Καταρχάς θα συμφωνήσω με όσους υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να χρεώνουμε συγκεκριμένες ταμπέλες στα δύο φύλλα.
Τι θα πει "όσο πιο δύσκολη και αδιάφορη είμαι, τόσο περισσότερο κολλάει"; Εγώ ξέρω ότι αδιάφορος δείχνει κάποιος, που είναι όντως αδιάφορος, ανοιχτός δείχνει κάποιος, που είναι όντως ανοιχτός, πληγωμένος κάποιος, που είναι όντως πληγωμένος, κλπ. Γιατί πρέπει να δείχνει κανείς κάτι άλλο από αυτό που νοιώθει;
Οι άντρες δηλαδή δεν πληγώνονται, δεν πονάνε; Έχεις δει ποτέ πληγωμένο άντρα;
Και τέλος πάντων το ζητούμενο ποιο είναι; Να δείχνουμε αλώβητες πάντα; Ε, όχι δεν γίνεται ... μέσα στο πρόγραμμα είναι και να ανοιχτούμε, και να πληγωθούμε και να πληγώσουμε και να αγαπήσουμε και ν' αγαπηθούμε και όλα. Και στο τέλος τέλος να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας!
Τώρα όσον αφορά τον εγωϊσμό, κι αυτός μέσα στο παιχνίδι είναι, αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο. Υπάρχουν φορές που ο εγωϊσμός μας κρατάει από τον εξευτελισμό! Επίσης υπάρχουν και φορές που θέλουμε να ικανοποιήσουμε τον εγωϊσμό μας, μόνο και μόνο για να βιώσουμε αυτό καθαυτό το συναίσθημα της ικανοποίησής του. Έτσι απλά για να αισθανθούμε καλά.Κι αυτό ανθρώπινο είναι. Υπάρχουν και φορές που βάζουμε το δικό μας εγωϊσμό στην άκρη και υποχωρούμε ώστε να ικανοποιήσουμε τον εγωϊσμό ενός προσώπου που αγαπάμε πολύ, μόνο και μόνο για να αισθανθεί αυτό καλά.
Το θέμα λοιπόν είναι να ξέρουμε να διαχειριζόμαστε τον εγωϊσμό μας, έτσι ώστε να μη μας βλάπτει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.