Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
19-01-21
12:20
Η λύση δεν είναι να στρωθεί κάποια κυβέρνηση και να λύσει τα προβλήματα. Πρέπει να πάψουμε σαν άνθρωποι να τα περιμένουμε όλα από τους άλλους και να στρωθούμε από μόνοι μας να κάνουμε πράματα. Αυτή η νοοτροπία έδωσε στην κυβέρνηση, και σε κάθε κυβέρνηση, την δύναμη του "θα με ψηφίσατε και θα τα στρώσω όλα".
Η "λύση" είναι να πάψει πια η Ελλάδα να έχει τόσο συγκεντρωμένη εξουσία στην εκάστοτε κυβέρνηση. Είναι δυνατόν αυτό το μπάχαλο που κάθε φορά που βγαίνει μπλε ΣΥΡΙΖΑ ή κόκκινη ΝΔ να έρχονται τα πάνω κάτω; Είναι δυνατόν όλα τα σχολεία/πανεπιστήμια στην Ελλάδα να έχουν τους ίδιους κανονισμούς; Πού είναι ο πλουραλισμός που αρέσκονται τα σχολεία να διδάσκουν τους μαθητές, όταν όλα είναι τελείως συγκεντρωτικά; Θέλω πολύ ειλικρινά να μου εξηγήσει κάποιος γιατί υπάρχει υπουργείο παιδείας, από την στιγμή που έχει μηδενική επαφή με την πραγματικότητα και το μόνο που κάνει είναι να κυβερνά κυριολεκτικά τα σχολεία και τα πανεπιστήμια.
Δεν λέω πως ξέρω ποια είναι η λύση, πάντως σίγουρα δεν είναι μικροαλλαγές.
Δεν υποννοείται, σαφώς, να μας λύσει μία κυβέρνηση πατερναλιστικά τα προβλήματα, ωστόσο, η εκάστοτε κυβέρνηση είναι εκεί για να διαχειρίζεται την εξουσία που της παραχωρούμε, οπότε και σαφώς θα έχουμε απαιτήσεις. Μάλιστα, το να υπάρχουν απαιτήσεις αλλά και ανοικτός διάλογος μεταξύ του βουλευτικού και του εκλογικού σώματος είναι και το θεμιτό σε μία κοινοβουλευτική δημοκρατία, αλλιώς χάνεται το νόημα της αντιπροσώπευσης - αυτό που λέμε, ότι οι ευθύνες μας δε σταματούν στις κάλπες.
Σίγουρα υπάρχουν πολλά πράγματα να γίνουν σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο, αρχής γενομένης από μεγάλη μερίδα εκπαιδευτικών, αλλά αυτό δεν αναιρεί την ανικανότητα και συνάμα την ευθύνη πολλών τελευταίων υπουργών παιδείας να εκτελέσουν ικανοποιητικά τα καθήκοντά τους.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
17-01-21
23:34
Για να στρίψουμε λίγο την κουβέντα, νομίζω ότι αν δούμε λίγου το φαινόμενο των «αιώνιων» φοιτητών ως ένα σύμπτωμα των κακώς κείμενων στην ελληνική εκπαίδευση και πραγματικότητα και όχι ως αιτία τους τότε βλέπουμε πόσο άστοχες είναι οι επιλογές περί ν+2 κ.λπ. Είναι η κατάσταση στραβή και έχουμε τόσο μεγάλους μέσους όρους φοίτησης και «λιμνάζουσα» νεολαία στα πανεπιστήμια, δεν είναι ότι αυτή η μερίδα όντως γεννά ή υπογραμμίζει νέα προβλήματα. Ωστόσο, όταν δεν μπορείς ως κυβέρνηση (όχι μόνο η νυν) για Χ, Υ λόγους να αντιμετωπίσεις πιο δύσκολα ζητήματα, πετάς το μπαλάκι στην εξέδρα...
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
16-01-21
23:02
Νομίζω ότι ο @jims το θέτει σε μία σωστή διάσταση, καθώς υπάρχουν τμήματα όπως π.χ. οι ιατρικές που το ν+3 = 9 έτη οριακά δεν έχει νόημα, ενώ άλλες, π.χ. φυσικόμαθηματικές, που το ν+2 = 6 επίσης δεν έχει νόημα, απλά για αντίθετους λόγους. Δεν είναι πολλά τα άτομα, αν υπάρχουν, που τελειώνουν ιατρικές σε 9+ έτη ενώ είναι πολλά τα άτομα που τελειώνουν π.χ. το μαθηματικό της Αθήνας μετά τα 6 έτη - 6,2 ο μέσος όρος, περίπου τόση και η διάμεση διάρκεια φοίτησης. Οπότε, σαφώς και θα έπρεπε το κάθε τμήμα να ορίζει δικά του όρια, αν όντως αυτό είναι το πρόβλημα.
Από την άλλη, επειδή έχουμε τώρα και το ζήτημα της φύλαξης, πράγματι, πλέον το πανεπιστημιακό άσυλο δεν είναι ότι μας προφυλάσσει στον καθημερινό βίο από όλες αυτές τις παραβιάσεις του δικαιώματός μας στην ελεύθερη έκφραση κ.λπ. γιατί ακριβώς τα πράγματα έχουν πάει παρακάτω. Αλλά, πώς εγγυάται η κυβέρνηση ότι με την κατάργησή του (γεγονός) και την θέσπιση πανεπιστημιακής αστυνομίας (επίκειται), θα συνεχίσουν τα πανεπιστήμια να είναι χώρος ελεύθερης διακίνησης ιδεών κ.λπ.; Ακόμα δεν έχουμε σαφή και αναλυτική περιγραφή των καθηκόντων τους αλλά ούτε και της εκπαίδευσης και κατάρτισης του συγκεκριμένου σώματος.
Άλλωστε, περισσότερο ως τώρα έχει αποδειχθεί ζήτημα πολιτικής βούλησης παρά έλλειψη θεσμικού πλαισίου ή προσωπικού στην ΕΛΑΣ η παρέμβαση και η σωστή φύλαξη χώρων των πανεπιστημίων.
Όπως και να έχει, οψόμεθα.
Από την άλλη, επειδή έχουμε τώρα και το ζήτημα της φύλαξης, πράγματι, πλέον το πανεπιστημιακό άσυλο δεν είναι ότι μας προφυλάσσει στον καθημερινό βίο από όλες αυτές τις παραβιάσεις του δικαιώματός μας στην ελεύθερη έκφραση κ.λπ. γιατί ακριβώς τα πράγματα έχουν πάει παρακάτω. Αλλά, πώς εγγυάται η κυβέρνηση ότι με την κατάργησή του (γεγονός) και την θέσπιση πανεπιστημιακής αστυνομίας (επίκειται), θα συνεχίσουν τα πανεπιστήμια να είναι χώρος ελεύθερης διακίνησης ιδεών κ.λπ.; Ακόμα δεν έχουμε σαφή και αναλυτική περιγραφή των καθηκόντων τους αλλά ούτε και της εκπαίδευσης και κατάρτισης του συγκεκριμένου σώματος.
Άλλωστε, περισσότερο ως τώρα έχει αποδειχθεί ζήτημα πολιτικής βούλησης παρά έλλειψη θεσμικού πλαισίου ή προσωπικού στην ΕΛΑΣ η παρέμβαση και η σωστή φύλαξη χώρων των πανεπιστημίων.
Όπως και να έχει, οψόμεθα.