03-03-15
00:31
Τι πιστοποίηση λαμβάνεις μετά από 1-2 χρόνια?
Ρίξε μια ματιά εδώ, ίσως να σε κατατοπίσει σχετικά (λέω "ίσως" γιατί λόγω φόρτου δεν πρόλαβα να το διαβάσω όλο σχολαστικά ).
Πριν πάμε στους αιώνιους, κανείς δεν αγγίζει το άβατο των καθηγητών Πανεπιστημίου.
Ακριβώς. Γιατί να μην υφίσταται αξιολόγηση των καθηγητών; Των διδακτικών πρακτικών που χρησιμοποιούν και των ανάλογων αποτελεσμάτων; Πού κάνει ο καθένας ό,τι μά ό,τι θέλει χωρίς να υπολογίζει τίποτα; Γιατί αυτή είναι η αλήθεια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
24-02-15
23:38
Αν δεν θέλουν ή δεν μπορούν να φοιτήσουν, θα μπορούσαν απλά να μην δώσουν εξετάσεις. Ή να δηλώσουν μόνο σχολές (κοντά) στη γενέτειρά τους. Δυστυχώς δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή. Επίσης έχετε υπόψιν σαν ότι για φοιτητές που δυσκολεύονται οικονομικά υπάρχουν και οι εστίες...
Με όλο το θάρρος και τον σεβασμό, μα ενδεχομένως το επάγγελμα-γνωστικό αντικείμενο που επιθυμεί να επιλέξει κάποιος να μην υποστηρίζεται από ΑΕΙ/ΤΕΙ ή γενικά, οποιοδήποτε κρατικό ίδρυμα στην περιοχή μόνιμης κατοικίας του και να αναγκαστεί να μετακομίσει στην ανάλογη πόλη ,όπου υφίσταται το ανάλογο ίδρυμα (όπως εγώ, μα και πολλοί άλλοι νέοι). Άρα είναι μονόδρομος η μετακόμιση μακρυά απ'το σπίτι.
Επίσης, ζούμε σε μια δεινή και συνεχώς μεταβαλλόμενη οικονομική και συνάμα κοινωνική κατάσταση που δημιουργει μια συνεχή ανασφάλεια αφενός, αλλά και μια απροβλεψιμότητα αφετέρου σε όλους ανεξαιρέτως. Πολλά παιδιά ξεκινούν τις σπουδές τους με τις καλύτερες προοπτικές-προδιαγραφές και οικονομικές διευκολύνσεις που όμως δεν είναι δεδομένο πως θα τις ολοκληρώσουν, καθώς π.χ. η οικογένεια για τον α,β,χ,ψ λόγο αδυνατεί πλέον να συνδράμει. Ζωντανό παράδειγμα συμφοιτήτριας που ξεκίνησε πάρα πολύ καλά τις σπουδές της,τυπικότατη στις ακαδημαϊκές της υποχρεώσεις, με την αρωγή της οικογένειάς της και στην πορεία αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη όπου σπούδαζε, για να εργαστεί συστηματικά και πηγαινοέρχεται για να δίνει μαθήματα χωρίς την αναμενόμενη επιτυχία λόγω απουσίας από παραδόσεις κτλ.Σ'αυτές τις περιπτώσεις λοιπόν, δεν μπορεί η πολιτεία να αδιαφορεί, αν θέλει πραγματικά να λειτουργεί στα πλαίσια της νομιμότητας και του κράτους δικαίου, σ'ενα πλαίσιο συνταγματικότητας γενικότερα. Οι σπουδές είναι επένδυση κακά τα ψέμματα. Μια επένδυση όχι 1-2 χρόνων αλλά 18 και πλέον για μια ολόκληρη οικογένεια, με στερήσεις, με θυσίες, με ψυχολογικό κόστος για τον κάθενα σπουδαστή και των οικείων του.
Όσο για τις εστίες, τα πράγματα δεν είναι ιδανικά πάντα και σε όλες τις πόλεις καθώς δεν υφίστανται οι ανάλογες σε πληθώρα υποδομές για να φιλοξενήσουν ακόμη κι όλους όσους πληρούν τα κριτήρια. Κι αυτό είναι ζήτημα, και σοβαρό μάλιστα, της πολιτείας που καλείται οπωσδήποτε να το λύσει. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε και τις περιπτώσεις του "μέσου", του ρουσφετιού.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.