jrot6
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο jrot6 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 44 ετών και μας γράφει απο Βόρεια Μακεδονία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,535 μηνύματα.
22-10-09
09:42
οσο για το εξωτερικο, εχω ταξιδεψει και ξερω τι λες, καταννοω. ειδα, διαπιστωσα, εξεπλαγην αλλα δε σου κρυβω πως σαστισα με την ευρωπη και ναι μεν εχουμε διαφορες αλλα καπου εχει παραγινει στο εξωτερικο σε πολλα αλλα θεματα. Ο κοσμος πανω κατω ιδιος ειναι αλλα τα στερεοτυπα ειναι διαφορετικα.
εδωειναι αλλιως, πρεπει να γινει αποδεκτο συντομα για οσους ειναι αποφασισμενοι να ζουν εδω, για να ζουν και καλα χωρις γκρινιες!
Τι εννοεις οτι εχει παραγινει στο εξωτερικο σε πολλα αλλα θεματα?
Εγω γενικα ειδα πολυ πιο ανοιχτα μυαλα απο εδω..
Και αυτην την ατακα "Εδω ειναι αλλιως" και δεξου το για να ζησεις καλα δεν την δεχομαι..Αν την δεχτουμε ολοι δεν προκειται να αλλαξει ποτε η κατασταση..
Εδώ θα πρέπει να αναφέρω ότι μου κακοφάνηκε αυτό που είπαν κάποιοι ότι η δουλειά δεν είναι μέρος της ζωής τους, πραγματικά! Εγώ την θεωρώ πολύ σημαντικό μέρος της ζωής μου, με ολοκληρώνει και δεν θεωρώ ότι η underwater επαγγελματίας είναι άλλη από την underwater. Το ίδιο άτομο είναι, αφήνοντας συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του να βγουν προς τα έξω. Νομίζω πως όσοι βλέπουν την δουλειά σαν καταναγκαστικά έργα μάλλον έκαναν μικρότεροι πολύ κακή επιλογή.
Γιατι σου κακοφανηκε βρε underwater? Εσυ μπορει να εισαι απο τις τυχερες που τους αρεσει η δουλεια τους και τους γεμιζει..Για μενα αυτοι οι ανθρωποι ειναι πολυ τυχεροι..
Αλλα πως μπορω εγω να θεωρησω τη δουλεια σημαντικο μερος της ζωης μου,οταν κανω καθημερινα κατι με μικρο ενδιαφερον,κακοπληρωνομαι,δεν εχω αδειες και πρεπει να ανεχομαι τα νευρα και την αγενεια του αφεντικου?
Δεν λεω ουτε οτι μιζεριαζω,ουτε οτι γκρινιαζω ολη μερα..Κοιταζω να την παλευω με διαφορους τροπους..Οπως επισης δεν αφηνομαι..Στο μελλον θα το ψαξω οσο μπορω να φτιαξω την κατασταση..Αλλα οντως για μενα,αυτη τη στιγμη η ζωη μου ειναι διαχωρισμενη στις ωρες δουλειας και στις υπολοιπες..
Στο θεμα μας παντως για μενα η ιδανικη κατασταση θα ηταν ο καθενας να ειχε το ντυσιμο που γουσταρει και τη συμπεριφορα που γουσταρει και να κρινεται καθαρα απο τη δουλεια και τον επαγγελματισμο του..
Δυστυχως εκει εξω ειναι δυσκολο να το βρεις αυτο..Και οσο ζοριζει η κατασταση με την ανεργια,τοσο περισσοτερες υποχωρησεις θα πρεπει να κανει καποιος..
Και τελικα η υποχωρηση στο θεμα του ντυσιματος κατανταει να ειναι το λιγοτερο..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
jrot6
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο jrot6 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 44 ετών και μας γράφει απο Βόρεια Μακεδονία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,535 μηνύματα.
21-10-09
12:02
Οντως ειναι τελειως διαφορετικο το να εχεις μια δουλεια και να ψαχνεις κατι παραλληλα με το να εισαι ανεργος και να ψαχνεις απεγνωσμενα δουλεια ειδικα στους καιρους της κρισης..
Και εγω ας πουμε δεν βαζω σακακια στη συνεντευξη..Αλλα δεν παω και ντυμενος οπως ντυνομαι στην ζωη μου..Γιατι ειμαι σιγουρος οτι στο στενο μυαλο του αφεντικου αυτο θα παιξει ρολο..Οπως και δεν κανω τατουαζ σε συγκεκριμενο σημειο που λατρευω,γιατι ξερω τι στενομυαλια παιζει στους χωρους εργασιας..
Ολοι κανουμε υποχωρησεις..Αν πχ ημουν πανκης και μου αρεζε η ορθια μοικανα,λες να μπορουσα να βρω δουλεια ως μηχανικος με αυτην??
Και εγω ας πουμε δεν βαζω σακακια στη συνεντευξη..Αλλα δεν παω και ντυμενος οπως ντυνομαι στην ζωη μου..Γιατι ειμαι σιγουρος οτι στο στενο μυαλο του αφεντικου αυτο θα παιξει ρολο..Οπως και δεν κανω τατουαζ σε συγκεκριμενο σημειο που λατρευω,γιατι ξερω τι στενομυαλια παιζει στους χωρους εργασιας..
Ολοι κανουμε υποχωρησεις..Αν πχ ημουν πανκης και μου αρεζε η ορθια μοικανα,λες να μπορουσα να βρω δουλεια ως μηχανικος με αυτην??
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
jrot6
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο jrot6 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 44 ετών και μας γράφει απο Βόρεια Μακεδονία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,535 μηνύματα.
21-10-09
11:31
Let's see...αυτή τη στιγμή είμαι στο γραφείο με το τζηνάκι και τα αθλητικά μου. Δίπλα κρέμεται η τσάντα μου η οποία είναι μια χαζοχαρούμενη hello kitty. Ετοιμάζω ένα report για το αφεντικό τι οποίο έχει όλα τα χρώματα που πιθανόν να υπάρχουν σε υπογραμμιστές (btw ΠΑΝΤΑ επαινεί τα reports μου κι ας είναι σαν ουράνιο τόξο). Διαφορα σκατουλάκια πάνω στο γραφείο μου (τυπου πρες παπιε σαλιγκαρι, μια μινιατούρα καμήλα) και άλλες "γελειότητες" γεμίζουν το χώρο...Α! και μια γελοία φωτο 2 συναδέλφων κρεμασμένη στον τοίχο να τους βλέπω και να γελάω κάθε πρωι...ΚΑΙ???
Τη δουλειά του την κάνω? Είμαι συνεπής? Είμαι σωστή? Είμαι καλή σε αυτό που κάνω? Αυτό μετράει. Αυτό ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να μετράει.
Προσωπικά, δεν κάνω καμία έκπτωση και πουθενά. Με θες για να σου κανω τη δουλειά σου κύριος. Και τη δουλειά σου θα την κάνω σωστά όσο "αντιεπαγγελματικό" κι αν φαίνεται το χαρακάκι με τα αρκουδάκι, οι υπογραμμιστές, η τσαντα-γατα ή η beyonce στο κινητό!
Γιουκι γενικα συμφωνω μαζι σου στο οτι θα επρεπε να μετραει η δουλεια ενος εργαζομενου και οχι τα ρουχα,τα παπουτσια,τα μαλια κλπ κλπ..
Εσυ εισαι τυχερη και μπορεις να τα εχεις ολα αυτα..
Το θεμα ομως ειναι οτι σε πολλες δουλειες εισαι αναγκασμενος να παιξεις με τους ηλιθιους κανονες τους..Εγω αν υπηρχαν πολλες δουλειες εννοειτε οτι θα επελεγα μια δουλεια που δεν με αναγκαζει να κανω υποχωρησεις και κοιτανε μονο τη δουλεια μου..
Με την ανεργια που παιζει ομως δεν θα μπορουσα να απορριψω μια δουλεια που θα με αναγκαζε να βαλω σακακι..
Θα με χαλουσε,αλλα θα προσπαθουσα να το δω σαν ενα ρολο..Αλλωστε οι ωρες στη δουλεια ανηκουν για μενα στην ψευτικη ζωη..Η αληθινη ζωη μου ειναι μολις σχολασω..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.