Ermioni89
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Ermioni89 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Απόφοιτος λυκείου. Έχει γράψει 304 μηνύματα.
14-12-19
10:46
Πάνω κάτω, έχουν δοθεί απαντήσεις στο πρόβλημα σου. Η αλήθεια είναι πως τέτοιοι άνθρωποι, μόνο αν σου συμβεί κάτι πολύ τρανταχτό, όπως να παρουσιάσεις θέμα με την υγεία σου(που φυσικά δεν στο εύχομαι σε καμία περίπτωση), μπορούν να αλλάξουν στάση, ή να τους μιλήσει κάποιος που μπορεί να τους αλλάξει γνώμη, κάποιον που θα ακούσει. Εννοείται πως αν δεις πως αλλάζει η στάση του, γίνεται πιο έντονος ή επιθετικός, εκεί οπωσδήποτε θα πρέπει να απευθυνθείτε σε ειδικό. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί γονείς που δεν ακούν τα παιδιά τους, που δεν ενδιαφέρονται για τα θέλω τους. Από τη στιγμή που λες ότι από το δημοτικό, σου συμπεριφερόταν έτσι, η ρίζα του προβλήματος πηγάζει από τον ίδιο, ίσως κάποιο απωθημένο του( δεν είμαι και ψυχίατρος να κάνω διάγνωση, αλλά από όσα έχεις περιγράψει, πρέπει οπωσδήποτε να απευθυνθείτε σε ψυχολόγο, ψυχίατρο). Εννοείται πως δεν είναι εύκολο να πάτε, ειδικά αν το ίδιο το άτομο δεν θεωρεί πως πάει κάτι λάθος μαζί του, αλλά έχεις μια μάνα και αδέλφια με το μέρος σου, ίσως και άλλους σου συγγενείς που ξέρουν τι περνάτε. Θεωρώ πως η σύγκριση που κάνει με τις φίλες σου, έχει φτάσει στο απροχώρητο. Κανείς δεν εγγυάται σε έναν μαθητή που βγάζει τώρα 19 ότι θα βρει κατευθείαν δουλειά, ότι θα βγάλει 1900 μόρια στις πανελλήνιες, ότι θα αποκτήσει "φήμη" (λες και θυμάται μετά κάνεις αν μπήκες στην τάδε σχολή με 19 ή 1700 μόρια..). Δεν είναι αντικειμενικό κριτήριο οι βαθμοί, γεγονός που το βιώνω καθημερινά στο σχολείο... Πιστεύω πως τις πιο πολλές πληροφορίες πρέπει να τις δώσεις σε κάποιον ειδικό, να περιγράψεις πιο άμεσα την όλη κατάσταση. Σου το εύχομαι με όλη μου την καρδιά, να το ξεπεράσεις αυτό, να βγεις πιο δυνατή και φυσικά, να σπουδάσεις εκεί που γουστάρεις ΕΣΎ, όχι κάποιος άλλος. Γιατί κακά τα ψέματα, αν δεν σου αρέσει υπερβολικά η ιατρική, θα τα βρεις μπαστούνια στη σχολή, θα σου είναι πολύ πιο δύσκολο, άσε που είναι 7 χρόνια φοίτησης.. Θα το ξαναπώ, μακάρι να καταφέρετε να το ξεπεράσετε αυτό!!!!! Είναι κρίμα που όλο αυτό έχει αντίκτυπο στην σωματική και ψυχική σου υγεία.
Ermioni89
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Ermioni89 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Απόφοιτος λυκείου. Έχει γράψει 304 μηνύματα.
13-12-19
22:48
Σου εύχομαι καλό κουράγιο πραγματικά με όλο αυτό που βιώνεις σε καθημερινή βάση... Δεν γίνεται να κρύψεις τους βαθμούς έστω στο φροντιστήριο; Δηλαδή να του πεις ότι πήρες 20 ενώ πήρες 19 ή θέλει και γραπτώς να το δει; Από ότι μου περιγράφεις, αν όντως δεν τον διέφερε το μέλλον σου, δεν θα σου ασκούσε ψυχολογική πίεση να περάσεις σε μια σχολή που δεν την θες καθόλου ( εννοείται αν τελικά καταλήξεις και το σπουδάσεις θα είναι μια άλλη μορφή καταπίεσης..). Εφόσον το έχετε συζητήσει πολλές φορές το θέμα και έχεις περιγράψει τι νιώθεις καθημερινά και παρόλα αυτά, εξακολουθεί να μην αλλάζει η κατάσταση. Ίσως θα ήταν καλύτερα να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό. Γιατί με τα επίθετα που τον περιγράφεις ως οξύθυμο και τελειομανή, μάλλον από δική του πλευρά κάτι δεν πάει καλά (χωρίς να έχω σκοπό να τον θίξω). Μακάρι να καλυτερέψουν τα πράγματα στο σπίτι σας. Ελπίζω να σου φάνηκαν χρήσιμα αυτά που έγραψα και εφόσον επιθυμείς να σπουδάσεις κτηνιατρική, μην εγκαταλείψεις το όνειρο σου για κανέναν λόγο, πόσο μάλλον εξαιτίας του πατέρα σου που στην τελική, δεν κάνει κακό στη ζωή του, στη δικιά σου κάνει. Εσύ μετά μπορεί να το μετανιώνεις από λάθος επιλογή σπουδών, δικό σου μέλλον είναι.Θα μπω κατευθείαν στο θέμα γιατί δεν έχω όρεξη για προλόγους.
Ο πατέρας μου είναι ένας ιδιαίτερα οξύθυμος, τελειομανής και καταπιεστικός άνθρωπος. Για να καταλάβετε τι εννοώ, ακούστε τούτο: είμαι μαθήτρια του 19.8 στο σχολείο, με μέσο όρο διαγωνισμάτων 19.5 (ναι, κάθεται και τον υπολογίζει..). Και δεν είναι ευχαριστημένος. Θέλει να βγάλω 20 και να γράφω παντού καλύτερα από τις φίλες μου. Πχ αν αυτές γράψουν 18, εγώ πρέπει να γράψω 18.01 αλλιώς γίνεται έξαλλος. Αν, πάλι, αυτές πάρουν 20 κι εγώ 19.9, ουρλιάζει. Δεν κάνω πλάκα.
Τώρα αρχίσαμε τα διαγωνίσματα και στο φροντιστήριο. Είμαι Β λυκείου, θετική με βιολογία και θέλω κτηνιατρική. Ο πατέρας μου διαφωνεί κάθετα και λέει ότι αν γράψω 18.500+ θα με στείλει ιατρική με το ζόρι. Αδιαφορεί για το ότι εγώ σιχαίνομαι τη σχολή. Θέλει απλά έναν λόγο να περηφανεύεται στους συγγενείς, δεν ενδιαφέρεται για το δικό μου μέλλον. Το έχει δηλώσει ο ίδιος.
Στο φροντιστήριο έγραψα 19 φυσική και 19 χημεία. Μια φίλη μου έγραψε 20 και 19.2 αντίστοιχα. Έγινε χαμός στο σπίτι, άρχισε να λέει ότι δε διαβάζω κι ότι πρέπει να την περάσω στους βαθμούς. Εν τω μεταξύ για τα διαγώνισματα του φροντιστηρίου διαβάζω 12ωρα...
Το έχω υποστεί αυτό σχεδόν επτά χρόνια και δεν αντέχω άλλο. Δεν αντέχω άλλους καβγάδες χωρίς ουσιαστικό λόγο. Δεν αντέχω άλλη πίεση και γκρίνια. Δεν αντέχω το σφίξιμο στο στομάχι όταν επιστρέφω σπίτι και ανακοινώνω τους βαθμούς μου. Δεν αντέχω τα απαίσια λόγια του και τις εκρήξεις θυμού.
Του έχω μιλήσει άπειρες φορές μαζί με τη μητέρα και τα αδέρφια μου, δε γίνεται τίποτα. Όλο αυτό με έχει κουράσει γιατί γίνεται κάθε μα κάθε μέρα και σίγουρα η κατάσταση θα επιδεινωθεί του χρόνου με τις πανελλήνιες.
Βοηθήστε με, σας παρακαλώ.