bigbrownfox
Νεοφερμένος
Ο bigbrownfox αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 27 ετών και μας γράφει απο Νέα Σμύρνη (Αττική). Έχει γράψει 5 μηνύματα.
05-05-20
10:31
ΜΙΘΕ; Ή ΙΦΕ όπως το λένε τώρα πια; Ιστορία και Φιλοσοφία της Επιστήμης.
Σε σχέση τώρα με διαφορικές εξισώσεις, αριθμητικές αναλύσεις κ.λπ., θα το έκανες επειδή σε ενδιαφέρει ή επειδή έτσι δε θα νιώθεις ότι πέταξες 6-7 χρόνια από τη ζωή σου; (που, για εμένα, δεν τα πέταξες γιατί έκανες τον κόπο να σπουδάσεις κάτι, αλλά αυτά είναι υποκειμενικά ζητήματα) Σεβαστός κάθε λόγος, απλά είναι καλό να έχεις όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται στο μυαλό σου τις αιτίες που σε ωθούν σε διάφορες κινήσεις στη ζωή σου.
Η αλήθεια είναι ότι το σκέφτομαι πράγματι, αλλά με απασχολεί το ζήτημα της επαγγελματικής αποκατάστασης. Δεν γνωρίζω τι επαγγελματικές διέξοδοι υπάρχουν μετά από αυτό. Νομίζω ότι αυτό που θέλω, όπως και οι περισσότεροι, είναι να έχω μια αξιοπρεπή δουλειά και ζωή, χωρίς να με απασχολεί να γίνω πάμπλουτος. Συνεπώς, δεν είμαι σίγουρος αν ένα μεταπτυχιακό από το ΙΦΕ μπορεί να το κάνει αυτό.
Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σου, αυτός ο κλάδος για εμένα είναι κάπως πιο ανεκτός για να ασχοληθώ με αυτόν, σε σχέση με άλλους. Πήγα, άλλωστε, καλά τόσο στο μάθημα Διαφορικές Εξισώσεις όσο και σε άλλα μαθήματα σχετικά με αυτό. Δεν ξέρω αν απαντά καθόλου στην ερώτησή σου.
bigbrownfox
Νεοφερμένος
Ο bigbrownfox αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 27 ετών και μας γράφει απο Νέα Σμύρνη (Αττική). Έχει γράψει 5 μηνύματα.
05-05-20
00:49
Να ρωτήσω εγώ κάτι τώρα. Εσύ, πέρα από τα μαθηματικά - που δε σε ενδιαφέρουν -, ξέρεις τι ακριβώς σε ενδιαφέρει; Εννοώ, έχεις βρει 2-3 γνωστικά αντικείμενα που να λες «Α, εδώ είμαστε» ή απλώς ξέρεις ως τώρα τι δε σου αρέσει;
Γιατί, είναι πολύ δύσκολο να κάνεις μια αλλαγή και να φύγεις από εκεί που είσαι αν δεν ξέρεις που θες να καταλήξεις - άσχετα με το αν, τελικά, θα καταλήξεις εκεί.
Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου. Είναι σωστό το ερώτημα που θέτεις.
Τα ενδιαφέροντά μου τελευταία όχι απλά δεν έχουν σχέση με τα μαθηματικά, αλλά δεν έχουν ούτε καν σχέση με τις θετικές επιστήμες εν γένει. Προσωπικά βρίσκω περισσότερο ενδιαφέρον στις κοινωνικές/ανθρωπιστικές επιστήμες, αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί δρόμοι που να συνδέουν τα μαθηματικά με αυτά. Είναι ίσως κάτι που έχει περισσότερο νόημα για δεύτερο πτυχίο παρά για μεταπτυχιακό.
Από εκεί και πέρα επειδή, όπως, είπα, δεν είμαι προφανώς σε θέση να παρατήσω τις σπουδές στο Μαθηματικό και επειδή δεν βλέπω κάποια σύνδεση των σπουδών μου με τα ενδιαφέροντά μου, ίσως θα πρέπει να ψάξω και για άλλες εναλλακτικές. Οι προτάσεις του nPb έχουν πράγματι πολύ ενδιαφέρον, ομολογώ ότι δεν γνώριζα για τα εν λόγω αντικείμενα και ενδεχομένως να ήταν πιο ανεκτά για εμένα. Ειδικά, δε, όσον αφορά τους εκπαιδευτικούς στη Βρετανία, έχω ακούσει ότι γενικά υπάρχει μεγάλη προσφορά και ψάχνουν για εκπαιδευτικούς ακόμα και από το εξωτερικό. Παρ'όλα αυτά, ισχύουν αυτά που είπα παραπάνω για τη διδασκαλία. Όπως και να'χει, τον ευχαριστώ για τις προτάσεις του, είναι πολύ χρήσιμες.
bigbrownfox
Νεοφερμένος
Ο bigbrownfox αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 27 ετών και μας γράφει απο Νέα Σμύρνη (Αττική). Έχει γράψει 5 μηνύματα.
04-05-20
22:11
Καλησπέρα σε όλους. Είμαι επί πτυχίω φοιτητής του Μαθηματικού Αθήνας και διανύω το 6ο έτος σπουδών μου.
Εδώ και ένα (όχι μικρό) χρονικό διάστημα έχω ορισμένες σκέψεις για τη σχολή μου και τις σπουδές μου σε αυτή. Έχω περάσει πάνω από τα μισά μαθήματα της σχολής (συγκεκριμένα 21), μεταξύ αυτών και αρκετά δύσκολα μαθήματα (συγκεκριμένα μου απομένουν 4 υποχρεωτικά μαθήματα και τα υπόλοιπα που μου απομένουν είναι επιλογής από διάφορους καταλόγους μαθημάτων) όμως, ακόμα κι έτσι, έχω ακόμα 15 μαθήματα για το πτυχίο. Ωστόσο, θεωρώ ότι πλέον δεν μου αρέσει καθόλου το αντικείμενο της σχολής μου. Νοιώθω ότι τα εναπομείναντα 15 μαθήματα για το πτυχίο είναι βουνό. Παρ'όλα αυτά, έχω περάσει αρκετά μαθήματα ώστε να μην είμαι σε θέση να παρατήσω τόσο εύκολα τη σχολή προκειμένου να στραφώ σε κάτι άλλο, είτε σε κάποιο άλλο αντικείμενο σπουδών είτε και γενικά σε κάποιο άλλο επάγγελμα.
Γενικά σκέφτομαι ότι η απόκτηση ενός πτυχίου πανεπιστημίου ανοίγει περισσότερες διεξόδους για καλύτερες συνθήκες εργασίας παρά η μη απόκτησή του, γι'αυτό και σκοπεύω να συνεχίσω τις σπουδές μου και να μην παρατήσω τη σχολή. Ωστόσο, αυτό που με προβληματίζει είναι ότι, δεδομένου ότι δεν μου αρέσει το αντικείμενο της σχολής μου, θα πρέπει να εργαστώ σε κάποιον τομέα ο οποίος, στην πραγματικότητα, δεν θα με ευχαριστεί καθόλου. Και όλα αυτά τη στιγμή που όλο και περισσότεροι εργοδότες απαιτούν και μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών, για τα οποία δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν έχω τους βαθμούς ώστε να μπορέσω να μπω σε κάποιο αξιοπρεπές μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών (ο μ.ό. μου μέχρι στιγμής είναι γύρω στο 6), ούτε και κατά πόσο η διάρκεια σπουδών μου θα επηρεάσει αρνητικά τόσο το να μπω σε κάποιο μεταπτυχιακό όσο και την επαγγελματική μου ενασχόληση (προφανώς είναι πολύ δύσκολο να τελειώσω φέτος). Ακόμα και τα μεταπτυχιακά που βρήκα (σε Ελλάδα και εξωτερικό), ύστερα από την έρευνα που έκανα, δεν μου φαίνεται να με γεμίζουν. Νοιώθω, λοιπόν, ιδιαίτερα αγχωμένος όταν σκέφτομαι την προοπτική μετά το Μαθηματικό, ακόμα και αφού πάρω πτυχίο. Σκέφτομαι: θα υπάρξει κάτι το οποίο, ακόμα και αν δεν με ευχαριστεί, τουλάχιστον θα μπορώ να το ανεχτώ;
Ο λόγος που επέλεξα το Μαθηματικό εξαρχής δεν ήταν γιατί μου άρεσαν τα μαθηματικά στο σχολείο (παρόλο που στις Πανελλήνιες έγραψα καλά), αλλά γιατί άκουγα από δω και από κει ότι υπάρχουν πολλές διέξοδοι μετά το Μαθηματικό. Από εκεί και πέρα, όμως, θεωρώ ότι δεν έκανα καλή επιλογή. Μάλιστα, συνειδητοποίησα το πόσο λίγο μου αρέσουν τα μαθηματικά αρκετά αργά, καθώς είχα πίστη ότι όλο και κάποιος κλάδος των μαθηματικών θα με ευχαριστούσε. Θεωρούσα ότι το να περάσω, για παράδειγμα, μαθήματα ανάλυσης ήταν ένα αναγκαίο κακό προκειμένου να πάρω πτυχίο και ότι θα έβρισκα μεγαλύτερη ευχαρίστηση, για παράδειγμα, στα υπολογιστικά μαθηματικά, στις διαφορικές εξισώσεις ή στις πιθανότητες και στην στατιστική. Όμως αυτό τελικά δεν φαίνεται να ισχύει και έχει συμβάλλει στην απογοήτευσή μου για τη σχολή, καθώς δεν πιστεύω ότι με ευχαριστούν ιδιαίτερα ούτε αυτοί οι κλάδοι. Επιπλέον, είχα ακούσει εξαρχής για το ότι το Μαθηματικό είναι μια αρκετά δύσκολη σχολή, όμως δεν είχα συνειδητοποιήσει εξαρχής το βαθμό δυσκολίας της. Ούτε το γεγονός ότι πολλοί καθηγητές είναι παράξενοι. Όλες αυτές οι επιλογές που έκανα θεωρώ ότι μου στέρησαν τη δυνατότητα να σπούδαζα σε κάποια άλλη σχολή, η οποία και πιθανόν να με ενδιέφερε περισσότερο.
Ίσως αυτοί οι προβληματισμοί μου να φαίνονται παράλογοι ή υπερβολικοί. Μου φαίνεται κατανοητό κάποιος να το θεωρήσει αυτό. Παρ'όλα αυτά, είναι κάποιοι προβληματισμοί που τους έχω εδώ και αρκετό καιρό και δυσκολεύομαι να σκεφτώ κάποιο αντίλογο σε όλα αυτά. Θα με βοηθούσε πολύ να μάθω αν κάποιος/α έχει βρεθεί σε παρόμοια θέση με τη σχολή στην οποία σπούδαζε (όχι απαραίτητα στο Μαθηματικό) ή αν συμμεριζόταν ορισμένους (αν όχι όλους) από αυτούς τους προβληματισμούς, καθώς και πώς μπόρεσε να τους υπερβεί.
Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων για την όποια βοήθεια και ζητώ συγγνώμη για την μακροσκελή ανάρτηση.
Εδώ και ένα (όχι μικρό) χρονικό διάστημα έχω ορισμένες σκέψεις για τη σχολή μου και τις σπουδές μου σε αυτή. Έχω περάσει πάνω από τα μισά μαθήματα της σχολής (συγκεκριμένα 21), μεταξύ αυτών και αρκετά δύσκολα μαθήματα (συγκεκριμένα μου απομένουν 4 υποχρεωτικά μαθήματα και τα υπόλοιπα που μου απομένουν είναι επιλογής από διάφορους καταλόγους μαθημάτων) όμως, ακόμα κι έτσι, έχω ακόμα 15 μαθήματα για το πτυχίο. Ωστόσο, θεωρώ ότι πλέον δεν μου αρέσει καθόλου το αντικείμενο της σχολής μου. Νοιώθω ότι τα εναπομείναντα 15 μαθήματα για το πτυχίο είναι βουνό. Παρ'όλα αυτά, έχω περάσει αρκετά μαθήματα ώστε να μην είμαι σε θέση να παρατήσω τόσο εύκολα τη σχολή προκειμένου να στραφώ σε κάτι άλλο, είτε σε κάποιο άλλο αντικείμενο σπουδών είτε και γενικά σε κάποιο άλλο επάγγελμα.
Γενικά σκέφτομαι ότι η απόκτηση ενός πτυχίου πανεπιστημίου ανοίγει περισσότερες διεξόδους για καλύτερες συνθήκες εργασίας παρά η μη απόκτησή του, γι'αυτό και σκοπεύω να συνεχίσω τις σπουδές μου και να μην παρατήσω τη σχολή. Ωστόσο, αυτό που με προβληματίζει είναι ότι, δεδομένου ότι δεν μου αρέσει το αντικείμενο της σχολής μου, θα πρέπει να εργαστώ σε κάποιον τομέα ο οποίος, στην πραγματικότητα, δεν θα με ευχαριστεί καθόλου. Και όλα αυτά τη στιγμή που όλο και περισσότεροι εργοδότες απαιτούν και μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών, για τα οποία δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν έχω τους βαθμούς ώστε να μπορέσω να μπω σε κάποιο αξιοπρεπές μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών (ο μ.ό. μου μέχρι στιγμής είναι γύρω στο 6), ούτε και κατά πόσο η διάρκεια σπουδών μου θα επηρεάσει αρνητικά τόσο το να μπω σε κάποιο μεταπτυχιακό όσο και την επαγγελματική μου ενασχόληση (προφανώς είναι πολύ δύσκολο να τελειώσω φέτος). Ακόμα και τα μεταπτυχιακά που βρήκα (σε Ελλάδα και εξωτερικό), ύστερα από την έρευνα που έκανα, δεν μου φαίνεται να με γεμίζουν. Νοιώθω, λοιπόν, ιδιαίτερα αγχωμένος όταν σκέφτομαι την προοπτική μετά το Μαθηματικό, ακόμα και αφού πάρω πτυχίο. Σκέφτομαι: θα υπάρξει κάτι το οποίο, ακόμα και αν δεν με ευχαριστεί, τουλάχιστον θα μπορώ να το ανεχτώ;
Ο λόγος που επέλεξα το Μαθηματικό εξαρχής δεν ήταν γιατί μου άρεσαν τα μαθηματικά στο σχολείο (παρόλο που στις Πανελλήνιες έγραψα καλά), αλλά γιατί άκουγα από δω και από κει ότι υπάρχουν πολλές διέξοδοι μετά το Μαθηματικό. Από εκεί και πέρα, όμως, θεωρώ ότι δεν έκανα καλή επιλογή. Μάλιστα, συνειδητοποίησα το πόσο λίγο μου αρέσουν τα μαθηματικά αρκετά αργά, καθώς είχα πίστη ότι όλο και κάποιος κλάδος των μαθηματικών θα με ευχαριστούσε. Θεωρούσα ότι το να περάσω, για παράδειγμα, μαθήματα ανάλυσης ήταν ένα αναγκαίο κακό προκειμένου να πάρω πτυχίο και ότι θα έβρισκα μεγαλύτερη ευχαρίστηση, για παράδειγμα, στα υπολογιστικά μαθηματικά, στις διαφορικές εξισώσεις ή στις πιθανότητες και στην στατιστική. Όμως αυτό τελικά δεν φαίνεται να ισχύει και έχει συμβάλλει στην απογοήτευσή μου για τη σχολή, καθώς δεν πιστεύω ότι με ευχαριστούν ιδιαίτερα ούτε αυτοί οι κλάδοι. Επιπλέον, είχα ακούσει εξαρχής για το ότι το Μαθηματικό είναι μια αρκετά δύσκολη σχολή, όμως δεν είχα συνειδητοποιήσει εξαρχής το βαθμό δυσκολίας της. Ούτε το γεγονός ότι πολλοί καθηγητές είναι παράξενοι. Όλες αυτές οι επιλογές που έκανα θεωρώ ότι μου στέρησαν τη δυνατότητα να σπούδαζα σε κάποια άλλη σχολή, η οποία και πιθανόν να με ενδιέφερε περισσότερο.
Ίσως αυτοί οι προβληματισμοί μου να φαίνονται παράλογοι ή υπερβολικοί. Μου φαίνεται κατανοητό κάποιος να το θεωρήσει αυτό. Παρ'όλα αυτά, είναι κάποιοι προβληματισμοί που τους έχω εδώ και αρκετό καιρό και δυσκολεύομαι να σκεφτώ κάποιο αντίλογο σε όλα αυτά. Θα με βοηθούσε πολύ να μάθω αν κάποιος/α έχει βρεθεί σε παρόμοια θέση με τη σχολή στην οποία σπούδαζε (όχι απαραίτητα στο Μαθηματικό) ή αν συμμεριζόταν ορισμένους (αν όχι όλους) από αυτούς τους προβληματισμούς, καθώς και πώς μπόρεσε να τους υπερβεί.
Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων για την όποια βοήθεια και ζητώ συγγνώμη για την μακροσκελή ανάρτηση.