fantasmenos
Τιμώμενο Μέλος
Η Διαταραγμένη Προσωπικότητα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Μαυροβούνιο (Ευρώπη). Έχει γράψει 4,026 μηνύματα.
01-11-08
22:26
Οκ my friend, όχι άλλο μίστερ
Επεξήγηση στην επεξήγηση: Έβαλα δύο γραμμες κενό ανάμεσα στο πρώτο και στο δεύτερο κομμάτι. Το δεύτερο κομμάτι αφορούσε άλλα ποστ και όχι το δικό σου. Απλώς έπρεπε να βάλω το εκνευριστικό "@" και 3 ονόματα πράγμα που βαριόμουν να το κάνω. Αν σκεφτείς όμως ότι έχω γράψει αυτό το κείμενο δεν ήταν σωστή η επιλογή μου
Χαίρομαι που μου δίνεις την "πάσα" όπως λες και εσύ για να πω ότι και αυτό (δηλαδή η ασχολία με την οικογένεια σου και τίποτα άλλο) είναι κοινωνική προσφορά κατά κάποιο τρόπο. Υπάρχει και η ωφελιμιστική θεωρία επίσης εδώ η οποία υποστηρίζει ότι η επιδίωξη της ικανοποίησης του ατομικού συμφέροντος βοηθά την κοινωνία (διαφωνώ μεν αλλά κολλάει στην κουβέντα). Δεν είναι τόσο πρόβλημα το ότι ασχολείται με την πάρτη του. Το πρόβλημα είναι ότι η ικανοποίηση για αυτόν είναι η απάθεια σε οτιδήποτε. Δηλαδή όχι μόνο δεν ενδιαφέρεται για την κοινωνία αλλά στην τελική ούτε για την αυτοβελτίωση του. Και για να γίνουμε και λίγο μπακάληδες αυτός κάνει το καθήκον του και δουλεύει, τώρα αν γουστάρει να μην δουλεύει πολύ (παραπάνω από το αναγκαίο) αυτό δεν το κάνει βολεμένο...
Επεξήγηση στην επεξήγηση: Έβαλα δύο γραμμες κενό ανάμεσα στο πρώτο και στο δεύτερο κομμάτι. Το δεύτερο κομμάτι αφορούσε άλλα ποστ και όχι το δικό σου. Απλώς έπρεπε να βάλω το εκνευριστικό "@" και 3 ονόματα πράγμα που βαριόμουν να το κάνω. Αν σκεφτείς όμως ότι έχω γράψει αυτό το κείμενο δεν ήταν σωστή η επιλογή μου
Κάτι άλλο που πρόσεξα κατά την πορεία του θέματος: Πολλοί απ' αυτούς που υποστήριξαν πως η εργασία δεν μας απαλλάσσει απαραίτητα από τη μετριότητα (Lugar, Neraida και άλλοι) εμφάνισαν ως αντεπιχείρημα, ότι μπορεί κάποιος αντ' αυτού να αφιερώσει χρόνο στα παιδιά ΤΟΥ, να κάνει πράγματα για τον εαυτό ΤΟΥ, να περάσει καλά για πάρτη ΤΟΥ. Καμμία αναφορά σε κοινωνική προσφορά και επίτευξη στόχων μέσω ομαδικότητας. Σημεία των καιρών. Μέτριος δεν θεωρείσαι, όταν σε νοιάζει μόνο το τομάρι σου και εργάζεσαι αποκλειστικά γι' αυτό. Κι όμως ο Τσίπουρος είχε θέσει εξ αρχής το θέμα της κοινωνικής προσφοράς. Καθόλου άδικος λοιπόν ο τίτλος του θέματος, που μιλάει για την "Αντικοινωνικότητα του βολέματος".
Χαίρομαι που μου δίνεις την "πάσα" όπως λες και εσύ για να πω ότι και αυτό (δηλαδή η ασχολία με την οικογένεια σου και τίποτα άλλο) είναι κοινωνική προσφορά κατά κάποιο τρόπο. Υπάρχει και η ωφελιμιστική θεωρία επίσης εδώ η οποία υποστηρίζει ότι η επιδίωξη της ικανοποίησης του ατομικού συμφέροντος βοηθά την κοινωνία (διαφωνώ μεν αλλά κολλάει στην κουβέντα). Δεν είναι τόσο πρόβλημα το ότι ασχολείται με την πάρτη του. Το πρόβλημα είναι ότι η ικανοποίηση για αυτόν είναι η απάθεια σε οτιδήποτε. Δηλαδή όχι μόνο δεν ενδιαφέρεται για την κοινωνία αλλά στην τελική ούτε για την αυτοβελτίωση του. Και για να γίνουμε και λίγο μπακάληδες αυτός κάνει το καθήκον του και δουλεύει, τώρα αν γουστάρει να μην δουλεύει πολύ (παραπάνω από το αναγκαίο) αυτό δεν το κάνει βολεμένο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fantasmenos
Τιμώμενο Μέλος
Η Διαταραγμένη Προσωπικότητα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Μαυροβούνιο (Ευρώπη). Έχει γράψει 4,026 μηνύματα.
01-11-08
20:35
Mr Great Chaos. Το υποπτευόμουν ότι μπορούσε να παρερμηνευθεί αυτό που έγραψα. Αυτό που ήθελα να θίξω ήταν η στείρα κριτική των "μη-μέτριων" την οποία την θεωρώ εντελώς ανούσια και όχι την επίθεση στο διαφορετικό. Επαναλαμβάνω τη φράση "κριτική για την κριτική", αυτό είναι το πρόβλημα. Μπορείς να το δεις και σαν αυτοκριτική μιας και όλοι ανεξαιρέτως κατακρίνουμε την ζωή των άλλων όταν δεν ταιριάζει με τα δικά μας πιστεύω.
Ευχαριστώ για τον ορισμό που έδωσες θα τον εφαρμόσω
Από την άλλη δεν κατάλαβα γιατί μπερδεύτηκες με το "εκ του ασφαλούς" και το "εμπεριέχει κινδύνους". Το πρώτο αναφέρεται στο άτομο και το δεύτερο στη κοινωνία
Επίσης, γιατί αυτός που δουλεύει 8ωρο σε καθημερινή βάση δεν είναι καλός πατέρας; Πρέπει να εργάζεται παραπάνω; Και γιατί η εργασία (και το πάθος που μπορεί να έχει κάποιος με αυτή) να θεωρείται το μοναδικό ικανό κριτήριο για την μετριότητα ή όχι του ανθρώπου.
Αν είχα χόμπι το ψάρεμα και μου άρεσε θα έπρεπε να γινόμουν ψαράς; Κι όχι δεν είναι όλα τα χόμπι δυνατόν να γίνουν επάγγελμα.
Όπως ειπώθηκε και προηγουμένως μπορεί να είναι διαφορετικές οι προτεραιότητες του ανθρώπου. Δεν ξέρω αλλά το να ασχοληθώ με μια δουλειά και να θυσιάσω κάποιες άλλες απολαύσεις (ή ανάγκες), αυτό μου φαίνεται μετριότητα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fantasmenos
Τιμώμενο Μέλος
Η Διαταραγμένη Προσωπικότητα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Μαυροβούνιο (Ευρώπη). Έχει γράψει 4,026 μηνύματα.
31-10-08
05:37
Ο Jesus είπε ο αναμάρτητος να ρίξει την πέτρα. Ε και εγώ λέω ο μη-μικροαστός πρώτος να κατακρίνει τη κοινωνία.
Δεν έχω τίποτα προσωπικό με τον γράφοντα του τελευταίου ποστ. Αλλά έχω να παρατηρήσω τα εξής για τους πολίτες της ελληνικής κοινωνίας:
Και τι να κάνουμε; Το σκέφτηκα με το που διάβασα το ποστ. Μπορούμε τελικά να πούμε τι θα έπρεπε να ισχύει; Βλέπω μια κατακραυγή του ελληνικού μικροαστισμού (που για ένα ανεξήγητο λόγο και σε μένα φαίνεται αποπνικτικός) χωρίς οι άνθρωποι να σκέφτονται μια όχι ιδεατή κατάσταση (μιας και αυτό θα ήταν ουτοπία) αλλά τουλάχιστον εναλλακτική πρόταση σ' αυτό το βόλεμα. Ο ελληνικός μικροαστισμός έχει και δεύτερο πυλώνα εκτός από το βόλεμα, τη μιζέρια. Δεχόμαστε τα πράγματα όπως είναι τελικά και η κριτική αποτελεί απλώς τη νομιμοποίηση της υπάρχουσας κατάστασης...
Θα ήθελα πολύ να έχω παραδείγματα ανθρώπων τα οποία ξεφεύγουν από αυτή τη διαβολική μετριότητα για να μου γίνει αντιληπτό το μοντέλο το οποίο πρέπει να ακολουθήσoυμε
Εγώ βλέπω ποστ ανθρώπων που κατακρίνουν το βόλεμα έχοντας στο μυαλό τους μια ιδεατή κατάσταση αλλά στην τελική δεν νομίζω να προσπαθούν για κάτι καλύτερο. Απεναντίας συνεχίζουν την παράδοση της κριτικής εκ του ασφαλούς (μέσα σε αυτούς και εγώ ). Δεν αναφέρομαι σε χρήστες του φόρουμ μιας και δεν τους γνωρίζω προσωπικά αλλά έχω στο μυαλό μου προσωπικές εμπειρίες που δείχνουν να επαληθεύονται... Συγνώμη αν πρόσεβαλλα κάποιον, δεν το είχα σκοπό, απλώς η κριτική για την κριτική εμπεριέχει τους ίδιους κινδύνους με την αποδοχή μιας κατάστασης.
Δεν έχω τίποτα προσωπικό με τον γράφοντα του τελευταίου ποστ. Αλλά έχω να παρατηρήσω τα εξής για τους πολίτες της ελληνικής κοινωνίας:
Αποκηρύξτε καθετί το νέο, το φρέσκο, το πρωτοποριακό, το φιλόδοξο, τραβήξτε το ανήσυχο πνεύμα απ' το πόδι βαθιά μέσα στο βούρκο, βολευτείτε στη χυδαιότητα του μικροαστισμού ή της ανερυθρίαστης επίδειξης εύκολου πλουτισμού. Ξεράστε τη μαγκιά σας στα λαμέ σκυλάδικα των δήθεν. Ικανοποιηθείτε τελικά με την πνευματική, ιδεολογική, πολιτιστική ζωοτροφή που παράγουν αφειδώς τα ΜΜΕ.
Και τι να κάνουμε; Το σκέφτηκα με το που διάβασα το ποστ. Μπορούμε τελικά να πούμε τι θα έπρεπε να ισχύει; Βλέπω μια κατακραυγή του ελληνικού μικροαστισμού (που για ένα ανεξήγητο λόγο και σε μένα φαίνεται αποπνικτικός) χωρίς οι άνθρωποι να σκέφτονται μια όχι ιδεατή κατάσταση (μιας και αυτό θα ήταν ουτοπία) αλλά τουλάχιστον εναλλακτική πρόταση σ' αυτό το βόλεμα. Ο ελληνικός μικροαστισμός έχει και δεύτερο πυλώνα εκτός από το βόλεμα, τη μιζέρια. Δεχόμαστε τα πράγματα όπως είναι τελικά και η κριτική αποτελεί απλώς τη νομιμοποίηση της υπάρχουσας κατάστασης...
Θα ήθελα πολύ να έχω παραδείγματα ανθρώπων τα οποία ξεφεύγουν από αυτή τη διαβολική μετριότητα για να μου γίνει αντιληπτό το μοντέλο το οποίο πρέπει να ακολουθήσoυμε
Εγώ βλέπω ποστ ανθρώπων που κατακρίνουν το βόλεμα έχοντας στο μυαλό τους μια ιδεατή κατάσταση αλλά στην τελική δεν νομίζω να προσπαθούν για κάτι καλύτερο. Απεναντίας συνεχίζουν την παράδοση της κριτικής εκ του ασφαλούς (μέσα σε αυτούς και εγώ ). Δεν αναφέρομαι σε χρήστες του φόρουμ μιας και δεν τους γνωρίζω προσωπικά αλλά έχω στο μυαλό μου προσωπικές εμπειρίες που δείχνουν να επαληθεύονται... Συγνώμη αν πρόσεβαλλα κάποιον, δεν το είχα σκοπό, απλώς η κριτική για την κριτική εμπεριέχει τους ίδιους κινδύνους με την αποδοχή μιας κατάστασης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fantasmenos
Τιμώμενο Μέλος
Η Διαταραγμένη Προσωπικότητα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Μαυροβούνιο (Ευρώπη). Έχει γράψει 4,026 μηνύματα.
16-10-08
00:34
Θεέ μου, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι;!
...
Χιλιάδες...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fantasmenos
Τιμώμενο Μέλος
Η Διαταραγμένη Προσωπικότητα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Μαυροβούνιο (Ευρώπη). Έχει γράψει 4,026 μηνύματα.
16-10-08
00:30
Αυτό είναι διαφορετικό fantasmene μου και νομίζω πως δεν έχει σχέση με φιλοδοξίες και όλα αυτά που συζητάτε παραπάνω...
Είναι απλά ένας τρόπος ζωής- ελεύθεροι είναι να επιλέξουν πώς θέλουν να περάσουν το υπόλοιπο της μέρας τους βρε παιδί μου, επιστρέφοντας από μία δουλειά από την οποία εκείνοι είναι ικανοποιημένοι και θεωρούν ότι τους καλύπτει- γενικώς.
Τσου. Στο μυαλό μου έχω παραδείγματα ανθρώπων που δεν τους καλύπτει η δουλειά τους (μερικές φορές καμία δουλειά) καταριούνται τη στιγμή που πάνε στη δουλειά, δεν είναι ικανοποιημένοι αλλά δεν κάνουν τίποτα για να αλλάξει.
Τεσπα. Μεγάλη κουβέντα η ψυχολογία του συγκεκριμένου τύπου ανθρώπου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fantasmenos
Τιμώμενο Μέλος
Η Διαταραγμένη Προσωπικότητα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Μαυροβούνιο (Ευρώπη). Έχει γράψει 4,026 μηνύματα.
16-10-08
00:18
@ Kalypso: Αυτό που θέλω εγώ τουλάχιστον να κατακρίνω είναι η μιζέρια αλλά και η οκνηρία που διακατέχει αρκετούς...
Αυτό είναι που μου τι δίνει στα νεύρα κυρίως
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.