότε και δε νιώθουμε καμία αναγκη να αυτοχαρακτηριστούμε ως οπαδοι ΠΑΕ/ΚΑΕ κτλ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dreamer_SW]

Γειά σου και πάλι Γιάννη !


Τι άθλημα έχεις κάνει ή κάνεις, κάποιο ομαδικό από όσο λες. Τώρα είσαι εθελοντής σε κάποιο σώμα έκτακτης ανάγκης διαχείρισης κρίσεων κλπ ; Σίγουρα ο αθλητισμός είναι πάνω από κάθε ΠΑΕ/ΚΑΕ κλπ και είναι πολύ τιμητικό για όποιον το λέει. Στις κατασκηνώσεις που λες είχες κάποια συγκεκριμένη ιδιότητα ;


Λοιπόν εγώ από μικρή ήμουν αγοροκόριτσο (γελάτε τώρα ) και έπαιζα διαρκώς με μία μπάλα αλλά ξετρελαινόμουνα για το βόλλεϋ. Ωστόσο ήμουν πολύ αδύνατο κοριτσάκι και ο πατέρας μου φοβόνταν να με γράψει σε κάποιο επαγγελματικό σύλλογο. Ωστόσο δεν τα παράτησα ούτε πρόκειται να τα παρατήσω ! Ασχολούμαι ερασιτεχνικά με το βόλλεϋ και σκέφτομαι να μπω τώρα στην ομάδα βόλλεϋ της σχολής και μετά αν και αργά και δεν ξέρω πως γίνεται και εάν γίνεται θέλω να το ψάξω για επαγγελματικό. ( Όποιος ξέρει αν γίνεται τώρα και με ποιον τρόπο αν μπορούσε να με πληροφορήσει θα ήμουν ευγνώμων )


Ωστόσο στα χρόνια του σχολείου με τους καθηγητές Φ.Α είχα πάντα ιδιαίτερη σχέση καθώς ήμουν και είμαι πολύ ξεροκέφαλη και είμαι ακόμα αρκετά και την πατούσα και την πατάω διαρκώς, είμαι κατά κανόνα ανεπίδεκτη μαθήσεως. Δηλαδή τραυματιζόμουνα και έπαιζα δεν τους άκουγα ή δεν τους το έλεγα για να παίξω γιατί ήξερα ότι δεν θα με αφήσουν! . Χαρακτηριστικό παράδειγμα δευτέρα λυκείου με διάστρεμμα σε τετρακέφαλο α βαθμού δεν είπα σε κανέναν τίποτα και παρότι είχα εντολή γιατρού να μείνω εκτός 20 μέρες εγώ δεν τον άκουσα και πήγα και έπαιξα αγώνα χωρίς να ξέρει ο καθηγητής Φ.Α τίποτα! Φυσικά και δεν έπαθα τότε τίποτα αλλά επειδή το εξασθένησα μάλλον το σημείο από τότε έχω πάθει άλλα 3 στο ίδιο σημείο φυσικά και πάλι δεν άκουσα και τώρα τις τελευταίες μέρες το νιώθω ασταθές και αδύναμο και φοβάμαι μην καταλήξω με καμία ρήξη χιαστού. Δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει αν πάθεις 4 διαστρέμματα στο ίδιο και δεν τα αποκαταστήσεις ποτέ τι μπορεί να συμβεί και εάν μπορώ να προλάβω κάτι.

Τώρα τα πλαίσια της σχολής κάνω αεροβική και αναερόβια στο γυμναστήριο της σχολής μου και σκέφτομαι να μπω και στην ομάδα βόλλεϋ που θα δημιουργηθεί. Φυσικά και με τους γυμναστές εκεί έχω αναπτύξει μία ιδιαίτερη σχέση γιατί πάλι σε θέματα τραυματισμού (trigger points στον τραπεζοειδή) ήμουν ξεροκέφαλη και από εκεί που ήταν να μείνω ένα μήνα εκτός κατέληξα τώρα να ολοκληρώνω τον 3ο. Έφαγα 3 μήνες να διαμαρτύρομαι γιατί δεν με αφήνουν θεωρώντας ακόμα και τώρα ότι δεν θα μπορούσα να πάθω υποτροπή αντί να κοιτάξω να τα λύσω (αλλά όντως δεν θα μπορούσα να πάθω). Τουλάχιστον ξέρω ότι δεν θα έχω ξανά θέμα με αυτό όπως με τον τετρακέφαλο, επειδή αναγκάστηκα να ακούσω. Ευτυχώς από εβδομάδα ξαναμπαίνω σιγά σιγά ή τουλάχιστον ελπίζω. Σκέφτομαι αύριο να μιλήσω στον φυσικοθεραπευτή για το θέμα με τον τετρακέφαλο, αλλά φοβάμαι μην με ξαναφήσει εκτός άσε που φοβάμαι ότι δεν θα προλάβω και το βόλλεϋ. Ναι οκ η υγεία πάνω από όλα, αλλά έχω και ένα απωθημένο χιχιιχ :p Τουλάχιστον ελπίζω να μην είναι κάτι σοβαρό, και να την γλιτώσω και να θέλει απλά ενδυνάμωση. Μην είναι καμία κάκωση έσω πλαγίου, χονδροπάθεια και αυτά φοβάμαι γιατί τότε άντε γεια. Ξέρεις αν παίζει να με βάλει να κάνω καμία ισοκινητική δυναμομέτρηση από ότι ξέρω την εκτελούν εργοφυσιολόγοι συχνότερα και σπάνια κάποια φυσικοθεραπευτήρια. Αν με βάλει την έχω βάψει. Θα μου τα ψάλλουν και όχι άδικα.


Γενικά εγώ με προπονητές και γιατρούς μπορώ να τσακωθώ για τέτοια θέματα που εγώ επιμένω να παίξω και δεν με αφήνουν. Ή ότι επειδή θέλω περισσότερη ώρα προπόνηση και με διώχνουν μετά , μου το έχουν κάνει και αυτό ( 3 ώρες ναι το είχα παρακάνει :p ) Γενικά έχω φάει κατσάδες ειδικά τον τελευταίο καιρό, και εγώ σαν κριαράκι θυμώνω πολύ με εκείνους.


Αλλά γενικότερα θεωρώ ότι η σχέση προπονητή αθλητή και ιατρικού Team πρέπει να χαρακτηρίζεται από εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον, σεβασμό πειθαρχία και αλληλοκατανόηση. Μόνο έτσι θα πάει μπροστά και η ομάδα αλλά και η κάθε προσωπικότητα ξεχωριστά. Και καλό είναι όποιες παρεξηγήσεις και εντάσεις να λύνονται και μην αφήνονται γιατί ο χρόνος είναι χρήμα και καθιστά την επίλυσή τους μετά πιο δύσκολη. Γενικότερα ο προπονητής οφείλει να εμψυχώνει τον αθλητή για το παραπάνω στα μέτρα που είναι ασφαλή βέβαια. Πρέπει να λειτουργεί ως γιατρός, ψυχολόγος, δικαστής κ.α δεν είναι καθόλου εύκολη η δουλειά του. Οι καλοί προπονητές ξέρουν και εργοφυσιολογία επίσης.


Αυτό που δεν μπορώ είναι ο ανταγωνισμός μεταξύ των παιχτών της ίδιας ομάδας. Εγώ είμαι καλύτερος από εσένα και εσύ όχι. Αφού είμαστε μία ομάδα δεν καταλαβαίνω τον λόγο να υπάρχουν αυτά αφού έχουμε ένα κοινό στόχο. Πρέπει να βοηθά ο ένας τον άλλον να γίνεται καλύτερος μέρα με την ημέρα. Η ψυχολογία είναι σημαντικός παράγοντας σημαντικό είναι να έχουμε την ψυχολογία του νικητή αλλά να μην γινόμαστε υπερόπτες. Φυσικά άγχος νεύρα και και και, δείχνουν προδιάθεση για τραυματισμό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Samael]

Γειά σου και πάλι Γιάννη !


Τι άθλημα έχεις κάνει ή κάνεις, κάποιο ομαδικό από όσο λες. Τώρα είσαι εθελοντής σε κάποιο σώμα έκτακτης ανάγκης διαχείρισης κρίσεων κλπ ; Σίγουρα ο αθλητισμός είναι πάνω από κάθε ΠΑΕ/ΚΑΕ κλπ και είναι πολύ τιμητικό για όποιον το λέει. Στις κατασκηνώσεις που λες είχες κάποια συγκεκριμένη ιδιότητα ;


Λοιπόν εγώ από μικρή ήμουν αγοροκόριτσο (γελάτε τώρα ) και έπαιζα διαρκώς με μία μπάλα αλλά ξετρελαινόμουνα για το βόλλεϋ. Ωστόσο ήμουν πολύ αδύνατο κοριτσάκι και ο πατέρας μου φοβόνταν να με γράψει σε κάποιο επαγγελματικό σύλλογο. Ωστόσο δεν τα παράτησα ούτε πρόκειται να τα παρατήσω ! Ασχολούμαι ερασιτεχνικά με το βόλλεϋ και σκέφτομαι να μπω τώρα στην ομάδα βόλλεϋ της σχολής και μετά αν και αργά και δεν ξέρω πως γίνεται και εάν γίνεται θέλω να το ψάξω για επαγγελματικό. ( Όποιος ξέρει αν γίνεται τώρα και με ποιον τρόπο αν μπορούσε να με πληροφορήσει θα ήμουν ευγνώμων )


Ωστόσο στα χρόνια του σχολείου με τους καθηγητές Φ.Α είχα πάντα ιδιαίτερη σχέση καθώς ήμουν και είμαι πολύ ξεροκέφαλη και είμαι ακόμα αρκετά και την πατούσα και την πατάω διαρκώς, είμαι κατά κανόνα ανεπίδεκτη μαθήσεως. Δηλαδή τραυματιζόμουνα και έπαιζα δεν τους άκουγα ή δεν τους το έλεγα για να παίξω γιατί ήξερα ότι δεν θα με αφήσουν! . Χαρακτηριστικό παράδειγμα δευτέρα λυκείου με διάστρεμμα σε τετρακέφαλο α βαθμού δεν είπα σε κανέναν τίποτα και παρότι είχα εντολή γιατρού να μείνω εκτός 20 μέρες εγώ δεν τον άκουσα και πήγα και έπαιξα αγώνα χωρίς να ξέρει ο καθηγητής Φ.Α τίποτα! Φυσικά και δεν έπαθα τότε τίποτα αλλά επειδή το εξασθένησα μάλλον το σημείο από τότε έχω πάθει άλλα 3 στο ίδιο σημείο φυσικά και πάλι δεν άκουσα και τώρα τις τελευταίες μέρες το νιώθω ασταθές και αδύναμο και φοβάμαι μην καταλήξω με καμία ρήξη χιαστού. Δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει αν πάθεις 4 διαστρέμματα στο ίδιο και δεν τα αποκαταστήσεις ποτέ τι μπορεί να συμβεί και εάν μπορώ να προλάβω κάτι.

Τώρα τα πλαίσια της σχολής κάνω αεροβική και αναερόβια στο γυμναστήριο της σχολής μου και σκέφτομαι να μπω και στην ομάδα βόλλεϋ που θα δημιουργηθεί. Φυσικά και με τους γυμναστές εκεί έχω αναπτύξει μία ιδιαίτερη σχέση γιατί πάλι σε θέματα τραυματισμού (trigger points στον τραπεζοειδή) ήμουν ξεροκέφαλη και από εκεί που ήταν να μείνω ένα μήνα εκτός κατέληξα τώρα να ολοκληρώνω τον 3ο. Έφαγα 3 μήνες να διαμαρτύρομαι γιατί δεν με αφήνουν θεωρώντας ακόμα και τώρα ότι δεν θα μπορούσα να πάθω υποτροπή αντί να κοιτάξω να τα λύσω (αλλά όντως δεν θα μπορούσα να πάθω). Τουλάχιστον ξέρω ότι δεν θα έχω ξανά θέμα με αυτό όπως με τον τετρακέφαλο, επειδή αναγκάστηκα να ακούσω. Ευτυχώς από εβδομάδα ξαναμπαίνω σιγά σιγά ή τουλάχιστον ελπίζω. Σκέφτομαι αύριο να μιλήσω στον φυσικοθεραπευτή για το θέμα με τον τετρακέφαλο, αλλά φοβάμαι μην με ξαναφήσει εκτός άσε που φοβάμαι ότι δεν θα προλάβω και το βόλλεϋ. Ναι οκ η υγεία πάνω από όλα, αλλά έχω και ένα απωθημένο χιχιιχ :p Τουλάχιστον ελπίζω να μην είναι κάτι σοβαρό, και να την γλιτώσω και να θέλει απλά ενδυνάμωση. Μην είναι καμία κάκωση έσω πλαγίου, χονδροπάθεια και αυτά φοβάμαι γιατί τότε άντε γεια. Ξέρεις αν παίζει να με βάλει να κάνω καμία ισοκινητική δυναμομέτρηση από ότι ξέρω την εκτελούν εργοφυσιολόγοι συχνότερα και σπάνια κάποια φυσικοθεραπευτήρια. Αν με βάλει την έχω βάψει. Θα μου τα ψάλλουν και όχι άδικα.


Γενικά εγώ με προπονητές και γιατρούς μπορώ να τσακωθώ για τέτοια θέματα που εγώ επιμένω να παίξω και δεν με αφήνουν. Ή ότι επειδή θέλω περισσότερη ώρα προπόνηση και με διώχνουν μετά , μου το έχουν κάνει και αυτό ( 3 ώρες ναι το είχα παρακάνει :p ) Γενικά έχω φάει κατσάδες ειδικά τον τελευταίο καιρό, και εγώ σαν κριαράκι θυμώνω πολύ με εκείνους.


Αλλά γενικότερα θεωρώ ότι η σχέση προπονητή αθλητή και ιατρικού Team πρέπει να χαρακτηρίζεται από εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον, σεβασμό πειθαρχία και αλληλοκατανόηση. Μόνο έτσι θα πάει μπροστά και η ομάδα αλλά και η κάθε προσωπικότητα ξεχωριστά. Και καλό είναι όποιες παρεξηγήσεις και εντάσεις να λύνονται και μην αφήνονται γιατί ο χρόνος είναι χρήμα και καθιστά την επίλυσή τους μετά πιο δύσκολη. Γενικότερα ο προπονητής οφείλει να εμψυχώνει τον αθλητή για το παραπάνω στα μέτρα που είναι ασφαλή βέβαια. Πρέπει να λειτουργεί ως γιατρός, ψυχολόγος, δικαστής κ.α δεν είναι καθόλου εύκολη η δουλειά του. Οι καλοί προπονητές ξέρουν και εργοφυσιολογία επίσης.


Αυτό που δεν μπορώ είναι ο ανταγωνισμός μεταξύ των παιχτών της ίδιας ομάδας. Εγώ είμαι καλύτερος από εσένα και εσύ όχι. Αφού είμαστε μία ομάδα δεν καταλαβαίνω τον λόγο να υπάρχουν αυτά αφού έχουμε ένα κοινό στόχο. Πρέπει να βοηθά ο ένας τον άλλον να γίνεται καλύτερος μέρα με την ημέρα. Η ψυχολογία είναι σημαντικός παράγοντας σημαντικό είναι να έχουμε την ψυχολογία του νικητή αλλά να μην γινόμαστε υπερόπτες. Φυσικά άγχος νεύρα και και και, δείχνουν προδιάθεση για τραυματισμό.

Τελειως ανωριμη συμπεριφορα θα μπορουσα να πω.Η παρακαμψη των οδηγιων ενος ιατρου δειχνει ακριβως τα αντιθετα που επισημαινεις στο τελος.Μπορεις να οδηγηθεις σε σοβαρους τραυματισμους η κατι απλο να το κανεις σοβαρο απλα και μονο επειδη δεν εχεις υπομονη για λιγο καιρο.Πως και γιατι να σε εμπιστευτουν μετα;Επισης σιγουρα αυτο θα περναει και σε αλλες πτυχες του χαρακτηρα σου και επομενως και στο αθλημα σου,αφου ουσιαστικα δεν εχεις μαθει να ακους εντολες σε πραγματα στα οποια δεν εχεις την αρμοδιοτητα να κρινεις εαν μπορεις να αγνοησεις.
Τελικα η συνεργασια προπονητη/ιατρικου προσωπικου ειναι σημαντικη,αλλα για τους αλλους τους θνητους ε;Εσενα δεν σε περιλαμβανει ;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dreamer_SW]

Τελειως ανωριμη συμπεριφορα θα μπορουσα να πω.Η παρακαμψη των οδηγιων ενος ιατρου δειχνει ακριβως τα αντιθετα που επισημαινεις στο τελος.Μπορεις να οδηγηθεις σε σοβαρους τραυματισμους η κατι απλο να το κανεις σοβαρο απλα και μονο επειδη δεν εχεις υπομονη για λιγο καιρο.Πως και γιατι να σε εμπιστευτουν μετα;Επισης σιγουρα αυτο θα περναει και σε αλλες πτυχες του χαρακτηρα σου και επομενως και στο αθλημα σου,αφου ουσιαστικα δεν εχεις μαθει να ακους εντολες σε πραγματα στα οποια δεν εχεις την αρμοδιοτητα να κρινεις εαν μπορεις να αγνοησεις.
Τελικα η συνεργασια προπονητη/ιατρικου προσωπικου ειναι σημαντικη,αλλα για τους αλλους τους θνητους ε;Εσενα δεν σε περιλαμβανει ;

Γειά σου Νίκο. Δεν θα το έλεγα ανώριμη συμπεριφορά τόσο όσο υπερβολικό πάθος και τρομερή αγάπη για αυτό που μου αρέσει. Χωρίς να θέλω δικαιολογηθώ σύμφωνα με άρθρα που έχω διαβάσει σε αυτήν την συμπεριφορά που έχω υποπέσει εγώ, έχουν ακολουθήσει και επαγγελματίες αθλητές. Σίγουρα άλλο να ζεις επαγγελματικά άλλο να το κάνεις ερασιτεχνικά αλλά αν το σκεφτείς είναι κατά βάση το ίδιο. Δεν ξέρω αν παρακολουθείς survivor, αλλά θυμήσου την Δαλάκα τότε που γύρισε τον αστράγαλο της. Γενικά σαν χαρακτήρας ακούω αυτά που μου λένε οι άλλοι ίσως με παρεξήγησες, απλά σε αυτά που θέλω να κάνω πολύ μπορώ να φάω τα μούτρα μου :p


Σίγουρα μπορεί να οδηγηθώ, αλλά σκέψου πόσο δύσκολο είναι να απέχεις έστω και για μικρό διάστημα για κάτι που αγαπάς πολύ. Ο κάθε χαρακτήρας και η κάθε προσωπικότητα αντιδρά αλλιώς σε κάτι τέτοιο. Προφανώς δεν θέλω να δικαιολογηθώ καθώς ξέρω ότι με αυτήν την τακτική μου ουσιαστικά με θέτω σε κίνδυνο. Αλλά σκέψου πόσοι επαγγελματίες αθλητές υποκρύπτουν διάφορα για να παίξουν ή αντιδρούν στα ιατρικά team. Έχω συγκεκριμένα άρθρα που μπορώ να σου παραθέσω.


Η εμπιστοσύνη σίγουρα χάνεται εν μέρει, αλλά νομίζω πως ένας προπονητής, ιατρός που έχει γνώσεις από ψυχολογία μπορεί να καταλάβει τον αθλητή τα κίνητρα και τις προθέσεις του. Χαχαχαχα μάλλον όχι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Samael]

Γειά σου Νίκο. Δεν θα το έλεγα ανώριμη συμπεριφορά τόσο όσο υπερβολικό πάθος και τρομερή αγάπη για αυτό που μου αρέσει. Χωρίς να θέλω δικαιολογηθώ σύμφωνα με άρθρα που έχω διαβάσει σε αυτήν την συμπεριφορά που έχω υποπέσει εγώ, έχουν ακολουθήσει και επαγγελματίες αθλητές. Σίγουρα άλλο να ζεις επαγγελματικά άλλο να το κάνεις ερασιτεχνικά αλλά αν το σκεφτείς είναι κατά βάση το ίδιο. Δεν ξέρω αν παρακολουθείς survivor, αλλά θυμήσου την Δαλάκα τότε που γύρισε τον αστράγαλο της. Γενικά σαν χαρακτήρας ακούω αυτά που μου λένε οι άλλοι ίσως με παρεξήγησες, απλά σε αυτά που θέλω να κάνω πολύ μπορώ να φάω τα μούτρα μου :p


Σίγουρα μπορεί να οδηγηθώ, αλλά σκέψου πόσο δύσκολο είναι να απέχεις έστω και για μικρό διάστημα για κάτι που αγαπάς πολύ. Ο κάθε χαρακτήρας και η κάθε προσωπικότητα αντιδρά αλλιώς σε κάτι τέτοιο. Προφανώς δεν θέλω να δικαιολογηθώ καθώς ξέρω ότι με αυτήν την τακτική μου ουσιαστικά με θέτω σε κίνδυνο. Αλλά σκέψου πόσοι επαγγελματίες αθλητές υποκρύπτουν διάφορα για να παίξουν ή αντιδρούν στα ιατρικά team. Έχω συγκεκριμένα άρθρα που μπορώ να σου παραθέσω.


Η εμπιστοσύνη σίγουρα χάνεται εν μέρει, αλλά νομίζω πως ένας προπονητής, ιατρός που έχει γνώσεις από ψυχολογία μπορεί να καταλάβει τον αθλητή τα κίνητρα και τις προθέσεις του. Χαχαχαχα μάλλον όχι

Εισαι δυναμικος χαρακτηρας νομιζω αυτο ειναι εμφανες.Επειδη ομως εχω λειτουργησει και εγω με παρομοιο τροπο σε πραγματα που μου αρεσουν,καμια φορα τελικα καταληγεις να βλαπτεις τον εαυτο σου παρα να τον ευχαριστεις απο αυτο που σου αρεσει να κανεις. Οτιδηποτε σου κανει καλο πρεπει να το κανεις οσο περικλειεται στα ορια του φυσιολογικο,εαν το ξεπερασει και πλεον γινει εμμονικο μπορει να σε οδηγησει σε καταστασεις οπως να αγνοεις ιατρικες συμβουλες.
Δεν δικαιολογεισε σε κανεναν και σιγουρα οχι σε εμενα,εδω συζηταμε και λεμε την γνωμη μας.Κανεις δεν θα σου βαλει ορια,διοτι ειλικρινα εμεις οι ιδιοι ειμαστε οι μονοι που οριζουμε τα ορια μας.Απλα επειδη εισαι ενθουσιωδης σαν χαρακτηρας απ'οτι καταλαβα μπορεις να το παρακανεις και δεν λεω παρακανε το,αλλα οχι στο σημειο που παιζεις με την υγιεια σου.Χαζο δεν ειναι να σου μεινει κουσουρι επειδη απλα δεν ηθελες να περιμενεις λιγες ημερες ;
Πολλοι απο αυτους τους επαγγελματιες αθλητες αργα η γρηγορα εχουν ατυχηματα,το να αγνοεις την ξεκουραση που χρειαζεσαι ενω εχεις την πολυτελεια του χρονου ειναι ενα τιμημα το οποιο δεν χρειαζεται.Να πεις οτι ειχες εναν αγωνα σημαντικο και δεν γινοταν αλλιως θα το δεχομουν,αλλα στην προπονησεις...
Εκτος αυτου στο survivor ειναι ολα σκηνοθετημενα για τα ματια του κοσμου,ειναι περισσοτερο perfomers σε τσιρκο παρα αθλητες,το ιδιο ισχυει και με τους επαγγελματιες που βλεπεις,μερικοι φτανουν στο σημειο να παιρνουν τοσα αναβολικα που εχουν καταστρεψει τα συκωτια τους μεχρι τα 30-40 και αυτο επειδη βαζουν την επιδοση τους πανω απο την υγιεια τους.
Γινε αθλητρια με τον τροπο σου και φτασε εκει που θες με την επιμονη σου.Αυτο χρειαζεται πειθαρχια και πιστευω οτι το να ξερεις ποτε πρεπει να "κατσεις παγκο" ωστε να ξεκουραστεις απο εναν τραυματισμο ειναι η αρχη για αυτην την πειθαρχια που θα σε οδηγησει στο επιπεδο που εσυ θες.
Ξαναλεω οτι δεν σου λεω τι να κανεις ετσι,απλα σου λεω τι πιστευω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dreamer_SW]

Με κατάλαβες αμέσως. Είμαι πολύ δυναμικός σε κάποιες περιπτώσεις αν και αυτό δεν είναι πάντοτε σωστό. Έχεις απόλυτα δίκιο σε αυτό και δυστυχώς τώρα αντιλαμβάνομαι την χαζομάρα που έκανα στο λύκειο. Ελπίζω μην έδρασες παρορμητικά και εσύ σε θέμα υγείας και να είναι όλα καλά τώρα. Απλά πολλές φορές είναι ότι συμπεριφέρομαι σαν μικρό παιδί και το ξέρω και εγώ η ίδια που του λες μην βάλει το χέρι του στην πρίζα και αυτό από αντίδραση πάει και το βάζει. Κάπως έτσι, γενικά μπορώ να κάνω το αντίθετο από αντίδραση και μόνο. Αλλά έχω το ιδίωμα επειδή την φορά δεν την πάτησα να το ξανακάνω ή να την έχω πατήσει μετά από καιρό να το ξεχνάω και να κάνω κάτι παρόμοιο. Μου βγαίνει λίγο ο κακός εγωισμός μου και κατανοώ και εγώ ότι αυτό δεν ωφελεί.
Σίγουρα τότε ο ενθουσιασμός μου υπερέβη τα όρια της υγείας μου, δεν το καταλάβαινα τότε, τώρα έχω πάρει μία πικρή γεύση. Έχεις απόλυτο δίκιο και σε αυτό και σε όλα όσα μου λες και πραγματικά είναι χαζό όλο αυτό. Αλλά δεν πρέπει πχ ο άλλος να σου εξηγεί όταν του ζητάς τον λόγο γιατί σε αφήνει εκτός. Γιατί εγώ δεν έχω σπουδάσει ούτε ιατρική, ούτε εργοφυσιολογία και για κάποια triggers πριν ένα μήνα θεωρώ ότι δεν ήταν κάτι τόσο επικίνδυνο για να με αφήσει εκτός. Για να το έκανε θα υπήρχε λόγος αλλά θα ήθελα να ξέρω τι θα μπορούσε να συμβεί εάν. Ούτε και με δική μου ευθύνη εφόσον είχε την δική μου δεν με άφησε. Ελπίζω να επιστρέψω από εβδομάδα αν και μου είπε ότι πρέπει να κάνω πρόγραμμα ενδυνάμωσης αλλά μην με πάει πίσω το άλλο που ελπίζω να μην είναι κάτι γιατί θα χάσω πολλά.
Καλά στάνταρ στο survivor είναι όλα στημένα αλλά δεν ξέρω αν είναι ακόμα και οι τραυματισμοί. Τώρα που λες για ουσίες, η πτυχιακή μού έχει θέμα το ντόπινγκ και έχω εκπλαγεί με όσα διαβάζω :o . Στάνταρ, πρέπει να αυτοπειθαρχήσω γιατί γνωρίζω ότι δεν το έχω κάνει και αθλητισμός και μη πειθαρχία δεν πάνε μαζί .

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Samael]

Με κατάλαβες αμέσως. Είμαι πολύ δυναμικός σε κάποιες περιπτώσεις αν και αυτό δεν είναι πάντοτε σωστό. Έχεις απόλυτα δίκιο σε αυτό και δυστυχώς τώρα αντιλαμβάνομαι την χαζομάρα που έκανα στο λύκειο. Ελπίζω μην έδρασες παρορμητικά και εσύ σε θέμα υγείας και να είναι όλα καλά τώρα. Απλά πολλές φορές είναι ότι συμπεριφέρομαι σαν μικρό παιδί και το ξέρω και εγώ η ίδια που του λες μην βάλει το χέρι του στην πρίζα και αυτό από αντίδραση πάει και το βάζει. Κάπως έτσι, γενικά μπορώ να κάνω το αντίθετο από αντίδραση και μόνο. Αλλά έχω το ιδίωμα επειδή την φορά δεν την πάτησα να το ξανακάνω ή να την έχω πατήσει μετά από καιρό να το ξεχνάω και να κάνω κάτι παρόμοιο. Μου βγαίνει λίγο ο κακός εγωισμός μου και κατανοώ και εγώ ότι αυτό δεν ωφελεί.
Σίγουρα τότε ο ενθουσιασμός μου υπερέβη τα όρια της υγείας μου, δεν το καταλάβαινα τότε, τώρα έχω πάρει μία πικρή γεύση. Έχεις απόλυτο δίκιο και σε αυτό και σε όλα όσα μου λες και πραγματικά είναι χαζό όλο αυτό. Αλλά δεν πρέπει πχ ο άλλος να σου εξηγεί όταν του ζητάς τον λόγο γιατί σε αφήνει εκτός. Γιατί εγώ δεν έχω σπουδάσει ούτε ιατρική, ούτε εργοφυσιολογία και για κάποια triggers πριν ένα μήνα θεωρώ ότι δεν ήταν κάτι τόσο επικίνδυνο για να με αφήσει εκτός. Για να το έκανε θα υπήρχε λόγος αλλά θα ήθελα να ξέρω τι θα μπορούσε να συμβεί εάν. Ούτε και με δική μου ευθύνη εφόσον είχε την δική μου δεν με άφησε. Ελπίζω να επιστρέψω από εβδομάδα αν και μου είπε ότι πρέπει να κάνω πρόγραμμα ενδυνάμωσης αλλά μην με πάει πίσω το άλλο που ελπίζω να μην είναι κάτι γιατί θα χάσω πολλά.
Καλά στάνταρ στο survivor είναι όλα στημένα αλλά δεν ξέρω αν είναι ακόμα και οι τραυματισμοί. Τώρα που λες για ουσίες, η πτυχιακή μού έχει θέμα το ντόπινγκ και έχω εκπλαγεί με όσα διαβάζω :o . Στάνταρ, πρέπει να αυτοπειθαρχήσω γιατί γνωρίζω ότι δεν το έχω κάνει και αθλητισμός και μη πειθαρχία δεν πάνε μαζί .

Εχεις δικιο πρεπει να σου εξηγησει τον λογο.Ακομα και αυτονοητα για αυτους πραγματα πρεπει να στα πει και εσενα.Ειδικα εφοσον δεν τιθασευεσαι με την παραδοσιακη μεθοδο . Με πολλα πραγματα μπορει κανεις να παθιαστει και δεν ειναι κακο,ισα ισα που σου δινει ωθησει για μια περιπετειωδη ζωη.Εκτος αυτου δεν μας χαρακτηριζουν μονο τα καλα αλλα και τα αρνητικα μας,τα λαθη μας εχουν και αυτα την δικη μας υπογραφη.Το θεμα ειναι οτι πρεπει να τα βαζεις στη ζυγαρια και να βλεπεις κατα ποσο αξιζει κατι.Το να παιζεις συμφωνα με τους κανονες και να μην υπολογιζεις πραγματα δεν μειωνει σε καμια περιπτωση την αθλητικοτητα σου.Εχεις την ορμη,συνδυασε και εναν εξυπνο τροπο σκεψης και θα πας μακρια.
Αυτο που λες το καταλαβαινω,ανθρωποι αυτου του τυπου συνηθως ακομα και οταν εχουν να χασουν κυριολεκτικα τα παντα εαν κατι τους εχει κολλησει στο μυαλο δεν σκαλωνουν στο να κανουν κατι λαθος ακομα και εαν γνωριζουν πως θα ληξει αυτο.
Δεν λεω οι αυτοκαταστροφικες στασεις και τα arguments εχουν την γοητεια τους ωστοσο θα το εχεις παρατηρησει οτι μπορεις να τα κανεις balance ετσι ωστε και να ικανοποιουνται οι πειρασμοι σου αλλα και να μην καταληγεις να τρως τα μουτρα σου οταν αυτο δεν χρειαζεται η δεν αξιζει.
Το θεμα του doping ναι φανταζομαι εχει πολυ ενδιαφερον.Τι σπουδαζεις;.
Πιστευω οτι ειναι μια μεγαλη ιστορια που συνδεεται με κοινωνικος παραγοντες,το θεμα της εξωτερικης εμφανισης,της υπεροψιας και του εγωισμου και ενα σωρο αλλα.Ενταζεται και αυτο μεσα στις αυτοκαταστροφικες τασεις.Οπως ειπα εισαι δυναμικος χαρακτηρας αλλα νομιζω οτι το να εισαι δικαιη,σωστη και πειθαρχημενη θα το εβαζες πανω απο την αθλητικη σου επιδοση.Ειναι θεμα ηθικης και φιλοτιμου που πρεπει να εχει ενας σωστος αθλητης,ακομα και οταν ολοι οι αλλοι παιζουν βρωμικα .

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chemwizard]

Γεια σου κι εσένα Σοφάκι. Εννοείται πως δε συμφωνώ για κανένα λόγο με το ότι παράβλεψες ιατρικές συστάσεις, οπως είπε κι ο Νίκος.

Φυσικά το σημαντικότερο ειναι πως τίθεται το θέμα υποτροπής, αλλα κι ομαδικά να το δεις, και μπορεί να ειναι κακο για την ομάδα ενας παίκτης που δε μπορεί να ακολουθήσει το ρυθμό, και ασχημη εντύπωση δίνει η μη εμπιστοσύνη στους συναθλητές σου να σε καλύψουν σοβαρά.

Προσωπικά, έχω σακατέψει ο, τι μπορεί να σακατέψει ένας άνθρωπος, και στο taekwondo και στη μπάλα. Άλλες φορές με δική μου ευθύνη, άλλες οχι.

Τα σοβαρότερα στο πρωτο είναι δυο καλές θλασεις που ειχα παθει, μια σε κάθε ποδι.

Στη μπαλα τι να πει κανείς, είμαι και λιγο ξεροκεφαλος, οπότε δεν υπάρχει κατι που να μην την εχω φαει.

Τελευταία φορά φροντισα τα Χριστούγεννα να ξανασακατέψω τον ώμο μου, που είχα χτυπήσει τον Οκτώβρη στο μετρό.

Κατασκηνώσεις πήγαινα αρκετά μικρός.

Όσον αφορά το εθελοντικο, για να μη βγούμε off, το έχω αναλύσει στο θέμα με τίτλο "Εθελοντισμός".

Τέλος, εάν δεν πειθαρχήσεις, δύσκολα θα εξελιχθείς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dreamer_SW]

Χαχαχαχα όχι ποτέ εγώ για να καταλάβω ή θέλω να μου πεις εάν κάνεις αυτό θα ή αλλιώς να μου βάλεις τις φωνές Καλά μερικά αυτοννόητα για αυτούς που έχουν σπουδάσει το αντικείμενο δεν θα είναι και για όλους το ίδιο. Αλλά εγώ το παρακάνω (χεχε ). Όντως ο καθένας μας έχει τα αρνητικά και τα θετικά και πρέπει να τα ζυγίσει καθώς δεν υπάρχει τελειότητα απλά πρέπει να μάθει να τιθασσεύει τον ενθουσιασμό και τον εγωισμό και να ακούει την λογική κάποιες φορές παρά το μυαλό του. Για αυτό υπάρχουν και οι προπονητές για να μας προσγειώνουν και να μας προφυλάσσουν από τον παρορμητισμό μας, άσχετα εάν εγώ θυμώνω που δεν με αφήνουν να κάνω αυτά που θέλω. Είμαι η καπετάν διαμαρτύρομαι. Τα λέω για να τα ακούω κι εγώ κατάλαβες τώρα
Σε ευχαριστώ πάντως όπως και να έχει.


Αυτό το σκάλωμα δυστυχώς υπάρχει και ειδικά σε ανθρώπους που έχουν προβλήματα εθισμού σε ουσίες στον τζόγο κλπ ή ακόμα και σε όσους πάσχουν από νευρική ανορεξία ή υπερφαγία και έχει κολλήσει το μυαλό τους. Αρχειονομία και βιβλιοθηκονομίας στο πρώην ΤΕΙ Αθήνας τώρα πως πήρα θέμα για το doping ιδού: Η συμβολή της βιβλιοθήκης στην ενημέρωση, πρόληψη και αντιμετώπιση του ντόπινγκ. Πώς σου φαίνεται ; Εσύ σπουδάζεις ;


Βασικά το δικό μου δεν το λες αυτοκαταστροφική τάση, αλλά ξεροκεφαλιά και εμμονή σαν αυτούς που έχουν διατροφικά προβλήματα που είπα πριν. Όσο και να προσπαθείς να τους πείσεις εξηγήσεις τίποτα. Και δυστυχώς αυτοί καταστρέφουν δις την υγεία τους σωματικά και ψυχικά. Αυτό που λες είναι ένα πακέτο ένας συνδυασμός από όλα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Samael]

Χαχαχαχα όχι ποτέ εγώ για να καταλάβω ή θέλω να μου πεις εάν κάνεις αυτό θα ή αλλιώς να μου βάλεις τις φωνές Καλά μερικά αυτοννόητα για αυτούς που έχουν σπουδάσει το αντικείμενο δεν θα είναι και για όλους το ίδιο. Αλλά εγώ το παρακάνω (χεχε ). Όντως ο καθένας μας έχει τα αρνητικά και τα θετικά και πρέπει να τα ζυγίσει καθώς δεν υπάρχει τελειότητα απλά πρέπει να μάθει να τιθασσεύει τον ενθουσιασμό και τον εγωισμό και να ακούει την λογική κάποιες φορές παρά το μυαλό του. Για αυτό υπάρχουν και οι προπονητές για να μας προσγειώνουν και να μας προφυλάσσουν από τον παρορμητισμό μας, άσχετα εάν εγώ θυμώνω που δεν με αφήνουν να κάνω αυτά που θέλω. Είμαι η καπετάν διαμαρτύρομαι. Τα λέω για να τα ακούω κι εγώ κατάλαβες τώρα
Σε ευχαριστώ πάντως όπως και να έχει.


Αυτό το σκάλωμα δυστυχώς υπάρχει και ειδικά σε ανθρώπους που έχουν προβλήματα εθισμού σε ουσίες στον τζόγο κλπ ή ακόμα και σε όσους πάσχουν από νευρική ανορεξία ή υπερφαγία και έχει κολλήσει το μυαλό τους. Αρχειονομία και βιβλιοθηκονομίας στο πρώην ΤΕΙ Αθήνας τώρα πως πήρα θέμα για το doping ιδού: Η συμβολή της βιβλιοθήκης στην ενημέρωση, πρόληψη και αντιμετώπιση του ντόπινγκ. Πώς σου φαίνεται ; Εσύ σπουδάζεις ;


Βασικά το δικό μου δεν το λες αυτοκαταστροφική τάση, αλλά ξεροκεφαλιά και εμμονή σαν αυτούς που έχουν διατροφικά προβλήματα που είπα πριν. Όσο και να προσπαθείς να τους πείσεις εξηγήσεις τίποτα. Και δυστυχώς αυτοί καταστρέφουν δις την υγεία τους σωματικά και ψυχικά. Αυτό που λες είναι ένα πακέτο ένας συνδυασμός από όλα!

Ενταξει καλα εισαι δεν εχεις θεμα,μην πηγαινεις κατα γραμμα αλλα ξερεις μην λυγιζεις και τον εαυτο σου χωρις λογο.
Τουλαχιστον ακους τι σου λενε,τωρα εαν θα τα τηρησεις ειναι αλλο παπα ευαγγελιο.Αλλα οσο εισαι εσυ καλα μην ακους κανεναν.Απο τα λαθη μαθαινεις καλυτερα απ'οτι απο την προειδοποιηση.

Ολα τα προβληματα του τυπου ουσιες,τζογος,νευρικη ανορεξια και υπερφαγια εχουν συγκεκριμενους λογους που εμφανιζονται.Ισως καποιος να εχει μια φυσικη ταση αλλα πρεπει να συνυπαρχουν και αλλοι παραγοντες ωστε να εθιστει καποιος.Λογω αυτων των προβληματων επειτα αυτοι οι ανθρωποι καταστρεφουν κοινωνικους δεσμους,χανονται απο οικογενεια κτλπ οποτε εθιζονται περισσοτερο.Ειναι φαυλος κυκλος.Εμεις πως τους αντιμετωπιζουμε ειναι το θεμα...τελειωμενοι η που χριζουν βοηθεια;

Πιστευω η επιλογη του θεματος της πτυχιακης σου ειναι πολυ ευστοχη καθως ειναι διαχρονικο και αφορα ολες τις ηλικιες και τα φυλα ανεξαρτητα αφου απτεται του αθλητισμου που απασχολει πολυ κοσμο αμεσα η εμμεσα.Παλιοτερα που δεν υπηρχε ενημερωση τα πραγματα ηταν πολυ δυσκολα και μερικοι προπονητες πασαραν χωρις ουτε οι ιδιοι να το ξερουν σκευασματα στους αθλητες.
Ναι σπουδαζω και εγω στο πρωην τει Αθηνας.Τμημα ηλεκτρονικων μηχανικων.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dreamer_SW]

Κοίτα επειδή παίζει να με πάρουν στο ranch ομαδάρχισσα και δεν θέλω να έχω προβλήματα και να πάω και να είμαι οκ, αναγκαστικά θα τους ακούσω και θα κάνω πίσω τον εγωισμό μου, θα προσπαθήσω τουλάχιστον. Αλλά όχι μόνο για αυτό αλλά και γενικά και για να μπορώ να κάνω και αυτό που θέλω και μετά! Αυτό που λες μέχρι να μάθεις, αφού φτάνεις σε οριακό σημείο βάζεις μυαλό γιατί με την προειδοποίηση δεν. Και μετά αρχίζεις και ζητάς συγγνώμη που δεν σας άκουγα και τρέχουνε οι άνθρωποι και εσύ μαζί να προλάβουν και να προλάβεις. Έχω μία σχετική αγωνία για αύριο και ελπίζω να λυθεί. Βέβαια θα φάω κράξιμο για την τότε παράβλεψη λίγο αλλά οκ


Καλά σίγουρα έχουν κάποια ψυχολογική αδυναμία για όλα αυτά και κακή αυτοεικόνα. Και πραγματικά θέλουν βοήθεια και είναι πολύ όμορφο να τους βοηθήσουμε. Σε ευχαριστώ πολύ γιατί έχω ακούσει διφορούμενες γνώμες για το θέμα αν και οι περισσότερες ήταν θετικές. Κι εγώ αυτό σκέφτηκα ήθελα να συνδυάσω ένα φλέγον ζήτημα με αυτό που σπουδάζω.


Φαντάζομαι τι γίνεται σε αθλητικούς συλλόγους παίδων με ζητήματα παρόμοια που τα αφήνουν εκτός.


Ωραία, ΠΔΑ ή ΠΑΝΔΑ και οι 2 μας :p

Γεια σου κι εσένα Σοφάκι. Εννοείται πως δε συμφωνώ για κανένα λόγο με το ότι παράβλεψες ιατρικές συστάσεις, οπως είπε κι ο Νίκος.

Φυσικά το σημαντικότερο ειναι πως τίθεται το θέμα υποτροπής, αλλα κι ομαδικά να το δεις, και μπορεί να ειναι κακο για την ομάδα ενας παίκτης που δε μπορεί να ακολουθήσει το ρυθμό, και ασχημη εντύπωση δίνει η μη εμπιστοσύνη στους συναθλητές σου να σε καλύψουν σοβαρά.

Προσωπικά, έχω σακατέψει ο, τι μπορεί να σακατέψει ένας άνθρωπος, και στο taekwondo και στη μπάλα. Άλλες φορές με δική μου ευθύνη, άλλες οχι.

Τα σοβαρότερα στο πρωτο είναι δυο καλές θλασεις που ειχα παθει, μια σε κάθε ποδι.

Στη μπαλα τι να πει κανείς, είμαι και λιγο ξεροκεφαλος, οπότε δεν υπάρχει κατι που να μην την εχω φαει.

Τελευταία φορά φροντισα τα Χριστούγεννα να ξανασακατέψω τον ώμο μου, που είχα χτυπήσει τον Οκτώβρη στο μετρό.

Κατασκηνώσεις πήγαινα αρκετά μικρός.

Όσον αφορά το εθελοντικο, για να μη βγούμε off, το έχω αναλύσει στο θέμα με τίτλο "Εθελοντισμός".

Τέλος, εάν δεν πειθαρχήσεις, δύσκολα θα εξελιχθείς.

Καλά σίγουρα δεν έπρεπε να το κάνω τότε γιατί τώρα δεν θα είχα θέμα. Μπορεί να μην είναι και τίποτα απλά σίγουρα θα μπορούσα να είχα αποκαταστήσει τότε το ζήτημα οριστικά και απλά τώρα τρέχω τώρα να προλάβω. Αν με αφήνανε να κάνω και τώρα το ίδιο οι γυμναστές πάλι θα αθετούσα το εκτός του γιατρού. Πήγα να το κάνω 2η φορά αλλά μου βάλανε τοίχο και διαμαρτυρόμουνα. Φοβάμαι για υποτροπή τώρα ελπίζω να μην. Θέλω να έρθει αύριο να μου φύγει η ιδέα! Ναι ομαδικά όντως κάνω κακό γιατί στην θέση μου θα μπορούσε να μπει ένας που είναι πιο έτοιμος αγωνιστικά το καταλαβαίνω απόλυτα αυτό και ίσως να είμαι foul που άθελά μου να βάζω το εγώ μου πάνω από την ομάδα.


Ωχ κατάλαβα οπίσθιους μηριαίους που παθαίνουνε οι περισσότεροι; Τι βαθμού ; Από ξεροκεφαλιά άλλο τίποτα κι εγώ. Ωστόσο για εμένα ο χειρότερος τραυματισμός μετά από το κεφάλι είναι η ρήξη ΠΧΣ ή αποκόλληση τένοντα άστα να πάνε μπορούν να καταστρέψουν μέχρι και την αθλητική σου καριέρα.


Ισοκινητική δυναμομέτρηση ή εργομετρική εξέταση έχεις κάνει ;


Χρειάζεται πειθαρχία ναι .. !

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Samael]

Κοίτα επειδή παίζει να με πάρουν στο ranch ομαδάρχισσα και δεν θέλω να έχω προβλήματα και να πάω και να είμαι οκ, αναγκαστικά θα τους ακούσω και θα κάνω πίσω τον εγωισμό μου, θα προσπαθήσω τουλάχιστον. Αλλά όχι μόνο για αυτό αλλά και γενικά και για να μπορώ να κάνω και αυτό που θέλω και μετά! Αυτό που λες μέχρι να μάθεις, αφού φτάνεις σε οριακό σημείο βάζεις μυαλό γιατί με την προειδοποίηση δεν. Και μετά αρχίζεις και ζητάς συγγνώμη που δεν σας άκουγα και τρέχουνε οι άνθρωποι και εσύ μαζί να προλάβουν και να προλάβεις. Έχω μία σχετική αγωνία για αύριο και ελπίζω να λυθεί. Βέβαια θα φάω κράξιμο για την τότε παράβλεψη λίγο αλλά οκ


Καλά σίγουρα έχουν κάποια ψυχολογική αδυναμία για όλα αυτά και κακή αυτοεικόνα. Και πραγματικά θέλουν βοήθεια και είναι πολύ όμορφο να τους βοηθήσουμε. Σε ευχαριστώ πολύ γιατί έχω ακούσει διφορούμενες γνώμες για το θέμα αν και οι περισσότερες ήταν θετικές. Κι εγώ αυτό σκέφτηκα ήθελα να συνδυάσω ένα φλέγον ζήτημα με αυτό που σπουδάζω.


Φαντάζομαι τι γίνεται σε αθλητικούς συλλόγους παίδων με ζητήματα παρόμοια που τα αφήνουν εκτός.


Ωραία, ΠΔΑ ή ΠΑΝΔΑ και οι 2 μας :p

Εε αφου λοιπον θα γινεις και ομαδαρχισα καταλαβαινεις πλεον οτι πρεπει να γινεις πιο υπευθυνη,η ομαδα σου βασιζεται πανω σου,οποτε θα πρεπει να δρας οπως ενας ομαδαρχης.Επισης απο τη μερια σου θα απαιτεις και την δικη τους προσηλωση οποτε δεν θα ηθελες να κανανε οτι εκανες εσυ ετσι.Προφανως γιατι θα ηταν κακο για την υγιεια τους και εσυ θα ειχες μια α ευθυνη και επειτα διοτι θα εθεταν ολη την ομαδα σε κινδυνο χαμηλοτερης επιδοσης και επομενως θα δυσχαιρεναν το εργο σου.
Δυστηχως ναι ετσι ειμαστε ολοι οι ανθρωποι,πρεπει να φτασουμε να την παθουμε για να μαθουμε.Οποιος παντως μπορει να ακουσει ειναι υπερ του,διοτι η προληψη ειναι παντα καλυτερη απο την θεραπεια.
Εβλεπα μια φορα μια ιστορια ενος αθλητη απο την Louisiana που ειχε σοβαρα καταγματα στην σπονδυλικη του στηλη στο λαιμο κυριως και ειχε περασει αρκετα χρονια με κουσουρια,ομως καταφερε τελικα να ξαναπαιξει μετα απο πολυ προσπαθεια και φυσιοθεραπειες.Πολυ τυχερος.Ειμαι σιγουρος οτι θα προσεχει πολυ περισσοτερο στο μελλον.Πρεπει να ηταν ραγκμπι νομιζω το αθλημα η baseball.Μην φτασουμε ομως εκει ε.
Οτι εγινε εγινε το να σου φωναξουν δεν θα εχει νοημα,οποτε θα τα ακουσεις και απο εδω και περα θα εισαι πιο προσεκτικη.

Γιατι σε καποιον να μην αρεσει αυτο το θεμα πτυχιακης;Εγω το βρισκω πολυ καλο.
Με τα παιδια η κατασταση ειναι χειροτερη παντα γιατι δεν εχουν γνωσεις οποτε ειναι στο ελεος του προπονητη και οτι πει αυτος.Αντιστοιχα οι γονεις δεν μπορουν να ξερουν αφου εμπιστευονται την κριση του προπονητη.Ομως δεν ειναι ετσι.Πρεπει να προβληματιζεται και ο αθλητης οταν του δινει κατι ο προπονητης που του λεει οτι θα τον βοηθησει.Οφειλει να εξηγησει.

Το επισημο ΠΑΝ.Δ.Α ,ανεπισημα αυτη τη στιγμη τσιρκο με ντρανο.Αντε καλη αρχη μας απο αυριο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dreamer_SW]

Καλά όταν και εάν με πάρουνε που το εύχομαι σίγουρα σε θέματα υγείας και ασφάλειας θα είμαι κάθετη και δεν θα αφήνω να κάνουν οτιδήποτε αντιβαίνει την σωματική τους ακεραιότητα όχι μόνο επειδή έχω την ευθύνη αλλά πάνω από όλα ως άνθρωπος. Είναι πολύ κρίμα, να πάθουν κάτι από αμέλεια ή από παράλειψη κάποιου ενήλικα. Εάν μου τύχει κανένα περιστατικό παρόμοιο με το δικό μου αρχικά το πρώτο που θα κάνω είναι να ενημερώσω τον γιατρό και έπειτα τους προπονητές ότι αυτό και αυτό και μετά θα του εξηγούσα και τον λόγο με διάλογο και με μία όμορφη συζήτηση. Ξέρεις πολλές φορές καλύτερα να στεναχωρήσεις τον άλλον και να σου θυμώσει και να ξέρεις ότι δεν θα κινδυνέψει παρά να το κάνεις πρόσκαιρα χαρούμενο γιατί μετά θα τρέχει και δεν θα φτάνει. Και να μου πεις γιατί αυτά δεν τα κάνεις και στον εαυτό σου θα σου απαντήσω γιατί δεν ξέρω, γιατί προφανώς αυτά που είπαμε παραπάνω. Έχουμε πιο ξεκάθαρη αντικειμενική άποψη κρίση και στάση για τους γύρω μας, παρά για τον ίδιο μας τον εαυτό.




Πολλές φορές καταλαβαίνουμε μόνο αν κάποιος μας φωνάξει για να μας ταρακουνήσει ή ακόμα χειρότερα όταν θα έχουμε φάει τα μούτρα μας άσχημα. Ανάμεσα στα 2 προτιμώ το 1ο εννοείται. Ξέρεις τι κατσάδες έχω φάει ;


Σίγουρα το προλαμβάνειν είναι καλύτερο του θεραπεύειν αλλά για να το κάνεις και πράξη πρέπει να μάθεις. Όταν δεν έχεις άλλη επιλογή τότε κινητοποιείσαι. Κι εγώ έχω ακούσει ιστορίες πολλών αθλητών που παρότι είχαν προβλήματα υγείας που είτε δεν αντιμετώπισαν έγκαιρα είτε που ήταν απαγορευτικά για τον αθλητισμό τελικά τα κατάφεραν. Καλά όχι δεν θέλω να φτάσω σε αυτό το σημείο.


Επειδή και καλά είναι ιδιαίτερο θέμα και δύσκολο. Αλλά αυτό είναι το θέμα είναι πρόκληση και μου αρέσει πάρα πολύ έχω ξετρελαθεί Κυκλώματα ντόπινγκ παντού και δυστυχώς εκτός από προπονητές διακινούνται από εφήβους. Από μία πρόσφατη έρευνα 85% των φοιτητών και 71% των εφήβων που γυμνάζονται συστηματικά έχουν κάνει χρήση ουσιών. Φαντάσου !!


Αυτό που λες ο προπονητής πρέπει να εξηγεί και να είναι πάνω από όλα άνθρωπος και να κατανοεί τις ανάγκες των παιδιών. Και για να μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό αυτών και των γονιών. Εάν ο προπονητής σέβεται και αγαπά τα παιδιά τότε και αυτά θα κάνουν το ίδιο. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλη ιδιαίτερή και δυνατή σχέση εκτός του γονέα παιδιού και εκπαιδευτικού μαθητή όπως αυτή του προπονητή αθλητή.


Χαχαχ τσίρκο λέει Καλώς ορίσατε, ναι αφού φάγαμε τα αρνιά μας και αυτά πίσω πάλι. !
Ευτυχώς δεν χρωστάω τίποτα, και πηγαίνω μόνο για γυμναστική και για κανένα καφέ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Samael]

Καλά όταν και εάν με πάρουνε που το εύχομαι σίγουρα σε θέματα υγείας και ασφάλειας θα είμαι κάθετη και δεν θα αφήνω να κάνουν οτιδήποτε αντιβαίνει την σωματική τους ακεραιότητα όχι μόνο επειδή έχω την ευθύνη αλλά πάνω από όλα ως άνθρωπος. Είναι πολύ κρίμα, να πάθουν κάτι από αμέλεια ή από παράλειψη κάποιου ενήλικα. Εάν μου τύχει κανένα περιστατικό παρόμοιο με το δικό μου αρχικά το πρώτο που θα κάνω είναι να ενημερώσω τον γιατρό και έπειτα τους προπονητές ότι αυτό και αυτό και μετά θα του εξηγούσα και τον λόγο με διάλογο και με μία όμορφη συζήτηση. Ξέρεις πολλές φορές καλύτερα να στεναχωρήσεις τον άλλον και να σου θυμώσει και να ξέρεις ότι δεν θα κινδυνέψει παρά να το κάνεις πρόσκαιρα χαρούμενο γιατί μετά θα τρέχει και δεν θα φτάνει. Και να μου πεις γιατί αυτά δεν τα κάνεις και στον εαυτό σου θα σου απαντήσω γιατί δεν ξέρω, γιατί προφανώς αυτά που είπαμε παραπάνω. Έχουμε πιο ξεκάθαρη αντικειμενική άποψη κρίση και στάση για τους γύρω μας, παρά για τον ίδιο μας τον εαυτό.




Πολλές φορές καταλαβαίνουμε μόνο αν κάποιος μας φωνάξει για να μας ταρακουνήσει ή ακόμα χειρότερα όταν θα έχουμε φάει τα μούτρα μας άσχημα. Ανάμεσα στα 2 προτιμώ το 1ο εννοείται. Ξέρεις τι κατσάδες έχω φάει ;


Σίγουρα το προλαμβάνειν είναι καλύτερο του θεραπεύειν αλλά για να το κάνεις και πράξη πρέπει να μάθεις. Όταν δεν έχεις άλλη επιλογή τότε κινητοποιείσαι. Κι εγώ έχω ακούσει ιστορίες πολλών αθλητών που παρότι είχαν προβλήματα υγείας που είτε δεν αντιμετώπισαν έγκαιρα είτε που ήταν απαγορευτικά για τον αθλητισμό τελικά τα κατάφεραν. Καλά όχι δεν θέλω να φτάσω σε αυτό το σημείο.


Επειδή και καλά είναι ιδιαίτερο θέμα και δύσκολο. Αλλά αυτό είναι το θέμα είναι πρόκληση και μου αρέσει πάρα πολύ έχω ξετρελαθεί Κυκλώματα ντόπινγκ παντού και δυστυχώς εκτός από προπονητές διακινούνται από εφήβους. Από μία πρόσφατη έρευνα 85% των φοιτητών και 71% των εφήβων που γυμνάζονται συστηματικά έχουν κάνει χρήση ουσιών. Φαντάσου !!


Αυτό που λες ο προπονητής πρέπει να εξηγεί και να είναι πάνω από όλα άνθρωπος και να κατανοεί τις ανάγκες των παιδιών. Και για να μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό αυτών και των γονιών. Εάν ο προπονητής σέβεται και αγαπά τα παιδιά τότε και αυτά θα κάνουν το ίδιο. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλη ιδιαίτερή και δυνατή σχέση εκτός του γονέα παιδιού και εκπαιδευτικού μαθητή όπως αυτή του προπονητή αθλητή.


Χαχαχ τσίρκο λέει Καλώς ορίσατε, ναι αφού φάγαμε τα αρνιά μας και αυτά πίσω πάλι. !
Ευτυχώς δεν χρωστάω τίποτα, και πηγαίνω μόνο για γυμναστική και για κανένα καφέ

Τουλαχιστον προς τους αλλους οπως λες θα εισαι ενταξει.Ελπιζω να προσεξεις ομως και τον δικο σου εαυτο ε.Επειδη θα εισαι και προτυπο και προς τα πιο νεα παιδια αλλα και για τα ατομα της ομαδας σου.Διοτι πολλοι παικτες θα προσπαθουν να κερδισουν την εμπιστοσυνη και τον σεβασμο σου ως ομαδαρχισα.
Ναι το γιατι ειμαστε ενταξει τους κανονες οταν τους λεμε στους αλλους παρα οταν πρεπει να τους εφαρμοσουμε εμεις ειναι αξιο απορειας.Με μια πρωτη μαντεψια θα ελεγα επειδη δεν αφορα εμας και δεν περιοριζει εμας αμεσα;Κατι βεβαια που ειναι καλο γιατι κανει αντικειμενικη την γνωμη του τριτου που ειναι εκτος.Μεγαλη συζητηση ομως...Δυστηχως ομως οι κανονες ισχυουν για ολους και οπως λες πρεπει να τα λεμε να τα ακουμε και οι ιδιοι καμια φορα,δεν βλαπτει.

Τα νουμερα που αναφερεις ειναι πολυ ενδιαφεροντα.Γενικα πιστευω οτι καποιος ειναι καλυτερο να ακολουθει ενα αθλημα κυριως διοτι μαθαινει την αξια της συνεργασιας,ειναι σε καλη φυσικη κατασταση και το κανει καθαρα για διασκεδαση.Αντιθετα το γυμναστηριο πιστευω οτι πιο πολυ στοχευει περισσοτερο στην ενισχυση της φυσικης καταστασης,και αποσκοπει με τον εναν η τον αλλο τροπο στο bodybuilding.Θεωρω οτι ειναι δυσκολο καποιος να εχει τοσο self-discipline που να δει αλλους και να μην επηρεαστει καθολου εστω και λιγο.Δυστηχως οποτε καταληγει να γινεται ναρκισσος η επιφανειακος και ξεχνα τις υπολοιπες αξιες που αντιπροσωπευει ο αθλητισμος οπως η συνεργασια,η πειθαρχια,η διασκεδαση, η προσηλωση και η συνεπεια.
Δυσκολο το θεμα που επελεξες και με πολλες προεκτασεις σε πληθωρα αλλων θεματων.Καλυτερα ομως να εισαι απασχολημενη παρα να βαριεσαι .

Ετσι οπως τα λες ειναι.Ο προπονητης εχει υποχρεωση τοσο στο παιδι το ιδιο οσο και στους γονεις που του το εμπιστευονται.Ειναι πρακτικα υπευθυνος οσο και οι γονεις σου για το οτι παθει.

Εε ναι,τωρα τελευταια εχει γινει λιγο τσιρκο αλλα αναμενομενο λογω των αλλαγων .
Αφου δεν χρωστας μαθηματα και αρα εχεις ενδιαφερον για την επιστημη σου συγχαρητηρια,και τα καφεδακια σου να πινεις και τις βολτες σου να κανεις και το βολευ σου να παιζεις,χαραλα με ξεκουραση δεν σε κυνηγαει κανενας

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chemwizard]

Ωχ κατάλαβα οπίσθιους μηριαίους που παθαίνουνε οι περισσότεροι; Τι βαθμού ; Από ξεροκεφαλιά άλλο τίποτα κι εγώ. Ωστόσο για εμένα ο χειρότερος τραυματισμός μετά από το κεφάλι είναι η ρήξη ΠΧΣ ή αποκόλληση τένοντα άστα να πάνε μπορούν να καταστρέψουν μέχρι και την αθλητική σου καριέρα.

Τη μια γλουτιαίος, την άλλη μηριαίος.

Ντάξει μην ανησυχείς, υπήρχαν και σοβαρότεροι λόγοι για να μην κάνω αθλητικοί καριέρα.

Όσον αφορά το θέμα της πειθαρχίας, δυο τρεις φορές θα έπρεπε να με είχες υπεύθυνο, και θα ήσουν αγγελούδι.

Πλέον που είσαι 22 χρονών παιδί, θα σου πω το εξής: Θέλεις να γίνεις υπεύθυνη παιδιών σε κατασκήνωση. Γονείς θα αφήσουν τα παιδιά τους για κάποιες μερες στα χέρια τους.

Οποιοσδήποτε άνθρωπος, σε οποιοδήποτε ποστο, υπο οποιεσδήποτε συνθήκες καλείται να διοικήσει, οφειλει απαραίτητα να έχει αποδείξει ότι μπορεί πρώτα να διοικηθεί o ίδιος από τρίτους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dreamer_SW]

Ωχ κατάλαβα ....περασμένα ξεχασμένα όμως έτσι ; Να φανταστώ πόναγες πολύ εκείνη την ώρα, ψυχολογικά πώς το πήρες ; Χαχαχαχα θα με είχες στρώσει λέει, πώς γιατί; Σίγουρα σε αυτό που λες έχεις ένα απόλυτο δίκιο πόσο μάλλον να διοικήσει ο ίδιος τον εαυτό του !

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chemwizard]

Ούτε περασμένα είναι, ούτε ξεχασμένα.

Δεν αθλουμαι σταθερά σε σύλλογο λόγω θεμάτων υγείας. Εννοείται πως δεν το αποδεχεσαι εύκολα στην αρχή, ειδικά όταν έχεις μάθει να είσαι αθλητής, αλλά σιγά σιγά απλά προσαρμόζεσαι.

Η ποιότητα ζωής πάνω από όλα. Πόσο μάλλον η ίδια η ζωή.

Αυτό δεν το είχε καταλάβει ενα παιδι που έπαιζε αντίπαλος επιθετικός κάποτε. Αυτός πάνω από 20,εγώ το πολύ 14.Δε μπορεσα να κάνω και πολλά.

Όσον αφορά τις θλάσεις νταξ. Σίγουρα πονάς, μυς κόβεται. Χρειάζεται και περισσοτερο χρόνο να φτιάξει από ο, τι κόκκαλο. Αλλα μικρός ήμουν, περασε γρηγορα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Johnny15]

Γεια σου Σοφία! Έφτιαξες ένα πάρα πολύ ωραίο θέμα εδώ πέρα και βλέπω κάνετε ωραία συζήτηση οπότε ας μπω και εγώ να πω την εμπειρία μου. Θα γράψω όλες μου τις αθλητικές δραστηριότητες.

Ας ξεκινήσω από το νηπιαγωγείο. Ο μπαμπάς μου ήθελε από μικρό να με πάει πολεμικές τέχνες και έτσι με έγραψε ελληνορωμαική πάλη. Η αλήθεια είναι ότι ενώ το έκανα για μόλις δυο χρόνια, μου είχε δώσει αρκετά πράγματα για την ηλικία όπως ευελιξία και λίγη δύναμη μιας και ήμουν αδύναμο παιδάκι. Αργότερα το σταμάτησα γιατί μετακόμισα. Στην μετακόμιση, όντας σε δημοτικό, έβλεπα ότι όλα τα παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο. Οπότε σαν αγοράκι που έβλεπε ποδόσφαιρο ζήτησα τους γονείς μου να με πάνε σε σύλλογο ποδοσφαίρου όπου έμεινα και για ενάμιση χρόνο και βίωσα τους πρώτους μου αγώνες. Βίωσα πως είναι να ανταγωνίζεσαι άλλους και να είσαι μέλος μιας ομάδας. Αλλά εντάξει, ήταν μικρές αυτές οι ηλικίες οπότε δεν καταλάβαινα και πολλά. Επίσης θεωρώ ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμο άθλημα για εκείνες τις ηλικίες καθώς δεν γυμνάζει το σώμα ιδιαίτερα.

Από τα μέσα της τετάρτης δημοτικού άλλαξα άθλημα και πήγα στο βασικό μου άθλημα στο οποίο έκανα και πρωταθλητισμό και εκπροσώπησα την Ελλάδα και σε πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων. Το τζούντο. Ο προπονητής μας ήταν ο θείος του χρυσού Ολυμπιονίκη μας Ηλία Ηλιάδη. Ήταν άνθρωπος της παλαιάς σχολής, η προπόνηση ήταν πολύ σκληρή και από τις μικρές ηλικίες, μας φώναζε αν κάναμε βλακείες, πολλές φορές μας τιμωρούσε κιόλας. Για παράδειγμα αν κάποιος είχε μακριά νύχια του χτυπούσε το χέρι. Μπορεί να σας φαίνεται λίγο βίαιο και αντιπαιδαγωγικό, ωστόσο ήταν μέθοδος που δούλευε. Μια φορά είχα ξεχάσει να κόψω τα νύχια μου και την ώρα της προπόνησης, ενώ πάλευα με έναν φίλο μου, κατά λάθος γρατζούνισα τον αντίπαλο μου με δύναμη στο πρόσωπο και του είχε αφήσει μια εμφανή γρατζουνιά στο πρόσωπο αρκετές μέρες. Τότε κατάλαβα γιατί το έκανε αυτό. Ήταν η δικιά του μέθοδος. Όπως και να έχει, καταλαβαίνετε περίπου τη σχολή. Μια τόσο απαιτητική σχολή όμως είχε και τους ανάλογους στόχους. Ο προπονητής μου ήθελε να προπονεί πρωταθλητές και όχι απλά αθλητές που πάνε σε αγώνες για να περάσουν καλά. Μας το έλεγε εξ αρχής, αν θέλουμε να πηγαίνουμε εκεί, να το κάνουμε για να πετύχουμε στόχους, αλλιώς να αλλάξουμε άθλημα. Δεν ήταν μέρος για διασκέδαση.

Μπορώ να πω ότι αυτό πολλές φορές με τρόμαζε βέβαια. Μικρός είχα πει αρκετές φορές στον μπαμπά μου να σταματήσω να πηγαίνω αλλά πλέον τόσα χρόνια μετά χαίρομαι που δεν το είχε κάνει γιατί έζησα φοβερές εμπειρίες όπως θα δείτε μετά. Άλλες φορές αγχωνόμουν μην μου φωνάξει και άλλες φορές απλά κουραζόμουν τόσο στην προπόνηση που ήμουν ψόφιος μετά. Ένα άλλο θεματάκι που είχα ήταν ότι έχω πολύ ευαίσθητο δέρμα. Πολλές φορές επέστρεφα σπίτι με σημάδια στο πρόσωπο, αλλά χωρίς να δέχομαι κάποια χτυπήματα ή τέλος πάντων περισσότερα από τους άλλους. Και στο σχολείο μου με κορόιδευαν τα παιδιά και οι καθηγητές κάποιες φορές ανησυχούσαν, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι με ένα τρίψιμο στο τατάμι (ο χώρος του τζούντο) μου έμενε σημάδι για δυο μέρες χωρίς καν να το χτυπήσω. Οπότε χαλάλι, εμένα δεν με πείραζε.

Από την πέμπτη δημοτικού ξεκίνησαν οι αγώνες. Από την αρχή μου έλεγαν ότι έχω ταλέντο, απλά είμαι αδύναμος για την ηλικία μου. Οι πρώτοι μου αγώνες ήταν στη Βουλγαρία και μάλιστα ήταν η πρώτη φορά που έβγαινα έξω από την Ελλάδα. Είχα τρελό ενθουσιασμό αλλά τότε κατάλαβα ένα άλλο πρόβλημα που είχα σαν άνθρωπος. Ήμουν πολύ αγχώδης. Το πρωί των αγώνων είχα τρελό άγχος. Άρχισε να μου πονάει η κοιλιά (το πάθαινα σε πολλους αγώνες) και άλλα τέτοια. Ωστόσο από τότε κατάλαβα και ένα άλλο πράγμα. Ότι την ώρα που μπαίνεις να αγωνιστείς, ξεχνάς τα πάντα. Τέλος πάντων, για να μην τα πολυλογώ, πήρα τρίτη θέση. Ο δάσκαλος μου αποφάσισε να μου δίνει ιδιαίτερη προσοχή στις προπονήσεις και είπε ότι μπορώ να γίνω πρωταθλητής αν το θελήσω και τον ακούω.

Στη συνέχεια πήγα σε πολλούς αγώνες. Πήγα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και σε training camp στη Σερβία. Επισκέφτηκα μέρη που αλλιώς δε θα είχα επισκεφτεί ποτέ. Στην Ελλάδα πήγα σε Θεσσαλονίκη, Κατερίνη, Λάρισα και Αθήνα πολλές φορές. Έχω περάσει από πολλές αθλητικές εγκαταστάσεις που αλλιώς δε θα είχα δει ποτέ. Αυτά τα ταξίδια μου άρεσαν και πλέον μου λείπουν. Ήταν ένα δυνατό συναίσθημα, μια εμπειρία. Μπορεί να είχα άγχος αλλά κάθε ταξίδι και αγώνας ήταν μοναδικά. Κάθε φορά που αγωνιζόμουν η αδρεναλίνη ανέβαινε στα ύψη. Πολλές φορές στην επιστροφές των αγώνων έτσουζε το πρόσωπο μου ή τα χέρια μου από τριβές και χτυπήματα, τα οποία δεν ένιωθα καν την ώρα του αγώνα! Σε πώρωνε τόσο πολύ που δεν ένιωθες τίποτα την ώρα του αγώνα. Είναι και ατομικό άθλημα όπως γνωρίζετε, οπότε τα πάντα εξαρτώνται από εσένα. Ο ανταγωνισμός με γέμιζε και αν έχανα από κάποιον την επόμενη φορά, αν και αγχωνόμουν να παλέψω εναντίον του, ήθελα να αποδείξω ότι μπορώ να τον νικήσω. Ευτυχώς ωστόσο δεν έχανα συχνά. Κάθε φορά επέστρεφα με μετάλλιο, αλλά όχι πάντα χρυσό. Όταν έπαιρνα χάλκινο δεν μου άρεσε. Ήθελα να είμαι πρωταθλητής.

Φτάνοντας στην Α λυκείου ήθελα να σταματήσω το Τζούντο γιατί έδινα proficiency. Το σταμάτησα για κάποιους μήνες και μετά με φώναξε ο δάσκαλος για προπόνηση γιατί λέει έχουμε πανελλήνιο στο σεφ σε ένα μήνα και ένα τουρνουά σε δυο βδομάδες πάλι στο σεφ. Εκείνο το μήνα πήγα 2 φορές Αθήνα. Στο τουρνουά έχασα 2 αγώνες και έμεινα εκτός βάθρου. Ήμουν νευριασμένος με τον εαυτό μου. Θεώρησα ότι έμεινα πίσω και είπα ότι στο πανελλήνιο θα τα δώσω όλα. Έρχεται η ώρα του πανελληνίου και παίζω με αυτόν που με νίκησε πριν δυο βδομάδες. Ήμουν τόσο συγκεντρωμένος, και νευριασμένος παράλληλα, που έπρεπε να έμοιαζα σαν μανιακός σε εκείνο τον αγώνα! Οι φίλοι μου είπαν ότι δεν με αναγνώριζαν. Το νίκησα με σπάσιμο χεριού. Ωστόσο δεν ήθελα να τραυματίσω τον άλλον, οπότε πιστέψτε με δεν του έβγαλα το χέρι ενώ θα μπορούσα εύκολα όπως τον είχα πιάσει. Τέλος πάντων για να μην πολυλογώ, βγήκα πρωταθλητής και στη συνέχεια με περίμενε ένα Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα όπου θα φορούσα το γαλανόλευκο στο στήθος. Μπορεί να μην τα πήγα καλά εκεί, αλλά οι τύποι ήταν εκτός ανταγωνισμού. Στην κατηγορία μου αυτός που βγήκε δεύτερος είναι πλέον χρυσός Ολυμπιονίκης στο Ριο. Καταλαβαίνετε δηλαδή τον ανταγωνισμό που είχε. Ωστόσο το ταξίδι στην Τσεχία ήταν καταπληκτικό.

Το σταμάτησα τότε το άθλημα για να δώσω πανελλήνιες και δεν το ξαναξεκίνησα ποτέ. Πάνε 8 χρόνια πλέον από τότε. Κάπου στο τρίτος έτος της σχολής, άρχισα να βάζω κιλά, να αποκτώ προβλήματα λόγω καθισιού, να χάνω την αθλητικότητα μου οπότε ξεκίνησα γυμναστήριο. Τώρα πηγαίνω 4ο χρόνο σε γυμναστήριο ίσα ίσα για να γυμνάζομαι και να διατηρούμαι ωραία. Εξάλλου όλη τη ζωή μου την είχα ζήσει αθλητικά, το καθισιό και ο ανθυγιεινός τρόπος ζωής με μιζέριαζαν. Βέβαια έχω πολλά θεματάκια όπως τενοντίτιδα στον ώμο, πόνο στη πλάτη κλπ, ωστόσο δεν με πτοεί αυτό. Πηγαίνω και κάνω ότι μπορώ. Κάνω 80 κιλά squat βγάζοντας αρκετά σετάκια, στόχος μέχρι το καλοκαίρι τα 100. Μονόζυγο κάνω μέχρι 10 pull ups και θέλω να τα πάω 15. Έχουμε στόχο, αυτό μετράει

Αυτά από εμένα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dreamer_SW]

Νομίζω πως μερικές φορές η προσαρμογή και μέχρι να αποδεχτείς την αποχή σου για λίγο πονάει πολύ περισσότερο ή έστω απλά πονάει και αυτό μαζί με τον τραυματισμό. Πχ εγώ πιο πολύ επηρεάστηκα ψυχολογικά που έπρεπε να μείνω εκτός παρά από τα triggers .Φαντάσου ο επαγγελματίας αθλητής που πρέπει να απέχει. Αν και στους επαγγελματίες υπάρχουν επιστήμονες που προβλέπουν και αποτρέπουν τραυματισμούς αναφέρομαι στους εργοφυσιολόγους. Έχει τύχει να κάνεις εργομέτρηση ή κάποιο εργομετρικό ;


Με το άλλο παιδί δεν κατάλαβα τι έγινε :/ Άστα σε νιώθω πόσο πονάς είτε κόβεται μυς τένοντας είτε οστό άστα να πάνε!


Για αύριο ψιλοφοβάμαι εγώ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.