Άγχος και ψυχοσωματικά - το thread των γονιών

[Mammy Nun]

Καλησπέρα παίδες!!!
Πείτε μου αν είχατε ποτέ έντονο άγχος και πως το αντιμετωπίσατε.
Η κόρη μου τον τελευταίο καιρό έχει πολύ άγχος (και της βγαίνει σε διάφορους πόνους) και θέλω να τη βοηθήσω. Η αλήθεια είναι ότι δεν γράφει όπως θα ήθελε, γράφει σχετικά μέτρια και στο φροντιστήριο αλλά και στο σχολείο πιέζουν. Εγώ και ο πατέρας της δεν την πιέζουμε καθόλου αλλά στεναχωριομαστε να τη βλέπουμε έτσι

 

[Pak]

Δίνει πανελλαδικές ή απλά αγχώνεται με τις επιδόσεις της στο σχολείο;

 

[xakounaamatata]

Καλησπέρα παίδες!!!
Πείτε μου αν είχατε ποτέ έντονο άγχος και πως το αντιμετωπίσατε.
Η κόρη μου τον τελευταίο καιρό έχει πολύ άγχος (και της βγαίνει σε διάφορους πόνους) και θέλω να τη βοηθήσω. Η αλήθεια είναι ότι δεν γράφει όπως θα ήθελε, γράφει σχετικά μέτρια και στο φροντιστήριο αλλά και στο σχολείο πιέζουν. Εγώ και ο πατέρας της δεν την πιέζουμε καθόλου αλλά στεναχωριομαστε να τη βλέπουμε έτσι

Πρέπει να ηρεμίσει πιστεύω γιατί μετά απλά θα τα παρατήσει από την κούραση. Ακόμα Φεβρουάριος είναι ηρεμία θέλει

 

[Mammy Nun]

Δίνει πανελλαδικές ή αγχώνεται απλά με τις επιδόσεις της στο σχολείο;

Πανελλήνιες δίνει από το πρώτο πεδίο, το Ανθρωπιστικών. Ευτυχώς είναι πολύ καλή στα αγγλικά (αγγλικη φιλολογία θέλει) και αυτό της το τονίζω συνέχεια για να τονωνεται

 

[Pak]

Πανελλήνιες δίνει από το πρώτο πεδίο, το Ανθρωπιστικών. Ευτυχώς είναι πολύ καλή στα αγγλικά (αγγλικη φιλολογία θέλει) και αυτό της το τονίζω συνέχεια για να τονωνεται

Συνήθως συμβουλεύουν να κάνει κάποιος αποχή μία ή και παραπάνω μέρες, ανάλογα με το βαθμό του άγχους, από το διάβασμα. Προσωπικα διαφωνώ,γιατί συνήθως αντί να ξεκουράζεσαι νιώθεις τύψεις που κάθεσαι αντί να διαβάζεις.*

Πέρα από τα αυτονόητα όπως καλός ύπνος, καλό φαγητό, οι λιγοστές ώρες μπροστά από οθόνες είναι απαραίτητη και η επαφή με τη φύση ή και η σωματική άσκηση.
Εμένα μου έκανε καλό που έβγαινα κάθε μέρα, σχεδόν, βόλτα με τον σκύλο μου. Γυρναγα σπίτι πολύ πιο ανάλαφρη και με όρεξη για διαβασμα.

Τέλος,είναι βασικό να της τονίζετε οτι έχει χρόνο μπροστά της. Αν και μεταξύ μας ο χρόνος μετά τον Φεβρουάριο για όσους δίνουν πανελλαδικές κυλάει σα νεράκι,αλλα αυτό δε χρειάζεται να το μάθει η κόρη σας.

Υ.Γ * Ωστόσο, μια καλή εναλλακτική είναι ο περιορισμός του διαβάσματος. Ωστέ να μην πιέζεται και παράλληλα να μη νιώθει οτι παραμελεί τελείως τις υποχρεώσεις της.

 

[Mammy Nun]

Συνήθως συμβουλεύουν να κάνει κάποιος αποχή μία ή και παραπάνω μέρες, ανάλογα με το βαθμό του άγχους, από το διάβασμα. Προσωπικα διαφωνώ γιατί συνήθως αντί να ξεκουράζεσαι νιώθεις τύψεις που κάθεσαι αντί να διαβάζεις.

Πέρα από τα αυτονόητα όπως καλός ύπνος, καλό φαγητό, οι λιγοστές ώρες μπροστά από οθόνες είναι απαραίτητη και η επαφή με τη φύση ή και η σωματική άσκηση.
Εμένα μου έκανε καλό που έβγαινα κάθε μέρα, σχεδόν, βόλτα με τον σκύλο μου. Γυρναγα σπίτι πολύ πιο ανάλαφρη και με όρεξη για διαβασμα.

Τέλος,είναι βασικό να της τονίζεται οτι έχει χρόνο μπροστά της. Είναι το πιο σημαντικό απ'ολα, αν και μεταξύ μας ο χρόνος μετά τον Φεβρουάριο για όσους δίνουν πανελλαδικές κυλάει σα νεράκι. Αλλα αυτό δε χρειάζεται να το μάθει η κόρη σας.

Σε ευχαριστώ πολύ. Εγώ να είμαι ειλικρινής την πήρα από το σχολείο σήμερα και θα την ξαναστείλω τη Δευτέρα. Εννοείται πως ούτε για το φροντιστήριο θα διαβάσει για 2-3 μέρες. Της είπα να κοιμηθεί καλά και αυτό κάνει

 

[Αναστασία197]

Έχω θέμα με το άγχος.
Πρώτη φορά μου εμφανίστηκε σε κατάσταση έντονης πιεσης, με κρίσεις πανικου και πονους ψυχοσωματικους. Κάποια στιγμή υποχώρησε.
Αλλά ακόμη, όταν είμαι σε φάσεις έντονου άγχους, πχ εξεταστική, με πιάνουν και οι πονοι και οι εμετοί, δυστυχώς (κάθε πρωί μόλις ξυπνάω κάνω εμετό, στις περιοδους άγχους). Στην περιοδο των πανελληνιων γινόταν αυτό κάθε πρωι, για κανένα εξάμηνο τουλάχιστον.
Προσωπικά με βοήθησε αρκετά και η ψυχοθεραπεία, γνωσιακή-συμπεριφορικη. Είχα δοκιμάσει και βαλεριάνα, αλλά δεν μου έκανε τίποτα. Επίσης, κάποια στιγμή κατάλαβα ότι με αγχώνει κυρίως το φροντιστήριο, οπότε από τον Φεβρουάριο και μετά πηγαινα "τουρίστρια" στο μάθημα της έκθεσης, χωρίς φυσικά να ασχοληθω με παραγωγη λόγου στο σπίτι, με τις ευλογίες των γονιών μου, οι οποίοι πλήρωναν αξιοσέβαστο ποσό. Το ίδιο διάστημα σταμάτησα να πηγαινω στο μάθημα των αρχαίων στο φροντιστήριο, καθώς κατάλαβα ότι το φροντιστήριο στο "διδαγμενο κείμενο" δεν είχε να μου προσφερει κάτι, αντιθέτως εχανα ώρες παραγωγικου διαβασματος στο σπίτι και ξεκουρασης (ναι, χρειάζεται και αυτή, είναι απαραίτητη). Και, το καλυτερο όλων, κατά την διάρκεια των δυο εβδομάδων των πανελληνίων δεν μπορουσα να κοιμηθώ σχεδόν καθόλου από το άγχος, περα απο το ότι μέχρι να έρθουν τα θέματα ήμουν στην τουαλέτα του σχολείου βγάζοντας τον..... εσωτερικό μου κόσμο με κάποια τυχερή επιτηρητρια να επιτηρεί εμένα που αναγουλιαζα κλπ κλπ κλπ. Δεν ειχα κοιμηθεί λοιπόν παρα ελάχιστες ώρες για δυο βδομάδες. Ε και πριν το τελευταίο μάθημα, λατινικά, με παίρνει ο υπνος στις 3 το μεσημέρι και ξυπνάω 8.30 το απόγευμα (!). Προφανώς δεν πηγα στο τελευταίο μάθημα στο φροντιστήριο την ημέρα πριν δώσω γιατί.... κοιμόμουν. Ξυπνάω, βλέπω ένα μήνυμα στο κινητό από την καθηγήτρια στο φροντιστήριο "Όταν τελειώσεις με την επανάληψή σου, τηλεφώνησε μου" (Πού να ξερε..... τι καλή επανάληψη είχα κάνει εγώ με την.... υπνοπαιδεια). Την καλώ, μου λέει κάποια sos να ξανακοιταξω, απαντάω νυσταγμένα, κλείνω το τηλέφωνο και..... πεφτω ξανά για υπνο (για την ιστορία, η υπνοπαιδεια βοήθησε, έγραψα 20 στα λατινικά).
Σε κάθε περιπτωση,τωρα, θεωρώ σημαντικό να τονισετε στην κόρη σας ότι και να μην γράφει καλά σε διαγωνισματα ή και στις Πανελλήνιες ακόμη, εσείς θα συνεχίσετε να είστε περήφανοι για την προσπαθεια της.
Η επιτυχία ή "αποτυχία" στις πανελληνιες δεν μας καθορίζει ως ανθρώπους.
Οι βαθμοί και τα μόρια είναι απλά αριθμοί, τίποτε παραπάνω.
Σημασία έχει να ασχοληθεί με κάτι που θα της αρέσει και θα την κάνει ευτυχισμένη, είτε μπει πρωτη σε μια σχολή 19000 μορίων, είτε τελευταία σε μία σχολή 5000 μορίων, είτε δεν περασει σε καμία σχολή.
Εξηγήστε της πως υπάρχουν και άλλες λυσεις να ασχοληθεί με αυτό που της αρέσει, αν τυχόν δεν τα παει καλα στις πανελληνιες (πχ σπουδές στο εξωτερικό, ιδιωτικές σχολές κλπ).
Η ζωή δεν τελειώνει με τις Πανελληνιες, τότε αρχίζει.
Και το τι είναι η "επιτυχία", είναι κάτι διαφορετικό για τον καθενα μας, ο καθένας την ορίζει όπως θέλει.
Ίσως, τέλος, αν υπάρχει δυνατότητα, να συμβουλευτείτε και έναν ειδικό εσείς, για το πώς μπορείτε να την βοηθήσετε.
Συγγνώμη για το " σεντόνι". Δεν ξέρω αν βοήθησα.
Ίσως θα βοηθούσε περισσοτερο αν δίνατε στην κόρη σας να διαβάσει τα όσα έγραψα.
Ο, τι άλλο χρειαστείτε, εδώ είμαστε.
Ευχές για μέρες ήρεμες, ανεφελες και χωρίς άγχος.

 

[Εριφύλη]

Έχω θέμα με το άγχος.
Πρώτη φορά μου εμφανίστηκε σε κατάσταση έντονης πιεσης, με κρίσεις πανικου και πονους ψυχοσωματικους. Κάποια στιγμή υποχώρησε.
Αλλά ακόμη, όταν είμαι σε φάσεις έντονου άγχους, πχ εξεταστική, με πιάνουν και οι πονοι και οι εμετοί, δυστυχώς (κάθε πρωί μόλις ξυπνάω κάνω εμετό, στις περιοδους άγχους). Στην περιοδο των πανελληνιων γινόταν αυτό κάθε πρωι, για κανένα εξάμηνο τουλάχιστον.
Προσωπικά με βοήθησε αρκετά και η ψυχοθεραπεία, γνωσιακή-συμπεριφορικη. Είχα δοκιμάσει και βαλεριάνα, αλλά δεν μου έκανε τίποτα. Επίσης, κάποια στιγμή κατάλαβα ότι με αγχώνει κυρίως το φροντιστήριο, οπότε από τον Φεβρουάριο και μετά πηγαινα "τουρίστρια" στο μάθημα της έκθεσης, χωρίς φυσικά να ασχοληθω με παραγωγη λόγου στο σπίτι, με τις ευλογίες των γονιών μου, οι οποίοι πλήρωναν αξιοσέβαστο ποσό. Το ίδιο διάστημα σταμάτησα να πηγαινω στο μάθημα των αρχαίων στο φροντιστήριο, καθώς κατάλαβα ότι το φροντιστήριο στο "διδαγμενο κείμενο" δεν είχε να μου προσφερει κάτι, αντιθέτως εχανα ώρες παραγωγικου διαβασματος στο σπίτι και ξεκουρασης (ναι, χρειάζεται και αυτή, είναι απαραίτητη). Και, το καλυτερο όλων, κατά την διάρκεια των δυο εβδομάδων των πανελληνίων δεν μπορουσα να κοιμηθώ σχεδόν καθόλου από το άγχος, περα απο το ότι μέχρι να έρθουν τα θέματα ήμουν στην τουαλέτα του σχολείου βγάζοντας τον..... εσωτερικό μου κόσμο με κάποια τυχερή επιτηρητρια να επιτηρεί εμένα που αναγουλιαζα κλπ κλπ κλπ. Δεν ειχα κοιμηθεί λοιπόν παρα ελάχιστες ώρες για δυο βδομάδες. Ε και πριν το τελευταίο μάθημα, λατινικά, με παίρνει ο υπνος στις 3 το μεσημέρι και ξυπνάω 8.30 το απόγευμα (!). Προφανώς δεν πηγα στο τελευταίο μάθημα στο φροντιστήριο την ημέρα πριν δώσω γιατί.... κοιμόμουν. Ξυπνάω, βλέπω ένα μήνυμα στο κινητό από την καθηγήτρια στο φροντιστήριο "Όταν τελειώσεις με την επανάληψή σου, τηλεφώνησε μου" (Πού να ξερε..... τι καλή επανάληψη είχα κάνει εγώ με την.... υπνοπαιδεια). Την καλώ, μου λέει κάποια sos να ξανακοιταξω, απαντάω νυσταγμένα, κλείνω το τηλέφωνο και..... πεφτω ξανά για υπνο (για την ιστορία, η υπνοπαιδεια βοήθησε, έγραψα 20 στα λατινικά).
Σε κάθε περιπτωση,τωρα, θεωρώ σημαντικό να τονισετε στην κόρη σας ότι και να μην γράφει καλά σε διαγωνισματα ή και στις Πανελλήνιες ακόμη, εσείς θα συνεχίσετε να είστε περήφανοι για την προσπαθεια της.
Η επιτυχία ή "αποτυχία" στις πανελληνιες δεν μας καθορίζει ως ανθρώπους.
Οι βαθμοί και τα μόρια είναι απλά αριθμοί, τίποτε παραπάνω.
Σημασία έχει να ασχοληθεί με κάτι που θα της αρέσει και θα την κάνει ευτυχισμένη, είτε μπει πρωτη σε μια σχολή 19000 μορίων, είτε τελευταία σε μία σχολή 5000 μορίων, είτε δεν περασει σε καμία σχολή.
Εξηγήστε της πως υπάρχουν και άλλες λυσεις να ασχοληθεί με αυτό που της αρέσει, αν τυχόν δεν τα παει καλα στις πανελληνιες (πχ σπουδές στο εξωτερικό, ιδιωτικές σχολές κλπ).
Η ζωή δεν τελειώνει με τις Πανελληνιες, τότε αρχίζει.
Και το τι είναι η "επιτυχία", είναι κάτι διαφορετικό για τον καθενα μας, ο καθένας την ορίζει όπως θέλει.
Ίσως, τέλος, αν υπάρχει δυνατότητα, να συμβουλευτείτε και έναν ειδικό εσείς, για το πώς μπορείτε να την βοηθήσετε.
Συγγνώμη για το " σεντόνι". Δεν ξέρω αν βοήθησα.
Ίσως θα βοηθούσε περισσοτερο αν δίνατε στην κόρη σας να διαβάσει τα όσα έγραψα.
Ο, τι άλλο χρειαστείτε, εδώ είμαστε.
Ευχές για μέρες ήρεμες, ανεφελες και χωρίς άγχος.

Εγώ σαν άνθρωπος δεν είχα ποτέ άγχος, δεν ήξερα καν τι είναι... Εδώ όμως και τρεις εβδομάδες, από τότε που κόλλησα κορονοϊό, έχει αλλάξει όλος μου ο εαυτός, δεν μπορώ να το εξηγήσω... Αγχώνομαι χωρίς λόγο και αιτία, ανεβάζω 130 σφυγμούς για πλάκα, χθες σήκωσα δέκατα και δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ για να μη ξανά ζήσω εκείνο το απαίσιο βράδυ του κορονοϊού... Σήμερα, μετά από ένα βράδυ άγχους, έχω φυσιολογική θερμοκρασία, αλλά με πονάει ΑΠΊΣΤΕΥΤΑ το έντερο μου κάτω δεξιά, αντανακλά και στην ωμοπλάτη και στην μέση και με έχει διαλύσει... Δεν ήμουν έτσι, άλλαξε όλη μου η προσωπικότητα, όσο γελοίο και αν ακούγεται, χθες βγήκα έξω και φοβόμουν και την σκιά μου... Δεν μπορώ πλέον να βγαίνω έξω μόνη μου, ζήτησα από την μαμά μου να κοιμηθεί μαζί μου χθες, ποιός εγώ, που δεν μπορώ να κοιμάμαι με κανέναν... Τι να κάνω για να γίνω όπως πριν? Έχω και αυτούς τους περίεργους πόνους και με φοβίζουν ακόμα περισσότερο, ώρες ώρες αισθάνομαι ετοιμοθάνατη