Άλλα μηνύματα του μέλους hirasawayui σε αυτό το thread

Γεια σου γειτόνισσα! Στα ίδια σκυλιά αναφερόμαστε και ειδικότερα αυτό που δημιουργεί το πρόβλημα είναι ένα απο τα 2 λευκά σκυλιά, τα οποία είναι η νύχτα με τη μέρα. Το ένα εντελώς ήρεμο και το άλλο αγρίμι.

"Γενικά, η κατάσταση στη περιοχή είναι ιδιαίτερα δύσκολη, διότι έρχονται ορισμένοι ασυνείδητοι, που έχουν πρόσφατα αποκτήσει κατοικίδιο που πλέον δεν θέλουν, και το παρατάνε στο Ελαιόρεμα, όπως φαντάζομαι γνωρίζεις. =/ Οι άνθρωποι της περιοχής προσπαθούν πραγματικά να φροντίσουν όσα περισσότερα ζώα μπορούν, σε συνεννόηση με κάποιες φιλοζωικές οργανώσεις και πολύ δευτερευόντως, τον δήμο."

Το γνωρίζω οτι η κατάσταση είναι δύσκολη, το πρόβλημα στη περραιβού εμφανίστηκε τα τελευταία 2-3 χρόνια. Προσπαθούμε και μεις σαν οικογένεια να φροντίζουμε τα γατάκια, αφήνοντας που και που τροφές δίπλα στα σκουπίδια και γενικότερα, πράγματι υπάρχουν άνθρωποι που δείχνουν ιδιαίτερη φροντιδα τόσο για τα γατιά, όσο και για τα σκυλιά.

"Στα αδέσποτα σκυλιά, αν κάποια από αυτά δείχνουν πιο επιθετικές τάσεις, το καλό είναι να κάνεις σαν να μην τα παρατηρείς, για να μην αντιλειφθούν τον φόβο σου. Προχωράς, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, με σταθερό ρυθμό, και σε καμία περίπτωση δεν τρέχεις. "
Το δοκίμασα 3-4 φορές αυτό και όλες ανεπιτυχώς. Το λευκό σκυλί ΠΑΝΤΑ έχει επιθετική συμπεριφορά. Και προς σε μένα, σε άλλα μέλη της οικογένειάς μου, αλλά και σε κατοίκους. Πάντα το ίδιο σκυλί και συνήθως παρασέρνει και τα άλλα που σε διαφορετικές περιπτώσεις θα ήταν ήρεμα. Θυμάμαι ιδιαίτερα μια νύχτα που γυρνούσα μετά απο ξενύχτι αμέριμνη και μόνο που δεν με άρπαξε. Οι σφυγμοί μου βάρεσαν 600 το λεπτό και σκεφτόμουν να πηδήξω σε κανα αμάξι για να σωθώ! Μόλις προχθές μπροστα στα μάτια μου περικυκλώσαν μια κοπελίτσα με το σκυλάκι της και χρειάστηκε η βοήθεια περαστικών που είχαν εξοικίωση με τα σκυλιά για να την γλιτώσουν.

Πραγματικά ειδικά σήμερα που άλλαξα δρόμο για να ανεβώ στη Λαμπράκη λεω στον εαυτό μου "δεν είναι δυνατόν". Να αισθάνομαι ασφάλεια στο κέντρο της πόλης οποιαδήποτε ώρα της μέρας και της νύχτας και να μην αισθάνομαι το ίδιο στην ίδια μου την γειτονιά λόγω των τετράποδων

Απ' τη διαδικτυακή έρευνα που έχω κάνει, κατάλαβα ότι πρέπει να υπάρξει σοβαρό περιστατικό για να υπάρξει κινητοποίηση. Δηλαδή να αρπάξει κάποιον(απο λίγο ως πολύ), να πάει στο νοσοκομείο, να κάνει καταγγελία και τότε μια υπηρεσία του δήμου με κάποιους κτηνιάτρους το μαζεύουν, το ελέγχουν για αρρώστιες κλπ και μετά το αφήνουν ξανά απο κεί που το πήραν. Μια τρύπα στο νερό δηλαδή. Πρόληψη και λύση 0

Καλησπέρα στο φόρουμ.
Εδώ και περίπου 2 χρόνια αντιμετωπίζουμε πρόβλημα στη γειτονιά μου με τα αδέσποτα, αλλά για να είμαι πιο συγκεκριμένη, το πρόβλημα είναι κυρίως με ένα. Είναι μια αγέλη 4-6 σκύλων. Συνηθίζουν να κοιμούνται σε μια συγκεκριμένη πολυκατοικία και να κινούνται σε συγκεκριμένα όρια. Το πρόβλημα είναι ότι αν περάσεις απο κοντά τους και ακόμα χειρότερα απο δίπλα τους, τότε το ένα απο αυτά -και ακολουθούν τα υπόλοιπα- γαβγίζει και έρχεται-νται προς το μέρος σου επιθετικά σε απόσταση ενός-μισού μέτρου.
Να σημειώσω ότι στο παρελθόν είχαμε για χρόνια σκύλο στη οικογένεια, είμαι φιλόζωη και δεν παρερμηνεύω την συμπεριφορά τους. 3-4 φορές που είπα θα περάσω χαλαρά απο δίπλα τους για να με συνηθίσουν, απλά χρειάστηκε να αλλάξω εσώρουχο, το σκ@*ο πήγε στη κάλτσα! Κάπως έτσι https://ibb.co/T0Lfw2D είναι η συμπεριφορά ενός συγκεκριμένου σκύλου που το ξεκινάει πάντα το όλο νταβαντούρι. Μια φορά για λίγο μάλιστα δεν με άρπαξε απο την γάμπα και ευτυχώς βρήκε ελαφρώς τη φόρμα.
Σήμερα έπιασα τον εαυτό μου, όχι απλώς να αλλάζω πεζοδρόμιο, αλλά να αλλάζω στενό για να πάω εκεί που ήθελα. 6 το πρωί, ο δρόμος ήταν άδειος και ο τσόγλ@νος με έβαλε στο μάτι απ' τα 30 μέτρα. Πραγματικά η κατάσταση είναι τραγική. Πέρα απο τους ανθρώπους στη πολυκατοικία που κοιμούνται και τα φροντίζουν και τους έχουν μάθει και 2-3 καταστηματάρχες, νομίζω ότι έχουν φέρει τα πάνω κάτω στη γειτονιά. Εκτός όλων αυτών, επίσης παραδίπλα υπάρχει ένας παιδικός σταθμός και ένα δημοτικό και δεν είναι λίγες οι φορές που τυχαία άκουσα γονείς, δασκάλες και γενικότερα κατοίκους να παραμιλάνε. Υπάρχει μια παθητική στάση απ' όλους, η δυσαρέσκεια είναι γενική και όλοι αποδέχονται τη κατάσταση μη ξέροντας πως να πράξουν. Είναι αδιανόητο να φοβάσαι να κυκλοφορήσεις στην ίδια σου την γειτονιά, 50 μέτρα απ το σπίτι σου, σε κεντρικότατο δρόμο. Για όποιον γνωρίζει απο Θεσσαλονίκη τα σκυλιά αυτά (και κυρίως το ένα που δημιουργεί το πρόβλημα) βρίσκονται στην οδό Περραιβού.
Θέλω να πάω να πάρω το αστικό απ τη Λαμπράκη, φοβάμαι. Θέλω να πάρω παγωτό, να κάνω τη βόλτα μου ή κάτι, φοβάμαι. Και αλήθεια, δεν υπερβάλω, ούτε είμαι στην μειοψηφία που αισθάνεται έτσι.
Και ρωτώ, τι μπορώ να κάνω? Την επόμενη φορά που θα δω κάποιον να τα ταίζει απο την πολυκατοικία να τον πλησιάσω και να του μιλήσω , ώστε να βρίσκομαι δίπλα σε κάποιον που τα ξέρει και με συνηθίσουν?