Resident Evil
Διακεκριμένο μέλος
Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
09-03-09
14:32
ok, Let's make it tougher then! (δεν ξέρω αν μπορεί Btw)
Την ημέρα που γυρίσατε από τον "καφέ" με τον "εραστή από τα παλιά", από τις τύψεις ή δεν ξέρω γω τι, 'κοιμηθήκατε' και με τον αγαπημένο σας σαν να θέλατε να ξορκίσετε το κακό. Και επίσης ο αγαπημένος σας έλειπε και τελικά μόνο εκείνη την ημέρα από την τελευταία μέρα της προηγούμενης περιόδου είχατε κοιμηθεί μαζί (και μετά για κάποιο λόγο δεν ξανακοιμηθήκατε).
εδιτ: Αν σας είναι δύσκολο να βάλετε τον εαυτό σας πρωταγωνιστή της ιστορίας (γιατί σε κάποιο σημείο της διήγησης σκαλώνετε στο ότι "αυτό δεν θα το έκανα ποτέ" πχ ή για οποιοδήποτε λόγο) απαντήστε με βάση το τι πιστεύετε ότι θα ήταν το καλύτερο να συμβουλεύσετε μια φίλη σας (που αγαπάτε όχι που θέλετε να καταστρέψετε ), αν σας έλεγε ότι βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση.
Την ημέρα που γυρίσατε από τον "καφέ" με τον "εραστή από τα παλιά", από τις τύψεις ή δεν ξέρω γω τι, 'κοιμηθήκατε' και με τον αγαπημένο σας σαν να θέλατε να ξορκίσετε το κακό. Και επίσης ο αγαπημένος σας έλειπε και τελικά μόνο εκείνη την ημέρα από την τελευταία μέρα της προηγούμενης περιόδου είχατε κοιμηθεί μαζί (και μετά για κάποιο λόγο δεν ξανακοιμηθήκατε).
εδιτ: Αν σας είναι δύσκολο να βάλετε τον εαυτό σας πρωταγωνιστή της ιστορίας (γιατί σε κάποιο σημείο της διήγησης σκαλώνετε στο ότι "αυτό δεν θα το έκανα ποτέ" πχ ή για οποιοδήποτε λόγο) απαντήστε με βάση το τι πιστεύετε ότι θα ήταν το καλύτερο να συμβουλεύσετε μια φίλη σας (που αγαπάτε όχι που θέλετε να καταστρέψετε ), αν σας έλεγε ότι βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Resident Evil
Διακεκριμένο μέλος
Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
09-03-09
14:22
σημείωση θεματοθέτη: το θέμα το ανοίγω στο chat&fun γιατί δεν αφορά πραγματικό πρόβλημα, αλλά έναν προβληματισμό επί υποθετικού σεναριού. Αν κρίνετε ότι αξίζει/μπορεί να γίνει "σοβαρή" συζήτηση επ'αυτού μετακινειστε το κατάλληλα
Λοιπόν... Με αφορμή συζήτηση που είχα χτες με κοριτσοπαρέα, θα ήθελα γνώμες πάνω στην ακόλουθη (καθόλα φανταστική και μη υπαρκτή στο δικό μου μικρόκοσμο) κατάσταση:
Ας πούμε ότι είστε στην ηλικία 25-30 περίπου. Και ότι στο παρελθόν είχατε γνωρίσει κάποιον που σας έκλεψε (και σας ράγισε) την καρδιά. Παρόλαυτα, αν και δεν είστε πλέον μαζί εδώ και καιρό, εξακολουθείτε να έχετε βαθιά αισθήματα για αυτόν (είναι αυτό που λέμε "the one" κατά τη γνώμη σας). Ο εν λόγω ήταν τέτοιος χαρακτήρας που...ανατολή εσείς, δυση αυτός ένα πράγμα. Τα φτιάξατε, χωρίσατε, κλάψατε, χτυπηθήκατε, το ξεπεράσατε τέσπα και προχωρήσατε στη ζωή σας.
Τελειώσατε τις σπουδές σας, βρήκατε δουλειά, γνωρίσατε και ένα (άλλο) καλό παλικάρι και κάνατε ...δεσμό, και όλα βαίνουν καλώς και οι μαμάδες/θειάδες και δεν συμμαζεύεται περιμένουν να φάνε κουφέτα some time soon. Και εσείς το ίδιο εδώ που τα λέμε. Είστε μια χαρά σε μια καθόλα τακτοποιήμενη ζωή με αγάπη, στοργή, προδέρμ κτλ.
Και ...ξάφνου... εμφανίζεται εκείνος. Που σας ζητά μια νύχτα/έναν καφέ/μια ευκαιρία. Τα ζυγίζετε και αποφασίζετε ότι ΔΕΝ γυρνάτε πίσω (καλύτερα όνειρο παρα η καταστροφή ένα πράγμα), αλλά η καρδιά σας σας λέει να πάτε για έναν καφέ κι ας ξέρετε ότι μάλλον θα καταλήξει αλλιώς.
Και πάτε. Και καταλήγει αλλιώς. Και νιώθετε τύψεις, το σκέφτεστε αλλά επιλέγετε να το αφήσετε πίσω και να ξεχάσετε ότι έγινε ποτέ.
Και φτάνει η μέρα που είναι να αδιαθετήσετε και ...δεν.. ελπίζετε ότι είναι σύμπτωμα άγχους αλλά όταν μια εβδομάδα περνάει και ακόμα...δεν, σας ζώνουν τα φίδια... Και το clear blue επιβεβαιώνει τους φόβους σας. Η φύση αποφάσισε ότι αυτή είναι η χρονική στιγμή να γίνετε μητέρα. Ναι... οκ... αλλά από ποιόν? Από τον "εραστή από τα παλιά" (με τον οποίο το πάθος σας παρέσυρε και δεν πολυπροσέξατε) ή από τον αγαπημένο (με τον οποίο ούτως ή άλλως δεν προσέχατε πολύ εδώ και καιρό) που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου την ώρα που εσάς σας κόβονται τα πόδια βλέποντας τα αποτελέσματα του τέστ?
Πώς θα διαχειριζόσασταν την κατάσταση?
- Θα το ρίχνατε, γιατί... "ποιανού είναι ρε γυναίκα το παιδί?"
- Θα το κρατούσατε και θα παντρευόσασταν μετά βαϊων και κλάδων τον με 50% πιθανότητα πατέρα?
- Θα ενημερώνατε τον "εραστή από τα παλιά"?
- Θα φεύγατε για Σουηδία που έχουν καλό σύστημα πρόνοιας για ανύπαντρες μητέρες?
- Άλλο?
Note: Θεωρείστε ότι είστε σε φάση που θα θέλατε παιδί anywayz (δλδ, όχι πολύ μικρή, πολύ άφραγκη, πολύ άνεργη κοκ)
Λοιπόν... Με αφορμή συζήτηση που είχα χτες με κοριτσοπαρέα, θα ήθελα γνώμες πάνω στην ακόλουθη (καθόλα φανταστική και μη υπαρκτή στο δικό μου μικρόκοσμο) κατάσταση:
Ας πούμε ότι είστε στην ηλικία 25-30 περίπου. Και ότι στο παρελθόν είχατε γνωρίσει κάποιον που σας έκλεψε (και σας ράγισε) την καρδιά. Παρόλαυτα, αν και δεν είστε πλέον μαζί εδώ και καιρό, εξακολουθείτε να έχετε βαθιά αισθήματα για αυτόν (είναι αυτό που λέμε "the one" κατά τη γνώμη σας). Ο εν λόγω ήταν τέτοιος χαρακτήρας που...ανατολή εσείς, δυση αυτός ένα πράγμα. Τα φτιάξατε, χωρίσατε, κλάψατε, χτυπηθήκατε, το ξεπεράσατε τέσπα και προχωρήσατε στη ζωή σας.
Τελειώσατε τις σπουδές σας, βρήκατε δουλειά, γνωρίσατε και ένα (άλλο) καλό παλικάρι και κάνατε ...δεσμό, και όλα βαίνουν καλώς και οι μαμάδες/θειάδες και δεν συμμαζεύεται περιμένουν να φάνε κουφέτα some time soon. Και εσείς το ίδιο εδώ που τα λέμε. Είστε μια χαρά σε μια καθόλα τακτοποιήμενη ζωή με αγάπη, στοργή, προδέρμ κτλ.
Και ...ξάφνου... εμφανίζεται εκείνος. Που σας ζητά μια νύχτα/έναν καφέ/μια ευκαιρία. Τα ζυγίζετε και αποφασίζετε ότι ΔΕΝ γυρνάτε πίσω (καλύτερα όνειρο παρα η καταστροφή ένα πράγμα), αλλά η καρδιά σας σας λέει να πάτε για έναν καφέ κι ας ξέρετε ότι μάλλον θα καταλήξει αλλιώς.
Και πάτε. Και καταλήγει αλλιώς. Και νιώθετε τύψεις, το σκέφτεστε αλλά επιλέγετε να το αφήσετε πίσω και να ξεχάσετε ότι έγινε ποτέ.
Και φτάνει η μέρα που είναι να αδιαθετήσετε και ...δεν.. ελπίζετε ότι είναι σύμπτωμα άγχους αλλά όταν μια εβδομάδα περνάει και ακόμα...δεν, σας ζώνουν τα φίδια... Και το clear blue επιβεβαιώνει τους φόβους σας. Η φύση αποφάσισε ότι αυτή είναι η χρονική στιγμή να γίνετε μητέρα. Ναι... οκ... αλλά από ποιόν? Από τον "εραστή από τα παλιά" (με τον οποίο το πάθος σας παρέσυρε και δεν πολυπροσέξατε) ή από τον αγαπημένο (με τον οποίο ούτως ή άλλως δεν προσέχατε πολύ εδώ και καιρό) που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου την ώρα που εσάς σας κόβονται τα πόδια βλέποντας τα αποτελέσματα του τέστ?
Πώς θα διαχειριζόσασταν την κατάσταση?
- Θα το ρίχνατε, γιατί... "ποιανού είναι ρε γυναίκα το παιδί?"
- Θα το κρατούσατε και θα παντρευόσασταν μετά βαϊων και κλάδων τον με 50% πιθανότητα πατέρα?
- Θα ενημερώνατε τον "εραστή από τα παλιά"?
- Θα φεύγατε για Σουηδία που έχουν καλό σύστημα πρόνοιας για ανύπαντρες μητέρες?
- Άλλο?
Note: Θεωρείστε ότι είστε σε φάση που θα θέλατε παιδί anywayz (δλδ, όχι πολύ μικρή, πολύ άφραγκη, πολύ άνεργη κοκ)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.