Rempeskes
Επιφανές μέλος
Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
10-05-11
22:57
Άσχετο...
Όταν πρωτομπήκα στο ΙΕΚ Μαγειρικής, με έπιασαν στην άκρη κάτι παράξενοι τύποι με μούσια,
και μου μίλησαν για κάτι εξωπραγματικά πράγματα όπως η μείωση των κατώτατων μισθών, η κατάργηση εργατικών κεκτημένων όπως τα ένσημα των βαρέων κ ανθυγιεινών, τις καιροσκοπικές επενδύσεις των αποθεματικών των ταμείων
που θα οδηγήσουν τα ταμεία στον μαρασμό και τον εσωτερικό δανεισμό που θα οδηγήσει σε υποτίμηση του νομίσματος, και άλλα τέτοια ά σ χ ε τ α με την π ρ α γ μ α τ ι κ ο τ η τ α ...
...ή μηπως όχι;
Κάπως έτσι πείστηκα και για ένα φεγγάρι, ήμουν ΕΣΟΦίτης
βέβαια η καρριέρα μου ως κομματόσκυλο έληξε άδοξα
Εμφανίστηκε μια μέρα ένας ομιλητής μιας εξωκοινοβουλευτικής παράταξης, μας είπε δυο αηδίες,
και όταν του έκανα μια ερώτηση, μου πούλησε και πνεύμα. Το μόνο που μπορούσα να κάνω, ήταν
να του συστήσω να κατεβάσει την μύτη, μην κόψει κάνα καλώδιο της ΔΕΗ. Αυτό ήταν...
Διαγραφή την άλλη μέρα
Στεναχωρέθηκα ...τι να κάνω όμως. Έβαλα το κεφάλι κάτω, έμαθα να φτιάχνω ομελέττες και μαρουλοσαλάτες, και πήρα
με διάκριση το Πτυχίο.
Τι θέλω να πω;
Μη νομίζετε πως οι παρατρεχάμενοι των κομμάτων την έχουν άσχημα
Είναι οχυρωμένοι πίσω από συνασπισμένη βλακεία
και ως κλειστή ομάδα, έχουν στατιστικά περισσότερες πιθανότητες
να τα βγάλουν πέρα αργότερα στην ζωή τους o ένας θα αρπάζει ό,τι μπορεί από τον άλλο...
Ενώ αντίθετα οι μεμονωμένοι, αυτοί που μοχθούν για να ανέβουν λίγο ψηλότερα, την έχουν -συνολικά- χειρότερα.
Δεν εννοώ βέβαια πως η απάντηση στο πρόβλημα της ζωής μας είναι το να μπούμε σε ένα κόμμα.
Λέω πως η απάντηση βρίσκεται στο να μην α π ο μ ω ν ο ν ο μ α σ τ ε
Είναι πιο εύκολο για τις νεολαίες να μιλάνε εκ μέρους όλων των φοιτητών. Γιατί οι πολλοί φοιτητές δεν τους πιάνουν
να τους πετάξουν έξω από τις σχολές (μαζί με τα αντιαισθητικά τραπέζια βέβαια )
Όταν πρωτομπήκα στο ΙΕΚ Μαγειρικής, με έπιασαν στην άκρη κάτι παράξενοι τύποι με μούσια,
και μου μίλησαν για κάτι εξωπραγματικά πράγματα όπως η μείωση των κατώτατων μισθών, η κατάργηση εργατικών κεκτημένων όπως τα ένσημα των βαρέων κ ανθυγιεινών, τις καιροσκοπικές επενδύσεις των αποθεματικών των ταμείων
που θα οδηγήσουν τα ταμεία στον μαρασμό και τον εσωτερικό δανεισμό που θα οδηγήσει σε υποτίμηση του νομίσματος, και άλλα τέτοια ά σ χ ε τ α με την π ρ α γ μ α τ ι κ ο τ η τ α ...
...ή μηπως όχι;
Κάπως έτσι πείστηκα και για ένα φεγγάρι, ήμουν ΕΣΟΦίτης
βέβαια η καρριέρα μου ως κομματόσκυλο έληξε άδοξα
Εμφανίστηκε μια μέρα ένας ομιλητής μιας εξωκοινοβουλευτικής παράταξης, μας είπε δυο αηδίες,
και όταν του έκανα μια ερώτηση, μου πούλησε και πνεύμα. Το μόνο που μπορούσα να κάνω, ήταν
να του συστήσω να κατεβάσει την μύτη, μην κόψει κάνα καλώδιο της ΔΕΗ. Αυτό ήταν...
Διαγραφή την άλλη μέρα
Στεναχωρέθηκα ...τι να κάνω όμως. Έβαλα το κεφάλι κάτω, έμαθα να φτιάχνω ομελέττες και μαρουλοσαλάτες, και πήρα
με διάκριση το Πτυχίο.
Τι θέλω να πω;
Μη νομίζετε πως οι παρατρεχάμενοι των κομμάτων την έχουν άσχημα
Είναι οχυρωμένοι πίσω από συνασπισμένη βλακεία
και ως κλειστή ομάδα, έχουν στατιστικά περισσότερες πιθανότητες
να τα βγάλουν πέρα αργότερα στην ζωή τους o ένας θα αρπάζει ό,τι μπορεί από τον άλλο...
Ενώ αντίθετα οι μεμονωμένοι, αυτοί που μοχθούν για να ανέβουν λίγο ψηλότερα, την έχουν -συνολικά- χειρότερα.
Δεν εννοώ βέβαια πως η απάντηση στο πρόβλημα της ζωής μας είναι το να μπούμε σε ένα κόμμα.
Λέω πως η απάντηση βρίσκεται στο να μην α π ο μ ω ν ο ν ο μ α σ τ ε
Είναι πιο εύκολο για τις νεολαίες να μιλάνε εκ μέρους όλων των φοιτητών. Γιατί οι πολλοί φοιτητές δεν τους πιάνουν
να τους πετάξουν έξω από τις σχολές (μαζί με τα αντιαισθητικά τραπέζια βέβαια )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.