Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Αυτά τα μεγάλα μου ποστ δεν διαβάζονται με τίποτε μιλάμε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
αμαν βρε Χάος... κάθε φορά που θα γράφουμε κάτι που νομίζουμε ότι αφορά την πλειοψηφία των ανδρών θα πρέπει να κάνουμε ειδικό υπόμνημα ότι εξαιρείται ειδικά ο Χάος
Ναι, είμαι εξαιρετικός, θά 'πρεπε να τό 'χω καταλάβει νωρίτερα
Ή απλα εισαι μια γυναικα παγιδευμενη στο σωμα ενος ανδρα !
Ναι μου τό 'χει πει κι ο ψυχοκτηνίατρός μου, Δρ Χάουλας. Γι' αυτό λέει είμαι τόσο φρικτός φαλλοκράτης, στην προσπάθειά μου να το ξορκίσω. Τίποτε δεν σου ξεφεύγει ρε παιδάκι μου!!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Σκέφτομαι πάντα πώς να κάνω την εκάστοτε γυναίκα μου (γυναίκα είπα όχι σύζυγο μην χαίρεστε) να χαμογελάει και μάλιστα πολλές φορές τη μέρα. Αυτό είναι το μοτό μου: "Μωρό μου θέλω πάντα να γελάς". Όσο για την ομάδα μου...Το να πάρει ο Άρης πρωτάθλημα ούτε να το διανοηθώ ο σκώληξ δεν μπορώ. Άσε που έχω να πάω στο γήπεδο από το 1988!!!
Το αυτοκίνητό μου...Αν δεις πόσες γρατζουνιές έχει επάνω και πόσα so fucking what? έχω πει...Άκυρες αυτές οι διαφορές.
Όσο για τα νύχια σας... Καλύτερα να σκέφτονται οι γυναίκες συχνότερα το σεξ, όπως λέει η Κουέ, γιατί στο τέλος θα φτάσουν να τρώνε τα νύχια τους από τη στεναχώρια
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Κι εγώ ξαναλέω, ποιός ορίζει το λάθος σε κάτι τόσο υποκειμενικό όσο το ποιος είναι ο σωστός σύντροφος για τον καθένα;
Όταν έγραψα "τα οποία μπορεί να είναι και λάθος στην τελική", εννοούσα για λάθος για κάποιον άλλον, ή ακόμα και για μένα σε διαφορετική φάση (πχ στα 60 μου μπορεί να έχω άλλα κριτήρια και να θεωρώ τα τωρινά λάθος).
Το λάθος το κρίνει το αποτέλεσμα. Εγώ κάνω μία υπόθεση, δεν σημαίνει ότι μπορώ να σου επιβάλω την άποψή μου. Με βάση τη δική μου εμπειρία, μερικές φορές το κακό αποτέλεσμα είναι προβλέψιμο, οπότε καλά θα είναι να προλαμβάνουμε παρά να θεραπεύουμε.
Το οτι θεωρώ κάτι αρκετά σημαντικό για να διαλέξω ένα σύντροφο, δεν σημαίνει οτι είναι και πρώτη μου προτεραιότητα.
Εδώ απάντησε ο Λόρυ, το αυτό θ' απαντούσα κι εγώ (με κάλυψε ο συνάδελφος κύριε πρόεδρε)
Προσωπικά, θεωρώ την ομορφιά αρκετά υποκειμενική, και αυτό μου το επιβεβαιώνουν όσες εμπειρίες είχα μέχρι τώρα. Δεν θέλω να βρω κάποιον που να με θεωρεί ομορφότερη απ'οτι είμαι, διότι δεν θεωρώ οτι υφίσταται γενικά τέτοια έννοια. Θέλω απλά να βρω κάποιον που το γούστο του, ο "τύπος του", συμπίπτει με το πως είμαι. Εξωτερικά και εσωτερικά.
Αυτό βάζει τα πράγματα σε πιο σωστή βάση και θα συμφωνήσω με το σκεπτικό σου.
Άρα σύμφωνα με τα λεγόμενα σου, ο σύντροφος μου επι 3 χρόνια με παραμυθιάζει Το έμαθα κι αυτό
Ανάγκη για επιβεβαίωση είναι να θέλω να βρω κάποιον που να ταιριάζουμε;
Μην προσωποποιείς λέμεεεεεε...
Ε ναι λοιπόν, ΔΕΝ μου αρέσει η Ferrari, ούτε τα περισσότερα αυτοκίνητα που αρέσουν στο μέσο όρο. Και ναι, θεωρώ το Beetle πιο ΟΜΟΡΦΟ. Σου είναι τόσο δύσκολο να δεχτείς οτι υπάρχουν άνθρωποι με διαφορετικά αισθητικά κριτήρια; Μάλλον γι'αυτό διαφωνείς τόσο μαζί μου.
Και κάποιου μπορεί να του φαίνεται άσχημος ο Παρθενώνας. Για τη συντριπτική όμως πλειοψηφία των μελετητών, η αρμονία και η συμμετρία του αντανακλά το ιδεατό της ομορφιάς. Το ίδιο νιώθει και η συντριπτική πλειοψηφία των απλών επισκεπτών. Κάτι ξέρει λοιπόν ο Λόρυ που είπε για την Γκαουσιανή καμπύλη και τα άκρα της.
Αν ήθελες να έχεις περάσει με πολύ καλή σειρά, θα ξανάδινες ή θα δήλωνες άλλη σχολή. Αυτό λέω, δεν μου αρκεί να με "δεχτεί" απλώς ο σύντροφος μου
Αν το είχα κάνει αυτό, θα είχα ξοδέψει ένα χρόνο από τη ζωή μου απλά από ματαιοδοξία. Μέχρι και η μάνα μου θα μ' έλεγε ψωνάρα (όχι ότι δε με λέει, απλά είναι το φυσιολογικό μας στην οικογένεια).
"Ας με λένε Σεραφίνα κι ας πεθαίνω από την πείνα" έλεγε η γιαγιά μου (μη με ρωτήσετε τι είναι η Σεραφίνα, κάποια μεγαλόσχημη κι αρχοντική απ' ότι κατάλαβα). Αυτό ακριβώς λέω κι εγώ.
Δε μπορώ να καταλάβω γιατί τόση διαφωνία στο θέμα, εμένα μου φαίνεται πολύ απλό! Προφανώς δεν περιμένω ο άλλος να θεωρεί ότι ειμαι η πιο ωραία γυναίκα στον κοσμο (γιατί αν πιστεύει κατι τέτοιο είναι γκαβός!) αλλά δε με νοιάζει καθόλου αυτό αρκεί στοιχειωδώς να του αρέσω όπως είμαι (όπως είμαι κανονικά, όχι μετά από δύο ώρες σοβαντίσματος στον καθρέφτη, για να εξηγούμαστε!).
Ακριβώς όπως εγώ δεν κρίνω τον άλλο με βάση την εμφάνιση ελπίζω ότι και ο άλλος θα με κρίνει με βάση τα (όποια τελοσπάντων) άλλα καλά έχω - τα οποία στην τελική μάλλον θα τα έχω πάντα ενώ την ομορφιά ακόμα κι αν την είχα δε θα έμενε και για πολλά χρόνια ακόμα! Η εξωτερική ομορφιά είναι κάτι που ποτέ δεν θεωρούσα ιδιαίτερα σημαντικό, ούτε σε μένα ούτε στους άλλους και ποτέ δεν κατάλαβα αυτό το ατέλειωτο κηνύγι της λεπτομέρειας και το άγχος για το πώς θα διορθωθούν οι (συχνά ανύπαρκτες!) ατέλειες που έχουν τα περισσοτερα κορίτσια που ξέρω.
Από την άλλη βέβαια εγώ πάντα ήμουν λίγο αγοροκόριτσο και έχω και μια τάση να υπεραπλουστεύω κάποια πράγματα. Ίσως το έχω πληρωσει το ότι δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με την εμφάνισή μου αλλά σε καμιά περίπτωση δεν το μετανιώνω και όπως είπε και η θεά Γαλάνη - Σ'όποιον αρέσουμε! Πολύ περισσότερο άλλωστε σ'αυτόν που ισχυρίζεται ότι μας αγαπά!
Επιτέλους, αυτό που ήθελα να πω και δεν μου έβγαινε. Μπράβο αγαπητή μου, με ξελάσπωσες. Ευτυχώς που είσαι "αγοροκόριτσο", γιατί φαίνεται πως η ανδρική σκοπιά είναι διαφορετική και οι γυναίκες άδικα αυτομαστιγώνονται. Δεν είναι πάντα λάθος οι άνδρες σε όλα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
@Χάος:
Μα γιατί θα πρέπει τα κριτήρια μου είτε να είναι τα ίδια με τα δικά σου είτε λάθος;
Γιατί ο σωστός για μένα να πρέπει να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με την σωστή για σένα;
Δεν σχολίασα αγαπητή μου τα δικά μου κριτήρια. Αυτό που έγραψα στηρίχτηκε στην παρακάτω σου δήλωση:
δεν θα ήταν καλός σύντροφος για μένα, για τα δικά μου κριτήρια, τα οποία μπορεί να είναι λάθος στην τελική, αλλά αυτά είναι
Ξαναλέω λοιπόν πως αν τα κριτήριά σου είναι λάθος, θα συμβούν αυτά που έγραψα.
Πρώτον, δεν είπα οτι η ομορφιά είναι το πρώτο μου κριτήριο, ούτε θέλω να είναι το πρώτο κριτήριο του συντρόφου μου (ούτε είναι άλλωστε). Είπα οτι τη θεωρώ μη εξαιρετέα.
Κι όμως, λέγοντας ότι θα απέρριπτες έναν άντρα επειδή σε βλέπει με το σωστό τρόπο κατά τ' άλλα αλλά δεν θαυμάζει την ομορφιά σου, αυτό έκανες, έστω ασυναίσθητα. Μπορεί να μην θέλουμε να ομολογούμε κάποια πράγματα, όμως βγαίνουν από τα συμφραζόμενα.
Επίσης, εσύ βάζεις στην εξίσωση και το ψέμα, το οποίο είχα επιλέξει συνειδητά να αγνοήσω, χάριν απλούστευσης της συζήτησης.
Πώς να βγάλεις από την εξίσωση έναν τόσο βασικό παράγοντα; Μήπως το να θέλουμε να μας θεωρούν οι άλλοι ομορφότερους απ' ότι είμαστε, δεν είναι ψέμα από μόνο του;
Και επίσης, σόρρυ κιόλας, δηλαδή, ή που θα βρω κάποιον που θα με θεωρεί άσχημη και θα πρέπει να τον ανεχτώ γιατί μου βρίσκει άλλα προσόντα ή που θα βρω κάποιον που θα με θεωρεί κουκλάρα αλλά θα λέει ψέματα και θα τον νοιάζει μόνο αυτό; Sorry αλλά έχω καλύτερη γνώμη για τον εαυτό μου than that και δεν μου αρέσουν τα ημίμετρα.
Κατ' αρχήν έχω διευκρινίσει ότι το δεύτερο πρόσωπο δεν το απεύθυνα σε σένα, όμως βλέπω ότι αυτό πέρασε στο ντούκου. Επίσης εγώ δεν το έθεσα διαζευκτικά, δηλαδή ή θα κάνεις αυτό ή εκείνο. Έθεσα ένα πιθανό ενδεχόμενο, το οποίο έχω δει να συμβαίνει σε κάποιους και μετά να χτυπούν το κεφάλι τους. Ειλικρίνεια εναντίον Παραμυθίας, σημειώσατε δύο. Αν κάποιος έχει τόσο καλή ιδέα για τον εαυτό του, τότε γιατί να έχει τόση ανάγκη για επιβεβαίωση από τον σύντροφό του; Γιατί δεν αντέχει να δει τον εαυτό του, μέσα απ' τα μάτια του άλλου;
Μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου δηλαδή είναι να μην συμβιβάζομαι με κάποιον που εκτιμά ΜΟΝΟ τον εσωτερικό μου κόσμο αλλά να θέλω να εκτιμά και την εμφάνιση μου; Δεν είπα οτι θεωρώ οτι είμαι η Αντζελίνα Τζολί, είπα οτι θέλω ο σύντροφος μου να με βρίσκει πιο όμορφη απο την Αντζελίνα Τζολί, ακόμα κι αν αποτελεί μειοψηφία, γιατί για το προσωπικό του γούστο, έτσι είναι.
Το να απαιτείς από τον σύντροφό σου να σε βρίσκει ομορφότερη από την Αντζελίνα Τζολί δεν είναι μεγάλη ιδέα; Θα ξεχάσουμε τα Ελληνικά μας σε λίγο. Δηλαδή εγώ που γουστάρω τρελλά την κοπελλιά μου αλλά δεν τη θεωρώ ομορφότερη από την Αντζελίνα, την υποτιμώ; Καινοφανής θεωρία.
Όσον αφορά το Beetle, δεν ξέρω αν είμαι επηρεασμένη απο το μύθο του, αλλά όντως το θεωρώ πανέμορφο! (τις καινούριες εκδόσεις) Οπότε, δεν καταρρίπτω το παράδειγμα μου, αλλά αντίθετα, εσύ το επιβεβαιώνεις!
Αν δεν υπήρχε το παλιό Beetle και αν δεν είχαν γυριστεί μέχρι και ταινίες γι' αυτό δεν θα το έβρισκες πανέμορφο, δεν θα είχε κυκλοφορήσει καν η επανέκδοση. Δηλαδή μπορεί το Beetle να διεκδικήσει δάφνες ομορφιάς έναντι μιας Ferrari; Σε καμμία περίπτωση. Αυτοί που το είχαν το γνώριζαν καλά αυτό. Παρολαυτά, ήταν το αγαπημένο τους αυτοκίνητο και δεν το άλλαζαν με τίποτε.
Αυτό συζητάμε τόσην ώρα, ότι η ομορφιά κάποιου κρίνεται από το σύνολο, χαρακτήρας, πνεύμα, εμφάνιση, χιούμορ, μυρωδιά, γλυκύτητα κλπ. Η εμφάνιση είναι απλά μια παράμετρος. Το σύνολο μετράει. Εγώ κάποτε έγραψα κάτω από τη βάση στη φυσική, τέλεια στα υπόλοιπα και πέρασα στη σχολή που ήθελα, πολύ άνετα. Θα έπρεπε να ξαναδώσω εξετάσεις μόνο και μόνο γιατί ήμουν μέτριος στη φυσική; Δεν μου έφτανε που πέρασα εκεί που ήθελα; Μήπως έπρεπε ν' αλλάξω σχολή, επειδή το βιολογικό με δέχτηκε ενώ ήμουν μέτριος στη φυσική και αυτό δεν μπορούσα να το ανεχτώ;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Αν καλή μου Μισέλ τα κριτήριά σου απέναντι στους ανθρώπους είναι λανθασμένα, τότε και θα τους αδικήσεις και θα τους πληγώσεις και θα απορρίψεις τον σωστό για χάρη του λανθασμένου. Κάθε επιλογή μας βάζει σε ένα "εναλλακτικό σύμπαν" και φυσικά υφιστάμεθα τις συνέπειες κάθε λανθασμένης επιλογής, αναπόφευκτα και αναπόδραστα.
Για σκέψου το ενδεχόμενο να απορρίψεις αυτόν που έχεις, επειδή σου έχει ομολογήσει ότι δεν σε θεωρεί την ομορφότερη του κόσμου και να πας με κάποιον που σου πουλάει παραμύθι ότι είσαι η βασίλισσά του, η ομορφότερη της Γης κλπ., ο οποίος στην πρώτη ευκαιρία θα πουλήσει το ίδιο παραμύθι σε μια άλλη, απλά γιατί του άρεσε περισσότερο από εσένα, αποδεικνύοντας ότι ο πρώτος απλά είχε δίκιο, ενώ εσύ ήθελες να έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. (Φυσικά το δεύτερο πρόσωπο δεν απευθύνεται στη Μισέλ, είναι απλά ρητορικό σχήμα, μην παρεξηγηθώ παρακαλώ).
Τέλος, θα ήθελα να πω ότι το παράδειγμα με το Beetle είναι σωστό, όμως το Beetle δεν κρίνεται από την εμφάνιση, αλλά από το μύθο του. Ήταν αντικειμενικά από τα πιο άσχημα αυτοκίνητα που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ, όμως ήταν το πιο αγαπημένο όλων των εποχών, το πιο γλυκούλι, το πιο "ζωντανό" και με προσωπικότητα αυτοκίνητο. Κι εγώ το λατρεύω. Το ίδιο και με το Μίνι Κούπερ. Ας μην ξεχνούμε ότι ο μύθος τους στηρίχτηκε στο ότι ήταν φτηνά και προσιτά στον καθένα, έτσι ώστε κατάφεραν να δώσουν "ρόδα" στα όνειρα των νεαρών, για 3-4 γενεές. Νομίζω ότι το ίδιο σου το παράδειγμα καταρρίπτει τα έως τώρα επιχειρήματά σου...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Απάντηση: Ναι, αλλά αυτό το περιεχόμενο μπορώ να το βρω σε καλύτερη συσκευασία...
Δηλαδή, αν έχω καταλάβει καλά, αν δεν βλέπω τη φιλενάδα μου σαν το avatar της Νεράιδας, παίρνω πούλο;;;
Αν είναι έτσι, να μου το στείλεις καλή μου φίλη σε ηλεκτρονική μορφή, να το τυπώσω σε slide, να το βάλω μέσα από τα γυαλιά μου, να βλέπω τη φιλενάδα μου όπως γουστάρει αυτή. Επίσης υπάρχει και η λύση του ολογράμματος, για τους tech freaks...
Καλή μου Μισέλ, Επιμένεις να επιβάλεις τα δικά σου κριτήρια στα κριτήρια του άλλου και ν' αποφασίζεις εσύ το τι είναι καλό γι' αυτόν. Έχεις σκεφτεί ότι για μένα, για παράδειγμα, η μυρωδιά της γυναίκας είναι σημαντικότερη από την εμφάνισή της; Ότι το χιούμορ της μπορεί, όπως έχω ξαναπεί, να με ερεθίζει περισσότερο από τις τέλειες αναλογίες των γοφών της; Μου φαίνεται πως κάποιο λάθος υπάρχει εδώ...
Επίσης δεν καταλαβαίνω και κάτι ακόμη. Αν λοιπόν εγώ έχω την αυτογνωσία ότι η Μόνικα Μπελούτσι δεν θα γυρίσει, για διάφορους λόγους, ούτε να με κοιτάξει, είναι κακό να τα φτιάξω με κάποια λιγότερο όμορφη, συνειδητά και με επίγνωση; Αυτό το επιχείρημα νομίζω πως δεν στέκει...
Έχει γίνει έρευνα για το πως επιλέγουν σύντροφο οι άντρες. Αν λοιπόν σε ένα χώρο υπάρχουν 10 γυναίκες (για παράδειγμα), ο άντρας τις ταξινομεί από το 1 έως το 10. Αν η πρώτη δεν τον διαλέξει πηγαίνει προς τη δεύτερη, προς την τρίτη...κ.ο.κ. Αυτό οφείλεται ότι, όπως σε όλα τα πτηνά και στα περισσότερα θηλαστικά, στον άνθρωπο το θηλυκό διαλέγει, για λόγους εξελικτικούς στους οποίους δεν θα επεκταθώ, συνεπώς το αρσενικό είναι προσαρμοσμένο εκ φύσεως σε αυτό που εσείς αποκαλείτε "συμβιβασμό". Αντίθετα, στην ίδια έρευνα, οι γυναίκες ταξινομούν και πάλι τους άντρες από το 1 έως το 10 και αν δεν τις επιλέξει η πρώτη τους επιλογή, συνήθως (όχι πάντα), δεν προχωρούν στις επόμενες.
Πιθανολογώ ότι κρίνετε τα κριτήρια των αντρών σύμφωνα με τα δικά σας και αυτό σας οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα. Είπαμε: "Ισότητα δεν σημαίνει ομοιότητα".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Δεν βλέπω το χωρισμό ως τιμωρία. Απλά πιστεύω ότι αν χωρίσεις κάποιον γι' αυτούς τους λόγους, ίσως ν' απορρίπτεις έναν καλό σύντροφο που μπορεί να μην τον ξαναβρείς, επίσης ότι μπορεί άδικα να πληγώσεις κάποιον. Ας μη τα βλέπουμε τα πράγματα μονόπλευρα. Σε όλο το θέμα μέχρι τώρα "χωρίζετε" τους άντρες σας, χωρίς ούτε στιγμή ν' αναρωτηθείτε τι είδους αντίκτυπο θα έχει κάτι τέτοιο γι' αυτούς. Διακρίνω μια λογική του στυλ "Η γυναίκα έχει συναισθηματικό κόσμο που είναι ευαίσθητος και πληγώνεται, ενώ ο άντρας είναι χοντρόπετσος κι έξω λούστη απ' την παράγκα". Φυσικά αυτό το γράφω με μια δόση υπερβολής, χαριτολογώντας ελαφρώς, όμως δεν νομίζω ότι είμαι εκτός θέματος. Μια γρήγορη ματιά στις απαντήσεις θα σε διαφωτίσει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Για να είσαι με κάποιον πρέπει σε εσένα (τουλάχιστον) να αρέσει. Δε θα άντεχα με τίποτα να με θέλει για το εκπληκτικό μου χιούμορ, το τετραπέρατο μυαλό μου (ναι ναι είμαι ψωνάρα ) και να μη με θεωρεί όμορφη.
Κι εγώ θα χώριζα, όχι από εγωισμό, αλλά θα είχα συνέχεια στο μυαλό μου ότι ό,τι και να κάνω, δεν του αρέσω... κι αν μια γυναίκα δεν τη θαυμάζεις (γενικώς και ειδικώς) θα έχει πρόβλημα.
Αυτό δεν το καταλαβαίνω καθόλου. Πρέπει ντε και καλά να θεωρούμε όμορφη κάποια που δεν είναι, παρά το γεγονός ότι την έχουμε επιλέξει για το σύνολο των προσόντων της; Ναι, το χιούμορ μπορεί να είναι σημαντικότερο από την εμφάνιση. Το τετραπέρατο μυαλό μπορεί να μ' ερεθίζει περισσότερο κι απ' το κορμί της Μόνικα Μπελούτσι (το απόλυτο φετίχ μου). Από αυτήν την απάντηση αγαπητή μου, δεν πείθεις ότι πράγματι έχεις επενδύσει το παραμικρό σε άλλα προσόντα εκτός της ομορφιάς. Δεν το λέω ως κριτική, αφού δεν σε γνωρίζω και δεν δικαιούμαι να βγάζω συμπεράσματα, όμως αυτήν την εντύπωση θα έδινες σ' όποιον σε άκουγε. Μήπως δεν εκτιμάς αρκετά τα άλλα σου προσόντα πλην της όποιας καλής εμφάνισης;;
Αν πάλι κάποια ήταν πράγματι όμορφη και ο άλλος το αμφισβητούσε, τότε αλλάζει το πράγμα. Εκεί σημαίνει ότι ο άλλος το κάνει για να σε υποβιβάσει και τότε του αξίζει κόλαφος...
Από την άλλη πλευρά, λίγες είναι οι περιπτώσεις που κάποιος είναι "αντικειμενικά" όμορφος.
Αν διαπιστώσω οτι δεν είμαι γι'αυτόν η "Aston Martin" αλλά το "Volkswagen Passat" πιθανόν να χωρίσω. Μπορεί αυτός να συμβιβάστηκε μαζί μου, αλλά εγώ δεν θα το κάνω (διότι συμβιβασμός θα ήταν για μένα να μείνω με κάποιον που δεν με θεωρεί "Aston Martin").
Για τον καθένα μας υπάρχουν πολλοί που τον/την θεωρούν "Aston Martin" οπότε θα ήταν συμβιασμός να μείνω με κάποιον που με θεωρεί "Volkswagen Passat".
Καθήστε γιατί πάλι δεν καταλαβαίνω.
Δηλαδή αν κάποια ήταν "Lada" και εγώ την έβλεπα για "Volkswagen Passat" αυτό θα ήταν συμβιβασμός; Θα έπρεπε να τη βλέπω ως "Aston Martin" ενώ δεν έχει καμμία σχέση με τ' αγωνιστικά αυτόκίνητα;
Από την άλλη μεριά, ποιος λέει ότι εγώ ποθώ να έχω μια "Aston Martin"; Είμαι ένας απλός μέσος οικογενειάρχης (λέμε τώρα για παράδειγμα) και θέλω ένα οικογενειακό αυτοκίνητο. Επίσης δεν διαθέτω αρκετά "φράγκα" για να πάρω "Ferrari", ή όπως έχω γράψει παλαιότερα δεν γουστάρω να πληρώσω μια περιουσία για να κάνω επίδειξη lifestyle.
Τέλος, έχω όσα φράγκα γουστάρω και μπορώ να έχω ό,τι αυτοκίνητο μ' αρέσει, όμως φοβάμαι τις "Ferrari", δεν μπορώ να τις οδηγήσω και προτιμώ κάτι καλό, αργό, ανθεκτικό και αξιόπιστο.
Γιατί θα πρέπει η γυναίκα να θέλει να πιστεύω γι' αυτήν πράγματα που δεν είναι αληθή; Γιατί να πρέπει να υποκρίνομαι άλλα κριτήρια εκτός από τα πραγματικά μου; Μετά λένε ότι οι σχέσεις στηρίζονται στο ψέμα. Μετά σε λένε ψεύτη και υποκριτή, όταν το ψέμα σου δεν τους αρέσει...
Τι να πω, με εκπλήσετε παιδιά...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Αγαπητή μου Isi, ο σύντροφος στον οποίον αναφέρεσαι δεν εκτιμούσε τίποτε από εσένα, αντιθέτως προσπαθούσε να σε μειώσει για να σ' ελέγχει και να σε κρατήσει στην κατάλληλη απόσταση, μην τυχόν και νιώσει τίποτε για σένα. Συνεπώς δεν έφταιγε αυτός για τη χαμηλή σου αυτοεκτίμηση, αντιθέτως αυτή ήταν που σ' έκανε από την αρχή να τον επιλέξεις. Το παράδειγμα της Μισέλ προϋπέθετε ότι σε εκτιμούσε σε όλα τ' άλλα και ότι σε γούσταρε πραγματικά. Άρα δεν έχει άδικο ο Λόρυ που λέει ότι σ' εκείνη την περίπτωση θα επρόκειτο απλά για ειλικρίνια.
Συμφωνώ με τον Λόρυ, τόσο εύκολα ισοπεδώνεται η αυτοαντίληψή μας; Δυστυχώς όμως φίλε μου, από την άλλη πλευρά, κανείς δεν έχει πλήρη εικόνα του εαυτού του μέσα από τα δικά του μάτια, συνεπώς όλοι έχουμε σε κάποιο βαθμό την ανάγκη "ετεροπροσδιορισμού". Το να πούμε και μια καλή κουβέντα στο σύντροφό μας, όποτε το έχει ανάγκη (δεν μπορεί, κάτι θα έχει που μας διεγείρει, κάποια κίνηση, κάποιο σκέρτσο, κάποια συμμετρία), εντάσσεται στα πλαίσια του να καλύπτουμε τις εσωτερικές ανάγκες του συντρόφου μας, πράγμα που είναι και το ζητούμενο σε μια σχέση.
Ιδεατό θα ήταν να μπορούσε ο καθένας μας ν' αυτοπροσδιορίζεται, να μπορεί να βλέπει τον εαυτό του αντικειμενικά. Αυτό όμως δεν είναι εύκολο και συνήθως συμβαίνει σε μεγαλύτερη ηλικία (εάν συμβαίνει), λόγω συσσώρευσης εμπειρίας. Όταν είσαι σε νεαρή ηλικία επηρεάζεσαι πολύ εύκολα από τη γνώμη των άλλων. Το να πιστεύεις εσύ ότι είσαι κάτι, ενώ οι άλλοι επιμένουν ότι δεν είσαι, μπορεί απλά να εκληφθεί ως "ψωνάρα". Ό,τι κι αν πιστεύουμε για τον εαυτό μας, δεν είναι απαραίτητη η γνώμη κάποιων τρίτων για να το επιβεβαιώσει;
Πολύ δύσκολο σημείο αυτό. Από τη μια αν δεν σε επιβεβαιώσει κάποιος δεν μπορείς να πειστείς για τα χαρίσματά σου, από την άλλη αν δεν πιστεύεις στον εαυτό σου κανείς δεν θα πιστέψει σε σένα. Αν βρούμε το σημείο ισορροπίας που υπάρχει σε όλες τις "αμφίδρομες" καταστάσεις, όπως είναι αυτή που συζητάμε, σημείο που κατά τη γνώμη μου ονομάζεται "αυτοσεβασμός", ίσως να λύσουμε αυτό το πρόβλημα.
"Αυτοσεβασμός" σημαίνει να αγαπάς αυτό που είσαι, ασχέτως κριτικής, προσπαθώντας όμως να το βελτιώσεις είτε άμεσα, με διόρθωση ελαττωμάτων σου, είτε έμμεσα, με αντισταθμιστική ανάπτυξη άλλων χαρισμάτων. Η κριτική δεν σε καταρρακώνει, αντίθετα σου δίνει ώθηση για εξέλιξη. Επίσης σημαίνει να επιλέγεις να δώσεις την καρδιά και το κορμί σου μόνο σε όποιον είναι ικανός να εκτιμήσει την όποια αξία τους, σε αυτόν που θα μπορεί να σου δωθεί χωρίς να ζητήσει περαιτέρω ανταλλάγματα. Εδώ δεν χωράνε ανόητα καταναλωτικά πρότυπα. Το κυριότερο κριτήριο επιλογής θα πρέπει να είναι το να κοιτάς κάποιον στα μάτια και να βλέπεις τον εαυτό σου όμορφο, ή έστω ωραίο, όπως το έθεσε η Isi.
Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:γιατί με τόση ευκολία την αρνητική κριτική και με τόση δυσκολία τα κομπλιμέντα?
Στην πραγματικότητα το "είσαι όμορφη απόψε" φαίνεται τόσο έντονα στη ματιά, που δε χρειάζεται να πει ο άλλος λέξη... Αλλά όταν λείψει κι αυτή ακόμη η ματιά?... Χειρότερα, αν αντικατασταθεί με καμία φράση του τύπου: "Πως είσαι έτσι? Σα λατέρνα ντύθηκες!" (Μου έχει συμβεί ακριβώς έτσι).
Και μη βιαστείτε να συμπεράνεται πως μπορεί να ήμουν...Όπως και να ήμουν, υπάρχουν πολλοί τρόποι να περάσεις το ίδιο μήνυμα...
Μου φαίνεται λίγο προσχηματικό αυτό, όχι από εσένα προσωπικά, αλλά ως γενικότητα. Δηλαδή, ναι μεν όλες λένε πως δέχονται την "καλόπιστη" κριτική, όμως εγώ έχω παρατηρήσει, από προσωπικές μου εμπειρίες, αλλά και φίλων, τις περισσότερες να μη δέχονται καμμία κριτική, ακόμη κι αν κάποια ενδυματολογική τους επιλογή είναι προφανώς κακόγουστη ή ατυχής ("Η κακογουστιά είναι αμάρτημα"), όσο κομψά ή τρυφερά κι αν αυτή διατυπωθεί. Επίσης, ακούστηκε παραπάνω ότι δεν είναι ανεκτό ούτε να σου πει κανείς πως πάχυνες. Θα πρέπει λοιπόν ο άλλος να σε αφήσει να γίνεις 500 κιλά μέχρι να το καταλάβεις από μόνος σου; Δεν μιλάω για χαρακτηρισμούς όπως "αρκούδα", "αγελάδα" και άλλα ζωωλογικά, ετέθη όμως ότι όπως και να στο πει ο άλλος, πατάσσεται. Σε τελική ανάλυση δεν έχει ο άλλος δικαίωμα να επιλέξει αν του αρέσεις όπως έχεις γίνει, ενώ αλλιώς σε γνώρισε; Δεν έχεις εσύ υποχρέωση να αξιολογείς τον εαυτό σου και να τον κρατάς στην καλύτερη δυνατή του κατάσταση; Δεν είναι κι αυτό τμήμα του αυτοσεβασμού;
Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:Αντιστρέφω κι εγώ το πρώτο ερώτημα, και ερωτώ:
Έχετε σκεφτεί αν κάποιος άντρας μας έχει κάνει να αισθανόμαστε κομπλεξικά και να φερόμαστε έτσι;
Σωστά το αντιστρέφεις το ερώτημα. Ο έρωτας είναι παιχνίδι που παίζεται με δύο (και πάνω) κι ευτυχώς ή δυστυχώς χρειάζεται την ταυτόχρονη συνεισφορά και των δύο (ή περισσότερων). Εγώ το ανέφερα απλά επειδή η αντρική άποψη δεν είχε μέχρι τώρα ακουστεί, εκτός του Λόρυ, μόνες σας τα λέγατε, μόνες σας τ' ακούγατε. Θα υπενθυμίσω μόνο ότι η γυναίκα είναι το ισχυρό φύλο, συνεπώς έχει περισσότερη ευθύνη, τουλάχιστον να κάνει την αρχή. Μην εξεγείρεστε παρακαλώ. Δεν εννοώ ότι οι άντρες είναι μειωμένου καταλογισμού. Ο καθένας πρέπει ν' αναλάβει τις ευθύνες του. Επειδή όμως η μάνα είναι ο ισχυρός πόλος της οικογένειας, αφού συναισθηματικά έχει τη μεγαλύτερη απήχηση, όσες από εσάς μεγαλώσουν αγόρια ας φροντίσουν να μην παράγουν αυτό που σήμερα κατηγορούν. Δυστυχώς και χωρίς καμμία διάθεση ν' απολογηθώ για το φύλλο μου, οι περισσότεροι λαλάκες άντρες που γνωρίζω έχουν από πίσω τους μια τρομερή ΜΑΜΑ που "ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε". Καταπιεστικές, υπερπροστατευτικές, κυριαρχικές. Έχω ακούσει μανάδες να λένε στα αγόρια τους ότι όλες οι γυναίκες είναι πουπάνες, εκτός από τις ίδιες φυσικά οι οποίες είναι αγίες, να μην τους επιτρέπουν να κάνουν διάφορες δουλειές στο σπίτι γιατί "αυτό δεν είναι για άντρες", να λένε πως οι γυναίκες είναι βρώμικες και πονηρές και πως "θέλουν πάντα γιόκα μου το κακό σου" και πολλά άλλα. Όσες δε είναι παντρεμένες, ας κοιτάξουν την πεθερά τους κι ας αποφύγουν να της μοιάσουν (με φωτεινές πάντα εξαιρέσεις, τις οποίες σας εύχομαι ολόψυχα να βρείτε). Δυστυχώς και οι περισσότερες γυναίκες από τη μαμά τους πάσχουν, συνήθως ο μπαμπάς είναι ο "καλός" στην οικογένεια (με εξαίρεση περιπτώσεις Δουρή, αλκοολικούς κλπ που τις περισσότερες φορές δεν ανήκουν στην "καθωσπρέπει αστική οικογένεια"). Φυσικά δεν είναι απόλυτα αυτά, απλά αποτελούν την πλειοψηφία των περιπτώσεων, τουλάχιστον απ' όσο έχω γνωρίσει, ακούσει και διαβάσει.
Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:από που θα αντλήσεις αυτοπεποίθηση για την εικόνα σου? Από που θα βρεις τη δύναμη να τον πείσεις ότι είσαι θεά ποικιλοτρόπως;
Από το γεγονός πως είσαι θεά από κατασκευής σου. Εάν δεν το ανακαλύψει ο καθένας μέσα του, δεν μπορεί να γίνει θεός κανενός. Ο κάθε άνθρωπος έχει θεϊκές ιδιότητες. Ακριβώς εκεί έρχεται η φιλοσοφία του Θελήματος κατά Κρόουλυ να μας δώσει την απάντηση: "Κάθε άνδρας και κάθε γυναίκα είναι ένα αστέρι". Όποιος ψάξει μέσα του ν' ανακαλύψει το πραγματικό του Θέλημα, το αληθινό του χάρισμα, το λαμπερό του αστέρι, θ' ανυψωθεί και θα βρει την αυτοεκτίμησή του, αλλιώς τίποτε δεν μπορεί να τον εξυψώσει. Οι περισσότεροι όμως φοβούνται να κοιτάξουν μέσα τους βαθιά κι ακόμη κι αν ξέρουν τι λέει το Θέλημά τους, φοβούνται να το ακολουθήσουν. Μετά αρχίζουμε να μεμψιμοιρούμε. Όχι φταίει ο άντρας, όχι φταίει η γυναίκα, όχι η μαμά μας, όχι ο μπαμπάς μας, η γιαγιά μας και η άτιμη κενωνία, όχι με κοίταξε ο άλλος στραβά και καταρρακώθηκα, κλπ.
Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:Το ίδιο νομίζω λες κι εσύ Χαούλη, στην προσωπική σου ιστορία: Επέλεξες να μην αναφερθείς στην εμφάνισή της που υστερούσε, εκείνη όμως επέλεξε να μειώσει τη δική σου εμφάνιση...
Δεν ήταν ούτε η πρώτη, ούτε η μόνη που το έκανε. Την αυτοπεποίθησή μου την απέκτησα από μόνος μου και μετά από πολλές εμπειρίες (όχι απαραίτητα ερωτικές), αφού πρώτα κατάφερα ν' αποκτήσω την αυτοεκτίμησή μου. Καμμία γυναίκα δεν μου την προσέφερε, εκτός μίας ίσως, την οποία πάντα θυμάμαι με αγάπη κι εκτίμηση, αν και ήταν η μόνη που με άφησε...Δεν είπα πως είσαστε άδικες σ' αυτό, θεώρησα απλά την επιμονή σ' αυτό ως επιφανειακή κι ότι το θέμα χρειαζόταν εμβάθυνση.
Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:Καλώς ή κακώς, συμβολικά η ομορφιά ταυτίζεται με την αγνότητα, την καλοσύνη και άλλες αρετές.
Στα παραμύθια οι καλές νεράϊδες είναι όμορφες και οι κακές μάγισσες είναι άσχημες.
Τα ξωτικά είναι όμορφα και τα όρκς κακάσχημα.
Γιατί? Μα επειδή ο εσωτερικός πλούτος αντανακλά στο υλικό κορμί και το ομορφαίνει ή το ασχημαίνει αντίστοιχα......λένε τα παραμύθια...
Δεν το λένε μόνο τα παραμύθια. Το μεγαλύτερο δίδαγμα που πήρα από την προσωπική ιστορία που σας διηγήθηκα, ήταν ακριβώς αυτό: Δεν μπορούσε μια γυναίκα να είναι τόσο άσχημη εάν δεν ήταν και τόσο κακιά. Αν είχε μέσα στην ψυχή της όσα πίστευα εγώ γι' αυτήν, θα φαινόταν σε όλους ομορφότερη. Νόμιζα πως θα την έκανα να δει τον εαυτό της έτσι κι ότι θα τη θεράπευα. Τελικά κινδύνεψα να καταποντιστώ ανεπιστρεπτί.
Τέλος θα ήθελα να πω στον Λόρυ, ότι η ωμή ειλικρίνεια δεν θα πρέπει να εκθειάζεται ως θέσφατο. Όπως όλα σ' αυτόν τον κόσμο, η αλήθεια μπορεί να γίνει γιατρικό, όμως σε λάθος δόση και σε ακατάλληλη στιγμή μπορεί να γίνει δηλητήριο. Ο έρωτας χρειάζεται και μύθο, όχι όμως παραμυθία (= παρηγοριά). Χωρίς τον ανάλογο μύθο, αν κι εσύ ο ίδιος δεν παραμυθιάζεσαι από την κοπέλλα που αγαπάς, είναι κρύο κι άνοστο πράγμα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Πως θα σου φαινόταν απ' την ανάποδη? Δηλαδή, "Για δες...την ενδιαφέρει η πνευματική καλλιέργεια...και παρ' όλο που υστερώ σε αυτήν, διάλεξε εμένα".
Τι θα πει "μου λείπει το τάδε, αλλά διάλεξε εμένα"? Χάρη μου έκανε? Θα πρέπει να του είμαι και υποχρεωμένη δηλαδή? Ή μήπως να σκεφτώ:
"Μα τι καλός μωρέ! Ήθελε κάτι ανώτερο από μένα αλλά ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΚΕ μαζί μου! Αχ, τι γλυκός!"
Μα είμαστε με τα καλά μας??!!!
Τα παίρνετε καλοί μου θηλυκοί άνθρωποι όλα όπως θέλετε. Διαβάζω από την αρχή το θέμα και βλέπω απαντήσεις που μου έχει σηκωθεί... η τρίχα. Ευχαριστώ που μας αποκαλύπτετε τα αδύνατα σημεία σας, να μπορούμε να σας ευνουχίζουμε κι εμείς αν το επιχειρήσετε εσείς.
Γενικά το πρώτο ποστ του Λόρυ (το "φίλε" δεν νομίζω να τον πειράζει από εμένα, άλλωστε τι άλλο μπορούμε να είμαστε; Όσο για την Isi αδελφέ, εγώ δεν έχω πρόβλημα και να σε αποκαλεί "γλυκέ μου" αν γουστάρεις) ήταν σωστό, από κει και πέρα του την πέσατε του ανθρώπου και τον έχετε τρελάνει. Τι να πρωτοαπαντήσει και πόση ψυχραιμία μπορεί να κρατήσει;
Τι θα πει "χάρη μου έκανε;" αγαπητή μου Isi; Δεν μπορείς να το δεις από την άλλη πλευρά και να σκεφτείς "Κάτι παραπάνω θα έχει δει σε μένα για να έρχεται μαζί μου"; Δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο. Σημασία στην επιλογή έχει το κατά πόσο ταιριάζεις με κάποιον και μπορείς να συνυπάρχεις στο ίδιο σπίτι, στην ίδια οικογένεια, στο ίδιο κρεβάτι, στην ίδια παρέα. Ξέρω ότι γενικά η συνταγή μιας επιτυχημένης σχέσης είναι "ο άντρας να κάνει την γυναίκα του να αισθάνεται πολύ γυναίκα και η γυναίκα να κάνει τον άντρα της να αισθάνεται πολύ άντρας". Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να αναλωνόμαστε σε κολακείες ("Δε θέλω εγώ παινέματα, παρηγοριές και ψέματα, να γιατροπορευτώ") και σε χαζομάρες. Το πώς βλέπεις κάποιον και πώς τον κάνεις να αισθάνεται φαίνεται στην πράξη. Τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Και ναι, όπως είπε και κάποια συνομιλήτρια προηγουμένως, αν αρχίσει η γυναίκα να πιστεύει ότι πάει για μις Κόσμος (ή μις Νέος Κόσμος, ή μις Τρίτος Κόσμος) καλά θα κάνει ο άντρας να της ξεφουσκώσει λίγο τα μυαλά.
Για κάτι που είπε η Νεράιδα, αν το κατάλαβα καλά. Κάποιος που προσπαθεί να σε μειώσει λέει, είναι κομπλεξικός κλπ. Κατ' αρχήν σωστό!
Δεν θα το θέσω ως παγκόσμια αλήθεια αυτό που θα πω, όμως έχετε σκεφτεί ποτέ αν εσείς ή κάποια άλλη γυναίκα πριν από εσάς τον έχει κάνει να αισθάνεται κομπλεξικά και να φέρεται έτσι; Μήπως η μαμά του; Θηλυκός άνθρωπος δεν είναι και αυτή; Δεν το λέω για τη φίλη μου τη Νεράιδα (ελπίζω να μην πειραχθείς κι εσύ τώρα για το "φίλη"), όμως έχω δει (κι έχω βιώσει) πολύ άσχημες σκηνές ευνουχισμού (δωρεάν αλλαγή φύλου που λέει κι ο Λόρυ), όπως φάνηκε πρόσφατα και στο θέμα με τους πρώην γκόμενους των φιλενάδων μας κλπ. Γιατί πρέπει να μένουμε πάντα στην εύκολη λύση ότι απλά ο άλλος είναι στραβός και να μη βλέπουμε και τη δική μας πλευρά; Παρακάτω θα δώσω και παράδειγμα, μη βιάζεστε (ο βιασμός διώκεται ποινικώς).
Όταν έχεις χάσει την αυτοεκτίμησή σου ως προς την εμφανισή σου (μετά από μια εγκυμοσύνη π.χ.) και βλέπεις εμφανείς αλλαγές επάνω στο κορμί σου, προς το χειρότερο, που δε σου αρέσουν, έχεις ανάγκη κάποιος να αγαπήσει αυτές ακριβώς τις ατέλειες! Όχι απαραίτητα να σε θεωρεί όμορφη, αλλά να αγαπάει τη στρογγυλή κοιλιά σου επειδή είναι δική σου, ενώ πάνω σε μια άλλη η ίδια κοιλιά μπορεί να του φαινόταν αποκρουστική... Να αγαπάει μια ουλή σου, το κουτσό σου πόδι, το στραβό σου μάτι και αυτό να σε κάνει μοναδική για εκείνον.
Γιατί δεν θα είσαι πια μια οποιαδήποτε αλεπού, αλλά αυτή η μια που εκείνος έχει εξημερώσει...(για όποιον έχει διαβάσει Μικρό Πρίγκιπα, ή συνεχίζει να είναι ο ίδιος ένας μικρός και αθεράπευτος Μικρός Πρίγκιπας...)
Σου έχω πει αγαπητή μου κατ' ιδίαν, ότι το γυναικείο σώμα δεν έχει την αισθητική τελειότητα του αντρικού ακριβώς επειδή είναι προσαρμοσμένο για την εγκυμοσύνη. Οι φυσιολογικές ατέλειες που αποκτά το θηλυκό σώμα μετά την εγκυμοσύνη, σε μεγάλο βαθμό επανορθώνονται από μόνες τους με πολύ λίγη προσπάθεια, ειδικά αν, όπως συνέβη στη δική σου περίπτωση, αυτό γίνει σε πολύ νεαρή ηλικία. Ο άντρας είναι φυσιολογικά προσαρμοσμένος (αυτό σηκώνει συζήτηση και θα επανέλθω) να γουστάρει αυτές τις ατέλειες και να τις βρίσκει ερωτικές.
Πολλοί άντρες με τους οποίους έχω συζητήσει, βρίσκουν για παράδειγμα απίστευτα ερωτικό το γυναικείο σώμα εν εγκυμοσύνη και θέλουν να κάνουν έρωτα με τις γυναίκες τους όσο είναι έγκυες. Αν δεν κάνω λάθος, ο άντρας σου ανήκε σε αυτούς, αφού δεν σε εγκατέλειψε ερωτικά κατά τη διάρκεια της κύησης. Αν λοιπόν η γυναίκα έχει φάει το παραμύθι της Μπάρμπι και των άλλων απάνθρωπων καταναλωτικών προτύπων που έχουν κατασκευαστεί για να τις κάνουν να νιώθουν ανασφάλεια και ν' αγοράζουν προϊόντα ομορφιάς, αν εκείνη νιώθει άσχημα με το σώμα της, τι να περιμένει κανείς απ' τον άντρα, θαύματα; Αν δεν εκτιμάτε καλά μου κορίτσια εσείς τον εαυτό σας, δεν θα σας εκτιμήσει κανείς. Κι αν εσύ καλή μου Isi, αντί να φερθείς ψύχραιμα και να επαναφέρεις το σώμα σου σε καλή κατάσταση, έστω κι αν δεν θα ήταν ποτέ πια το ίδιο ακριβώς, έπεσες σε κρίση έλλειψης αυτοεκτίμησης, μήπως μόνη σου έσκαψες το λάκκο σου;
Το ότι πολλοί άντρες σήμερα δεν ακολουθούν τον κανόνα που προανέφερα είναι γιατί κι αυτοί έχουν πέσει θύματα των ίδιων απάνθρωπων καταναλωτικών προτύπων. Συνήθως όμως κάτι τέτοιοι εκφράζονται σαν τον Δημήτρη το Μάνατζερ (καλή του ώρα, έγινε παράδειγμα προς αποφυγήν) και φαίνονται από χιλιόμετρο. Όποια πάει με τέτοιο άντρα για το αμάξι του ή το κοινωνικό του στάτους, καλή της όρεξη και να μην παραπονιέται μετά...
Εδώ θα αντιστρέψω, όπως συνηθίζω, το θέμα και θα πω: Εγώ θέλω από τη γυναίκα μου να με ΠΕΙΘΕΙ πως είναι θεά και να με κάνει να τη λατρεύω με όλο μου το κορμί, την καρδιά και την ψυχή μου.
Επίσης, θ' αντιστρέψω αυτό που ακούστηκε σε πολλές απαντήσεις γυναικών(ίσως στην πλειοψηφία των απαντήσεων) και θα πω: Σημασία δεν έχει να σας λέει κορίτσια ο άντρας σας ότι είστε όμορφες, αλλά να σας κάνει με τα φιλιά του, με την αγάπη του και με τον τρόπο του Να Γίνεστε πιο όμορφες, να λάμπετε και να κυκλοφορείτε με ψηλά το κεφάλι (που λέει κι ο Νίβο). Θα το ξαναπώ: Τα πολλά λόγια είναι φτώχια στις σχέσεις. Πράξη, Πράξη...
Θα τελειώσω με μια προσωπική μου ιστορία.
Όταν ήμουν 18-21 χρόνων, τα είχα με μια κοπέλλα η οποία αντικειμενικά ήταν πολύ άσχημη!!! Δεν θέλω να την υποτιμήσω ή να την κατηγορήσω, δεν είχε ούτε ένα όμορφο χαρακτηριστικό, στο πρόσωπο ή στο σώμα, για να της κάνει κανείς ένα κομπλιμέντο ρε αδερφέ κι αυτό θα ήθελα να το πάρετε ως δεδομένο.
Τώρα θα μου πείτε, "εσύ τι γύρευες μαζί της, αφού μας λες ότι ήταν τόσο άσχημη ρε φίλε;". Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι μια μέρα κοίταξα μέσα σε ένα αμφιθέατρο γεμάτο κόσμο και μέσα σε τόσες γυναίκες ξεχώρισα με τη μία εκείνη. Είχε καλό χιούμορ, ισχυρή προσωπικότητα, καλές παρέες, ακούγαμε την ίδια μουσική, είχαμε την ίδια πολιτική και κοινωνική τοποθέτηση (πράγμα όχι ασήμαντο όταν ανήκεις σε φρικτές μειοψηφίες) και γενικά περνούσαμε πολύ ωραία μαζί. Ίσως περισσότερο απ' όλα να οφειλόταν στο ότι είδα στο βλέμμα της λατρεία για την πάρτη μου, κάτι που δεν είχα ξαναδεί και δεν μπορούσα ν' αντισταθώ. Επίσης, ο τρόπος που μου δόθηκε ήταν τόσο γλυκός που με κέρδισε. (Βλέπετε, υπάρχουν κι άλλα κριτήρια για έναν άντρα, κριτήρια που συνήθως δεν τα υπολογίζουν οι γυναίκες, απλά κολλάν στην ομορφιά και ομορφιά και πριγκήπισσες και κουραφέξαλα και Μπάρμπι). Έκανα 3 χρόνια δεσμό μαζί της. Πήγα κόντρα με την οικογένειά μου, που όταν την είδαν τους σηκώθηκε όλους μαζί...η τρίχα κάγκελο.
Στα τόσα χρόνια ποτέ δεν της είπα ότι αντικειμενικά ήταν άσχημη, άλλωστε είχε από μόνη της τόσο κόμπλεξ με αυτό, που δεν χρειαζόταν κι εμένα από πάνω. Ακόμη και όταν χωρίσαμε, δεν έβγαλα λέξη υποτιμητική για την εμφανισή της. Αυτή, όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούσε να με πείσει ότι είμαι άσχημος και ότι με διάλεξε γιατί ήμουν καλό παιδί, χαρακτηρισμός που με αδικεί, τόσο για το άσχημος, όσο και για το καλό παιδί. Εν πάση περιπτώση, ακόμη κι αν είμαι άσχημος, αυτή μου το χτύπησε πολλές φορές στα μούτρα. Κι όμως εγώ την αγαπούσα ο ηλίθιος. Όταν χώρισα μαζί της, αφού έπαψα πια να περνάω καλά κι αφού έγιναν άσχημα πράγματα από τη μεριά της, με κυνηγούσε και μου έλεγε πόσο όμορφος ήμουν λέει και πως κανένας άντρας δεν της άρεσε όσο εγώ κλπ... Η ατάκα που έχω ξαναγράψει "Πήγα σε ψυχολόγο και μου είπε πως τόσα χρόνια σε σκότωνα" σε αυτήν ανήκει.
Αφού σας δώσω το λόγο της τιμής μου ότι η ιστορία που σας γράφω είναι πέρα ως πέρα αληθινή, σας καλώ σε περίσκεψη, γιατί πράγματι πολλές ανοησίες γράφηκαν σε αυτό το θέμα (και να με συγχωρείτε για την έκφραση, εννοώ nonsense = χωρίς νόημα).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.