Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Μέχρι στιγμής πολύ ενδιαφέρον.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Το θέμα είναι να τελειώσει. Και ο Τροχός του Χρόνου έκανε μια εικοσαετία αλλά ολοκληρώθηκε η σειρά.
Το θέμα είναι να τελειώσει καλά. Θυμάσαι τι έγινε με την σειρά.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Σαν να το βλέπω να την τελειώνει ο Sanderson την σειρα.
Oύτε να το σκέφτομαι δε θέλω. Διάβασα το Mistborn και δε τρελάθηκα καθόλου.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Για όσους ενδιαφέρονται για τη λογοτεχνία του φανταστικού προτείνω το A Song of Ice and Fire. Καμία απολύτως σχέση με την απαίσια σειρά που τα έκανε πασίγνωστα. Και για τους πιο μυημένους προτείνω το World of Ice and Fire. Επίσης στο φόρουμ της σειράς αναλύονται τόσο καλά τα βιβλία, που βγαίνουν καινούργιες θεωρίες. Εγώ διαβάζω για άλλη μια φορά το ASOIAF: A Feast for Crows.
Εξαιρετική σειρά, αλλά αν δεν βγάλει το αναθεματισμένο το έκτο βιβλίο, δε τα ξαναπιάνω στα χέρια μου. Έχουμε από το 2011 που διαβάζουμε την σειρά για να μας γλεντάει ο Μάρτιν τόσα χρόνια με την έκδοση του επόμενου. ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Ανυπομονώ, πάντως, να βρω το χρόνο, βασικά, να το κάνω, με όλους τους τόμους του ενός και με τις 700 (?) σελίδες του άλλου.
Πραγματικά είναι απόφαση ζωής να ξεκινήσει κανείς Προυστ
Νομίζω είμαι έτοιμη για τον Ηλίθιο του Ντοστογιέφσκι
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Μέχρι στιγμής (5ο κεφάλαιο) μου αρέσει πολύ - ίσως λόγω οικειότητας. Ο τρόπος που παρουσιάζει τους χαρακτήρες, με τις ρεαλιστικές περιγραφές και τον τρόπο που ζουν στην καθημερινότητά τους, η έμφαση στα ονόματα, σαν να αποτελούν και αυτά αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητας είναι γνωστά στοιχεία.
Υ.Γ: Υπάρχει playlist με τα τραγούδια που αναφέρονται στο βιβλίο! =)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Han Kang
Οι πολίτες διαμαρτύρονται κατά της βιαιότητας του στρατού στο φοιτητικό κίνημα, στο οποίο φοιτητές και καθηγητές διαδήλωναν υπέρ της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των εργασιακών συνθηκών και του ελεύθερου τύπου. Όταν αυτοί οι άνθρωποι δολοφονήθηκαν, ξυλοκοπήθηκαν, βιάστηκαν και βασανίστηκαν στα χέρια του στρατού, οι πολίτες της Gwangju βγήκαν οπλισμένοι στους δρόμους, αψηφώντας τον κίνδυνο απέναντι στους ίδιους. Οι 9 μέρες που ακολούθησαν μετρούν πάνω από 600 νεκρούς άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
Χαρακτηριστικό αυτών των ημερών η απάνθρωπη βιαιότητα, που υπέδειξε ο στρατός, αρνούμενος ακόμη και την επιστροφή των νεκρών στις οικογένειές τους, θάβοντας τους νεκρούς σε μαζικούς τάφους σε λόφους γύρω από την πόλη.
Αυτές οι δύσκολες μέρες είναι το θέμα του βιβλίου Human Acts της Han Kang. Ένα αυστηρά προσωπικό βιβλίο, που καλεί τον αναγνώστη να αναρωτηθεί „What is humanity? What do we have to do to keep humanity as one thing and not another?” Μέσα από 7 πρόσωπα βλέπουμε ένα διαφορετικό κομμάτι της συγκεκριμένης ιστορίας, καθώς αυτή εξελίσσεται στο χρόνο. Ενώ καθώς προχωράμε από πρόσωπο σε πρόσωπο ο χρόνος ακολουθεί μία γραμμική πορεία, το περιεχόμενο των επί μέρους αφηγήσεων έχει αναδρομικό χαρακτήρα.
Ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο του βιβλίου είναι ότι εναλλάσσει τις εστιάσεις της αφήγησης. Με αυτό τον τρόπο, γεγονότα που επαναλαμβάνονται, παρουσιάζονται κάθε φορά σαν κάτι ξεχωριστό. Αυτή η επιλογή από ό,τι διαβάζω προβλημάτισε αρκετούς αναγνώστες, αλλά διαφωνώ. Το β’ πρόσωπο μείωσε την “απόσταση” μεταξύ αναγνώστη και χαρακτήρα ιδανικά, ενώ η επιλογή του γ’ προσώπου έδωσε ένα πιο γενικευμένο τόνο στην ζωή μίας κοπέλας, δημιουργώντας την εντύπωση ότι αυτή η ιστορία ήταν μία από πολλές παρόμοιες.
Θεματικά, κάθε ένα από τα 7 κεφάλαια εστιάζει όχι μόνο σε ένα διαφορετικό πρόσωπο, αλλά μέσω αυτού και σε ένα διαφορετικό έγκλημα. Αρχικά, έχουμε την δολοφονία πολιτών (οπλισμένων και μη), ακολουθεί η ασέβεια στους νεκρούς, η λογοκρισία, τα βασανιστήρια, ο βιασμός, η ασέβεια απέναντι στην οικογένεια και εν τέλει η προσπάθεια συγκάλυψης των παραπάνω.
Is it true that human beings are fundamentally cruel? Is the experience of cruelty the only thing we share as a species? Is the dignity that we cling to nothing but self-delusion, masking from ourselves this single truth: that each one of us is capable of being reduced to an insect, a ravening beast, a lump of meat?
Οι περιγραφές του βιβλίου είναι τόσο ψυχρά ρεαλιστικές, μία επιλογή που δικαιώνει την συγγραφέα, αφού διατηρεί τις ισορροπίες χωρίς να φεύγει προς μελόδραμα. Αυτή ωστόσο η επιλογή ύφους και γλώσσας κάνει την ανάγνωση πιο … δύσκολη. Για παράδειγμα,
It was then when I heard it: an almighty thunderclap, like thousands of fireworks going off at once. A distance scream. Living breaths snapped like a neck. Souls shocked from their bodies.
Ένα σημαντικό θέμα που σκεφτόμουν συχνά τις μέρες που διάβαζα το βιβλίο είναι η ανάγκη του ανθρώπου να θρηνήσει, αλλά και το πώς αυτή η ανάγκη μετουσιώθηκε σε θρησκευτικές τελετές πολύ διαφορετικών θρησκειών ανά τον κόσμο. Είναι κάτι που ως άθεη δε με απασχολούσε, γιατί ακόμη πιστεύω ότι το πένθος είναι μία προσωπική διαδικασία. Ωστόσο, μέσα από αυτό το βιβλίο άρχισα να σκέφτομαι το πώς αυτές οι τελετές (που αρνήθηκαν στους συγγενείς των νεκρών) είναι μία αργή αλλά σταθερή διαδικασία συμφιλίωσης του ανθρώπου με τον θάνατο ενός οικείου προσώπου. Χαρακτηριστικά αναφέρεται σε ένα λογοκριμένο έργο που δανείζεται το βιβλίο:
Σε αυτό το σημείο συγκεκριμένα, στάθηκαν κάποιοι κριτικοί και δημοσιογράφοι για να προσομοιάσουν το βιβλίο με την Αντιγόνη.After you died, I couldn’t hold a funeral, so my life became a funeral.
Μία παγίδα ίσως του βιβλίου είναι οι αναπόφευκτες συγκρίσεις. Δε ξέρω κατά πόσο έχει νόημα να συγκρίνεις ανόμοια πράγματα, αλλά η γενική ανελευθερία και η καταπίεση σε αντιδιαστολή με την ζωή σήμερα είναι από τις αμήχανες σκέψεις που θα κάνει ο αναγνώστης.
Καταλήγοντας, πρόκειται για ένα μικρό κυριολεκτικά, μεγάλο μεταφορικά βιβλίο. Είναι από τα βιβλία που ξέρεις με σιγουριά πως θα το ξαναδιαβάσεις στο μέλλον. Ίσως ήμουν τυχερή, γιατί πραγματικά πιστεύω ότι το διάβασα την κατάλληλη στιγμή. Αξίζει κάποιος να του αφιερώσει λίγο χρόνο. =)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Ένα σημαντικό σημείο στο οποίο θέλω να σταθώ είναι η αδυναμία του τελευταίου βιβλίου να δώσει ένα πλαίσιο που να παρέχει την απαραίτητη συνοχή, συνδέοντας όλες αυτές τις συγκεχιμένες ιδέες που είχε ο Μουρακάμι σε σχέση με τα Ανθρωπάκια, τις ικανότητές τους, αλλά και πιο συγκεκριμένα στοιχεία για τους "συνεργούς" που χρειάζονται. Προς το τέλος του δεύτερου βιβλίου δόθηκαν κάποιες απαντήσεις από τον Αρχηγό στην Αομάμε, αλλά αυτές περισσότερο "άφηναν χώρο", παρά εξηγούσαν κάποια πράγματα. Μάλιστα σε κάποιο podcast του BBC που άκουσα o Murakami έλεγε χαρακτηριστικά ότι απλά του ήρθε η ιδέα για τα Ανθρωπάκια και την έγραψε χωρίς να την επεξεργαστεί ή να "δουλέψει" πάνω της.
Από τα στοιχεία που μου άρεσαν πάρα πολύ είναι η ένταση που μου δημιουργούσε αυτό το βιβλίο, η αγωνία να δω τι θα γίνει παρακάτω. Οι χαρακτήρες στα βασικά τους σημεία θεωρώ ότι είναι αρκετά relatable και συμπαθείς (αν κάνεις λίγο τα στραβά μάτια σε κάποια πράγματα ) και οι έντονα ρεαλιστικές περιγραφές του Murakami (πχ, τα γεύματα της Αομάμε, οι πιτζάμες του Τengo) βοηθούν σε αυτό.
Ακόμη κάτι που μου άρεσε είναι η βαθιά μουσική νότα (forgive the pun) που έχει το βιβλίο. Ήταν πραγματικά απόλαυση, να ακούω τα τραγούδια που αναφέρονταν άμεσα ή έμμεσα κατά τη διάρκεια της αφήγησης.
Σε αυτά που με εντυπωσίασαν είναι και οι μεταφορές και οι παραλληλισμοί που κάνει ο Murakami, όπως για παράδειγμα
ή για παράδειγμα η μάζα και η ντότα, που είναι παρηχήσεις στα αγγλικά για το μητέρα και κόρη, και η σύνδεση στο βιβλίο των δύο, με την ντότα να είναι μία "σκιά" της μάζα.
Συμφωνώ με την εκτίμηση ότι το τρίτο βιβλίο ήταν συγκριτικά πιο αδύναμο από τα άλλα δύο, αλλά αυτό δεν μετρίασε την δική μου αναγνωστική εμπειρία. Θα έπρεπε να προτιμήσω την αγγλική έκδοση, βέβαια, για αυτό είμαι σίγουρη. Είναι ένα βιβλίο διασκεδαστικό, έξυπνο, με καυστικό χιούμορ.
I'd read it again ^^
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Ξεκίνησα το (μισοτελειωμένο) The Pale King του David Foster Wallace πριν λίγες μέρες. Μου αρέσει πολύ ως στιγμής, λατρεύω τον τρόπο γραφής του συγκεκριμένου συγγραφέα.
Θέλω πολύ να διαβάσω εδώ και καιρό το Infinite Jest. Καμία γνώμη για αυτό; =)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Η ιστορία είναι τόσο ενδιαφέρουσα - πλέκει πολύ όμορφα την περιπέτεια, με τον μύθο και την αίσθηση του ρομαντισμού.
Περίμενα πως μέχρι το σημείο που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή, κάποιες φυσικές απορίες για το .. μαγικό στοιχείο της ιστορίας θα μου είχαν λυθεί, αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η ιστορία περιπλέκεται ακόμη περισσότερο. Είμαι πολύ περίεργη να δω πώς όλα αυτά τα "κομμάτια" θα συνδεθούν με συνοχή για να δώσουν μία ευρύτερη εικόνα.
Μέχρι στιγμής, ορισμένα bits and pieces που σκέφτομαι περισσότερο στα βιβλία είναι:
- Αν άραγε τα χρονικά διαστήματα που θέτει στις αρχές των βιβλίων έχουν κάποια ιδιαίτερη σημασία. Στο πρώτο πχ ο χρόνος είναι Απρίλιος - Ιούνιος. Μετά Ιούλιος - Σεπτέμβριος. Φαντάζομαι δεν είναι τόσο διαφορετικές οι κουλτούρες μας που οι εποχές να αντιστοιχούν σε άλλους μήνες!
- Η Χρυσαλλίδα του αέρα. Δε ξέρω γιατί με κεντρίζει τόσο αυτό το βιβλίο. Ίσως λόγω της αίσθησης του a book within a book.
- Η αίσθηση της απόλυτης συμμετρίας καθώς η ιστορία των δύο πρωταγωνιστών προχωρά.
- Αγαπημένο quote (για σήμερα! ): To think that such a close connection could only be formed through violence was almost too much for Aomame to bear.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Ξεκίνησα εχθές την Αίθουσα του Θρόνου του Τάκη Αθανασιάδη.
Υπάρχουν πολλά πράγματα που εντυπωσιάζουν σε αυτό το βιβλίο. Καλοδουλεμένοι χαρακτήρες που μέσα από την πλοκή δίνουν ζωή σε διαφορετικά ηθικές και πνευματικές ανησυχίες. Η σχέση του ανθρώπου με τον θάνατο (και κατ' επέκταση τη ζωή) υπό το πρίσμα διαφορετικών δογμάτων. Η σχέση με την ιστορία. Η πλούσια έκφραση λόγου.
*του Τάσου Αθανασιάδη. Γιατί του άλλαξα όνομα του ανθρώπου;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Υπάρχουν πολλά πράγματα που εντυπωσιάζουν σε αυτό το βιβλίο. Καλοδουλεμένοι χαρακτήρες που μέσα από την πλοκή δίνουν ζωή σε διαφορετικά ηθικές και πνευματικές ανησυχίες. Η σχέση του ανθρώπου με τον θάνατο (και κατ' επέκταση τη ζωή) υπό το πρίσμα διαφορετικών δογμάτων. Η σχέση με την ιστορία. Η πλούσια έκφραση λόγου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Confiteor, Η μοναδική ιστορία, Η ώρα του αστεριού, Γκιακ, Η καλή και η κακή.
Νομίζω πως δεν έχει νόημα να σου προτείνουμε κάτι κλασικό, είναι γνωστά αυτά. Πρώτο όνομα, που μου 'ρχεται στο μυαλό, είναι ο Άρης Αλεξάνδρου. Ό,τι σ' αρέσει και φέρει την υπογραφή του, το παίρνεις με κλειστά μάτια. Τώρα είμαι σε Ντοστογιεφσκική φάση· Έγκλημα και τιμωρία. Απολαυστική μετάφραση!
Τι βιβλίο! Όταν το διάβαζα κοιμόμουν μόνο 3-4 ώρες κάθε βράδυ από την λαχτάρα μου να συνεχίσω το διάβασμα!
Να προσθέσω ως προσωπικά αγαπημένο μεταφραστή τον Αχιλλέα Κυριακίδη!
Διάβασα το O ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν και την Εφεύρεση του Μορέλ και μου άρεσαν πάρα πολύ!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Ως τρελή, είπα πως θα διαβάσω ένα βιβλίο σε κάθε γλώσσα μέσα στο καλοκαίρι. Διάβασα πρώτα στα αγγλικά το: «A room of one's own» της Virginia Woolf και τώρα διαβάζω στα γερμανικά το «Alpdruck» του Hans Fallada ( δεν νομίζω να έχει μεταφραστεί στα ελληνικά για να δώσω αντίστοιχο τίτλο).
Το θέμα είναι, τι να διαβάσω στα ελληνικά... Τα πρώτα δυο τα είχα βάλει στη
Λίστα από πολύ νωρίς, στο ελληνικό έχω κολλήσει.
Καμία πρόταση;; Διαβάζω όλα τα είδη και δεν με απασχολεί το μέγεθος. Θα προτιμούσα όμως να μην είναι μεταφρασμένο ή αν είναι, να το έχετε διαβάσει και να ξέρετε πως η μετάφραση είναι πολύ καλή!
Ευχαριστώ!!
Το κάνω συνέχεια! Βέβαια τα γερμανικά μου είναι σε επίπεδο παιδιού δημοτικού, οπότε τα βιβλία που μπορώ να διαβάσω είναι παραμυθάκια, αλλά είναι μία εξάσκηση και αυτό!
Το τελευταίο ελληνικό μυθιστόρημα που μου άρεσε πραγματικά πολύ ήταν οι Δενδρίτες της Κάλλιας Παπαδάκη, εκδόσεις Πόλις. Δεν είναι νέα κυκλοφορία, έχει κανένα χρόνο που εκδόθηκε. Μου άρεσε πολύ η γραφή της και το πόσο καλά φάνηκε να είχε ερευνήσει περιοχές και κουλτούρα - πριν ξεκινήσει να γράφει.
click
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Πολύ ωραίο. Μου αρέσει που ενώ είναι γεμάτο αναφορές σε άλλα βιβλία, αυτό δεν "δυσχεραίνει" την αφήγηση
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης - Μίλαν Κούντερα
Δεν έχω προχωρήσει αρκετά για να μπορώ να περιγράψω το θέμα, αλλά μέχρι στιγμής έχω εντοπίσει όλα τα χαρακτηριστικά της γραφής του Κούντερα που μου αρέσουν!
Παραθέτω ένα site με ενδεικτικές κριτικές από διάφορους αναγνώστες για όσους ενδιαφέρονται!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Δυστυχώς στα ελληνικά γιατί οι αγγλικές εκδόσεις είχαν εξαντληθεί!
Καλογραμμένο, με ιδιαίτερη και γρήγορη πλοκή, ευανάγνωστο!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Να προτιμησεις το αυθεντικο...Και οχι την μεταφραση.Δεν ξερω τι δουλεια εχουν κανει στην μεταφραση,αλλα παντα προτιμω να τα διαβαζω οπως τα εγραψε ο συγγραφεας.
So do I. Αν βρίσκω το πρωτότυπο πάντα το προτιμώ!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Αψογη μεταφορα του βιβλιου στην σειρα...Μεχρι και οι διαλογοι ειναι ιδιοι.(Διαβαζω το αυθεντικο στα Αγγλικα).
Και πολύ καλώς πράττεις!
Η μεταφορά είναι πράγματι όσο πιο πιστή γίνεται.
Βέβαια βοηθάει και η γραφή του βιβλίου που κινείται αρκετά γρήγορα σε πλοκή και περιέχει πολλούς διαλόγους.
Συστήνεται ανεπιφύλακτα σε λάτρεις του φανταστικού κι όχι μόνο..
Με ψήσατε.. Είναι το επόμενο στη λίστα μου!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Aha! Current faith to humanity : ?Ακόμα διαβάζει λογοτεχνία ο κόζμος!?
/sigh
Άλεφ, του Coelho. Μετά θέλω Yalom, οπωσδήποτε!
@Mercury: Το βιβλίο έχει καμία σχέση με τη σειρά?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Η Βερόνικα Αποφασίζει να πεθάνει- του Paulo Coelho
Θυμάμαι όταν το είχα διαβάσει στα νιάτα μου ( ) μου είχε αρέσει αρκετά! Την ταινία δεν είδα αλλά μου είπαν είναι καλή..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Heart of Darkness του Joseph Conrad
Θέλουμε περιγραφή μόλις τελειώσεις!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
όντως είναι πολύ καλό!!!!
Ηλίθιος-ντοστογιέφσκι
Πολύ ωραίο!
Να μας πεις και εσύ πώς σου φάνηκε αφού το διαβάσεις!
θυμάμαι πριν 2 χρόνια το είχαν ανεβάσει και σε μία θεατρική σκηνή στην Αθήνα και ήθελα πάρα πολύ να πάω!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Πώς σου φάνηκε?nemesis-jo nesbo https://www.i-diadromi.com/2011/06/jo-nesbo.html
Σκεφτόμουν να το ... φυλλομετρήσω και εγώ λίγο!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Τώρα άρχισα το Irvin Yalom - Όταν έκλαψε ο Νίτσε
Μέσα από μια σειρά μυστικές συμφωνίες, ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Φρήντριχ Νίτσε και ο Αυστριακός γιατρός Γιόζεφ Μπρόϊερ, ένας από τους πατέρες της ψυχανάλυσης, συναντιούνται στη Βιέννη του 19ου αιώνα, σε μια εμπνευσμένη διαδικασία διπλής ψυχοθεραπείας. Σ' αυτή την περιπέτεια υπαρξιακής αναζήτησης δύο μοναδικών ανθρώπων εμπλέκονται ένας νεαρός ειδικευόμενος γιατρός ονόματι Ζίγκμουντ Φρόυντ, μια θυελλώδης γυναίκα-ίνδαλμα ποιητών και ψυχιάτρων, η Λου Σαλομέ, και μια σαγηνευτική ασθενής, η Άννα Ο., που στοιχειώνει την ψυχή του γιατρού της. Ο διάσημος ψυχίατρος Irvin D. Yalom επινοεί στο μυθιστόρημα αυτό τη συνάντηση δύο ιστορικών προσώπων στη μητρόπολη των διανοητικών ζυμώσεων του 19ου αιώνα, τη Βιέννη, δίνοντας μια ερμηνευτική εκδοχή της γέννησης της ψυχοθεραπείας και της σχέσης της με την υπαρξιακή φιλοσοφία. Η ψυχοθεραπευτική περιπέτεια που ξετυλίγεται κόβει την ανάσα καθώς αποκαλύπτει βήμα βήμα την ιαματική δύναμη της αληθινής σχέσης
Μου άρεσε πάρα πολύ, το θεωρώ ένα ιδανικό βιβλίο - ειδικά αν σε ενδιαφέρει να διαβάσεις Νίτσε!
Καθώς προχωράς και αν αποφασίσεις να έρθεις σε επαφή και με άλλα βιβλία του Yalom (κάτι που σου το συστήνω γιατί προσωπικά τον βρίσκω πολύ πολύ καλό!) θα καταλάβεις κιόλας πως οι στοχασμοί και το έργο του Νίτσε τον επηρέασαν τόσο στη δουλειά του, όσο και σαν άνθρωπο!
Μπορείς επίσης, αν σου αρέσει ο κινηματογράφος, να δεις και την ταινία που βασίστηκε σε αυτό το βιβλίο!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Με όσους και αν συζητούσα για το θέμα της Ελληνικής Επανάστασης γενικότερα, αρνούνταν να δεχτούν όλα όσα έχουν βγει στο φως τα τελευταία χρόνια και έμεναν να πιστεύουν όλα όσοι για λόγους καθαρά πολιτικούς ένταξαν στην σχολική ιστορία..χαχαχαχα ευχαριστω, αλλα αυτο απο που προεκυψε;;;
Μόνο ένας καθηγητής μου με βοηθούσε να βρω την αλήθεια και τους μύθους σε αυτά τα ζητήματα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Εχει αναφερθει σε πολυ λιγα πραγματα μεχρι στιγμης για την εκπαιδευση. Οτι ουσιαστικα η Εκκλησια απαγορευε την διαδοση ιδεων και οχι οι Τουρκοι και μαλιστα αφοριζε οποιον δασκαλο προσπαθουσε να διαδαξει μαθηματικα και φιλοσοφια. Πολλες φορες μαλιστα, αυτοι οι δασκαλοι, γλιτωσαν τον αφορισμο με την μεσολαβηση.....του Αλη Πασα (!) , ο οποιος ποτε δεν εφερε αντισταση στο ζητημα της εκπαιδευσης. Η εκκλησια θεωρουσε τα μαθηματικα και την φιλοσοφια απορροια αθειας και αυτους που τα διδασκαν αθεους, και για αυτο απαγορευε την διδασκαλια τους. Επετρεπε μονο την αναγνωση για να ξερουν οι πιστοι να διαβαζουν την Παλαια και την Καινη διαθηκη και διακηρυττε οτι ηταν θελημα θεου η υποταγη στο σουλτανο και επρεπε ολοι να υπακουουν και να μην φερουν αντισταση.
Σε ενα αλλο βιβλιο, ειχα διαβασει πως το κρυφο σχολειο δεν υπηρξε καν και οτι οι Τουρκοι ουδεποτε απαγορεψαν την εκπαιδευση των Ελληνων. Το κρυφο σχολειο ηταν απλα μια υπερβολη, μια μυθοπλασια της ελληνικης πραγματικοτητας.
Εγώ διάβασα πως οι ιερείς ήταν οι μόνοι που μπορούσαν να διδάξουν στα παιδιά γραφή και ανάγνωση, τα απολύτως στοιχειώδη δηλαδή, και αυτό δεν τους δημιουργούσε πρόβλημα με την οθωμανική εξουσία. Απλά αυτά τα μαθήματα γινόντουσαν το βράδυ, γιατί τότε και οι νέοι, μεταξύ άλλων συνέβαλαν με την εργασία τους σε αρκετούς τομείς!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Μα και εχθροί να μην ήταν, τα κίνητρά τους σε καμία περίπτωση δεν ήταν τόσο Ιδεώδη, όπως η επιθυμία για ελευθερία και ανεξαρτητοποίηση από τον αιμοδιψή τουρκικό ζυγό...Οχι, δεν ετυχε να το δω... Οντως ειναι αναγκαιοτατη. Δεν μπορουμε να εχουμε μια τετοια διαστρεβλωμενη εικονα και να υμνουμε σαν ηρωες αυτους που ουσιαστικα ηταν εχθροι.
Και άλλο ιστορικό λάθος και αυτό με το κρυφό σχολειό.
Απλά κάποιοι ιερείς - ως οι μόνοι που ήξεραν τα βασικά της γλώσσας - γραφή, ανάγνωση μεταλαμπάδευαν αυτή τη γνώση στους νέους. Επίσης, έχει εξηγηθεί γιατί τα μαθήματα γινόντουσαν την νύχτα - και όχι επειδή τους δίωκαν οι Τούρκοι...
Ουφ!
Μόνο οι Έλληνες τα κάνουμε αυτά?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Κοιτα εχω διαβασει 300 κατι σελιδες και μεχρι στιγμης και μονο για τον Κολοκοτρωνη και τον Ανδρουτσο δεν εχει πει κατι κακο. Κατα τα αλλα , δεν εχει αφησει κανεναν...παραπονεμενο ο συγγραφεας!
Μια τέτοια απομυθοποίηση επιχείρησε νομίζω και η εκπομπή "Μηχανή του Χρόνου", δεν ξέρω αν το είδες...
Ενώ είδα ένα απόσπασμα μετά δεν κατάφερα να το συνεχίσω και προσπαθώ να το βρω, έτσι από περιέργεια για το τι άλλο μπορεί να είχε συμπεριληφθεί.
Κατ' εμέ αυτή η απομυθοποίηση ήταν αναγκαιοτάτη!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
φανταζομαι πως το πρωτο βιβλιο πρεπει να ειναι πολυ μεγαλο
Ενώ το δεύτερο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
''Τα ψιλά γράμματα της Ιστορίας'' - Άγνωστες σελίδες γύρω απο την Επανάσταση του '21, γεγονότα που αποσιώπησε, απέκρυψε και παραποίησε η επίσημη Ιστορία , του Θεόδωρου Παναγόπουλου. Με έχει ξετρελάνει. Σε λίγο το τελειώνω και θα αρχίσω το ''Χαλκεύοντας την Ιστορια'' - Πως Ρωμαίοι αυτοκράτορες, Βυζαντινοί ιεράρχες, πολιτικοί, και άλλα καθάρματα της ιστορίας έφτιαξαν τον κόσμο στα μέτρα τους, του Απόστολου Λυμπερίδη.
Ax!!! Φαίνονται πολύ ενδιαφέροντα και τα δυο!
Όταν πιάσεις στα χέρια σου και το δεύτερο, πες μας την γνώμη σου!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Η πρώτη είναι αυτή του BBC το 1995 και είναι σαφώς ΠΟΛΥ πιστή στο βιβλίο.
Η δεύτερη είναι αμερικανικής παραγωγής - αν δεν κάνω λάθος και είναι λιγότερη πιστή στο βιβλίο, ωστόσο σαν σκηνοθεσία είναι υπέροχη και η μουσική το κάτι άλλο!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Υπερηφάνεια κ προκατάληψη.....!!!!
Να δεις και την ταινία, αν δεν το έχεις κάνει ήδη.!
Αυτό τον καιρό, ασχολούμαι με δυο.
Το Ημερολόγιο ενός Μάγου - Paulo Coelho
Η βλακεία ως παράγων του ανθρώπινου βίου - Θόδωρος Καρζης
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.