Μπάμπης ο Άλλος
Δραστήριο μέλος
Ο Μπάμπης ο Άλλος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής και μας γράφει απο Παλαιό Φάληρο (Αττική). Έχει γράψει 418 μηνύματα.
20-04-10
11:13
Έτσι λοιπόν έχουμε τα παρακάτω:
Να είναι συνεπής στην τάξη, να μην αργεί στο μάθημα κλπ
Να σέβεται τον χώρο του σχολείου, να μην προκαλεί καταστροφές γενικά, και να κατανοεί ότι στα ίδια θρανία θα κάτσουν αύριο άλλοι μαθητές.
Να σέβεται τους καθηγητές του. Να μην τους αντιμιλάει. Να προσέχει στο μάθημα και προσπαθεί να καταλάβει ακόμα και αν το μάθημα δεν είναι το φόρτε του!
Να σέβεται τους συμμαθητές του. Αν δεν τον ενδιαφέρει κάποιο μάθημα , να μην τους ενοχλεί, γιατί αυτούς μπορεί να τους ενδιαφέρει.
Να μην δημιουργεί προβλήματα την ώρα του μαθήματος (χαβαλέ, να παίζει με το κινητό και τέτοια)
Όσον αφορά την απόδοσή του στα μαθήματα τώρα, ε σίγουρα αν μαζί με τα παραπάνω είναι και άριστος μαθητής τότε ναι θα είναι ιδανικός! Αλλά πιστεύω ότι πρώτος ρόλος του σχολείου είναι να βγάζει πάνω απόλα σωστούς ανθρώπους..
Το λεγόμενο ρομπότ όπως είπαν και πολλοί άλλοι.
Δεν μπορείς να περιμένεις από έναν μαθητή να σέβεται και να μην αντιμιλάει, όπως είπαν και άλλοι, ο σεβασμός κερδίζεται, δεν επιβάλλεται.
Όλα ξεκινούν από το εκπαιδευτικό σύστημα. Ισχυρίστικες σε κάποια αναφορά σου προηγουμένως ότι δεν πρέπει οι μαθητές να περιμένουν την κοινωνία να αλλάξει για να αλλάξουν.
Εάν οι μαθητές "φίλε" μου, είναι τα ρομπότ που περιγράφεις, γίνουν ιδανικοί, τότε η κοινωνία δεν πρόκειται να κάνει καμία αλλαγή στο εκπαιδευτικό σύστημα αφού απ' ότι φαίνεται όλα θα λειτουργούν άψογα εάν οι μαθητές είναι ιδανικοί.
Ζητάς τους ιδανικούς μαθητές σ' ένα απ' τα χειρότερα εκπαιδευτικά συστήματα του πλανήτη.
Όταν το Ελληνικό Εκπαιδευτικό Σύστημα:
- Υποχρεώνει τους μαθητές να κάνουν ιδιαίτερα και φροντιστήρια γιατί το σχολείο δεν καλύπτει - ούτε κάν- τις απαιτήσεις των Πανελληνίων.
- Υποχρεώνει τους μαθητές, με τον ελάχιστο χρόνο που τους απομένει, να διαβάζουν για το σχολείο, τα ιδιαίτερα, το φροντιστήριο.
- Παρ' όλ' αυτά, δεν τους εξασφαλίζει τουλάχιστον ότι θα σπουδάσουν αυτό που θέλουν και τους αρέσει, αλλά κατά το μεγαλύτερο ποσοστό θα βρεθούν να σπουδάσουν κάτι άλλο.
- Ακόμη και εάν βρεθούν να σπουδάσουν αυτό που θέλουν, θα το κάνουν υπό άθλιες συνθήκες (άπειρα παραδείγματα, θα αναφέρω απλά την μιζέρια του στύλ - ξυπνάω να πάρω το λεωφορειάκι μου να πάω στο κέντρο της Αθήνας, να πάρω το μετρό, να κατέβω μεταξουργείο, να πάρω το δεύτερο λεωφορειάκι μου να πάω στη σχολή μου να δώ εάν τελικά έχω μάθημα ή όχι- αναφέρομαι στη διαδρομή που έπρεπε να κάνω για να πάω στα ΤΕΙ αθηνών- παρόμοιες καταστάσεις για όλες τις σχολές +-1 λεωφορείο/μετρό)
- Όταν ακόμη και όταν πάει στη σχολή που θέλει, την βγάλει υπό αυτές τις συνθήκες, κανείς δεν του εξασφαλίζει ότι θα δουλέψει πάνω σ' αυτό που έφαγε τη ζωή του να σπουδάζει, κανείς δεν εξασφαλίζει ότι παρά τα τέσσερα (τουλάχιστον) χρόνια σπουδές, θα πάρει το παραπάνω από 800αρικο. Γιατί απλά, σπουδάζουμε 50 πράγματα όταν η χώρα μας έχει τις υποδομές για 5 από αυτά.
- κλπ
Όταν αντίστοιχα σε κάποιες ξένες χώρες:
- Οι μαθητές δεν έχουν φροντιστήρια, ούτε ιδιαίτερα, πάνε σχολείο, γυρνάνε και ξεκουράζονται. Όπως ένας άνθρωπος που πάει στη δουλειά του, γυρνάει, και ξεκουράζεται.
- Εάν έχουν προσωπικό διάβασμα είναι είτε από δική τους επιλογή, είτε μόνο για το σχολείο.
- Κατά το μεγαλύτερο ποσοστό θα σπουδάσουν αυτό που θέλουν, ίσως όχι εκεί ακριβώς που θέλουν.
- Οι συνθήκες σπουδών είναι απίστευτες. Το αντιπαράδειγμα είναι: Ξυπνάω στο campus, περπατάω πέντε λεπτά στο γρασίδι μες στη φύση και να 'μαι στο πανεπιστήμιο μου.
- Οταν βγάινουν οι μαθητές από τη σχολή, τους περιμένει κατά πολύ μεγαλύτερο ποσοστό μια θέση εργασίας, με πολύ υψηλότερες παροχές.
- κλπ
Όταν γίνονται όλα αυτά, δεν μπορείς εσύ να βγαίνεις και να ρωτάς ποιός είναι ο ιδανικός μαθητής.
Εάν με ρωτήσεις ποιός θα ήταν για εμένα ο ιδανικός μαθητής μέσα σ' ένα καθολικά ιδανικό εκπαιδευτικό σύστημα, μπορεί να σου απαντούσα.
Όταν όμως οι μαθητές πρέπει να κάνουν σχολείοιδιαιτεραφροντιστήριοξενεςγλώσσεςυπνο-φτου κ΄απ' την αρχή- είναι πλέον αναμενόμενο και απόλυτα φυσιολογικό να ξεσπούν σε κάποιο απο αυτά, για να ξεσκάνε, για να αποβάλλουν το άγχος, για να διασκεδάσουν, να χαρούν, να γελάσουν. Συνήθως, το ξέσπασμα θα γίνει στο σχολείο, γιατί η κακή λειτουργία του είναι που οδηγεί σε όλες τις άλλες υποχρεώσεις.
Είναι προφανές ότι η αλλαγή πρέπει να γίνει πρώτα στην παιδεία και στο κράτος, και μετά θα δείς τα αποτελέσματα στις επόμενες γενιές μαθητών.
Οι μαθητές πάνε στο σχολείο για να μάθουν, για να καλλιεργήσουν προσωπικότητα, είναι νέα μυαλά όταν από 6 χρονών πηγαίνουν στο σχολείο. Οι καθηγητές δεν είναι παιδιά, δεν θα διαμορφώσουν χαρακτήρα. Φυσικά και μπορούν να αλλάξουν κάποια στοιχεία ενός χαρακτήρα αλλά καμία σχέση με τα παιδιά.
Το σχολείο υπάρχει για να ΔΙΔΑΞΕΙ τα παιδιά ορισμένα πράγματα. Εάν το σχολείο δεν λειτουργεί σωστά, δεν μπορείς να περιμένεις από τους μαθητές να λειτουργήσουν σωστά πρώτοι. Οι τελευταίοι διαμορφώνονται με βάση το σχολείο, την οικογένεια, το κράτος.
ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΜΟΥ ΛΟΙΠΟΝ
Όλα όσα προανέφερα τα πιστέυω ακράδαντα και ισχύουν ανεξάρτητα από το εάν ο καθηγητής είναι ο φοβερός καθηγητής που περιγράφεις.
Ο Ιδανικός καθηγητής, λοιπόν, οφείλει εκτός των άλλων, να καταλαβαίνει αυτές τις αντιδράσεις των μαθητών και να δυσανασχετεί και ο ίδιος με το εκπαιδευτικό σύστημα. Άσχετα από το εάν στην τάξη θα τις αποτρέψει - γιατί προφανώς δεν είναι σωστό να αφήνει τα παιδιά να τσακώνονται ή να δημιουργούν ένα χάος- οφείλει να τις κατανοεί και να τις δικαιολογεί (μέσα του εννοώ, στον τρόπο σκέψης του) και να μην κρίνει τους μαθητές με βάση τις ορμές που αποτελούν φυσική αντίδραση τους ώς ανθρώπινα όντα.
Συζήτηση περί ιδανικού μαθητή όμως δεν θα έπρεπε να γίνεται κάν όταν ζούμε σε αυτή τη χώρα, με το υπάρχων εκπαιδευτικό σύστημα.
Εάν θέλεις, ρώτα με ποίος θα ήταν ο ιδανικός μαθητής για μένα, εάν ζούσα σε μία χώρα με το ιδανικό εκπαιδευτικό σύστημα, και όχι με το ιδανικό καθηγητή μονάχα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.