Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
09-01-11
00:46
Αυτό που έγραψες είναι διφορούμενο. Μπορεί να σημαίνει "διαφωνώ" ή "Δία συμφωνώ".Δια +φωνώ!!!
Κατά τα άλλα, είμαι υπέρ των απουσιών (το έχω γράψει ήδη). Όμως δεν μπορώ να δεχθώ κάποιον να "απαγορεύει" την όποια (δίκαιη ή άδικη) διαμαρτυρία και μάλιστα με το στυλάκι "αν δεν σου αρέσει να φύγεις από το λύκειο".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
09-01-11
00:27
Συμφωνώ με το τελευταίο "κριτικη σκεψη μηδεν ( 0 )". Μόνον κάποιος που του ταιριάζει αυτό, θα μπορούσε να πει τα υπόλοιπα που έγραψες. Μόνον ένα άβουλο άτομο θα δεχόταν οτιδήποτε αδιαμαρτύρητα.Αφου τιποτα δεν σας αρεσει στο Λυκειο ,.....Γιατι πολυ απλα πηγατε στο λυκειο ??????? ......οταν κατι δεν μας αρεσει,πολυ απλα δεν το ακολουθουμε ......κριτικη σκεψη μηδεν ( 0 )
(Το -1 είναι δικό μου)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
06-01-11
16:23
ΙΑΠΩΝΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑπως μπαινουν δηλαδη στο πανεπιστημιο??με εξετασεις ?σαν εμας τις πανελληνιες ή μαλλον σε αυτους τις αντιστοιχες πανιαπωνες?
https://arsmagus.blogspot.com/2007/06/blog-post_10.html
Το ιαπωνικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι διαρθρωμένο, όπως και το ελληνικό όσον αφορά τη διάρκεια των σπουδών, δηλαδή 6 χρόνια δημοτικό, 3 γυμνάσιο και 3 λύκειο. Το λύκειο δεν είναι υποχρεωτικό, όμως οι περισσότεροι ιάπωνες μαθητές συνεχίζουν τις σπουδές και σε λυκειακό επίπεδο. Αξίζει να σημειωθεί πως υπάρχουν δίδακτρα στο λύκειο, παρέχεται όμως σίτιση. Επίσης τα περισσότερα γυμνάσια και λύκεια διατηρούν σύστημα με κοινή σχολική ενδυμασία. Η ιαπωνική εκπαίδευση είναι αρκετά σφαιρική, καi δίνει ευκαιρία επιλογής μαθημάτων. Επίσης τα σχολικά βιβλία δεν είναι κοινά σε όλα τα σχολεία, όμως όλα τα σχολικά βιβλία έχουν έγκριση από το υπουργείο παιδείας.
Μεγαλύτερο αρνητικό της ιαπωνικής εκπαίδευσης είναι ότι δε δίνει ευκαιρίες για συζήτηση και συχνά οι Ιάπωνες δυσκολεύονται να εκφράσουν προσωπική άποψη. Στα σχολεία, όπως και στα πανεπιστήμια λειτουργούν διάφορα αθλητικά ή ψυχαγωγικά τμήματα, όπου οι Ιάπωνες ξοδεύουν ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους. Η επιτυχία κάποιου εκπαιδευτικού ιδρύματος σε μια αθλητική διοργάνωση αυξάνει το κύρος του ιδρύματος, σε μια σαφώς εμπορευματοποιημένη εκπαίδευση. Η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο δε γίνεται με βάση το βαθμό του απολυτήριου, αλλά με εξετάσεις που διεξάγονται από τα ίδια τα πανεπιστήμια. Οι τελειόφοιτοι λυκείου μπορούν να δηλώσουν μέχρι 3 πανεπιστημιακές σχολές που επιθυμούν να ενταχθούν και κατόπιν να δώσουν τις ανάλογες εισαγωγικές εξετάσεις της εκάστοτε σχολής. Τα “καλά” πανεπιστήμια συνήθως έχουν μεγάλη δυσκολία στα θέματα εισαγωγής. Αντιθέτως, τα “μέτρια” πανεπιστήμια έχουν ευκολότερες εισαγωγικές εξετάσεις. Επίσης, η δυσκολία των θεμάτων μεγαλώνει όταν πρόκειται για πανεπιστήμια σε μεγάλα αστικά κέντρα (π.χ. Tokyo, Osaka, Kyoto ) ή για δημόσια πανεπιστήμια, που έχουν φτηνότερα δίδακτρα από τα ιδιωτικά. Σε περίπτωση αποτυχίας, οι τελειόφοιτοι μπορούν να ξαναδώσουν εξετάσεις, συνήθως κάνοντας ένα έτος προπαρασκευής σε κάποιο φροντιστήριο. Τα πανεπιστήμια έχουν διάρκεια φοίτησης 4 ετών, ωστόσο υπάρχουν και σχολές με διετή φοίτηση, κυρίως για τις νέες.
Η εισαγωγή σε κάποιο καλό πανεπιστήμιο είναι πολύ δύσκολη. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε πως οι εξαντλημένοι τελειόφοιτοι λυκείου βρίσκουν την πανεπιστημιακή ζωή ως μια περίοδο ξεκούρασης, ανάμεσα στα μαθητικά χρόνια, και την επαγγελματική καριέρα που θα ακολουθήσει μετά την αποφοίτηση. Γενικά οι περισσότεροι Ιάπωνες φοιτητές είναι μάλλον αμελείς, και δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο ακαδημαϊκό ενδιαφέρον. Το μεγαλύτερο μέρος των φοιτητών κάνει κάποια υποαπασχόληση, για να αποκτήσει κάποια απαραίτητα χρήματα, τα οποία είτε θα πάνε στο πανεπιστήμιο ως δίδακτρα, είτε για τα προς το ζην. Αρκετές φορές βέβαια, υπάρχει και οικονομική υποστήριξη και από το σπίτι, και έτσι ο μόνος λόγος για υποαπασχόληση είναι για να έχουν περισσότερα χρήματα για διασκέδαση. Οι Ιάπωνες μετά την ενηλικίωσή τους ζούνε συνήθως μόνοι τους, πράγμα που αυξάνει τα έξοδα των νεαρών φοιτητών. Μετά την αποφοίτηση από το πανεπιστήμιο, η ανεύρεση εργασίας δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη, καθώς δεν υπάρχει πρόβλημα ανεργίας όπως στην Ελλάδα. Τις περισσότερες φορές η απασχόληση σε κάποια εργασία γίνεται με σύμβαση, που ανανεώνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Οι Ιάπωνες δε διστάζουν να παρατήσουν μια δουλειά αν δεν τους ικανοποιεί πλήρως. Δεν υπάρχει υποχρεωτική στράτευση, πράγμα που δεν εμποδίζει τη σταδιοδρομία των Ιαπώνων. Βέβαια υπάρχει έμμισθος επαγγελματικός στρατός για όποιον ενδιαφέρεται να ακολουθήσει στρατιωτική καριέρα.
Στα σχολεία δεν υπάρχει μάθημα θρησκευτικών, για αυτό και οι Ιάπωνες δεν γνωρίζουν πολλά πράγματα περί θρησκείας. Η μόνη ξένη γλώσσα που διδάσκεται στα σχολεία είναι τα αγγλικά, τα αποτελέσματα όμως είναι απογοητευτικά, όχι μονο γιατί το μάθημα περιορίζεται στην εκμάθηση της γραμματικής μόνο, αλλά και γιατί οι Ιάπωνες δεν έχουν άμεση ανάγκη των αγγλικών. Οι περισσότεροι καθηγητές πανεπιστημίων στην Ιαπωνία δεν γνωρίζουν άλλη γλώσσα εκτός από τα Ιαπωνικά. Αυτό καθιστά δυσχερή την επαφή του ιαπωνικού επιστημονικού κόσμου με το εξωτερικό και αντιστρόφως. Επίσης, λόγω της δεδομένης γεωγραφικής απομόνωσης της Ιαπωνίας από τον υπόλοιπο κόσμο (και κυρίως το δυτικό) είναι δύσκολη η επαφή με άλλους λαούς. Οι Ιάπωνες είναι πάντα φιλικοί προς τους (λιγοστούς) ξένους, ειδικά αν πρόκειται για ξένους από μακρυνές χώρες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
05-01-11
03:11
@ alehunter και MarioOZzzZ...
Ανέφερα την Φινλανδία μόνο σε ότι αφορά το σύστημα που έχουν για τις απουσίες. Δεν έκανα κριτική του εκπαιδευτικού συστήματος. Εσείς αναφερθήκατε γενικά στα εκπαιδευτικά συστήματα άλλων κρατών. Για να μην είμαστε OFF, θα γράψω (μάλλον αύριο) σχετικά στο θέμα που άνοιξε "Πως φαντάζεστε το ιδανικό εκπαιδευτικό σύστημα?" : https://ischool.e-steki.gr/showthread.php?t=73022
Δεν μπορώ όμως να μην σχολιάσω μερικά πράγματα που γράψατε για τις απουσίες: Ότι δηλαδή "στο εξωτερικό οι μαθητές δεν έχουν ανάγκη να κάνουν κοπάνες" ή "τα ιδιαίτερα και τα φροντιστήρια έμμεσα σε εξαναγκάζουν να κάνεις απουσίες". Εντάξει παιδιά, μεταξύ μας, τα πιστεύετε αυτά? Όταν δεν πάω σχολείο για να πάω για καφέ, με εξαναγκάζει κανένας? Απλά με παίρνει και το κάνω. Και τα παιδιά στο εξωτερικό, δεν είναι παιδιά να θέλουν να κάνουν κοπάνα? Είναι ρομποτάκια που ξετρελαίνονται για το μάθημα και δεν τους έρχεται ποτέ η διάθεση να πάνε κάπου αλλού? Απλά, ξέρουν ότι δεν τους παίρνει.
Ανέφερα την Φινλανδία μόνο σε ότι αφορά το σύστημα που έχουν για τις απουσίες. Δεν έκανα κριτική του εκπαιδευτικού συστήματος. Εσείς αναφερθήκατε γενικά στα εκπαιδευτικά συστήματα άλλων κρατών. Για να μην είμαστε OFF, θα γράψω (μάλλον αύριο) σχετικά στο θέμα που άνοιξε "Πως φαντάζεστε το ιδανικό εκπαιδευτικό σύστημα?" : https://ischool.e-steki.gr/showthread.php?t=73022
Δεν μπορώ όμως να μην σχολιάσω μερικά πράγματα που γράψατε για τις απουσίες: Ότι δηλαδή "στο εξωτερικό οι μαθητές δεν έχουν ανάγκη να κάνουν κοπάνες" ή "τα ιδιαίτερα και τα φροντιστήρια έμμεσα σε εξαναγκάζουν να κάνεις απουσίες". Εντάξει παιδιά, μεταξύ μας, τα πιστεύετε αυτά? Όταν δεν πάω σχολείο για να πάω για καφέ, με εξαναγκάζει κανένας? Απλά με παίρνει και το κάνω. Και τα παιδιά στο εξωτερικό, δεν είναι παιδιά να θέλουν να κάνουν κοπάνα? Είναι ρομποτάκια που ξετρελαίνονται για το μάθημα και δεν τους έρχεται ποτέ η διάθεση να πάνε κάπου αλλού? Απλά, ξέρουν ότι δεν τους παίρνει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
04-01-11
23:43
Θίξατε πάρα πολλά θέματα. Ένα-ένα λοιπόν:
1) Πρέπει να υπάρχουν απουσίες στο σχολείο?
Ψηφίζω ΝΑΙ. Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης υπάρχουν οι απουσίες, με εξαίρεση τα Ελληνικά πανεπιστήμια (πού είσαι nPb?). Τους λόγους που πρέπει να υπάρχουν οι απουσίες τους είπατε και άλλοι. Προφανώς με το να μην έχεις παρακολουθήσει τα μαθήματα, δεν μπορεί να είσαι μαθητής. Η σύγκριση με το φροντιστήριο δεν στέκει καθώς ο σκοπός του σχολείου είναι η εκπαίδευση και του φροντιστηρίου η κατάρτιση (αλλά και στο φροντιστήριο υπάρχουν απουσίες).
2) Ποιος πρέπει να παίρνει τις απουσίες?
Λογικά, το σωστό θα ήταν κάποιος γραμματέας, που κάθε ώρα θα γύριζε όλα τα τμήματα, θα σημείωνε και θα καταχωρούσε. Επειδή απέχουμε πολύ από αυτό το σημείο, ψάχνουμε άλλες λύσεις. Το κτύπημα κάρτας, πέρα από το κόστος δεν εξασφαλίζει αξιοπιστία. Οι καθηγητές με το δίκιο τους θα έλεγαν ότι δεν είναι δικιά τους δουλειά, άλλωστε δεν είναι και ικανοί για κάτι τέτοιο. Φανταστείτε αν οι καθηγητές έπαιρναν απουσίες θα γινόταν το μπάχαλο της αρκούδας. Έτσι έχουμε τη δωρεάν λύση του μαθητή απουσιολόγου. Προφανώς και είναι αγγαρεία, όμως την έχουμε ντύσει σαν τιμητική διάκριση, κάτι σαν τα πρότυπα των στρατιωτικών σχολών. Λίγο επιστημονική φαντασία: σε κάθε μαθητή θα είναι φυτεμένο ένα microship και φαντάζεστε τη συνέχεια.
3) Ποιος είναι ο ρόλος του μαθητή απουσιολόγου?
Ερμηνεύοντας το νόμο, απουσιολόγος γίνεται ο μαθητής του τμήματος με το μεγαλύτερο βαθμό στην προηγούμενη τάξη. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: πρώτον ότι αυτός που θα αναλάβει το απουσιολόγιο να είναι άτομο υπεύθυνο και δεύτερον να θεωρείται το απουσιολόγιο σαν το έπαθλο της άμιλλας μεταξύ των μαθητών. (Ίσως κάποιοι αντικαταστήσετε τη λέξη άμιλλα με ανταγωνισμό ή βαθμοθηρία, δεν παίρνω θέση). Η δουλειά του απουσιολόγου, μόνο βαριά δεν είναι, έχει και την πλάκα της και τα καλά της. Και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας: όλοι οι απουσιολόγοι (όσο και αν γκρινιάζουν) είναι “τραβάτε με και ας κλαίω”, δηλαδή το θέλουν και το παραθέλουν το τετραδιάκι, για να μην πω και για αυτά που δεν φτάνει η αλεπόυ, (οι ελάχιστες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Σίγουρα, πολλές φορές δημιουργούνται προβλήματα μεταξύ του απουσιολόγου και των συμμαθητών του. Εδώ είναι ο ρόλος του σχολείου. Στο δικό μου, ο διευθυντής είναι πολύ αυστηρός με τους καθηγητές. Δεν υπάρχει περίπτωση καθηγητής να υπογράψει, αν δεν μετρήσει και δεν ελέγξει. Έτσι και παρατυπίες δεν γίνονται και ο απουσιολόγος είναι καλυμμένος και δεν δέχεται πιέσεις.
4) Ποια πρέπει να είναι τα όρια των απουσιών?
Δεν είμαι σε θέση να πω αριθμούς, αλλά δεν νομίζω να υπάρχουν πουθενά στον κόσμο όρια σαν τα δικά μας. Θα αναφέρω τι ισχύει στην Φινλανδία (που για πολλούς αποτελεί όραμα): Εκεί δεν υπάρχουν απουσίες δικαιολογημένες και αδικαιολόγητες, ούτε όρια απουσιών. Αν κάποιος μαθητής αρρωστήσει, παρακολουθείται αμέσως από γιατρό του δήμου και αυτός καθορίζει αν και πόσες μέρες θα λείψει από το σχολείο. Φαντάζομαι ότι απουσία για σοβαρούς οικογενειακούς λόγους θα γίνεται με συνεννόηση των γονέων με το σχολείο. Οι απουσίες που κάνουμε εμείς λόγω κοπάνας, άργησα πρώτη ώρα, βαρέθηκα να μπω στην τάξη, έμεινα στην αυλή για να μην γράψω τεστ, έφυγα γιατί τάχα πονούσε η κοιλιά μου ή οτιδήποτε άλλο σχετικό σκαρφιζόμαστε, πολύ απλά εκεί απαγορεύονται αυστηρά και δεν υπάρχουν. Όποιος κάνει τέτοιες απουσίες, καλείται σε απολογία, ενημερώνεται το σπίτι του, του γίνεται σύσταση και αν το ξανακάνει πολύ απλά τον διώχνουν από το σχολείο. Δεν θεωρώ σοβαρό το να πει κάποιος ότι δεν κάνουν απουσίες επειδή τους αρέσουν τα μαθήματα και δεν πιέζονται και δεν πλήττουν στο σχολείο. Όσο ενδιαφέροντα και αν είναι τα μαθήματα, και αυτά παιδιά είναι και όχι ρομποτάκια, αλλά ξέρουν ότι δεν τους παίρνει.
5) Τι γίνεται με το τετραδιάκι-απουσιολόγιο?
Έχω τρία απουσιολόγια να παίζω. Ωραία είναι, αλλά δεν μου αρέσει που είναι ροζ. Τα δύο (γενικής και κατεύθυνσης) τα είχα ζωγραφίσει τέλεια από όλες τις μεριές (αν δεν το έχετε καταλάβει, μου αρέσουν οι εικόνες), αλλά δυστυχώς τελείωσαν και μου τα πήρανε. Δεν πειράζει, άρχισα ήδη τα καινούργια. (Της επιλογής δεν βρίσκω χρόνο να το διακοσμήσω μια φορά τη βδομάδα). Πολλές φορές τα ξεχνάω και τα παίρνω σπίτι μου και ο γραμματέας με κυνηγάει. Πάντως, ότι και να λένε μερικοί, έχει τη φάση του το απουσιολόγιο.
1) Πρέπει να υπάρχουν απουσίες στο σχολείο?
Ψηφίζω ΝΑΙ. Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης υπάρχουν οι απουσίες, με εξαίρεση τα Ελληνικά πανεπιστήμια (πού είσαι nPb?). Τους λόγους που πρέπει να υπάρχουν οι απουσίες τους είπατε και άλλοι. Προφανώς με το να μην έχεις παρακολουθήσει τα μαθήματα, δεν μπορεί να είσαι μαθητής. Η σύγκριση με το φροντιστήριο δεν στέκει καθώς ο σκοπός του σχολείου είναι η εκπαίδευση και του φροντιστηρίου η κατάρτιση (αλλά και στο φροντιστήριο υπάρχουν απουσίες).
2) Ποιος πρέπει να παίρνει τις απουσίες?
Λογικά, το σωστό θα ήταν κάποιος γραμματέας, που κάθε ώρα θα γύριζε όλα τα τμήματα, θα σημείωνε και θα καταχωρούσε. Επειδή απέχουμε πολύ από αυτό το σημείο, ψάχνουμε άλλες λύσεις. Το κτύπημα κάρτας, πέρα από το κόστος δεν εξασφαλίζει αξιοπιστία. Οι καθηγητές με το δίκιο τους θα έλεγαν ότι δεν είναι δικιά τους δουλειά, άλλωστε δεν είναι και ικανοί για κάτι τέτοιο. Φανταστείτε αν οι καθηγητές έπαιρναν απουσίες θα γινόταν το μπάχαλο της αρκούδας. Έτσι έχουμε τη δωρεάν λύση του μαθητή απουσιολόγου. Προφανώς και είναι αγγαρεία, όμως την έχουμε ντύσει σαν τιμητική διάκριση, κάτι σαν τα πρότυπα των στρατιωτικών σχολών. Λίγο επιστημονική φαντασία: σε κάθε μαθητή θα είναι φυτεμένο ένα microship και φαντάζεστε τη συνέχεια.
3) Ποιος είναι ο ρόλος του μαθητή απουσιολόγου?
Ερμηνεύοντας το νόμο, απουσιολόγος γίνεται ο μαθητής του τμήματος με το μεγαλύτερο βαθμό στην προηγούμενη τάξη. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: πρώτον ότι αυτός που θα αναλάβει το απουσιολόγιο να είναι άτομο υπεύθυνο και δεύτερον να θεωρείται το απουσιολόγιο σαν το έπαθλο της άμιλλας μεταξύ των μαθητών. (Ίσως κάποιοι αντικαταστήσετε τη λέξη άμιλλα με ανταγωνισμό ή βαθμοθηρία, δεν παίρνω θέση). Η δουλειά του απουσιολόγου, μόνο βαριά δεν είναι, έχει και την πλάκα της και τα καλά της. Και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας: όλοι οι απουσιολόγοι (όσο και αν γκρινιάζουν) είναι “τραβάτε με και ας κλαίω”, δηλαδή το θέλουν και το παραθέλουν το τετραδιάκι, για να μην πω και για αυτά που δεν φτάνει η αλεπόυ, (οι ελάχιστες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Σίγουρα, πολλές φορές δημιουργούνται προβλήματα μεταξύ του απουσιολόγου και των συμμαθητών του. Εδώ είναι ο ρόλος του σχολείου. Στο δικό μου, ο διευθυντής είναι πολύ αυστηρός με τους καθηγητές. Δεν υπάρχει περίπτωση καθηγητής να υπογράψει, αν δεν μετρήσει και δεν ελέγξει. Έτσι και παρατυπίες δεν γίνονται και ο απουσιολόγος είναι καλυμμένος και δεν δέχεται πιέσεις.
4) Ποια πρέπει να είναι τα όρια των απουσιών?
Δεν είμαι σε θέση να πω αριθμούς, αλλά δεν νομίζω να υπάρχουν πουθενά στον κόσμο όρια σαν τα δικά μας. Θα αναφέρω τι ισχύει στην Φινλανδία (που για πολλούς αποτελεί όραμα): Εκεί δεν υπάρχουν απουσίες δικαιολογημένες και αδικαιολόγητες, ούτε όρια απουσιών. Αν κάποιος μαθητής αρρωστήσει, παρακολουθείται αμέσως από γιατρό του δήμου και αυτός καθορίζει αν και πόσες μέρες θα λείψει από το σχολείο. Φαντάζομαι ότι απουσία για σοβαρούς οικογενειακούς λόγους θα γίνεται με συνεννόηση των γονέων με το σχολείο. Οι απουσίες που κάνουμε εμείς λόγω κοπάνας, άργησα πρώτη ώρα, βαρέθηκα να μπω στην τάξη, έμεινα στην αυλή για να μην γράψω τεστ, έφυγα γιατί τάχα πονούσε η κοιλιά μου ή οτιδήποτε άλλο σχετικό σκαρφιζόμαστε, πολύ απλά εκεί απαγορεύονται αυστηρά και δεν υπάρχουν. Όποιος κάνει τέτοιες απουσίες, καλείται σε απολογία, ενημερώνεται το σπίτι του, του γίνεται σύσταση και αν το ξανακάνει πολύ απλά τον διώχνουν από το σχολείο. Δεν θεωρώ σοβαρό το να πει κάποιος ότι δεν κάνουν απουσίες επειδή τους αρέσουν τα μαθήματα και δεν πιέζονται και δεν πλήττουν στο σχολείο. Όσο ενδιαφέροντα και αν είναι τα μαθήματα, και αυτά παιδιά είναι και όχι ρομποτάκια, αλλά ξέρουν ότι δεν τους παίρνει.
5) Τι γίνεται με το τετραδιάκι-απουσιολόγιο?
Έχω τρία απουσιολόγια να παίζω. Ωραία είναι, αλλά δεν μου αρέσει που είναι ροζ. Τα δύο (γενικής και κατεύθυνσης) τα είχα ζωγραφίσει τέλεια από όλες τις μεριές (αν δεν το έχετε καταλάβει, μου αρέσουν οι εικόνες), αλλά δυστυχώς τελείωσαν και μου τα πήρανε. Δεν πειράζει, άρχισα ήδη τα καινούργια. (Της επιλογής δεν βρίσκω χρόνο να το διακοσμήσω μια φορά τη βδομάδα). Πολλές φορές τα ξεχνάω και τα παίρνω σπίτι μου και ο γραμματέας με κυνηγάει. Πάντως, ότι και να λένε μερικοί, έχει τη φάση του το απουσιολόγιο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.