Memetchi
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Memetchi αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 26 ετών και Απόφοιτος. Έχει γράψει 1,496 μηνύματα.
04-10-19
14:24
1) Είναι 3ετής φοίτησης γιατί τα περισσότερα είναι παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων και πάνε με το δικό τους σύστημα σπουδών. Γενικότερα οι περισσότερες χώρες συνηθίζουν να έχουν 3ετής προγράμματα, ότι το δικό μας σύστημα έχει 4ετής δεν σημαίνει τίποτα απολύτως. Άλλωστε μην γελιόμαστε, πολλές φορές ακόμα και στα δικά μας 4ετή, τα μαθήματα που διδάσκονται πολλές φορές διαφέρουν πάρα πολύ σε αριθμό ανά τμήμα. Εγώ που τελείωσα την Γαλλική είχα να περάσω 58 μαθήματα σε 4 χρόνια ενώ ακριβώς δίπλα η Ιταλική έχει μόλις 40. Δύο τόσο παρεμφερείς σχολές και παρόλα αυτά υπάρχει διαφορά σχεδόν 20 μαθημάτων, δηλαδή αυτοί πήραν λιγότερες γνώσεις ως ξένη φιλολογία; Ο ίδιος αριθμός μαθημάτων βγαίνει και σε 3 έτη, αν το προβλημά μας είναι η ύλη (που δεν είναι) και τα ξένα πανεπιστήμια το έχουν αποδείξει.1. Τα κολλέγια συνήθως είναι 3ετούς εκπαίδευσης. Τα πανεπιστημιακά τμήματα είναι κατ' ελάχιστον 4ετούς. Ναι αναγνωρίζω ότι τώρα που και τα ΤΕΙ "πανεπιστημιοποιήθηκαν" και ακόμα και από την μετατροπή τους σε 4ετούς φοίτησης πριν από χρόνια αυτό για πολλά τμήματα είναι και παραμένει περιττό, αλλά μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Δεν μπορείς συνήθως να αφομοιώσεις ύλη που αντιστοιχεί σε 4 και 5 χρόνια σε ένα πανεπιστημιακό τμήμα, σε 3, ακόμα και αν το κολλέγιο φυσάει.
2. Το να πας σε δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο είναι επιλογή δική σου (ή αν θες να το δούμε κατ' επέκταση, των γονέων σου). Η συγκεκριμένη επιλογή δεν επηρεάζει το επαγγελματικό σου μέλλον άμεσα, δεν σε ρίχνει ή σε ανεβάζει στο βιογραφικό αν το απολυτήριο γράφει Αρσάκειο ή Λύκειο Πέρα Ραχούλας κλπ. Οπότε άτοπη η σύγκριση δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης μεταξύ δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας.
3. Η είσοδος στο κολλέγιο δεν πληροί συνήθως ούτε τα ελάχιστα στάνταρ πέραν της οικονομικής δυνατότητας, εν αντιθέσει με τα πανεπιστήμια που υπάρχει κάποιου είδους αξιολόγηση, διαβάθμιση και κατάταξη των υποψηφίων (το αν το σύστημα είναι σαθρό ή όχι, είναι μια άλλη συζήτηση και όχι της παρούσης). Ας είμαστε ρεαλιστές, μιλάμε για Ελλάδα: δεν μπορείς να περιμένεις από τον μέσο μαθητή που έχει από πίσω του τον μέσο γονιό, ότι αν έχει την δυνατότητα να εισαχθεί σε κολλέγιο και να βγει σε 3 χρόνια με ισότιμα αναγνωρισμένο πτυχίο, θα διαλέξει να γίνει βοηθός φαρμακοποιού αντί για νομικός (τυχαία παραδείγματα).
4. Ακριβώς επειδή το κολλέγιο είναι ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση, δημιουργείται αμέσως οικονομική και ταξική ανισότητα. Πέραν του αυτονόητου που θεωρούμε ότι όπου πληρώνεις σε προσέχουν και περισσότερο, θίγω το εξής: ο Χ φοιτητής πέρασε στο Α τμήμα, ο Υ φοιτητής ήθελε το ίδιο τμήμα, δεν τα κατάφερε και παρακολουθεί κάτι παρεμφερές στο Β κολλέγιο. Γιατί ο δεύτερος είναι πιο μάγκας και μέσα σε 3 χρόνια θα έχει ένα πτυχίο που ο άλλος θα φτύσει αίμα και τουλάχιστον 1 χρόνο παραπάνω για να το αποκτήσει, πιθανότατα και με χαμηλότερο βαθμό; Επειδή ο άλλος τα φύσαγε;
2) Καθόλου άτοπη σύγκριση. Το ανέφερα γιατί είναι της ίδιας λογικής. Εφόσον η ιδιωτική πρωτοβάθμια/δευτεροβάθμια έχει νομικά την ίδια ισχύ με την δημόσια γιατί να διαφέρει η τριτοβάθμια; Πως γίνεται το κράτος και γενικότερα ο κόσμος να λέει ότι δεν τα εμπιστεύεται ξαφνικά; [font=Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]Ειδικά αν [/font][font=Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]σκεφτούμε το πως ακόμα και η δημόσιά τριτοβάθμια λειτουργεί σαν ιδιωτική όσο αναφορά το θέμα της αυτονομίας να κάνει ότι θέλει και να προσαρμόζει τα προγράμματα[/font][font=Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif] σπουδών όπως θέλει (όπως με το παράδειγμα που έδωσα και πιο πάνω).[/font] Δηλαδή τόσα χρόνια άφηνε την βάση της εκπαιδευσής τόσων παιδών σε αναξιόπιστα ιδρύματα κια θυμήθηκε να νοιαστεί για την επιστημονική τους κατάρτιση; Γιατί να λέμε ότι δεν επιρρεάζει άμεσα το μέλλον τους αυτό με αφήνει να καταλάβω
3) Το ότι δεν υπάρχει αυτή την στιγμή στάνταρ που λες είναι γιατί είναι που είναι ακριβά, αν υπήρχε κάτι τέτοιο δεν θα πήγαινε κανείς. Χρειάζονται κόσμο. Ακριβώς επειδή κανείς δεν θέλει ένα πτυχίο υποβαθμισμένο από το κράτος και την κοινωνία ενώ έχει χρυσοπληρωθεί, η μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών τους καταλήγει να είναι από αυτούς που απλά δεν μπόρεσαν για διαφόρους λόγους να μπουν στο δημόσιο. Δεν έχει έρθει η ώρα να ακολουθήσουμε λίγο τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες και να εχουμε σοβαρά ιδιωτικά που θα προσελκύουν περισσότερους φοιτητές που δεν θα φοβούνται ότι οι κόποι τους δεν θα ανγνωριστούν και θα φέρνουν ακόμα και ξένους (με αγγλόφωνα προγράμματα φυσικά) ώστε να υπάρχει ζήτηση και να μπουν και τα ανάλογα στάνταρτς;
Ας είμαστε ρεαλιστές, μιλάμε για Ελλάδα: δεν μπορείς να περιμένεις από τον μέσο μαθητή που έχει από πίσω του τον μέσο γονιό, ότι αν έχει την δυνατότητα να εισαχθεί σε κολλέγιο και να βγει σε 3 χρόνια με ισότιμα αναγνωρισμένο πτυχίο, θα διαλέξει να γίνει βοηθός φαρμακοποιού αντί για νομικός (τυχαία παραδείγματα).
Ας διαλέξει να γίνει ότι θέλει. Δηλαδή επειδή ένας αντίστοιχος μαθητής έμαθε παπαγαλία 10 τόμους βιβλία είναι πιο ικανός να σπουδάσει νομική; Από την στιγμή που θα μπουν τα στάνταρτς που ζήτησες πιο πάνω ο μέσος μαθητής δεν θα είναι εύκολο να μπει ούτε σε ιδιωτικά όπως και να έχει. Αυτά πάνε αναλογικά, δεν μπορείς να περιμένεις να φοιτούν οι καλύτεροι των καλυτέρων όταν εμείς οι ίδιοι έχουμε τα ιδιωτικά του κλότσου και του μπάτσου.
4) Με την ίδια λογική γιατί κάποιος να πάει στην Γαλλία, σε δημόσιο πανεπιστήμιο και να βγάλει ένα ισάξιο (αναγνωρισμένο στην Ελλάδα από τον ΔΟΑΤΑΠ) πανεπιστήμιο σε 3 χρόνια και να γυρίσει κύριος εδώ με όλα τα προσόντα ενώ ο άλλος θα φτύσει αίμα και τουλάχιστον 1 χρόνο παραπάνω για να το αποκτήσει, πιθανότατα και με χαμηλότερο βαθμό; Επειδή ο άλλος τα φύσαγε; Αυτό δεν είναι ταξική ανισότητα; Ιδιωτικοί και δημόσιοι φορείς υπάρχουν παντού. Αν αλλάξουν όλα αυτά που είπαμε πιο πάνω θα αλλάξει και η νοοτροπία των ιδιωτικών. Αν είχαν κόσμο να είσαι σίγουρη θα ήταν δέκα φορές πιο αυστηροί με τις βαθμολογίες γιατί θα λέγανε " εμείς είμαστε παράρτημα του τάδε Αμερικάνικου πανεπιστημίου, δεν μπορούμε να μοιράζουμε έτσι πτυχία" και ας το χρυσοπλήρωνες, όπως ακριβώς γίνεται και στα μεγάλα ξένα ιδιωτικά που αν δεν βγάλεις τον ανάλογο μέσο όρο σκασίλα τους αν πληρώνεις, μια χαρά σε κόβουν... η λίστα με τους φοιτητές στην αναμονή είναι τεράστιά για να νοιαστούν. Και στην τελική αν θέλουμε όντως να είμαστε ρεαλιστές, πιο πολλά δίνουν οι γονείς για να φοιτήσουν τα παιδιά τους σε τμήματα άλλων πόλεων (που πολλές φορές δεν τα θέλουν καν) από αυτά που θα έδιναν σε ιδιωτικά, όπως επίσης σχεδόν τα ίδια θα έδιναν για να φοιτήσουν σε δημόσιο του εξωτερικού. Όλοι αυτοί που στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν το φυσάνε;
Αυτή η χαζή νοοτροπία μας έχει φάει. Στην πρωτοβάθμια/δευτεροβάθμια οι γονείς θα έκαναν τα πάντα για να στείλουν το παιδί τους σε ιδιωτικό (γιατί φυσικά νομίζουν ότι γίνεται καλύτερη δουλειά) ενώ στην τριτοβάθμια το αποφεύγουν όσο δεν πάει. Ενώ την ίδια στιμγή υπάρχει η αντιτιφατική νοοτροπία στην Ελλάδα που λέει ότι οι καθηγητές του δημοσίου τα έχουν όλα γραμμένα... Βγάλε άκρη...