lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
04-11-08
16:49
Ρε παιδιά χωρίς να αμφισβητώ το γεγονός ότι τα "κακά" κανάλια έχουν μεγαλύτερη ακροαματικότητα θυμάστε το σκάνδαλο με το πως μετράνε και που δωθήκανε τα μηχανάκια της AGB?
Νομίζω πως προσπαθούνε όλοι πολύ να μας πούνε "όλοι έτσι είστε" ή "δεν υπάρχουν άλλοι".
Νομίζω πως προσπαθούνε όλοι πολύ να μας πούνε "όλοι έτσι είστε" ή "δεν υπάρχουν άλλοι".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
04-11-08
10:33
"που να μην έχουν δικούς τους στόχους, δικές τους αγάπες, δικά τους σημαντικά ορόσημα"
"ότι μπορεί κάποιος αντ' αυτού να αφιερώσει χρόνο στα παιδιά ΤΟΥ, να κάνει πράγματα για τον εαυτό ΤΟΥ, να περάσει καλά για πάρτη ΤΟΥ. Καμμία αναφορά σε κοινωνική προσφορά και επίτευξη στόχων μέσω ομαδικότητας."
Προφανώς δεν έχουμε καταλάβει ο ένας τον άλλον γιατί εγώ δεν βλέπω στην δική μου φράση την έννοια του παρτάκια όπως ορίζεις εσύ παρακάτω.
Κατά τα άλλα δεν διαφωνώ απλώς μου τη δίνει το μανιφέστο "όποιος θέλει μπορεί" ειδικά όταν σκέφτομαι ότι πολλοί που το διατυμπανίζουν ζουν προστατευμένοι από την κοινωνική/ οικονομική τους τάξη (γιατί είναι επίσης κάτι που μπορεί να το ευαγγελίζεται και ο τύπος του προτζέκτορα - αφού μπόρεσε!) ή από την καθαρή τύχη να ταιριάζουν τα θέλω τους με την ροή μιάς εκάστοτε αγοράς/ μόδας. Γι'αυτό δεν γουστάρω τα μεγάλα λόγια.
Νεγκατιβ συμφωνώ με το πόστ σου εκτός από αυτό:
"όπως ξεχνάς ότι κανένας τρελός ή διαφορετικός άνθρωπος δεν ζήτησε ποτέ τον οίκτο αλλά τον σεβασμό."
Γιατί πιστεύω ότι όταν βάζεις τον άλλον σπίτι σου και όταν τον συναναστρέφεσαι είναι μέγιστος σεβασμός και όχι οίκτος. "Ήρθε ο Χριστός στην πόρτα μας" λέγανε οι παλιοί. Οίκτος είναι να δώσεις λεφτά απρόσωπα στην προσπάθεια να μην έρθεις σε κοινωνία με τον άλλον.
Οι κοινωνία παλιότερα ήταν σκληρή ή μαλακή με πρόσωπο, τώρα μπορεί να είναι διαφορετικά σκληρή ή μαλακή αλλά απρόσωπη.
"ότι μπορεί κάποιος αντ' αυτού να αφιερώσει χρόνο στα παιδιά ΤΟΥ, να κάνει πράγματα για τον εαυτό ΤΟΥ, να περάσει καλά για πάρτη ΤΟΥ. Καμμία αναφορά σε κοινωνική προσφορά και επίτευξη στόχων μέσω ομαδικότητας."
Προφανώς δεν έχουμε καταλάβει ο ένας τον άλλον γιατί εγώ δεν βλέπω στην δική μου φράση την έννοια του παρτάκια όπως ορίζεις εσύ παρακάτω.
Κατά τα άλλα δεν διαφωνώ απλώς μου τη δίνει το μανιφέστο "όποιος θέλει μπορεί" ειδικά όταν σκέφτομαι ότι πολλοί που το διατυμπανίζουν ζουν προστατευμένοι από την κοινωνική/ οικονομική τους τάξη (γιατί είναι επίσης κάτι που μπορεί να το ευαγγελίζεται και ο τύπος του προτζέκτορα - αφού μπόρεσε!) ή από την καθαρή τύχη να ταιριάζουν τα θέλω τους με την ροή μιάς εκάστοτε αγοράς/ μόδας. Γι'αυτό δεν γουστάρω τα μεγάλα λόγια.
Νεγκατιβ συμφωνώ με το πόστ σου εκτός από αυτό:
"όπως ξεχνάς ότι κανένας τρελός ή διαφορετικός άνθρωπος δεν ζήτησε ποτέ τον οίκτο αλλά τον σεβασμό."
Γιατί πιστεύω ότι όταν βάζεις τον άλλον σπίτι σου και όταν τον συναναστρέφεσαι είναι μέγιστος σεβασμός και όχι οίκτος. "Ήρθε ο Χριστός στην πόρτα μας" λέγανε οι παλιοί. Οίκτος είναι να δώσεις λεφτά απρόσωπα στην προσπάθεια να μην έρθεις σε κοινωνία με τον άλλον.
Οι κοινωνία παλιότερα ήταν σκληρή ή μαλακή με πρόσωπο, τώρα μπορεί να είναι διαφορετικά σκληρή ή μαλακή αλλά απρόσωπη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
03-11-08
15:55
Εγώ πάλι γιατί έχω την αίσθηση ότι παλιότερα κοροϊδεύανε τον τρελλό του χωριού αλλά συγχρόνως είχανε την αίσθηση ότι το σωστό ήταν να τον βάλουνε σπίτι τους και να τον ταϊσουνε ενώ σήμερα δεν τον κοροϊδεύουμε αλλά προσποιούμαστε ότι δεν τον είδαμε? Λέγεται αυτό "ουσιαστικές σχέσεις", λέγεται αυτό αποδοχή του συνανθρώπου?Οι ανθρώπινες σχέσεις κατά την γνώμη μου βρίσκονται σε μεταβατικό στάδιο, και ίσως είναι η πρώτη φορά που ο άνθρωπος καλείτε για μένα , να κάνει ποιο ουσιαστικές σχέσεις ποιο αληθινές.Να αποδεχτεί τον εαυτό , την φύση του σε βάθος και κατά προέκταση και τον συνάνθρωπο του.
Κάποιος που του αρέσει να τραγουδάει κάτι άλλο εκτός από λαϊκά γίνεται κάτι άλλο για να ζήσει ή γίνεται ένας δυστυχισμένος τραγουδιστήςΥποθέτουμε ότι σε κάποιον του αρέσει να τραγουδάει ... λογικά θα γίνει τραγουδιστής
Υποθέτουμε ότι σε κάποιον του αρέσουν τα βιβλία ... λογικά θα γίνει κριτής βιβλίων
Υποθέτουμε ότι σε κάποιον του αρέσει η ξυλογλυπτική ... λογικά θα γίνει μαραγκός.
Υποθέτουμε ότι σε [...]
Κάποιος που αγαπάει την ξυλογλυπτική νοιώθει φτηνός όταν ενώνει έτοιμες τάβλες
Από τους 1000 που αγαπάνε τα βιβλία ως κριτές βιβλίων άντε να δουλέψουν οι 5.
Δεν έχετε δεί ταξιτζή επιστήμονα? Λέτε να'φαγε 4 με 5 χρόνια στη σχολή γιατί ήθελε να δουλέψει οδηγός ταξί?
Νομίζετε ότι γίνανε σκουπιδιάρηδες είχαν αυτό το όνειρο, ή ξέρετε κανέναν που να είχε όνειρο να γίνει εργάτης οικοδομής.
Ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει το επάγγελμα τους και έχουν και οικογένεια και να δεν έχουν χρόνο για εξόδους και ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους αρέσει το επάγγελμα τους και έχουν και οικογένεια και να δεν έχουν χρόνο για μια εξόδους.Θα μου πεις υπάρχει και φιλία. Οκ συμφωνώ ... αλλά πραγματικά πιστεύεις ότι υπάρχει άνθρωπος που να του αρέσει το επάγγελμα του και να μην έχει χρόνο για μια έξοδο; Και αν ναι γιατί πιστεύεις ότι αυτός ο άνθρωπος δεν (συν)εργάζεται με φίλους του; Και στην τελική η υλοποίηση κάποιου project με φίλους προσφέρει πολύ περισσότερη ψυχαγωγία (ίσως όχι διασκέδαση αλλά who cares?) από μια έξοδο σε κάποιο club.
Όχι μόνο τα λεφτά αλλά και τη δόξα και την αναγνωρισιμότητα την θεωρεί πάρα πολύς κόσμος ένδειξη επιτυχίας. Γιατί από τους επιστήμονες αναφέρεις αυτούς? Γιατί τους ξέρουμε όλοι. Η επιτυχία για ανθρώπους που δεν ξέρουν τιποτα για την προσωπική μας ζωή μόνο έτσι μπορεί να κριθεί... δεν υπάρχουν δημόσια δεδομένα για τα βήματα που κάνει ο καθένας μας μέσα του. Γι'αυτό η κρίση των απ'έξω είναι τόσο "φτηνή".Ποίος συσχέτισε την επιτυχία με τα λεφτά (ή έστω με την μεγάλη ζωή); Ή εκτός θεωρούμε αποτυχημένους σχεδόν όλους τους επιστήμονες (π.χ. Einstein, Nash).
Και αυτό μπορεί να συμβεί σε κάποιους και το να καταφέρουν τους στόχους τους και να ευτυχήσουν σε άλλους. Είμαστε άνθρωποι όλοι έχουμε διαφορετικές προσωπικότητες, διαφορετικά θέλω, κάνουμε λάθη, αλλάζουμε ή λιμνάζουμε.Εγώ πάλι φοβάμαι, ότι αυτοί που θεωρούν ότι έχουν περισσότερα όνειρα από τους "βολεμένους", περισσότερες φιλοδοξίες και όλη τους η ζωή περιστρέφεται στο πως θα τα καταφέρουν αυτά, θα ξυπνήσουν κάποια μέρα στα 50 τους και θα συνειδητοποιήσουν πόσα από την ζωή έχουν χάσει σε κάθε φάση της.
Είναι πολύ όμορφο να κάνεις κάτι ως δουλειά που να μπορεί να σου δίνει χαρά, να νοιώθεις δημιουργικός. Το εύχομαι σε όλους.... όσοι είχατε λάτρεια σε μια δουλειά που μπορούσε να σας ζήσει, είστε τυχεροί, και να το ξέρετε... αλλά η ζωή είναι γεμάτοι από ανθρώπους που δεν είχαν κάποια συγκεκριμένη τρέλλα... και αν δεν το βρήκες μέσα σου αυτό μέχρι κάποια ηλικία που να το ψάξεις... δεν βρίσκεται το πάθος με το ζόρι... αρκεστείτε στους ανθρώπους που αξιοπρεπείς κάνουν αυτό που έχουν να κάνουν, αναγνωρίζουν την δημιουργικότητα στους άλλους και δεν τους κλείνουν το δρόμο από ζήλεια....
Υποθέτουμε ότι έχουν έναν άνθρωπο που σπούδασε κάτι που δεν του άρεσε.... Αυτός ο άνθρωπος κατάφερε και βρήκε ένα επάγγελμα που του εξασφάλιζε έναν μισθό αρκετό για να συντηρήσει μια οικογένεια και συγχρόνως θα δούλευε 8ώρες και μόνο καθημερινές. Ιδανικός τύπος για οικογένεια; Προσωπικά έχω τις επιφυλάξεις μου.
Τι θα μπορούσε να διδάξει στα παιδιά του; Την αγάπη αν ξέρει να αγαπά, την ζωή, αν ξέρει να ζει.
Τι εμπειρίες θα μπορούσε να τους μεταφέρει; Ακόμα και το πείσμα να προσπαθήσουν περισσότερο αν ο ίδιος νοιώθει ότι δεν πάλεψε αρκετά...
Αρά η απορία μου είναι πως και με τι εφόδια θα μπορούσε να μορφώσει/μεγαλώσει τα παιδιά του ο τύπος του παραδείγματος. Να τα πάρει αγκαλιά όταν είναι άρρωστα; Σχεδόν όλοι μπορούν να το κάνουν αυτό. Πέρα από την απουσία που ανέφεραν άλλοι παραπάνω εγώ έχω να πω ότι αν μπορεί ένας γονιός να ξαγρυπνήσει, να αγκαλιάσει, να συμπαρασταθεί όσο συχνά χρειάζεται σε κάποιες φάσεις τις ζωής των παιδιών και μετά να μην το βγάλει ούτε στην οικογενειά του ούτε στην δουλειά του σιγουρα διδάσκει αγάπη, υπομονή και εργατικότητα. Μην υποτιμάς την γονική ιδιότητα από μόνη της γιατί είναι χρονοβόρα και κουραστική διαδικασία.
- Ότι ένα και ένα κάνουν δυο; Το σχολείο θα μπορούσε καλύτερα.
- Από την δουλεία του; Αφού δεν του αρέσει, τι θα μπορούσε να πει γι αυτήν; Χίλια πράγματα αν την κάνει καλά, αλλά και την γνώση πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να κάνεις μια δουλειά που δεν σε τρελλαίνει....
- Για τα hobby του; Ένα παιδί μπορεί να συζητήσει για αυτά με τόσα άλλα άτομα. Αλλά προτιμά πολλές φορές να τα μοιραστεί με τον πατέρα του. Και στην τελική δεν ξέρω ούτε ένα άτομο που να είχε πραγματικά πάθος με κάτι και στην τελική να μην το ακολούθησε. Εγώ γιατί ξέρω πολλά? Π.χ. μου αρέσει ο κινηματογράφος, προφανώς όμως δεν είμαι τόσο παθιασμένος έτσι ώστε να κάνω κάτι σχετικό.
- Για τα ταλέντα του; Έχω συναντήσει ελάχιστα άτομα που έχουν πραγματικά ταλέντο σε κάτι και η δουλεία τους να μην είναι σχετική με το ταλέντο. Και πολλούς που ενώ ακολουθήσανε το ταλέντο τους τους έκανε κομμάτια και συμβιβαστήκανε, και το σκοτώσανε σε μια βιοποριστική λογική. Μακάρι ο τύπος του παραπάνω παραδείγματος να ανήκει σε αυτή την κατηγορία.
- Για τα clubs που πήγαινε όταν τελείωνε την δουλεία του; wow συγκλονιστικό. Πόσοι ακριβώς βάλαμε αυτήν την παράμετρο?
- Για τον τρόπο που γνώρισε την μαμά τους; Είμαι σίγουρος ότι έχει γραφτεί έστω μια ιστορία σε βιβλίο πιο συναρπαστική και διδακτική. Πιό όμορφη όμως για ένα παιδί έχει γραφτεί, ειδικά όταν αυτή η αγάπη ανθίζει ακόμα?
Το χειρότερο είναι να ξυπνήσεις κάποια μέρα και να μην έχεις "μεγαλώσει"
Συμφωνώ αλλά και το μεγάλωμα έχει διαφορετικούς ορισμούς για τον καθένα
Εδώ ένοιωσα άσχημα και κοίταξα όλα τα post μου, δεν λέω πουθενά κάτι τέτοιο.Κάτι άλλο που πρόσεξα κατά την πορεία του θέματος: Πολλοί απ' αυτούς που υποστήριξαν πως η εργασία δεν μας απαλλάσσει απαραίτητα από τη μετριότητα (Lugar, Neraida και άλλοι) εμφάνισαν ως αντεπιχείρημα, ότι μπορεί κάποιος αντ' αυτού να αφιερώσει χρόνο στα παιδιά ΤΟΥ, να κάνει πράγματα για τον εαυτό ΤΟΥ, να περάσει καλά για πάρτη ΤΟΥ. Καμμία αναφορά σε κοινωνική προσφορά και επίτευξη στόχων μέσω ομαδικότητας. Σημεία των καιρών. Μέτριος δεν θεωρείσαι, όταν σε νοιάζει μόνο το τομάρι σου και εργάζεσαι αποκλειστικά γι' αυτό. Κι όμως ο Τσίπουρος είχε θέσει εξ αρχής το θέμα της κοινωνικής προσφοράς. Καθόλου άδικος λοιπόν ο τίτλος του θέματος, που μιλάει για την "Αντικοινωνικότητα του βολέματος".
Ο φόβος είναι από τις μεγάλες αμαρτίες αν και συγχρόνως φυλάει τα έρμα. Και ναι μπορεί να οδηγήσει κάποιον να μην ανοίξει τα φτερά του. Και αυτό μπορεί και να τον στοιχειώνει στη ζωή του. Χαίρομαι τους ανθρώπους που δεν έχουν φοβηθεί αρκετά για να ανακόψουν την πορεία τους, χαίρομαι επίσης αυτούς που ενώ έχουν φοβηθεί εχουν αντιπαλέψει τους φόβους τους και η ζωή τους αντάμειψε, χαίρομαι επίσης και τους ανθρώπους που ενώ χάσανε σε αυτόν τον πόλεμο δεν γίνανε μίζεροι αλλά είπαν "αυτά έχω και με αυτά θα συνεχίσω" όσο μπορώ καλύτερα. Και τέλος συμπονώ αυτούς που δεν πέταξαν για τους Χ λόγους αλλά κοιτάνε τους άλλους να πετάνε με χαρά και τους υποστηρίζουν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
31-10-08
11:07
@Τσίπουρο
Ξέρω για ποιούς μιλάει το χάος απλώς είμαι σίγουρη ότι δεν ήταν αυτή η μετριότητα που επαγγελόταν η palladin από την οποία πήρε τις αναφορές.
Και η αναφορά μου για την διαφορά ορισμών αναφέρεται σε όλο το τόπικ μια και πιστεύω ότι όποιες διαφωνίες υπάρχουν, κατά βάση υπάρχουν γι'αυτό.
Για τους πλούσιους χασομέρηδες δεν απαντώ μια και δεν ξέρω κανέναν... και εκεί που είμαι εγώ δεν είναι εκείνοι οπότε κατά βάση ούτε που τους βλέπω.
Το να ανοίξει τα μάτια του ο άνθρωπος σε άλλους τρόπους ζωής είναι σαφώς και θέμα παιδείας και θέμα προσωπικής αγωνίας. Σε όλες τις κοινωνικές /οικονομικές τάξεις υπάρχουν αυτοί που δεν θέλουν να ξέρουν πως ζουν/σκέφτονται οι άλλοι. Οι συνθήκες σήμερα είναι πολύ περισσότερο συνθήκες θερμοκηπίου, σπρώχνουν τους ανθρώπους να μην σκέφτονται παραπέρα, να μην συναναστρέφονται, να μην συναλλάζουν προβληματισμούς.
Τα πράγματα ήταν πιο εύκολα για μένα και το Χάος όταν είμασταν 20 χρονών από αυτή την άποψη, πιο ανοιχτά. Βλέπω το παιδί μου να έχει "μη συνηθισμένα" ενδιαφέροντα, να μην το νοιάζει ή να μην θέλει να το νοιάζει το "φαίνεσθαι", να κάνει παρέα με κάποιους αλλοδαπούς του σχολείου και να μου λέει ότι είναι περιθωριακός στο δημοτικό! Έλεος! Όλοι αυτοί οι γονείς που έχουν μάθει στα παιδιά τους το "φαίνεσθαι" και το "μη κοινωνείν" με τον διαφορετικό διπλανό σου δεν είναι ΠΠΤ, είναι άνθρωποι με ενδιαφέροντα, επιτυχημένοι στη δουλειά τους, φιλόδοξοι, και -αν δεν κάνεις το συνδυασμό στο μυαλό σου για τον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά τους- ενδιαφέροντες και ευχάριστοι κοινωνικά με μυστικό κλειδί να μην βγούν από το κλοιό της κοινωνικής τους τάξης - με ενδιαφέροντα, επιτυχημένης στη δουλειά, φιλόδοξης.
Βγήκα off, ε? Συυγνώμη αλλά δεν το ξαναφράφω για να'χει περισσότερο ειρμό, δεν με παίρνει........
Ξέρω για ποιούς μιλάει το χάος απλώς είμαι σίγουρη ότι δεν ήταν αυτή η μετριότητα που επαγγελόταν η palladin από την οποία πήρε τις αναφορές.
Και η αναφορά μου για την διαφορά ορισμών αναφέρεται σε όλο το τόπικ μια και πιστεύω ότι όποιες διαφωνίες υπάρχουν, κατά βάση υπάρχουν γι'αυτό.
Για τους πλούσιους χασομέρηδες δεν απαντώ μια και δεν ξέρω κανέναν... και εκεί που είμαι εγώ δεν είναι εκείνοι οπότε κατά βάση ούτε που τους βλέπω.
Το να ανοίξει τα μάτια του ο άνθρωπος σε άλλους τρόπους ζωής είναι σαφώς και θέμα παιδείας και θέμα προσωπικής αγωνίας. Σε όλες τις κοινωνικές /οικονομικές τάξεις υπάρχουν αυτοί που δεν θέλουν να ξέρουν πως ζουν/σκέφτονται οι άλλοι. Οι συνθήκες σήμερα είναι πολύ περισσότερο συνθήκες θερμοκηπίου, σπρώχνουν τους ανθρώπους να μην σκέφτονται παραπέρα, να μην συναναστρέφονται, να μην συναλλάζουν προβληματισμούς.
Τα πράγματα ήταν πιο εύκολα για μένα και το Χάος όταν είμασταν 20 χρονών από αυτή την άποψη, πιο ανοιχτά. Βλέπω το παιδί μου να έχει "μη συνηθισμένα" ενδιαφέροντα, να μην το νοιάζει ή να μην θέλει να το νοιάζει το "φαίνεσθαι", να κάνει παρέα με κάποιους αλλοδαπούς του σχολείου και να μου λέει ότι είναι περιθωριακός στο δημοτικό! Έλεος! Όλοι αυτοί οι γονείς που έχουν μάθει στα παιδιά τους το "φαίνεσθαι" και το "μη κοινωνείν" με τον διαφορετικό διπλανό σου δεν είναι ΠΠΤ, είναι άνθρωποι με ενδιαφέροντα, επιτυχημένοι στη δουλειά τους, φιλόδοξοι, και -αν δεν κάνεις το συνδυασμό στο μυαλό σου για τον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά τους- ενδιαφέροντες και ευχάριστοι κοινωνικά με μυστικό κλειδί να μην βγούν από το κλοιό της κοινωνικής τους τάξης - με ενδιαφέροντα, επιτυχημένης στη δουλειά, φιλόδοξης.
Βγήκα off, ε? Συυγνώμη αλλά δεν το ξαναφράφω για να'χει περισσότερο ειρμό, δεν με παίρνει........
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
16-10-08
10:08
Μήπως τελικά φταίει για την διαφορά της εικόνας μας η διαφορά ηλικίας μας? Στην φάση που είμαι εγώ ξέρω ανθρώπους που είτε δεν έχουν χρόνο να βαρεθούν είτε είναι νέοι με μεράκι γιατί ασχολούνται με ενδιαφέροντα πράγματα.
Εσείς τώρα μιλάτε για ανθρώπους που βρίσκονται σε μεταβατική φάση της ζωής τους. Από την μία δεν έχουν βρει στόχους αλλους από μια βιοποριστική εργασία αλλά από την άλλη δεν συμμετέχουν ενεργά στην ζωή κανενός λόγω νεαρού της ηλικίας- οπότε και η προσωπική τους ζωή είναι λίγο θολή. Από την άλλη, λόγω ηλικίας πάλι, υπάρχουν υψηλές προσδοκίες από αυτούς ενώ αρκετοί ζουν την σπαρίλα μιας καθυστερημένης εφηβείας και τον υπνωτισμό του συνδυασμού δουλειά/σπίτι. Μήπως είναι απλά φάση χειμερίας νάρκης?
Εσείς τώρα μιλάτε για ανθρώπους που βρίσκονται σε μεταβατική φάση της ζωής τους. Από την μία δεν έχουν βρει στόχους αλλους από μια βιοποριστική εργασία αλλά από την άλλη δεν συμμετέχουν ενεργά στην ζωή κανενός λόγω νεαρού της ηλικίας- οπότε και η προσωπική τους ζωή είναι λίγο θολή. Από την άλλη, λόγω ηλικίας πάλι, υπάρχουν υψηλές προσδοκίες από αυτούς ενώ αρκετοί ζουν την σπαρίλα μιας καθυστερημένης εφηβείας και τον υπνωτισμό του συνδυασμού δουλειά/σπίτι. Μήπως είναι απλά φάση χειμερίας νάρκης?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
15-10-08
11:59
Ίσως είναι ο τρόπος που το λες και μπερδεύει. Δεν ξέρω τι εννοείς "βαριέται", πόσο καλά ξέρεις αυτούς τους ανθρώπους για τους οποίους μιλάς, αν έχουν οικογένεια/φίλους, αν φροντίζουν τη γιαγιά τους ή την θεία τους και αν έχουν σκύλο.
Σε όλη μου τη ζωή από κοντά δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο όπως ακριβώς το λες. Μετριότητες με την έννοια ότι εγώ τις βλέπω έτσι ΝΑΙ αλλά ανθρώπους που να μην έχουν δικούς τους στόχους, δικές τους αγάπες, δικά τους σημαντικά ορόσημα ΠΟΤΕ.
Μου φαίνονται έτσι άνθρωποι που τους γνωρίζω απρόσωπα, αλλά σε τι βάθος μπορώ να μιλήσω γι'αυτούς?
Επίσης αν εσύ νομίζεις ότι κάποιοι είχαν ευκαιρίες και δυνατότητες που δεν εκπλήρωσαν καλύτερα ρώτα τους. Κανείς δεν πετάει με δανεικά φτερά.
Σε όλη μου τη ζωή από κοντά δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο όπως ακριβώς το λες. Μετριότητες με την έννοια ότι εγώ τις βλέπω έτσι ΝΑΙ αλλά ανθρώπους που να μην έχουν δικούς τους στόχους, δικές τους αγάπες, δικά τους σημαντικά ορόσημα ΠΟΤΕ.
Μου φαίνονται έτσι άνθρωποι που τους γνωρίζω απρόσωπα, αλλά σε τι βάθος μπορώ να μιλήσω γι'αυτούς?
Επίσης αν εσύ νομίζεις ότι κάποιοι είχαν ευκαιρίες και δυνατότητες που δεν εκπλήρωσαν καλύτερα ρώτα τους. Κανείς δεν πετάει με δανεικά φτερά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.