Άγχος για τη λήξη των πανελληνίων

[soleilst]

Οι εξετασεις ξεκινουν επισημα για τα γενικα λυκεια αυτην την παρασκευη, εγκαινιαζοντας την φετινη σεζον με το μαθημα της εκθεσης. Αναμφιβολα, θα παω και θα γραψω καθε μαθημα το οποιο εχω δηλωσει. Δεν εχω ιδιαιτερο αγχος για την ιδια την εξεταση. Εχω διαβασει πολυ αυτη τη χρονια, αλλα οχι αρκετα για να ικανοποιηθουν οι δικες μου προσδοκιες. Οι γονεις μου πιστευουν οτι μπορω να γραψω παραπανω απο αυτα που εχω γραψει μεχρι στιγμης στα φροντιστηρια και νιωθω ασχημα καθε φορα που μου χαμογελουν και μου λενε πως πιστευουν σε εμενα γιατι ξερω πως αργα ή γρηγορα θα τους απογοητευσω εαν πραγματι γραψω οσο φοβαμαι. Προσπαθω να πεισω τον εαυτο μου πως οτι και να γινει εγω προσπαθησα και η αποτυχια ειναι και αυτη ενα learning curve που θα βοηθησει περεισσοτερο στην βελτιωση και ωριμανση του χαρακτηρα μου. Εμαθα 10 πραγματα φετος ενω ηθελα να εχω μαθει 15? Δεν πειραζει, θα παω να γραψω αυτα τα 10 πραγματα που ξερω αλλα με τον καλυτερο πιθανον τροπο που μπορω να παρουσιασω εκεινη τη στιγμη. Μακαρι ολα να πανε καλα διοτι η ψυχολογια μου αυτη τη στιγμη ειναι σαν ενα ξεφουσκωτο μπαλονι. Δεν αντεχω να σκεφτομαι τι θα μπορουσε να πει καποιος αλλος. Τα περισσσοτερα ατομα της παρεας μου ειτε θα φυγουν για το εξωτερικο ειτε εχουν δηλωσει να πανε σε ιδιωτικα κολλεγια. Οσο να 'ναι ζηλευω την σχετικα χαλαρη ζωη που εκαναν φετος. Ολοι φαινεται να ειναι σιγουροι για τα μελλοντικα τους σχεδια ενω εγω νιωθω αχρηστη κατα ενα βαθμο μετα απο ολη αυτη τη διαδικασια. Ειμαι σιγουρη πως δεν ειμαι η μονη που αισθανεται ετσι αυτον τον καιρο. Ευχομαι επιτυχια σε ολους τους φετινους υποψηφιους. Εχει καποιος καμια συμβουλη πανω σε ολο αυτο? Ειμαι διχασμενη στο να εξαρτιεμαι απο την γνωμη των αλλων και στο να τους γραφω ολους μεχρι να αισθανθω εγω καλυτερα.

 

[Κάμπια]

Αν κατάλαβα καλά δεν ξέρεις σε ποια σχολή θες να περάσεις;

 

[soleilst]

Αν κατάλαβα καλά δεν ξέρεις σε ποια σχολή θες να περάσεις;

τωρα ναι. στην αρχη ειχα διαφορες σχολες στο μυαλο με βαση τα ενδιαφεροντα μου. αλλα μετα απο ολη αυτη τη διαδικασια φετος δεν νιωθω προθυμη να δηλωσω καμια απο τις σχολες που σκεφτομουν. πχ. χημειας, αρχιτεκτονικης, φυσικης, και ισως γραφιστικης

 

[Κάμπια]

Έχεις ακόμα καιρό να το σκεφτείς. Συγκεντρώσου στο τώρα και αυτά έρχονται ύστερα

 

[eltqt]

Οι εξετασεις ξεκινουν επισημα για τα γενικα λυκεια αυτην την παρασκευη, εγκαινιαζοντας την φετινη σεζον με το μαθημα της εκθεσης. Αναμφιβολα, θα παω και θα γραψω καθε μαθημα το οποιο εχω δηλωσει. Δεν εχω ιδιαιτερο αγχος για την ιδια την εξεταση. Εχω διαβασει πολυ αυτη τη χρονια, αλλα οχι αρκετα για να ικανοποιηθουν οι δικες μου προσδοκιες. Οι γονεις μου πιστευουν οτι μπορω να γραψω παραπανω απο αυτα που εχω γραψει μεχρι στιγμης στα φροντιστηρια και νιωθω ασχημα καθε φορα που μου χαμογελουν και μου λενε πως πιστευουν σε εμενα γιατι ξερω πως αργα ή γρηγορα θα τους απογοητευσω εαν πραγματι γραψω οσο φοβαμαι. Προσπαθω να πεισω τον εαυτο μου πως οτι και να γινει εγω προσπαθησα και η αποτυχια ειναι και αυτη ενα learning curve που θα βοηθησει περεισσοτερο στην βελτιωση και ωριμανση του χαρακτηρα μου. Εμαθα 10 πραγματα φετος ενω ηθελα να εχω μαθει 15? Δεν πειραζει, θα παω να γραψω αυτα τα 10 πραγματα που ξερω αλλα με τον καλυτερο πιθανον τροπο που μπορω να παρουσιασω εκεινη τη στιγμη. Μακαρι ολα να πανε καλα διοτι η ψυχολογια μου αυτη τη στιγμη ειναι σαν ενα ξεφουσκωτο μπαλονι. Δεν αντεχω να σκεφτομαι τι θα μπορουσε να πει καποιος αλλος. Τα περισσσοτερα ατομα της παρεας μου ειτε θα φυγουν για το εξωτερικο ειτε εχουν δηλωσει να πανε σε ιδιωτικα κολλεγια. Οσο να 'ναι ζηλευω την σχετικα χαλαρη ζωη που εκαναν φετος. Ολοι φαινεται να ειναι σιγουροι για τα μελλοντικα τους σχεδια ενω εγω νιωθω αχρηστη κατα ενα βαθμο μετα απο ολη αυτη τη διαδικασια. Ειμαι σιγουρη πως δεν ειμαι η μονη που αισθανεται ετσι αυτον τον καιρο. Ευχομαι επιτυχια σε ολους τους φετινους υποψηφιους. Εχει καποιος καμια συμβουλη πανω σε ολο αυτο? Ειμαι διχασμενη στο να εξαρτιεμαι απο την γνωμη των αλλων και στο να τους γραφω ολους μεχρι να αισθανθω εγω καλυτερα.

ταυτίζομαι στο έπακρο. ειναι πραγματικα ψυχοφθόρο να εχεις ανθρώπους που πιστεύουν σε εσενα αλλα εσυ να εχεις αλλη πεποίθηση για τον εαυτο σου. και εμενα αυτο ειναι που με αγχωνει ιδιαίτερα, οι εσφαλμένες και υπερβολικα (θεωρώ) υψηλές προσδοκίες των άλλων : (

 

[thesecretfemme]

Γλυκό μου πλάσμα.
Δεν σε ξέρω, αλλά από αυτά που διαβάζω, είναι σαν να βλέπω τον εαυτό μου πέρυσι τέτοιο καιρό και νιώθω ότι θέλω να σε πάρω μια αγκαλιά (συγγνώμη αν γίνομαι κριπι , απλά όντας πλέον έξω από αυτό, βλέπω πόσο δύσκολα περνούσα και κανείς δεν αξίζει τόση ψυχική φθορά). Σου το ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ, ό,τι και να γίνει, η ζωή Σ Υ Ν Ε Χ Ι Ζ Ε Τ Α Ι.
Από τη στιγμή που δεν ξέρεις ακόμα που θέλεις να περάσεις και εφόσον ξέρεις τις δυνάμεις σου, προσπάθησε να τις αξιοποιήσεις αυτές πλήρως. Δεν πειράζει που αυτή την στιγμή δεν μπορείς να «εκπληρώσεις» τις απαιτήσεις των άλλων για εσένα. Δεν είναι η ζωή σου δίκη τους.
Δώσε τον καλύτερο σου εαυτό χωρίς άγχος, μια δεύτερη (και τρίτη) προσπάθεια σου δίνεται έτσι κι αλλιώς. Όμως το υπόσχομαι, προσπάθησε να προστατέψεις το mental state σου χωρίς άγχος και αυτό θα σε πάει ακόμα πιο πολλά βήματα μπροστά.
Να θυμάσαι όμως, ό,τι και να γίνεται, η ζωή είναι δίκη σου και συνεχίζεται.

 

[Schlimazel]

Οι εξετασεις ξεκινουν επισημα για τα γενικα λυκεια αυτην την παρασκευη, εγκαινιαζοντας την φετινη σεζον με το μαθημα της εκθεσης. Αναμφιβολα, θα παω και θα γραψω καθε μαθημα το οποιο εχω δηλωσει. Δεν εχω ιδιαιτερο αγχος για την ιδια την εξεταση. Εχω διαβασει πολυ αυτη τη χρονια, αλλα οχι αρκετα για να ικανοποιηθουν οι δικες μου προσδοκιες. Οι γονεις μου πιστευουν οτι μπορω να γραψω παραπανω απο αυτα που εχω γραψει μεχρι στιγμης στα φροντιστηρια και νιωθω ασχημα καθε φορα που μου χαμογελουν και μου λενε πως πιστευουν σε εμενα γιατι ξερω πως αργα ή γρηγορα θα τους απογοητευσω εαν πραγματι γραψω οσο φοβαμαι. Προσπαθω να πεισω τον εαυτο μου πως οτι και να γινει εγω προσπαθησα και η αποτυχια ειναι και αυτη ενα learning curve που θα βοηθησει περεισσοτερο στην βελτιωση και ωριμανση του χαρακτηρα μου. Εμαθα 10 πραγματα φετος ενω ηθελα να εχω μαθει 15? Δεν πειραζει, θα παω να γραψω αυτα τα 10 πραγματα που ξερω αλλα με τον καλυτερο πιθανον τροπο που μπορω να παρουσιασω εκεινη τη στιγμη. Μακαρι ολα να πανε καλα διοτι η ψυχολογια μου αυτη τη στιγμη ειναι σαν ενα ξεφουσκωτο μπαλονι. Δεν αντεχω να σκεφτομαι τι θα μπορουσε να πει καποιος αλλος. Τα περισσσοτερα ατομα της παρεας μου ειτε θα φυγουν για το εξωτερικο ειτε εχουν δηλωσει να πανε σε ιδιωτικα κολλεγια. Οσο να 'ναι ζηλευω την σχετικα χαλαρη ζωη που εκαναν φετος. Ολοι φαινεται να ειναι σιγουροι για τα μελλοντικα τους σχεδια ενω εγω νιωθω αχρηστη κατα ενα βαθμο μετα απο ολη αυτη τη διαδικασια. Ειμαι σιγουρη πως δεν ειμαι η μονη που αισθανεται ετσι αυτον τον καιρο. Ευχομαι επιτυχια σε ολους τους φετινους υποψηφιους. Εχει καποιος καμια συμβουλη πανω σε ολο αυτο? Ειμαι διχασμενη στο να εξαρτιεμαι απο την γνωμη των αλλων και στο να τους γραφω ολους μεχρι να αισθανθω εγω καλυτερα.

Ποιος μπορεί να πει ότι τον απογοήτευσες;
Ακομα και αν είναι γονιός σου, τι σημαίνει αυτό
Και να το πούνε; Εσύ θα το δεχτείς;
Καλό θα ήταν να μας έρχονταν ολα σίγουρα, εύκολα και safe, να ήταν όλοι όσο υποστηρικτικοί ή διακριτικοί τους θέλαμε
Αλλά όταν αυτό δεν συμβαίνει, τι θα κάνεις;
δεν μπορείς να περιμένεις την έγκριση των πάντων για να θεωρήσεις ότι έκανες το σωστό για σένα και να στο αναγνωρίσεις. Θα περιμένεις να αλλάξουν προσδοκίες οι άλλοι;
Δεν θα αλλάξουν ποτέ.