Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
23-02-09
16:24
Η γάτα είναι ένα ζώο με πολύ πλούσια ιστορία. Από την αρχαιότητα ακόμα, η γάτα λατρεύτηκε σαν θεά, αγαπήθηκε από μάγους και μάγισσες, κυνηγήθηκε ως «όργανο του Σατανά», κατηγορήθηκε ως γρουσούζικη. Ίσως είναι η αξιοπρεπής συμπεριφορά της, η υπεροψία και ο ανεξάρτητος χαρακτήρας της αυτό που την έκανε τόσο αγαπητή μα και τόσο μισητή από τους ανθρώπους. Αντιπροσώπευσε τη γυναικεία φύση, την Τέχνη της Μαγείας, την εσώτερη σοφία, και η καθηλωτική ματιά της ταυτίστηκε με τις φάσεις της Σελήνης. Έγινε σύμβολο της συνείδησης, και η μορφή της αντιπροσώπευσε τόσο την Κόλαση όσο και την Αγνότητα. Είναι το μοναδικό ζώο που δεν πέρασε και δεν θα περάσει ποτέ απαρατήρητο.
Ο Bisno (1997) επισημαίνει ότι οι άνθρωποι πιθανότατα αποδέχτηκαν αρχικά τις γάτες, εξαιτίας της ζέσης με την οποία κυνηγούν ποντίκια, τα οποία κατέτρωγαν τη σοδειά τους, χωρίς οι ίδιες να τρώνε τα σιτηρά. Επίσης, εξαιτίας της ικανότητάς τους να σκοτώνουν φίδια κι άλλα βλαβερά για τον άνθρωπο ζώα. Χρησιμοποιήθηκαν ακόμη, ως βοηθοί των κυνηγών. Ξετρύπωναν πουλιά από τις κρυψώνες τους, περίπου όπως οι σκύλοι, έπιαναν ψάρια κλπ.
Στην Αιγυπτιακή θρησκεία, η Θεά Μπαάστ (ή Μπαστέτ) εμφανίζεται με κεφάλι γάτας και στην αρχαία Αίγυπτο όλες οι γάτες θεωρούνταν ιερές και ενσαρκώσεις της Θεάς. Ακριβέστερα, η θεά αναφερόταν ως Μπαστέτ, όταν απεικονιζόταν με πλήρη γατίσια μορφή, ενώ αντίθετα αναφερόταν ως Μπαστ, όταν απεικονιζόταν ως μια όμορφη κοπέλα, με σώμα ανθρώπου και κεφάλι γάτας. Σεληνιακή θεά του έρωτα, της γονιμότητας και της ηδονής, προστάτιδα της οικογένειας, των παιδιών και της εστίας, η Μπαστέτ ήταν φιλειρηνική, καλοπροαίρετη, γλυκιά, αλλά και πανίσχυρη. Απόλυτα θηλυκή, απεικονιζόταν μεγαλειώδης και υπερήφανη με ευθυτενές παράστημα. Το βλέμμα της είναι λαμπερό και γοητευτικό. Πρόκειται για μια από τις πιο αγαπημένες θεότητες της Αιγύπτου. Κάθε χρόνο οι αρχαίοι Αιγύπτιοι συναθροίζονταν στο ναό της Μπαστέτ, για να τιμήσουν στο πρόσωπό της τη μεγάλη γιορτή της γονιμότητας. Η θεά Μπαστέτ, ήταν ερωτική σύντροφος όλων των θεών και θεαινών και σύζυγος του Ρα. Πολλές θρησκείες στις οποίες λατρεύονταν γάτες, όπως αυτή της Μπαστέτ, εμφανίστηκαν εκείνη την εποχή και συνεχίστηκαν μέχρι την ρωμαϊκή κατοχή γύρω στο 330 μ.Χ.
Αν κάποιος έβλαπτε εκείνη την εποχή μια γάτα, ακόμη κι ακούσια, θεωρείτο πως έπραξε ποινικό αδίκημα του οποίου η τιμωρία ήταν ο θάνατος. Ακόμη και το να ενοχλήσει κανείς μια γάτα κατατασσόταν στα αποτρόπαια εγκλήματα και αποτελούσε μέγιστη ιεροσυλία. Μια γάτα στην Αίγυπτο είχε μια καταπληκτική ζωή. Οι γάτες έτρωγαν από τα ίδια πιάτα με τα αφεντικά τους, φορούσαν τα δικά τους κοσμήματα και σε περίπτωση αρρώστιας τις φρόντιζαν με αγάπη. Στα αδέσποτα έδιναν ψωμί μουσκεμένο σε γάλα και ψάρια από το Νείλο, ψιλοκομμένα σε μικρές μπουκιές. Σε κάθε ναό βρίσκονταν ένας μεγάλος αριθμός από γάτες, όπου τις τάιζαν και φρόντιζαν με τρόπο τελετουργικό. Όλες οι αδέσποτες γάτες ήταν άξιες σεβασμού και αλίμονο σε εκείνον που δεν θα τάιζε την αδέσποτη που θα εμφανιζόταν στην αυλή του. Οι γάτες των σπιτιών θεωρούνταν Θεϊκή εύνοια για την οικογένεια. Στην πραγματικότητα όμως, μόνο οι οικόσιτες γάτες περνούσαν πολύ καλά στην Αρχαία Αίγυπτο, αφού οι γάτες των ναών κλείνονταν σε κλουβιά, από τα οποία δεν τους επιτρεπόταν να βγουν, ενώ συχνά νεαρές γάτες θυσιάζονταν από τους ιερείς στους θεούς.
Όταν μια γάτα πέθαινε στην Αίγυπτο, η οικογένεια της αποθανούσας γάτας, ξύριζε τα φρύδια της σαν σημάδι θρήνου. Το πτώμα το έφερναν στον ταριχευτή. Έτσι ήλπιζαν να γλιτώσουν τη γάτα τους από την γήινη ανακύκλωση. Σχεδόν πέτυχαν. Μάλιστα, οι σαρκοφάγοι για τις νεκρές γάτες υπήρξαν αριστουργήματα τέχνης. Όταν τον περασμένο αιώνα βρέθηκαν τα εκτεταμένα νεκροταφεία γάτων, οι μούμιες ήταν ακόμα σε πολύ καλή κατάσταση. Αργότερα, αφού δεν βρήκαν τίποτα καλύτερο να κάνουν με αυτές, άρχισαν να τις αλέθουν για να λιπαίνουν τα χωράφια. Μόνο λίγες μούμιες έχουν γλιτώσει από τη μεταθανάτια αυτή σφαγή. Τυλιγμένες σφιχτά σου χαμογελούν πλατειά στα μουσεία, σαν να κρύβουν ένα μυστικό. Έτσι κάνουν όντως.
Ξετυλίγοντας μερικές μούμιες γάτων, οι ερευνητές, όπως πρέπει να γίνει όταν ξετυλίγουμε δωράκια, αντιμετώπισαν μια έκπληξη: τα ζώα δεν ήταν ηλικιωμένα και φθαρμένα, αλλά αντιθέτως πολύ νέα, μόνο λίγων μηνών. Δεν είχαν πεθάνει από φυσικές αιτίες όπως μεγάλη ηλικία ή αρρώστια, αλλά, όπως απέδειξε ολοφάνερα ο σφιγμένος λαιμός τους, στραγγαλίστηκαν. Οι ψιψίνες εν ολίγοις δεν είχαν γίνει μούμιες γιατί είχαν πεθάνει, αλλά είχαν σκοτωθεί γιατί χρειάζονταν μούμιες. Οι ιερείς, που λάτρευαν τη γάτα σαν θεά, προφανώς σκότωναν μαζικά γάτες για την πώληση σε ευλαβείς αιγυπτίους, περίπου όπως οι σημερινοί μοναχοί καρφώνουν σʼ όλον τον κόσμο μικρούς Χριστούς σε σταυρούς για να κρεμάμε στον τοίχο επάνω από το κρεβάτι μας, ή πωλούν κομματάκια από το σκήνωμα αγίων. Για να αποφεύγουν τον κορεσμό της αγοράς των άφθαρτων προϊόντων ευλάβειας, οι ιερείς πετούσαν τις εκτός χρήσης μούμιες γατών στα σκουπίδια, στους μαζικούς τάφους από τους οποίους τις βγάζουμε εμείς σήμερα. Και μόλις τώρα ξετυλίγοντάς τις, φαίνεται το εμπορικό πνεύμα τους: σε πολλές μούμιες υπάρχει μόνο μισή γάτα, ή μόνο δυο-τρία κόκκαλα. Έτσι οι Αρχαίοι αιγύπτιοι έπιαναν κορόιδο όχι μόνο τους ανθρώπους, αλλά ακόμη και τους θεούς. Στην αρχαία Αίγυπτο αναπτύχθηκε επίσης η τέχνη της αιλουρομαντείας. Ο μάντης παρατηρούσε και διάβαζε την συμπεριφορά και την κίνηση της γάτας, που βρισκόταν είτε στο σπίτι, είτε στον περίβολο του σπιτιού του ερωτώντοςκαι προέβλεπε μʼ αυτόν τον τρόπο τα μελλούμενα.
Ένα απόσπασμα του Ηρόδοτου, εξηγεί ακόμη περισσότερο τη σημαντικότητα της γάτας στην Αίγυπτο. Ο Ηρόδοτος διηγείται κάποιον πόλεμο των Αιγυπτίων με τους Πέρσες. Ο Πέρσης στρατηγός αποφάσισε να μαζέψει όσες περισσότερες γάτες μπορούσαν οι άντρες του να βρουν ή να κλέψουν, γνωρίζοντας την τεράστια σημασία που είχαν αυτές για τους Αιγύπτιους. Οι στρατιώτες έπειτα επέστρεψαν στην πόλη του Πελουσίου κι απελευθέρωσαν τις γάτες στο πεδίο της μάχης. Τρομοκρατημένοι οι Αιγύπτιοι παρέδωσαν την πόλη στους Πέρσες, προτιμώντας αυτό από το να βλάψουν τις γάτες.
Για την Ελληνορωμαϊκή θρησκεία, η γάτα είναι το ιερό ζώο αλλά και σύμβολο της σεληνιακής Θεάς Άρτεμης (Ντιάνα). Το ίδιο ισχύει και για την αντίστοιχη σεληνιακή Θεά της Κέλτικης θρησκείας, την Κεριντουέν, όπου οι γάτες εκτελούν επίσης και τις προσταγές της στην Γη. Στην Σκανδιναβική θρησκεία, το άρμα της Θεάς Φρέγια το σέρνουν γάτες και χαίρουν της προστασίας και αγάπης της Θεάς. Για όλη την Ευρώπη, από την αρχαιότητα μέχρι ακόμα και σήμερα, η γάτα σχετίζεται με τις Μάγισσες. Δεν νοείται Μάγισσα χωρίς γάτα, και λόγω αυτής της παράδοσης, κατά την διάρκεια των Χρόνων της Φωτιάς («Κυνήγι των Μαγισσών» του Μεσαίωνα) η ύπαρξη γάτας στο σπίτι ήταν αποδεικτικό πως η κάτοικος είναι Μάγισσα. Το 1718, ο Μοντγκόμερυ του Caithness, υποστήριζε πως κάθε βράδυ, έξω από το σπίτι του, μαζεύονταν ένα πλήθος γάτες όπου μιλούσαν με ανθρώπινη μορφή. Υποστήριξε πως ένα βράδυ κατάφερε να σκοτώσει 2 από αυτές και να τραυματίσει άλλη μια και ότι την επόμενη ημέρα, έμαθε πως 2 ηλικιωμένες γυναίκες βρέθηκαν νεκρές στο κρεβάτι τους και άλλη μια άσχημα τραυματισμένη. Η ιστορία του έγινε πασίγνωστη στον τότε ευρωπαϊκό κόσμο, και βάση αυτής, ενισχύθηκε ο μύθος ότι οι Μάγισσες το βράδυ μεταμορφώνονται σε γάτες.
Μέχρι πρόσφατα πιστευόταν πως η γάτα εξημερώθηκε στην αρχαία Αίγυπτο, όπου θεωρούνταν ιερό ζώο. Ωστόσο, τα αποτελέσματα της έρευνας του 2007, έδειξαν ότι η καταγωγή όλων των οικιακών γάτων πιθανόν ανάγεται σε πέντε αφρικανικές αγριόγατες (Felissylvestrislybica) που έζησαν γύρω στο 8000 π.Χ. Mία γάτα θαμμένη μαζί με το αφεντικό της ανακάλυψαν αρχαιολόγοι σε κυπριακό τάφο ηλικίας 9.500 ετών. Νέα αρχαιολογικά ευρήματα στην Κύπρο αποκαλύπτουν πως οι στενοί δεσμοί ανθρώπου και γάτας ξεκίνησαν πριν από 9.500 χρόνια, τουλάχιστον 5.000 χρόνια νωρίτερα από ό,τι νόμιζαν οι ειδικοί. Γάλλοι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τα λείψανα ενός ανθρώπου και της γάτας του σε τάφο που χρονολογείται από το 7.500 π.X. Τα ευρήματα οδηγούν τους αρχαιολόγους στο συμπέρασμα ότι η γάτα ήταν εξημερωμένη, είχε μεγάλη αξία για το αφεντικό της και θανατώθηκε για να θαφτεί μαζί του (ή μαζί της, καθώς το φύλο του ανθρώπου δεν έχει καθοριστεί ακόμα). Ο σκελετός της γάτας βρέθηκε σε τάφο της περιοχής Σιλουρόκαμπος στην Κύπρο . Σύμφωνα με τις εξελίξεις αυτές, αλλά και τις εκτιμήσεις άλλων ειδικών επιστημόνων που ενημερώθηκαν για την ανασκαφή, η γάτα φαίνεται πως μπήκε στο σπίτι μας 50 αιώνες νωρίτερα από το 2.000 π.X., όταν εμφανίζεται στην Αρχαία Αίγυπτο. Εικάζεται πως η εξημέρωση της γάτας έγινε την ίδια περίοδο με την εμφάνιση των πρώτων γεωργών στη Μέση Ανατολή. Τότε, τα δημητριακά και οι άλλοι καρποί που αποθήκευαν στις καλύβες τους οι κάτοικοι των πρώτων οικισμών έγιναν στόχος των τρωκτικών. Αυτά με τη σειρά τους προσέλκυσαν το γευστικό ενδιαφέρον της προϊστορικής γάτας ξεκινώντας έτσι τη μακρόχρονη συμμαχία της με τον άνθρωπο. Πιστεύεται πως δεν εξημέρωσε ο άνθρωπος πρώτος τη γάτα, αλλά ότι οι γάτες πλησίασαν τον άνθρωπο και προσαρμόστηκαν στο ανθρωπογενές περιβάλλον, το οποίο τους παρείχε τις κατάλληλες συνθήκες για την επιβίωσή τους.
Σε πρόσφατο τεύχος της επιστημονικής επιθεώρησης «Science» οι Γάλλοι αρχαιολόγοι δημοσιεύουν τα αποτελέσματα των ανασκαφών τους. Στον τάφο βρέθηκαν στοιχεία για την εξημέρωση της γάτας, γράφει ο δρ Ζαν-Ντενί Βιν από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι, που αποδεικνύουν ότι η στενή σχέση ανθρώπου και γάτας ξεκίνησε 5.000 χρόνια πριν μπει στα παλάτια των Φαραώ. Μέχρι σήμερα, οι αρχαιολόγοι γνώριζαν τη θέση της γάτας στη ζωή του ανθρώπου μέσα από ευρήματα όπως αντικείμενα αιγυπτιακής τέχνης και μουμιοποιημένες γάτες. Κάποια αγαλματίδια από πέτρα ή πηλό, που απεικόνιζαν γάτες, είχαν βρεθεί επίσης στη Συρία, την Τουρκία και το Ισραήλ. Ο τάφος βρέθηκε όπως προαναφέραμε, σε νεολιθικό οικισμό στην τοποθεσία Σιλουρόκαμπος στην Κύπρο, που κατοικήθηκε από την ένατη μέχρι την όγδοη χιλιετία π.X. Ο σκελετός της γάτας βρέθηκε σε απόσταση 40 εκατοστών από τον ανθρώπινο και στο ίδιο βάθος, θέση που υποδηλώνει την ιδιαίτερη σημασία του κατοικίδιου στη ζωή του νεκρού. H ταφή τους έγινε ταυτόχρονα και φαίνεται πως η γάτα σκοτώθηκε για να ακολουθήσει το αφεντικό της στον άλλο κόσμο. H ηλικία του ανθρώπου προσδιορίζεται στα 30 χρόνια και της γάτας στους οκτώ μήνες. H γάτα ήταν μεγαλόσωμη, μεγαλύτερη από τα σημερινά κατοικίδια, και μοιάζει περισσότερο με την αφρικανική αγριόγατα. Μάλλον έφτασε στην Κύπρο σε εξημερωμένη κατάσταση από τη γειτονική Μέση Ανατολή. H παρουσία λίθινων εργαλείων και κοσμημάτων δίπλα στον ανθρώπινο σκελετό υποδηλώνει ότι ο νεκρός κατείχε σημαντική θέση στην τοπική κοινωνία. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, η στενή σχέση μεταξύ ανθρώπου και γάτας δεν ήταν μόνο υλική αλλά και πνευματική.
Από τα παραπάνω, δικαιολογείται η άποψη ενός φίλου, που έχει δημοσιευτεί παλαιότερα στο στέκι:
[FONT="][Πηγές]:[/FONT]
https://www.dwdekatheon.org/forum/index.php?action=printpage;topic=2508.0
https://www.richeast.org/htwm/cats/cats.html
https://www.mycat.gr/forum/showthread.php?t=130
https://aoratosnaos.livepage.gr/wiki/1275/678/%CE%A4%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%B9%20%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82._2
https://panic69music.6.forumer.com/a/_post10841.html
https://www.mycat.gr/forum/archive/index.php/t-4072.html
https://fr.calameo.com/read/000022028f95c6fc91d9a
https://www.bigroadstv.com/index.php?option=com_content&task=view&id=239&Itemid=38
https://www.mnsu.edu/emuseum/prehistory/egypt/religion/cats.html
Ο Bisno (1997) επισημαίνει ότι οι άνθρωποι πιθανότατα αποδέχτηκαν αρχικά τις γάτες, εξαιτίας της ζέσης με την οποία κυνηγούν ποντίκια, τα οποία κατέτρωγαν τη σοδειά τους, χωρίς οι ίδιες να τρώνε τα σιτηρά. Επίσης, εξαιτίας της ικανότητάς τους να σκοτώνουν φίδια κι άλλα βλαβερά για τον άνθρωπο ζώα. Χρησιμοποιήθηκαν ακόμη, ως βοηθοί των κυνηγών. Ξετρύπωναν πουλιά από τις κρυψώνες τους, περίπου όπως οι σκύλοι, έπιαναν ψάρια κλπ.
Στην Αιγυπτιακή θρησκεία, η Θεά Μπαάστ (ή Μπαστέτ) εμφανίζεται με κεφάλι γάτας και στην αρχαία Αίγυπτο όλες οι γάτες θεωρούνταν ιερές και ενσαρκώσεις της Θεάς. Ακριβέστερα, η θεά αναφερόταν ως Μπαστέτ, όταν απεικονιζόταν με πλήρη γατίσια μορφή, ενώ αντίθετα αναφερόταν ως Μπαστ, όταν απεικονιζόταν ως μια όμορφη κοπέλα, με σώμα ανθρώπου και κεφάλι γάτας. Σεληνιακή θεά του έρωτα, της γονιμότητας και της ηδονής, προστάτιδα της οικογένειας, των παιδιών και της εστίας, η Μπαστέτ ήταν φιλειρηνική, καλοπροαίρετη, γλυκιά, αλλά και πανίσχυρη. Απόλυτα θηλυκή, απεικονιζόταν μεγαλειώδης και υπερήφανη με ευθυτενές παράστημα. Το βλέμμα της είναι λαμπερό και γοητευτικό. Πρόκειται για μια από τις πιο αγαπημένες θεότητες της Αιγύπτου. Κάθε χρόνο οι αρχαίοι Αιγύπτιοι συναθροίζονταν στο ναό της Μπαστέτ, για να τιμήσουν στο πρόσωπό της τη μεγάλη γιορτή της γονιμότητας. Η θεά Μπαστέτ, ήταν ερωτική σύντροφος όλων των θεών και θεαινών και σύζυγος του Ρα. Πολλές θρησκείες στις οποίες λατρεύονταν γάτες, όπως αυτή της Μπαστέτ, εμφανίστηκαν εκείνη την εποχή και συνεχίστηκαν μέχρι την ρωμαϊκή κατοχή γύρω στο 330 μ.Χ.
Αν κάποιος έβλαπτε εκείνη την εποχή μια γάτα, ακόμη κι ακούσια, θεωρείτο πως έπραξε ποινικό αδίκημα του οποίου η τιμωρία ήταν ο θάνατος. Ακόμη και το να ενοχλήσει κανείς μια γάτα κατατασσόταν στα αποτρόπαια εγκλήματα και αποτελούσε μέγιστη ιεροσυλία. Μια γάτα στην Αίγυπτο είχε μια καταπληκτική ζωή. Οι γάτες έτρωγαν από τα ίδια πιάτα με τα αφεντικά τους, φορούσαν τα δικά τους κοσμήματα και σε περίπτωση αρρώστιας τις φρόντιζαν με αγάπη. Στα αδέσποτα έδιναν ψωμί μουσκεμένο σε γάλα και ψάρια από το Νείλο, ψιλοκομμένα σε μικρές μπουκιές. Σε κάθε ναό βρίσκονταν ένας μεγάλος αριθμός από γάτες, όπου τις τάιζαν και φρόντιζαν με τρόπο τελετουργικό. Όλες οι αδέσποτες γάτες ήταν άξιες σεβασμού και αλίμονο σε εκείνον που δεν θα τάιζε την αδέσποτη που θα εμφανιζόταν στην αυλή του. Οι γάτες των σπιτιών θεωρούνταν Θεϊκή εύνοια για την οικογένεια. Στην πραγματικότητα όμως, μόνο οι οικόσιτες γάτες περνούσαν πολύ καλά στην Αρχαία Αίγυπτο, αφού οι γάτες των ναών κλείνονταν σε κλουβιά, από τα οποία δεν τους επιτρεπόταν να βγουν, ενώ συχνά νεαρές γάτες θυσιάζονταν από τους ιερείς στους θεούς.
Όταν μια γάτα πέθαινε στην Αίγυπτο, η οικογένεια της αποθανούσας γάτας, ξύριζε τα φρύδια της σαν σημάδι θρήνου. Το πτώμα το έφερναν στον ταριχευτή. Έτσι ήλπιζαν να γλιτώσουν τη γάτα τους από την γήινη ανακύκλωση. Σχεδόν πέτυχαν. Μάλιστα, οι σαρκοφάγοι για τις νεκρές γάτες υπήρξαν αριστουργήματα τέχνης. Όταν τον περασμένο αιώνα βρέθηκαν τα εκτεταμένα νεκροταφεία γάτων, οι μούμιες ήταν ακόμα σε πολύ καλή κατάσταση. Αργότερα, αφού δεν βρήκαν τίποτα καλύτερο να κάνουν με αυτές, άρχισαν να τις αλέθουν για να λιπαίνουν τα χωράφια. Μόνο λίγες μούμιες έχουν γλιτώσει από τη μεταθανάτια αυτή σφαγή. Τυλιγμένες σφιχτά σου χαμογελούν πλατειά στα μουσεία, σαν να κρύβουν ένα μυστικό. Έτσι κάνουν όντως.
Ξετυλίγοντας μερικές μούμιες γάτων, οι ερευνητές, όπως πρέπει να γίνει όταν ξετυλίγουμε δωράκια, αντιμετώπισαν μια έκπληξη: τα ζώα δεν ήταν ηλικιωμένα και φθαρμένα, αλλά αντιθέτως πολύ νέα, μόνο λίγων μηνών. Δεν είχαν πεθάνει από φυσικές αιτίες όπως μεγάλη ηλικία ή αρρώστια, αλλά, όπως απέδειξε ολοφάνερα ο σφιγμένος λαιμός τους, στραγγαλίστηκαν. Οι ψιψίνες εν ολίγοις δεν είχαν γίνει μούμιες γιατί είχαν πεθάνει, αλλά είχαν σκοτωθεί γιατί χρειάζονταν μούμιες. Οι ιερείς, που λάτρευαν τη γάτα σαν θεά, προφανώς σκότωναν μαζικά γάτες για την πώληση σε ευλαβείς αιγυπτίους, περίπου όπως οι σημερινοί μοναχοί καρφώνουν σʼ όλον τον κόσμο μικρούς Χριστούς σε σταυρούς για να κρεμάμε στον τοίχο επάνω από το κρεβάτι μας, ή πωλούν κομματάκια από το σκήνωμα αγίων. Για να αποφεύγουν τον κορεσμό της αγοράς των άφθαρτων προϊόντων ευλάβειας, οι ιερείς πετούσαν τις εκτός χρήσης μούμιες γατών στα σκουπίδια, στους μαζικούς τάφους από τους οποίους τις βγάζουμε εμείς σήμερα. Και μόλις τώρα ξετυλίγοντάς τις, φαίνεται το εμπορικό πνεύμα τους: σε πολλές μούμιες υπάρχει μόνο μισή γάτα, ή μόνο δυο-τρία κόκκαλα. Έτσι οι Αρχαίοι αιγύπτιοι έπιαναν κορόιδο όχι μόνο τους ανθρώπους, αλλά ακόμη και τους θεούς. Στην αρχαία Αίγυπτο αναπτύχθηκε επίσης η τέχνη της αιλουρομαντείας. Ο μάντης παρατηρούσε και διάβαζε την συμπεριφορά και την κίνηση της γάτας, που βρισκόταν είτε στο σπίτι, είτε στον περίβολο του σπιτιού του ερωτώντοςκαι προέβλεπε μʼ αυτόν τον τρόπο τα μελλούμενα.
Ένα απόσπασμα του Ηρόδοτου, εξηγεί ακόμη περισσότερο τη σημαντικότητα της γάτας στην Αίγυπτο. Ο Ηρόδοτος διηγείται κάποιον πόλεμο των Αιγυπτίων με τους Πέρσες. Ο Πέρσης στρατηγός αποφάσισε να μαζέψει όσες περισσότερες γάτες μπορούσαν οι άντρες του να βρουν ή να κλέψουν, γνωρίζοντας την τεράστια σημασία που είχαν αυτές για τους Αιγύπτιους. Οι στρατιώτες έπειτα επέστρεψαν στην πόλη του Πελουσίου κι απελευθέρωσαν τις γάτες στο πεδίο της μάχης. Τρομοκρατημένοι οι Αιγύπτιοι παρέδωσαν την πόλη στους Πέρσες, προτιμώντας αυτό από το να βλάψουν τις γάτες.
Για την Ελληνορωμαϊκή θρησκεία, η γάτα είναι το ιερό ζώο αλλά και σύμβολο της σεληνιακής Θεάς Άρτεμης (Ντιάνα). Το ίδιο ισχύει και για την αντίστοιχη σεληνιακή Θεά της Κέλτικης θρησκείας, την Κεριντουέν, όπου οι γάτες εκτελούν επίσης και τις προσταγές της στην Γη. Στην Σκανδιναβική θρησκεία, το άρμα της Θεάς Φρέγια το σέρνουν γάτες και χαίρουν της προστασίας και αγάπης της Θεάς. Για όλη την Ευρώπη, από την αρχαιότητα μέχρι ακόμα και σήμερα, η γάτα σχετίζεται με τις Μάγισσες. Δεν νοείται Μάγισσα χωρίς γάτα, και λόγω αυτής της παράδοσης, κατά την διάρκεια των Χρόνων της Φωτιάς («Κυνήγι των Μαγισσών» του Μεσαίωνα) η ύπαρξη γάτας στο σπίτι ήταν αποδεικτικό πως η κάτοικος είναι Μάγισσα. Το 1718, ο Μοντγκόμερυ του Caithness, υποστήριζε πως κάθε βράδυ, έξω από το σπίτι του, μαζεύονταν ένα πλήθος γάτες όπου μιλούσαν με ανθρώπινη μορφή. Υποστήριξε πως ένα βράδυ κατάφερε να σκοτώσει 2 από αυτές και να τραυματίσει άλλη μια και ότι την επόμενη ημέρα, έμαθε πως 2 ηλικιωμένες γυναίκες βρέθηκαν νεκρές στο κρεβάτι τους και άλλη μια άσχημα τραυματισμένη. Η ιστορία του έγινε πασίγνωστη στον τότε ευρωπαϊκό κόσμο, και βάση αυτής, ενισχύθηκε ο μύθος ότι οι Μάγισσες το βράδυ μεταμορφώνονται σε γάτες.
Μέχρι πρόσφατα πιστευόταν πως η γάτα εξημερώθηκε στην αρχαία Αίγυπτο, όπου θεωρούνταν ιερό ζώο. Ωστόσο, τα αποτελέσματα της έρευνας του 2007, έδειξαν ότι η καταγωγή όλων των οικιακών γάτων πιθανόν ανάγεται σε πέντε αφρικανικές αγριόγατες (Felissylvestrislybica) που έζησαν γύρω στο 8000 π.Χ. Mία γάτα θαμμένη μαζί με το αφεντικό της ανακάλυψαν αρχαιολόγοι σε κυπριακό τάφο ηλικίας 9.500 ετών. Νέα αρχαιολογικά ευρήματα στην Κύπρο αποκαλύπτουν πως οι στενοί δεσμοί ανθρώπου και γάτας ξεκίνησαν πριν από 9.500 χρόνια, τουλάχιστον 5.000 χρόνια νωρίτερα από ό,τι νόμιζαν οι ειδικοί. Γάλλοι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τα λείψανα ενός ανθρώπου και της γάτας του σε τάφο που χρονολογείται από το 7.500 π.X. Τα ευρήματα οδηγούν τους αρχαιολόγους στο συμπέρασμα ότι η γάτα ήταν εξημερωμένη, είχε μεγάλη αξία για το αφεντικό της και θανατώθηκε για να θαφτεί μαζί του (ή μαζί της, καθώς το φύλο του ανθρώπου δεν έχει καθοριστεί ακόμα). Ο σκελετός της γάτας βρέθηκε σε τάφο της περιοχής Σιλουρόκαμπος στην Κύπρο . Σύμφωνα με τις εξελίξεις αυτές, αλλά και τις εκτιμήσεις άλλων ειδικών επιστημόνων που ενημερώθηκαν για την ανασκαφή, η γάτα φαίνεται πως μπήκε στο σπίτι μας 50 αιώνες νωρίτερα από το 2.000 π.X., όταν εμφανίζεται στην Αρχαία Αίγυπτο. Εικάζεται πως η εξημέρωση της γάτας έγινε την ίδια περίοδο με την εμφάνιση των πρώτων γεωργών στη Μέση Ανατολή. Τότε, τα δημητριακά και οι άλλοι καρποί που αποθήκευαν στις καλύβες τους οι κάτοικοι των πρώτων οικισμών έγιναν στόχος των τρωκτικών. Αυτά με τη σειρά τους προσέλκυσαν το γευστικό ενδιαφέρον της προϊστορικής γάτας ξεκινώντας έτσι τη μακρόχρονη συμμαχία της με τον άνθρωπο. Πιστεύεται πως δεν εξημέρωσε ο άνθρωπος πρώτος τη γάτα, αλλά ότι οι γάτες πλησίασαν τον άνθρωπο και προσαρμόστηκαν στο ανθρωπογενές περιβάλλον, το οποίο τους παρείχε τις κατάλληλες συνθήκες για την επιβίωσή τους.
Σε πρόσφατο τεύχος της επιστημονικής επιθεώρησης «Science» οι Γάλλοι αρχαιολόγοι δημοσιεύουν τα αποτελέσματα των ανασκαφών τους. Στον τάφο βρέθηκαν στοιχεία για την εξημέρωση της γάτας, γράφει ο δρ Ζαν-Ντενί Βιν από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι, που αποδεικνύουν ότι η στενή σχέση ανθρώπου και γάτας ξεκίνησε 5.000 χρόνια πριν μπει στα παλάτια των Φαραώ. Μέχρι σήμερα, οι αρχαιολόγοι γνώριζαν τη θέση της γάτας στη ζωή του ανθρώπου μέσα από ευρήματα όπως αντικείμενα αιγυπτιακής τέχνης και μουμιοποιημένες γάτες. Κάποια αγαλματίδια από πέτρα ή πηλό, που απεικόνιζαν γάτες, είχαν βρεθεί επίσης στη Συρία, την Τουρκία και το Ισραήλ. Ο τάφος βρέθηκε όπως προαναφέραμε, σε νεολιθικό οικισμό στην τοποθεσία Σιλουρόκαμπος στην Κύπρο, που κατοικήθηκε από την ένατη μέχρι την όγδοη χιλιετία π.X. Ο σκελετός της γάτας βρέθηκε σε απόσταση 40 εκατοστών από τον ανθρώπινο και στο ίδιο βάθος, θέση που υποδηλώνει την ιδιαίτερη σημασία του κατοικίδιου στη ζωή του νεκρού. H ταφή τους έγινε ταυτόχρονα και φαίνεται πως η γάτα σκοτώθηκε για να ακολουθήσει το αφεντικό της στον άλλο κόσμο. H ηλικία του ανθρώπου προσδιορίζεται στα 30 χρόνια και της γάτας στους οκτώ μήνες. H γάτα ήταν μεγαλόσωμη, μεγαλύτερη από τα σημερινά κατοικίδια, και μοιάζει περισσότερο με την αφρικανική αγριόγατα. Μάλλον έφτασε στην Κύπρο σε εξημερωμένη κατάσταση από τη γειτονική Μέση Ανατολή. H παρουσία λίθινων εργαλείων και κοσμημάτων δίπλα στον ανθρώπινο σκελετό υποδηλώνει ότι ο νεκρός κατείχε σημαντική θέση στην τοπική κοινωνία. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, η στενή σχέση μεταξύ ανθρώπου και γάτας δεν ήταν μόνο υλική αλλά και πνευματική.
Από τα παραπάνω, δικαιολογείται η άποψη ενός φίλου, που έχει δημοσιευτεί παλαιότερα στο στέκι:
Σκεψεις ενος σκυλου:
"Οι ανθρωποι με τους οποιους ζω με ταιζουνε, με αγαπανε, μου παρεχουν ζεστασια, καλο σπιτι, με φροντιζουν και με κανακευουν.
Πρεπει να ειναι θεοι."
Σκεψεις μιας γατας:
"Οι ανθρωποι με τους οποιους ζω με ταιζουνε, με αγαπανε, μου παρεχουν ζεστασια, καλο σπιτι, με φροντιζουν και με κανακευουν.
Πρεπει να ειμαι θεα."
[FONT="][Πηγές]:[/FONT]
https://www.dwdekatheon.org/forum/index.php?action=printpage;topic=2508.0
https://www.richeast.org/htwm/cats/cats.html
https://www.mycat.gr/forum/showthread.php?t=130
https://aoratosnaos.livepage.gr/wiki/1275/678/%CE%A4%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%B9%20%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82._2
https://panic69music.6.forumer.com/a/_post10841.html
https://www.mycat.gr/forum/archive/index.php/t-4072.html
https://fr.calameo.com/read/000022028f95c6fc91d9a
https://www.bigroadstv.com/index.php?option=com_content&task=view&id=239&Itemid=38
https://www.mnsu.edu/emuseum/prehistory/egypt/religion/cats.html
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.