Αθλητική ψυχολογία

Chemwizard

Τιμώμενο Μέλος

Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Χημείας Κρήτης (Ηράκλειο) και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,379 μηνύματα.
Τι εργομετρικό παιδί μου; Καρδιά έχω. :P

Όχι κάτι σε φάση φάση απειλείσαι ή χρειάζεσαι αγωγή, αλλά ο αθλητισμός με μέτρο.

Η φυσική μου κατάσταση παραμένει καλύτερη από τη μέση, αλλά δεν είναι αυτή που θα έπρεπε να έχω εγώ, ειδικά σε παρατεταμένη άσκηση.

Για αυτό και οι φίλοι μου γνωρίζουν το θεμα, ώστε να μου βάζουν κ@λοχερο αν χρειαστεί.

Το αλλο παιδί, ειχε έρθει με την παρέα του ενώ παιζαμε ήδη.

Τρεις φορές ήρθε στην εστια μου απο πισω και ζητησε να παιξουμε μαζί τους. Τρεις φορές αρνήθηκα γιατί παιζαμε ήδη. Την τέταρτη μου ειπε πως αν δεν παιζαμε, θα μας παίρναν το γήπεδο. Κι είπα ΟΚ.

Στο μισάωρο καρδιοαναπνευστική ανακοπή, εφυγε.

Εκανα να κοιμηθώ μια βδομάδα.

"Αν δε συμφωνούσα να παίξει"

"Σε μένα προσπαθουσε να βάλει γκολ"

και τέτοια.

Ηταν το ισχυρότερο κινητρο να μάθω πρώτες βοήθειες.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Dreamer_SW

Διάσημο μέλος

Η Dreamer_SW αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών, Φοιτήτρια του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας ΠΑΔΑ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,832 μηνύματα.
Καλησπέρα Γιάννη σε ευχαριστώ πολύ χαίρομαι που σε γνωρίζω!! :pleasantry: . Καταρχήν συγχαρητήρια για όλα όσα έχεις καταφέρει, για τις επιτυχίες σου, την αγωνιστικότητα και την αποφασιστικότητά σου και μπράβο σου που δεν τα παράτησες, που έπεσες και ξανασηκώθηκες. Αυτό νομίζω είναι από τις πιο μεγαλύτερες και σπουδαιότερες νίκες και από τις καθαρές νίκες. Τώρα τι σπουδάζεις εάν επιτρέπεται σε ποια σχολή είσαι ; Πώς και δεν πήγες ΤΕΦΑΑ ;


Ελληνορωμαϊκή πάλη ε ; Δεν είναι τόσο συνηθισμένο νομίζω στην Ελλάδα. Τέτοια αθλήματα όπως και το παγκράτιο που το θυμήθηκα τώρα παρότι δίνουν προτεραιότητα στον σεβασμό στον αντίπαλο και είναι γενικότερα αθλήματα πειθαρχίας δεν είναι γνωστά επειδή δεν προβάλλονται. Είσαι το πρώτο άτομο να φανταστείς που μου λέει ότι έκανε ένα τέτοιο σπορ. Ναι το ποδόσφαιρο αν και ο βασιλιάς των σπορ έχει γοητεία αλλά δεν γυμνάζει κάτι. Απαιτεί γερό καρδιοανπνευστικό και μυοσκελετικό όμως σύστημα. Καλά σίγουρα όταν είσαι μέλος ομάδας που πάτε για την νίκη τα συναισθήματα που νιώθεις είναι μοναδικά όποιος δεν το έχει βιώσει δύσκολα μπορεί να το καταλάβει.


Ναι τον έχω ακουστά τον Ηλιάδη, μην γελάσεις από το dancing with the stars νομίζω έτυχε να τον δω και να τον ακούσω πριν κάτι χρόνια εάν δεν απατόμαι. Άουτς κατάλαβα, είναι πολύ σκληρό και απάνθρωπο να τιμωρείσαι μέσω της βίας. Δεν ξέρω αν αυτές οι μέθοδοι πιάνουν, αλλά εγώ σαν προπονήτρια θα προτιμούσα να έθετα στον άλλον εκτός προπόνησης όταν δεν ακούει. Αλλά όπως και στην παιδαγωγική έτσι και στην προπονητική θεωρώ ότι η τιμωρία που επιβάλλουμε πρέπει να έχει άμεση σχέση με το παράπτωμα. Γιατί ο προπονητής πόσο μάλλον όταν προπονεί μικρούς αθλητές έχει να κάνει με ψυχές και προσωπικότητες που διαμορφώνονται ακόμα και πλάθουν χαρακτήρα και αυτά. Είχε μεγάλες απαιτήσεις καταλαβαίνω και πρέπει να ήταν πιεστικός από την μία καλό είναι για όσους είχαν όνειρα, αλλά από την άλλη όσοι απλά ήθελαν να αθλούνται καταπιέζονταν. Βέβαια ναι μπορούσαν να φύγουν αν ήθελαν.


Αφού κέρδισες πολλά και γέμισες ως άνθρωπος αυτό έχει σημασία το τι λένε οι άλλοι δικό τους θέμα. Ωχ μην μου πεις οι καθηγητές σου είχαν καλέσει τους γονείς σου επειδή σε έβλεπαν χτυπημένο, γιατί δεν ξέρεις τι σκέφτονταν. Πολλά συγχαρητήρια για το τζούντο και πάλι όταν αγωνίζεσαι για το εθνόσημο ναι είναι μεγάλη η τιμή και το άγχος που κουβαλάς. Εδώ παίζεις σε τοπικό επίπεδο ή συλλογικό και αγχώνεσαι. Το θέμα είναι να ξέρεις να διαχειρίζεσαι το άγχος σου και τις αποτυχίες σου ειδικά στον αθλητισμό γιατί κακή ψυχολογία φέρει τραυματισμούς. Καλά στάνταρ όταν παίζεις ξεχνάς προβλήματα, τραυματισμούς πόνο και αφοσιώνεσαι στον αγώνα, μετά όμως μαζί με την κούραση σου βγαίνουν όλα. Για αυτό πολλοί αθλητές και εμείς παίζουμε με πόνο σε αγώνες και δεν λογαριάζουμε τίποτα. Δεν ξέρω εάν κάποιος που αγωνίζεται τραυματίας μπορεί να αποκαλεστεί ήρωας ή ξεροκέφαλος αλλά για εμένα είναι δύναμη ψυχής, βέβαια τι να το κάνεις εάν είναι κόντρα της σωματικής σου ακεραιότητας ; Εσύ από θέμα τραυματισμών πώς ήσουνα ;


Πώς και δεν το ξεκίνησες λόγω αυτών των θεμάτων ή λόγω χρόνου γιατί τα κιλά εντάξει τα έχανες δεν ήταν θέμα. Αχ αυτό το γυμναστήριο με το καλό σου εύχομαι να πετύχεις τους στόχους σου....Πας στην σχολή σου ή σε κάποιο ιδιωτικό;

Χαχχα όχι οι εργομετρικές εξετάσεις είναι αυτές που ελέγχουν τα όρια της καρδιάς σου κατά την άθληση, δηλαδή πόσο αντέχει η καρδιά σου σε έντονους ρυθμούς για να μην πάθεις καρδιακή ανακοπή καλή ώρα, σου μετράνε τον όγκο των πνευμόνων σου , την VO2max, τον αερισμό το γαλακτικό οξύ κλπ. Επίσης ελέγχουν παραμέτρους της φυσικής σου κατάστασης όπως μυϊκή δύναμη, μυϊκή αντοχή, ευλιγισία καθώς και γίνεται ισοκινητική δυναμομέτρηση τετρακεφάλων-δικεφάλων και άλλων συναγωνιστών ανταγωνιστών μύων που ελέγχουν μυϊκές ανισορροπίες για αποφυγή τραυματισμών! Φυσικά δεν απευθύνονται οι εξετάσεις μόνο σε αθλητές και σε αθλούμενους αλλά και στον απλό άνθρωπο που μπορεί από μία λάθος στιγμή να τραυματιστεί ανά πάσα στιγμή. Ωχ κατάλαβα, σίγουρα είναι άσχημο να "φεύγει" κάποιος άνθρωπος μπροστά σου και σίγουρα οι σκηνές δεν φεύγουν ποτέ από το μυαλό σου και οι τύψεις εάν θα μπορούσες εσύ να αποτρέψεις μία κατάσταση. Αλλά σε αυτήν την περίπτωση δεν ευθύνεσαι εσύ, ήταν να συμβεί. Κανείς όμως δεν ήταν εκεί να τον επαναφέρει ή ήταν και απλά ήταν αδύνατη η επαναφορά ;


Ναι είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε από πρώτες βοήθειες για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τον άνθρωπο κοντά μας. Έχω παρακολουθήσει σεμινάριο δεν έχω πιστοποίηση αλλά θεωρώ ότι μπορώ να βοηθήσω εάν δεν χάσω την ψυχραιμία μου. Αυτό είναι το αδύνατό μου θέμα. Εσύ έχεις πιστοποίηση ;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Johnny15

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης? αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 12,749 μηνύματα.
Καλησπέρα Γιάννη σε ευχαριστώ πολύ χαίρομαι που σε γνωρίζω!! :pleasantry: . Καταρχήν συγχαρητήρια για όλα όσα έχεις καταφέρει, για τις επιτυχίες σου, την αγωνιστικότητα και την αποφασιστικότητά σου και μπράβο σου που δεν τα παράτησες, που έπεσες και ξανασηκώθηκες. Αυτό νομίζω είναι από τις πιο μεγαλύτερες και σπουδαιότερες νίκες και από τις καθαρές νίκες. Τώρα τι σπουδάζεις εάν επιτρέπεται σε ποια σχολή είσαι ; Πώς και δεν πήγες ΤΕΦΑΑ ;
Και γω χαίρομαι που σε γνωρίζω. Εγώ ήμουν σχετικά καλός μαθητής και αρκετά κομπιουτεράκιας, οπότε σπουδάζω στο τμήμα ηλεκτρολόγων μηχανικών. Το ΤΕΦΑΑ θα το σκεφτόμουν σαν επιλογή αν ήθελα κάτι για χόμπι, όμως στον εργασιακό τομέα τι να έκανα από ΤΕΦΑΑ? Δυστυχώς δεν έχει τόσες προοπτικές όσο άλλα επαγγέλματα.

Ελληνορωμαϊκή πάλη ε ; Δεν είναι τόσο συνηθισμένο νομίζω στην Ελλάδα. Τέτοια αθλήματα όπως και το παγκράτιο που το θυμήθηκα τώρα παρότι δίνουν προτεραιότητα στον σεβασμό στον αντίπαλο και είναι γενικότερα αθλήματα πειθαρχίας δεν είναι γνωστά επειδή δεν προβάλλονται. Είσαι το πρώτο άτομο να φανταστείς που μου λέει ότι έκανε ένα τέτοιο σπορ. Ναι το ποδόσφαιρο αν και ο βασιλιάς των σπορ έχει γοητεία αλλά δεν γυμνάζει κάτι. Απαιτεί γερό καρδιοανπνευστικό και μυοσκελετικό όμως σύστημα. Καλά σίγουρα όταν είσαι μέλος ομάδας που πάτε για την νίκη τα συναισθήματα που νιώθεις είναι μοναδικά όποιος δεν το έχει βιώσει δύσκολα μπορεί να το καταλάβει.
Η Ελλάδα έχει ένα θεματάκι σε κάποια αθλήματα, κυρίως όσα δεν είναι και τόσο γνωστά όπως πάλη, τζούντο και άλλα. Ευτυχώς είχαμε τον Ηλιάδη και το τζούντο πήρε λίγη δημοτικότητα. Οι ομοσπονδίες έχουν δυσκολίες και τα παιδιά ειδικά σε ατομικά αθλήματα ξοδεύονται πολύ για να μπορούν να είναι ανταγωνιστικά. Αλλά και σαν χόμπι δεν είναι τόσο γνωστά. Εγώ που έκανα πολεμικές τέχνες δηλαδή μου φαίνεται ότι το ταε κβον ντο είναι πολύ πιο δημοφιλές ενώ δε θα έλεγα ότι υπερτερεί σε κάτι, ίσως να μειονεκτεί κιόλας από τα άλλα.

Ναι τον έχω ακουστά τον Ηλιάδη, μην γελάσεις από το dancing with the stars νομίζω έτυχε να τον δω και να τον ακούσω πριν κάτι χρόνια εάν δεν απατόμαι. Άουτς κατάλαβα, είναι πολύ σκληρό και απάνθρωπο να τιμωρείσαι μέσω της βίας. Δεν ξέρω αν αυτές οι μέθοδοι πιάνουν, αλλά εγώ σαν προπονήτρια θα προτιμούσα να έθετα στον άλλον εκτός προπόνησης όταν δεν ακούει. Αλλά όπως και στην παιδαγωγική έτσι και στην προπονητική θεωρώ ότι η τιμωρία που επιβάλλουμε πρέπει να έχει άμεση σχέση με το παράπτωμα. Γιατί ο προπονητής πόσο μάλλον όταν προπονεί μικρούς αθλητές έχει να κάνει με ψυχές και προσωπικότητες που διαμορφώνονται ακόμα και πλάθουν χαρακτήρα και αυτά. Είχε μεγάλες απαιτήσεις καταλαβαίνω και πρέπει να ήταν πιεστικός από την μία καλό είναι για όσους είχαν όνειρα, αλλά από την άλλη όσοι απλά ήθελαν να αθλούνται καταπιέζονταν. Βέβαια ναι μπορούσαν να φύγουν αν ήθελαν.
Έχεις δίκιο, είχε μερικά τέτοια κουσούρια, παρόλ αυτά μου έμαθε κάποια πράγματα. Έβλεπε τα πράγματα πολύ ανταγωνιστικά παλιά (όχι πλέον είναι και γέρος άνθρωπος) ακόμα και στους μικρούς.

Αφού κέρδισες πολλά και γέμισες ως άνθρωπος αυτό έχει σημασία το τι λένε οι άλλοι δικό τους θέμα. Ωχ μην μου πεις οι καθηγητές σου είχαν καλέσει τους γονείς σου επειδή σε έβλεπαν χτυπημένο, γιατί δεν ξέρεις τι σκέφτονταν. Πολλά συγχαρητήρια για το τζούντο και πάλι όταν αγωνίζεσαι για το εθνόσημο ναι είναι μεγάλη η τιμή και το άγχος που κουβαλάς. Εδώ παίζεις σε τοπικό επίπεδο ή συλλογικό και αγχώνεσαι. Το θέμα είναι να ξέρεις να διαχειρίζεσαι το άγχος σου και τις αποτυχίες σου ειδικά στον αθλητισμό γιατί κακή ψυχολογία φέρει τραυματισμούς. Καλά στάνταρ όταν παίζεις ξεχνάς προβλήματα, τραυματισμούς πόνο και αφοσιώνεσαι στον αγώνα, μετά όμως μαζί με την κούραση σου βγαίνουν όλα. Για αυτό πολλοί αθλητές και εμείς παίζουμε με πόνο σε αγώνες και δεν λογαριάζουμε τίποτα. Δεν ξέρω εάν κάποιος που αγωνίζεται τραυματίας μπορεί να αποκαλεστεί ήρωας ή ξεροκέφαλος αλλά για εμένα είναι δύναμη ψυχής, βέβαια τι να το κάνεις εάν είναι κόντρα της σωματικής σου ακεραιότητας ; Εσύ από θέμα τραυματισμών πώς ήσουνα ;
Χαχα ναι είχε φωνάξει μια μέρα ο διευθυντής τον μπαμπά μου να τον ρωτήσει γιατί έχω σημάδια. Τώρα στο πανελλήνιο που πήγα να παρακολουθήσω τους νέους ήταν μια κοπέλα από το σύλλογο μου η οποία τραυματίστηκε πάρα πολύ στον ώμο της, παίζει να έκοψε κάποιον μυ ή τέντοντα ή τέλος πάντων δεν μπορούσε να το σηκώσει. ο προπονητής της έλεγε να αφήσει τους αγώνες και να πάει νοσοκομείο άμεσα και αυτή δεν ήθελε. Ήταν συνέχεια με δάκρυα στα μάτια ωστόσο όλη τη χρονιά περίμενε αυτό το αθλητικό γεγονός. Εν τέλει κατάφερε να κερδίσει τον μικρό τελικό και να πάρει τρίτη θέση και μετά τη πήγαν άμεσα στο νοσοκομείο. Σεβάστηκα την απόφαση της να συνεχίσει αλλά τώρα μπορεί να μείνει και μισό χρόνο εκτός αν είναι κάτι σοβαρό. Αλλά όταν την έβλεπα να κλαίει από τον πόνο τη λυπόμουν λίγο. Υπάρχουν και αυτοί οι πεισματάρηδες. Εγώ σε έναν αγώνα που έχασα δέχτηκα πνιγμό από τον αντίπαλό μου όμως δεν ήθελα να παραδοθώ. Αν κρατιέσαι πολλά δευτερόλεπτα ο διαιτητής θεωρείς ότι δεν γίνεται πνιγμός και σταματάει τον αγώνα και συνεχίζει πάλι. Έλεγα ότι μπορώ να κρατηθώ αρκετά αλλά εν τέλει σταματούσε να πηγαίνει οξυγόνο στον εγκέφαλο μου και έχανα τις αισθήσεις μου αλλά ο βλάκας δεν παραδινόμουν. Ευτυχώς δεν τις έχασα αλλά ο αγώνας χάθηκε :cry_x:

Πώς και δεν το ξεκίνησες λόγω αυτών των θεμάτων ή λόγω χρόνου γιατί τα κιλά εντάξει τα έχανες δεν ήταν θέμα. Αχ αυτό το γυμναστήριο με το καλό σου εύχομαι να πετύχεις τους στόχους σου....Πας στην σχολή σου ή σε κάποιο ιδιωτικό;

Όχι πάω σε άλλα γυμναστήρια, στο σύλλογο δεν πηγαίνω πλέον. Λέω να ξεκινήσω και κανα τζοκινγκ γιατί από αντοχή δεν τα πάω και ιδιαίτερα καλά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Ηλεκτρολόγων & Ηλεκτρονικών Μηχανικών ΠΑΔΑ και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,062 μηνύματα.
Και γω χαίρομαι που σε γνωρίζω. Εγώ ήμουν σχετικά καλός μαθητής και αρκετά κομπιουτεράκιας, οπότε σπουδάζω στο τμήμα ηλεκτρολόγων μηχανικών. Το ΤΕΦΑΑ θα το σκεφτόμουν σαν επιλογή αν ήθελα κάτι για χόμπι, όμως στον εργασιακό τομέα τι να έκανα από ΤΕΦΑΑ? Δυστυχώς δεν έχει τόσες προοπτικές όσο άλλα επαγγέλματα.


Η Ελλάδα έχει ένα θεματάκι σε κάποια αθλήματα, κυρίως όσα δεν είναι και τόσο γνωστά όπως πάλη, τζούντο και άλλα. Ευτυχώς είχαμε τον Ηλιάδη και το τζούντο πήρε λίγη δημοτικότητα. Οι ομοσπονδίες έχουν δυσκολίες και τα παιδιά ειδικά σε ατομικά αθλήματα ξοδεύονται πολύ για να μπορούν να είναι ανταγωνιστικά. Αλλά και σαν χόμπι δεν είναι τόσο γνωστά. Εγώ που έκανα πολεμικές τέχνες δηλαδή μου φαίνεται ότι το ταε κβον ντο είναι πολύ πιο δημοφιλές ενώ δε θα έλεγα ότι υπερτερεί σε κάτι, ίσως να μειονεκτεί κιόλας από τα άλλα.


Έχεις δίκιο, είχε μερικά τέτοια κουσούρια, παρόλ αυτά μου έμαθε κάποια πράγματα. Έβλεπε τα πράγματα πολύ ανταγωνιστικά παλιά (όχι πλέον είναι και γέρος άνθρωπος) ακόμα και στους μικρούς.


Χαχα ναι είχε φωνάξει μια μέρα ο διευθυντής τον μπαμπά μου να τον ρωτήσει γιατί έχω σημάδια. Τώρα στο πανελλήνιο που πήγα να παρακολουθήσω τους νέους ήταν μια κοπέλα από το σύλλογο μου η οποία τραυματίστηκε πάρα πολύ στον ώμο της, παίζει να έκοψε κάποιον μυ ή τέντοντα ή τέλος πάντων δεν μπορούσε να το σηκώσει. ο προπονητής της έλεγε να αφήσει τους αγώνες και να πάει νοσοκομείο άμεσα και αυτή δεν ήθελε. Ήταν συνέχεια με δάκρυα στα μάτια ωστόσο όλη τη χρονιά περίμενε αυτό το αθλητικό γεγονός. Εν τέλει κατάφερε να κερδίσει τον μικρό τελικό και να πάρει τρίτη θέση και μετά τη πήγαν άμεσα στο νοσοκομείο. Σεβάστηκα την απόφαση της να συνεχίσει αλλά τώρα μπορεί να μείνει και μισό χρόνο εκτός αν είναι κάτι σοβαρό. Αλλά όταν την έβλεπα να κλαίει από τον πόνο τη λυπόμουν λίγο. Υπάρχουν και αυτοί οι πεισματάρηδες. Εγώ σε έναν αγώνα που έχασα δέχτηκα πνιγμό από τον αντίπαλό μου όμως δεν ήθελα να παραδοθώ. Αν κρατιέσαι πολλά δευτερόλεπτα ο διαιτητής θεωρείς ότι δεν γίνεται πνιγμός και σταματάει τον αγώνα και συνεχίζει πάλι. Έλεγα ότι μπορώ να κρατηθώ αρκετά αλλά εν τέλει σταματούσε να πηγαίνει οξυγόνο στον εγκέφαλο μου και έχανα τις αισθήσεις μου αλλά ο βλάκας δεν παραδινόμουν. Ευτυχώς δεν τις έχασα αλλά ο αγώνας χάθηκε :cry_x:



Όχι πάω σε άλλα γυμναστήρια, στο σύλλογο δεν πηγαίνω πλέον. Λέω να ξεκινήσω και κανα τζοκινγκ γιατί από αντοχή δεν τα πάω και ιδιαίτερα καλά.

Γιαννη Τενοντα δεν θα εκοψε με τιποτα διαφορετικα θα εκλαιγε για αλλο λογο οχι για το χαζο πρωταθλημα μπροστα σε με αυτο που θα την περιμενε.Στην περιπτωση που γινει κατι τετοιο ο τενοντας πρεπει να ραφτει αμεσα καθως και πρεπει να χορηγηθουν αντιβιωτικα διαφορετικα ειναι παρα πολυ πιθανο η αποκατασταση να μην γινει πληρως ποτε,χωρια που δεν θα μπορουσε να κουνησει το ακρο.Γνωριζω απο γνωστο που εκοψε σε εργατικο ατυχημα.
Απο την αλλη σκισιμο του μυ θα προκαλουσε τοπικη αιμοραγια απο την καταστροφη μικρων αγγειων και επομενως μελανιασμα και πρηξιμο που παλι νομιζω θα ηταν σοβαρο εμποδιο στο να αποδωσει.
Ξαναλεω ειναι εντελως ανωριμη και μη αιτιολογημενη οποιαδηποτε τετοια συμπεριφορα.Ακομα και σε αθληματα οπως το kickbox μια μπουνια δυνατη μπορει να οδηγησει σε εσωτερικη αιμοραγια.Τι θα γινει εαν ενας αθλητης αγνοησει τους πονους του και συνεχισει αραγε;

Σοφια το ανθρωπινο σωμα εχει ορια,οποιος νομιζει οτι τα ξεπερναει απλα ξεγελαει τον εαυτο του γιατι δεν του εχει τυχει ποτε σοβαρο κλινικα περιστατικο.Δεν ειναι ταινια ειναι η πραγματικοτητα.Στο εγγυωμαι οτι οσο και να προσπαθεις εαν γινει οργανικη ζημια θα μεινεις με μονιμα προβληματα για μια ζωη.Δεν ειναι τυχαιο που οσοι καταφερνουν να ανακαμψουν τους βγαζουν στις ειδησεις.Διοτι ειναι θαυματα τα οποια συμβαινουν σπανιοτατα.
Δεν εισαι "ηρωας" εισαι αθλητης μην τα μπερδευεις.Εαν προκαλεσεις μονιμη βλαβη στο σωμα σου απο ξεροκεφαλια δεν θα σου πει κανενας μπραβο ουτε θα σε υποδεχτει ως ηρωα θα σε αφησει στο παγκο για μια ζωη και δεν θα σου δωσει σημασια.
Η αδρεναλινη που εκρινεται στο σωμα μπορει να σε κανει να αγνοησεις πονους,αυτο δεν σημαινει οτι δεν ειναι εκει ουτε οτι η βλαβη δεν εχει γινει.Δεν ειναι καλος οδηγος ουτε πρεπει να σου δινει την αισθηση οτι δεν θα παθεις τιποτα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Dreamer_SW

Διάσημο μέλος

Η Dreamer_SW αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών, Φοιτήτρια του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας ΠΑΔΑ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,832 μηνύματα.
Καλησπέρα παιδιά καλή εβδομάδα !!

Στο ΠΑΔΑ και εσύ, ή σε κάποιο άλλο ; Ξέρεις τι σκέφτομαι δεύτερο πτυχίο το ΤΕΦΑΑ μόνο και μόνο για εργοφυσιολογία περισσότερο αν και μου αρέσουν και τα αθλήματα αν και είναι 4 χρόνια με κατατακτήριες το συγκεκριμένο τμήμα νομίζω γιατί δεν έχει κάποια συνάφεια με αυτό που είμαι τώρα. Μπορώ βέβαια και με το τμήμα διατροφής-διατροφολογίας να πάρω ειδίκευση εργοφυσιολογία σε συνδυασμό με την διατροφολογία δεν ξέρω όμως κατά πόσο αξίζει με την έννοια των 4 χρόνων γιατί σε πολλά τμήματα συναφή οι κατατακτήριες είναι 2. Γιατί δεν νομίζω να μπορώ να το κάνω με κάποιο μεταπτυχιακό δεν το έχω πολυψάξει, μόνο σε ΙΕΚ. Κατάλαβα, ναι επαγγέλματα του μέλλοντος έχω ακούσει ότι είναι αυτά με την πληροφορική!

Δυστυχώς σε αυτό φταίει ακόμα η νοοτροπία αλλά και τα ΜΜΕ που υποτίθεται είναι πολυδιάστατα. Προβάλλουν περισσότερο ποδόσφαιρο μπάσκετ και στίβο όποτε έχει αγώνες. Τώρα τελευταία να δείξουν βόλλεϋ. Τους περισσότερους αγώνες και από αυτά και από τα υπόλοιπα αθλήματα δυστυχώς τα έχουν πάρει συνδρομητικά κανάλια που δεν έχει ο καθένας την οικονομική δυνατότητα να πληρώσει. Τα κρατικά κανάλια για εμένα εάν και πολλά ζητάω έπρεπε να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στην ανάδειξη του αθλητισμού και ότι αυτός συμπεριλαμβάνει κομμάτι του πολιτισμού μας είναι και μάλιστα μεγάλο.


Άσε που ακόμα και στο σχολείο δεν υπάρχει πολύπλευρη παιδεία στο κομμάτι αυτό παρά οι γυμναστές μας βάζανε να κάνουμε κάνα 2 γύρους και μας αφήναν το υπόλοιπο της ώρας με μία μπάλα. Θα γίνω υπερβολική αλλά πρέπει να καθιερωθεί η γυμναστική και ως μάθημα σε κάθε πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ για την προαγωγή της άσκησης και της υγείας. Σχολείο και πανεπιστήμιο και γενικότερα το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα τουλάχιστον τον τομέα της υγείας και της άσκησης μαθητών και φοιτητών το είχε παραγκωνισμένο. Γιατί εμένα σαν Σοφία πιο χρήσιμο μου φαίνεται να κάνω 2 και ώρες γυμναστική παρά 5 ώρες αρχαία την εβδομάδα. Καταλαβαίνεις πως το λέω.


Ναι πολλά αθλήματα γίνονται γνωστά μέσω των αθλητών βλέπε Ηλιάδης που πολλά παιδιά τα έχουν πρότυπα. Καλά γενικά κάθε άθλημα έχει τα θετικά και τα αρνητικά του σε σύγκριση με τα υπόλοιπα. Δυστυχώς ανέκαθεν οι ομοσπονδίες και οι σύλλογοι αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα και δυστυχώς αυτό υπομονεύει και τον αθλητισμό.

Και εμένα μου αρέσει ο ανταγωνισμός ο υγιής πάντα, αλλά στα όρια που δεν θα πιεστώ ψυχολογικά. Αλλά εάν το θέλω κάτι πολύ απλά κλείνω κουρτίνες.

Χαχαχα είδες πως τρομάζεις τον κόσμο ; :clapping: Ωχ, δεν νομίζω να κόπηκε τένοντας ή μυς γιατί δεν θα μπορούσε καν όχι να συνεχίσει τον αγώνα. Εγώ έχω ακούσει για αποκόλληση τένοντα από τον μυ που συμβαίνει συνήθως σε βαριές μυϊκές θλάσεις που ο μυς παίρνει παρέα και τον τένοντα. Αλλά δεν μου φαίνεται παράξενο που συνέχισε επικίνδυνο ναι, αλλά και εγώ τα έχω κάνει αυτά και εγώ πεισματάρα είμαι μπορώ να συνεχίσω ακόμα και με τραυματισμό. Δεν ξέρω που χτύπησε αλλά μάλλον κάποια θλάση θα ήταν, καμία μικρορήξη. Εντάξει φυσιολογικό είναι όταν περιμένεις κάτι τόσο πολύ χρονικό διάστημα και ένας τραυματισμός τελευταία στιγμή σε εμποδίζει να πέφτεις ψυχολογικά γιατί χάνονται τα πάντα.! Εφόσον την αφήσανε και δεν είχε εντολή να σταματήσει τον αγώνα μάλλον δεν θα ήταν κάτι τόσο σοβαρό. Γιατί με εντολή γιατρού όσο και να επιμένεις σε αυτόν και να κλαις δεν αλλάζει γνώμη εδώ και οι προπονητές είναι κάθετοι. Τα έχω ζήσει και τα ζω γιατί και εγώ τα κάνω!

Το θέμα είναι το καρδιοανπνευστικό σου άντεξε και δεν έχασες τις αισθήσεις σου. Ο αγώνας που έχασες είναι το λιγότερο κακό. Ναι είναι πολύ καλή άσκηση η αερόβια βελτιώνει το καρδιοανπνευστικό αν και πρέπει να βρεις τον καρδιακό σου ρυθμό ώστε να τρέχεις ώστε να αποκτήσεις ανοχή στο μυϊκό κάματο και το γαλακτικό οξύ.
Με την σκληρή σταδιακή όμως αυτή προπόνηση αυτά τα όρια μπορεί να τα αυξήσει. Φυσικά δεν σου λέω ότι μπορεί ο καθένας μόνος του. Για αυτό υπάρχουν και αθλητικές ιατρικές επιστήμες βλέπε εκβιομηχανική εργοφυσιολογία που μελετούν την ανθρώπινη απόδοση σε συνδυασμό με την υγεία του ανθρώπου και φυσικά δεν απευθύνονται σε έναν επαγγελματία αθλητή αλλά σε και σε κάθε μέσο αθλούμενο και μη άνθρωπο που θέλει να έχει μία γενική καλή φυσική κατάσταση. Γιατί αυτή σχετίζεται και με την υγεία καθημερινά όχι μόνο στην άθληση βλέπε τις παραμέτρους της (μυϊκή δύναμη, μυϊκή ανοχή, ευλιγισία κλπ). Γιατί πχ μία υπάλληλος γραφείου από την καθιστική ζωή και την υπέρχρηση ώμου μπορεί να αποδυναμώσει το μυϊκό και να χάσει επομένως την δύναμη και να κουράζεται σε κάποια καθημερινή αναγκαία επαναλαμβανόμενη κίνηση (λ.χ. σιδέρωμα). Και εδώ έρχεται η κλινική εργοφυσιολογία σε συνδυασμό με την φυσικοθεραπεία.

Γενικά πάντως ναι συμφωνώ, είναι να σε θέλει και σε καμία περίπτωση δεν ρισκάρεις με την πεποίθηση ότι ναι ξέρεις τι μπορεί να μου συμβεί θέμα, και μετά να έχεις κουσούρι. Αλλά καλό είναι να ξεπερνάμε τα όρια μας πάντα όμως στα ασφαλή όρια.

Φυσικά δεν θεώρησα ούτε θα θεωρώ τον εαυτό μου ηρωίδα αλλά ούτε κανείς που με σοβαρό τραυματισμό να το αθετήσει, παραμελήσει και να παίζει έτσι όταν μπορεί να καταστρέψει την ζωή και την καριέρα του. Απλά για εμένα όταν κάποιος αθλητής δεν τα παρατάει με το παραμικρό τραυματισμό είναι πρότυπο. Οι τραυματισμοί είναι μέρος του αθλητισμού και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ σίγουρα μπορούμε να τους μειώσουμε αλλά το παν είναι να συνεχίζουμε. Καλά πάνω στον αγώνα επειδή το σώμα είναι ζεστό άρα και το τραύμα δεν καταλαβαίνεις πόνους όταν κρυώνει κλαις από τον πόνο και το έχω πάθει και απλά σφίγγεσαι ή χτυπάς παλαμάκια ως αντίδραση. :p

Ευτυχώς εγώ με το γόνατο την γλίτωσα, δεν έχει τραυματισμό, απλά θέλει ενδυνάμωση για να μην πάθει τραυματισμό μετέπειτα. Γιατί κάνω ότι φοβάμαι για χιαστό και μου κάνει μην αγχώνομαι τσάμπα. Και το άλλο με τα triggers θέλει μου κάνει γυμναστική επίσης οπότε χαρά εγώ :p. Γιατί αυτό το εκτός με πήρε τόσο από κάτω που παίζει να χάλασα τον μεταβολισμό μου όσον αφορά την όρεξη και το φαγητό και προσπαθώ να το φτιάξω.

Βέβαια έχω και ένα κακό να googlάρω συμπτώματα και φυσικά να τρομοκρατούμαι. Και καταλαβαίνετε ότι όσο καιρό "τσακωνόμουν" και διαμαρτυρόμουν για το εκτός πληκτρολογούσα στο νετ και μόνο για χειρουργεία δεν μου έβγαλε. Είχα τρομοκρατηθεί μόνη μου και φοβόμουνα να αναζητήσω βοήθεια από γιατρό ή φυσικοθεραπευτή γιατί ήμουν και σίγουρη κιόλας ότι θα μου κόψει και τελείως την γυμναστική. Αλλά δεν την ξαναπατάω πλέον ότι θέλω ξέρω ότι η google δεν είναι γιατρός για αυτό υπάρχουν και οι ειδικοί. Απλά με είχε πάρει τόσο από κάτω όλη αυτή η ιστορία και χαίρομαι που τελειώνει γιατί απλά δεν αντέχω άλλο ! Το google το έκανε τόσο μεγάλο ενώ στην ουσία δεν ήταν τίποτα ... Βέβαια και ο άλλος ο ορθοπεδικός μόνο του πεθαμού δεν έβγαλε ότι είμαι και αυτός τα υπερφόρτωσε να πούμε ! Τουλάχιστον όλα καλά στο τέλος και αυτό κρατάω απλά όλα είναι θέμα ψυχολογίας και πως αντιδράς σε μία κατάσταση. Πρώτη φορά με ανάγκασαν να μείνω εκτός και για αυτό είχα αυτήν την συμπεριφορά γιατί άλλες φορές δεν μίλαγα και έκανα το δικό μου και τώρα ξαφνικά έπρεπε να ακούσω.

Ωστόσο δεν μπορώ να υποσχεθώ σε κανέναν ότι θα ξανά αποκρύψω ή όχι κάτι για να παίξω για να είμαι ειλικρινής ! Αλλά για να αποφύγω/προλάβω τραυματισμό ή κάτι τέτοιο θέλω να κάνω εργομετρική εξέταση, γιατί προφανώς δεν μου αρέσουν τα εκτός !!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Chemwizard

Τιμώμενο Μέλος

Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Χημείας Κρήτης (Ηράκλειο) και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,379 μηνύματα.
Εγώ που έκανα πολεμικές τέχνες δηλαδή μου φαίνεται ότι το ταε κβον ντο είναι πολύ πιο δημοφιλές ενώ δε θα έλεγα ότι υπερτερεί σε κάτι, ίσως να μειονεκτεί κιόλας από τα άλλα.

Ούτε καν.

Είναι από τις πολεμικές τέχνες που εχουν από τα ευρύτερα πεδία και σε γνωση, και σε εκγύμναση.

Για αυτόν τον λογο υπάρχουν και δυο είδη. Το ITF (Τεχνικότερο, παραδοσιακή αυτοάμυνα όλων των ειδών) και το WTF (το ολυμπιακό, αγωνιστικό μεσα σε πλαίσιο κανονισμών).

Μπορει να σε ξενίζει η μη αμεση επαφή του τζουντο, αλλα αν δεχθεις ενα πολυ δυνατό λακτισμα, θα δεις πως δε μειωνεκτεί.

Ισα ισα το θεωρω συν το να μπορείς να αντιδρασεις κι απο πριν οι περιστασεις απαιτησουν full contact.

Φυσικά και καθε πολεμική τεχνη προσφέρει, κι εννοείται πως μεγάλο ρόλο παίζει η ψυχοσυνθεση του αθλητη κι ο προπονητής του, ο, τι κι αν κάνει.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Johnny15

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης? αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 12,749 μηνύματα.
Ούτε καν.

Είναι από τις πολεμικές τέχνες που εχουν από τα ευρύτερα πεδία και σε γνωση, και σε εκγύμναση.

Για αυτόν τον λογο υπάρχουν και δυο είδη. Το ITF (Τεχνικότερο, παραδοσιακή αυτοάμυνα όλων των ειδών) και το WTF (το ολυμπιακό, αγωνιστικό μεσα σε πλαίσιο κανονισμών).

Μπορει να σε ξενίζει η μη αμεση επαφή του τζουντο, αλλα αν δεχθεις ενα πολυ δυνατό λακτισμα, θα δεις πως δε μειωνεκτεί.

Ισα ισα το θεωρω συν το να μπορείς να αντιδρασεις κι απο πριν οι περιστασεις απαιτησουν full contact.

Φυσικά και καθε πολεμική τεχνη προσφέρει, κι εννοείται πως μεγάλο ρόλο παίζει η ψυχοσυνθεση του αθλητη κι ο προπονητής του, ο, τι κι αν κάνει.

Προφανώς όλες οι πολεμικές τέχνες προσφέρουν οπότε δε μειώνω την τέχνη που έμαθες, απλά είναι πολύ πιο δημοφιλές χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Σε πραγματικές συνθήκες σε αγώνες όπως το MMA παρατηρείται πάντως πιο σημαντικές θεωρούνται οι γνώσεις kick boxing/box όρθιοι και jiu jitsu/judo/wrestling στο έδαφος. Αν ξέρεις να προστατεύεσαι από λακτίσματα, σχεδόν όλοι οι αγώνες τελειώνουν με μάχη στο έδαφος όπου υπερτερούν τέτοια αγωνίσματα. Σε νοτ αουτ που βλέπουμε σχεδόν όλα γίνονται με γροθιές και όχι κλωτσιές όπως θα έκανε ένας από ταε κβον ντο άρα υπερτερεί το kick boxing και το box.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Dreamer_SW

Διάσημο μέλος

Η Dreamer_SW αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών, Φοιτήτρια του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας ΠΑΔΑ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,832 μηνύματα.
Πάντως οι περισσότεροι των πολεμικών τεχνών οι αθλητές έχουν αυτοπειθαρχία περισσότερη συγκριτικά με άλλους.


jonny15 δες το πάνω μήνυμά μου :p
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Ηλεκτρολόγων & Ηλεκτρονικών Μηχανικών ΠΑΔΑ και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,062 μηνύματα.
Καλησπέρα παιδιά καλή εβδομάδα !!

Στο ΠΑΔΑ και εσύ, ή σε κάποιο άλλο ; Ξέρεις τι σκέφτομαι δεύτερο πτυχίο το ΤΕΦΑΑ μόνο και μόνο για εργοφυσιολογία περισσότερο αν και μου αρέσουν και τα αθλήματα αν και είναι 4 χρόνια με κατατακτήριες το συγκεκριμένο τμήμα νομίζω γιατί δεν έχει κάποια συνάφεια με αυτό που είμαι τώρα. Μπορώ βέβαια και με το τμήμα διατροφής-διατροφολογίας να πάρω ειδίκευση εργοφυσιολογία σε συνδυασμό με την διατροφολογία δεν ξέρω όμως κατά πόσο αξίζει με την έννοια των 4 χρόνων γιατί σε πολλά τμήματα συναφή οι κατατακτήριες είναι 2. Γιατί δεν νομίζω να μπορώ να το κάνω με κάποιο μεταπτυχιακό δεν το έχω πολυψάξει, μόνο σε ΙΕΚ. Κατάλαβα, ναι επαγγέλματα του μέλλοντος έχω ακούσει ότι είναι αυτά με την πληροφορική!

Δυστυχώς σε αυτό φταίει ακόμα η νοοτροπία αλλά και τα ΜΜΕ που υποτίθεται είναι πολυδιάστατα. Προβάλλουν περισσότερο ποδόσφαιρο μπάσκετ και στίβο όποτε έχει αγώνες. Τώρα τελευταία να δείξουν βόλλεϋ. Τους περισσότερους αγώνες και από αυτά και από τα υπόλοιπα αθλήματα δυστυχώς τα έχουν πάρει συνδρομητικά κανάλια που δεν έχει ο καθένας την οικονομική δυνατότητα να πληρώσει. Τα κρατικά κανάλια για εμένα εάν και πολλά ζητάω έπρεπε να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στην ανάδειξη του αθλητισμού και ότι αυτός συμπεριλαμβάνει κομμάτι του πολιτισμού μας είναι και μάλιστα μεγάλο.


Άσε που ακόμα και στο σχολείο δεν υπάρχει πολύπλευρη παιδεία στο κομμάτι αυτό παρά οι γυμναστές μας βάζανε να κάνουμε κάνα 2 γύρους και μας αφήναν το υπόλοιπο της ώρας με μία μπάλα. Θα γίνω υπερβολική αλλά πρέπει να καθιερωθεί η γυμναστική και ως μάθημα σε κάθε πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ για την προαγωγή της άσκησης και της υγείας. Σχολείο και πανεπιστήμιο και γενικότερα το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα τουλάχιστον τον τομέα της υγείας και της άσκησης μαθητών και φοιτητών το είχε παραγκωνισμένο. Γιατί εμένα σαν Σοφία πιο χρήσιμο μου φαίνεται να κάνω 2 και ώρες γυμναστική παρά 5 ώρες αρχαία την εβδομάδα. Καταλαβαίνεις πως το λέω.


Ναι πολλά αθλήματα γίνονται γνωστά μέσω των αθλητών βλέπε Ηλιάδης που πολλά παιδιά τα έχουν πρότυπα. Καλά γενικά κάθε άθλημα έχει τα θετικά και τα αρνητικά του σε σύγκριση με τα υπόλοιπα. Δυστυχώς ανέκαθεν οι ομοσπονδίες και οι σύλλογοι αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα και δυστυχώς αυτό υπομονεύει και τον αθλητισμό.

Και εμένα μου αρέσει ο ανταγωνισμός ο υγιής πάντα, αλλά στα όρια που δεν θα πιεστώ ψυχολογικά. Αλλά εάν το θέλω κάτι πολύ απλά κλείνω κουρτίνες.

Χαχαχα είδες πως τρομάζεις τον κόσμο ; :clapping: Ωχ, δεν νομίζω να κόπηκε τένοντας ή μυς γιατί δεν θα μπορούσε καν όχι να συνεχίσει τον αγώνα. Εγώ έχω ακούσει για αποκόλληση τένοντα από τον μυ που συμβαίνει συνήθως σε βαριές μυϊκές θλάσεις που ο μυς παίρνει παρέα και τον τένοντα. Αλλά δεν μου φαίνεται παράξενο που συνέχισε επικίνδυνο ναι, αλλά και εγώ τα έχω κάνει αυτά και εγώ πεισματάρα είμαι μπορώ να συνεχίσω ακόμα και με τραυματισμό. Δεν ξέρω που χτύπησε αλλά μάλλον κάποια θλάση θα ήταν, καμία μικρορήξη. Εντάξει φυσιολογικό είναι όταν περιμένεις κάτι τόσο πολύ χρονικό διάστημα και ένας τραυματισμός τελευταία στιγμή σε εμποδίζει να πέφτεις ψυχολογικά γιατί χάνονται τα πάντα.! Εφόσον την αφήσανε και δεν είχε εντολή να σταματήσει τον αγώνα μάλλον δεν θα ήταν κάτι τόσο σοβαρό. Γιατί με εντολή γιατρού όσο και να επιμένεις σε αυτόν και να κλαις δεν αλλάζει γνώμη εδώ και οι προπονητές είναι κάθετοι. Τα έχω ζήσει και τα ζω γιατί και εγώ τα κάνω!

Το θέμα είναι το καρδιοανπνευστικό σου άντεξε και δεν έχασες τις αισθήσεις σου. Ο αγώνας που έχασες είναι το λιγότερο κακό. Ναι είναι πολύ καλή άσκηση η αερόβια βελτιώνει το καρδιοανπνευστικό αν και πρέπει να βρεις τον καρδιακό σου ρυθμό ώστε να τρέχεις ώστε να αποκτήσεις ανοχή στο μυϊκό κάματο και το γαλακτικό οξύ.
Με την σκληρή σταδιακή όμως αυτή προπόνηση αυτά τα όρια μπορεί να τα αυξήσει. Φυσικά δεν σου λέω ότι μπορεί ο καθένας μόνος του. Για αυτό υπάρχουν και αθλητικές ιατρικές επιστήμες βλέπε εκβιομηχανική εργοφυσιολογία που μελετούν την ανθρώπινη απόδοση σε συνδυασμό με την υγεία του ανθρώπου και φυσικά δεν απευθύνονται σε έναν επαγγελματία αθλητή αλλά σε και σε κάθε μέσο αθλούμενο και μη άνθρωπο που θέλει να έχει μία γενική καλή φυσική κατάσταση. Γιατί αυτή σχετίζεται και με την υγεία καθημερινά όχι μόνο στην άθληση βλέπε τις παραμέτρους της (μυϊκή δύναμη, μυϊκή ανοχή, ευλιγισία κλπ). Γιατί πχ μία υπάλληλος γραφείου από την καθιστική ζωή και την υπέρχρηση ώμου μπορεί να αποδυναμώσει το μυϊκό και να χάσει επομένως την δύναμη και να κουράζεται σε κάποια καθημερινή αναγκαία επαναλαμβανόμενη κίνηση (λ.χ. σιδέρωμα). Και εδώ έρχεται η κλινική εργοφυσιολογία σε συνδυασμό με την φυσικοθεραπεία.

Γενικά πάντως ναι συμφωνώ, είναι να σε θέλει και σε καμία περίπτωση δεν ρισκάρεις με την πεποίθηση ότι ναι ξέρεις τι μπορεί να μου συμβεί θέμα, και μετά να έχεις κουσούρι. Αλλά καλό είναι να ξεπερνάμε τα όρια μας πάντα όμως στα ασφαλή όρια.

Φυσικά δεν θεώρησα ούτε θα θεωρώ τον εαυτό μου ηρωίδα αλλά ούτε κανείς που με σοβαρό τραυματισμό να το αθετήσει, παραμελήσει και να παίζει έτσι όταν μπορεί να καταστρέψει την ζωή και την καριέρα του. Απλά για εμένα όταν κάποιος αθλητής δεν τα παρατάει με το παραμικρό τραυματισμό είναι πρότυπο. Οι τραυματισμοί είναι μέρος του αθλητισμού και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ σίγουρα μπορούμε να τους μειώσουμε αλλά το παν είναι να συνεχίζουμε. Καλά πάνω στον αγώνα επειδή το σώμα είναι ζεστό άρα και το τραύμα δεν καταλαβαίνεις πόνους όταν κρυώνει κλαις από τον πόνο και το έχω πάθει και απλά σφίγγεσαι ή χτυπάς παλαμάκια ως αντίδραση. :p

Ευτυχώς εγώ με το γόνατο την γλίτωσα, δεν έχει τραυματισμό, απλά θέλει ενδυνάμωση για να μην πάθει τραυματισμό μετέπειτα. Γιατί κάνω ότι φοβάμαι για χιαστό και μου κάνει μην αγχώνομαι τσάμπα. Και το άλλο με τα triggers θέλει μου κάνει γυμναστική επίσης οπότε χαρά εγώ :p. Γιατί αυτό το εκτός με πήρε τόσο από κάτω που παίζει να χάλασα τον μεταβολισμό μου όσον αφορά την όρεξη και το φαγητό και προσπαθώ να το φτιάξω.

Βέβαια έχω και ένα κακό να googlάρω συμπτώματα και φυσικά να τρομοκρατούμαι. Και καταλαβαίνετε ότι όσο καιρό "τσακωνόμουν" και διαμαρτυρόμουν για το εκτός πληκτρολογούσα στο νετ και μόνο για χειρουργεία δεν μου έβγαλε. Είχα τρομοκρατηθεί μόνη μου και φοβόμουνα να αναζητήσω βοήθεια από γιατρό ή φυσικοθεραπευτή γιατί ήμουν και σίγουρη κιόλας ότι θα μου κόψει και τελείως την γυμναστική. Αλλά δεν την ξαναπατάω πλέον ότι θέλω ξέρω ότι η google δεν είναι γιατρός για αυτό υπάρχουν και οι ειδικοί. Απλά με είχε πάρει τόσο από κάτω όλη αυτή η ιστορία και χαίρομαι που τελειώνει γιατί απλά δεν αντέχω άλλο ! Το google το έκανε τόσο μεγάλο ενώ στην ουσία δεν ήταν τίποτα ... Βέβαια και ο άλλος ο ορθοπεδικός μόνο του πεθαμού δεν έβγαλε ότι είμαι και αυτός τα υπερφόρτωσε να πούμε ! Τουλάχιστον όλα καλά στο τέλος και αυτό κρατάω απλά όλα είναι θέμα ψυχολογίας και πως αντιδράς σε μία κατάσταση. Πρώτη φορά με ανάγκασαν να μείνω εκτός και για αυτό είχα αυτήν την συμπεριφορά γιατί άλλες φορές δεν μίλαγα και έκανα το δικό μου και τώρα ξαφνικά έπρεπε να ακούσω.

Ωστόσο δεν μπορώ να υποσχεθώ σε κανέναν ότι θα ξανά αποκρύψω ή όχι κάτι για να παίξω για να είμαι ειλικρινής ! Αλλά για να αποφύγω/προλάβω τραυματισμό ή κάτι τέτοιο θέλω να κάνω εργομετρική εξέταση, γιατί προφανώς δεν μου αρέσουν τα εκτός !!

Ούτε καν.

Είναι από τις πολεμικές τέχνες που εχουν από τα ευρύτερα πεδία και σε γνωση, και σε εκγύμναση.

Για αυτόν τον λογο υπάρχουν και δυο είδη. Το ITF (Τεχνικότερο, παραδοσιακή αυτοάμυνα όλων των ειδών) και το WTF (το ολυμπιακό, αγωνιστικό μεσα σε πλαίσιο κανονισμών).

Μπορει να σε ξενίζει η μη αμεση επαφή του τζουντο, αλλα αν δεχθεις ενα πολυ δυνατό λακτισμα, θα δεις πως δε μειωνεκτεί.

Ισα ισα το θεωρω συν το να μπορείς να αντιδρασεις κι απο πριν οι περιστασεις απαιτησουν full contact.

Φυσικά και καθε πολεμική τεχνη προσφέρει, κι εννοείται πως μεγάλο ρόλο παίζει η ψυχοσυνθεση του αθλητη κι ο προπονητής του, ο, τι κι αν κάνει.


Το μονο που εχω να προσθεσω ακομα ειναι το εξης.Για αρχη πρεπει να γνωριζεις οτι κανενας ιατρος δεν μπορει να σου απαγορεψει να κανεις κατι,δεν υπαρχει η "εντολη" με αυτη την εννοια.Ο ιατρος ειναι διπλα σου για να σου δινει συμβουλες ωστε να γινεις καλα και να αποφευγεις να χειροτερευεις μια παθηση/ασθενεια/τραυμα κτλπ. Το κατα ποσο θα τον ακουσεις η οχι ειναι προσωπικο σου θεμα οχι δικο του.Εκεινος σε καθε περιπτωση θα σου παρεχει την αναλογη βοηθεια εφοσον του το επιτρεψεις .Τι σημαινει αυτο;Εαν εχεις τραυματιστει ασχημα και θες να παιξεις,με δικη σου ευθυνη μπορεις να συνεχισεις τον αγωνα και απλα να σου διαγνωσει μετα μονιμη βλαβη.Ο ιατρος δεν ειναι γονιος ουτε θα κατσει να σκασει για την υγιεια σου εαν εσυ δεν την προστατευεις,απλα θα κανει την δουλεια του και θα πληρωνεται...χειρουργιο;χειρουριγο...ξανα τραυματισμος;ξανα χειρουργιο...κτλπ.
Στο λεω αυτο ως ανθρωπος που εχει περασει απο τετοιες διαδικασιες και γνωριζω πολυ καλα πως πανε αυτα τα πραγματα,για να πετυχεις το καλυτερο δυνατο αποτελεσμα πρεπει να "συνεργαζεσαι" με τον γιατρο σου...διαφορετικα θα σου συμπεριφερεται ως ενα κομματι κρεας χωρις να φταιει διοτι δεν θα του δημιουργεις εσυ συνθηκες να ασκει την ιατρικη.
Επισης μην διαβαζεις απο το net ιατρικες οδηγιες βρε,ο γιατρος μονο μπορει να βγαλει διαγνωση,δεν κανει τσαμπα τοσα χρονια σε εργαστηρια.
ΥΓ.Νομιζω σε κουρασα οποτε πλεον κανε αυτο που εσυ θες,εσυ να'σαι καλα ;)

Επειτα Chemwizard,προσωπικα εμενα το ταε κβοντο δεν μου αρεσε ανεκαθεν,ασχετα που εκανα μικρος.
Χρονια μετα καταλαβα οτι εχει ενα σωρο λακτισματα πανω απο τη μεση που ειναι τρομερο μειονεκτημα καθως και ενα σωρο φορμες που ειναι απλα για επιδειξη χωρις πρακτικο σκοπο.Καποια στιγμη ωστοσο θα ηθελα να δοκιμασω Kung Fu ,πιστευω οτι ταιριαζει πολυ καλυτερα.Οπως και το aikido θεωρω οτι εχει μια εξαιρετικα ελκυστικη φιλοσοφια αφου ουσιαστικα στοχευει κυριως στην αμυνα χωρις να προκαλει ζημια στον αντιπαλο.Δεν λεω οχι στο ταε κβον ντο,αλλα πιστευω οτι η αληθεια ειναι οτι εχει γινει διασημο σε βαθμο που περιοριζει την διαδοση και των υπολοιπων πολεμικων τεχνων.Δεν με ενδιαφερουν οι "φανταχτερες" κινησεις οσο η αμεσοτητα,η απλοτητα και η πρακτικοτητα της τεχνης :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Dreamer_SW

Διάσημο μέλος

Η Dreamer_SW αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών, Φοιτήτρια του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας ΠΑΔΑ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,832 μηνύματα.
Όχι όχι δεν με κουράζεις ούτε εσύ ούτε κανένας, μου αρέσουν πολύ τέτοιες συζητήσεις είναι πολύ εποικοδομητικές. Βέβαια αγνοώ αν κουράζω εγώ εσένα :happy:. :P .


Συμφωνώ απόλυτα σε αυτό και εγώ αυτό πιστεύω ότι φυσικά δεν μπορεί να σου απαγορέψει να κάνεις κάτι εφόσον είσαι ενήλικας. Απλά το μόνο που σου λέει είναι να μην κάνεις αυτό. Απλά μου κάνει εντύπωση ότι σε αθλητικά σωματεία που ένας γιατρός δίνει εντολή στον αθλητή να μην παίξει και δεν τον αφήνει και να το κάνει. Με αυτήν την λογική και οι γυμναστές/ προπονητές μπορούν απλά να προτείνουν κάτι χωρίς να το επιβάλλουν στον αθλητή τους όταν παίρνει την ευθύνη ο αθλητής μόνος του. Αλλά αυτό δεν το δέχονται είτε γιατί δικαιολογημένα, προφανώς θα φοβούνται μήνυση παρότι φέρει δήλωση υπεύθυνης δήλωσης. Διότι και καλά όταν έχεις υπό προστασία σου άτομα ανεξαιρέτως ηλικίας παράλειψη ή αμέλεια διώκεται ποινικά κάπου έτσι είχα διαβάσει. Βέβαια μπορεί να το κάνει και για καθαρά λόγους επαγγελματικούς ανθρώπινους και δεοντολογικούς και να θέλει να προστατέψει τον αθλούμενο αλλά και πάλι δεν ισχύει και για αυτό, εκείνο το παράδειγμα με τον γιατρό; Εγώ πάντα έτσι το έβλεπα.

Αν και μεταξύ μας κι εγώ εάν ήμουν προπονήτρια δεν θα άφηνα τραυματισμένο αθλητή να παίξει πάνω από όλα επειδή ως άνθρωπος δεν ήθελα να μπει σε περιπέτειες και όχι τόσο επειδή και μόνο είχα την ευθύνη του. Γιατί και ο γιατρός έχει ευθύνη απέναντι στον ασθενή αλλά αυτός αποφασίζει εάν θα το ακούσει ή όχι. Με την ίδια λογική και ο άλλος.


Καλά σίγουρα, δεν θα το ξανακάνω γιατί έτσι δεν υπήρχαν λόγος και να υπάρχουν :D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Ηλεκτρολόγων & Ηλεκτρονικών Μηχανικών ΠΑΔΑ και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,062 μηνύματα.
Όχι όχι δεν με κουράζεις ούτε εσύ ούτε κανένας, μου αρέσουν πολύ τέτοιες συζητήσεις είναι πολύ εποικοδομητικές. Βέβαια αγνοώ αν κουράζω εγώ εσένα :happy:. :P .


Συμφωνώ απόλυτα σε αυτό και εγώ αυτό πιστεύω ότι φυσικά δεν μπορεί να σου απαγορέψει να κάνεις κάτι εφόσον είσαι ενήλικας. Απλά το μόνο που σου λέει είναι να μην κάνεις αυτό. Απλά μου κάνει εντύπωση ότι σε αθλητικά σωματεία που ένας γιατρός δίνει εντολή στον αθλητή να μην παίξει και δεν τον αφήνει και να το κάνει. Με αυτήν την λογική και οι γυμναστές/ προπονητές μπορούν απλά να προτείνουν κάτι χωρίς να το επιβάλλουν στον αθλητή τους όταν παίρνει την ευθύνη ο αθλητής μόνος του. Αλλά αυτό δεν το δέχονται είτε γιατί δικαιολογημένα, προφανώς θα φοβούνται μήνυση παρότι φέρει δήλωση υπεύθυνης δήλωσης. Διότι και καλά όταν έχεις υπό προστασία σου άτομα ανεξαιρέτως ηλικίας παράλειψη ή αμέλεια διώκεται ποινικά κάπου έτσι είχα διαβάσει. Βέβαια μπορεί να το κάνει και για καθαρά λόγους επαγγελματικούς ανθρώπινους και δεοντολογικούς και να θέλει να προστατέψει τον αθλούμενο αλλά και πάλι δεν ισχύει και για αυτό, εκείνο το παράδειγμα με τον γιατρό; Εγώ πάντα έτσι το έβλεπα.

Αν και μεταξύ μας κι εγώ εάν ήμουν προπονήτρια δεν θα άφηνα τραυματισμένο αθλητή να παίξει πάνω από όλα επειδή ως άνθρωπος δεν ήθελα να μπει σε περιπέτειες και όχι τόσο επειδή και μόνο είχα την ευθύνη του. Γιατί και ο γιατρός έχει ευθύνη απέναντι στον ασθενή αλλά αυτός αποφασίζει εάν θα το ακούσει ή όχι. Με την ίδια λογική και ο άλλος.


Καλά σίγουρα, δεν θα το ξανακάνω γιατί έτσι δεν υπήρχαν λόγος και να υπάρχουν :D

Χαιρομαι :) .Το εαν δεν ακουσεις ειναι κατι σχετικο,νομιζω εχεις κανει ηδη εμφανες ποσο παθιασμενη εισαι με το αθλημα σου.Αλλα ορισμενα πραγματα δεν βλαπτει να τα ακους ετσι,να τα γνωριζεις διαισθητικα,ακομα και εαν δεν τα ακολουθησεις.Καποια στιγμη ισως τα πραξεις,δεν ξερεις.
Με τους προπονητες νομιζω πρεπει να εχεις δικιο,ουσιαστικα εκει ειναι πανω απο το κεφαλι σου και σε καθοδηγει,οποτε εχει μια ευθυνη,τωρα νομικη δεν ξερω εαν υπαρχει καποιο εγγραφο η τιποτα τετοιο,αλλα φανταζομαι καθε προπονητης οπως λες βλεπει τους αθλητες ως παιδια του και νιωθει την ηθικη υποχρεωση να τα προστατεψει,ακομα και οταν δεν ακουνε.

Αυτο το "εγω δεν θα αφηνα" πραγματικα μου θυμιζει σαν μερικους γονεις που λενε "αα εγω εκανα αυτο αλλα το παιδι μου ποτε αυτο" :loltooth: Κατι τετοιο στην πραξη δεν εφαρμοζεται,οπως εσυ σπας τους κανονες,θα περιμενουν και οι αλλοι απο εσενα να τους δινεις το ελευθερο να το κανουν.Στην χειροτερη να τους πριζεις :hehe: .

Κοιτα υπαρχουν και ανθρωποι των σπορ που το αιμα τους βραζει οπως αυτοι στην formula η στο moto GP για παραδειγμα η στο skii κτλπ.Αυτοι εχουν τοσο παθος που θα ρισκαρουν τα παντα και θα προτιμησουν ειτε να ζησουν σαν βασιλειαδες νικητες ειτε να ειναι στο χωμα παρα να καταληξουν σε ενα αναπηρικο καροτσακι.Υπαρχουν διαφορες ιδιοσυγκρασιες χαρακτηρα.
Προσωπικη μου αποψη ειναι οτι εαν δεν μπορεις να εισαι ο 1ος αυτο δεν σημαινει οτι δεν μπορεις να εχεις και μια καλη ζωη ως 2ος η 3ος ;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Dreamer_SW

Διάσημο μέλος

Η Dreamer_SW αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών, Φοιτήτρια του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας ΠΑΔΑ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,832 μηνύματα.
Έιπ πώς πήγε η πρώτη μέρα στα έδρανα μετά το Πάσχα ; :P
Ναι είμαι πολύ παθιασμένη με το βόλλεϋ και με οτιδήποτε έχει να κάνει με γυμναστική. Μπορεί να με πεις εμμονική και κολλημένη , αλλά όπως και να το κάνουμε είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό άθλημα το βόλλεϋ , η ομάδα τρομερά συναισθήματα. Το χειρότερο είναι να ξέρεις αλλά να το αγνοείς επειδή σε νοιάζει μόνο η νίκη :P Όπως εκείνοι που ντοπάρονται ξέρουν αλλά δεν ποτέ !!


Σίγουρα υπάρχει νομική καθώς υπάρχει και ο κώδικας επαγγελματικής δεοντολογίας αλλά δεν ξέρω τι συμβαίνει σε περιπτώσεις που κάποιος μπορεί να κάνει ανάληψη ευθύνης τι ισχύει ώστε να μπορέσει να αποποιηθεί ο άλλος των ευθυνών του. Πάντως σε κάθε περίπτωση πάνω από κάθε νομική ευθύνη σίγουρα είναι η ηθική και η ανθρώπινη δε αντιλέγει κανείς σε αυτό. Ισχύει πολύ αυτό ειδικά όταν ο προπονητής έχει να κάνει με παιδιά εφήβους και νέους μπορεί να τα βλέπει σαν παιδιά του, και να του γεννιέται μέσα του το πατρικό ή το μητρικό ένστικτο. Και σίγουρα προσαρμόζει την στάση όταν δεν ακούνε καλή ώρα :D . Αυτήν την παράμετρο την είχα ξεχάσει και είναι ιδιαίτερα σημαντική. Είναι αυτό που λέμε είναι ιδιαίτερη αυτή η σχέση.


Σε αυτό που λες δεν έχεις καθόλου άδικο :dance3: .


Καλά σε καμία περίπτωση δεν θα έκανα τόση μεγάλη θυσία απλά για έναν αγώνα ή μία νίκη σε τόσο μεγάλο βαθμό. Γιατί ο αθλητισμός κάποτε σταματάει η ζωή όμως συνεχίζεται !
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Ηλεκτρολόγων & Ηλεκτρονικών Μηχανικών ΠΑΔΑ και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,062 μηνύματα.
Έιπ πώς πήγε η πρώτη μέρα στα έδρανα μετά το Πάσχα ; :P
Ναι είμαι πολύ παθιασμένη με το βόλλεϋ και με οτιδήποτε έχει να κάνει με γυμναστική. Μπορεί να με πεις εμμονική και κολλημένη , αλλά όπως και να το κάνουμε είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό άθλημα το βόλλεϋ , η ομάδα τρομερά συναισθήματα. Το χειρότερο είναι να ξέρεις αλλά να το αγνοείς επειδή σε νοιάζει μόνο η νίκη :P Όπως εκείνοι που ντοπάρονται ξέρουν αλλά δεν ποτέ !!


Σίγουρα υπάρχει νομική καθώς υπάρχει και ο κώδικας επαγγελματικής δεοντολογίας αλλά δεν ξέρω τι συμβαίνει σε περιπτώσεις που κάποιος μπορεί να κάνει ανάληψη ευθύνης τι ισχύει ώστε να μπορέσει να αποποιηθεί ο άλλος των ευθυνών του. Πάντως σε κάθε περίπτωση πάνω από κάθε νομική ευθύνη σίγουρα είναι η ηθική και η ανθρώπινη δε αντιλέγει κανείς σε αυτό. Ισχύει πολύ αυτό ειδικά όταν ο προπονητής έχει να κάνει με παιδιά εφήβους και νέους μπορεί να τα βλέπει σαν παιδιά του, και να του γεννιέται μέσα του το πατρικό ή το μητρικό ένστικτο. Και σίγουρα προσαρμόζει την στάση όταν δεν ακούνε καλή ώρα :D . Αυτήν την παράμετρο την είχα ξεχάσει και είναι ιδιαίτερα σημαντική. Είναι αυτό που λέμε είναι ιδιαίτερη αυτή η σχέση.


Σε αυτό που λες δεν έχεις καθόλου άδικο :dance3: .


Καλά σε καμία περίπτωση δεν θα έκανα τόση μεγάλη θυσία απλά για έναν αγώνα ή μία νίκη σε τόσο μεγάλο βαθμό. Γιατί ο αθλητισμός κάποτε σταματάει η ζωή όμως συνεχίζεται !

Χαιρομαι που εχεις κατι που σε ενδιαφερει τοσο πολυ και διοχετευεις την ενεργεια σου :) .
Ναι πραγματι ο προπονητης περναει πολλες ωρες διπλα σου οποτε ειναι λογικο να θεωρειται κοντινος σου ανθρωπος,οποτε αναπτυσσεις ξεχωριστο δεσμο αφου αποτελει καθοδηγητη,και στο αθλημα αλλα και στα προσωπικα σου ζητηματα ορισμενες φορες.
Τα ζωηρα παιδια τα αγαπανε το ιδιο με τα ηρεμα,να το ξερεις...απλα τα ζωηρα σου βγαζουν λιγο την πιστη :P και πρεπει να εχεις υπομονη.
Σοφια ολα θεμα Gain/Loss ειναι.Εσυ αποφασιζεις τι εχει μεγαλυτερη εξια για εσενα και κανεις τις αναλογες επιλογες.Το ratio δεν ειναι το ιδιο για ολους για αλλους ορισμενα πραγματα μπορει να εχουν μεγαλυτερη αξια και για αλλους απλα να μην αξιζουν τον κοπο.Παντα να εισαι κυριαρχη του εαυτου σου ομως και να αναλαμβανεις τις ευθυνες σου,ακομα και οταν εχεις να χασεις...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lancelot

Περιβόητο μέλος

Ο Lancelot αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 4,549 μηνύματα.
Τα 4 διαστρέμματα στο ίδιο πόδι πως τα κατάφερες ; και σε πόσο καιρό έγιναν και τα τέσσερα ;
Από διάστρεμμα σε ρήξη χιαστού είναι απίθανο να συμβεί.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Dreamer_SW

Διάσημο μέλος

Η Dreamer_SW αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών, Φοιτήτρια του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας ΠΑΔΑ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,832 μηνύματα.
Κοίτα το ένα β΄λυκείου από μπλοκ δεν πάτησα καλά και καταλαβαίνεις. Πόναγα αλλά συνέχισα. Μετά μου κάνει ο ορθοπεδικός διάστρεμμα ελαφρύ 20 μέρες έξω. Εγώ λέω άσε μας και την επόμενη μέρα έπαιζα κανονικά :p Δεν είχαν μεγάλη συχνότητα μόνο τα 2 τελευταία απλά προφανώς το γόνατο αυτό έχει μυϊκές ανισορροπίες δεν ξέρω. Λογικά επειδή δεν απεκατέστησα το πρώτο σωστά εξασθένησε το σημείο (;;;)


Επειδή το διάστρεμμα είναι ουσιαστικά υπερβολική διάταση τένοντα ή ακόμα και μερική ως πλήρη ρήξη και εάν εξασθενήσει το σημείο είναι επιρρεπές μετά για αυτό το φοβόμουνα. Αλλά ναι για ρήξη ΠΧΣ μου το είπε ότι δεν υπάρχει περίπτωση από ένα διάστρεμμα να συμβεί και σήμερα, οπότε καθησύχασα λίγο γιατί μόνο που το σκεφτόμουνα. Επίσης μου κάνει δεν γίνεται διάστρεμμα σε γόνατο παρά μόνο θλάση. Οπότε δε ξέρω τελικά είχα διαστρέμματα ή θλάσεις ; :p

Συγγνώμη τώρα είδα το μήνυμά σου !! Αυτό που λες αν και συνήθως αυτό συμβαίνει στα ατομικά αθλήματα που το πολύ να έχει3 αθλητές. Όταν έχει πχ 22 δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί και με τους 22 προσωπικά παρά μόνο με 2 3 που θα έχει κάποια αν έχει σχετική αδυναμία! Καλά και ένας γονιός αγαπάει το ίδιο ένα ζωηρό παιδί με το πιο ήσυχο. Σίγουρα η αγάπη δεν κάνει διακρίσεις. Απλά ξέρεις τι πολλές φορές σκέφτεσαι ότι σε άλλον θα συμπεριφέρονταν με αυτόν τον τρόπο ή μόνο σε εμένα τόσο σκληρά ;


Δίκιο έχεις. Τι είναι το ratio η άκυρη ; :p
Σίγουρα πρέπει να αποδέχεσαι τις συνέπειες και να μην αποποιείσαι των ευθυνών!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Dreamer_SW

Διάσημο μέλος

Η Dreamer_SW αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών, Φοιτήτρια του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας ΠΑΔΑ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,832 μηνύματα.
Παιδιά σε 6 μέρες από τώρα αρχίζουν οι αγώνες βόλλεϋ και με έχει πιάσει τρελό άγχος για πολλούς και διάφορους λόγους και με έχει χτυπήσει και σωματικά. Από σκέψεις που κάνω αρνητικές έχω γεμίσει αμφιβολίες! :/
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 4 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top