Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Η Dreamer_SW αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών, Φοιτήτρια του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας ΠΑΔΑ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,832 μηνύματα.
09-09-18
21:05
Καλέ όχι και κυρία!
Θα σχολιάσω βεβαίως! Και μπορώ να σας πω σχόλια και από την άποψη του δημοσίου πανεπιστημίου και από την άποψη του κολλεγίου και από την άποψη του Ανοιχτού Πανεπιστημίου...
Να πω φυσικά ότι δεν είμαι μέλος ΔΕΠ (πρέπει να περιμένω κάποιους μήνες ακόμα), είμαι διδακτικό προσωπικό αλλά διδάσκω στο πανεπιστήμιο μόνη μου μαθήματα εδώ και 10 χρόνια.
Έχετε επαγγελματική εμπειρία και από τα 3 (Δημόσιο, κολλέγιο, ΕΑΠ) να υποθέσω έτσι;
Ωχ κατάλαβα, επιστημονική συνεργάτης, είναι αγχωτικό από όσο ξέρω γιατί στο τμήμα μας και λογικά στα άλλα κάθε χρόνο ζούμε με το άγχος εμείς οι φοιτητές εάν θα έχουμε καθηγητές, και οι καθηγητές αν θα ανανεωθούν οι συμβάσεις τους.
Πόσα μαθήματα έχετε, γενικά τι έχετε να πείτε για την εμπειρία σας με τους φοιτητές; (άρχισα να την ανάκριση ..)
Εγώ πιστεύω ότι φοιτητές και καθηγητές θα έπρεπε να είναι σαν φίλοι. Να πηγαίνουν συχνά στο γραφείο και να βγαίνουν για καφέ καμιά φορά. Γενικά οι φοιτητές θα πρέπει να αυτοοργανώνονται και να οργανώνονται μαζί με τους καθηγητές οι οποίοι θα βοηθάνε σε αυτό το κομμάτι. Να φτιάχνουν σχήμα και να κατεβαίνουν μαζί με τις παρατάξεις στις εκλογές.
Γιάννη θα συμφωνήσω μόνο σε ότι αφορά το καθαρό κομμάτι των φιλικών σχέσεων και ως εκεί. Πιστεύω πως δεν είναι απαραίτητο οι φοιτητές να ανήκουν σε κάποιο κόμμα ή σχήμα και ούτε απαραίτητο οι καθηγητές, να συμμετέχουν σε αυτά. Εάν θέλουν φυσικά και να είναι και να κατεβαίνουν, απλά μην γίνεται κάτι τέτοιο αυτοσκοπός. Θέλω να πω ότι φιλικές σχέσεις καθηγητών φοιτητών μπορούν να υπάρχουν χωρίς να τους συνδέει κάποια κομματική σχέση απαραίτητα. Θεωρώ επίσης αναγκαίο να αποσυνδεθεί ο φοιτητικός σύλλογος, από τις κομματικές παρατάξεις. Δεν πρέπει οι τελευταίες να παρεμβαίνουν στον πρώτο. Ο πρώτος θα έπρεπε να κάνει καθαρά με τα φοιτητικά θέματα (στα οποία ναι οι καθηγητές θα μπορούσαν να βοηθήσουν) ενώ οι κομματικές παρατάξεις θα έπρεπε να αποκλειστικά να μένουν στα πολιτικά τους θέματα χωρίς να επηρεάζουν τις σχολές με καταλήψεις πχ κλπ κλπ. Εννοείται όσοι συμμετέχουν σε αυτές μπορούν να λαμβάνουν μέρος στις συνελεύσεις του συλλόγου αλλά να αφήνουν πίσω συγκρούσεις και κομματικές αντιπαραθέσεις να κοιτάνε το γενικό καλό των φοιτητών. Να αποχρωματιστούν οι φοιτητικοί σύλλογοι, από τα κόμματα είναι κάτι διαφορετικό. Είναι σαν τα 5μελές και 15μελές που είχαμε στα σχολεία όχι συσπείρωση κομμάτων που αποφασίζουν για την σχολή μόνα τους. Για αυτό δεν πατάνε φοιτητές στις συνελεύσεις όπως και εγώ (σε μία του φοιτητικού συλλόγου είχα πάει τσακώνονταν τα κόμματα μεταξύ τους για το ποιος είχε δίκιο στην επίλυση του προβλήματος, και όχι για το καλό όλων, μέσα σε 10 λεπτά είχαν φύγει οι φοιτητές και εγώ που δεν μας ενδιέφερε η πολιτική κόντρα, θέλαμε λύση καθαρά στο φοιτητικό θέμα χωρίς κομματικές παρεμβάσεις.
@Samael πάνω κάτω όλο στο μυαλό μου είσαι, τι θα γίνει με εσένα ;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Η Dreamer_SW αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών, Φοιτήτρια του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας ΠΑΔΑ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,832 μηνύματα.
09-09-18
20:07
Καλησπέρα
Λοιπόν αρχικά να ξεκινήσω ότι οι καθηγητές στα Πανεπιστήμια δεν είναι μπαμπούλες. Έχουν και εκείνοι οικογένειες με παιδιά και χωρίς, έχουν περάσει και οι ίδιοι από τα φοιτητικά έδρανα, οπότε οι περισσότεροι θέλω να πιστεύω ότι μπορούν να μπουν στην θέση μας και να καταλαβαίνουν την ψυχοσύνθεσή μας. Απλά υπάρχουν εκείνοι που κάνουν σωστά την δουλειά τους, άλλοι που απλά κάνουν την δουλειά τους και άλλοι που απλά δεν κάνουν την δουλειά τους. Τι θέλω να πω με αυτό; Υπάρχουν καθηγητές που αγαπάνε πραγματικά το αντικείμενο της επιστήμης τους και το διδάσκουν με τέτοιον τρόπο ώστε να τραβήξουν και το ενδιαφέρον των φοιτητών τους, είναι εκεί στις προσωπικές και επαγγελματικές τους ανησυχίες, και κάνουν ό,τι μπορούν για εκείνους. Μία άλλη μερίδα βλέπουν το επάγγελμα του καθηγητή ως απλά ενός δημοσίου υπαλλήλου, στόχος του οποίου είναι απλά και μόνο να καλύψουν την διδακτέα ύλη μέσα σε 13 εβδομάδες ώστε να θεωρηθεί το μάθημα διδακτέο και να μπορεί να εξεταστεί. Σε αυτούς σίγουρα θα υπάρχουν εκείνοι που διδάσκουν το μάθημα πολύ καλά και έχουν πλήρη μεταδοτικότητα, αλλά υπάρχουν και εκείνοι που απλά τρέχουν δεν κάθονται να κάνουν επικοιδομητικές διαλέξεις ώστε να τις καταλάβουν οι φοιτητές τους και απλά προσπερνάν κομμάτια και ύλης για να λένε ότι τα έβγαλαν. Και αυτοί υπάγονται στην 3η κατηγορία (άλλοι που απλά δεν κάνουν την δουλειά τους). Στην 2η κατηγορία (άλλοι που απλά κάνουν την δουλειά τους) ναι μπορεί να υπάρχουν καθηγητές που θα ενδιαφερθούν για τις ανησυχίες των φοιτητών τους αλλά σε επιφανειακό βαθμό σε μία απλή συζήτηση πχ και όχι όπως εκείνοι οι εκπαιδευτικοί στην 1η κατηγορία (εκείνοι που κάνουν σωστά την δουλειά τους) που θα αναλωθούν περισσότερο και με συζητήσεις διαρκείας και σε χρόνο και σε ημέρες.
Θεωρώ πως όσοι ανήκουν στην πρώτη κατηγορία έχουν πολλές πιθανότητες να τραβήξουν και έναν φοιτητή οποίος για διάφορους λόγους δεν του άρεσε και τόσο το αντικείμενο, δεν ήταν σίγουρος εάν αυτό ήθελε δεν ξέρω , αλλά και αυτούς οι οποίοι εξαρχής είχαν πάθος για το αντικείμενο ίσως τους το αυξήσουν περισσότερο. Η δεύτερη κατηγορία είναι αυτοί που απλά θα τους ακολουθήσουν οι φοιτητές που τους αρέσει η σχολή και θέλουν να πάρουν πτυχίο. Στην τρίτη κατηγορία θα είναι οι φοιτητές που ενδεχομένως ή να βγάλουν την σχολή με τα χίλια ζόρια ή να την παρατήσουν είτε επειδή δεν μπορούν να προσαρμοστούν στο ακαδημαϊκό περιβάλλον του τμήματός τους για οποιονδήποτε λόγο, είτε απλά τελικά το ενδιαφέρον τους δεν προσελκύστηκε με κανέναν τρόπο. Ας το παραδεχτούμε εξάλλου, ότι πολλές φορές και το μάθημα εάν δεν μας αρέσει ή το φοβόμαστε εάν ο καθηγητής το κάνει ενδιαφέρον, τότε υπάρχουν πολλές πιθανότητες και το μάθημα να το βλέπουμε με άλλη ματιά μαζί με τον ίδιον τον εκπαιδευτικό. Μην ξεχνάμε ότι ο ρόλος του είναι ιδιαίτερα σημαντικός σε οποιαδήποτε βαθμίδα της εκπαίδευσης είτε δημόσια είτε ιδιωτική.
Αυτό που ζητάνε πάντως οι εκπαιδευτικοί γενικά και όχι μόνο στα Πανεπιστήμια είναι το αυτονόητο. ΣΕΒΑΣΜΟΣ. Αυτό άλλωστε το ζητάμε και εμείς από τους καθηγητές, τους γονείς μας, τους φίλους, μας. Εννοείται ότι εάν έχουμε κάτι που να μας προβληματίζει με τον καθηγητή ή με το μάθημά του, και φαίνεται ότι είναι άνθρωπος συζητήσιμος πηγαίνουμε στο ΓΡΑΦΕΙΟ του και το συζητάμε ποτέ μπροστά σε συναδέλφους του ή άλλα παιδιά. Ωστόσο εάν εκείνος προσβάλλει κάποιον συγκεκριμένα συνέχεια (ναι υπάρχουν και εκείνοι) μπροστά σε άλλους και δεν λυθεί το θέμα με προσωπική συζήτηση αναγκαστικά θα απαντήσεις και εσύ δημόσια,αφού τονίζω έχει προηγηθεί ιδιωτική προσέγγιση (δεν είναι γλείψιμο, είναι ο καλύτερος τρόπος επίλυσης διαφορών ή προβληματισμών με το μάθημα. Σημειώνω στο σημείο αυτό ότι σε κάθε εξάμηνο υπάρχει αξιολόγηση που γίνεται από εμάς τους φοιτητές για τον καθηγητή του κάθε μαθήματος αλλά και για το ίδιο το μάθημα εάν και δεν ξέρω κατά πόσο αυτό λαμβάνεται υπόψη. Όσον αφορά τέλος, εάν θυμούνται οι καθηγητές τα μικρά μας ονόματα είναι ανάλογα τον εκπαιδευτικό. Άλλοι τα θυμούνται άλλοι όχι. Δεν σημαίνει όμως ότι και απαραίτητα ότι θα θυμούνται τα ονόματα μόνο των επιμελών φοιτητών. Αλλά σίγουρα στις περισσότερες περιπτώσεις, οι πιθανότητες είναι περισσότερες για όσους ενδιαφέρονται, συμμετέχουν, εκφράζουν προβληματισμούς κλπ κλπ. Αλλά πιο στενή σχέση ναι όπως ειπώθηκε παραπάνω αναπτύσσεις, με έναν καθηγητή που εκπονείς διπλωματική, πτυχιακή εργασία κλπ ή πχ συμμετέχεις ως εθελοντής σε τυχόν συνέδρια που λαμβάνει μέρος.
Υγ1: Δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες, και κατηγορίες σε ανθρώπους ή σε εκπαιδευτικούς απλά τώρα το έκανα ως ανάγκη για εκφράσω την γνώμη μου.
Υγ2: Κυρία Ρεββέκα, εάν και νέο μέλος διάβασα ότι επιστρέψατε, μετά από καιρό στο φόρουμ, και είστε καθηγήτρια στο ΕΚΠΑ. Καλώς ορίσατε και πάλι και θα ήταν και ενδιαφέρουσα και η δική σας προσέγγιση στο θέμα
Λοιπόν αρχικά να ξεκινήσω ότι οι καθηγητές στα Πανεπιστήμια δεν είναι μπαμπούλες. Έχουν και εκείνοι οικογένειες με παιδιά και χωρίς, έχουν περάσει και οι ίδιοι από τα φοιτητικά έδρανα, οπότε οι περισσότεροι θέλω να πιστεύω ότι μπορούν να μπουν στην θέση μας και να καταλαβαίνουν την ψυχοσύνθεσή μας. Απλά υπάρχουν εκείνοι που κάνουν σωστά την δουλειά τους, άλλοι που απλά κάνουν την δουλειά τους και άλλοι που απλά δεν κάνουν την δουλειά τους. Τι θέλω να πω με αυτό; Υπάρχουν καθηγητές που αγαπάνε πραγματικά το αντικείμενο της επιστήμης τους και το διδάσκουν με τέτοιον τρόπο ώστε να τραβήξουν και το ενδιαφέρον των φοιτητών τους, είναι εκεί στις προσωπικές και επαγγελματικές τους ανησυχίες, και κάνουν ό,τι μπορούν για εκείνους. Μία άλλη μερίδα βλέπουν το επάγγελμα του καθηγητή ως απλά ενός δημοσίου υπαλλήλου, στόχος του οποίου είναι απλά και μόνο να καλύψουν την διδακτέα ύλη μέσα σε 13 εβδομάδες ώστε να θεωρηθεί το μάθημα διδακτέο και να μπορεί να εξεταστεί. Σε αυτούς σίγουρα θα υπάρχουν εκείνοι που διδάσκουν το μάθημα πολύ καλά και έχουν πλήρη μεταδοτικότητα, αλλά υπάρχουν και εκείνοι που απλά τρέχουν δεν κάθονται να κάνουν επικοιδομητικές διαλέξεις ώστε να τις καταλάβουν οι φοιτητές τους και απλά προσπερνάν κομμάτια και ύλης για να λένε ότι τα έβγαλαν. Και αυτοί υπάγονται στην 3η κατηγορία (άλλοι που απλά δεν κάνουν την δουλειά τους). Στην 2η κατηγορία (άλλοι που απλά κάνουν την δουλειά τους) ναι μπορεί να υπάρχουν καθηγητές που θα ενδιαφερθούν για τις ανησυχίες των φοιτητών τους αλλά σε επιφανειακό βαθμό σε μία απλή συζήτηση πχ και όχι όπως εκείνοι οι εκπαιδευτικοί στην 1η κατηγορία (εκείνοι που κάνουν σωστά την δουλειά τους) που θα αναλωθούν περισσότερο και με συζητήσεις διαρκείας και σε χρόνο και σε ημέρες.
Θεωρώ πως όσοι ανήκουν στην πρώτη κατηγορία έχουν πολλές πιθανότητες να τραβήξουν και έναν φοιτητή οποίος για διάφορους λόγους δεν του άρεσε και τόσο το αντικείμενο, δεν ήταν σίγουρος εάν αυτό ήθελε δεν ξέρω , αλλά και αυτούς οι οποίοι εξαρχής είχαν πάθος για το αντικείμενο ίσως τους το αυξήσουν περισσότερο. Η δεύτερη κατηγορία είναι αυτοί που απλά θα τους ακολουθήσουν οι φοιτητές που τους αρέσει η σχολή και θέλουν να πάρουν πτυχίο. Στην τρίτη κατηγορία θα είναι οι φοιτητές που ενδεχομένως ή να βγάλουν την σχολή με τα χίλια ζόρια ή να την παρατήσουν είτε επειδή δεν μπορούν να προσαρμοστούν στο ακαδημαϊκό περιβάλλον του τμήματός τους για οποιονδήποτε λόγο, είτε απλά τελικά το ενδιαφέρον τους δεν προσελκύστηκε με κανέναν τρόπο. Ας το παραδεχτούμε εξάλλου, ότι πολλές φορές και το μάθημα εάν δεν μας αρέσει ή το φοβόμαστε εάν ο καθηγητής το κάνει ενδιαφέρον, τότε υπάρχουν πολλές πιθανότητες και το μάθημα να το βλέπουμε με άλλη ματιά μαζί με τον ίδιον τον εκπαιδευτικό. Μην ξεχνάμε ότι ο ρόλος του είναι ιδιαίτερα σημαντικός σε οποιαδήποτε βαθμίδα της εκπαίδευσης είτε δημόσια είτε ιδιωτική.
Αυτό που ζητάνε πάντως οι εκπαιδευτικοί γενικά και όχι μόνο στα Πανεπιστήμια είναι το αυτονόητο. ΣΕΒΑΣΜΟΣ. Αυτό άλλωστε το ζητάμε και εμείς από τους καθηγητές, τους γονείς μας, τους φίλους, μας. Εννοείται ότι εάν έχουμε κάτι που να μας προβληματίζει με τον καθηγητή ή με το μάθημά του, και φαίνεται ότι είναι άνθρωπος συζητήσιμος πηγαίνουμε στο ΓΡΑΦΕΙΟ του και το συζητάμε ποτέ μπροστά σε συναδέλφους του ή άλλα παιδιά. Ωστόσο εάν εκείνος προσβάλλει κάποιον συγκεκριμένα συνέχεια (ναι υπάρχουν και εκείνοι) μπροστά σε άλλους και δεν λυθεί το θέμα με προσωπική συζήτηση αναγκαστικά θα απαντήσεις και εσύ δημόσια,αφού τονίζω έχει προηγηθεί ιδιωτική προσέγγιση (δεν είναι γλείψιμο, είναι ο καλύτερος τρόπος επίλυσης διαφορών ή προβληματισμών με το μάθημα. Σημειώνω στο σημείο αυτό ότι σε κάθε εξάμηνο υπάρχει αξιολόγηση που γίνεται από εμάς τους φοιτητές για τον καθηγητή του κάθε μαθήματος αλλά και για το ίδιο το μάθημα εάν και δεν ξέρω κατά πόσο αυτό λαμβάνεται υπόψη. Όσον αφορά τέλος, εάν θυμούνται οι καθηγητές τα μικρά μας ονόματα είναι ανάλογα τον εκπαιδευτικό. Άλλοι τα θυμούνται άλλοι όχι. Δεν σημαίνει όμως ότι και απαραίτητα ότι θα θυμούνται τα ονόματα μόνο των επιμελών φοιτητών. Αλλά σίγουρα στις περισσότερες περιπτώσεις, οι πιθανότητες είναι περισσότερες για όσους ενδιαφέρονται, συμμετέχουν, εκφράζουν προβληματισμούς κλπ κλπ. Αλλά πιο στενή σχέση ναι όπως ειπώθηκε παραπάνω αναπτύσσεις, με έναν καθηγητή που εκπονείς διπλωματική, πτυχιακή εργασία κλπ ή πχ συμμετέχεις ως εθελοντής σε τυχόν συνέδρια που λαμβάνει μέρος.
Υγ1: Δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες, και κατηγορίες σε ανθρώπους ή σε εκπαιδευτικούς απλά τώρα το έκανα ως ανάγκη για εκφράσω την γνώμη μου.
Υγ2: Κυρία Ρεββέκα, εάν και νέο μέλος διάβασα ότι επιστρέψατε, μετά από καιρό στο φόρουμ, και είστε καθηγήτρια στο ΕΚΠΑ. Καλώς ορίσατε και πάλι και θα ήταν και ενδιαφέρουσα και η δική σας προσέγγιση στο θέμα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.