Chemwizard
Τιμώμενο Μέλος
Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Χημείας Κρήτης (Ηράκλειο) και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,379 μηνύματα.
16-04-18
17:11
Εγώ που έκανα πολεμικές τέχνες δηλαδή μου φαίνεται ότι το ταε κβον ντο είναι πολύ πιο δημοφιλές ενώ δε θα έλεγα ότι υπερτερεί σε κάτι, ίσως να μειονεκτεί κιόλας από τα άλλα.
Ούτε καν.
Είναι από τις πολεμικές τέχνες που εχουν από τα ευρύτερα πεδία και σε γνωση, και σε εκγύμναση.
Για αυτόν τον λογο υπάρχουν και δυο είδη. Το ITF (Τεχνικότερο, παραδοσιακή αυτοάμυνα όλων των ειδών) και το WTF (το ολυμπιακό, αγωνιστικό μεσα σε πλαίσιο κανονισμών).
Μπορει να σε ξενίζει η μη αμεση επαφή του τζουντο, αλλα αν δεχθεις ενα πολυ δυνατό λακτισμα, θα δεις πως δε μειωνεκτεί.
Ισα ισα το θεωρω συν το να μπορείς να αντιδρασεις κι απο πριν οι περιστασεις απαιτησουν full contact.
Φυσικά και καθε πολεμική τεχνη προσφέρει, κι εννοείται πως μεγάλο ρόλο παίζει η ψυχοσυνθεση του αθλητη κι ο προπονητής του, ο, τι κι αν κάνει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Chemwizard
Τιμώμενο Μέλος
Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Χημείας Κρήτης (Ηράκλειο) και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,379 μηνύματα.
15-04-18
23:25
Τι εργομετρικό παιδί μου; Καρδιά έχω.
Όχι κάτι σε φάση φάση απειλείσαι ή χρειάζεσαι αγωγή, αλλά ο αθλητισμός με μέτρο.
Η φυσική μου κατάσταση παραμένει καλύτερη από τη μέση, αλλά δεν είναι αυτή που θα έπρεπε να έχω εγώ, ειδικά σε παρατεταμένη άσκηση.
Για αυτό και οι φίλοι μου γνωρίζουν το θεμα, ώστε να μου βάζουν κ@λοχερο αν χρειαστεί.
Το αλλο παιδί, ειχε έρθει με την παρέα του ενώ παιζαμε ήδη.
Τρεις φορές ήρθε στην εστια μου απο πισω και ζητησε να παιξουμε μαζί τους. Τρεις φορές αρνήθηκα γιατί παιζαμε ήδη. Την τέταρτη μου ειπε πως αν δεν παιζαμε, θα μας παίρναν το γήπεδο. Κι είπα ΟΚ.
Στο μισάωρο καρδιοαναπνευστική ανακοπή, εφυγε.
Εκανα να κοιμηθώ μια βδομάδα.
"Αν δε συμφωνούσα να παίξει"
"Σε μένα προσπαθουσε να βάλει γκολ"
και τέτοια.
Ηταν το ισχυρότερο κινητρο να μάθω πρώτες βοήθειες.
Όχι κάτι σε φάση φάση απειλείσαι ή χρειάζεσαι αγωγή, αλλά ο αθλητισμός με μέτρο.
Η φυσική μου κατάσταση παραμένει καλύτερη από τη μέση, αλλά δεν είναι αυτή που θα έπρεπε να έχω εγώ, ειδικά σε παρατεταμένη άσκηση.
Για αυτό και οι φίλοι μου γνωρίζουν το θεμα, ώστε να μου βάζουν κ@λοχερο αν χρειαστεί.
Το αλλο παιδί, ειχε έρθει με την παρέα του ενώ παιζαμε ήδη.
Τρεις φορές ήρθε στην εστια μου απο πισω και ζητησε να παιξουμε μαζί τους. Τρεις φορές αρνήθηκα γιατί παιζαμε ήδη. Την τέταρτη μου ειπε πως αν δεν παιζαμε, θα μας παίρναν το γήπεδο. Κι είπα ΟΚ.
Στο μισάωρο καρδιοαναπνευστική ανακοπή, εφυγε.
Εκανα να κοιμηθώ μια βδομάδα.
"Αν δε συμφωνούσα να παίξει"
"Σε μένα προσπαθουσε να βάλει γκολ"
και τέτοια.
Ηταν το ισχυρότερο κινητρο να μάθω πρώτες βοήθειες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Chemwizard
Τιμώμενο Μέλος
Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Χημείας Κρήτης (Ηράκλειο) και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,379 μηνύματα.
15-04-18
22:58
Ούτε περασμένα είναι, ούτε ξεχασμένα.
Δεν αθλουμαι σταθερά σε σύλλογο λόγω θεμάτων υγείας. Εννοείται πως δεν το αποδεχεσαι εύκολα στην αρχή, ειδικά όταν έχεις μάθει να είσαι αθλητής, αλλά σιγά σιγά απλά προσαρμόζεσαι.
Η ποιότητα ζωής πάνω από όλα. Πόσο μάλλον η ίδια η ζωή.
Αυτό δεν το είχε καταλάβει ενα παιδι που έπαιζε αντίπαλος επιθετικός κάποτε. Αυτός πάνω από 20,εγώ το πολύ 14.Δε μπορεσα να κάνω και πολλά.
Όσον αφορά τις θλάσεις νταξ. Σίγουρα πονάς, μυς κόβεται. Χρειάζεται και περισσοτερο χρόνο να φτιάξει από ο, τι κόκκαλο. Αλλα μικρός ήμουν, περασε γρηγορα.
Δεν αθλουμαι σταθερά σε σύλλογο λόγω θεμάτων υγείας. Εννοείται πως δεν το αποδεχεσαι εύκολα στην αρχή, ειδικά όταν έχεις μάθει να είσαι αθλητής, αλλά σιγά σιγά απλά προσαρμόζεσαι.
Η ποιότητα ζωής πάνω από όλα. Πόσο μάλλον η ίδια η ζωή.
Αυτό δεν το είχε καταλάβει ενα παιδι που έπαιζε αντίπαλος επιθετικός κάποτε. Αυτός πάνω από 20,εγώ το πολύ 14.Δε μπορεσα να κάνω και πολλά.
Όσον αφορά τις θλάσεις νταξ. Σίγουρα πονάς, μυς κόβεται. Χρειάζεται και περισσοτερο χρόνο να φτιάξει από ο, τι κόκκαλο. Αλλα μικρός ήμουν, περασε γρηγορα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Chemwizard
Τιμώμενο Μέλος
Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Χημείας Κρήτης (Ηράκλειο) και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,379 μηνύματα.
15-04-18
19:18
Γεια σου κι εσένα Σοφάκι. Εννοείται πως δε συμφωνώ για κανένα λόγο με το ότι παράβλεψες ιατρικές συστάσεις, οπως είπε κι ο Νίκος.
Φυσικά το σημαντικότερο ειναι πως τίθεται το θέμα υποτροπής, αλλα κι ομαδικά να το δεις, και μπορεί να ειναι κακο για την ομάδα ενας παίκτης που δε μπορεί να ακολουθήσει το ρυθμό, και ασχημη εντύπωση δίνει η μη εμπιστοσύνη στους συναθλητές σου να σε καλύψουν σοβαρά.
Προσωπικά, έχω σακατέψει ο, τι μπορεί να σακατέψει ένας άνθρωπος, και στο taekwondo και στη μπάλα. Άλλες φορές με δική μου ευθύνη, άλλες οχι.
Τα σοβαρότερα στο πρωτο είναι δυο καλές θλασεις που ειχα παθει, μια σε κάθε ποδι.
Στη μπαλα τι να πει κανείς, είμαι και λιγο ξεροκεφαλος, οπότε δεν υπάρχει κατι που να μην την εχω φαει.
Τελευταία φορά φροντισα τα Χριστούγεννα να ξανασακατέψω τον ώμο μου, που είχα χτυπήσει τον Οκτώβρη στο μετρό.
Κατασκηνώσεις πήγαινα αρκετά μικρός.
Όσον αφορά το εθελοντικο, για να μη βγούμε off, το έχω αναλύσει στο θέμα με τίτλο "Εθελοντισμός".
Τέλος, εάν δεν πειθαρχήσεις, δύσκολα θα εξελιχθείς.
Φυσικά το σημαντικότερο ειναι πως τίθεται το θέμα υποτροπής, αλλα κι ομαδικά να το δεις, και μπορεί να ειναι κακο για την ομάδα ενας παίκτης που δε μπορεί να ακολουθήσει το ρυθμό, και ασχημη εντύπωση δίνει η μη εμπιστοσύνη στους συναθλητές σου να σε καλύψουν σοβαρά.
Προσωπικά, έχω σακατέψει ο, τι μπορεί να σακατέψει ένας άνθρωπος, και στο taekwondo και στη μπάλα. Άλλες φορές με δική μου ευθύνη, άλλες οχι.
Τα σοβαρότερα στο πρωτο είναι δυο καλές θλασεις που ειχα παθει, μια σε κάθε ποδι.
Στη μπαλα τι να πει κανείς, είμαι και λιγο ξεροκεφαλος, οπότε δεν υπάρχει κατι που να μην την εχω φαει.
Τελευταία φορά φροντισα τα Χριστούγεννα να ξανασακατέψω τον ώμο μου, που είχα χτυπήσει τον Οκτώβρη στο μετρό.
Κατασκηνώσεις πήγαινα αρκετά μικρός.
Όσον αφορά το εθελοντικο, για να μη βγούμε off, το έχω αναλύσει στο θέμα με τίτλο "Εθελοντισμός".
Τέλος, εάν δεν πειθαρχήσεις, δύσκολα θα εξελιχθείς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Chemwizard
Τιμώμενο Μέλος
Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Χημείας Κρήτης (Ηράκλειο) και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,379 μηνύματα.
15-04-18
15:29
Εξαιρετικό θέμα.
Πριν επικεντρωθώ στο αθλητικό, θα μιλήσω γενικότερα για την ψυχολογία της ομάδας.
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που προέρχεται από μια οικογένεια στην οποία μετά από εμένα ήρθαν κι άλλα τρία παιδιά, και στην οποία οι γονείς μας, ανεξαρτήτως συνθηκών και δυνατοτήτων, επέμεναν να μας βάζουν στη διαδικασία όχι μονο να αποκτούμε γνώσεις και χαρτιά, αλλα να μαθαίνουμε και να συναναστρεφόμαστε και να αντιμετωπιζουμε τον κόσμο.
Αναμεσα στα αλλα, παλιότερα ήταν κατασκηνωσεις, μετά αθλητικοι σύλλογοι, πλέον εθελοντικο σώμα.
Για να επικεντρωθώ στο αθλητικό, εφοσον εκει αναφερεται το θεμα, όλοι όσοι εχουμε υπάρξει αθλητές, έχουμε προπονηθει, φαει, ταξιδέψει, κοιμηθεί, γελάσει, φοβηθεί και φωνάξει για ατομα της δικής μας ομάδας/συλλόγου, κι εχουμε συναψει γνωριμιες και φιλιες με αλλους συλλογους, έχουμε γνωρισει την υγιη πλευρα του αισθηματος της αγελης.
Οπότε και δε νιώθουμε καμία αναγκη να αυτοχαρακτηριστούμε ως οπαδοι ΠΑΕ/ΚΑΕ κτλ.
Πριν επικεντρωθώ στο αθλητικό, θα μιλήσω γενικότερα για την ψυχολογία της ομάδας.
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που προέρχεται από μια οικογένεια στην οποία μετά από εμένα ήρθαν κι άλλα τρία παιδιά, και στην οποία οι γονείς μας, ανεξαρτήτως συνθηκών και δυνατοτήτων, επέμεναν να μας βάζουν στη διαδικασία όχι μονο να αποκτούμε γνώσεις και χαρτιά, αλλα να μαθαίνουμε και να συναναστρεφόμαστε και να αντιμετωπιζουμε τον κόσμο.
Αναμεσα στα αλλα, παλιότερα ήταν κατασκηνωσεις, μετά αθλητικοι σύλλογοι, πλέον εθελοντικο σώμα.
Για να επικεντρωθώ στο αθλητικό, εφοσον εκει αναφερεται το θεμα, όλοι όσοι εχουμε υπάρξει αθλητές, έχουμε προπονηθει, φαει, ταξιδέψει, κοιμηθεί, γελάσει, φοβηθεί και φωνάξει για ατομα της δικής μας ομάδας/συλλόγου, κι εχουμε συναψει γνωριμιες και φιλιες με αλλους συλλογους, έχουμε γνωρισει την υγιη πλευρα του αισθηματος της αγελης.
Οπότε και δε νιώθουμε καμία αναγκη να αυτοχαρακτηριστούμε ως οπαδοι ΠΑΕ/ΚΑΕ κτλ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.