rose
Νεοφερμένος
Η rose αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 36 ετών. Έχει γράψει 5 μηνύματα.
27-06-06
19:08
Πολτικός μηχανικός γιατί θέλεις να δηλώσεις;
Σε γενικές γραμμές μου αρέσει και πιστεύω ότι είναι ότι είναι καλή επιλογή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rose
Νεοφερμένος
Η rose αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 36 ετών. Έχει γράψει 5 μηνύματα.
27-06-06
18:07
Δεν ξέρω,αλλά ειλικρινά... νιώθω πάρα μα πάρα πολύ μπερδεμένη και στεναχωρημένη με τον εαυτό μου. Τι να κάνω για να ξεδιαλύνω το μυστήριο του αν πραγματικά θα μου αρέσει? Η αντίφαση είναι ότι γενικά σαν χαρακτήρας και σαν άνθρωπος νομίζω πως είμαι πολύ σταθερή. Ούτε κι εγώ έχω καταλάβει γιατί με το θέμα του επαγγέλματος έχω μπερδευτεί τόσο πολύ. Φέτος μου μπήκε η ιδέα της Ιατρικής. Σκέφτομαι να δηλώσω πάντως μάλλον Πολ. Μηχανικών.Είναι μια καλή επιλογή πιστεύω γενικά. Όταν δεν σκέφτομαι την Ιατρική,νιώθω καλά. Όταν ακούω όμως για αυτήν μου μπαίνει η ιδέα μήπως? και πρέπει να πάω εκεί. Ειλικρινά έχω την εντύπωση ότι βαζω τρικλοποδιά στον εαυτό μου με την ιδέα της Ιατρικής.Ότι έχει μπει σε ένα περίεργο τριπάκι το μυαλό μου. Και δεν ξέρω τι να κάνω για καταλάβω τι θέλω επιτέλους.
Όταν σκέφτομαι ότι πραγματικά στα νοσοκομεία θεραπεύουν ανθρώπους μου αρέσει.
Από την άλλη όμως σκέφτομαι κιόλας ότι ο παιδίατρος μου το μόνο που κάνει είναι να μου συνταγογραφεί κάθε χέιμώνα ένα από τα Prcocef, Myocamen για την Ωτίτιδα που παθαίνω και αυτό είναι όλο όσον αφορά τη δουλειά του.
Όταν σκέφτομαι ότι πραγματικά στα νοσοκομεία θεραπεύουν ανθρώπους μου αρέσει.
Από την άλλη όμως σκέφτομαι κιόλας ότι ο παιδίατρος μου το μόνο που κάνει είναι να μου συνταγογραφεί κάθε χέιμώνα ένα από τα Prcocef, Myocamen για την Ωτίτιδα που παθαίνω και αυτό είναι όλο όσον αφορά τη δουλειά του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rose
Νεοφερμένος
Η rose αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 36 ετών. Έχει γράψει 5 μηνύματα.
27-06-06
17:38
σίγουρα θα τρέμεις την πρώτη φορά που θα πας να πάρεις αίμα (και ειδικά αν αυτός που πας να του πάρεις αίμα αρχίζει και ουρλιάζει)
Tα προηγούμενα 18 χρόνια της ζωής μου ήμουν εγώ στην θέση αυτουνού.
Δηλαδή δεν ούρλιαζα ποτέ, απλά πήγα όλο κι όλο μια φορά για εξέταση αίματος , όταν πήγαινα Γ' Δημοτικού και από τότε το απέφευγα πάντα διακριτικά μεν , σχεδόν όμως όπως ο διάολος το λιβάνι δε. Μου πήραν βέβαια αίμα και αγότου γεννήθηκα,(όπως όλους) αλλά υποθέτω ότι αυτό δεν πιάνεται.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rose
Νεοφερμένος
Η rose αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 36 ετών. Έχει γράψει 5 μηνύματα.
27-06-06
17:11
Λοιπόν, θέλω κάποιες συμβουλές διότι ειλικρινά έχω μπερδευτεί.Περί τίνος πρόκειται..Θα κάνω μηχανογραφικό φέτος και είμαι στη διαδικασία της σκέψης του τι να δηλώσω. 'Ολα τα προηγούμενα χρόνια είχα απορρίψει την ιδέα της Ιατρικής. καθότι δεν μου αρέσουν τα αίματα και οι ανατομίες. Γενικά όμως τρέφω προσωπικά μια πολύ βαθιά εκτίμηση για την πλευρά της προσφοράς του επαγγέλματος αυτού. Έχω τα μόρια για να περάσω όπου θέλω και ειλικρινά θα μου άρεσε απίστευτα να ήταν η Ιατρική η πρώτη μου επιλογή. Θα μου άρεσε αφενός το να πρόσφερα και αφετέρου το να δούλευα με ανθρώπους.
Από την άλλη όμως ξέρω ότι σε καμία περίπτωση δε θα αντεχα την ανατομία ή τουλάχιστον δε θα μου ήταν ευχάριστο. Δεν ξέρω επίσης πόσο καλά θα αντιδρούσα στον ανθρώπινο πόνο.
Νομίζω ότι μάλλον, δεν κάνω για αυτό το πράγμα. Το παράξενο όμως είναι ότι νιώθω να βασανίζομαι. Ωρες ώρες νιώθω μια απογοήτευση για το γεγονός ότι τελικά δεν θα πάω στην Ιατρική. Σαν να είμαι σε σύγκρουση με τον εαυτό μου. Σαν να έχω ερωτευτεί πολύ κάτι το οποίο ξέρω ότι δεν μπορώ να αποκτήσω και το οποίο δεν μου ταιριάζει. Τι λέτε?
Από την άλλη όμως ξέρω ότι σε καμία περίπτωση δε θα αντεχα την ανατομία ή τουλάχιστον δε θα μου ήταν ευχάριστο. Δεν ξέρω επίσης πόσο καλά θα αντιδρούσα στον ανθρώπινο πόνο.
Νομίζω ότι μάλλον, δεν κάνω για αυτό το πράγμα. Το παράξενο όμως είναι ότι νιώθω να βασανίζομαι. Ωρες ώρες νιώθω μια απογοήτευση για το γεγονός ότι τελικά δεν θα πάω στην Ιατρική. Σαν να είμαι σε σύγκρουση με τον εαυτό μου. Σαν να έχω ερωτευτεί πολύ κάτι το οποίο ξέρω ότι δεν μπορώ να αποκτήσω και το οποίο δεν μου ταιριάζει. Τι λέτε?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.