Απομακρύνομαι απ' την κολλητή μου

[Volkswagen Fan]

Εμμ... Δε γίνεται να ήμουν καβατζα . Νταξει έχουμε ζήσει ορισμένα πράγματα μαζί τα οποία μας έχουν δέσει . Δεν την έχω για τέτοιο άτομο αλήθεια , απλά ο συγκεκριμένος την αλλαζει δε ξέρω πως και γιατί αλλά όταν είναι μαζί του αλλάζει τελείως. Ισως γιατί το βλεπει σοβαρά .

Στην αρχή νομίζουμε ότι ο άλλος που είναι δίπλα μας θεωρεί ότι είμαστε πολύ σημαντικοί αυτοί για αυτόν. Όταν όμως έρχονται τα δύσκολα και απομακρύνεται τότε βλέπουμε ότι δεν είμασταν κάτι σοβαρό για εκείνον και απλά είχε κάποιο όφελος και καθόταν δίπλα μας τόσα χρόνια.

Μπορεί να σε στεναχωρώ με αυτά που λέω όμως αυτή είναι η πικρή αλήθεια.

 

[Valder]

Όταν λες ανασφάλεια μπορεί να φταίω σε κάτι εγώ και να της έχει δημιουργηθεί ;

Έχεις τάση να αυτομαστιγώνεσαι και να βάζεις τον εαυτό σου σε διαρκείς σκέψεις;

Πριν λίγες ώρες δεν σου είπα να μην αγχώνεσαι και οτι δεν φταίς σε κάτι;

Όταν λέω ανασφάλεια ρε παιδί μου εννοώ ότι αυτή μπορεί να αισθάνεται λίγη μέσα της, να θέλει την επιβεβαίωση από τον πρώην της ή μπορεί να αντιδρά θετικά σε συγκεκριμένες συμπεριφορές που έχει ο συγκεκριμένος παλικαράς. Και πάνω στον πόθο της να του φανεί αρεστή, σε αυτόν ή σε οποιονδήποτε άλλο άντρα της γυαλίσει, ε εκεί θα σε γράψει, θα σε κάνει στην άκρη. Για να καλύψει αυτή τη γκομενική της ανασφάλεια, θα κάψει κάθε φιλία, θα πλακωθεί με φίλους, γονείς κλπ.

Δεν ξερω αν με κατάλαβες τώρα.

 

[Lia 2006]

Δεν ξερω αν με κατάλαβες τώρα.

κατάλαβα...

 

[Grand Duchess]

Καταρχάς βρωμάει damaged goods από το γεγονός ότι τόσα παλικάρια σοβαρά εκεί έξω κι αυτή κολλημένη με τον chad πρώην πήγε και ξαναζέστανε ληγμένο φαγητό.

Την είχε για υποστηρικτική πατερίτσα τη Λια μάλλον να της λέει τα σώψυχά της να χει κάπου να ξεφορτώνει καημό και τώρα που γραπώθηκε από το μην πω τι του πρώην της, την έγραψε στο πράμα της τη φίλη μας.

Και προφανώς ως πιο ευαίσθητη η μικρή, είχε επενδύσει περισσότερο στη φιλία απ ότι η άλλη.

Καβάτζα ήσουνα γλυκιά μου, αυτά θα κάνει πάντα, πατερίτσες στους ανθρώπους θα ψάχνει.

View attachment 114792

Μεγάλη κουβέντα ανοίγεις εδώ φίλε μου valder.
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσες γυναίκες κάνουν "παρεες" μόνο και μόνο για να τις έχουν για να ξεσκανε πάνω τους, να κοπανανε όλα τα γκομενικα και ο,τι ψυχολογικό έχουν, και όταν κάποιο από αυτά ξαφνικά τους πάει καλά, σε κάνουν πέρα λες και δεν υπάρχεις.

Μακριά από τέτοιες γυναίκες.
Στους άντρες δεν μπορώ να εκφέρω άποψη γιατί δεν είμαι άντρας αλλά έχω ακούσει ότι και εκεί παίζει πολύ το started pack του "βρίσκω γκόμενα και παρατάω όλη την παρέα μέχρι που να χωρίσω και να πάω να κλαίγομαι σε αυτούς γιατί θέλω να έχω κάποιους να βγω για καφέ"

ΜΑΚΡΥΑ

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 22 Απριλίου 2023

Μ

Εμμ... Δε γίνεται να ήμουν καβατζα . Νταξει έχουμε ζήσει ορισμένα πράγματα μαζί τα οποία μας έχουν δέσει . Δεν την έχω για τέτοιο άτομο αλήθεια , απλά ο συγκεκριμένος την αλλαζει δε ξέρω πως και γιατί αλλά όταν είναι μαζί του αλλάζει τελείως. Ισως γιατί το βλεπει σοβαρά

Καλό μου κορίτσι.
Και εγώ έτσι ακριβώς σκεφτόμουν σε αντίστοιχη εμπειρία που είχα στην ηλικία σου.
Εσύ μπορεί να μην "την έχεις για τέτοιο άτομο" αλλά δυστυχώς αυτή είναι.
Τι βλέπει σοβαρά καλε; 16 χρόνων είστε

Να ξέρεις η μεγαλύτερη δοκιμασία στο ποσό δυνατή είναι σχέση ενός ατόμου είναι μια:
Πως γίνεται εκείνος/η στα δύσκολα.

Δύσκολα μπορούν να είναι πολλά. Ένα θέμα υγείας, μια οικονομική βουτιά, επαγγελματικες δύσκολιες, ερωτικές απογοητεύσεις, αλλαγές στην ζωή.

3,5/4 των ανθρώπων που θα γνωρίσεις στην ζωή σου, θα ανήκει στην κατηγορία που θα δείξουν τον πραγματικό τους εαυτό ακόμη στις παραπάνω συνθήκες (ακόμη και άτομα που δεν θα το περίμενεις ποτέ πχ γονείς αδέρφια κτλ).
Το 0,5/4 που εύχομαι όλοι οι άνθρωποι να το έχουν είναι αυτοί οι άνθρωποι που στα δύσκολα μένουν άθικτοι και διατηρούν τις σχέσεις.

 

[Valder]

Μεγάλη κουβέντα ανοίγεις εδώ φίλε μου valder.
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσες γυναίκες κάνουν "παρεες" μόνο και μόνο για να τις έχουν για να ξεσκανε πάνω τους, να κοπανανε όλα τα γκομενικα και ο,τι ψυχολογικό έχουν, και όταν κάποιο από αυτά ξαφνικά τους πάει καλά, σε κάνουν πέρα λες και δεν υπάρχεις.

Μακριά από τέτοιες γυναίκες.
Στους άντρες δεν μπορώ να εκφέρω άποψη γιατί δεν είμαι άντρας αλλά έχω ακούσει ότι και εκεί παίζει πολύ το started pack του "βρίσκω γκόμενα και παρατάω όλη την παρέα μέχρι που να χωρίσω και να πάω να κλαίγομαι σε αυτούς γιατί θέλω να έχω κάποιους να βγω για καφέ"

ΜΑΚΡΥΑ

Εμένα μου λες; Κι εγω είχα φίλες που το έκαναν κατα κόρον αυτό, και λέω φίλες γιατί με τους άντρες φίλους μου ποτέ δεν είχα τέτοιο θέμα, οι άντρες ήταν "Έφαγα, ρεύτηκα, χώνεψα, με πήρε ο ύπνος, das Ende!"

Οι γυναίκες ξεκινάγανε το κασετόφωνο και δεν τους έπαιρνες κουβέντα και με το που ψέλλιζες "Εγω σήμερα έκανα εκείνο..." συνέχιζαν τα "και πόσο μόνη νιώθω και γιατί δεν με θέλει"

Εντωμεταξύ δεν βγάζεις λογική γιατί ως άντρας άμα κάνεις το λάθος και τα βάλεις κάτω λογικά και πεις "δεν σε θέλει γιατί Χ Υ Ζ και αποδεικνύεται από το 1. 2. 3 πράγμα", την έκατσες τη βάρκα. Έχει πέσει mute του κουφού. "Ναι καλά τα λες αλλά..."

Και την επόμενη μέρα τα ίδια.

Και στο τέλος κουράζεσαι, σε παίρνει κι εσένα από κάτω, καταλαβαίνεις ότι ο ρόλος σου είναι "δε θέλω να με βοηθήσεις απλά να με ακούς να ventάρω", στοιχείο καθαρά μη ισότιμης φιλίας και έτσι κατέληξα να κόψω λάσπη.

 

[Lia 2006]

Μεγάλη κουβέντα ανοίγεις εδώ φίλε μου valder.
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσες γυναίκες κάνουν "παρεες" μόνο και μόνο για να τις έχουν για να ξεσκανε πάνω τους, να κοπανανε όλα τα γκομενικα και ο,τι ψυχολογικό έχουν, και όταν κάποιο από αυτά ξαφνικά τους πάει καλά, σε κάνουν πέρα λες και δεν υπάρχεις.

Μακριά από τέτοιες γυναίκες.
Στους άντρες δεν μπορώ να εκφέρω άποψη γιατί δεν είμαι άντρας αλλά έχω ακούσει ότι και εκεί παίζει πολύ το started pack του "βρίσκω γκόμενα και παρατάω όλη την παρέα μέχρι που να χωρίσω και να πάω να κλαίγομαι σε αυτούς γιατί θέλω να έχω κάποιους να βγω για καφέ"

ΜΑΚΡΥΑ

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 22 Απριλίου 2023

Μ

Καλό μου κορίτσι.
Και εγώ έτσι ακριβώς σκεφτόμουν σε αντίστοιχη εμπειρία που είχα στην ηλικία σου.
Εσύ μπορεί να μην "την έχεις για τέτοιο άτομο" αλλά δυστυχώς αυτή είναι.
Τι βλέπει σοβαρά καλε; 16 χρόνων είστε

Να ξέρεις η μεγαλύτερη δοκιμασία στο ποσό δυνατή είναι σχέση ενός ατόμου είναι μια:
Πως γίνεται εκείνος/η στα δύσκολα.

Δύσκολα μπορούν να είναι πολλά. Ένα θέμα υγείας, μια οικονομική βουτιά, επαγγελματικες δύσκολιες, ερωτικές απογοητεύσεις, αλλαγές στην ζωή.

3,5/4 των ανθρώπων που θα γνωρίσεις στην ζωή σου, θα ανήκει στην κατηγορία που θα δείξουν τον πραγματικό τους εαυτό ακόμη στις παραπάνω συνθήκες (ακόμη και άτομα που δεν θα το περίμενεις ποτέ πχ γονείς αδέρφια κτλ).
Το 0,5/4 που εύχομαι όλοι οι άνθρωποι να το έχουν είναι αυτοί οι άνθρωποι που στα δύσκολα μένουν άθικτοι και διατηρούν τις σχέσεις.

Άρα δεν το βλέπει τόσο σοβαρά όσο πίστευα μαλλον. Στα δύσκολα δε ξέρω αν θα είναι όντως εκεί (εδώ δεν είναι στα εύκολα τώρα τελευταία ) .Το θέμα είναι ότι δεν βγαίνω καλύτερη από αυτή την φιλια και νομίζω με έχετε βοηθήσει όλοι να δω αρκετά πράγματα που δε τα έβλεπα πριν.

 

[Guest 302501]

Άρα δεν το βλέπει τόσο σοβαρά όσο πίστευα μαλλον.

Κατά πάσα πιθανότητα αυτό ακριβώς. Παίζει κιόλας να μην θεωρεί καν ότι κάνει κάτι λάθος. Μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο να αναγνωρίσουμε τις δικές μας συμπεριφορές ως λανθασμένες.

 

[Grand Duchess]

Εμένα μου λες; Κι εγω είχα φίλες που το έκαναν κατα κόρον αυτό, και λέω φίλες γιατί με τους άντρες φίλους μου ποτέ δεν είχα τέτοιο θέμα, οι άντρες ήταν "Έφαγα, ρεύτηκα, χώνεψα, με πήρε ο ύπνος, das Ende!"

Οι γυναίκες ξεκινάγανε το κασετόφωνο και δεν τους έπαιρνες κουβέντα και με το που ψέλλιζες "Εγω σήμερα έκανα εκείνο..." συνέχιζαν τα "και πόσο μόνη νιώθω και γιατί δεν με θέλει"

Εντωμεταξύ δεν βγάζεις λογική γιατί ως άντρας άμα κάνεις το λάθος και τα βάλεις κάτω λογικά και πεις "δεν σε θέλει γιατί Χ Υ Ζ και αποδεικνύεται από το 1. 2. 3 πράγμα", την έκατσες τη βάρκα. Έχει πέσει mute του κουφού. "Ναι καλά τα λες αλλά..."

Και την επόμενη μέρα τα ίδια.

Και στο τέλος κουράζεσαι, σε παίρνει κι εσένα από κάτω, καταλαβαίνεις ότι ο ρόλος σου είναι "δε θέλω να με βοηθήσεις απλά να με ακούς να ventάρω", στοιχείο καθαρά μη ισότιμης φιλίας και έτσι κατέληξα να κόψω λάσπη.

Εν τω μεταξύ αν στην Ελλάδα η ψυχοθεραπεία ήταν λιγότερο παρεξηγημένη, αυτοι οι άνθρωποι θα είχαν βοηθηθεί αρκετά και δεν θα προσπαθούσαν να κάνουν τους φίλους τους ψυχολόγους.
Και αυτοί οι άνθρωποι μετά γίνονται γονείς και κάνουν τα παιδιά τους το προσωπικό "venting dump" (ειδικά αν κάνουν κόρη) και μετά ο κύκλος συνεχίζεται.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 23 Απριλίου 2023

Κατά πάσα πιθανότητα αυτό ακριβώς. Παίζει κιόλας να μην θεωρεί καν ότι κάνει κάτι λάθος. Μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο να αναγνωρίσουμε τις δικές μας συμπεριφορές ως λανθασμένες.

Αυτό ακριβώς.
Και με την δική μου τότε κολλητή στο σχολείο, αυτό διαπίστωσα. Ότι το θεωρούσε οκ και ότι δεν είναι λάθος (να με γράφει όταν δεν με χρειάζεται). Οπότε και εγώ μετά το σχολείο απομακρυνθηκα.
Ελπίζω να βρεις μια καλύτερη φιλιά στο μέλλον

 

[rafaela11]

παιδιά θα ήθελα τη γνώμη σας πάνω στη δικη μου εμπειρία, μιας και έχει ανοίξει ένα τέτοιο θέμα περί φιλίας, συγγνώμη αν αλλάζω το θέμα.
Αρχικά συμφωνω με αυτα που λετε στην κοπέλα και ναι δεν έχει την ευθύνη κάπου από την στιγμή που έκανε την προσπάθεια της.
προσωπικά είμαι 22, η παρέα μου αποτελείται μαζι με εμενα απο 5 ατομα. Η μια περναει κοινωνικό άγχος ( απο ψυχολόγο διαγνωσμενο) , η άλλη είναι introvert και θέλει τον χρόνο της και οι άλλες δύο όπως και εγώ δουλεύουν, έχουν τις σχέσεις τους κτλ. Θεωρω πως είναι λογικό και αυτονόητο να μην έχουμε τον ίδιο ελεύθερο χρόνο και την ίδια επαφή όπως είχαμε στο σχολείο. Θα συμφωνήσω ότι όσο μεγαλώνεις η καθημερινότητα αλλάζει και δεν είναι το ίδιο που αναφέρθηκε πριν, και οτι το ποσο θελει να αφιερωσει καποιος τον χρονο του σε εξοδους ειναι προσωπικό θεμα, αλλά ρε παιδιά, στα 22 τώρα είναι λογικό να πνίγεσαι τόσο πολύ στις υποχρεώσεις σου που με το ζόρι κάνεις προσπάθεια να κανονισεις; Αυτό είναι το δικό μου πρόβλημα με τη δική μου παρεα. Νιώθω ότι καταβάλλεται προσπάθεια κυρίως από εμένα για να έχουμε μια νορμάλ επαφή (βγαινουμε για καφε 2-3 φορες τον μηνα). Εχω μιλήσει σε όλες, έχω προτείνει πολλές ιδέες για να ανανεωθεί κάπως η κατάσταση και παρόλα αυτά δεν αλλάζει κάτι. Θέλουν να βρισκόμαστε αλλά παράλληλα δεν προσπαθούν ιδιαίτερα... και γενικά το βλέπω σαν ένα συχνό πρόβλημα της γενιάς μου αυτό. Καπως το πήραμε πολύ σοβαρά το πράγμα και μας έχει φάει η καθημερινότητα. Δεν είναι πολύ κρίμα όμως σε αυτή τη δεκαετία να πάει έτσι;

 

[Guest 302501]

παιδιά θα ήθελα τη γνώμη σας πάνω στη δικη μου εμπειρία, μιας και έχει ανοίξει ένα τέτοιο θέμα περί φιλίας, συγγνώμη αν αλλάζω το θέμα.
Αρχικά συμφωνω με αυτα που λετε στην κοπέλα και ναι δεν έχει την ευθύνη κάπου από την στιγμή που έκανε την προσπάθεια της.
προσωπικά είμαι 22, η παρέα μου αποτελείται μαζι με εμενα απο 5 ατομα. Η μια περναει κοινωνικό άγχος ( απο ψυχολόγο διαγνωσμενο) , η άλλη είναι introvert και θέλει τον χρόνο της και οι άλλες δύο όπως και εγώ δουλεύουν, έχουν τις σχέσεις τους κτλ. Θεωρω πως είναι λογικό και αυτονόητο να μην έχουμε τον ίδιο ελεύθερο χρόνο και την ίδια επαφή όπως είχαμε στο σχολείο. Θα συμφωνήσω ότι όσο μεγαλώνεις η καθημερινότητα αλλάζει και δεν είναι το ίδιο που αναφέρθηκε πριν, και οτι το ποσο θελει να αφιερωσει καποιος τον χρονο του σε εξοδους ειναι προσωπικό θεμα, αλλά ρε παιδιά, στα 22 τώρα είναι λογικό να πνίγεσαι τόσο πολύ στις υποχρεώσεις σου που με το ζόρι κάνεις προσπάθεια να κανονισεις; Αυτό είναι το δικό μου πρόβλημα με τη δική μου παρεα. Νιώθω ότι καταβάλλεται προσπάθεια κυρίως από εμένα για να έχουμε μια νορμάλ επαφή (βγαινουμε για καφε 2-3 φορες τον μηνα). Εχω μιλήσει σε όλες, έχω προτείνει πολλές ιδέες για να ανανεωθεί κάπως η κατάσταση και παρόλα αυτά δεν αλλάζει κάτι. Θέλουν να βρισκόμαστε αλλά παράλληλα δεν προσπαθούν ιδιαίτερα... και γενικά το βλέπω σαν ένα συχνό πρόβλημα της γενιάς μου αυτό. Καπως το πήραμε πολύ σοβαρά το πράγμα και μας έχει φάει η καθημερινότητα. Δεν είναι πολύ κρίμα όμως σε αυτή τη δεκαετία να πάει έτσι;

Είναι όντως κρίμα. Δυστυχώς οι άνθρωποι όσο περνάνε τα χρόνια απομακρύνονται και καταλήγουν να έχουν ως παρέα μόνο τον/την σύντροφό τους. Είστε πολύ νέοι όμως ακόμα και δε νομίζω πως δικαιολογείται τέτοια συμπεριφορά.

Δοκίμασε να μην προσπαθείς εσύ να συναντηθείτε και έτσι θα βεβαιωθείς για το αν πραγματικά θέλουν να βρίσκεστε.

 

[rafaela11]

Είναι όντως κρίμα. Δυστυχώς οι άνθρωποι όσο περνάνε τα χρόνια απομακρύνονται και καταλήγουν να έχουν ως παρέα μόνο τον/την σύντροφό τους. Είστε πολύ νέοι όμως ακόμα και δε νομίζω πως δικαιολογείται τέτοια συμπεριφορά.

Δοκίμασε να μην προσπαθείς εσύ να συναντηθείτε και έτσι θα βεβαιωθείς για το αν πραγματικά θέλουν να βρίσκεστε.

Το σκέφτηκα αλλά νομίζω φοβάμαι το αποτέλεσμα για αυτό δεν το έχω κάνει ακόμα. Εχεις δίκιο όμως

 

[Grand Duchess]

παιδιά θα ήθελα τη γνώμη σας πάνω στη δικη μου εμπειρία, μιας και έχει ανοίξει ένα τέτοιο θέμα περί φιλίας, συγγνώμη αν αλλάζω το θέμα.
Αρχικά συμφωνω με αυτα που λετε στην κοπέλα και ναι δεν έχει την ευθύνη κάπου από την στιγμή που έκανε την προσπάθεια της.
προσωπικά είμαι 22, η παρέα μου αποτελείται μαζι με εμενα απο 5 ατομα. Η μια περναει κοινωνικό άγχος ( απο ψυχολόγο διαγνωσμενο) , η άλλη είναι introvert και θέλει τον χρόνο της και οι άλλες δύο όπως και εγώ δουλεύουν, έχουν τις σχέσεις τους κτλ. Θεωρω πως είναι λογικό και αυτονόητο να μην έχουμε τον ίδιο ελεύθερο χρόνο και την ίδια επαφή όπως είχαμε στο σχολείο. Θα συμφωνήσω ότι όσο μεγαλώνεις η καθημερινότητα αλλάζει και δεν είναι το ίδιο που αναφέρθηκε πριν, και οτι το ποσο θελει να αφιερωσει καποιος τον χρονο του σε εξοδους ειναι προσωπικό θεμα, αλλά ρε παιδιά, στα 22 τώρα είναι λογικό να πνίγεσαι τόσο πολύ στις υποχρεώσεις σου που με το ζόρι κάνεις προσπάθεια να κανονισεις; Αυτό είναι το δικό μου πρόβλημα με τη δική μου παρεα. Νιώθω ότι καταβάλλεται προσπάθεια κυρίως από εμένα για να έχουμε μια νορμάλ επαφή (βγαινουμε για καφε 2-3 φορες τον μηνα). Εχω μιλήσει σε όλες, έχω προτείνει πολλές ιδέες για να ανανεωθεί κάπως η κατάσταση και παρόλα αυτά δεν αλλάζει κάτι. Θέλουν να βρισκόμαστε αλλά παράλληλα δεν προσπαθούν ιδιαίτερα... και γενικά το βλέπω σαν ένα συχνό πρόβλημα της γενιάς μου αυτό. Καπως το πήραμε πολύ σοβαρά το πράγμα και μας έχει φάει η καθημερινότητα. Δεν είναι πολύ κρίμα όμως σε αυτή τη δεκαετία να πάει έτσι;

Δυστυχώς έτσι θα πάει
Αυτό που παρατηρώ όντας σχεδόν συνομήλικη σου, είναι ότι άλλοι θα είναι λίγο πιο γρήγοροι στην ζωή, άλλοι πιο αργοί.
Τι εννοώ:
1) Η πρώτη φίλη σου, θα βαδίσει πιο αργά στην ζωή της λόγω της ψυχολογικής ασθένειας που έχει. Αυτή τώρα παλεύει με άλλα πράγματα, τα οποία οι μη πάσχοντες δεν μπορούν να καταλάβουν. Για εμάς μια βόλτα στο σουπερμάρκετ είναι κάτι απλό, για εκείνη μπορεί να είναι δράμα. Της εύχομαι τα καλύτερα και καλή ανάρρωση.

2) Η introvert κοπέλα, θα έχει θέματα που δεν ξέρετε λόγω του χαρακτήρα της. Και μιας και της αρέσουν οι πιο "κλειστές" έξοδοι, γιατί δεν προτείνεται να δείτε μια ταινία στο σπίτι μιας από εσάς; Σίγουρα θα νιώσει πιο άνετα.
Ως fellow introvert μπορώ να πω ότι πρέπει να μάθετε λίγο τι της αρέσει, χόμπυ κτλ και να δείτε μήπως μπορείτε να συνδυάσετε τα ενδιαφέροντα (όμως πάντα να είναι στα όρια της, δλδ όχι η κοπέλα να σιχαίνεται το clubbing και εσείς να την τραβατε μέχρι τις 5 το πρωί, εκεί θα το σιχαθεί ακόμη περισσότερο). Ή εκεί που θα βλέπατε την ταινία σε σπίτι, να πάτε όλες μαζί σινεμά.
Γενικά οι introverts έχουν μέρη πολλά που θέλουν να πάνε, περισσότερο ήσυχα όμως!
Επενδύστε σε έναν διάλογο για να μάθετε τα γούστα της.

3) Εσεις οι 3 που δουλεύετε καταλαβαίνεις ο ελεύθερος χρόνος γίνεται πιο ελάχιστος. Ειδικά αν έχετε και υποχρεώσεις. Είστε στην φάση που γίνεστε πλήρως ενήλικες. Και για τους εργαζόμενους ενήλικες, καφές 3 φορές τον μήνα με όλη την παρέα μια χαρά είναι.

Μήπως βλέπεις τις άλλες παρέες γύρω σου και ζηλεύεις γιατί δεν μπορείς και εσύ να βγαίνεις πχ πολύ συχνά με την δική σου; Γιατί σε αυτή την ηλικία είναι φυσιολογικά αυτά αλλά ξεχνάμε να σκεφτούμε πως είναι η ζωή του καθενός από αυτές τις παρέες, αν κάποιος δουλεύει, αν κάποιος φροντίζει τους γονείς του μετά την σχολή, αν κάποιος έχει θέματα υγείας, ή αν ζουν χαλαρά με την βοήθεια γονέων και δεν έχουν καμία υποχρέωση.

Αυτά.

 

[nPb]

Noμίζω ότι είναι ένα θέμα που απασχολεί όλους τους εφήβους του κόσμου πλέον, κυρίως των ανεπτυγμένων χωρών και θα εξηγήσω αμέσως την αιτία. Τέτοια φαινόμενα συνήθως εμφανίζονται σε χώρες όπου οι άνθρωποι έχουν μεταφέρει το κοινωνικό πρόβλημα επιβίωσης, όπως για παράδειγμα στην αδυναμία αγοράς νέου μοντέλου smartphone ενώ το μεσηριανό γεύμα είναι δεδομένο (αντίθετα από αυτό που λένε οι οικονομολόγοι ότι there is no free lunch ). Όταν γενιές χτίζουν την κοινωνικοποίησή τους μέσα σε μια ψεύτικη εικόνα είναι λογικό να μην θεωρούνται αυτές οι σχέσεις σοβαρές και απλά να είναι σχέσεις ικανοποίησης μιας προσωρινής ανάγκης. Σήμερα κολλητή είναι η Σοφία, αύριο κολλητή είναι η Μαρία που προσπαθεί να ξεπεράσει τη χυλόπιτα του Χρήστου, και χρησιμοποιεί αυτό ως άλλοθι για μια φιλία.

Αντιθέτως σε χώρες που οι λαοί έχουν φτώχεια, δηλαδή, μπορεί να μένουν σε παράγκα, φαβέλα, να μην έχουν ψυγείο, τόσο απλά και ωραία, εκεί όντως αναπτύσσονται αληθινές σχέσεις ζωής γιατί οι άνθρωποι ζουν τη ζωή από την ίδια οπτική, δεν υπάρχει η καταναλωτική ηλιθιότητα των δυτικών κοινωνιών όπου κάνει τους εφήβους να νιώθουν πλήξη επειδή έτσι. Όταν ο άλλος μαθαίνει να πλήττει επειδή έτσι του είπε ο κάθε τράπερ και νομίζει ότι αν φορέσει 5 αλυσίδες, χτυπήσει ένα τατουάζ μια ιαπωνέζικη βρισιά θα είναι το χειρότερο απόβρασμα του Μπρόνξ από τα λίντλ για να ξενερώσει την κολλητή φίλη της φίλης της συμμαθήτριάς του, είναι λογικό ο καθένας μετά να ψάχνει γιατί δεν μπορεί να στεριώσει μια φυσιολογική κοινωνική σχέση φιλίας. Όλα σχετίζονται με το πως ξεκινάνε, πάνω σε ποια αξία χτίζεται μια φιλία και φυσικά, πριν κατηγορήσουμε έναν άλλο, ας σκεφτούμε εμείς τι δεν κάνουμε σωστά. Δεν είναι η φιλία και το κολλητιλίκι, μια συνθήκη ότι υποχρεωτικά, επειδή πάμε σχολείο, ή στο συγκεκριμένο σχολείο θα πρέπει να ταιριάζουμε με το υπάρχον περιβάλλον συμμαθητών ή ότι επειδή έτσι ρε μπρο, θα πρέπει οι άλλοι να μας τρώνε στη μάπα.

 

[rafaela11]

Δυστυχώς έτσι θα πάει
Αυτό που παρατηρώ όντας σχεδόν συνομήλικη σου, είναι ότι άλλοι θα είναι λίγο πιο γρήγοροι στην ζωή, άλλοι πιο αργοί.
Τι εννοώ:
1) Η πρώτη φίλη σου, θα βαδίσει πιο αργά στην ζωή της λόγω της ψυχολογικής ασθένειας που έχει. Αυτή τώρα παλεύει με άλλα πράγματα, τα οποία οι μη πάσχοντες δεν μπορούν να καταλάβουν. Για εμάς μια βόλτα στο σουπερμάρκετ είναι κάτι απλό, για εκείνη μπορεί να είναι δράμα. Της εύχομαι τα καλύτερα και καλή ανάρρωση.

2) Η introvert κοπέλα, θα έχει θέματα που δεν ξέρετε λόγω του χαρακτήρα της. Και μιας και της αρέσουν οι πιο "κλειστές" έξοδοι, γιατί δεν προτείνεται να δείτε μια ταινία στο σπίτι μιας από εσάς; Σίγουρα θα νιώσει πιο άνετα.
Ως fellow introvert μπορώ να πω ότι πρέπει να μάθετε λίγο τι της αρέσει, χόμπυ κτλ και να δείτε μήπως μπορείτε να συνδυάσετε τα ενδιαφέροντα (όμως πάντα να είναι στα όρια της, δλδ όχι η κοπέλα να σιχαίνεται το clubbing και εσείς να την τραβατε μέχρι τις 5 το πρωί, εκεί θα το σιχαθεί ακόμη περισσότερο). Ή εκεί που θα βλέπατε την ταινία σε σπίτι, να πάτε όλες μαζί σινεμά.
Γενικά οι introverts έχουν μέρη πολλά που θέλουν να πάνε, περισσότερο ήσυχα όμως!
Επενδύστε σε έναν διάλογο για να μάθετε τα γούστα της.

3) Εσεις οι 3 που δουλεύετε καταλαβαίνεις ο ελεύθερος χρόνος γίνεται πιο ελάχιστος. Ειδικά αν έχετε και υποχρεώσεις. Είστε στην φάση που γίνεστε πλήρως ενήλικες. Και για τους εργαζόμενους ενήλικες, καφές 3 φορές τον μήνα με όλη την παρέα μια χαρά είναι.

Μήπως βλέπεις τις άλλες παρέες γύρω σου και ζηλεύεις γιατί δεν μπορείς και εσύ να βγαίνεις πχ πολύ συχνά με την δική σου; Γιατί σε αυτή την ηλικία είναι φυσιολογικά αυτά αλλά ξεχνάμε να σκεφτούμε πως είναι η ζωή του καθενός από αυτές τις παρέες, αν κάποιος δουλεύει, αν κάποιος φροντίζει τους γονείς του μετά την σχολή, αν κάποιος έχει θέματα υγείας, ή αν ζουν χαλαρά με την βοήθεια γονέων και δεν έχουν καμία υποχρέωση.

Αυτά.

Καμια μας δεν παρταρει ασυστολα, ολες εχουμε ιδια γουστα στις εξοδους και παντα καταληγουμε με συμφωνια ολων τι θα κανουμε. Ο σεβασμος και η αλληλοκατανοηση υπαρχει απο ολες, απλα το προβλημα ειναι οτι εχει χαθει το ενδιαφερον σε ενα ποσοστο που προσωπικα το θεωρω στεναχωρο. Η φιλη μου που περναει κοινωνικο αγχος δεν το περναει σε τετοιο βαθμο που αναφερεις, απλως η συναναστροφη της με τους ανθωπους πλεον ειναι περιορισμενη γιατι τωρα αρχισε να το δουλευει για να μην χαθει τελειως. Η αλλη κοπελα που ειναι introvert ειναι πολυ καλο παιδι και της αρεσει να βγαινει παντου δεν εχει θεμα απλα θελει τον χρονο της επισης. Ολα αυτα ειναι απολυτως σεβαστα και δεν απαιτω απο καμια με το ζορι να ειμαστε συνεχεια μαζι, δεν το θεωρω και νορμαλ. Η ανησυχια μου ειναι πως οι 2-3 φορες που συναντιομαστε ειναι επειδη το προσπαθω εγω και δεν υπαρχει κανενα ενδιαφερον για να κανουμε διαφορετικα πραγματα οπως ειπες (σινεμα, μια μονοημερη, μποουλινγκ, πικ νικ που ειναι πραγματα που αρεσουν σε ολες μας) ειναι σαν αγγαρεια πως το λενε.
δεν θα κατσω να αναλυσω ολη μας τη ζωη εδω αλλα αυτο που ξερω απο ολες ειναι οτι ο χρονος υπαρχει σε ενα φυσιολογικο βαθμο απο ολες, το ενδιαφερον ομως οσο παει και μειωνεται, γενικα. Ισως απλα αλλαζουμε, δεν ξερω.

 

[nPb]

Η ανησυχια μου ειναι πως οι 2-3 φορες που συναντιομαστε ειναι επειδη το προσπαθω εγω και δεν υπαρχει κανενα ενδιαφερον για να κανουμε διαφορετικα πραγματα οπως ειπες (σινεμα, μια μονοημερη, μποουλινγκ, πικ νικ που ειναι πραγματα που αρεσουν σε ολες μας) ειναι σαν αγγαρεια πως το λενε.

Υπάρχει μια τάση βαρεμάρας γενικά, επειδή οι άνθρωποι βαριούνται εύκολα όταν θεωρούν κάτι ως δεδομένο, ή δεν ξέρουν για ποιο λόγο είστε "κολλητές" στη δική σου περίπτωση. Έχετε κάνει ποτέ μια τέτοια συζήτηση;

 

[rafaela11]

Υπάρχει μια τάση βαρεμάρας γενικά, επειδή οι άνθρωποι βαριούνται εύκολα όταν θεωρούν κάτι ως δεδομένο, ή δεν ξέρουν για ποιο λόγο είστε "κολλητές" στη δική σου περίπτωση. Έχετε κάνει ποτέ μια τέτοια συζήτηση;

ναι, το εχω συζητησει με ολες, και προσωπικα και ολες μαζι, οι δυο που δουλευουν λενε πως ειναι πολυ κουρασμενες, δεν εχουν χρονο κτλ. απο τις υπολοιπες απλα ενα ''εχεις δικιο, πρεπει να κανουμε και αλλα πραγματα'' αλλα η φαση απλως παραμενει εκει που ειναι ηδη. Δεν το ξανα εθεσα ως θεμα γιατι δεν θελω να πρήζω κιολας

 

[Grand Duchess]

ναι, το εχω συζητησει με ολες, και προσωπικα και ολες μαζι, οι δυο που δουλευουν λενε πως ειναι πολυ κουρασμενες, δεν εχουν χρονο κτλ. απο τις υπολοιπες απλα ενα ''εχεις δικιο, πρεπει να κανουμε και αλλα πραγματα'' αλλα η φαση απλως παραμενει εκει που ειναι ηδη. Δεν το ξανα εθεσα ως θεμα γιατι δεν θελω να πρήζω κιολας

Τοτε βρίσκεις άλλα άτομα για παρέα που να έχουν το ίδιο ενδιαφέρον και vibe για να βγείτε με εσένα.
Μην χαλάσεις την νεανική σου ζωή έτσι.
Κανένας δεν έχει ούτε δίκιο ουτε άδικο στην δική σου περίπτωση.

 

[nPb]

ναι, το εχω συζητησει με ολες, και προσωπικα και ολες μαζι, οι δυο που δουλευουν λενε πως ειναι πολυ κουρασμενες, δεν εχουν χρονο κτλ. απο τις υπολοιπες απλα ενα ''εχεις δικιο, πρεπει να κανουμε και αλλα πραγματα'' αλλα η φαση απλως παραμενει εκει που ειναι ηδη. Δεν το ξανα εθεσα ως θεμα γιατι δεν θελω να πρήζω κιολας

Ναι καλά κάνεις. Επειδή ζω σε πολυπολιτισμική κοινωνία και τυγχάνει να έχω γνωρίσει πολλά έθνη βλέποντας τον τρόπο που κάνουν φιλίες ή γενικά, πως προσεγγίζουν για μια γνωριμία, αν ο άλλος δεν έχει κίνητρο αρχίζει τις δικαιολογίες. Γι' αυτό ίσως, λέω ίσως, θα πρέπει να αναθεωρήσεις τον κύκλο γνωριμιών σου. Μπορεί απλά να στο λένε έμμεσα ότι δεν τρελαίνονται ιδιαίτερα να κάνετε παρέα, να είσαι η φίλη τους. Ή απλά να νομίζουν ότι είστε φίλες. Δεν ξέρουν μέσα τους τι θέλουν ακριβώς. Θέλω να πω ότι να μην "δένεσαι" σε μια πέγκυ-μαούνα που έλεγε και η Βλαχάκη.

Υ.Γ. Αν σας δωθεί ποτέ η ευκαιρία για μια φιλία χωρίς "συνθήκες", γνωρίστε έναν άνθρωπο από τις Φιλιππίνες ή την άπω Ανατολή (Κίνα, Βιετνάμ, Ινδονησία). Δεν θα έλεγα τόσο για Ιάπωνες γιατί είναι λίγο "ρατσιστές" με τους μη-Ιάπωνες. Ειδικά οι Φιλιππινέζοι είναι άνθρωποι με ψυχή γεμάτη λουλούδια. Χαίρονται να κάνουν φίλους, μοιράζονται και το πιάτο που τρώνε. Είναι τελείως άδολες ψυχές.

 

[bubblebee]

Καμια μας δεν παρταρει ασυστολα, ολες εχουμε ιδια γουστα στις εξοδους και παντα καταληγουμε με συμφωνια ολων τι θα κανουμε. Ο σεβασμος και η αλληλοκατανοηση υπαρχει απο ολες, απλα το προβλημα ειναι οτι εχει χαθει το ενδιαφερον σε ενα ποσοστο που προσωπικα το θεωρω στεναχωρο. Η φιλη μου που περναει κοινωνικο αγχος δεν το περναει σε τετοιο βαθμο που αναφερεις, απλως η συναναστροφη της με τους ανθωπους πλεον ειναι περιορισμενη γιατι τωρα αρχισε να το δουλευει για να μην χαθει τελειως. Η αλλη κοπελα που ειναι introvert ειναι πολυ καλο παιδι και της αρεσει να βγαινει παντου δεν εχει θεμα απλα θελει τον χρονο της επισης. Ολα αυτα ειναι απολυτως σεβαστα και δεν απαιτω απο καμια με το ζορι να ειμαστε συνεχεια μαζι, δεν το θεωρω και νορμαλ. Η ανησυχια μου ειναι πως οι 2-3 φορες που συναντιομαστε ειναι επειδη το προσπαθω εγω και δεν υπαρχει κανενα ενδιαφερον για να κανουμε διαφορετικα πραγματα οπως ειπες (σινεμα, μια μονοημερη, μποουλινγκ, πικ νικ που ειναι πραγματα που αρεσουν σε ολες μας) ειναι σαν αγγαρεια πως το λενε.
δεν θα κατσω να αναλυσω ολη μας τη ζωη εδω αλλα αυτο που ξερω απο ολες ειναι οτι ο χρονος υπαρχει σε ενα φυσιολογικο βαθμο απο ολες, το ενδιαφερον ομως οσο παει και μειωνεται, γενικα. Ισως απλα αλλαζουμε, δεν ξερω.

απο την στιγμη που δεν σας ξερουμε δεν σχολιασουμε κατι περα απο τα στοιχεια που εχεις δωσει, τα οποια σαφως ειναι λιγα για κατανοητους λογους.. καλο θα ηταν λοιπον κατα την γνωμη μου να αναφερεις το θεμα στις φιλες σου ακριβως ή περιπου οπως το εγραψες εδω σε εμας. Να αναφερεις δηλαδη τις ανησυχιες σου και τις ‘απαιτησεις’ σου. Οποιο κι αν ειναι το αποτελεσμα σκεψου πως αργα ή γρηγορα θα συνεβαινε απλα το εκανες λιγο speedrun. Αν δεν νιωθεις fulfilled απο μια φιλια τοτε δεν εχει νοημα να την κρατας ετσι απλα γιατι φοβασαι το αγνωστο που επεται..

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 23 Απριλίου 2023

ναι, το εχω συζητησει με ολες, και προσωπικα και ολες μαζι, οι δυο που δουλευουν λενε πως ειναι πολυ κουρασμενες, δεν εχουν χρονο κτλ. απο τις υπολοιπες απλα ενα ''εχεις δικιο, πρεπει να κανουμε και αλλα πραγματα'' αλλα η φαση απλως παραμενει εκει που ειναι ηδη. Δεν το ξανα εθεσα ως θεμα γιατι δεν θελω να πρήζω κιολας

πρηξε ελευθερα γιατι πρεπει να λυθει αυτο το θεμα. αν μενεις στασιμος στην ζωη και στις σχεσεις, καταληγεις απο μια ομορφη λιμνη σε βουρκο..

 

[nPb]

απο την στιγμη που δεν σας ξερουμε δεν σχολιασουμε κατι περα απο τα στοιχεια που εχεις δωσει, τα οποια σαφως ειναι λιγα για κατανοητους λογους.. καλο θα ηταν λοιπον κατα την γνωμη μου να αναφερεις το θεμα στις φιλες σου ακριβως ή περιπου οπως το εγραψες εδω σε εμας. Να αναφερεις δηλαδη τις ανησυχιες σου και τις ‘απαιτησεις’ σου. Οποιο κι αν ειναι το αποτελεσμα σκεψου πως αργα ή γρηγορα θα συνεβαινε απλα το εκανες λιγο speedrun. Αν δεν νιωθεις fulfilled απο μια φιλια τοτε δεν εχει νοημα να την κρατας ετσι απλα γιατι φοβασαι το αγνωστο που επεται..

Συνήθως υπάρχει ο φόβος της μοναξιάς μετά. Ειδικά όσο μεγαλώνουν οι άνθρωποι, δυσκολεύονται να κάνουν φιλίες γιατί οι άνθρωποι για διαφόρους λόγους είναι καχύποπτοι με μια νέα γνωριμία. Θέλει τύχη, είναι κάπως παράξενος ο τρόπος που γίνεται η κοινωνικοποίηση τα τελευταία 20 χρόνια.