'Αγχος: Βλαβερό ή κινητήριος δύναμη;

[zip_unzip]

Γεια σε όλους. Σκέφτηκα ότι θα ήταν χρήσιμο να δημιουργηθεί ένα thread σχετικό με το άγχος. Γράψτε ότι ξέρετε γι'αυτό και κυρίως κάποιους τρόπους αντιμετώπισης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[qwertyuiop]

Eίσαι μόλις ένα χρόνο μεγαλύτερός μου και έχεις τέτοια προβλήματα? :!:

Τέσπα, δοκίμασε το πιο απλό: Μη χολοσκάς για ασήμαντα θέματα και πράγματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Jenny]

Πολύ συχνά φορτώνουμε στο άγχος μας τις καθημερινές δυσκολίες που μπορεί να συναντάμε στην δουλειά μας, στα μαθήματά μας και στο σχολείο ή στο σπίτι μας.
Όσο και να ακούγεται παράξενο όμως κάποιες φορές το άγχος μπορεί να είναι καλό. Χωρίς αυτό, δεν θα μπορούσαμε να αντιδράσουμε αποτελεσματικά απέναντι σε άγνωστες καταστάσεις ή να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας σε κάποιες δυσκολίες.

Καλό θα είναι όμως να μην αγχωνόμαστε σε σημεία υπερβολής γιατί αυτό θα έχει άσχημες συνέπειες στην ψυχική μας υγεία. Ειδικά όταν πρόκειται για πολύ ασήμαντα θέματα...
Πάντως μια λύση είναι να συζητάμε ό,τι μας απασχολεί και να προσπαθούμε να χαλαρώνουμε με διάφορες δραστηριότητες, ώστε να ξεχνιόμαστε ή έστω να μετριάζουμε κατά πολύ το βαθμό του άγχους μας. :no1:

Eίσαι μόλις ένα χρόνο μεγαλύτερός μου και έχεις τέτοια προβλήματα? :!:

Τέσπα, δοκίμασε το πιο απλό: Μη χολοσκάς για ασήμαντα θέματα και πράγματα.

qwerty δεν εξέφρασε αν έχει άγχος ή όχι και ούτε ζητάει να του δώσουμε εμείς συμβουλές. Είναι γενικό το θέμα και θέλει να τοποθετηθούμε όλοι ώστε να βοηθήσουμε άτομα που προφανώς αγχώνονται πολύ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[qwertyuiop]

συγγνώμη, παρερμήνευσα το ποστ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[X-FILER]

eγω θυμαμαι πιο μικρη(το πολυ μεχρι εκτη δημοτικου)ειχα παρα πολυ αγχος.με το που μπηκα στο γυμνασιο ομως,ως δια μαγειας,εξαγφανιστηκε και εγινα ακριβως το αντιθετο!ειμαι πολυ περα-βρεχει....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[michael92]

Εγώ ανίθετα από το γυμνάσιο και μετά ζω μες στο άγχος ακόμα και να μην αργήσω στο σχολείο. Μην αναφερθώ τι γίνεται σε περαιτέρω θέματα γιατί μόνο που το σκέφτομαι αγχώνομαι :p.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[miv]

Εγώ άγχος δεν έχω για τίποτα...Ούτε καν για τις Πανελλήνιες και δε σκοπεύω να αποκτήσω...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mad1kas]

Οι μονοι ανθρωποι που μου προκαλουν αγχος ειναι οι γονεις μου !
Unbelievable ? Believe it!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[michael92]

Οι μονοι ανθρωποι που μου προκαλουν αγχος ειναι οι γονεις μου !
Unbelievable ? Believe it!

Εμένα πάλι οι γονείς μου μου είναι παντελώς αδιάφοροι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Astraxan]

Και μένα ώρες ώρες μου την δίνει που οι γονείς μου λένε να κάνω κάτι και αγχώνομαι ώστε να το κάνω όσο πιο καλά μπορώ και αυτό ώρες ώρες με αγχώνει..
Από κει και πέρα μόνο σε κρίσιμες φάσεις τις ζωής μου έχω αγχωθεί αλλά δεν το δείχνω..
π.χ όταν έδινα για lower..Πιστεύω και στις Πανελλήνιες θα έχω τρομερό άγχος και δεν το θέλω!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[piou*]

Άγχος = 70% της ζωής μου.
Πέρασα πάρα πολύ δύσκολα τα τελευταία τρία χρόνια. Μονίμως μες το άγχος. Μέχρι τα 14 δεν είχα άγχος ούτε για δείγμα..με το που πάτησα τα 15 άρχισε το πράγμα να δυσκολεύει εξ αιτίας συγκεκριμένων ατόμων και καταστάσεων..με αποτέλεσμα στα 15μιση να μην ξέρω που πατάω και που βρίσκομαι. Το άγχος μου άρχισε παράλληλα να εκφράζεται μέσω του σωματός μου με διάφορα ψυχοσωματικά προβλήματα: 39 πυρετός ο οποίος έπεφτε μετά από λίγη ώρα, αυπνία, πονοκέφαλοι, εξανθήματα που εμφανίζονται σε περιόδους έντασης και πίεσης, κρίσεις πανικού, κλειστοφοβία που μου δημιουργήθηκε λόγω άγχους..και αυτά δεν είναι ούτε τα μισά
όλοι λένε "μην αγχώνεσαι, χαλάρωσε" και θεωρούν ότι όλα είναι τόσο απλά.
Για μένα όμως είναι ένας φαύλος κύκλος. Με το που τελειώσει το άγχος μου για ένα πράγμα θα ξεκινήσει για κάτι καινούριο. Μου ρχεται συχνά να κοπανήσω το κεφάλι μου στον τοίχο από τα νεύρα και το άγχος που μου τα δημιουργεί.
Το μόνο που με ηρεμεί είναι να βρίσκομαι με άτομα που με αγαπούν, με καταλαβαίνουν και προπαντώς δεν με παρεξηγούν, γιατί δυστυχώς το άγχος με κανει να φαίρομαι άσχημα πολλές φορές ενώ δεν το θέλω.
Απο κεί και πέρα προσπαθώ όταν διαβάζω ή ολοκληρώνω μία υποχρέωση να το κάνω ήρεμα, να προσπαθώ να το ευχαριστιέμαι σκεπτόμενη τα θετικά αποτελέσματα που θα έχει.
Πιστεύω και νιώθω ότι το μεγαλύτερο μέρος του άγχους μου οφείλεται στο σχολείο. Είμαι πολύ καλή μαθήτρια, έχω πολύ καλούς βαθμούς και ξέρω πως το διπλωμα θα το πάρω. Παρολαυτα μεχρι να γίνει αυτό πρεπει να πηγαίνω σχολείο. Εκεί είναι το πρόβλημα μου. Δεν αντέχω το σχολείο. Όχι λόγω βαρεμάρας και αηδίες. Απλά δεν μπορώ σε ένα περιβάλλον τέτοιας πίεσης. Νιώθω ότι σε 2μισι μήνες τελειώνουν όλα και ήδη νιώθω μια πρωτόγνωρη ανακούφιση. Άντε καλοκαίρι, που είσαι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[SCULLY]

σε ενα τεστ που εκανα σε μια ιστοσελιδα μου βγηκε οτι ειμαι απολυτα μη αγχωδης....κ βασικα ετσι πιστευω οτι ειναι.σιγα μη κατσω να αγχωθω για πραγματα τυπου σχολειο,φροντιστηρια,εξετασεις κλπ οπως κανουν πολλοί συμμαθητες μου..το αγχος μονο κακο μπορει να σου κανει...
μονο καποιες φορες αγχωνομαι στη ζωη μου...οταν παιζει η αεκαρα!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Astraxan]

σε ενα τεστ που εκανα σε μια ιστοσελιδα μου βγηκε οτι ειμαι απολυτα μη αγχωδης....κ βασικα ετσι πιστευω οτι ειναι.σιγα μη κατσω να αγχωθω για πραγματα τυπου σχολειο,φροντιστηρια,εξετασεις κλπ οπως κανουν πολλοί συμμαθητες μου..το αγχος μονο κακο μπορει να σου κανει...
μονο καποιες φορες αγχωνομαι στη ζωη μου...οταν παιζει η αεκαρα!!!!

Και συ χανουμάκι?
Εγώ πάντως ειδικά του χρόνου και αν δεν προετοιμαστώ κατάλληλα (από θέμα διαβάσματος πάντα) θα αγχωθώ υπερβολικά..Θα σκέφτομαι συνεχώς να είμαι τυχερός για να περάσω!Αν δεν περάσω από την άλλη και πρέπει να κάτσω σπίτι για άλλο ένα χρόνο..πιστεύω πως θα με πάρει από κάτω!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ariana]

Πιστεύω και νιώθω ότι το μεγαλύτερο μέρος του άγχους μου οφείλεται στο σχολείο. Είμαι πολύ καλή μαθήτρια, έχω πολύ καλούς βαθμούς και ξέρω πως το διπλωμα θα το πάρω. Παρολαυτα μεχρι να γίνει αυτό πρεπει να πηγαίνω σχολείο. Εκεί είναι το πρόβλημα μου. Δεν αντέχω το σχολείο. Όχι λόγω βαρεμάρας και αηδίες. Απλά δεν μπορώ σε ένα περιβάλλον τέτοιας πίεσης. Νιώθω ότι σε 2μισι μήνες τελειώνουν όλα και ήδη νιώθω μια πρωτόγνωρη ανακούφιση. Άντε καλοκαίρι, που είσαι...[/quote]


Συμφωνώ απολύτως! (μόνο που εγώ δυστυχώς έχω άλλα 2μισι χρόνια μπροστά μου)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alex_st]

Παιδια, εγω ειμαι αρκετα μεγαλύτερη σας για να πω οτι το αγχος ποτε δεν ειναι καλός σύμβουλος.
Συνηθώς το άγχος είναι απόρροια ανασφάλειας και έλλειψης αυτοπεποίθησης... Οπότε κοιτάξτε, να τα έχετε καλά με τον εαυτό σας και αυτός ο κακός δαίμονας θα εξαφανιστεί..
Δεν ξέρετε πόσες φορές πήρα λάθος απόφαση εξαιτίας του άγχους μου..και δεν μιλάω μόνο για το σχολείο ή για το αυριανό επάγγελμα σας αλλά ακόμη χειρότερος συμβουλος είναι για τα προσωπικά μας...
Χαλαρα....όπως συνηθίζουμε να λέμε εμείς οι Σαλονικιοί...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ravenclaw]

Η ψυχαναλυση μας προτεινει τον εξορθολογισμο ως μεσο αντιμετωπισης του υπερβολικου αγχους. Εαν κατορθωσουμε να καταλαβουμε τι μας προκαλει αγχος και γιατι, τοτε εχουμε κανει το πρωτο βημα. μετα πρεπει να μελετησουμε τον εαυτο μας οπως ενας επιστημονας μελεταει ενα φυσικο φαινομενο: απο εξω, σαν εξωτερικος παρατηρητης. Να δουμε, λογουχαρη, τις πιεσεις της κοινωνιας (κοινωνιολογια), της οικογενειας και των συνομηλικων μας (ψυχολογια) που υφισταμεθα και μας εξωθουν στο αγχος, και να ανακαλυψουμε τους μικρους μας παραλογισμους.

Για παραδειγμα, αγχος προκαλουν οι μαξιμαλιστικες προσεγγισεις που μας υποβαλει η οικογενεια. Π.χ. πιεσεις να κανουμε ενα επαγγελμα που εμας δε μας αρεσει η δεν εχουμε τις απαραιτητες ικανοτητες να το κανουμε. Αγχος προκαλει επισης ο ανταγωνισμος: λενε καποιοι: "ο ταδε πηρε οδηγαει μηχανακι ενω εγω φοβαμαι, αρα ειμαι δειλος, αρα δεν αξιζω" και καταρρακωνεται η αυτοεκτιμηση του. Αυτο που χρειαζεται ειναι εκλογικευση. Ο φοβος ειναι κατι τελειως φυσιολογικο, ειναι ενστικτο αυτοσυντηρησης, και τα μηχανακια ειναι οντως επικινδυνα. Αυτο ειναι μονο ενα παραδειγμα. Ο ανταγωνισμος ειναι το χειροτερο πραγμα που υπαρχει για την ψυχικη μας υγεια.

Πρεπει να βρουμε που ειμαστε ικανοι και καλοι και να στηριξουμε εκει την αυτοεκτιμηση μας. Και να συμφιλιωθουμε με τις οποιες φοβιες μας. Αν, για παραδειγμα, φοβομαστε τα αεροπλανα, πιο πολυ σημασια εχει να συμφιλιωθουμε με το γεγονος, να το παραδεχτουμε, να το πουμε στους αλλους, παρα να ντρεπομαστε γι'αυτο. Αν αποδεχτουμε τον εαυτο μας με τη φοβια αυτη, τοτε ειμαστε ψυχικα ενταξει, κι αργοτερα μπορει να ξεπερασουμε και το φοβο μας.

Οσο για το θανατο, δεν υπαρχει λογος να τον φοβομαστε, αν σκεφτουμε οτι ειμαστε ενα απειροελαχιστο σημειο του απεραντου συμπαντος, και ειμαστε απο την ιδια υλη με τους αλλους ανθρωπους. Ρολος μας ειναι να κανουμε καλυτερο τον κοσμο για αυτους που θα ακολουθησουν, γιατι ειμαστε το ιδιο με τους απογονους μας. Σαν ενα κομματι πλαστελινη που παιρνει αλλο σχημα στην καθε γενια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ravenclaw]

Πιστεύω και νιώθω ότι το μεγαλύτερο μέρος του άγχους μου οφείλεται στο σχολείο. Είμαι πολύ καλή μαθήτρια, έχω πολύ καλούς βαθμούς και ξέρω πως το διπλωμα θα το πάρω. Παρολαυτα μεχρι να γίνει αυτό πρεπει να πηγαίνω σχολείο. Εκεί είναι το πρόβλημα μου. Δεν αντέχω το σχολείο. Όχι λόγω βαρεμάρας και αηδίες. Απλά δεν μπορώ σε ένα περιβάλλον τέτοιας πίεσης. Νιώθω ότι σε 2μισι μήνες τελειώνουν όλα και ήδη νιώθω μια πρωτόγνωρη ανακούφιση. Άντε καλοκαίρι, που είσαι...

Συμφωνώ απολύτως! (μόνο που εγώ δυστυχώς έχω άλλα 2μισι χρόνια μπροστά μου)[/quote]

Πολυ κακως σκεφτεσαι ετσι. Πρεπει να παψεις να εισαι τελειομανης. Δε σε πιεζει μονο το σχολειο, εσυ πιεζεις τον εαυτο σου. Αν αποδεχτεις τον εαυτο σου ακομη κι αν δεν παρεις κανενα διπλωμα, τοτε θα παψει και το αγχος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[natasa92]

Ποτέ δεν αγχώθηκα ιδιαίτερα στη ζωή μου και ούτε σκοπεύω να το ξεκινήσω το άθλημα! Πιστεύω ότι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισής του είναι να μην το σκέφτεσαι και για ότι κάνεις να βλέπεις την ευχάριστη πλευρά του!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Krou]

Εγω δεν ειμαι αγχωτικος τυπος, ουτε στα διαγωνισματα αγχωνομαι ιδιαιτερα, τουλαχιστον μεχρι περυσι, στα φετινα με πιανει λιγο αγχος που και που. Στις Πανελληνιες σιγουρα θα αγχωθω, δεν υπαρχει περιπτωση, αλλα ενταξει, και παλι χαλαρη θα ειμαι σχετικα με αλλους. Πιστευω οτι εχω καποιο υποσεινηδητο στρες ομως, πχ οταν εχω μαθηματα το απογευμα νιωθω στρες ολη τη μερα, ενω οταν δεν εχω νιωθω μια ελευθερια και ανακουφιση. Στην αρχη της χρονιας που ειχα καθε μερα φροντιστηρια δεν αντεξα, ημουν κουρελι ψυχολογικα και αποφασισα να σταματησω μερικα (βιολογια και εκθεση δεν κανω), ακομα και αν αποτυχω στις πανελληνιες. Το προτιμω απο το να ειμαι ρακος συνεχως.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ravenclaw]

στην αρχη της χρονιας που ειχα καθε μερα φροντιστηρια δεν αντεξα, ημουν κουρελι ψυχολογικα και αποφασισα να σταματησω μερικα (βιολογια και εκθεση δεν κανω), ακομα και αν αποτυχω στις πανελληνιες. Το προτιμω απο το να ειμαι ρακος συνεχως

Αυτο ακριβως που εκανες ηταν λυτρωτικο. Και μαλιστα μπορει να εχεις καλυτερες επιδοσεις ετσι απο το να πας στις εξετασεις ρακος ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.