Nikitas
Νεοφερμένος
Ο Nikitas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 63 ετών. Έχει γράψει 12 μηνύματα.
04-01-08
12:13
Στο "θελεις να κανεις σχεση", το οποιο ειναι το θεμα, αυτα τα οποια λετε, ποση σχεση εχουν????
Η σταθερή, μακροχρόνια σχέση είναι σχεδόν αδύνατη χωρίς την παράλληλη πνευματική πορεία. Όσο ο άνθρωπος είναι εγκλωβισμένος στην διαδικασία υπηρέτησης των αναγκών και των επιθυμιών του δεν μπορεί να σχετισθεί ουσιαστικά με τον σύντροφό του.
Όσο αυτο-εξυπηρετείται και αυτο-ικανοποιείται βάζοντας τον εαυτό του πάνω από τον άλλο παραμένει στο επίπεδο της μαλακίας. Στο επίπεδο αυτό δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική σχέση.
Σε πολλές πνευματικές παραδόσεις το κέντρο δεν είναι ο εαυτός αλλά ο άλλος και η ευρύτερη κοινότητα. Ιδιαίτερα στην Χριστιανική πίστη ο βασικός στόχος της καθημερινής ζωής του χριστιανού είναι η υπέρβαση του εαυτού του χάριν της αγάπης του άλλου. Αυτή η διαδικασία αυταπάρνησης χάριν της αγάπης γίνεται με τη βοήθεια της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος και όχι μόνο με την αξιοποποίηση ψυχολογικών δυνατοτήτων.
Μόνο ο αληθινά πιστός (δηλαδή ο άγιος) μπορεί να προσφέρει τον εαυτό του στο σύντροφό του, μπορεί να τον υπομείνει, μπορεί να αντέξει τις αδυναμίες του. Ο αληθινά πιστός προοδεύει ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια των αδυναμιών του συντρόφου του. Το προσωπικό μαρτύριο χάριν της αγάπης εν Αγίω Πνεύματι είναι ο βασιλικός δρόμος της σωτηρίας, δηλαδή της ολοκλήρωσης του ανθρώπου και της υπέρβασης του θανάτου.
Χωρίς τη θυσιαστική στάση ζωής χάριν της αγάπης, η συμβίωση γίνεται καθημερινή εμπειρία κολάσεως. Χωρίς την ζωντανή, προσωπική σχέση με το Θεό ο άλλος γίνεται η κόλασή σου.
Ο έρωτας νοηματοδοτείται ως βιωματική προίκα του γάμου. Όπως το διαστημόπλοιο χρειάζεται τον πύραυλο-εκτοξευτήρα στο ξεκίνημα της πτήσης μέχρι να ελευθερωθεί από τη βαρύτητα της γης έτσι και η σχέση χρειάζεται τον έρωτα στο ξεκίνημά για να απογειωθεί. Μετά τον έρωτα χρειάζεται η τέχνη της πλοήγησης για την κατεύθυνση στον στόχο του ταξιδιού που είναι η βασιλεία των ουρανών.
Η σχέση χωρίς αυθυπερβατική αγάπη είναι μελλοθάνατη.
Στο κείμενο μου για τις ανθρώπινες σχέσεις που λειτούργησε ως αφετηρία αυτής της συζήτησης δεν κάνω αναφορά στην πνευματική διάσταση. Εκεί αναφέρομαι στην πολλαπλή δυσκολία που αντιμετωπίζει κανείς όταν του λάχει να σχετιστεί με έναν δύσκολο άνθρωπο. Στην περίπτωση που ο σύντροφος είναι ιδιαίτερα δύσκολος εκεί το μόνο που μπορεί να μας σώσει είναι η αγιότητα. Και επειδή η αγιότητα είναι τόσο σπάνια και τόσο πολλοί οι δύσκολοι άνθρωποι γι αυτό είναι τόσα πολλά τα διαζύγια και τόσο πολλοί οι ανυπόφοροι γάμοι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nikitas
Νεοφερμένος
Ο Nikitas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 63 ετών. Έχει γράψει 12 μηνύματα.
25-12-07
21:51
Όπως ανέφερα ήδη, οι απόψεις μου δεν διαμορφώνονται τόσο μέσα από θεωρητική αναζήτηση, διαβάσματα και υποκειμενικές εμπειρίες όσο μέσα από τη συνεχή τριβή μου με τον ανθρώπινο πόνο. Δεν εκτιμώ ιδιαίτερα τον θεωρητικό διάλογο που αναπτύσεται με ανταλλαγή εκλογικευμένων επιχειρημάτων. Όλα μπορούν να ειπωθούν, όλα μπορούν να υποστηριχθούν, όλα μπορούν να αμφισβητηθούν. Κάθε κατάφαση συνοδεύεται (εν δυνάμει) από μία άρνηση και κάθε άρνηση συνοδεύεται (εν δυνάμει) από μία κατάφαση. Καμιά λεκτική διατύπωση δεν μπορεί να εκφράσει την αλήθεια. Η ουσιαστική επικοινωνία δεν περνάει μέσα από το καaνάλι του λόγου. Τα δεδομένα που αφορούν στην εσωτερική διάσταση δεν κοινωνούνται με το λόγο.
Πολλοί ψυχολόγοι μιλούν ελάχιστα ή καθόλου. Αυτό που διαδραματίζεται σε μια «θεραπευτική» συνεδρία είναι απόλυτα προσωπικό. Δεν έχει άμεση σχέση με τίποτε από όσα μπορούν να γραφούν ή να ειπωθούν σε κάποιον τρίτο.
Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και σε κάθε στιγμή της ζωής του σκέπτεται και αισθάνεται με διαφορετικό τρόπο. Δεν υπάρχει τίποτε που να ισχύει πάντοτε για όλους. Αυτό που τώρα είναι σημαντικό αργότερα δεν είναι. Αυτό που για μένα είναι εποικοδομητικό για κάποιον άλλο είναι καταστροφικό. Αυτό που σήμερα με αγγίζει αύριο εναι πιθανόν να με αφήνει εντελώς αδιάφορο.
Δεν με ενδιαφέρει προσωπικά κανένα θεωρητικό ζήτημα. Δεν υποστηρίζω καμιά θεωρία ή επιστήμη ή φιλοσοφία. Ούτε και ταυτίζομαι απόλυτα με τον ρόλο του ψυχολόγου. Το επάγγελμα του ψυχολόγου είναι ένας τρόπος για να βοηθώ τον κόσμο ενώ παράλληλα κερδίζω χρήματα. Δεν θα μπορούσα να είμαι έμπραχτα τόσο κοντά στον ανθρώπινο πόνο αν αναγκαζόμουν να ασκώ κάποιο άλλο επάγγελμα.
Με πληγώνει η αποτυχία. Βιώνω την οδύνη. Συμμετέχω στην οδύνη των άλλων. Θέλω να άνθρωποι να είναι ευτυχισμένοι και χαρούμενοι. Θέλω και εγώ να είμαι ευτυχισμένος και χαρούμενος.
Όσα λάθη μπορούσα να κάνω ... τα έκανα. Άπειρες φορές βύθισα τη ζωή μου και τη ζωή των γύρω μου στην οδύνη. Δεν με ενδιαφέρει να σκεφτώ βαθιά αλλά να ζήσω αληθινά.
Από μικρό παιδί θαύμαζα τα κορίτσια και μου ξυπνούσαν ερωτισμό. Ερωτευόμουν πανεύκολα. Στα νειάτα μου συνέβαινε να γράψω ερωτικά ποιήματα για κοπέλλες που συναντούσα ακόμη και για λίγα λεπτά. Η μορφή, το χαμόγελο, η κίνηση, η συστολή ... με ενθουσίαζαν. Θυμάμαι σε μια διήμερη άδεια ως φαντάρος στην Πάρο να ακολουθώ για ώρα πολύ στα σοκάκια μια κοπέλλα. Στο τέλος μας χώριζε ένα ποταμάκι και κοιτιόμασταν σιωπηλά για ώρα πολύ. Έφυγα για να διασώσω την εμπειρία από την φθορά της πραγματικότητας. Έρωτας στη Σαντορίνη, στη Βενετία, στη Νάξο. Έρωτας στα τραίνα για τη Λαμία, στα πούλμαν για την Padova, στoν Ηλεκτρικό για την Ομόνοια, στο πράσινο λεωφορείο Πειραιά-Πέραμα. Έρωτας στο νηπιαγωγείο, στο σχολείο, στις πολιτικές συγκεντρώσεις, στα νοσοκομεία, στα γραφεία, στην Εκκλησία, στους δρόμους.
Όνειρα, ζωή, ενθουσιασμός, χαρά, κοινωνία, θυσία, εορτή. Απογοήτευση, ματαίωση, πίκρα, φρίκη θάνατος.
Όλες τις μέρες της ζωής μου πάλαιψα με τον έρωτα. Με νίκησε πολλές φορές (1 φορά μόνο τον νίκησα και εγώ με τη Χάρη του Θεού), με προσδιόρισε, με συνέτριψε. Μία φορά παράτησα τον Ζωντανό Θεό για μια γυναίκα. Όχι δύο φορές παράτησα το Θεό για τον ανθρώπινο έρωτα.
Στα 25 μου προσπαθούσα να γίνω Χριστιανός. Ανέβαινα στο Αγιο Όρος 3-4 φορές το χρόνο. Όταν επέστρεφα στον κόσμο .... από την Ουρανούπολη κιόλας ... τα έχανα όλα με την πρώτη μορφή, την πρώτη όμορφη μορφή, τη γυναικεία. Για τον έρωτα έφτασα στα όρια της κατάθλιψης, της τρέλλας, του φόνου, της αυτοκτονίας.
Στο γραφείο μου ως ψυχολόγος χιλιάδες ώρες προσπάθησα να επουλώσω τις πληγές του έρωτα σε ανθρώπους συντεριμμένους. Παρακολούθησα πολλές φορές ερωτικές σχέσεις σε όλα τους τα στάδια. Συνομίλησα με ερωτευμένους, με παντρεμένους, με χωρισμένους. Εξέτασα αναλυτικά τις σχέσεις συγγενών και φίλων που δεν επισκέφτηκαν ποτέ κάποιον ειδικό. Παρακολούθησα σπίτια να διαλύονται. Παιδιά να συνθλιβονται από συγκρούσεις πρώην ερωτευμένων. Ξυλοδαρμούς, αλκοολισμούς, καταθλίψεις, χρεωκοπίες, αυτοκινητιστικά ατυχήματα κλπ.
Με όσα γράφω δεν θέλω ούτε και πρόκειται να αμφισβητήσω την σημαντικότητα και την ομορφιά της ερωτικής εμπειρίας. Έγραψα και προηγουμένως ότι είναι ότι πιο σημαντικό μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος. Όμως καλό είναι να γνωρίζει κανείς ότι η ερωτική επένδυση είναι δυνατόν να σε μπλέξει πολύ άσχημα ιδιαίτερα αν ο (η) σύντροφός σου είναι δύσκολο άτομο.
Είναι καλό να γνωρίζει κανείς ότι άλλο πράγμα είναι η σχέση και άλλο η συμβίωση. Άλλο η συμβίωση και άλλο η εμπλοκή συγγενικών προσώπων μέσα στη σχέση όπως γίνεται στο γάμο. Άλλο να βγαίνω ραντεβού και άλλο να κοιμάμαι κάθε μέρα μαζί με τον –ην σύντροφό μου. Άλλο να μου αρέσει να παίζω με τα παιδιά και άλλο να αναλάβω την ολική ευθύνη να αναθρέψω τα δικά μου παιδιά. Είναι σημαντικό να ξέρω ότι για να ζήσω με έναν άνθρωπο πιο σπουδαίο από το να είμαι ερωτευμένος με τον-ην σύντροφό μου είναι να μπορώ να αντέχω τις αντιξοότητες της καθημερινότητας και να διαχειρίζομαι ψύχραιμα τις δύσκολες συμπεριφορές των άλλων.
Αγαπητοί μου φίλοι ο γάμος για τους ευαίσθητους, ευάλωτους και χαμηλών αντοχών ανθρώπους συνήθως δεν είναι απλά μια δύσκολη υπόθεση ... είναι σκέτη πίκρα. Ο κακός γάμος γίνεται ένας μηχανισμός που σκορπίζει θάνατο στους συζύγους, τα παιδιά και το περιβάλλον. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ο έρωτας (η υπέροχη αυτή εμπειρία) αλλά το που θα μπορούσε να καταλήξει μερικές φορές ο έρωτας. Ο αληθινά κακός γάμος είναι καλύτερος μόνο από την κόλαση.
Συγχωρέστε με!
ΥΓ
Με αυτά που γράφει ο φίλος Αντώνιος Δημόπουλος συμφωνώ απόλυτα.
Πολλοί ψυχολόγοι μιλούν ελάχιστα ή καθόλου. Αυτό που διαδραματίζεται σε μια «θεραπευτική» συνεδρία είναι απόλυτα προσωπικό. Δεν έχει άμεση σχέση με τίποτε από όσα μπορούν να γραφούν ή να ειπωθούν σε κάποιον τρίτο.
Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και σε κάθε στιγμή της ζωής του σκέπτεται και αισθάνεται με διαφορετικό τρόπο. Δεν υπάρχει τίποτε που να ισχύει πάντοτε για όλους. Αυτό που τώρα είναι σημαντικό αργότερα δεν είναι. Αυτό που για μένα είναι εποικοδομητικό για κάποιον άλλο είναι καταστροφικό. Αυτό που σήμερα με αγγίζει αύριο εναι πιθανόν να με αφήνει εντελώς αδιάφορο.
Δεν με ενδιαφέρει προσωπικά κανένα θεωρητικό ζήτημα. Δεν υποστηρίζω καμιά θεωρία ή επιστήμη ή φιλοσοφία. Ούτε και ταυτίζομαι απόλυτα με τον ρόλο του ψυχολόγου. Το επάγγελμα του ψυχολόγου είναι ένας τρόπος για να βοηθώ τον κόσμο ενώ παράλληλα κερδίζω χρήματα. Δεν θα μπορούσα να είμαι έμπραχτα τόσο κοντά στον ανθρώπινο πόνο αν αναγκαζόμουν να ασκώ κάποιο άλλο επάγγελμα.
Με πληγώνει η αποτυχία. Βιώνω την οδύνη. Συμμετέχω στην οδύνη των άλλων. Θέλω να άνθρωποι να είναι ευτυχισμένοι και χαρούμενοι. Θέλω και εγώ να είμαι ευτυχισμένος και χαρούμενος.
Όσα λάθη μπορούσα να κάνω ... τα έκανα. Άπειρες φορές βύθισα τη ζωή μου και τη ζωή των γύρω μου στην οδύνη. Δεν με ενδιαφέρει να σκεφτώ βαθιά αλλά να ζήσω αληθινά.
Από μικρό παιδί θαύμαζα τα κορίτσια και μου ξυπνούσαν ερωτισμό. Ερωτευόμουν πανεύκολα. Στα νειάτα μου συνέβαινε να γράψω ερωτικά ποιήματα για κοπέλλες που συναντούσα ακόμη και για λίγα λεπτά. Η μορφή, το χαμόγελο, η κίνηση, η συστολή ... με ενθουσίαζαν. Θυμάμαι σε μια διήμερη άδεια ως φαντάρος στην Πάρο να ακολουθώ για ώρα πολύ στα σοκάκια μια κοπέλλα. Στο τέλος μας χώριζε ένα ποταμάκι και κοιτιόμασταν σιωπηλά για ώρα πολύ. Έφυγα για να διασώσω την εμπειρία από την φθορά της πραγματικότητας. Έρωτας στη Σαντορίνη, στη Βενετία, στη Νάξο. Έρωτας στα τραίνα για τη Λαμία, στα πούλμαν για την Padova, στoν Ηλεκτρικό για την Ομόνοια, στο πράσινο λεωφορείο Πειραιά-Πέραμα. Έρωτας στο νηπιαγωγείο, στο σχολείο, στις πολιτικές συγκεντρώσεις, στα νοσοκομεία, στα γραφεία, στην Εκκλησία, στους δρόμους.
Όνειρα, ζωή, ενθουσιασμός, χαρά, κοινωνία, θυσία, εορτή. Απογοήτευση, ματαίωση, πίκρα, φρίκη θάνατος.
Όλες τις μέρες της ζωής μου πάλαιψα με τον έρωτα. Με νίκησε πολλές φορές (1 φορά μόνο τον νίκησα και εγώ με τη Χάρη του Θεού), με προσδιόρισε, με συνέτριψε. Μία φορά παράτησα τον Ζωντανό Θεό για μια γυναίκα. Όχι δύο φορές παράτησα το Θεό για τον ανθρώπινο έρωτα.
Στα 25 μου προσπαθούσα να γίνω Χριστιανός. Ανέβαινα στο Αγιο Όρος 3-4 φορές το χρόνο. Όταν επέστρεφα στον κόσμο .... από την Ουρανούπολη κιόλας ... τα έχανα όλα με την πρώτη μορφή, την πρώτη όμορφη μορφή, τη γυναικεία. Για τον έρωτα έφτασα στα όρια της κατάθλιψης, της τρέλλας, του φόνου, της αυτοκτονίας.
Στο γραφείο μου ως ψυχολόγος χιλιάδες ώρες προσπάθησα να επουλώσω τις πληγές του έρωτα σε ανθρώπους συντεριμμένους. Παρακολούθησα πολλές φορές ερωτικές σχέσεις σε όλα τους τα στάδια. Συνομίλησα με ερωτευμένους, με παντρεμένους, με χωρισμένους. Εξέτασα αναλυτικά τις σχέσεις συγγενών και φίλων που δεν επισκέφτηκαν ποτέ κάποιον ειδικό. Παρακολούθησα σπίτια να διαλύονται. Παιδιά να συνθλιβονται από συγκρούσεις πρώην ερωτευμένων. Ξυλοδαρμούς, αλκοολισμούς, καταθλίψεις, χρεωκοπίες, αυτοκινητιστικά ατυχήματα κλπ.
Με όσα γράφω δεν θέλω ούτε και πρόκειται να αμφισβητήσω την σημαντικότητα και την ομορφιά της ερωτικής εμπειρίας. Έγραψα και προηγουμένως ότι είναι ότι πιο σημαντικό μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος. Όμως καλό είναι να γνωρίζει κανείς ότι η ερωτική επένδυση είναι δυνατόν να σε μπλέξει πολύ άσχημα ιδιαίτερα αν ο (η) σύντροφός σου είναι δύσκολο άτομο.
Είναι καλό να γνωρίζει κανείς ότι άλλο πράγμα είναι η σχέση και άλλο η συμβίωση. Άλλο η συμβίωση και άλλο η εμπλοκή συγγενικών προσώπων μέσα στη σχέση όπως γίνεται στο γάμο. Άλλο να βγαίνω ραντεβού και άλλο να κοιμάμαι κάθε μέρα μαζί με τον –ην σύντροφό μου. Άλλο να μου αρέσει να παίζω με τα παιδιά και άλλο να αναλάβω την ολική ευθύνη να αναθρέψω τα δικά μου παιδιά. Είναι σημαντικό να ξέρω ότι για να ζήσω με έναν άνθρωπο πιο σπουδαίο από το να είμαι ερωτευμένος με τον-ην σύντροφό μου είναι να μπορώ να αντέχω τις αντιξοότητες της καθημερινότητας και να διαχειρίζομαι ψύχραιμα τις δύσκολες συμπεριφορές των άλλων.
Αγαπητοί μου φίλοι ο γάμος για τους ευαίσθητους, ευάλωτους και χαμηλών αντοχών ανθρώπους συνήθως δεν είναι απλά μια δύσκολη υπόθεση ... είναι σκέτη πίκρα. Ο κακός γάμος γίνεται ένας μηχανισμός που σκορπίζει θάνατο στους συζύγους, τα παιδιά και το περιβάλλον. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ο έρωτας (η υπέροχη αυτή εμπειρία) αλλά το που θα μπορούσε να καταλήξει μερικές φορές ο έρωτας. Ο αληθινά κακός γάμος είναι καλύτερος μόνο από την κόλαση.
Συγχωρέστε με!
ΥΓ
Με αυτά που γράφει ο φίλος Αντώνιος Δημόπουλος συμφωνώ απόλυτα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nikitas
Νεοφερμένος
Ο Nikitas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 63 ετών. Έχει γράψει 12 μηνύματα.
24-12-07
15:12
Isiliel
Otto
Κατʼ αρχάς να σε συγχαρώ για την επιλογή του όμορφου nickname και για τον βαθύ προβληματισμό σου. Ίσως θα σκεπτόμουν και εγώ κάπως έτσι αν δεν είχα περάσει μέσα από την Εκκλησία και την άσκηση του επαγγέλματος του ψυχολόγου. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο και με αναπαύει είναι που δεν μου αναγνωρίζεται κανένα κύρος εξαιτίας του επαγγελματικού μου ρόλου. Μπορούμε να μιλάμε επί ίσοις όροις.
Τελικά έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε δύο πράγματα:
Ευχαριστώ και τον Ανδρέα για το υψηλής αισθητικής μήνυμά του. Σπανίζει τόση ομορφιά συμπυκνωμένη σε ένα μήνυμα.
Ο έρωτας είναι η πιο υπέροχη εμπειρία που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος. Ο έρωτας είναι ζωή, αφυπνίζει, νοηματοδοτεί και χαροποιεί. Ο ειδικός ψυχικής υγείας σαφώς και επιθυμεί ο θεραπευόμενος να αναλάβει το ρίσκο και να τολμήσει το ερωτικό άνοιγμα. Ειδικά σε περιπτώσεις κατάθλιψης, εσωστρέφειας, συστολής και ανασφάλειας το ερωτικό τόλμημα είναι ουσιαστικό βήμα για την ωρίμανση και την υπαρξιακή ολοκλήρωση. Ο θεραπευτής σε κάποιες περιπτώσεις εκπαιδεύει συστηματικά τον θεραπευόμενο ώστε να αναπτύξει τις απαραίτητες επικοινωνιακές δεξιότητες και την αυτοπεποίθηση που θα του επιτρέψουν να λειτουργήσει και να εκφραστεί ερωτικά. Το κείμενό μου δεν αναφέρεται στον έρωτα γενικά. Το κείμενο εφιστά την προσοχή στους πιθανούς κινδύνους που είναι δυνατόν να αντιμετωπίσει κάποιος που σχετίζεται με «δύσκολο» σύντροφο. Αφετηρία για τη συγγραφή του κειμένου δεν είναι ο θεωρητικός προβληματισμός ούτε η μελέτη φιλοσοφικών και λογοτεχνικών κειμένων. Αφετηρία είναι η κλινική εμπειρία δύο δεκαετιών καθώς και η παρατήρηση της προσωπικής πορείας φίλων και συγγενών για πολλά πολλά χρόνια. Με την ανάγνωση του κειμένου δεν θα άλλάξει κάτι ουσιαστικό. Η ανάγνωση και η γνώση σπάνια αλλάζουν την πορεία της πρακτικής ζωής. Δεν έγραψα για να αλλάξω ή να σώσω κάποιον. Έχω επίγνωση της δυσκολίας επίτευξης οποιασδήποτε ουσιαστικής ψυχολογικής αλλαγής. Έγραψα απλά χάριν της επικοινωνίας. Για να σπάζει η μοναξιά.Ο Έρωτας είναι πάνω απ' όλα μια διαδικασία αυτογνωσίας, που κανονικά θα έπρεπε να είναι και ο σκοπός για τους Ειδικούς Ψυχικής Υγείας. Όμως αυτοί επιμένουν να μας προστατέψουν από ένα τέτοιο ενδεχόμενο μιας και αυτό εγκυμονεί ανυπέρβλητους κινδύνους.
Otto
Κατʼ αρχάς να σε συγχαρώ για την επιλογή του όμορφου nickname και για τον βαθύ προβληματισμό σου. Ίσως θα σκεπτόμουν και εγώ κάπως έτσι αν δεν είχα περάσει μέσα από την Εκκλησία και την άσκηση του επαγγέλματος του ψυχολόγου. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο και με αναπαύει είναι που δεν μου αναγνωρίζεται κανένα κύρος εξαιτίας του επαγγελματικού μου ρόλου. Μπορούμε να μιλάμε επί ίσοις όροις.
Τελικά έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε δύο πράγματα:
Θυμάμαι μια φράση ... νομίζω του Nietzsche «Αυτός που δεν βάζει χαλινάρια στην καρδιά του κινδυνεύει να χάσει το κεφάλι του». Η λύση σε κάθε δίλειμμα συνήθως βρίσκεται στην υπέρβαση της αντίθεσης. Πχ άσπρο ή μαύρο; ... Απόχρωση του γκρίζου.Να αντιμετωπίσουμε θανάσιμους κινδύνους για χάρη της έκστασης του Έρωτα ή να κόψουμε τις φλέβες μας από ξενέρωμα και ανία.
Όπως ανέφερα και προηγουμένως σχολιάζοντας μήνυμα της Isiliel ο θεραπευτής συχνά διδάσκει τον έρωτα και σαφώς δεν τον δαιμονοποιεί. Συχνά όμως αντιμετωπίζει περιστατικά βαθειάς απογοήτευσης και κατάθλιψης που ξεκινούν από ερωτική απογοήτευση και έντονες δυσκολίες σε σχέσεις συμβίωσης. Ο θεραπευτής (και ο ποιμένας) έχει το δυσβάσταχτο προνόμιο να παρακολουθεί τα παρσκήνια. Εκεί πίσω και πέρα από τα φώτα και τους ρόλους παλεύει με τις αόρατες διαστάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης. Γι αυτό καμιά φορά τα σχόλιά του είναι δυσάρεστα, γι αυτό καμιά φορά ακούγεται ο λόγος του βαρύς.Οι Ειδικοί Ψυχικής Υγείας, κατά την ταπεινή μου γνώμη, θα έπρεπε να διδάσκουν τον έρωτα αντί να τον δαιμονοποιούν. Μήπως κάτι τέτοιο όμως, θα υπέσκαπτε τα σαθρά θεμέλια της αστικής κοινωνίας, της οποίας μάλιστα την ταξική στρωμάτωση είναι σοφό να μην διαταράσσουμε;
Τα «στεγανά του εγώ» είναι οι συντεταγμένες του καθωσπρεπικού εαυτού μας. Τα όσα νομίζουμε για εμάς, τα όσα πιστεύουμε, τα όσα μας θεμελιώνουν και μας προσδιορίζουν. Η πρέζα «διαλύει» όλα τα δεδομένα, σε απογυμνώνει και σε σκοτώνει. Σε φέρνει αντιμέτωπο με το μηδέν. Ο μοναχός ζει κάτι κάτι ανάλογο. Εγκαταλείπει όλα τα κοινωνικά και ψυχολογικά θεμέλια της ύπαρξής του ... πεθαίνει κατά κόσμον ... και ζει εν Χριστώ. Διαλύει τη ζωή του όχι όμως σε κάποια μαύρη φλέβα αλλά στο αίμα του αναστημένου Χριστού. Γυμνός από όλα κρεμιέται μόνο από τον Θεό και ζει μόνο με Αυτόν, από Αυτόν και για Αυτόν. Η μόνη ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στον τελειωμένο πρεζάκια και στον άγιο μοναχό είναι ότι ο πρώτος τρέφεται υπαρξιακά μόο από την ηρωίνη ενώ ο μοναχός τρέφεται υπαρξιακά μόνο από τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Κατά κόσμον είναι και οι δύο απόλυτα αποτυχημένοι.Και δυο λόγια για τον υπέροχο στίχο του Παύλου Σιδηρόπουλου:
Του εγώ μου φίλε τα όσα στεγανά, διαλύθηκαν σε κάποια μαύρη φλέβα...
Ευχαριστώ και τον Ανδρέα για το υψηλής αισθητικής μήνυμά του. Σπανίζει τόση ομορφιά συμπυκνωμένη σε ένα μήνυμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nikitas
Νεοφερμένος
Ο Nikitas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 63 ετών. Έχει γράψει 12 μηνύματα.
23-12-07
00:35
Θα ήθελα να διευκρινήσω ότι το κείμενο δεν αναφέρεται σε μια οποιοαδήποτε σχέση αλλά σε σχέση με δύσκολο σύντροφο.
Isiliel
Isiliel
Νομίζω ότι μόνο οι ειδικοί ψυχικής υγείας και οι γονείς εφιστούν την προσοχή στο ερωτικό ζήτημα."Το πρόβλημα, για μένα, είναι πως σε μια εποχή που βομβαριδιζόμαστε με μηνύματα φόβου από παντού έχουμε ανάγκη τον έρωτα"!
Νομίζω ότι στην αρχή λόγω του ενθουσιασμού τα ελπίζουμε όλα τέλεια ... μετά προσγειωνόμαστε στη σκληρή πραγματικότητα και απογοητευόματε. Θα τολμούσα να πω ότι δεν υπάρχει ανθρώπινος έρωτας που να μην καταλήγει σε απογοήτευση. Εντάξει μη βαράτε"Ξεκινάμε τις σχέσεις μας με τη βεβαιότητα ότι κάτι θα στραβώσει και τελικά συνήθως στραβώνει... "
Μα σε τι να πιστέψουν; Στον Έρωτα; Οι περισσότεροι άνθρωποι χρειάζεται να προστατευτούν από τον έρωτα και όχι να τον πιστεψουν. Η επιφύλαξη σώζει ζωές. Στο λέει κάποιος που έφαγε επανειλλημένως το κεφάλι του παρασυρόμενος από την ερωτική παρόρμηση και έκσταση. Και ακόμη κάποιος που ξέρει πως έτσι και αλλοιώς δεν θα τον ακούσεις."Δεν έχουμε αφήσει τίποτα εξιδανικευμένο για τους νέους να πιστέψουν...
Μήπως γι' αυτό καταλήξαμε σε φαινόμενα όπως αυτό των Emo? "
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nikitas
Νεοφερμένος
Ο Nikitas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 63 ετών. Έχει γράψει 12 μηνύματα.
20-12-07
23:08
Με πολύ χαρά είδα σήμερα ότι σχολιάσατε ένα κείμενό μου δημοσιευμένο στη σελίδα https://psyche.gr/engagement.htm#
Στο Φόρουμ του Δικτυακού μου τόπου ήδη έχει αρχίσει εδώ και λίγες μέρες μια σχετική συζήτηση.
Μετέφερα μάλιστα εκεί αποσπάσματα της δικής σας συζήτησης https://www.psyche.gr/forum/viewtopic.php?t=4
Χαίρομαι που διαφωνήσατε μαζί μου. Συχνά η διαφωνία είναι πιο εποικοδομητική από τη συμφωνία. Άλλωστε νέα παιδιά (υποθέτω) πως θα ήταν δυνατόν να συμφωνήσετε με τις γερασμένες απόψεις μου.
Ευχαριστώ
Νικήτας Καυκιός
Στο Φόρουμ του Δικτυακού μου τόπου ήδη έχει αρχίσει εδώ και λίγες μέρες μια σχετική συζήτηση.
Μετέφερα μάλιστα εκεί αποσπάσματα της δικής σας συζήτησης https://www.psyche.gr/forum/viewtopic.php?t=4
Χαίρομαι που διαφωνήσατε μαζί μου. Συχνά η διαφωνία είναι πιο εποικοδομητική από τη συμφωνία. Άλλωστε νέα παιδιά (υποθέτω) πως θα ήταν δυνατόν να συμφωνήσετε με τις γερασμένες απόψεις μου.
Ευχαριστώ
Νικήτας Καυκιός
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.