Ziekr
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Ziekr αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 230 μηνύματα.
03-07-19
12:14
Πίστεψε με, είναι δυνατό κάποιος είτε λόγω γενετικών είτε λόγω κοινωνικών παραγόντων να μην μπορέσει ποτέ στη ζωή του, όσο πολύ και να θέλει και να προσπαθεί, να μάθει μαθηματικά. Εμένα στην πρώτη δημοτικού μου πήρε περίπου ένα μήνα για να συνειδητοποιήσω τον λόγο που 1+1=2 και δεν κάνω πλακα πολλές φορές ακόμα αναρωτιέμαι αν όντως είναι έτσι και μπερδεύω το κεφάλι μου. Εντωμεταξύ αυτό είναι και παράδοξο για εμένα επειδή καταλαβαίνω εύκολα στοιχεία Λογικής κλπ όμως αυτό το περιστατικό με τα μαθηματικά δεν θα το ξεχάσω ποτέ μου. Απλώς δεν μπορούσα να το καταλάβω, έλεγα "πώς γίνεται αν πάρουμε 1 και άλλο 1 να λέμε 2;;" και εννοείται από τοτε πάντα είχα κενά, διάβαζα, διάβαζα και απλώς δεν τα καταλάβαινα δεν είχα μπει καθόλου στη φιλοσοφία τους.. Τώρα τα χρησιμοποιώ πιο δεδομένα, δεν τα σκέφτομαι είναι απλώς καθημερινά στοιχεία... ακόμα κι όταν θέλω να κάνω κάποια πράξη δεν την κάνω με τον κλασικό τρόπο. Πχ λέω 13+65= 65+10=75 και αν το 8 είναι κατά βάση το άθροισμα απο 5+3 τότε 78. Ας πουμ αυτό το τελευταίο ίσως να μην σας βγάλει καθόλου νόημα
Αν δεν υπάρχει κάποιο κλινικό θέμα που έχουν μόνο κάποιες μικρές ομάδες του πληθυσμού (λέγεται dyscalculia και είναι το ανάλογο δυσλεξίας για τα μαθηματικά) τότε ο καθένας μπορεί να μάθει μαθηματικά, με μικρότερη ή μεγαλύτερη προσπάθεια. Γενικότερα υπάρχει η νοοτροπία να ρίχνουμε το φταίξιμο σε τέτοιους παράγοντες για τα μαθηματικά, όμως στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αυτό οφείλεται είτε στον τρόπο διδασκαλίας των μαθηματικών είτε στην έλλειψη συνέπειας από πλευράς των μαθητών. Τα μαθηματικά είναι ένα μοναδικό αντικείμενο γνώσης μόνο υπό την έννοια πως είναι συνεχιζόμενο και χτίζεται πάνω στον εαυτό του, δηλαδή άμα αφήσεις κενά θα τα βρεις αργά ή γρήγορα μπροστά σου.
Έτσι έχουμε πολλά παιδιά που φτάνουν Γυμνάσιο/Λύκειο και βρίσκουν τα μαθηματικά ακατανόητα και καταλήγουν στο συμπέρασμα πως δεν έχουν έφεση, όμως αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι πως έχουν σαθρές βάσεις λόγω έλλειψης συνέπειας. Αυτή είναι η διαφορά με άλλα αντικείμενα όπως οι θεωρητικές σπουδές ή ακόμα και η βιολογία ή η χημεία, η έλλειψη συνέπειας στα μαθηματικά τιμωρείται πολύ περισσότερο. Δεν είναι διάνοιες όσοι ξέρουν καλά μαθηματικά, απλά τα έχουν μελετήσει με μια σχετική συνέπεια και δεν έχουν αφήσει κενά.
Σε κάθε περίπτωση, κατανοώ πως κάποιος μπορεί απλά να τα σιχαίνεται, να μην του αρέσουν καθόλου και να θέλει να κάνει κάτι άλλο. Όμως υπάρχουν πολλοί άλλες διέξοδοι πέραν της θεωρητικής κατεύθυνσης, όπως π.χ η εκμάθηση μιας τέχνης.
Σε καμία περίπτωση δεν υποτιμώ τη σημαντικότητα των ανθρωπιστικών επιστημών, όμως κάποιος που θα επιλέξει τέτοιο δρόμο χωρίς να είναι άνετος οικονομικά πρέπει να γνωρίζει πως αργά ή γρήγορα θα το βρει μπροστά του και θα μετανοιώσει που χαράμισε τόσα χρόνια από τη ζωή του για να πάρει ένα πτυχίο που έχει πολύ πενιχρές επαγγελματικές προοπτικές, για να μη πω μηδαμινές. Στην Ελλάδα ο κοινωνικός περίγυρος τείνει να το υποτιμάει αυτό και να περιορίζεται σε ωραιοποιήσεις και γενικολογίες (π.χ σημασία έχει να κάνεις αυτό που αγαπάς και άλλα τέτοια). Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι πολύ βλαβερό και το λέω ΚΑΙ ως παθών από τέτοιες τακτικές
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.