Ο άνθρωπος που έφερε τη χημεία στην Έλλαδα

Ένα πολύ ωραίο άρθρο που δυστυχώς η πολιτική ιστορία της χώρας μας και η κομματική τύφλωση δεν αφήνουν χώρο να μαθαίνουν οι νεότερες γενιές την επιστημονική πρόοδο του τόπου σε άλλες πολύ πιο φτωχές εποχές. Μου κάνει εντύπωση ότι στην σημερινή εποχή με τόση υλική και τεχνολογική άνεση αλλά και τις διακρίσεις που διαφημίζουν ότι έχουν δεν βλέπουμε κάτι αντίστοιχο με τους τόσους Έλληνες που διαπρέπουν στο εξωτερικό. Δεν μαθαίνουμε κάτι αξιόλογο παρά μόνο ότι «διαπρέπουν» διαβάζοντας γενικές και αόριστες συνεντεύξεις.

Η Επιστήμονικη πρόοδος θέλει πολιτικούς ηγέτες όπως ο Disraeli , ο Gladstone, ο Biscmark, ο Καποδίστριας και ο Τρικούπης όχι τις καρικατούρες Starmer και Μητσοτάκη. Συμφωνείς Νίκο; @nPb

Αρχική Δημοσίευση από Hased Babis:

Η Επιστήμονικη πρόοδος θέλει πολιτικούς ηγέτες όπως ο Disraeli , ο Gladstone, ο Biscmark, ο Καποδίστριας και ο Τρικούπης όχι τις καρικατούρες Starmer και Μητσοτάκη. Συμφωνείς Νίκο; @nPb

Click για ανάπτυξη...

Η επιστημονική πρόοδος θέλει ανάλογη κοινωνική και πολιτική ωριμότητα. Η πολιτική ωριμότητα συνδέεται με την κοινωνική ωριμότητα επειδή η κάθε κοινωνία έχει την πολιτική που την διαμορφώνει. Σήμερα σε μια εποχή χυλού και με δεδομένη την επιβίωση (δεν έχουμε την ίδια φτώχεια όπως το 1925) είναι λογικό να μην υπάρχουν ιδανικά, στόχοι και πρόοδος όπως ίσχυε παλαιότερα, όπου ορισμένοι άνθρωποι έθεταν τον εαυτόν τους υψηλά υπέρ της πατρίδας. Σήμερα η έρευνα και γενικά οι σπουδές λειτουργούν με έμφαση το κέρδος, τα έσοδα σε Πανεπιστήμια, κέντρα σπουδών και έρευνας αλλά και ο σκοπός δεν είναι υπερ της ανθρωπότητας! Είναι ο σκοπός του επιβλέποντος καθηγητή ή της ομάδας καθηγητών που διαχειρίζονται ένα κονδύλι εκατομμυρίων ευρώ μαζί με τα bonus από εταιρίες (αν υπάρχει συνεργασία σε θέματα νέων τεχνολογιών και ρομποτικής). Χιλιάδες δημοσιεύσεις κάθε χρόνο στις θετικές επιστήμες μόνο και μόνο να συντηρείται το «lobby» της κάθε ομάδας ερευνητών και εταιρικών στελεχών που συμμετέχουν στην έρευνα ... για το «καλό» του ανθρώπου και της κοινωνικής προόδου.

Ο Gauß με ελάχιστες πρωτοποριακές δημοσιεύσεις σε όλη τη ζωή του, έδωσε στην ανθρωπότητα τόσο υλικό που θα μπορούν οι ερευνητές να εργάζονται για ... χιλιάδες χρόνια έρευνα. Ο Gauß είχε χρόνο (ο χρυσός για να πετύχει μια πρωτότυπη ιδέα) και όχι κλίκες. Αν ζούσε ο Gauß σήμερα εννοείται ότι δεν μπορούσε να γινόταν εύκολα ακαδημαϊκός! Η ιστορία αναφέρει ότι ήταν ιδιαίτερος άνθρωπος και δεν συμπαθούσε εύκολα το ακαδημαϊκό κατεστημένο. Ήταν άνθρωπος-φιλόσοφος. Μοναδικό καλούπι. Ενδεχόμενα σήμερα να χανόταν στο πλήθος των τόσων «πετυχημένων» ερευνητών του εξωτερικού. Αυτών με το υπέροχο πολυσέλιδο βιογραφικό και τις φωτογραφίες στο Linkedin.

Σήμερα όταν λέμε για ακαδημαϊκή έρευνα εννοούμε την μεθοδική έρευνα με στόχο μια πρόταση που ειπώθηκε σε ένα συνέδριο και δεν δόθηκε απάντηση. Αυτή η πρόταση δημιουργεί μια θέση επ' αμοιβή με επόπτες, οφέλη για το Πανεπιστήμιο και μια σειρά άλλων φορέων που κερδίζουν (εκδοτικοί οίκοι, ξενοδοχεία, αεροπορικές εταιρίες, real estates σε φοιτητικές εστίες). Στην εποχή του Χρηστομάνου και του Gauß η έρευνα ήταν πιο αθώα: ήταν μια σκέψη, ένα πείραμα. Δεν υπήρχε επιχειρησιακό κίνητρο και η σαπίλα των υποψήφιων διδακτόρων. Ο ερευνητής ασχολούνταν με κάτι και εύκολα μπορούσε να πάει σε ένα άλλο αντικείμενο. Για παράδειγμα, ερευνητές σαν τον Xρηστομάνο είχαν επάρκεια σε Μαθηματικά, Χημεία και Φυσική ενώ μπορούσε να αξιοποιήσει τις ποιοτικές διαπροσωπικές ερευνητικές σχέσεις με τον ίδιο τον Gustav Kirchhoff για το καλό της έρευνας του που ήταν να βελτιώσει την ανθρώπινη κοινωνία με μια εφεύρεση. Εξίσου άριστος φυσικομαθηματικός ερευνητής ήταν και ο Μυκονιάτης Αναστάσιος Δαμβέργης με σπουδές στη Χαϊδελβέρδη που ήταν συνεργάτης του Χρηστομάνη. Σήμερα λείπουν οι μοναδικές εφευρέσεις ενώ αντιθέτως έχουμε πολλές δημοσιεύσεις για διδακτορικά και μεταπτυχιακά προγράμματα.