iJohnnyCash
e-steki.gr Founder
Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, Φοιτητής και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
20-08-06
17:58
Οχι εδω κανεις τρομερο λάθος ....Οταν τελειωσεις την τέρτατη τάξη του αντιστιχου δημοτικου (την τελευταια δηλαδη). Οι καθηγητες αποφασιζουν που θα πας, οχι εσυ ουτε οι γονεις . Βεβαια αν επιλεξουν οτι πρεπει να πας στο realschule (ή [SIZE=-1]Mittelschule) , δηλαδή στο δεύτερης τάξης σχολείο, έχεις την δυνατότητα να πας στο πρώτο τάξης σχολείο, δηλαδη στοτο gymnasium, αλλά είναι σίγουρο οτι θα αποτύχεις εκει. Για αυτό το λόγο τελικά οι γνώμη των καθηγητών παίζει τεράστιο ρόλο.Το σύστημα της Γερμανίας, είναι όντως καλύτερο, αλλά έχει ένα πολύ σημαντικό και σοβαρό μειονέκτημα : αναγκάζει τα παιδιά σε ηλικία 12 , αν θυμάμε καλά χρόνων, να αποφασίσουν για την υπόλοιπη ζωή τους. Έτσι τις περισσότερες φορές την απόφαση την παίρνουν οι γονείς. Αυτά απο την δασκάλα Γερμανικών μου που είναι Γερμανίδα και άρα ξέρει το σύστημα καλά υποθέτω.
Τέλος να ξέρεις οτι αν είσαι πολύ χάλια μαθητής και αποφασίσεις να πας στο real ή gymnasium το πιο πιθανων είναι να μην σε δεχτούν
[/SIZE]
Σε μερικα κρατίδια , το καθε κρατίδιο έχει στην ουσια το δικο του σύστημα εκπαιδευσης, υπάρχει και ένα τέταρτο σχολείο ... το ανάμεικτο το οποιο περιλαμβάνει τα τρία σχολεία μόνο που εκεί διαλέγεις το επίπεδο των μαθημάτων3ων ταχυτήτων που πήγαινες σε αυτά ανάλογα με τις επιδόσεις σου
[SIZE=-1]
[/SIZE]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
iJohnnyCash
e-steki.gr Founder
Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, Φοιτητής και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
19-08-06
17:49
Για εναν μαθητη που του αρεσουν τα μαθηματικα η υπεραναλυση του μαθηματος, ειδικα αν εχουμε συνεχες επαναλήψης, του προκαλει βαρεμα με αποτελεσμα να μην παρακολουθει το μαθημα. Το χειροτερο ειναι η οτι υπεραναλυση δεν βοηθαει ουτε καν το μετριο μαθητη γιατι συνηθως απο τους μετριους και κατω μαθητες εχουμε παντελως αδιαφορια ...Οπως και να εχει παντως ο καλος και εξυπνος δεν εχει τοσο αναγκη το δασκαλο για κινητρο ασχολειται και μονος του και μπορει να τη βρισκει να μπαινει στην ταξη και να το παιζει σοφος.Αντιθετα οποια και να ειναι η συνθεση της ταξης ποτε δεν βλαπτει ο καθηγητης να ειναι υπεραναλυτικος σε αυτα που λεει για να ειναι οσο το δυνατον πιο κατανοητος και αποτελεσματικος.Ο καθηγητης στο σχολειο δεν εχει το 'δικαιωμα' και την 'πολυτελεια' να παιζει με τους καλους εχει να ασχοληθει με αυτους που πραγματικα το εχουν αναγκη.
Θα ειχα εγω ... Ο επιμελης μαθητης δεν σημαινει και μαθητης που παιρνει στροφες ... και αυτο σημαινει οτι το τμημα δεν θα ξεφευγει ποτε με extreme θεματα ασχετως αν θα κανει καλο σε 2-3 μαθητεςκανεις πιστευω δε θα χε αντιρρηση να κανει μαθημα σε ενα τμημα με καλους και επιμελης μαθητες..σιγουρα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
iJohnnyCash
e-steki.gr Founder
Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, Φοιτητής και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
17-07-06
19:43
Στα καλοκαιρινα μαθηματα του φροντηστιριου που ζητηθηκε να γραψω εκθεση με παρομοιο θεμα. Πιστευω οτι αξιζει να την παραθεσω μιας και αναφερει ολες τι αποψεις μου πως πρεπει να ηταν το λυκειο
"Ως τελειόφοιτος καλούμε να γράψω ένα άρθρο τετρακοσίων λέξεων με θέμα τι μου προσφέρει το σχολείο για την αντιμετώπιση του καθημερινού καταιγισμού πληροφοριών αλλά και πως με βοηθάει ,το σχολείο, στην ένταξη μου στη κοινωνίας. Επίσης στο ίδιο άρθρο καλούμε να γράψω και τις αλλαγές που προτείνω. Στην αρχή μόλις διάβασα το θέμα ένα σαρκαστικό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου. Ήταν σαν να μου ζήτησαν να γράψω τετρακοσίων λέξεις για την ζωή.
Η παιδεία είναι σύνολο τον γνώσεων που υπάρχουν στο σύμπαν, περιέχει ότι υψηλότερο αλλά και ότι χυδαιότερο παράγει ο άνθρωπος. Παιδεία είναι οι γνώσεις πάνω στην κβαντομηχανική, επίσης, όμως, είναι και οι γνώσεις πάνω στο kama sutra.
Ο σημερινή φιλοσοφία της ελληνικής παιδείας απαιτεί από τα παιδιά να επιδίδονται σε έναν ανηλεή μαραθώνιο αγώνα δημόσιων και ιδιωτικών μαθημάτων. Έτσι δεν υπάρχει χρόνος ούτε για σκέψη, ούτε για κάποια επαφή με την πραγματικότητα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το κακοχωνεμένο και συμπιεσμένο περιεχόμενο της ελληνικής παιδείας να στοιβάζεται άτσαλα και άτακτα στους μαθητές. Στην ουσία, δηλαδή, μιλάμε για ένα άχρηστο έρμα. Η σημερινή μορφή της παιδείας στην καλλίτερη περίπτωση παράγει έναν πολυμαθή εξυπνάκια και στην χειρότερη έναν πολυμαθή ... ηλίθιο. Και στις δυο περιπτώσεις την βασική πρόκληση της ζωής, την επίλυση προβλημάτων, δεν θα μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Στο νέο σχολείο θα πρέπει ο καθηγητής-εξουσία-αυθεντία θα μεταλλαχθεί σε καθηγητή-ερευνητή ή σε έναν "καθηγητή-ξεναγό-της-Ιθάκη". Δηλαδή ο καθηγητής θα είναι απλώς ένα φίλτρο της γνώσης. Ο Τρόπος διδασκαλίας επίσης θα πρέπει να μεταλλαχθεί. Θα πρέπει να επιδιώξουμε μέσα από την διδασκαλίας την εξατομικευμένη αναζήτηση, την ενεργητική μαθητεία αλλά και την συλλογική μάθηση μέσα από την δικτύωση.
Η τεχνολογία έχει κάνει την γνώση προσιτή και φθηνή. Αν υπάρχει σήμερα κίνδυνος δεν είναι από έλλειψη γνώσεων αλλά αντίθετα, από τον υπερβολικό πληθωρισμό τους. Αυτό που προφανώς μας χρειάζεται είναι περισσότερη κρίση. Στην σημερινή εποχή, δηλαδή, δεν έχουν κανένα νόημα οι έννοιες απομνημόνευση και αποστήθιση στα σχολεία. Οι μόνες έννοιες που έχουν νόημα στα σχολεία είναι η μόρφωση χωρίς απομνημόνευση, η αναζήτηση και η κρίση. Ποιος,άραγε, μπορεί να φανταστεί ένα σχολείο που αντί για περιεχόμενο μαθαίνει την αναζήτηση;
Ο σημερινός μαθητής θα πρέπει να έχει ως πρώτο προσόν την ευελιξία, την ετοιμότητα και την προσαρμοστικότητα και αυτό γιατί η παλιά στατική κατάσταση των επαγγελμάτων δεν ισχύει πλέον και θα πρέπει να έχουμε μετεκπαίδευση δια βίου, θα πρέπει να έχουμε συνεχώς μετεξέλιξη. Για να το πετύχουμε αυτό θα πρέπει να αλλάξουμε το σημερινό προϊόν της παιδείας , που είναι ένας δημόσιος υπάλληλος. Το τελικό προϊόν της παιδείας θα πρέπει να είναι ένας ανήσυχος, ερευνητικός, δυναμικός άνθρωπος που θα μπορεί να αμφισβητήσει και να απορρίψει τα πάντα. Ας μην ξεχνάμε ότι χωρίς την απόρριψη του Πτολεμαίου δεν θα υπήρχε ο Newton αλλά ούτε ο Einstein χωρίς την αμφισβήτηση του Newton. "
"Ως τελειόφοιτος καλούμε να γράψω ένα άρθρο τετρακοσίων λέξεων με θέμα τι μου προσφέρει το σχολείο για την αντιμετώπιση του καθημερινού καταιγισμού πληροφοριών αλλά και πως με βοηθάει ,το σχολείο, στην ένταξη μου στη κοινωνίας. Επίσης στο ίδιο άρθρο καλούμε να γράψω και τις αλλαγές που προτείνω. Στην αρχή μόλις διάβασα το θέμα ένα σαρκαστικό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου. Ήταν σαν να μου ζήτησαν να γράψω τετρακοσίων λέξεις για την ζωή.
Η παιδεία είναι σύνολο τον γνώσεων που υπάρχουν στο σύμπαν, περιέχει ότι υψηλότερο αλλά και ότι χυδαιότερο παράγει ο άνθρωπος. Παιδεία είναι οι γνώσεις πάνω στην κβαντομηχανική, επίσης, όμως, είναι και οι γνώσεις πάνω στο kama sutra.
Ο σημερινή φιλοσοφία της ελληνικής παιδείας απαιτεί από τα παιδιά να επιδίδονται σε έναν ανηλεή μαραθώνιο αγώνα δημόσιων και ιδιωτικών μαθημάτων. Έτσι δεν υπάρχει χρόνος ούτε για σκέψη, ούτε για κάποια επαφή με την πραγματικότητα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το κακοχωνεμένο και συμπιεσμένο περιεχόμενο της ελληνικής παιδείας να στοιβάζεται άτσαλα και άτακτα στους μαθητές. Στην ουσία, δηλαδή, μιλάμε για ένα άχρηστο έρμα. Η σημερινή μορφή της παιδείας στην καλλίτερη περίπτωση παράγει έναν πολυμαθή εξυπνάκια και στην χειρότερη έναν πολυμαθή ... ηλίθιο. Και στις δυο περιπτώσεις την βασική πρόκληση της ζωής, την επίλυση προβλημάτων, δεν θα μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Στο νέο σχολείο θα πρέπει ο καθηγητής-εξουσία-αυθεντία θα μεταλλαχθεί σε καθηγητή-ερευνητή ή σε έναν "καθηγητή-ξεναγό-της-Ιθάκη". Δηλαδή ο καθηγητής θα είναι απλώς ένα φίλτρο της γνώσης. Ο Τρόπος διδασκαλίας επίσης θα πρέπει να μεταλλαχθεί. Θα πρέπει να επιδιώξουμε μέσα από την διδασκαλίας την εξατομικευμένη αναζήτηση, την ενεργητική μαθητεία αλλά και την συλλογική μάθηση μέσα από την δικτύωση.
Η τεχνολογία έχει κάνει την γνώση προσιτή και φθηνή. Αν υπάρχει σήμερα κίνδυνος δεν είναι από έλλειψη γνώσεων αλλά αντίθετα, από τον υπερβολικό πληθωρισμό τους. Αυτό που προφανώς μας χρειάζεται είναι περισσότερη κρίση. Στην σημερινή εποχή, δηλαδή, δεν έχουν κανένα νόημα οι έννοιες απομνημόνευση και αποστήθιση στα σχολεία. Οι μόνες έννοιες που έχουν νόημα στα σχολεία είναι η μόρφωση χωρίς απομνημόνευση, η αναζήτηση και η κρίση. Ποιος,άραγε, μπορεί να φανταστεί ένα σχολείο που αντί για περιεχόμενο μαθαίνει την αναζήτηση;
Ο σημερινός μαθητής θα πρέπει να έχει ως πρώτο προσόν την ευελιξία, την ετοιμότητα και την προσαρμοστικότητα και αυτό γιατί η παλιά στατική κατάσταση των επαγγελμάτων δεν ισχύει πλέον και θα πρέπει να έχουμε μετεκπαίδευση δια βίου, θα πρέπει να έχουμε συνεχώς μετεξέλιξη. Για να το πετύχουμε αυτό θα πρέπει να αλλάξουμε το σημερινό προϊόν της παιδείας , που είναι ένας δημόσιος υπάλληλος. Το τελικό προϊόν της παιδείας θα πρέπει να είναι ένας ανήσυχος, ερευνητικός, δυναμικός άνθρωπος που θα μπορεί να αμφισβητήσει και να απορρίψει τα πάντα. Ας μην ξεχνάμε ότι χωρίς την απόρριψη του Πτολεμαίου δεν θα υπήρχε ο Newton αλλά ούτε ο Einstein χωρίς την αμφισβήτηση του Newton. "
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.