Aν δίπλα στο μηχανογραφικό υπήρχε μια καρτέλα σημείωσης και έλεγε π.χ. Νομικοί ετησίως 2.000 ή και περισσότεροι, κάπου 6.000 Μαθηματικοί κτλ, ίσως επηρεάζε λίγο την άποψη της κοινωνίας σχετικά με την στερεότυπη εικόνα για κάποιες επιστήμες και επαγγέλματα. Βέβαια το πρόβλημα γίνεται βαθύτερο καθώς μπορεί ένα Τμήμα Πανεπιστημίου να έχει κοντά 3.000 προπτυχιακούς φοιτητές! και ένα άλλο να έχει μόνο 250 προπτυχιακούς φοιτητές. Είμαστε λίγο της ακρότητας και του τυχοδιωκτισμού. Θυμάμαι σε κάποιο άρθρο συζήτησης μέσα σε κάποιο blog όταν ψαχνόμουν στην επιστήμη μου, και έψαχνα σοβαρές απόψεις για τα μαθήματα, κατευθύνσεις και προοπτικές, είχα διαβάσει ότι στην Ελλάδα οι Μαθηματικές σχολές δεν ιδρύθηκαν κατόπιν ώριμης σκέψης για σοβαρά μαθηματικά. Ενδεικτικό παράδειγμα σε αριθμούς:
- Μαθηματικό ΕΚΠΑ: αριθμός ΔΕΠ 70 περίπου
- Μαθηματικό ΑΠΘ: αριθμός ΔΕΠ 25 περίπου
- Μαθηματικό Πατρών: αριθμός ΔΕΠ 45 περίπου
εννοείται μόνιμοι και ισόβιοι.
Μπορείτε να βρείτε το λάθος;
Δεν είχαμε ποτέ ΕΤΕΠ, Λέκτορες ΠΔ κτλ. Η μονιμότητα δημιουργούσε πολλές άσχημες καταστάσεις. Οι νέες θέσεις θυμάμαι μπορεί να έτρεχαν πολλά χρόνια μέχρι τον νέο διορισμό επειδή έπρεπε να διοριστεί ο δικός μας, ο φίλος. Οι καθηγητές Πανεπιστημίου σε γωνιακά μαγαζιά, συνήθως έχουν κλίκες και τα ψηφίσματα στις συνελεύσεις Τμήματος πάνε κατόπιν ανταλλαγμάτων. Αν κάποιοι δεν ενδίδουν, εννοείται ότι παραγκωνίζονται και παραμένουν Λέκτορες μέχρι τα 67 τους με ότι αυτό να σημαίνει στην ακαδημαϊκή ποιότητα. Το κράτος φυσικά και τα γνωρίζει αλλά ποιος θα βάλει χέρι στο άβατο ανομίας; Μέχρι και ο Πλεύρης αρχίζει και ομορφαίνει τις απόψεις του για την καρέκλα του.