archaios19
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βαγγέλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 22 ετών και Μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας ΑΠΘ. Έχει γράψει 951 μηνύματα.
22-08-19
09:34
Πόσο δίκιο έχεις, Βαγγέλη, σε αυτό που λες! Μακάρι όλοι να επέλεγαν σχολές και επαγγέλματα εκκινούμενοι από αυτή τη λογική. Ωστόσο, παρατηρώ δυστυχώς ότι ελάχιστοι σήμερα παθιάζονται ειλικρινά με το αντικείμενο σπουδών τους και δεν το αντιμετωπίζουν απλώς ως εχέγγυο επαγγελματικής αποκατάστασης. Στο τέλος όμως -με παγιωμένη την αξιοκρατία, ως προϋπόθεση-, είτε σε σχολές με προοπτικές είτε σε άλλες με λιγότερο "λαμπρό μέλλον", θα διακριθεί και θα προοδεύσει ο άξιος και ο βαθύς λάτρης του αντικειμένου, αφού το μεράκι και η κατάρτισή του θα τον ξεχωρίσουν στην αγορά εργασίας. Μπορεί η καταξίωση να μην έλθει αμέσως, μπορεί ακόμα και να μην έλθει ποτέ με τη μορφή υπέρογκων χρηματικών απολαβών ή κύρους, μολαταύτα η ηθική καταξίωση είναι ανυπέρβλητη και αναπόδραστα θα επέλθει!
Συμφωνώ και εγώ ότι η ηθική καταξίωση είναι εκείνη που μπορεί να εξασφαλίσει πληρότητα στον άνθρωπο και όχι οι χρηματικές απολαβές. Εξάλλου, αν θέλουμε να προσεγγίσουμε το ζήτημα ετυμολογικά, το επάγγελμα θα έπρεπε να λειτουργεί ως ''υπόσχεση'' (επαγγέλομαι) ότι ο εργαζόμενος θα προσφέρει τα μέγιστα απέναντι στην κοινωνία με μόνο σκοπό την ριζική βελτίωση αυτής και της ανθρωπότητας εν γένει, αλλά και ως ''υπόσχεση'' απέναντι στον εαυτό του ότι θα είναι εργατικός και ότι θα γίνει ''ευδαίμων'' με την αριστοτελική έννοια, ώστε να βιώνει την πνευματική, ψυχική, ηθική και κοινωνική εξύψωση. Όταν οι χρηματικές απολαβές γίνονται αυτοσκοπός, οι παραπάνω έννοιες αλλοιώνονται και υποτιμώνται.
archaios19
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βαγγέλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 22 ετών και Μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας ΑΠΘ. Έχει γράψει 951 μηνύματα.
22-08-19
08:46
Θεωρώ πως όταν η σχολή επιθυμίας είναι σχολή βαθιάς και πραγματικής επιθυμίας, μπορεί να γίνει και σχολή με προοπτικές. Η αγάπη για ένα αντικείμενο συνεπάγεται έντονη ενασχόληση, άρα και πολύ καλή επίδοση. Και, ως γνωστόν, οι άξιοι ακόμη και σε χώρες με οικονομική κρίση, όπως η δική μας, μπορούν να βρουν δουλειά αν προσπαθήσουν και κυνηγήσουν ευκαιρίες (ίσως βέβαια οι ευκαιρίες να είναι περισσότερες στο εξωτερικό, αλλά στο εσωτερικό δεν είναι ανύπαρκτες). Ίσως να ακούγομαι ρομαντικός, αλλά αυτή είναι η άποψη μου και την υποστηρίζα ανέκαθεν, ενώ θα την υποστηρίζω ες αεί.