Sourotiri
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Sourotiri αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Στέλεχος Φροντιστηρίου. Έχει γράψει 1,038 μηνύματα.
26-12-09
21:18
Δεν είπα αυτό, αλλά είναι με πόσα μπορεί να περάσει καλά ο καθένας. Εγώ με 2000 δεν περνάω όπως θέλω. Ο άλλος μπορεί να περνά τέλεια. Είναι υποκειμενικό αυτό
Εχμ... "Εσυ" θελεις δυο χιλιαρικα για να περνας οπως θελεις; Οπου "εσυ" βαζω ενας μαθητης Γ' Λυκειου, οπως βλεπω στο προφιλ σου; Ειλικρινα θα σου ημουν υποχρεος αν μου ελεγες πως μπορεις να ξοδεψεις δυο χιλιαδες ευρω [εκτος αν δεν εννοεις για εναν μηνα, οποτε παω πασο].
Αν και συνήθως είμαι πρώτος στην πόλη
Οπου "πολη" = Καλαματα; Αν ναι, τοτε, no offense για την πολη ή τους κατοικους της, αλλα με πληθυσμο γυρω στις 60 χιλιαδες [συμφωνα με την απογραφη του 2001], αντιλαμβανεσαι οτι απεχει καποια ετη φωτος απο πραγματικες πολεις, οπως η Πατρα, η Θεσσαλονικη, η Αθηνα, οπου τα πραγματα ειναι αρκετα πιο δυσκολα, ετσι;
Σοβαρά τώρα. Ο ικανός άνθρωπος δεν χάνετε. Έχουμε πάθει πολλές οικονομικές στραβές, και επανακάμψαμε σύντομα
"ΕχουΜΕ" , οπως, "εγω και οι γονεις μου εχουΜΕ"; Επαναλαμβανω, αν εισαι μαθητης Γ' Λυκειου [τουτεστιν 17-18 χρονων], το πιο πιθανο ειναι οτι εσυ προσωπικα δεν εφερες ποτε το βαρος της ευθυνης της λειτουργιας μιας επιχειρησης, ποσο μαλλον να την φερεις σε θεση να "επανακαμψει συντομα". Ο πατερας σου μπορει να ειναι ενας απο τους πιο ικανους επιχειρηματιες, καταλαβαινω οτι τον εχεις ως προτυπο, οτι τον θαυμαζεις και οτι θελεις να γινεις το ιδιο με αυτον, αλλα μεχρι να παρεις ευθυνες στον κολοσσο που εχετε, θα ηταν πιο κομψο να μην χρησιμοποιεις α' πληθυντικο.
Οχι τιποτα, γιατι αδικεις τον εαυτο σου: χρησιμοποιωντας α' πληθυντικο, φαινεσαι σαν...χμ... δεν νομιζω να υπαρχει κομψος τροπος να το πω, ας με συγχωρεσουν οι αντμινς: Σαν το μαλακισμενο παιδακι του μπαμπακα, που πουλαει μαγκια με αλλουνου αρχιδια.
Ο,τι και αν κανεις στην ζωη σου, φροντισε πρωτα να το κανεις και μετα να υπερηφανευτεις για αυτο. Ειδαλλως, θα εχεις αρκετα προβληματα.
Δεν νομιζω οτι υπαρχει καν κοινο σημειο στο οποιο θα μπορουσαμε να συζητησουμε οπως και να'χει. Μπορει να φταιω εγω, μπορει να φταις εσυ: Το σιγουρο ειναι οτι εχουμε εντελως διαφορετικη οπτικη απεναντι στα πραγματα και, δεδομενου οτι δεν υπαρχει περιπτωση να σου αλλαξω την γνωμη [και εσυ την δικη μου φυσικα], σταματαω εδω: Το μονο που εχω να προσθεσω ειναι μια ευχη: Καλα μυαλα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Sourotiri
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Sourotiri αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Στέλεχος Φροντιστηρίου. Έχει γράψει 1,038 μηνύματα.
26-12-09
17:29
Edit: Διαφωνώ. Είναι ανικανότητα, γιατί συμβιβάζεσαι. Ξέρεις ότι μπορείς περισσότερα, αλλά δεν θυσιάζεις τίποτα για να τα αποκτήσεις
100.000 είναι καλά για να περνάς άνετα
1) Δεν μπορω να σου το εξηγησω καλυτερα οτι ειναι συνειδητη επιλογη. Απο οικογενεια τραπεζικων ειμαι [χμ...και αν θελεις, οχι "υπαλληλων" που, με αρκετα αλαζονεια αναφερθηκες πριν αλλα προισταμενων], και εχω δει και την ασχημη οψη του νομισματος: Δεν θελω κατι τετοιο.
2) Btw, μιας και, οπως ειπα, προερχομαι απο οικογενεια τραπεζικων, μαντεψε τι εικονα εχει ενας τραπεζικος διευθυντης τον πελατη του με τα 100 χιλιαρικα: Ψιλικατζης.
Γιατι στον αλλον πελατη του, αυτον με τα 10.000.000?, θα παιρνει πιπες.
Αρκετα κοντοφθαλμη η λογικη σου περι χρηματος. Νομιζω πως χανεις το νοημα, η λογικη σου μου θυμιζει λογικη καποιου που του αρεσει "να ειναι πρωτος στο χωριο και οχι δευτερος στην πολη".
Ασε, εχω και εγω κατι θειους που ειναι πρωτοι στο χωριο. Τους αγαπαω δεν λεω, αλλα, δεν τολμουν να γινουν "πρωτοι στην πολη", γιατι ξερουν οτι δεν τους παιρνει. Ενηγουεη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Sourotiri
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Sourotiri αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Στέλεχος Φροντιστηρίου. Έχει γράψει 1,038 μηνύματα.
26-12-09
17:17
Wow, εχετε παρεκτραπει εντελως εδω μεσα
Εκανα μεγαλη προσπαθεια να διαβασω τις απαντησεις και τους μονολογους σας [σε ελαχιστα σημεια ειδα διαλογο, τουλαχιστον οπως τον εχω εγω στο μυαλο μου], και μπορω να πω οτι με ιντριγκαρατε να (ξανα)μπω στο θεμα. Απ'οτι βλεπω εχετε δωσει κοινωνικες διαστασεις στην συζητηση, και φυσικα, κανετε ενα λαθος: Δεν εχετε κοινο σημειο. Καποιοι προσπαθουν να πουν τα πραγματα οπως ειναι, και καποιοι οπως θα επρεπε να ειναι, κατα την αποψη του καθενος βεβαια.
Fact one: Στην Ελλαδα ζουμε σε ενα συστημα καπιταλιστικο. Στον καπιταλισμο μπορεις να εχεις οτιδηποτε γουσταρει η ψυχουλα σου, αρκει να μπορεις να το πληρωσεις.
Fact two: Υπαρχουν κοινωνικες θεσεις, κοινωνικα στατους, και τα τοιαυτα. Δυστυχως ή ευτυχως, υπαρχουν.
Το κοινωνικο στατους ενος ανθρωπου εξαρταται απο πολλα και, κυριως, εξαρταται απο το ποιος τον βλεπει. Ετσι, στα ματια ενος αγροτη π.χ. ο καθηγητης εχει υψηλοτερο κοινωνικο στατους απο αυτον, στα ματια του τελευταιου ο γενικος διευθυντης μιας τραπεζας, στα ματια του τελευταιου ο προεδρος της τραπεζας, στα ματια του τελευταιου ο προεδρος της τραπεζας της Ελλαδος, κτλ.
Το κοινωνικο στατους ομως, δεν εξαρταται μονο απο το επαγγελμα: Εξαρταται και απο το χρημα που υπαρχει στην τσεπη σου. Ετσι, κανεις δεν θα τολμουσε να πει "παρακατιανη" την -ανεπαγγελτη- Αθηνα Ωναση, non?
Ουτε ομως και μονο απο το χρημα εξαρταται το κοινωνικο στατους. Γιατι μπορει να κανεις μια απλη δουλεια και να σε σεβονται ολοι.
Ολα τα επαγγελματα εχουν εναν ρολο μεσα στην κοινωνια. Φανταστειτε πως θα ηταν η γειτονια σας αν δεν ειχε σκουπιδιαρηδες, αν δεν ειχε μαναβη, αν δεν ειχε περιπτερά. Ελπιζω να αντιλαμβανομαστε ολοι πως, ανεξαρτητως αμοιβης, καθε επαγγελμα ειναι οχι απλως χρησιμο, αλλα και απαραιτητο.
Επισης, παιζει ρολο αν ενδιαφερεσαι για το στατους σου. Για να το επεκτεινω λιγο παραπανω, αν η αποκτηση του στατους ειναι αυτοσκοπος για καποιον ανθρωπο. Αν δεν ειναι, τοτε δεν σε νοιαζει τιποτα απο ολα αυτα: Κανεις μια απλη ζωη, σε ενα απλο σπιτακι [ΑΝ τα καταφερεις να το παρεις και αυτο], και παει λεγοντας.
Ας εξετασουμε την περιπτωση της υπαρξης αυτοσκοπου: Ενας τετοιος ανθρωπος, λογικα θα θελει να γινει "καποιος", οπως ειπωθηκε και πιο πανω. Ο πιο σιγουρος δρομος για να γινεις "καποιος" σημερα, ειναι να εχεις χρηματα και το αντιστοιχο επαγγελμα για να τα αποκτησεις.
Οσον αφορα το να γινεις καποιος ως επιχειρηματιας, αυτο σημαινει οτι για να γινεις εσυ "καποιος", επιβιωσες, στο, ουτως η αλλως παιχνιδι της επιβιωσης: Καποιοι ανταγωνιστες σου εκλεισαν, σταθηκες τυχερος σε καποιες συγκυριες, αλλα ολα αυτα δεν κλανουν μια μπροστα στη βασικη αρχη λειτουργιας μιας επιχειρησης, την οποια και τηρησες: Μεγιστοποιησες τα κερδη σου επι πολλα χρονια.
Το να μεγιστοποιησεις τα κερδη σου ειναι και παλι ενας συνδυασμος πολλων πραγματων: Καταρχην, ειχες την ικανοτητα να το κανεις. Και μεσα στην λεξη "ικανοτητα" υπαρχουν και αλλες συνιστωσες, οχι και τοσο κολακευτικες. Μεγιστοποιηση του κερδους δεν σημαινει μονο μεγιστοποιηση των εσοδων, αλλα και ελαχιστοποιηση του κοστους, ετσι;
Πως ελαχιστοποιειται ενα κοστος, αληθεια; Με φτηνη εργασια [ενιοτε και χωρις ενσημο], με υπερκερδος επισης [αγοραζεις 1? πουλας 10? το ιδιο προιον], το οποιο, για να μην το καταλαβει ο καταναλωτης θα πρεπει να του κρυψεις την μιση αληθεια, ισως με χαμηλου κοστους πρωτες υλες, και παει λεγοντας. Ε, και στην τελικη, αν τιποτα απο ολα αυτα δεν σου καθεται, κλεινεις το εργοστασιακι σου και πας στην Βουλγαρια.
Οσον αφορα τον οικονομικο κλαδο, δηλαδη αν εισαι τραπεζιτης, οικονομολογος ή οτιδηποτε αλλο, ενα ειναι το κλειδι για να γινεις "καποιος": Να αφαιμαξεις οσο πιο πολυ μπορεις αυτους που σου εμπιστευονται τα λεφτα σου. Καποιοι θα το ελεγαν και κλοπη, ενηγουεη.
"Καποιοι" ειναι και οι πολιτικοι μας. Αμφιβαλλει κανεις οτι ενα συντριπτικο ποσοστο αυτων εγιναν "καποιοι" με λεφτα δικα μας [ή των γονιων μας], με τις ευλογιες του κομματος στο οποιο ανηκουν και παει λεγοντας; Αμφιβαλλει κανεις οτι οι "καποιοι" πολιτικοι μας ειναι, οι περισσοτεροι, και γαμω τα λαμογια;
Θελω να πω πως, υπαρχει μια ισχυρη περιπτωση να γινεις "καποιος" "σκοτωνοντας" καποιον αλλον.
Και φυσικα παντα εξαρταται ποσο "καποιος" θεωρεις οτι σου φτανει για να γινεις. Γιατι, "καποιος" ειναι και ο Βουλευτης Γρεβενων ξερω εγω, "καποιοι" ειναι και οι ιδρυτες της Google. Διαφερουν λιγο, δεν νομιζετε;
Και αραγε, το να γινει κανεις "καποιος" φερνει την "επιτυχια" ή την "ευτυχια";
Αυτο εχει να κανει με το πως οριζει ο ιδιος αυτες τις λεξεις: Αλλος μπορει να θεωρει "επιτυχια" το να βγαζει 1.000? τον μηνα, και αλλως την ημερα. Αλλος μπορει να θεωρει επιτυχια το να ντυνεται με κοστουμι στην δουλεια του και αλλος το να ντυνεται απλα. Αλλος μπορει θεωρει τον εαυτο επιτυχημενο αν δουλευει 8 ωρες την μερα, και αλλος με 16. Αλλος μπορει να θεωρει επιτυχια το να εχει εναν προισταμενο και αλλος οχι. Δεν μπορεις να την ορισεις την επιτυχια: Και κυριως, δεν δικαιουσαι να καυχιεσαι για αυτην, γιατι η ζωη κανει κυκλους και μπορεις να πεσεις απο τα ψηλα στα χαμηλα και να μετρας με τον κωλο ολη την σκαλα, καθως πεφτεις.
Τα παραδειγμα παμπολλα: Τοσοι και τοσοι "επιτυχημενοι" επιχειρηματιες στην Ελλαδα βρεθηκαν ειτε στην φυλακη ή χωρις τα λεφτα τους. Αλλοι, βρεθηκαν να ειναι θυματα απαγωγης [δικης τους ή των παιδιων τους], ληστειων, δολοφονιων, εκβιασμων, χιλια δυο. Το χρημα προκαλει, οπως και να το κανουμε. Και κυριως, αν προκαλει μια φορα αυτον που εχει λιγοτερα, φανταστειτε ποσο προκαλει αυτον που δεν εχει τιποτα.
Το ζητημα ειναι αν μπορει καποιος "επιτυχημενος" να πληρωσει και το τιμημα της επιτυχιας του. Οσο μεγαλυτερη η επιτυχια, τοσο μεγαλυτερο και το τιμημα. Ειτε αυτο αφορα σε απλα πραγματα, οπως π.χ. στον ελευθερο σου χρονο ή στον χρονο που θα σε βλεπουν τα παιδια σου, αλλα και σε ζητηματα διατηρησης της ηθικης, ψυχικης, σωματικης ακεραιοτητας σου.
Αυτο βεβαια ειναι αμεσα συνυφασμενο και με την προσωπικη ευτυχια, για να μην ξεχνιομαστε.
Τελος, σχετικο-ασχετο αυτο, αληθεια, ποια λεφτα θεωρειτε εσεις "πολλα"; Γιατι καποιος θα μπορουσε να βγαζει 100.000? τον χρονο και να τα θεωρει πολλα, αλλα καποιος αλλος θα μπορουσε να τον θεωρει ψιλικατζη.
Και τι εχω επιλεξει λοιπον εγω, για την ζωη μου; Ε λοιπον, εγω θελω να εχω μια αλφα ποιοτητας ζωης, οπως οριζω εγω την ποιοτητα βεβαια: Δεν θελω να πεθαινω στην δουλεια, θελω να ζω ομορφα, να αποκταω κατι και να νιωθω οτι κοπιασα για αυτο, μηπως και το εκτιμησω περισσοτερο, δεν θελω να δουλευω υπο το καθεστως φοβου που εχουν ολοι οι υπαλληλοι αλλα ουτε γουσταρω να βαζω στο κεφαλι μου το αγχος που εχουν οι προισταμενοι τους, γιατι νιωθω οτι και στις 2 περιπτωσεις θα μειωνοταν η ελευθερια μου, θελω να εχω ελευθερο χρονο να κανω τα χομπι μου, δεν θελω στην διαρκεια αυτου του χρονου να χτυπαει το κινητο μου για μια "επειγουσα" αναγκη της δουλειας, κτλ κτλ κτλ...
Ισως για καποιους να μην γινω ποτε "καποιος" "πετυχημενος".
Στα τετοια μου, εφοσον ειναι συνειδητη επιλογη και οχι αδυναμια ή ανικανοτητα μου.
Εκανα μεγαλη προσπαθεια να διαβασω τις απαντησεις και τους μονολογους σας [σε ελαχιστα σημεια ειδα διαλογο, τουλαχιστον οπως τον εχω εγω στο μυαλο μου], και μπορω να πω οτι με ιντριγκαρατε να (ξανα)μπω στο θεμα. Απ'οτι βλεπω εχετε δωσει κοινωνικες διαστασεις στην συζητηση, και φυσικα, κανετε ενα λαθος: Δεν εχετε κοινο σημειο. Καποιοι προσπαθουν να πουν τα πραγματα οπως ειναι, και καποιοι οπως θα επρεπε να ειναι, κατα την αποψη του καθενος βεβαια.
Fact one: Στην Ελλαδα ζουμε σε ενα συστημα καπιταλιστικο. Στον καπιταλισμο μπορεις να εχεις οτιδηποτε γουσταρει η ψυχουλα σου, αρκει να μπορεις να το πληρωσεις.
Fact two: Υπαρχουν κοινωνικες θεσεις, κοινωνικα στατους, και τα τοιαυτα. Δυστυχως ή ευτυχως, υπαρχουν.
Το κοινωνικο στατους ενος ανθρωπου εξαρταται απο πολλα και, κυριως, εξαρταται απο το ποιος τον βλεπει. Ετσι, στα ματια ενος αγροτη π.χ. ο καθηγητης εχει υψηλοτερο κοινωνικο στατους απο αυτον, στα ματια του τελευταιου ο γενικος διευθυντης μιας τραπεζας, στα ματια του τελευταιου ο προεδρος της τραπεζας, στα ματια του τελευταιου ο προεδρος της τραπεζας της Ελλαδος, κτλ.
Το κοινωνικο στατους ομως, δεν εξαρταται μονο απο το επαγγελμα: Εξαρταται και απο το χρημα που υπαρχει στην τσεπη σου. Ετσι, κανεις δεν θα τολμουσε να πει "παρακατιανη" την -ανεπαγγελτη- Αθηνα Ωναση, non?
Ουτε ομως και μονο απο το χρημα εξαρταται το κοινωνικο στατους. Γιατι μπορει να κανεις μια απλη δουλεια και να σε σεβονται ολοι.
Ολα τα επαγγελματα εχουν εναν ρολο μεσα στην κοινωνια. Φανταστειτε πως θα ηταν η γειτονια σας αν δεν ειχε σκουπιδιαρηδες, αν δεν ειχε μαναβη, αν δεν ειχε περιπτερά. Ελπιζω να αντιλαμβανομαστε ολοι πως, ανεξαρτητως αμοιβης, καθε επαγγελμα ειναι οχι απλως χρησιμο, αλλα και απαραιτητο.
Επισης, παιζει ρολο αν ενδιαφερεσαι για το στατους σου. Για να το επεκτεινω λιγο παραπανω, αν η αποκτηση του στατους ειναι αυτοσκοπος για καποιον ανθρωπο. Αν δεν ειναι, τοτε δεν σε νοιαζει τιποτα απο ολα αυτα: Κανεις μια απλη ζωη, σε ενα απλο σπιτακι [ΑΝ τα καταφερεις να το παρεις και αυτο], και παει λεγοντας.
Ας εξετασουμε την περιπτωση της υπαρξης αυτοσκοπου: Ενας τετοιος ανθρωπος, λογικα θα θελει να γινει "καποιος", οπως ειπωθηκε και πιο πανω. Ο πιο σιγουρος δρομος για να γινεις "καποιος" σημερα, ειναι να εχεις χρηματα και το αντιστοιχο επαγγελμα για να τα αποκτησεις.
Οσον αφορα το να γινεις καποιος ως επιχειρηματιας, αυτο σημαινει οτι για να γινεις εσυ "καποιος", επιβιωσες, στο, ουτως η αλλως παιχνιδι της επιβιωσης: Καποιοι ανταγωνιστες σου εκλεισαν, σταθηκες τυχερος σε καποιες συγκυριες, αλλα ολα αυτα δεν κλανουν μια μπροστα στη βασικη αρχη λειτουργιας μιας επιχειρησης, την οποια και τηρησες: Μεγιστοποιησες τα κερδη σου επι πολλα χρονια.
Το να μεγιστοποιησεις τα κερδη σου ειναι και παλι ενας συνδυασμος πολλων πραγματων: Καταρχην, ειχες την ικανοτητα να το κανεις. Και μεσα στην λεξη "ικανοτητα" υπαρχουν και αλλες συνιστωσες, οχι και τοσο κολακευτικες. Μεγιστοποιηση του κερδους δεν σημαινει μονο μεγιστοποιηση των εσοδων, αλλα και ελαχιστοποιηση του κοστους, ετσι;
Πως ελαχιστοποιειται ενα κοστος, αληθεια; Με φτηνη εργασια [ενιοτε και χωρις ενσημο], με υπερκερδος επισης [αγοραζεις 1? πουλας 10? το ιδιο προιον], το οποιο, για να μην το καταλαβει ο καταναλωτης θα πρεπει να του κρυψεις την μιση αληθεια, ισως με χαμηλου κοστους πρωτες υλες, και παει λεγοντας. Ε, και στην τελικη, αν τιποτα απο ολα αυτα δεν σου καθεται, κλεινεις το εργοστασιακι σου και πας στην Βουλγαρια.
Οσον αφορα τον οικονομικο κλαδο, δηλαδη αν εισαι τραπεζιτης, οικονομολογος ή οτιδηποτε αλλο, ενα ειναι το κλειδι για να γινεις "καποιος": Να αφαιμαξεις οσο πιο πολυ μπορεις αυτους που σου εμπιστευονται τα λεφτα σου. Καποιοι θα το ελεγαν και κλοπη, ενηγουεη.
"Καποιοι" ειναι και οι πολιτικοι μας. Αμφιβαλλει κανεις οτι ενα συντριπτικο ποσοστο αυτων εγιναν "καποιοι" με λεφτα δικα μας [ή των γονιων μας], με τις ευλογιες του κομματος στο οποιο ανηκουν και παει λεγοντας; Αμφιβαλλει κανεις οτι οι "καποιοι" πολιτικοι μας ειναι, οι περισσοτεροι, και γαμω τα λαμογια;
Θελω να πω πως, υπαρχει μια ισχυρη περιπτωση να γινεις "καποιος" "σκοτωνοντας" καποιον αλλον.
Και φυσικα παντα εξαρταται ποσο "καποιος" θεωρεις οτι σου φτανει για να γινεις. Γιατι, "καποιος" ειναι και ο Βουλευτης Γρεβενων ξερω εγω, "καποιοι" ειναι και οι ιδρυτες της Google. Διαφερουν λιγο, δεν νομιζετε;
Και αραγε, το να γινει κανεις "καποιος" φερνει την "επιτυχια" ή την "ευτυχια";
Αυτο εχει να κανει με το πως οριζει ο ιδιος αυτες τις λεξεις: Αλλος μπορει να θεωρει "επιτυχια" το να βγαζει 1.000? τον μηνα, και αλλως την ημερα. Αλλος μπορει να θεωρει επιτυχια το να ντυνεται με κοστουμι στην δουλεια του και αλλος το να ντυνεται απλα. Αλλος μπορει θεωρει τον εαυτο επιτυχημενο αν δουλευει 8 ωρες την μερα, και αλλος με 16. Αλλος μπορει να θεωρει επιτυχια το να εχει εναν προισταμενο και αλλος οχι. Δεν μπορεις να την ορισεις την επιτυχια: Και κυριως, δεν δικαιουσαι να καυχιεσαι για αυτην, γιατι η ζωη κανει κυκλους και μπορεις να πεσεις απο τα ψηλα στα χαμηλα και να μετρας με τον κωλο ολη την σκαλα, καθως πεφτεις.
Τα παραδειγμα παμπολλα: Τοσοι και τοσοι "επιτυχημενοι" επιχειρηματιες στην Ελλαδα βρεθηκαν ειτε στην φυλακη ή χωρις τα λεφτα τους. Αλλοι, βρεθηκαν να ειναι θυματα απαγωγης [δικης τους ή των παιδιων τους], ληστειων, δολοφονιων, εκβιασμων, χιλια δυο. Το χρημα προκαλει, οπως και να το κανουμε. Και κυριως, αν προκαλει μια φορα αυτον που εχει λιγοτερα, φανταστειτε ποσο προκαλει αυτον που δεν εχει τιποτα.
Το ζητημα ειναι αν μπορει καποιος "επιτυχημενος" να πληρωσει και το τιμημα της επιτυχιας του. Οσο μεγαλυτερη η επιτυχια, τοσο μεγαλυτερο και το τιμημα. Ειτε αυτο αφορα σε απλα πραγματα, οπως π.χ. στον ελευθερο σου χρονο ή στον χρονο που θα σε βλεπουν τα παιδια σου, αλλα και σε ζητηματα διατηρησης της ηθικης, ψυχικης, σωματικης ακεραιοτητας σου.
Αυτο βεβαια ειναι αμεσα συνυφασμενο και με την προσωπικη ευτυχια, για να μην ξεχνιομαστε.
Τελος, σχετικο-ασχετο αυτο, αληθεια, ποια λεφτα θεωρειτε εσεις "πολλα"; Γιατι καποιος θα μπορουσε να βγαζει 100.000? τον χρονο και να τα θεωρει πολλα, αλλα καποιος αλλος θα μπορουσε να τον θεωρει ψιλικατζη.
Και τι εχω επιλεξει λοιπον εγω, για την ζωη μου; Ε λοιπον, εγω θελω να εχω μια αλφα ποιοτητας ζωης, οπως οριζω εγω την ποιοτητα βεβαια: Δεν θελω να πεθαινω στην δουλεια, θελω να ζω ομορφα, να αποκταω κατι και να νιωθω οτι κοπιασα για αυτο, μηπως και το εκτιμησω περισσοτερο, δεν θελω να δουλευω υπο το καθεστως φοβου που εχουν ολοι οι υπαλληλοι αλλα ουτε γουσταρω να βαζω στο κεφαλι μου το αγχος που εχουν οι προισταμενοι τους, γιατι νιωθω οτι και στις 2 περιπτωσεις θα μειωνοταν η ελευθερια μου, θελω να εχω ελευθερο χρονο να κανω τα χομπι μου, δεν θελω στην διαρκεια αυτου του χρονου να χτυπαει το κινητο μου για μια "επειγουσα" αναγκη της δουλειας, κτλ κτλ κτλ...
Ισως για καποιους να μην γινω ποτε "καποιος" "πετυχημενος".
Στα τετοια μου, εφοσον ειναι συνειδητη επιλογη και οχι αδυναμια ή ανικανοτητα μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Sourotiri
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Sourotiri αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Στέλεχος Φροντιστηρίου. Έχει γράψει 1,038 μηνύματα.
24-12-09
13:37
Κρου, συμφωνω πως ο κομμουνισμος που εφαρμοστηκε δεν ηταν ιδιος με τον κομμουνισμο που ξερουμε στα λογια και οτι το συστημα ηταν στην ουσια κατι...φασιστικο.
Ομως, και ο καπιταλισμος απο την αλλη, εχει δικλειδες ασφαλειας μεσα του. Ασχετα αν ουτε αυτες εφαρμοστηκαν ποτε
Αυτο προσπαθω να πω: Το συστημα [ειτε ειναι κομμουνιστικο ή καπιταλιστικο] στα λογια μια χαρα στεκει. Ξερεις τι ωραια στην θεωρια του καπιταλισμου ανεβαινει το βιοτικο επιπεδο ολων; Μουρλια σου λεω. Και μετα ξυπνας γιατι βλεπεις γυρω σου.
Ετσι και στον κομμουνισμο, ειναι πολυ ωραιο συστημα στα λογια. Αλλα η εφαρμογη του πρεπει να ποναει.
Αλλο πραγμα η θεωρια, και αλλο η εφαρμογη. Στην σχολη για να καταλαβεις διδαχτηκα κειμενα του Αλογοσκουφη [ναι, του πρωην υπουργου οικονομικων] για τα δημοσια οικονομικα, και ηταν τετοια η διαβολικη συμπτωση που εκεινη την περιοδο ο ιδιος ανθρωπος εκανε τα αντιθετα ))
Ομως, και ο καπιταλισμος απο την αλλη, εχει δικλειδες ασφαλειας μεσα του. Ασχετα αν ουτε αυτες εφαρμοστηκαν ποτε
Αυτο προσπαθω να πω: Το συστημα [ειτε ειναι κομμουνιστικο ή καπιταλιστικο] στα λογια μια χαρα στεκει. Ξερεις τι ωραια στην θεωρια του καπιταλισμου ανεβαινει το βιοτικο επιπεδο ολων; Μουρλια σου λεω. Και μετα ξυπνας γιατι βλεπεις γυρω σου.
Ετσι και στον κομμουνισμο, ειναι πολυ ωραιο συστημα στα λογια. Αλλα η εφαρμογη του πρεπει να ποναει.
Αλλο πραγμα η θεωρια, και αλλο η εφαρμογη. Στην σχολη για να καταλαβεις διδαχτηκα κειμενα του Αλογοσκουφη [ναι, του πρωην υπουργου οικονομικων] για τα δημοσια οικονομικα, και ηταν τετοια η διαβολικη συμπτωση που εκεινη την περιοδο ο ιδιος ανθρωπος εκανε τα αντιθετα ))
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Sourotiri
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Sourotiri αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Στέλεχος Φροντιστηρίου. Έχει γράψει 1,038 μηνύματα.
24-12-09
13:26
Καπιταλισμος ή κομμουνισμος, ε;
Τα εχουμε δει σε εφαρμογη και τα δυο. Και τα δυο απετυχαν παταγωδως, γιατι καποια στιγμη οι σκοτεινες πλευρες των δυο συστηματων συνετριψαν τις φωτεινες πλευρες, με τραγικα αποτελεσματα για τον απλο κοσμακη. Παντα βεβαια υπηρχε καποιος που κερδιζε.
Στα λογια καθε συστημα ειναι τελειο.
Οποτε, κανενα απο τα δυο. For sure.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.