Αριστούχοι μαϊμούδες;

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,881 μηνύματα.

Scandal

Διαχειριστής

Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, Φοιτητής του τμήματος Πληροφορικής ΟΠΑ και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 16,692 μηνύματα.
Το όλο θέμα των πλασματικών υψηλών βαθμών αφορά την κουλτούρα που έχει διαμορφωθεί γύρω από τον έλεγχο προόδου στην Ελλάδα. Βαθμολογούν κυρίως την "προσπάθεια" με πολλή επιείκεια, πολλοί καθηγητές ως άνθρωποι δεν έχουν το ψυχικό σθένος να αμαυρώσουν τον έλεγχο ενός μαθητή βάζοντας χαμηλό βαθμό (σε συνδυασμό με το γεγονός ότι σε όλα τα άλλα σχολεία της χώρας όλοι βάζουν υψηλούς βαθμούς). Επίσης το να είσαι καθηγητής που βάζει χαμηλούς ή βαθμούς χωρίς επιείκεια σημαίνει και άλλα πράγματα στην Ελλάδα, όπως διαπληκτισμό με μαθητές και γονείς.

Με άλλα λόγια, ποιος καθηγητής έχει τα κότσια να τα βάλει με το σύστημα, διακινδυνεύοντας την ψυχική του ηρεμία και το να τον σέβονται στη σχολική κοινότητα που ανήκει; :P

Ο @Samael είπε μια εκ πρώτης όψεως καλή λύση (βαθμολόγηση με επικάλυψη ονομάτων), αλλά από την άλλη κάτι τέτοιο είναι πολύ απρόσωπο για τη μαθητική κοινότητα, πάλι θα επικρατεί επιείκεια και δεν μπορεί να εφαρμοστεί στα ελληνικά σχολεία (στην πραγματικότητα κανένα γραπτό δεν θα είναι απρόσωπο εντός του ίδιου σχολείου με βαθμολογητές τους ίδιους καθηγητές).
 

fockos

Επιφανές μέλος

Ο fockos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 15,088 μηνύματα.
Πολύ ενθαρρυντικό για τους ασθενείς σου. :/:


Δε θεωρώ οτι είμαι κακός ιατρός , αντιθέτως μάλιστα αν με θεωρούσα κακό θα διάλεγα αλλη ειδικότητα όχι νευρολογια (φυσικά το τι θεωρώ εγώ δεν εχει σημασία :D )


Κατα κάποιο τρόπο σχετίζετε τον καλο ιατρό ως έξυπνο και τον κακό ως όχι τόσο έξυπνος, Ένας ιατρός για να ειναι καλός πρεπει απλά να μην βαριέται οι ιατροί δεν κάνουν ούτε πολύπλοκους υπολογισμούς ούτε λύνουν ασκήσεις με ανώτερα μαθηματικά.

Πρεπει να ορίσουμε τον καλο ιατρό ο οποίος φυσικά δεν ειναι ο παπαγάλος. Εγώ θεωρώ καλο ιατρό συτον που με το λιγότερο κόστος βγάζει διαγνώση και αυτος που σέβεται τους ασθενείς του.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Memetchi

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Memetchi αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 26 ετών και Απόφοιτος. Έχει γράψει 1,458 μηνύματα.
Εγώ πιστεύω το πιο αντικείμενο με τους βαθμούς θα ήταν να έμπαινε ο βαθμός του πρόχειρου το οποίο και θα έδειχνε ο καθηγητής στον γονιό που παίρνει τους βαθμούς.


Ένας βαθμός τριμήνου/τετραμήνου δεν μπορεί να μπει βασισμένος μόνο σε ένα γραπτό γιατί μιλάμε για δουλειά μηνών. Αυτά τα γραπτά είναι μόνο ένα μέρος της πίτας, δεν μπορούν να παίζουν καθοριστικό βαθμό στην τελική βαθμολόγηση.
 

Μάρκος Βασίλης

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
Το όλο θέμα των πλασματικών υψηλών βαθμών αφορά την κουλτούρα που έχει διαμορφωθεί γύρω από τον έλεγχο προόδου στην Ελλάδα. Βαθμολογούν κυρίως την "προσπάθεια" με πολλή επιείκεια, πολλοί καθηγητές ως άνθρωποι δεν έχουν το ψυχικό σθένος να αμαυρώσουν τον έλεγχο ενός μαθητή βάζοντας χαμηλό βαθμό (σε συνδυασμό με το γεγονός ότι σε όλα τα άλλα σχολεία της χώρας όλοι βάζουν υψηλούς βαθμούς). Επίσης το να είσαι καθηγητής που βάζει χαμηλούς ή βαθμούς χωρίς επιείκεια σημαίνει και άλλα πράγματα στην Ελλάδα, όπως διαπληκτισμό με μαθητές και γονείς.

Με άλλα λόγια, ποιος καθηγητής έχει τα κότσια να τα βάλει με το σύστημα, διακινδυνεύοντας την ψυχική του ηρεμία και το να τον σέβονται στη σχολική κοινότητα που ανήκει; :P

Ο @Samael είπε μια εκ πρώτης όψεως καλή λύση (βαθμολόγηση με επικάλυψη ονομάτων), αλλά από την άλλη κάτι τέτοιο είναι πολύ απρόσωπο για τη μαθητική κοινότητα, πάλι θα επικρατεί επιείκεια και δεν μπορεί να εφαρμοστεί στα ελληνικά σχολεία (στην πραγματικότητα κανένα γραπτό δεν θα είναι απρόσωπο εντός του ίδιου σχολείου με βαθμολογητές τους ίδιους καθηγητές).

Πράγματι, σε αυτό το επίπεδο, η πίεση που δέχεται ένας καθηγητής (όχι απαραίτητα ρητά) είναι μεγάλη. Ωστόσο, η αξιολόγηση έχει πολλούς άξονες. Για παράδειγμα, πέρα από την καθαρά συγκριτική αξιολόγηση που γίνεται στα σχολεία μας (χαλαρή, βεβαίως-βεβαίως), υπάρχει και η σχετική αξιολόγηση, η οποία, μάλιστα, ταιριάζει πολύ καλύτερα με ένα μοντέλο περιγραφικής αξιολόγησης.

Εξηγούμαι. Μένοντας στο τωρινό μοντέλο αξιολόγησης (βαθμοί/ποσοτικοποίηση), αντί να λέμε «ο Α πήρε 17» συγκρίνοντάς τον με τον «Β που πήρε 19» και τον «Γ που πήρε 11», μπορούμε, και θα έπρεπε να μας απασχολεί, να βαθμολογούμε στη σχετική κλίμακα του κάθε μαθητή. Για παράδειγμα, ο Κωστάκης που δεν ήταν πέρυσι καλός στις πρωτοβάθμιες εξισώσεις έχει παρουσιάσει αισθητή βελτίωση φέτος. Μπορεί να μην λύνει σωστά όλες τις ασκήσεις του, αλλά έχει κάνει σημαντική πρόοδο για τον ίδιο, επομένως, γιατί να πάρει «13» (συγκρινόμενος με το υπόλοιπο τμήμα) και να μην πάρει και ένα «17» (συγκρινόμενος με την έως τώρα πορεία του); Έτσι δίνεται και σαφέστερη εικόνα της εξέλιξης ενός μαθητή. Ταυτόχρονα, αναπλαισιώνεται και η αξιολόγηση της προσπάθειας του εκάστοτε μαθητή - η οποία, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να είναι ειλικρινής.

Αντιλαμβάνομαι ότι το παραπάνω δημιουργεί έναν επιπρόσθετο φόρτο εργασίας στους εκπαιδευτικούς καθώς και δυσκολίες στην ένταξη στην τριτοβάθμια, που, με το ισχύον σύστημα, βασίζεται σε έναν συναγωνισμό (ή/και ανταγωνισμό), οπότε και η εφαρμογή του απαιτεί μία ιδιαίτερη αναθεώρηση της παιδείας και του τρόπου που αυτή αξιολογείται στη χώρα, αλλά γιατί να μην τεθεί και αυτό επί τάπητος;

Δε θεωρώ οτι είμαι κακός ιατρός , αντιθέτως μάλιστα αν με θεωρούσα κακό θα διάλεγα αλλη ειδικότητα όχι νευρολογια (φυσικά το τι θεωρώ εγώ δεν εχει σημασία :D )


Κατα κάποιο τρόπο σχετίζετε τον καλο ιατρό ως έξυπνο και τον κακό ως όχι τόσο έξυπνος, Ένας ιατρός για να ειναι καλός πρεπει απλά να μην βαριέται οι ιατροί δεν κάνουν ούτε πολύπλοκους υπολογισμούς ούτε λύνουν ασκήσεις με ανώτερα μαθηματικά.

Πρεπει να ορίσουμε τον καλο ιατρό ο οποίος φυσικά δεν ειναι ο παπαγάλος. Εγώ θεωρώ καλο ιατρό συτον που με το λιγότερο κόστος βγάζει διαγνώση και αυτος που σέβεται τους ασθενείς του.


Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η διάκριση που κάνατε, η οποία σε έναν βαθμό γενικεύεται: ο «καλός επαγγελματίας» και ο «έξυπνος άνθρωπος» δεν είναι όντα που συσχετίζονται με κάποιον τρόπο, τουλάχιστον όχι εμφανή. Και, μάλιστα, έχετε αποδομήσει και το «γράφω καλά στις πανελλαδικές άρα είμαι έξυπνος» κ.λπ., με πολύ κομψό τρόπο! Μπράβο σας!
 
Τελευταία επεξεργασία:

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.

Unseen skygge

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Unseen skygge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,218 μηνύματα.
Ένας βαθμός τριμήνου/τετραμήνου δεν μπορεί να μπει βασισμένος μόνο σε ένα γραπτό γιατί μιλάμε για δουλειά μηνών. Αυτά τα γραπτά είναι μόνο ένα μέρος της πίτας, δεν μπορούν να παίζουν καθοριστικό βαθμό στην τελική βαθμολόγηση.

Το υπόλοιπο είναι η προφορική συμμετοχή και οι ασκήσεις για το σπιτι; Για μένα η προφορική συμμετοχή δεν λέει κατι. Ότι τι δηλαδή επειδή δείχνει κάποιος ενδιαφέρον για ένα μάθημα αυτό σημαίνει ότι είναι και καλός; Απλώς ο βαθμός θα ανέβει γιατί ο καθηγητής θα πει κρίμα το παιδακι. Όσον αφορά την εργασία στο σπίτι επίσης θεωρώ ότι έτσι όπως είναι τώρα δεν μπορεί να παίζει ρόλο στον βαθμο. Το να βάλει ο καθηγητής τις ασκήσεις 1,2,3 για το σπίτι και επειδή τις έκανε ο Κώστας και όχι ο Γιάννης ο Κώστας να έχει μπόνους στο βαθμό το θεωρώ επίσης λαθος. Μόνο αν η δουλειά για το σπίτι ήταν κάποιο μεγάλο πρότζεκτ για όλη την διάρκεια της χρονιάς θεωρώ ότι έχει το "δικαίωμα" να παίζει ρόλο στον βαθμο
 

Guest 451212

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Το υπόλοιπο είναι η προφορική συμμετοχή και οι ασκήσεις για το σπιτι; Για μένα η προφορική συμμετοχή δεν λέει κατι. Ότι τι δηλαδή επειδή δείχνει κάποιος ενδιαφέρον για ένα μάθημα αυτό σημαίνει ότι είναι και καλός; Απλώς ο βαθμός θα ανέβει γιατί ο καθηγητής θα πει κρίμα το παιδακι. Όσον αφορά την εργασία στο σπίτι επίσης θεωρώ ότι έτσι όπως είναι τώρα δεν μπορεί να παίζει ρόλο στον βαθμο. Το να βάλει ο καθηγητής τις ασκήσεις 1,2,3 για το σπίτι και επειδή τις έκανε ο Κώστας και όχι ο Γιάννης ο Κώστας να έχει μπόνους στο βαθμό το θεωρώ επίσης λαθος. Μόνο αν η δουλειά για το σπίτι ήταν κάποιο μεγάλο πρότζεκτ για όλη την διάρκεια της χρονιάς θεωρώ ότι έχει το "δικαίωμα" να παίζει ρόλο στον βαθμο
Λάθος mindset νομίζω... Δηλαδή στη δουλειά μου θα κριθώ ως ικανός μόνο όταν υπάρχει κάποιο μεγάλο project ή μεγάλος φόρτος εργασίας; Δεν κρίνομαι καθημερινά; Έτσι και στο σχολείο δεν γίνεται να κρίνεσαι μόνο από ένα διαγώνισμα, αλλά από την καθημερινή προσπάθεια που καταβάλεις.
 

Petrolhead

Νεοφερμένος

Ο Petrolhead αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών ΑΠΘ (Θεσσαλονίκη) και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 21 μηνύματα.
17:30:28
Νομίζω ότι το παραλες σε αυτό το θέμα...εγώ στο σχολείο έβγαζα 20 κάθε χρονιά και έγραψα καλά στις πανελλήνιες το ίδιο και ένας άλλος φίλος μου...το 20 δύσκολα να το βγάλει ένας μαθητής αν δεν το αξίζει τώρα για βαθμούς της τάξης του 18,5 από τους οποίους αρχίζουν να μπαίνουν τα αριστεία ναι υπάρχουν και μαθητές που δεν τους αξιζουν
 

Μάρκος Βασίλης

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
Το υπόλοιπο είναι η προφορική συμμετοχή και οι ασκήσεις για το σπιτι; Για μένα η προφορική συμμετοχή δεν λέει κατι. Ότι τι δηλαδή επειδή δείχνει κάποιος ενδιαφέρον για ένα μάθημα αυτό σημαίνει ότι είναι και καλός; Απλώς ο βαθμός θα ανέβει γιατί ο καθηγητής θα πει κρίμα το παιδακι. Όσον αφορά την εργασία στο σπίτι επίσης θεωρώ ότι έτσι όπως είναι τώρα δεν μπορεί να παίζει ρόλο στον βαθμο. Το να βάλει ο καθηγητής τις ασκήσεις 1,2,3 για το σπίτι και επειδή τις έκανε ο Κώστας και όχι ο Γιάννης ο Κώστας να έχει μπόνους στο βαθμό το θεωρώ επίσης λαθος. Μόνο αν η δουλειά για το σπίτι ήταν κάποιο μεγάλο πρότζεκτ για όλη την διάρκεια της χρονιάς θεωρώ ότι έχει το "δικαίωμα" να παίζει ρόλο στον βαθμο


Εχμ... Ναι, ένας μαθητής που δείχνει ενδιαφέρον με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δείχνει ότι έχει, αν μη τι άλλο, διάθεση να βελτιωθεί. Και, για να διατηρηθεί αυτή η διάθεση πρέπει να έχει την κατάλληλη ανατροφοδότηση, έτσι ώστε, από διάθεση να μετουσιωθεί σε αποτέλεσμα (π.χ. μαθησιακό). Οπότε, με το στρεβλό σύστημα που έχουμε στα χέρια μας, ναι, θα ανέβει ο βαθμός. Αντίστοιχα, σε ένα σύστημα περιγραφικής αξιολόγησης θα αναγραφόταν στην αξιολόγηση, σίγουρα.

Μην ξεχνάμε ότι, σε ό,τι αφορά το σχολείο και την αξιολόγηση των μαθητών, έχουμε να κάνουμε με παιδιά. Επομένως, η επιείκεια είναι, εν μέρει, θεμιτή (όχι το «χάιδεμα», όμως).
 

Petrolhead

Νεοφερμένος

Ο Petrolhead αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών ΑΠΘ (Θεσσαλονίκη) και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 21 μηνύματα.
H περιγραφική αξιολόγηση μου φαίνεται ουτοπική και πως θα έχει αρνητικά αποτελέσματα....πιστεύω όσοι καθηγητές είναι σωστοί και κρίνουν αντικειμενικά είναι σε θέση να αξιολογήσουν πραγματικά τους μαθητές με το ισχύον σύστημα βαθμολόγησης...το βλέπουν μέσα από τα τεστ,τα διαγωνίσματα αλλά και τη γενική επίδοση και τις ικανότητες του μαθητή σε ζητήματα και ασκησεις μέσα στην τάξη... τώρα σε όλη μας τη ζωή αξιολογουμαστε έτσι...οι μαθητές θα πρέπει να αξιολογούνται όπως και τώρα γιατί με αριθμητική κλίμακα θα αξιολογηθούν και στις πανελλήνιες και στο πανεπιστήμιο...οι καθηγητές που βάζουν πλασματικούς βαθμούς είναι η μειοψηφία και η μεγάλη έκταση του φαινομένου δεν παρατηρείται σε ψεύτικες ψηλες βαθμολογιες...που ίσα ίσα εκεί είναι αντικειμενικοι γατί υπάρχει και θεμιτός ανταγωνισμός αλλά σε βαθμολογίες λίγο πάνω από τη βάση ώστε να μη "μεινουν" πολλοί μαθητές...προσωπική μου άποψη βεβαια
 

jim2015

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο jim2015 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Γονιός Φοιτητή. Έχει γράψει 340 μηνύματα.
Εγω πιστευω οτι οι καλοι μαθητες διακαιολογημενα ,εχουν καλους βαθμους στο Λυκειο.Εκει που υπαρχει θεμα ειναι με τους κακους και τους μετριους μαθητες,που παιρνουν κατι 15ρια,17ρια που σιγουρα δεν τα αξιζουν.
 

fockos

Επιφανές μέλος

Ο fockos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 15,088 μηνύματα.

Unseen skygge

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Unseen skygge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,218 μηνύματα.
Λάθος mindset νομίζω... Δηλαδή στη δουλειά μου θα κριθώ ως ικανός μόνο όταν υπάρχει κάποιο μεγάλο project ή μεγάλος φόρτος εργασίας; Δεν κρίνομαι καθημερινά; Έτσι και στο σχολείο δεν γίνεται να κρίνεσαι μόνο από ένα διαγώνισμα, αλλά από την καθημερινή προσπάθεια που καταβάλεις.

Καμιά σχέση. Στην δουλειά σου κρίνεσαι καθημερινά επειδή δουλεύεις καθημερινά και αυτό που κρίνεται είναι αυτό που παραγεις το αποτέλεσμα δηλαδη. Δεν νομίζω κάποιος εργοδότης να κρίνει την προσπάθεια και όχι το εργο. Αν εσύ μπορείς να φέρεις κάτι εις πέρας αλλά ένας άλλος εργαζόμενος όχι τότε το αφεντικό δεν θα εκτιμήσει την καλή του διάθεση να το κάνει αλλά το αποτέλεσμα. Γενικά πιστεύω άκυρη η σύγκριση σχολειο-δουλεια.

Εχμ... Ναι, ένας μαθητής που δείχνει ενδιαφέρον με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δείχνει ότι έχει, αν μη τι άλλο, διάθεση να βελτιωθεί. Και, για να διατηρηθεί αυτή η διάθεση πρέπει να έχει την κατάλληλη ανατροφοδότηση, έτσι ώστε, από διάθεση να μετουσιωθεί σε αποτέλεσμα (π.χ. μαθησιακό). Οπότε, με το στρεβλό σύστημα που έχουμε στα χέρια μας, ναι, θα ανέβει ο βαθμός. Αντίστοιχα, σε ένα σύστημα περιγραφικής αξιολόγησης θα αναγραφόταν στην αξιολόγηση, σίγουρα.

Μην ξεχνάμε ότι, σε ό,τι αφορά το σχολείο και την αξιολόγηση των μαθητών, έχουμε να κάνουμε με παιδιά. Επομένως, η επιείκεια είναι, εν μέρει, θεμιτή (όχι το «χάιδεμα», όμως).

Η διάθεση να βελτιωθεί είναι κάτι διαφορετικό από το θα βελτιωθεί και από το θα γίνει πολύ καλος. Γενικά ο βαθμός τι πιστεύεις πρέπει ακριβώς να δείχνει; Το ποσό καλός είναι κανείς σε ένα μάθημα ή ρναν συμψηφισμό του πόσο καλός είναι, αν ασχολείται στο σπίτι και αν "συμμετέχει" στο μάθημα;
 

Μάρκος Βασίλης

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
H περιγραφική αξιολόγηση μου φαίνεται ουτοπική και πως θα έχει αρνητικά αποτελέσματα....πιστεύω όσοι καθηγητές είναι σωστοί και κρίνουν αντικειμενικά είναι σε θέση να αξιολογήσουν πραγματικά τους μαθητές με το ισχύον σύστημα βαθμολόγησης...το βλέπουν μέσα από τα τεστ,τα διαγωνίσματα αλλά και τη γενική επίδοση και τις ικανότητες του μαθητή σε ζητήματα και ασκησεις μέσα στην τάξη... τώρα σε όλη μας τη ζωή αξιολογουμαστε έτσι...οι μαθητές θα πρέπει να αξιολογούνται όπως και τώρα γιατί με αριθμητική κλίμακα θα αξιολογηθούν και στις πανελλήνιες και στο πανεπιστήμιο...οι καθηγητές που βάζουν πλασματικούς βαθμούς είναι η μειοψηφία και η μεγάλη έκταση του φαινομένου δεν παρατηρείται σε ψεύτικες ψηλες βαθμολογιες...που ίσα ίσα εκεί είναι αντικειμενικοι γατί υπάρχει και θεμιτός ανταγωνισμός αλλά σε βαθμολογίες λίγο πάνω από τη βάση ώστε να μη "μεινουν" πολλοί μαθητές...προσωπική μου άποψη βεβαια


Κοίτα, για την ένταξη στα πανεπιστήμια υπάρχουν και άλλα μοντέλα, επομένως δε χρειάζεται να παίρνουμε τις πανελλήνιες σαν να είναι ο «μονόδρομος». Απλά χρειάζεται συντεταγμένη και ώριμη αντιμετώπιση από την πολιτεία, κάτι που οι τελευταίες κυβερνήσεις δεν έχουν διάθεση να κάνουν (μιας και απλώς το να αλλάζεις τα μαθήματα και τη μορφή της εξέτασης «ανακατεύοντας την τράπουλα» δεν έχει ιδιαίτερη παιδαγωγική αξία).

Επίσης, μην ξεχνάμε ότι οι μαθητές δεν είναι μηχανήματα που απλά πρέπει να μπουν στο σχολείο για να μάθουν «πέντε πράγματα» (αλίμονο κι αν είναι μόνο πέντε) και να βγουν έτοιμοι για να γίνουν «καλοί εργαζόμενοι». Τα παιδιά (οι μαθητές, εντός του σχολικού πλαισίου) έχουν και συναισθήματα, έχουν και κλίσεις, έχουν και χίλιες δυο άλλες πλευρές της προσωπικότητάς τους που το σχολείο οφείλει να τα βοηθήσει να αναπτύξουν. Όμως, με ένα ανταγωνιστικό σύστημα αξιολόγησης των ακαδημαϊκών του επιδόσεων, το βάρος πέφτει, μοιραία σε αυτές. Δηλαδή, το εκπαιδευτικό μας σύστημα έχει την ευαισθησία να διακρίνει ότι η γυμναστική δεν πρέπει να μετρά στον μέσο όρο γιατί θα «έριχνε» παιδιά που δεν έχουν κάποια έφεση στα αθλήματα, αλλά δεν φροντίζει να βοηθήσει παιδιά που δεν έχουν έφεση στα μαθηματικά/αρχαία/έκθεση/φυσική; Δηλαδή, είμαστε τόσο αφελείς, σε επίπεδο διοίκησης, που πιστεύουμε ότι ένα παιδί δε στενοχωριέται που διαρκώς «αποτυγχάνει» σε εξετάσεις και βαθμούς κ.λπ.; Πέρα από το «καλό το 12 αλλά θέλεις δουλειά», τι άλλο ακούει ένας μαθητής που δεν είναι το δυνατό του σημείο (για διάφορους λόγους) τα ακαδημαϊκά;

Σε τελική ανάλυση, το σχολείο πρέπει να βοηθά τους μαθητές να ανακαλύψουν τον εαυτό τους, τον δικό τους εαυτό, και όχι να τα οδηγεί σε έναν συγκεκριμένο «εαυτό», όποιος και αν είναι αυτός. Γι' αυτό θεωρώ και ότι η αξιολόγηση κλίμακας είναι «καμένο χαρτί»· δε βοηθά τον μαθητή να δει τι πρέπει να βελτιώσει, απλά του «ανακοινώνει» σε τι κατάσταση βρίσκεται. Άλλωστε, δεν μπορούμε να περιμένουμε ένας μαθητής και μία οικογένεια να βγάλει τα σωστά συμπεράσματα από έναν αριθμό. Ο εκπαιδευτικός πρέπει να βρίσκεται σε διαρκή αλληλεπίδραση με την οικογένεια, να ενημερώνει και να μη μένει στον «βαθμό» και την πεντάλεπτη κουβέντα την ημέρα απόδοσης των βαθμών. Και αυτόν τον σκοπό εξυπηρετεί η πλήρης περιγραφική αξιολόγηση (έκθεση αξιολόγησης για τον μαθητή κ.λπ.). Οπότε, θεωρώ ότι πρέπει να της δώσουμε μια ευκαιρία.

Τέλος, για το πόσοι βαθμοί μπαίνουν χαριστικά, μιας και έδωσες πρόσφατα, σκέψου πόσοι συμμαθητές σου έγραψαν πάνω από 1-2 μονάδες χειρότερα στις πανελλήνιες από ότι στους βαθμούς τους και θα δεις ότι είναι αρκετοί, τελικά, αυτοί που «κερνάνε» μονάδες.

Υ.Γ.: Για τους «σωστούς και αντικειμενικούς» εκπαιδευτικούς, σκέψου πόσο δύσκολο είναι να είναι κανείς «αντικειμενικός» όταν καλείται μέσω μόνο ενός αριθμού να αξιολογήσει έναν άνθρωπο (τον μαθητή) και μία διαδικασία (τη διδασκαλία) ως προς τόσους πολλούς παράγοντες. Θα λάβει υπ' όψιν του και τη δική του επίδραση; Πόσο καλός ήταν στη δουλειά του; Μήπως κάποια λάθη του έκαναν πιο δύσκολη τη διδασκαλία; Κι αν ναι, πώς το προσμετρά αυτό στον βαθμό; Και χίλια δυο άλλα πράγματα; Γενικά, η «αντικειμενικότητα» και ο ρεαλισμός είναι μάλλον οι πιο «ουτοπικές» ιδέες που έχουμε φανταστεί. (Σκέψου ότι όλα όσα λέω αυτήν τη στιγμή, όλα όσα θα πω, όλα όσα θα ακούσω, όσο κι αν δεν το θέλω, είναι υποκειμενικές απόψεις).

Καμιά σχέση. Στην δουλειά σου κρίνεσαι καθημερινά επειδή δουλεύεις καθημερινά και αυτό που κρίνεται είναι αυτό που παραγεις το αποτέλεσμα δηλαδη. Δεν νομίζω κάποιος εργοδότης να κρίνει την προσπάθεια και όχι το εργο. Αν εσύ μπορείς να φέρεις κάτι εις πέρας αλλά ένας άλλος εργαζόμενος όχι τότε το αφεντικό δεν θα εκτιμήσει την καλή του διάθεση να το κάνει αλλά το αποτέλεσμα. Γενικά πιστεύω άκυρη η σύγκριση σχολειο-δουλεια.



Η διάθεση να βελτιωθεί είναι κάτι διαφορετικό από το θα βελτιωθεί και από το θα γίνει πολύ καλος. Γενικά ο βαθμός τι πιστεύεις πρέπει ακριβώς να δείχνει; Το ποσό καλός είναι κανείς σε ένα μάθημα ή ρναν συμψηφισμό του πόσο καλός είναι, αν ασχολείται στο σπίτι και αν "συμμετέχει" στο μάθημα;


Ο βαθμός, κατ' εμέ, είναι παρωχημένος και πολύ περιορισμένο μέσο αξιολόγησης. Γενικά, δε θα έπρεπε να προχωράμε σε μία «εργασιοποίηση» της σχολικής τάξης. Δεν είναι δουλειά το σχολείο και δεν πρέπει, πλέον, να υπάρχει μόνο για να βγάζει εργαζόμενους. Συνεπώς, δε θα έπρεπε να αναμένουμε αξιολόγηση με όρους αγοράς εργασίας. Σε αυτό, νομίζω, συμφωνούμε.

Ωστόσο, μιας και έχουμε μία τρέχουσα κατάσταση και ένα δεδομένο σύστημα («βαθμοί»), ο τελικός βαθμός μπορεί πράγματι να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το τελικό γραπτό (προαγωγή/απόλυση/επανεξέταση). Ωστόσο, οι ενδιάμεσοι βαθμοί (τεστ, διαγωνίσματα, συμμετοχή κ.λπ.), μπορούν να παραμένουν σε ένα περιγραφικό επίπεδο. Ακόμα και με το ισχύον σύστημα, ένας εκπαιδευτικός μπορεί να κρατά την αξιολόγηση εντός του τετραμήνου σε ένα επίπεδο σχετικής αξιολόγησης (για κάθε μαθητή ξεχωριστά) και να προβαίνει σε συγκριτική αξιολόγηση μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο (π.χ. απολυτήριες/προαγωγικές εξετάσεις).

Σε αυτό παίζει, όμως, μεγάλο ρόλο και το τι εξετάζεις στο τέλος. Έχει διδαχθεί η ύλη που εξετάζεται; Καλύπτουν τα θέματα όλη την ύλη; Έχουν δει οι μαθητές παρόμοιο υλικό μέσα στη χρονιά; Δεν είναι οι τελικές εξετάσεις ώρα για «καινοτομίες» κ.λπ., ειδικά σε ένα δύσκαμπτο σύστημα όπως το ελληνικό. Αν θέλουμε να απαιτούμε από τους μαθητές να έχουν κριτική σκέψη και να την επιδεικνύουν σε συνθήκες εξέτασης, ας τους έχουμε προπονήσει μέσα στη χρονιά.

Συνοψίζοντας, κάθε άλλη αξιολόγηση θεωρώ ότι πρέπει να γίνεται περιγραφικά και πάντα συναρτήσει του προηγούμενου επιπέδου του μαθητή. Εντούτοις, δεδομένου ότι ζούμε σε έναν κόσμο όχι αγγελικά πλασμένο, ο τελικός βαθμός μπορεί να είναι συνάρτηση του τελικού γραπτού (ίσως με στάθμιση του προφορικού, όπως παλαιότερα), αρκεί το τελικό γραπτό να πληροί τις προηγούμενες προϋποθέσεις. Έτσι, ο βαθμός δείχνει μεν μόνο την «ακαδημαϊκή» πορεία του μαθητή - αφού δεν μπορεί να κάνει αλλιώς - αλλά η συνολική αξιολόγηση μέσα στην χρονιά γίνεται πιο πολυπαραγοντική και ουσιώδης για τον ίδιο τον μαθητή.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι σκέτοι «βαθμοί» είναι ελλιπείς ως μέσο αξιολόγησης.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Memetchi

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Memetchi αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 26 ετών και Απόφοιτος. Έχει γράψει 1,458 μηνύματα.
Το υπόλοιπο είναι η προφορική συμμετοχή και οι ασκήσεις για το σπιτι; Για μένα η προφορική συμμετοχή δεν λέει κατι. Ότι τι δηλαδή επειδή δείχνει κάποιος ενδιαφέρον για ένα μάθημα αυτό σημαίνει ότι είναι και καλός; Απλώς ο βαθμός θα ανέβει γιατί ο καθηγητής θα πει κρίμα το παιδακι. Όσον αφορά την εργασία στο σπίτι επίσης θεωρώ ότι έτσι όπως είναι τώρα δεν μπορεί να παίζει ρόλο στον βαθμο. Το να βάλει ο καθηγητής τις ασκήσεις 1,2,3 για το σπίτι και επειδή τις έκανε ο Κώστας και όχι ο Γιάννης ο Κώστας να έχει μπόνους στο βαθμό το θεωρώ επίσης λαθος. Μόνο αν η δουλειά για το σπίτι ήταν κάποιο μεγάλο πρότζεκτ για όλη την διάρκεια της χρονιάς θεωρώ ότι έχει το "δικαίωμα" να παίζει ρόλο στον βαθμο
Όταν αρχίζει το νέο τρίμηνο/τετράμηνο ο καθηγητής υποτίθεται ότι βάζει κάποιους διδακτικούς στόχους που ευελπιστεί να πιάσουν οι μαθητές του και αναλόγως με το πόσο τους έχουν φτάσει βάζει και τον ανάλογο βαθμό. Πχ μπορεί στο μάθημα της ιστορίας να πει "περιμένω μέχρι το τέλος του τετραμήνου να έχουν α) τις τάδε ιστορικές γνώσεις, β) να είναι ικανοί να διαβάζουν πηγές και να απαντούν με κριτική σκέψη". Αυτό δεν μπορεί να το διαπιστώσει ένας καθηγητής από μια και μόνο γραπτή αξιολόγηση. Ένας μαθητής μπορεί να μην απέδωσε σωστά για χίλιους δυο λόγους. Να ήταν αγχωμένος, να μην ένιωθε καλά, να μην είχε κοιμηθεί σωστά, να πεινούσε κτλ κτλ. Ο βαθμός μπαίνει λοιπόν από διάφορες "δοκιμασίες" μέσα στο τετράμηνο. Από τα τεστ, τις προφορικές απαντήσεις που δίνει, τις εργασίες/ασκήσεις που του έχει για το σπίτι... Σε κάθε μάθημα λοιπόν βλέπει κατά πόσο έχει φτάσει τους στόχους του μαθήματος και σημειώνει έτσι ώστε στην τελική βαθμολογία να βάλει ένα βαθμό που να μετράει όσο γίνεται όλους τους παραμέτρους. Επειδή όμως μιλάμε για παιδιά και για το σχολείο που όπως ξέρουμε πρέπει να δίνει και μια γενικότερη παιδεία εκτός των βιβλίων, πολλές φορές μετρούνται στην συνολική βαθμολογία σαν επιβράβευση και η ενεργή συμμετοχή, η τήρηση των κανόνων, η προσπάθεια, η όρεξη για βελτίωση, και η πρόοδος που έχει κάνει ο κάθε μαθητής συγκριτικά με τις προηγούμενες αποδόσεις του. Δεν είναι ότι είναι το καημένο το παιδάκι. Είναι ότι σε αυτό το βαθμοθηρικό σύστημα ο μαθητής περιμένει σαν επιβράβευση να πάρει έναν καλό βαθμό και αν δεν τον πάρει τότε είναι πιθανόν να νιώσει ότι οι κόποι του και η γενικότερη συμπεριφορά του δεν ανταμείφθηκαν και να σταματήσει να προσπαθεί (θυμίζω ότι μιλάμε για παιδιά και κανένα παιδί δεν διαβάζει για τον εαυτό του και για την απόκτηση γνώσεων, χρειάζεται το κατάλληλο κίνητρο και επιβράβευση). Όπως επίσης όπως σωστά ειπώθηκε και πιο πάνω όταν έχεις να κάνεις με παιδιά καλό είναι να υπάρχει μια επιείκεια ειδικά όταν προσπαθούν παρά το φορτωμένο πρόγραμμά τους και την γενικότερη πίεση από το περιβάλλον τους.
 
Τελευταία επεξεργασία:

physicscrazy

Δραστήριο μέλος

Ο physicscrazy αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 585 μηνύματα.
ΠΗΓΗ
https://www.esos.gr/arthra/64121/yp...isteia-50920-vraveia-15210-vraveia-prosopikis
Το υπουργείο Παιδείας παρήγγειλε για τα Γυμνάσια και τα Λύκεια 181.050 αριστεία. Ποιος είπε ότι κάποιοι είναι κατά της αριστείας; Πολύ απλά οι καθηγητές βάζουν βροχή τα 19 και τα 20. Κάπου 1 στους 5 μαθητές είναι "αριστούχος". Όλοι ξέρουμε πόσο μη αληθινοί είναι οι βαθμοί του σχολείου κι έτσι έχουμε ατέλειωτες ουρές αριστούχων μαϊμούδων που στις πανελλήνιες φτάνουν αγκομαχώντας τα 12.000 μόρια. Αν θέλουμε πραγματικούς αριστούχους, θα πρέπει οι βαθμοί να έχουν πραγματική αξία. Ο χρυσός είναι πολύτιμος γιατί είναι σπάνιος.



αμα συγκρινουμε με το ποσοστο των αριστουχων των αγγλικων πανεπιστημιων (που πολλοι τα θεωρουν απο τα καλυτερα του κοσμου) θα δουμε οτι μια χαρα ειναι το ποσοστο https://www.bbc.com/news/education-42649381 . Εδω βλεπουμε οτι οι αριστουχοι των αγγλικων πανεπιστημιων ειναι 1 στους 4. δε βλεπω καποιο προβλημα λοιπον.
 

Μάρκος Βασίλης

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
αμα συγκρινουμε με το ποσοστο των αριστουχων των αγγλικων πανεπιστημιων (που πολλοι τα θεωρουν απο τα καλυτερα του κοσμου) θα δουμε οτι μια χαρα ειναι το ποσοστο https://www.bbc.com/news/education-42649381 . Εδω βλεπουμε οτι οι αριστουχοι των αγγλικων πανεπιστημιων ειναι 1 στους 4. δε βλεπω καποιο προβλημα λοιπον.


Άκαιρη η σύγκριση, νομίζω. Σκέψου ότι συγκρίνεις μαθητές γυμνασίων και λυκείων με φοιτητές πανεπιστημίων. Για την ακρίβεια:

  1. Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν έχει προηγηθεί διαδικασία «διαλογής» (π.χ. πανελλήνιες/εισαγωγή σε πανεπιστήμια), όπως στα πανεπιστήμια.

  2. Ακριβώς επειδή τα βρετανικά πανεπιστήμια θεωρούνται από τα καλύτερα του κόσμου, είναι αναμενόμενο και οι φοιτητές τους να έχουν, εν γένει, επιδόσεις πάνω από τον παγκόσμιο μέσο όρο - άλλωστε, αυτός είναι ένας από τους λόγους που σε πολλές κατατάξεις έχουν υψηλές θέσεις.\


Επίσης, 181.000 αριστεία σε σύνολο ~610.000 μαθητών δευτεροβάθμιας είναι ~29,67%, δηλαδή πάνω από 1 στους 4 (25%).

Τέλος, σε εμάς τα αριστεία αναφέρονται σε ιδιαίτερα ψηλούς βαθμούς, ενώ το "first" των Βρετανών είναι το 70%+, δηλαδή κάτι πάνω από 14. Αν θες, μπορείς να ψάξεις σε σχέση με το φαινόμενο του "grade inflation", ή/και να δεις π.χ. το ακόλουθο άρθρο που είναι αρκετά κατατοπιστικό ως προς το γιατί και πώς στη Μ. Βρετανία από το 1994 μέχρι το 2019 τα "first" έχουν ανέβει από το 7% στο 29% των πτυχιούχων.
 

physicscrazy

Δραστήριο μέλος

Ο physicscrazy αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 585 μηνύματα.
Άκαιρη η σύγκριση, νομίζω. Σκέψου ότι συγκρίνεις μαθητές γυμνασίων και λυκείων με φοιτητές πανεπιστημίων. Για την ακρίβεια:

  1. Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν έχει προηγηθεί διαδικασία «διαλογής» (π.χ. πανελλήνιες/εισαγωγή σε πανεπιστήμια), όπως στα πανεπιστήμια.

  2. Ακριβώς επειδή τα βρετανικά πανεπιστήμια θεωρούνται από τα καλύτερα του κόσμου, είναι αναμενόμενο και οι φοιτητές τους να έχουν, εν γένει, επιδόσεις πάνω από τον παγκόσμιο μέσο όρο - άλλωστε, αυτός είναι ένας από τους λόγους που σε πολλές κατατάξεις έχουν υψηλές θέσεις.\


Επίσης, 181.000 αριστεία σε σύνολο ~610.000 μαθητών δευτεροβάθμιας είναι ~29,67%, δηλαδή πάνω από 1 στους 4 (25%).

Τέλος, σε εμάς τα αριστεία αναφέρονται σε ιδιαίτερα ψηλούς βαθμούς, ενώ το "first" των Βρετανών είναι το 70%+, δηλαδή κάτι πάνω από 14. Αν θες, μπορείς να ψάξεις σε σχέση με το φαινόμενο του "grade inflation", ή/και να δεις π.χ. το ακόλουθο άρθρο που είναι αρκετά κατατοπιστικό ως προς το γιατί και πώς στη Μ. Βρετανία από το 1994 μέχρι το 2019 τα "first" έχουν ανέβει από το 7% στο 29% των πτυχιούχων.


ακριβως αυτο ηθελα να τονισω. ναι η συγκριση προφανως δεν ειναι εγκυροτατη, αλλα δειχνει οτι τα αγγλικα πανεπιστημια θεωρουν το 25% των πρωτων φοιτητων τους αριστους, τα ελληνικα σχολεια θεωρουν το 29%, πανω κατω το ιδιο ποσοστο δλδ (ο διας μαλιστα ειπε ο 1 στους 5 μαθητες, που ειναι μικροτερο ποσοστο απο των αγγλων). Αυτο που θελω να πω ειναι οτι τετοιες "αριστειες" δεν εχουν κανενα αντικρισμα ουτως η αλλως και δε μετρανε πουθενα. Ακομα και το 10% των μαθητων να βραβευονταν ως αριστοι τι θα αλλαζε? ετσι και αλλιως μπορει ο αλλος να ειναι ο καλυτερος και να παει στις πανελληνιες και να αποτυχει. Στο τελος ολοι θα κριθουν απο τις πανελληνιες(η σχεδον ολοι) οποτε τετοιου ειδους βραβεια δεν παιζουν κανενα ρολο, ειτε δινονται στο top 25%, ειτε στο top 10%, ειτε στο top 1%.
Επισης οσον αφορα το grade inflation, αυτο ακριβως ειναι και ο λογος που τα αριστεια εχασαν και το νοημα τους. στην εποχη του παππου μου δε θα παραγγελνονταν 180000 αριστεια για κανενα λογο. οι βαθμοι ανεβαινουν ομως για ολους τους λογους του grade inflation και για αυτο λεω οτι δεν εχουν σημασια ετσι και αλλιως αυτα τα βραβεια.
 

christos87

Νεοφερμένος

Ο christos87 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών. Έχει γράψει 77 μηνύματα.
Όταν ένας βαθμός κρίνεται από ένα διαγώνισμα άντε και ένα τέστ δεν έχει αξία.
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top