Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
28-09-19
19:34
Όσον αφορά στους αθλητές,απ'όσο καταλαβαίνω,το πρόβλημα είναι οτι δεν υπάρχουν οι απαραίτητες υποδομές για να στηρίξουν έμπρακτα τα διαφορετικά ενδιαφέροντα των παιδιών . Δυστυχώς, νομίζω οτι το να δίνουν μόρια είναι ο μόνος τρόπος να εξασφαλίσουν οτι κάτι προσφέρουν με μηδενικό κόστος . Η Ελλάδα είναι γνωστό οτι τρώει τα παιδιά της,ειδικά όταν αυτά δεν περιορίζονται στις πεπατημένες που όλοι ακολουθούν . Δεν νομίζω οτι θα γίνει κάτι για την βελτίωση της κατάστασης σε αυτόν τον τομέα,τα έξτρα μόρια για κάποιον που θέλει να εστιάσει πλήρως στον αθλητισμό είναι κακό αστείο .
Αναρωτιέμαι γιατί δεν πιάνουν την β και την γ λυκείου . Ίσως επειδή επικρατεί ανέκαθεν ένα απόλυτο χάος και οι απόψεις διίστανται τόσο πολύ στο άκουσμα "πανελλήνιες" . Εφόσον θα εξελιχτεί ο τρόπος εισαγωγής και θα ανανεωθεί η ύλη, το πλέον λογικό είναι να ανανεωθεί και το διδακτικό υλικό . Τώρα εαν αυτό γίνει σε άλλα 5-7 χρόνια δεν το ξέρουμε,αλλά καλό είναι να γίνει όσο πιο γρήγορα γίνεται με την συμβολή της εκάστοτε ένωσης/ΕΜΕ . Είναι κρίμα να έχουν δουλευτεί προτάσεις που προσφέρουν λύσεις σε προβλήματα που όλοι παρατηρούν και εν τέλει να μην εφαρμόζονται ποτέ . Δείχνει μεγάλη αδιαφορία τόσο ως προς τους εκπαιδευτικούς αλλά και το μέλλον των μαθητών. Κάθε γενιά καταντάει να γίνεται το πειραματόζωο για αυτά που θα εφαρμοστούν στην επόμενη . Καταλαβαίνω οτι αυτό που και πού πρέπει να συμβαίνει,λόγω μεταβατικών φαινομένων,αλλά όχι και συνέχεια,πρέπει να υπάρχει μια σιγουριά ως προς τις σπουδές του κόσμου .
Νομίζω οτι σε συνδιδασκαλία δεν υπάρχει πρόβλημα,αλλά το γεγονός ότι αποκτάει προτεραιότητα αυτός με την περισσότερη προϋπηρεσία καλύπτει αυτές τις διαφορές που λες . Δηλαδή επειδή κάποιος έχει παρακολουθήσει μαθήματα διδακτικής δεν σημαίνει οτι είναι και έτοιμος να διδάξει . Η προηγούμενη εμπειρία είναι άκρως σημαντική για έναν καλό διδάσκοντα . Αλλά εαν δεν κάνω λάθος και οι χημικοί μηχανικοί έχουν μαθήματα διδακτικής . Η διαφορά είναι οτι αποτελούν μαθήματα επιλογής και όχι υποχρεωτικά στο πρόγραμμα . Αυτό σημαίνει οτι κάποιοι απόφοιτοι που σκοπεύουν να πάνε στην εκπαίδευση δεν στερούνται σε κάτι σε σχέση με άλλους αποφοίτους . Είναι όλα θέμα επιλογών αυτά . Το σίγουρο είναι οτι πράγματι είναι καλό να υπάρχει κάποιος με α ανάθεση στο εκάστοτε μάθημα,και οι υπόλοιποι να λειτουργούν υποστηρικτικά και συμπληρωματικά . Γιατί πολύ απλά κανείς δεν θέλει να έχει σπουδάσει κάτι άλλο και να διδάσκει κάτι εντελώς διαφορετικό στο τέλος .
Σε ό,τι αφορά την Β' και τη Γ' λυκείου, καλύτερα να διαρθρωθούν κατάλληλα οι άλλες τάξεις πρώτα, διότι οι μαθητές φτάνουν στο τέλος του λυκείου με κενά και ελλείψεις, οπότε, η αλλαγή της ύλης εκεί χωρίς να έχει προηγηθεί αναδιάρθρωση στις προηγούμενες τάξεις δε θα ωφελούσε κανέναν. Ειδικά στο θέμα των πανελλαδικών, μεγάλη πληγή είναι οι επιτροπές των θεμάτων, αν και τα τελευταία χρόνια, σε ό,τι αφορά τα μαθηματικά, έχουν μπει σε μία πολύ πιο φυσιολογική ρότα.
Για την επάρκεια, προφανώς και η εμπειρία έχει σημαντικό ρόλο, αλλά η κύρια ένστασή μου είναι στο πώς μικροπολιτικές σκοπιμότητες και οικονομικά συμφέροντα πάνε πίσω την παιδεία. Είναι εντάξει ένας χημικός μηχανικός, για παράδειγμα, να κατοχυρώνει το δικαίωμα να εργαστεί ως χημικός σε σχολείο, αλλά μόνο αν έχει παρακολουθήσει μία σειρά σχετικών μαθημάτων. Το να κατοχυρώνει κανείς το παραπάνω δικαίωμα έχοντας απλά τη δυνατότητα αλλά όχι και την υποχρέωση να παρακολουθήσει σχετικά μαθήματα (μέσα στα οποία υπάγεται και η πρακτική άσκηση) είναι στη λάθος κατεύθυνση.
Ένα άλλο σημείο που αναδεικνύεται από αυτήν την κατάσταση είναι και η θέση που έχει η εκπαίδευση για πολλούς εκ των διοικούντων στο μυαλό τους: Αντί να εστιάζουμε σε εκπαιδευτικούς με υψηλού επιπέδου σπουδές στον χώρο της παιδαγωγικής/διδακτικής έχουμε μία νομοθεσία με πνεύμα «έλα, μωρέ, τα ξέρει τώρα», ακόμα και για τον εκπαιδευτικό (!). Γενικά, η νομοθεσία δεν πρέπει να βασίζεται στην «καλή πίστη» όσων θα την εφαρμόσουν, αλλά να αποτρέπει όσο το δυνατόν περισσότερες παρατυπίες. Άρα, γιατί να κατοχυρώνουμε όλους του π.χ. χημικούς μηχανικούς, ως χημικούς της δευτεροβάθμιας και όχι μόνο όσους έκαναν κινήσεις προς αυτήν την κατεύθυνση; Αντίστοιχα, γιατί να μην ενισχυθούν τα προγράμματα σπουδών των «καθηγητικών» σχολών με σχετικά μαθήματα πέρα των υπαρχόντων; Διότι, το να έχει παρακολουθήσει μαθήματα διδακτική δε σε κάνει έτοιμο καθηγητή, αλλά είναι, σε έναν βαθμό, αναγκαία συνθήκη για να γίνεις.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
28-09-19
01:43
Από τη μία μεριά, δεν είναι παράλογο αν σκεφτούμε ότι τη δεκαετία που μας πέρασε (δηλαδή από όταν αυτά τα παιδιά ήταν 5 μέχρι τώρα, στα 15 τους), η Ελλάδα μαστιζόταν από μία οικονομική κρίση με την όποια διαχείριση έγινε. Πολλά από τα προβλήματα που δημιούργησε η κρίση θα αρχίσουν τώρα να φαίνονται και να χτυπούν την πόρτα της Ελλάδας της «κανονικότητας». Άλλωστε, μακροπρόθεσμα, μία κρίση στιγματίζει πολλαπλά και σε πολλούς διαφορετικούς άξονες και επίπεδα μία κοινωνία. Η οικονομική ύφεση μπορεί να περνά, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι τα αφήσαμε όλα πίσω μας.
Επί του θέματος, δεν μπορούμε να περιμένουμε σοβαρή αλλαγή στο εκπαιδευτικό μας σύστημα όταν τα ζητήματα που μας έχουν απασχολήσει τα τελευταία χρόνια, σε επίπεδο πρωτοβάθμιας/δευτεροβάθμιας είναι:
Όλα αυτά είτε θα έπρεπε να μη μας απασχολούν ως άσχετα με την παρεχόμενη εκπαίδευση είτε να έχουν ήδη διευθετηθεί για να περάσουμε στα ουσιώδη όπως:
Ψιλά γράμματα για τις τελευταίες πολλές κυβερνήσεις όλα αυτά.
Επί του θέματος, δεν μπορούμε να περιμένουμε σοβαρή αλλαγή στο εκπαιδευτικό μας σύστημα όταν τα ζητήματα που μας έχουν απασχολήσει τα τελευταία χρόνια, σε επίπεδο πρωτοβάθμιας/δευτεροβάθμιας είναι:
- Το αν θα γίνονται παρελάσεις.
- Το ποια/ποιος θα κρατάει τη σημαία στις παρελάσεις.
- Το αν θα γίνονται θρησκευτικά στα σχολεία.
- Η αλλαγή συστήματος στην τριτοβάθμια με αλλαγές του τύπου βάλε/βγάλε αυτό στην ύλη.
- Η αλλαγή της ώρας έναρξης των μαθημάτων.
- Η κατάργηση της πρωινής προσευχής.
Όλα αυτά είτε θα έπρεπε να μη μας απασχολούν ως άσχετα με την παρεχόμενη εκπαίδευση είτε να έχουν ήδη διευθετηθεί για να περάσουμε στα ουσιώδη όπως:
- Ποιες τάξεις έχει νόημα να επαναλαμβάνει ένας μαθητής. Πέρα από τις ιδιαίτερα μικρές τάξεις (προσχολική αγωγή/νήπιο και πρώτη δημοτικού) όπου, λόγω διαφορών στην ταχύτητα ανάπτυξης μπορεί κάποιοι μαθητές να μην συμβαδίζουν με κάποιους άλλους, έχει νόημα να κόβεται κανείς στην Β' Γυμνασίου; Μετά από 8 χρόνια υποχρεωτικής εκπαίδευσης;
- Τι θέση έχει η τεχνική/επαγγελματική εκπαίδευση στην Ελλάδα και, πρωτίστως, στην κοινωνική συνείδηση; Σποτάκια στην τηλεόραση και αφίσες δεν επαρκούν. Χρειάζονται και κατάλληλα καταρτισμένοι εκπαιδευτικοί και η επαναφορά καθαρά τεχνικών σχολών επιπέδου 6 (Τ.Ε.Ι.). Ή, εν πάσει περιπτώσει, χρειάζεται ένας ανοικτός διάλογος πάνω σε αυτό το ζήτημα.
- Οι μαθητές που ξεχωρίζουν λόγω υψηλών ακαδημαϊκών επιδόσεων, γιατί να ταλαιπωρούνται με το να κινούνται σε ρυθμούς πιο αργούς από αυτούς που μπορούν και (αν) θέλουν να προχωρήσουν; Γιατί η μέριμνά μας να έχει να κάνει μόνο με τους μαθητές που δυσκολεύονται;
- Κατ' αναλογία, ένας σωματικά προικισμένος μαθητής με έφεση σε κάποιο άθλημα ή ένας μαθητής με ιδιαίτερη κλίση σε κάποια τέχνη, ποια οφέλη έχει από το δημόσιο σχολείο; Αρκεί το bonus των μορίων στις πανελλαδικές; Κάτι ουσιαστικότερο; Πώς το σχολείο υποστηρίζει αυτούς τους μαθητές στην επιλογή και την κλίση τους; Πώς τους βοηθά να βρουν την προσωπικότητά τους όταν, αυτό για το οποίο είναι πιο ικανοί και αγαπούν πολλές φορές δεν αξιολογείται καν;
- Πώς γίνεται να μένουν στο συρτάρι νέα βιβλία και αναλυτικά προγράμματα για πάνω από μισή δεκαετία, ειδικά όταν τα τρέχοντα βιβλία είναι 2-3 δεκαετίες παλιά; (π.χ. Μαθηματικά προσανατολισμού της Γ' λυκείου - Συγγραφή 1992, αναθεώρηση 1997).
- Πώς θα βοηθήσουμε όλους τους πρόσφυγες να ενταχθούν ομαλά στην ελληνική κοινωνία; Πώς θα φέρουμε τους πολιτισμούς μας σε επαφή όταν κάνουμε τα στραβά μάτια σε ό,τι αφορά την επί της ουσίας διαπολιτισμική εκπαίδευση των μαθητών; (γηγενών και μη)
- Πώς θα κάνουμε θετικές επιστήμες όταν δεν υπάρχουν ούτε υποδομές ούτε η επί της ουσίας επάρκεια των διδασκόντων; Οι περιβόητες «καθηγητικές σχολές» σπάνια έχουν ουσιαστικά μαθήματα διδακτικής στο πρόγραμμα σπουδών τους, αλλά δικαιούνται να βγάζουν «καθηγητές» έτοιμους για όλα. Ανάλογα, ένας χημικός μηχανικός με τι προσόντα μπορεί να διδάξει χημεία σε ένα σχολείο; Ένας πληροφορικάριος μαθηματικά ως β' ανάθεση; Ένας καθηγητής γερμανικών ιστορία ως β' ανάθεση; Πώς εξασφαλίζουμε την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης;
Ψιλά γράμματα για τις τελευταίες πολλές κυβερνήσεις όλα αυτά.