archaios19
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βαγγέλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 22 ετών και Μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας ΑΠΘ. Έχει γράψει 951 μηνύματα.
22-08-19
10:17
Πρέπει επίσης να έχουμε και στο μυαλό μας πως πολλοί γονείς δεν είναι πρόθυμοι να δώσουν τα λίγα λεφτά που έχουν για να σπουδάσει το παιδί τους ένα επάγγελμα με λίγες προοπτικές, και δυστυχώς ή ευτυχώς, τους καταλαβαίνω απολύτως. Πρέπει να έχουμε και ρεαλισμό.
Κρίνω πως ο ίδιος ο φοιτητής μπορεί, αν πράγματι τον διακατέχει άσβεστο πάθος για σπουδές και καταξίωση, να εργαστεί και να καλύψει μέρος ή και το όλον των διδάκτρων και των λοιπών εξόδων για τις σπουδές του με δικά του χρήματα. Ακόμη, υπάρχει η προοπτική της εξασφάλισης υποτροφίας, εφ' όσον μιλάμε για φοιτητές αφοσιωμένους και με στόχο την αριστεία.
archaios19
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βαγγέλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 22 ετών και Μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας ΑΠΘ. Έχει γράψει 951 μηνύματα.
22-08-19
09:34
Πόσο δίκιο έχεις, Βαγγέλη, σε αυτό που λες! Μακάρι όλοι να επέλεγαν σχολές και επαγγέλματα εκκινούμενοι από αυτή τη λογική. Ωστόσο, παρατηρώ δυστυχώς ότι ελάχιστοι σήμερα παθιάζονται ειλικρινά με το αντικείμενο σπουδών τους και δεν το αντιμετωπίζουν απλώς ως εχέγγυο επαγγελματικής αποκατάστασης. Στο τέλος όμως -με παγιωμένη την αξιοκρατία, ως προϋπόθεση-, είτε σε σχολές με προοπτικές είτε σε άλλες με λιγότερο "λαμπρό μέλλον", θα διακριθεί και θα προοδεύσει ο άξιος και ο βαθύς λάτρης του αντικειμένου, αφού το μεράκι και η κατάρτισή του θα τον ξεχωρίσουν στην αγορά εργασίας. Μπορεί η καταξίωση να μην έλθει αμέσως, μπορεί ακόμα και να μην έλθει ποτέ με τη μορφή υπέρογκων χρηματικών απολαβών ή κύρους, μολαταύτα η ηθική καταξίωση είναι ανυπέρβλητη και αναπόδραστα θα επέλθει!
Συμφωνώ και εγώ ότι η ηθική καταξίωση είναι εκείνη που μπορεί να εξασφαλίσει πληρότητα στον άνθρωπο και όχι οι χρηματικές απολαβές. Εξάλλου, αν θέλουμε να προσεγγίσουμε το ζήτημα ετυμολογικά, το επάγγελμα θα έπρεπε να λειτουργεί ως ''υπόσχεση'' (επαγγέλομαι) ότι ο εργαζόμενος θα προσφέρει τα μέγιστα απέναντι στην κοινωνία με μόνο σκοπό την ριζική βελτίωση αυτής και της ανθρωπότητας εν γένει, αλλά και ως ''υπόσχεση'' απέναντι στον εαυτό του ότι θα είναι εργατικός και ότι θα γίνει ''ευδαίμων'' με την αριστοτελική έννοια, ώστε να βιώνει την πνευματική, ψυχική, ηθική και κοινωνική εξύψωση. Όταν οι χρηματικές απολαβές γίνονται αυτοσκοπός, οι παραπάνω έννοιες αλλοιώνονται και υποτιμώνται.