Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
28-09-19
14:50
4) Προσωπικά έχω πεί οτι οι ακαδημαικές επιδόσεις δεν πρέπει να επηρεάζονται απο άλλες ασχολίες του μαθητή .
Δεν μπορώ να πληρώνω π.χ. μάγειρα ο οποίος δεν είναι αρκετά καλός και να μου λένε ναι αλλά είναι εξαιρετικός ζωγράφος,έχει κερδίσει πολλά βραβεία και να πω "αα εντάξει,δώστου παραπάνω μόρια για πεδία που απαιτούν εντελώς διαφορετικές ικανότητες ". Εδώ καλά καλά χέστηκε η αγορά εαν έχεις τελειώσει δύο πτυχία εαν το ένα είναι άσχετο με το άλλο και κάνεις αίτηση κάπου που χρειάζονται το ένα απο τα δύο,εκεί θα κολλάνε ; Αυτο δεν προωθεί το diversity, το καταστρέφει . Όπως επίσης το σχολείο εννοείται οτι έχει να προσφέρει πολλά ακόμα και σε έναν αθλητή ή καλλιτέχνη. Δεν έχει σημασία ποιές οι πολιτικές σου πεποιθήσεις,εαν δουλεύεις καλύτερα με τα χέρια παρά με το μυαλό,εαν είσαι τρελός,εαν βαριέσαι ή οχι,εαν συμφωνείς με κάποιες σκέψεις ή οχι,γιατί πολύ απλά η φύση και η κοινωνία δεν νοιάζεται(ιδίως η πρώτη) . Είναι αυτή που θα επικρατήσει και οφείλουν όλοι να την κατανοήσουν σε ένα έστω στοιχειώδες επίπεδο καθώς θα αποτελούν πάντα μέρος της . Διαφορετικά γεμίζουμε με άτομα που είτε αφήνουν τον σκύλο τους να φάει το μωρό τους,είτε που προκαλούν ατύχημα λόγω βλακείας και λένε "Δεν ήξερα,δεν ήμουν ενημερωμένος,δεν έπαιρνα τα γράμματα" και άλλες τέτοιες δικαιολογίες .
5)Για τα βιβλία τι να πει κανείς,όλοι την ίδια απορία έχουμε,υπάρχει κάποιο πρακτικό πρόβλημα,και εαν ναι ποιο είναι ; Υπάρχει βαρεμάρα να ασχοληθεί κάποιος υπεύθυνος για το θέμα ; Ουδείς γνωρίζει . Το μόνο σίγουρο είναι οτι έχει ειπωθεί πολλές φορές οτι είναι παλιά,έχουν λάθη και δεν ανταποκρίνονται στον βαθμό δυσκολίας των εξεταζόμενων μαθημάτων .
7) Ποιο είναι το πρόβλημα οι παραπάνω ειδικότητες να διδάξουν τα μαθήματα που αναφέρονται ;
Μαθηματικά σε λυκειακό επίπεδο μπορεί να διδάξει κάθε θετικός επιστήμονας σχεδόν,και χημεία ,εαν δεν μπορεί να την διδάξει ο χημικός μηχανικός(και ο φυσικός) ποιός άλλος μπορεί ;
Για το 4), η αλήθεια είναι ότι τα επιπλέον μόρια είναι ο πλέον αναποτελεσματικός τρόπος να βοηθηθεί ένας μαθητής που είναι, λ.χ. αθλητής. Αλλά, ας πούμε, γιατί να πρέπει μία μαθήτριά μου, δευτεραθλήτρια στο Tae-kwon-do να εξεταστεί μόνο σε μαθήματα που, ναι μεν της παρέχουν γενική παιδεία, αλλά και με το μόνο που γίνεται στο σχολείο σε σχέση με τα ενδιαφέροντά της είναι η μία ώρα γυμναστική την εβδομάδα στη Γ' λυκείου; Τέτοιους χαρισματικούς ανθρώπους τους αφήνουμε λίγο απ' έξω. Σε μεγαλύτερο βαθμό, γιατί ένας γνωστός μου και προπονητής φίλου να πρέπει, για να κατέβει στα προκριματικά των Ολυμπιακών του Ρίο το 2016 να δουλεύει και 8-10 ως μάστορας (υδραυλικός); Νομίζω ότι η υποβάθμιση του αθλητισμού (και όχι μόνο) μπορεί να συσχετισθεί άμεσα με το ότι δεν στηρίζουμε αρκετά τους μαθητές στο να εντάξουν, αρχικά, τον αθλητισμό στη ζωή τους.
Για το 5), στα μαθηματικά, π.χ. υπάρχει ολόκληρο νέο αναλυτικό πρόγραμμα στο συρτάρι εδώ και 6-7 χρόνια. Τώρα, το γιατί, τρέχα γύρευε. Ίσως επειδή, αντί να πιάνει την Γ' λυκείου, ασχολείται με τις τάξεις του Δημοτικού, του Γυμνασίου και της Α' λυκείου.
Για το 7), δεν αρκεί να έχει κάποιος την γνώση για να διδάξει ένα αντικείμενο. Για τους χημικούς μηχανικούς, για παράδειγμα, η κύρια ένστασή μου έχει να κάνει με το ότι δεν έχουν στο πρόγραμμα σπουδών τους μαθήματα που να μπορούν, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, να εγγυηθούν την διδακτική επάρκεια του αποφοίτου. Το ότι ξέρει χημεία δε σημαίνει ότι μπορεί να τη διδάξει κιόλας. Επίσης, ένας μαθηματικός δεν είναι ο πλέον κατάλληλος για να διδάξει ένα εφαρμοσμένο μάθημα (π.χ. φυσική) και, αντίστροφα, ένας φυσικός/χημικός δεν είναι ο πλέον κατάλληλος για να διδάξει μαθηματικά. Το κυριότερο είναι όχι αν ο ένας γνωρίζει το γνωστικό αντικείμενο του άλλου, αλλά αν μπορεί να το διδάξει όπως του αρμόζει. Ως μαθηματικός, δεν είμαι εκπαιδευμένος στην πειραματική επαλήθευση θεωριών, αλλά στο να παράγω αποδείξεις. Αντίστοιχα, ένας φυσικός δεν είναι απαραίτητο ότι θα δίνει την ίδια προσοχή στη διδασκαλία της μαθηματικής απόδειξης, για παράδειγμα (Α' λυκείου και εξής, κυρίως). Ο προβληματισμός μου δεν έχει να κάνει, λοιπόν, με το ότι δεν ξέρει ο εκάστοτε επιστήμονας το γνωστικό αντικείμενο ως τέτοιο, αλλά ότι, η γνώση του δεν επαρκεί, απαραίτητα, για να εξασφαλίσει και τη διδασκαλία του με τρόπο που του αρμόζει. Επομένως, καλό είναι, όσο αυτό είναι δυνατόν, να μην ξεχειλώνουν και από τον νομοθέτη τα όρια στις β' αναθέσεις, μιας και αυτό, εν γένει, υποβαθμίζει τη διδασκαλία.
Να ξεκαθαρίσω, εδώ, ότι δεν αναφέρομαι σε συνδιδασκαλία (πράγμα που στην Ελλάδα δεν εφαρμόζεται, γενικά), αλλά σε μεμονωμένη διδασκαλία ως δεύτερη ανάθεση σε έναν εκπαιδευτικό άλλου γνωστικού αντικειμένου.
Βασίλη ή Μάρκο,
Βασίλης είναι το «μικρό». Και στις δημόσιες υπηρεσίες μαντάρα μου τα κάνουν κάθε φορά... :Ρ
Μεγάλη ευθύνη έχουν οι ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας. Όλοι οι υπουργοί (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) το μόνο που τους ενδιέφερε είναι το λύκειο και το σύστημα εισαγωγής: τα μαθήματα στις πανελλαδικές αυξάνονταν ή μειώνονταν, άλλοτε μετρούσε ο βαθμός του λυκείου άλλοτε δεν μετρούσε, οι εξειδικεύσεις άλλοτε λέγονταν δέσμες, άλλοτε κατευθύνσεις και άλλοτε ομάδες προσανατολισμού, οι θέσεις των εισακτέων άλλοτε μειώνονταν και άλλοτε αυξάνονταν, άλλοτε οι υποψήφιοι μπορούσαν να κατοχυρώσουν βαθμό από προηγούμενη χρονιά και άλλοτε όχι, η ύλη άλλαζε κάθε τρεις και λίγο(βγάλε το τάδε κεφάλαιο και βάλε την τάδε παράγραφο), έβαζαν και έβγαζαν τράπεζες θεμάτων, έβαζαν-έβγαζαν συντελεστές βαρύτητας, αντικαθιστούσαν ένα μάθημα με ένα άλλο(παλιά η κοινωνιολογία της δ δέσμης αντικαταστάθηκε από την πολιτική οικονομία και τώρα αφαιρούν τα λατινικά για χάρη της κοινωνιολογίας). Με άλλα λόγια πρόκειται για ένα αέναο κόβε ράψε.
Κανένας όμως δεν σκέφτηκε ότι πριν το λύκειο προηγούνται 9 χρόνια δημοτικού και γυμνασίου για τα οποία η πλειοψηφία των υπουργών δεν ασχολήθηκε σοβαρά (Αρσένης, Διαμαντοπούλου, Μπαμπινιώτης, Μπαλτάς, Φίλης, Γαβρόγλου). Πως να ανταποκριθεί στο λύκειο, όσες μεταρρυθμίσεις και εάν γίνουν, όταν έχει τόσα πολλά κενά σε σημείο που δεν ξέρουν βασική ορθογραφία και στοιχειώδη μαθηματικά; Όταν ένα παιδί που τελειώνει το δημοτικό και δεν ξέρει να κάνει ούτε μια διαίρεση πως θα συνεχίσει μετά; Γιατί επιτέλους δεν ξεκινά μια μεταρρύθμιση που να ξεκινά από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού και βαθμηδόν, σε βάθος δεκαετίας, να φτάνει στο λύκειο; Γιατί πρέπει να συζητάμε τα αυτονόητα;
Σε ορθότερο πλαίσιο, νομίζω ότι το καταλληλότερο σημείο εκκίνησης είναι η τριτοβάθμια και, ειδικότερα, τα τμήματα παιδαγωγικής και οι «καθηγητικές» σχολές. Γιατί, για να εφαρμόσεις καινοτόμα και μοντέρνα εκπαιδευτική πολιτική πρέπει να έχεις άτομα ικανά να την υλοποιήσουν. Οπότε, ίσως η σειρά να είναι τριτοβάθμια->πρωτοβάθμια->δευτεροβάθμια.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
28-09-19
01:43
Από τη μία μεριά, δεν είναι παράλογο αν σκεφτούμε ότι τη δεκαετία που μας πέρασε (δηλαδή από όταν αυτά τα παιδιά ήταν 5 μέχρι τώρα, στα 15 τους), η Ελλάδα μαστιζόταν από μία οικονομική κρίση με την όποια διαχείριση έγινε. Πολλά από τα προβλήματα που δημιούργησε η κρίση θα αρχίσουν τώρα να φαίνονται και να χτυπούν την πόρτα της Ελλάδας της «κανονικότητας». Άλλωστε, μακροπρόθεσμα, μία κρίση στιγματίζει πολλαπλά και σε πολλούς διαφορετικούς άξονες και επίπεδα μία κοινωνία. Η οικονομική ύφεση μπορεί να περνά, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι τα αφήσαμε όλα πίσω μας.
Επί του θέματος, δεν μπορούμε να περιμένουμε σοβαρή αλλαγή στο εκπαιδευτικό μας σύστημα όταν τα ζητήματα που μας έχουν απασχολήσει τα τελευταία χρόνια, σε επίπεδο πρωτοβάθμιας/δευτεροβάθμιας είναι:
Όλα αυτά είτε θα έπρεπε να μη μας απασχολούν ως άσχετα με την παρεχόμενη εκπαίδευση είτε να έχουν ήδη διευθετηθεί για να περάσουμε στα ουσιώδη όπως:
Ψιλά γράμματα για τις τελευταίες πολλές κυβερνήσεις όλα αυτά.
Επί του θέματος, δεν μπορούμε να περιμένουμε σοβαρή αλλαγή στο εκπαιδευτικό μας σύστημα όταν τα ζητήματα που μας έχουν απασχολήσει τα τελευταία χρόνια, σε επίπεδο πρωτοβάθμιας/δευτεροβάθμιας είναι:
- Το αν θα γίνονται παρελάσεις.
- Το ποια/ποιος θα κρατάει τη σημαία στις παρελάσεις.
- Το αν θα γίνονται θρησκευτικά στα σχολεία.
- Η αλλαγή συστήματος στην τριτοβάθμια με αλλαγές του τύπου βάλε/βγάλε αυτό στην ύλη.
- Η αλλαγή της ώρας έναρξης των μαθημάτων.
- Η κατάργηση της πρωινής προσευχής.
Όλα αυτά είτε θα έπρεπε να μη μας απασχολούν ως άσχετα με την παρεχόμενη εκπαίδευση είτε να έχουν ήδη διευθετηθεί για να περάσουμε στα ουσιώδη όπως:
- Ποιες τάξεις έχει νόημα να επαναλαμβάνει ένας μαθητής. Πέρα από τις ιδιαίτερα μικρές τάξεις (προσχολική αγωγή/νήπιο και πρώτη δημοτικού) όπου, λόγω διαφορών στην ταχύτητα ανάπτυξης μπορεί κάποιοι μαθητές να μην συμβαδίζουν με κάποιους άλλους, έχει νόημα να κόβεται κανείς στην Β' Γυμνασίου; Μετά από 8 χρόνια υποχρεωτικής εκπαίδευσης;
- Τι θέση έχει η τεχνική/επαγγελματική εκπαίδευση στην Ελλάδα και, πρωτίστως, στην κοινωνική συνείδηση; Σποτάκια στην τηλεόραση και αφίσες δεν επαρκούν. Χρειάζονται και κατάλληλα καταρτισμένοι εκπαιδευτικοί και η επαναφορά καθαρά τεχνικών σχολών επιπέδου 6 (Τ.Ε.Ι.). Ή, εν πάσει περιπτώσει, χρειάζεται ένας ανοικτός διάλογος πάνω σε αυτό το ζήτημα.
- Οι μαθητές που ξεχωρίζουν λόγω υψηλών ακαδημαϊκών επιδόσεων, γιατί να ταλαιπωρούνται με το να κινούνται σε ρυθμούς πιο αργούς από αυτούς που μπορούν και (αν) θέλουν να προχωρήσουν; Γιατί η μέριμνά μας να έχει να κάνει μόνο με τους μαθητές που δυσκολεύονται;
- Κατ' αναλογία, ένας σωματικά προικισμένος μαθητής με έφεση σε κάποιο άθλημα ή ένας μαθητής με ιδιαίτερη κλίση σε κάποια τέχνη, ποια οφέλη έχει από το δημόσιο σχολείο; Αρκεί το bonus των μορίων στις πανελλαδικές; Κάτι ουσιαστικότερο; Πώς το σχολείο υποστηρίζει αυτούς τους μαθητές στην επιλογή και την κλίση τους; Πώς τους βοηθά να βρουν την προσωπικότητά τους όταν, αυτό για το οποίο είναι πιο ικανοί και αγαπούν πολλές φορές δεν αξιολογείται καν;
- Πώς γίνεται να μένουν στο συρτάρι νέα βιβλία και αναλυτικά προγράμματα για πάνω από μισή δεκαετία, ειδικά όταν τα τρέχοντα βιβλία είναι 2-3 δεκαετίες παλιά; (π.χ. Μαθηματικά προσανατολισμού της Γ' λυκείου - Συγγραφή 1992, αναθεώρηση 1997).
- Πώς θα βοηθήσουμε όλους τους πρόσφυγες να ενταχθούν ομαλά στην ελληνική κοινωνία; Πώς θα φέρουμε τους πολιτισμούς μας σε επαφή όταν κάνουμε τα στραβά μάτια σε ό,τι αφορά την επί της ουσίας διαπολιτισμική εκπαίδευση των μαθητών; (γηγενών και μη)
- Πώς θα κάνουμε θετικές επιστήμες όταν δεν υπάρχουν ούτε υποδομές ούτε η επί της ουσίας επάρκεια των διδασκόντων; Οι περιβόητες «καθηγητικές σχολές» σπάνια έχουν ουσιαστικά μαθήματα διδακτικής στο πρόγραμμα σπουδών τους, αλλά δικαιούνται να βγάζουν «καθηγητές» έτοιμους για όλα. Ανάλογα, ένας χημικός μηχανικός με τι προσόντα μπορεί να διδάξει χημεία σε ένα σχολείο; Ένας πληροφορικάριος μαθηματικά ως β' ανάθεση; Ένας καθηγητής γερμανικών ιστορία ως β' ανάθεση; Πώς εξασφαλίζουμε την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης;
Ψιλά γράμματα για τις τελευταίες πολλές κυβερνήσεις όλα αυτά.