Άλλα μηνύματα του μέλους rose σε αυτό το thread

Αααχ αυτό ακριβώς! Πρόσεξε το αυτό πολύ rose! Εγώ έτσι την πάτησα!!

Click για ανάπτυξη...

Ίσως θα μπορούσες να πας κάπου αλλού με το 10%.

Ειδικά για πολιτικούς μηχανικούς το βρίσκω λίγο δύσκολο να αρέσουν σε κάποιον (παρ'οτι και οι 2 γονείς μου είναι πολ.μηχανικοί).

Click για ανάπτυξη...

Γιατί το βρίσκεις δύσκολο να αρέσουν σε κάποιον? Συνήθως δουλεύουν απλά σε γραφεία και κάνουν μελέτες, άντε και μερικές επιβλέψεις. Νομίζω ότι είναι αρκετά δημιουργικό.

Πολτικός μηχανικός γιατί θέλεις να δηλώσεις;

Click για ανάπτυξη...

Σε γενικές γραμμές μου αρέσει και πιστεύω ότι είναι ότι είναι καλή επιλογή.

σίγουρα θα τρέμεις την πρώτη φορά που θα πας να πάρεις αίμα (και ειδικά αν αυτός που πας να του πάρεις αίμα αρχίζει και ουρλιάζει)

Click για ανάπτυξη...

Tα προηγούμενα 18 χρόνια της ζωής μου ήμουν εγώ στην θέση αυτουνού.
Δηλαδή δεν ούρλιαζα ποτέ, απλά πήγα όλο κι όλο μια φορά για εξέταση αίματος , όταν πήγαινα Γ' Δημοτικού και από τότε το απέφευγα πάντα διακριτικά μεν , σχεδόν όμως όπως ο διάολος το λιβάνι δε. Μου πήραν βέβαια αίμα και αγότου γεννήθηκα,(όπως όλους) αλλά υποθέτω ότι αυτό δεν πιάνεται.

Λοιπόν, θέλω κάποιες συμβουλές διότι ειλικρινά έχω μπερδευτεί.Περί τίνος πρόκειται..Θα κάνω μηχανογραφικό φέτος και είμαι στη διαδικασία της σκέψης του τι να δηλώσω. 'Ολα τα προηγούμενα χρόνια είχα απορρίψει την ιδέα της Ιατρικής. καθότι δεν μου αρέσουν τα αίματα και οι ανατομίες. Γενικά όμως τρέφω προσωπικά μια πολύ βαθιά εκτίμηση για την πλευρά της προσφοράς του επαγγέλματος αυτού. Έχω τα μόρια για να περάσω όπου θέλω και ειλικρινά θα μου άρεσε απίστευτα να ήταν η Ιατρική η πρώτη μου επιλογή. Θα μου άρεσε αφενός το να πρόσφερα και αφετέρου το να δούλευα με ανθρώπους.
Από την άλλη όμως ξέρω ότι σε καμία περίπτωση δε θα αντεχα την ανατομία ή τουλάχιστον δε θα μου ήταν ευχάριστο. Δεν ξέρω επίσης πόσο καλά θα αντιδρούσα στον ανθρώπινο πόνο.

Νομίζω ότι μάλλον, δεν κάνω για αυτό το πράγμα. Το παράξενο όμως είναι ότι νιώθω να βασανίζομαι. Ωρες ώρες νιώθω μια απογοήτευση για το γεγονός ότι τελικά δεν θα πάω στην Ιατρική. Σαν να είμαι σε σύγκρουση με τον εαυτό μου. Σαν να έχω ερωτευτεί πολύ κάτι το οποίο ξέρω ότι δεν μπορώ να αποκτήσω και το οποίο δεν μου ταιριάζει. Τι λέτε?