bigbrownfox
Νεοφερμένος
Ο bigbrownfox αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 27 ετών και μας γράφει απο Νέα Σμύρνη (Αττική). Έχει γράψει 5 μηνύματα.
05-05-20
10:31
ΜΙΘΕ; Ή ΙΦΕ όπως το λένε τώρα πια; Ιστορία και Φιλοσοφία της Επιστήμης.
Σε σχέση τώρα με διαφορικές εξισώσεις, αριθμητικές αναλύσεις κ.λπ., θα το έκανες επειδή σε ενδιαφέρει ή επειδή έτσι δε θα νιώθεις ότι πέταξες 6-7 χρόνια από τη ζωή σου; (που, για εμένα, δεν τα πέταξες γιατί έκανες τον κόπο να σπουδάσεις κάτι, αλλά αυτά είναι υποκειμενικά ζητήματα) Σεβαστός κάθε λόγος, απλά είναι καλό να έχεις όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται στο μυαλό σου τις αιτίες που σε ωθούν σε διάφορες κινήσεις στη ζωή σου.
Η αλήθεια είναι ότι το σκέφτομαι πράγματι, αλλά με απασχολεί το ζήτημα της επαγγελματικής αποκατάστασης. Δεν γνωρίζω τι επαγγελματικές διέξοδοι υπάρχουν μετά από αυτό. Νομίζω ότι αυτό που θέλω, όπως και οι περισσότεροι, είναι να έχω μια αξιοπρεπή δουλειά και ζωή, χωρίς να με απασχολεί να γίνω πάμπλουτος. Συνεπώς, δεν είμαι σίγουρος αν ένα μεταπτυχιακό από το ΙΦΕ μπορεί να το κάνει αυτό.
Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σου, αυτός ο κλάδος για εμένα είναι κάπως πιο ανεκτός για να ασχοληθώ με αυτόν, σε σχέση με άλλους. Πήγα, άλλωστε, καλά τόσο στο μάθημα Διαφορικές Εξισώσεις όσο και σε άλλα μαθήματα σχετικά με αυτό. Δεν ξέρω αν απαντά καθόλου στην ερώτησή σου.
bigbrownfox
Νεοφερμένος
Ο bigbrownfox αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 27 ετών και μας γράφει απο Νέα Σμύρνη (Αττική). Έχει γράψει 5 μηνύματα.
04-05-20
23:33
Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις απαντήσεις. Δεν πρόλαβα να απαντήσω στα παραπάνω σχόλια, οπότε θα προσπαθήσω να απαντήσω εδώ σε όλους.
Πιστεύω ότι γενικά μπορώ να τελειώσω στο εύλογο χρονικό διάστημα που περιγράφει ο Libertus, όμως ήδη έχει τραβήξει αρκετά η βαλίτσα, οπότε αυτό μπορεί να επηρεάσει ήδη αρνητικά. Για εμένα, δεν υπάρχει το ενδεχόμενο να παρατήσω τη σχολή, όπως είπα αρχικά ακριβώς λόγω της προσπάθειας που έχω καταβάλλει, όμως με προβληματίζει το τι προοπτικές θα έχω για μετά, γιατί ήδη έχω σπουδάσει αρκετά χρόνια. Μου φαίνεται αρκετά δύσκολο να δικαιολογήσω κάπως το ότι σπούδασα τουλάχιστον 6 χρόνια, ακόμα και δεδομένης της δυσκολίας της σχολής (που νομίζω ότι είναι γνωστή γενικά). Δεν έχω κάποια φιλοδοξία να πάω σε κάποιο, υποτίθεται, κορυφαίο πανεπιστήμιο του κόσμου, αλλά σε κάποιο έστω στοιχειωδώς αξιοπρεπές μεταπτυχιακό το οποίο να έχει κάποιο αντίκρυσμα. Επίσης, δεν έχω απορρίψει το καθηγητικό, γιατί έχει και κάποια καλά στοιχεία όπως, για παράδειγμα, το γεγονός ότι δεν περιλαμβάνει το να κάθεσαι όλη μέρα σε ένα γραφείο και να κάνεις πράγματα στον υπολογιστή (όχι ότι θα με πείραζε να το κάνω προφανώς, αν υπήρχε κάτι σχετικό που να με ενδιέφερε). Το κακό, όμως, είναι ότι η δουλειά μου θα ήταν, μεταξύ άλλων, να μάθω στα παιδιά μαθηματικά και να προσπαθήσω να τα κάνουν να τα αγαπήσουν, κάτι που θα ήταν μάλλον δύσκολο να το πετύχω, δεδομένου ότι δεν αρέσουν ούτε σε εμένα.
Όσον αφορά το σχόλιο της Alizoula2, κατανοώ αυτά που γράφει, παρ'όλα αυτά δεν μου φαίνεται παράλογο το να σκέφτεται κανείς τι θα κάνει μετά τις σπουδές του. Σκέφτομαι ότι ίσως είναι αποπροσανατολιστικός για εμένα ο τρόπος που σκέφτομαι, όχι το να σκέφτομαι τι θα κάνω μετά τη σχολή ως τέτοιο, γι'αυτό και είπα να κάνω αυτή την ανάρτηση μήπως βοηθηθώ ώστε να ξεπεράσω τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες μου.
Όσον αφορά το σχόλιο του eukleidhs1821, δεν ισχύει ότι στην Αθήνα είναι πιο εύκολα. Αυτό για τις ιατρικές ισχύει όντως, αλλά στο Μαθηματικό δεν ισχύει αυτή η κατάσταση. Γενικά, σε εμάς τα 12 από τα 14 υποχρεωτικά προσφέρονται και στα δύο εξάμηνα. Όμως, όσον αφορά τα μαθήματα επιλογής που είναι περισσότερα, έχει να γίνει διπλή εξεταστική εδώ και τουλάχιστον 3 χρόνια, ώστε να μπορέσεις να εξεταστείς στα μαθήματα του άλλου εξαμήνου. Σίγουρα αυτό συμβάλλει στο να αυξηθεί η διάρκεια σπουδών, όμως ίσως δεν μπορεί να αποτελεί πάντα δικαιολογία.
Όσον αφορά το σχόλιο του panos007, πάλι κατανοώ αυτά που γράφει. Δεν έχω κανένα παράπονο από τη φοιτητική ζωή, ίσα-ίσα που, αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι που γνώρισα, πιθανότατα θα είχα ήδη παρατήσει τη σχολή προ πολλού. Το θέμα είναι ότι δυσκολεύομαι να βρω θετικά στα μαθηματικά. Επίσης, το θέμα με τις κατατακτήριες το σκέφτομαι σοβαρά για το μέλλον, όμως τώρα θέλω καταρχάς να τελειώνω με το Μαθηματικό και να κάνω, σε γενικές γραμμές, κάποιο μεταπτυχιακό ώστε να βρω κάποια δουλειά για αρχή.
Τέλος, όσον αφορά τα μεταπτυχιακά και τους μ.ό., παρατηρώ ότι συχνά δεν εξετάζονται οι γενικοί μ.ό. αλλά οι βαθμοί σε μεμονωμένα μαθήματα που σχετίζονται με το αντικείμενο του μεταπτυχιακού. Για να μιλήσω πιο συγκεκριμένα γι'αυτό, πιστεύω ότι έχω πάει καλύτερα σε μαθήματα που σχετίζονται με διαφορικές εξισώσεις, όμως έχω την εντύπωση ότι τα μεταπτυχιακά που σχετίζονται με αυτό είναι πιο "ακαδημαϊκά" και ταιριάζουν περισσότερο σε όσους θέλουν κάπως να γίνουν καθηγητές πανεπιστημίου ή να ασχοληθούν με την έρευνα. Γενικά φαίνεται ότι υπάρχει μεγαλύτερη τάση οι απόφοιτοι να ασχολούνται, πέρα από τη διδασκαλία, είτε με τα οικονομικά (που με ενδιαφέρουν ελάχιστα έως καθόλου) είτε με πληροφορική, προγραμματισμό κλπ. (που τα ανέχομαι κάπως περισσότερο, αλλά όχι τόσο πολύ).
Σας ευχαριστώ πολύ και πάλι όλους σας για τις απαντήσεις.
Πιστεύω ότι γενικά μπορώ να τελειώσω στο εύλογο χρονικό διάστημα που περιγράφει ο Libertus, όμως ήδη έχει τραβήξει αρκετά η βαλίτσα, οπότε αυτό μπορεί να επηρεάσει ήδη αρνητικά. Για εμένα, δεν υπάρχει το ενδεχόμενο να παρατήσω τη σχολή, όπως είπα αρχικά ακριβώς λόγω της προσπάθειας που έχω καταβάλλει, όμως με προβληματίζει το τι προοπτικές θα έχω για μετά, γιατί ήδη έχω σπουδάσει αρκετά χρόνια. Μου φαίνεται αρκετά δύσκολο να δικαιολογήσω κάπως το ότι σπούδασα τουλάχιστον 6 χρόνια, ακόμα και δεδομένης της δυσκολίας της σχολής (που νομίζω ότι είναι γνωστή γενικά). Δεν έχω κάποια φιλοδοξία να πάω σε κάποιο, υποτίθεται, κορυφαίο πανεπιστήμιο του κόσμου, αλλά σε κάποιο έστω στοιχειωδώς αξιοπρεπές μεταπτυχιακό το οποίο να έχει κάποιο αντίκρυσμα. Επίσης, δεν έχω απορρίψει το καθηγητικό, γιατί έχει και κάποια καλά στοιχεία όπως, για παράδειγμα, το γεγονός ότι δεν περιλαμβάνει το να κάθεσαι όλη μέρα σε ένα γραφείο και να κάνεις πράγματα στον υπολογιστή (όχι ότι θα με πείραζε να το κάνω προφανώς, αν υπήρχε κάτι σχετικό που να με ενδιέφερε). Το κακό, όμως, είναι ότι η δουλειά μου θα ήταν, μεταξύ άλλων, να μάθω στα παιδιά μαθηματικά και να προσπαθήσω να τα κάνουν να τα αγαπήσουν, κάτι που θα ήταν μάλλον δύσκολο να το πετύχω, δεδομένου ότι δεν αρέσουν ούτε σε εμένα.
Όσον αφορά το σχόλιο της Alizoula2, κατανοώ αυτά που γράφει, παρ'όλα αυτά δεν μου φαίνεται παράλογο το να σκέφτεται κανείς τι θα κάνει μετά τις σπουδές του. Σκέφτομαι ότι ίσως είναι αποπροσανατολιστικός για εμένα ο τρόπος που σκέφτομαι, όχι το να σκέφτομαι τι θα κάνω μετά τη σχολή ως τέτοιο, γι'αυτό και είπα να κάνω αυτή την ανάρτηση μήπως βοηθηθώ ώστε να ξεπεράσω τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες μου.
Όσον αφορά το σχόλιο του eukleidhs1821, δεν ισχύει ότι στην Αθήνα είναι πιο εύκολα. Αυτό για τις ιατρικές ισχύει όντως, αλλά στο Μαθηματικό δεν ισχύει αυτή η κατάσταση. Γενικά, σε εμάς τα 12 από τα 14 υποχρεωτικά προσφέρονται και στα δύο εξάμηνα. Όμως, όσον αφορά τα μαθήματα επιλογής που είναι περισσότερα, έχει να γίνει διπλή εξεταστική εδώ και τουλάχιστον 3 χρόνια, ώστε να μπορέσεις να εξεταστείς στα μαθήματα του άλλου εξαμήνου. Σίγουρα αυτό συμβάλλει στο να αυξηθεί η διάρκεια σπουδών, όμως ίσως δεν μπορεί να αποτελεί πάντα δικαιολογία.
Όσον αφορά το σχόλιο του panos007, πάλι κατανοώ αυτά που γράφει. Δεν έχω κανένα παράπονο από τη φοιτητική ζωή, ίσα-ίσα που, αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι που γνώρισα, πιθανότατα θα είχα ήδη παρατήσει τη σχολή προ πολλού. Το θέμα είναι ότι δυσκολεύομαι να βρω θετικά στα μαθηματικά. Επίσης, το θέμα με τις κατατακτήριες το σκέφτομαι σοβαρά για το μέλλον, όμως τώρα θέλω καταρχάς να τελειώνω με το Μαθηματικό και να κάνω, σε γενικές γραμμές, κάποιο μεταπτυχιακό ώστε να βρω κάποια δουλειά για αρχή.
Τέλος, όσον αφορά τα μεταπτυχιακά και τους μ.ό., παρατηρώ ότι συχνά δεν εξετάζονται οι γενικοί μ.ό. αλλά οι βαθμοί σε μεμονωμένα μαθήματα που σχετίζονται με το αντικείμενο του μεταπτυχιακού. Για να μιλήσω πιο συγκεκριμένα γι'αυτό, πιστεύω ότι έχω πάει καλύτερα σε μαθήματα που σχετίζονται με διαφορικές εξισώσεις, όμως έχω την εντύπωση ότι τα μεταπτυχιακά που σχετίζονται με αυτό είναι πιο "ακαδημαϊκά" και ταιριάζουν περισσότερο σε όσους θέλουν κάπως να γίνουν καθηγητές πανεπιστημίου ή να ασχοληθούν με την έρευνα. Γενικά φαίνεται ότι υπάρχει μεγαλύτερη τάση οι απόφοιτοι να ασχολούνται, πέρα από τη διδασκαλία, είτε με τα οικονομικά (που με ενδιαφέρουν ελάχιστα έως καθόλου) είτε με πληροφορική, προγραμματισμό κλπ. (που τα ανέχομαι κάπως περισσότερο, αλλά όχι τόσο πολύ).
Σας ευχαριστώ πολύ και πάλι όλους σας για τις απαντήσεις.
bigbrownfox
Νεοφερμένος
Ο bigbrownfox αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 27 ετών και μας γράφει απο Νέα Σμύρνη (Αττική). Έχει γράψει 5 μηνύματα.
04-05-20
22:11
Καλησπέρα σε όλους. Είμαι επί πτυχίω φοιτητής του Μαθηματικού Αθήνας και διανύω το 6ο έτος σπουδών μου.
Εδώ και ένα (όχι μικρό) χρονικό διάστημα έχω ορισμένες σκέψεις για τη σχολή μου και τις σπουδές μου σε αυτή. Έχω περάσει πάνω από τα μισά μαθήματα της σχολής (συγκεκριμένα 21), μεταξύ αυτών και αρκετά δύσκολα μαθήματα (συγκεκριμένα μου απομένουν 4 υποχρεωτικά μαθήματα και τα υπόλοιπα που μου απομένουν είναι επιλογής από διάφορους καταλόγους μαθημάτων) όμως, ακόμα κι έτσι, έχω ακόμα 15 μαθήματα για το πτυχίο. Ωστόσο, θεωρώ ότι πλέον δεν μου αρέσει καθόλου το αντικείμενο της σχολής μου. Νοιώθω ότι τα εναπομείναντα 15 μαθήματα για το πτυχίο είναι βουνό. Παρ'όλα αυτά, έχω περάσει αρκετά μαθήματα ώστε να μην είμαι σε θέση να παρατήσω τόσο εύκολα τη σχολή προκειμένου να στραφώ σε κάτι άλλο, είτε σε κάποιο άλλο αντικείμενο σπουδών είτε και γενικά σε κάποιο άλλο επάγγελμα.
Γενικά σκέφτομαι ότι η απόκτηση ενός πτυχίου πανεπιστημίου ανοίγει περισσότερες διεξόδους για καλύτερες συνθήκες εργασίας παρά η μη απόκτησή του, γι'αυτό και σκοπεύω να συνεχίσω τις σπουδές μου και να μην παρατήσω τη σχολή. Ωστόσο, αυτό που με προβληματίζει είναι ότι, δεδομένου ότι δεν μου αρέσει το αντικείμενο της σχολής μου, θα πρέπει να εργαστώ σε κάποιον τομέα ο οποίος, στην πραγματικότητα, δεν θα με ευχαριστεί καθόλου. Και όλα αυτά τη στιγμή που όλο και περισσότεροι εργοδότες απαιτούν και μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών, για τα οποία δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν έχω τους βαθμούς ώστε να μπορέσω να μπω σε κάποιο αξιοπρεπές μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών (ο μ.ό. μου μέχρι στιγμής είναι γύρω στο 6), ούτε και κατά πόσο η διάρκεια σπουδών μου θα επηρεάσει αρνητικά τόσο το να μπω σε κάποιο μεταπτυχιακό όσο και την επαγγελματική μου ενασχόληση (προφανώς είναι πολύ δύσκολο να τελειώσω φέτος). Ακόμα και τα μεταπτυχιακά που βρήκα (σε Ελλάδα και εξωτερικό), ύστερα από την έρευνα που έκανα, δεν μου φαίνεται να με γεμίζουν. Νοιώθω, λοιπόν, ιδιαίτερα αγχωμένος όταν σκέφτομαι την προοπτική μετά το Μαθηματικό, ακόμα και αφού πάρω πτυχίο. Σκέφτομαι: θα υπάρξει κάτι το οποίο, ακόμα και αν δεν με ευχαριστεί, τουλάχιστον θα μπορώ να το ανεχτώ;
Ο λόγος που επέλεξα το Μαθηματικό εξαρχής δεν ήταν γιατί μου άρεσαν τα μαθηματικά στο σχολείο (παρόλο που στις Πανελλήνιες έγραψα καλά), αλλά γιατί άκουγα από δω και από κει ότι υπάρχουν πολλές διέξοδοι μετά το Μαθηματικό. Από εκεί και πέρα, όμως, θεωρώ ότι δεν έκανα καλή επιλογή. Μάλιστα, συνειδητοποίησα το πόσο λίγο μου αρέσουν τα μαθηματικά αρκετά αργά, καθώς είχα πίστη ότι όλο και κάποιος κλάδος των μαθηματικών θα με ευχαριστούσε. Θεωρούσα ότι το να περάσω, για παράδειγμα, μαθήματα ανάλυσης ήταν ένα αναγκαίο κακό προκειμένου να πάρω πτυχίο και ότι θα έβρισκα μεγαλύτερη ευχαρίστηση, για παράδειγμα, στα υπολογιστικά μαθηματικά, στις διαφορικές εξισώσεις ή στις πιθανότητες και στην στατιστική. Όμως αυτό τελικά δεν φαίνεται να ισχύει και έχει συμβάλλει στην απογοήτευσή μου για τη σχολή, καθώς δεν πιστεύω ότι με ευχαριστούν ιδιαίτερα ούτε αυτοί οι κλάδοι. Επιπλέον, είχα ακούσει εξαρχής για το ότι το Μαθηματικό είναι μια αρκετά δύσκολη σχολή, όμως δεν είχα συνειδητοποιήσει εξαρχής το βαθμό δυσκολίας της. Ούτε το γεγονός ότι πολλοί καθηγητές είναι παράξενοι. Όλες αυτές οι επιλογές που έκανα θεωρώ ότι μου στέρησαν τη δυνατότητα να σπούδαζα σε κάποια άλλη σχολή, η οποία και πιθανόν να με ενδιέφερε περισσότερο.
Ίσως αυτοί οι προβληματισμοί μου να φαίνονται παράλογοι ή υπερβολικοί. Μου φαίνεται κατανοητό κάποιος να το θεωρήσει αυτό. Παρ'όλα αυτά, είναι κάποιοι προβληματισμοί που τους έχω εδώ και αρκετό καιρό και δυσκολεύομαι να σκεφτώ κάποιο αντίλογο σε όλα αυτά. Θα με βοηθούσε πολύ να μάθω αν κάποιος/α έχει βρεθεί σε παρόμοια θέση με τη σχολή στην οποία σπούδαζε (όχι απαραίτητα στο Μαθηματικό) ή αν συμμεριζόταν ορισμένους (αν όχι όλους) από αυτούς τους προβληματισμούς, καθώς και πώς μπόρεσε να τους υπερβεί.
Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων για την όποια βοήθεια και ζητώ συγγνώμη για την μακροσκελή ανάρτηση.
Εδώ και ένα (όχι μικρό) χρονικό διάστημα έχω ορισμένες σκέψεις για τη σχολή μου και τις σπουδές μου σε αυτή. Έχω περάσει πάνω από τα μισά μαθήματα της σχολής (συγκεκριμένα 21), μεταξύ αυτών και αρκετά δύσκολα μαθήματα (συγκεκριμένα μου απομένουν 4 υποχρεωτικά μαθήματα και τα υπόλοιπα που μου απομένουν είναι επιλογής από διάφορους καταλόγους μαθημάτων) όμως, ακόμα κι έτσι, έχω ακόμα 15 μαθήματα για το πτυχίο. Ωστόσο, θεωρώ ότι πλέον δεν μου αρέσει καθόλου το αντικείμενο της σχολής μου. Νοιώθω ότι τα εναπομείναντα 15 μαθήματα για το πτυχίο είναι βουνό. Παρ'όλα αυτά, έχω περάσει αρκετά μαθήματα ώστε να μην είμαι σε θέση να παρατήσω τόσο εύκολα τη σχολή προκειμένου να στραφώ σε κάτι άλλο, είτε σε κάποιο άλλο αντικείμενο σπουδών είτε και γενικά σε κάποιο άλλο επάγγελμα.
Γενικά σκέφτομαι ότι η απόκτηση ενός πτυχίου πανεπιστημίου ανοίγει περισσότερες διεξόδους για καλύτερες συνθήκες εργασίας παρά η μη απόκτησή του, γι'αυτό και σκοπεύω να συνεχίσω τις σπουδές μου και να μην παρατήσω τη σχολή. Ωστόσο, αυτό που με προβληματίζει είναι ότι, δεδομένου ότι δεν μου αρέσει το αντικείμενο της σχολής μου, θα πρέπει να εργαστώ σε κάποιον τομέα ο οποίος, στην πραγματικότητα, δεν θα με ευχαριστεί καθόλου. Και όλα αυτά τη στιγμή που όλο και περισσότεροι εργοδότες απαιτούν και μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών, για τα οποία δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν έχω τους βαθμούς ώστε να μπορέσω να μπω σε κάποιο αξιοπρεπές μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών (ο μ.ό. μου μέχρι στιγμής είναι γύρω στο 6), ούτε και κατά πόσο η διάρκεια σπουδών μου θα επηρεάσει αρνητικά τόσο το να μπω σε κάποιο μεταπτυχιακό όσο και την επαγγελματική μου ενασχόληση (προφανώς είναι πολύ δύσκολο να τελειώσω φέτος). Ακόμα και τα μεταπτυχιακά που βρήκα (σε Ελλάδα και εξωτερικό), ύστερα από την έρευνα που έκανα, δεν μου φαίνεται να με γεμίζουν. Νοιώθω, λοιπόν, ιδιαίτερα αγχωμένος όταν σκέφτομαι την προοπτική μετά το Μαθηματικό, ακόμα και αφού πάρω πτυχίο. Σκέφτομαι: θα υπάρξει κάτι το οποίο, ακόμα και αν δεν με ευχαριστεί, τουλάχιστον θα μπορώ να το ανεχτώ;
Ο λόγος που επέλεξα το Μαθηματικό εξαρχής δεν ήταν γιατί μου άρεσαν τα μαθηματικά στο σχολείο (παρόλο που στις Πανελλήνιες έγραψα καλά), αλλά γιατί άκουγα από δω και από κει ότι υπάρχουν πολλές διέξοδοι μετά το Μαθηματικό. Από εκεί και πέρα, όμως, θεωρώ ότι δεν έκανα καλή επιλογή. Μάλιστα, συνειδητοποίησα το πόσο λίγο μου αρέσουν τα μαθηματικά αρκετά αργά, καθώς είχα πίστη ότι όλο και κάποιος κλάδος των μαθηματικών θα με ευχαριστούσε. Θεωρούσα ότι το να περάσω, για παράδειγμα, μαθήματα ανάλυσης ήταν ένα αναγκαίο κακό προκειμένου να πάρω πτυχίο και ότι θα έβρισκα μεγαλύτερη ευχαρίστηση, για παράδειγμα, στα υπολογιστικά μαθηματικά, στις διαφορικές εξισώσεις ή στις πιθανότητες και στην στατιστική. Όμως αυτό τελικά δεν φαίνεται να ισχύει και έχει συμβάλλει στην απογοήτευσή μου για τη σχολή, καθώς δεν πιστεύω ότι με ευχαριστούν ιδιαίτερα ούτε αυτοί οι κλάδοι. Επιπλέον, είχα ακούσει εξαρχής για το ότι το Μαθηματικό είναι μια αρκετά δύσκολη σχολή, όμως δεν είχα συνειδητοποιήσει εξαρχής το βαθμό δυσκολίας της. Ούτε το γεγονός ότι πολλοί καθηγητές είναι παράξενοι. Όλες αυτές οι επιλογές που έκανα θεωρώ ότι μου στέρησαν τη δυνατότητα να σπούδαζα σε κάποια άλλη σχολή, η οποία και πιθανόν να με ενδιέφερε περισσότερο.
Ίσως αυτοί οι προβληματισμοί μου να φαίνονται παράλογοι ή υπερβολικοί. Μου φαίνεται κατανοητό κάποιος να το θεωρήσει αυτό. Παρ'όλα αυτά, είναι κάποιοι προβληματισμοί που τους έχω εδώ και αρκετό καιρό και δυσκολεύομαι να σκεφτώ κάποιο αντίλογο σε όλα αυτά. Θα με βοηθούσε πολύ να μάθω αν κάποιος/α έχει βρεθεί σε παρόμοια θέση με τη σχολή στην οποία σπούδαζε (όχι απαραίτητα στο Μαθηματικό) ή αν συμμεριζόταν ορισμένους (αν όχι όλους) από αυτούς τους προβληματισμούς, καθώς και πώς μπόρεσε να τους υπερβεί.
Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων για την όποια βοήθεια και ζητώ συγγνώμη για την μακροσκελή ανάρτηση.