1. Τα κολλέγια συνήθως είναι 3ετούς εκπαίδευσης. Τα πανεπιστημιακά τμήματα είναι κατ' ελάχιστον 4ετούς. Ναι αναγνωρίζω ότι τώρα που και τα ΤΕΙ "πανεπιστημιοποιήθηκαν" και ακόμα και από την μετατροπή τους σε 4ετούς φοίτησης πριν από χρόνια αυτό για πολλά τμήματα είναι και παραμένει περιττό, αλλά μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Δεν μπορείς συνήθως να αφομοιώσεις ύλη που αντιστοιχεί σε 4 και 5 χρόνια σε ένα πανεπιστημιακό τμήμα, σε 3, ακόμα και αν το κολλέγιο φυσάει.
2. Το να πας σε δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο είναι επιλογή δική σου (ή αν θες να το δούμε κατ' επέκταση, των γονέων σου). Η συγκεκριμένη επιλογή δεν επηρεάζει το επαγγελματικό σου μέλλον άμεσα, δεν σε ρίχνει ή σε ανεβάζει στο βιογραφικό αν το απολυτήριο γράφει Αρσάκειο ή Λύκειο Πέρα Ραχούλας κλπ. Οπότε άτοπη η σύγκριση δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης μεταξύ δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας.
3. Η είσοδος στο κολλέγιο δεν πληροί συνήθως ούτε τα ελάχιστα στάνταρ πέραν της οικονομικής δυνατότητας, εν αντιθέσει με τα πανεπιστήμια που υπάρχει κάποιου είδους αξιολόγηση, διαβάθμιση και κατάταξη των υποψηφίων (το αν το σύστημα είναι σαθρό ή όχι, είναι μια άλλη συζήτηση και όχι της παρούσης). Ας είμαστε ρεαλιστές, μιλάμε για Ελλάδα: δεν μπορείς να περιμένεις από τον μέσο μαθητή που έχει από πίσω του τον μέσο γονιό, ότι αν έχει την δυνατότητα να εισαχθεί σε κολλέγιο και να βγει σε 3 χρόνια με ισότιμα αναγνωρισμένο πτυχίο, θα διαλέξει να γίνει βοηθός φαρμακοποιού αντί για νομικός (τυχαία παραδείγματα).
4. Ακριβώς επειδή το κολλέγιο είναι ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση, δημιουργείται αμέσως οικονομική και ταξική ανισότητα. Πέραν του αυτονόητου που θεωρούμε ότι όπου πληρώνεις σε προσέχουν και περισσότερο, θίγω το εξής: ο Χ φοιτητής πέρασε στο Α τμήμα, ο Υ φοιτητής ήθελε το ίδιο τμήμα, δεν τα κατάφερε και παρακολουθεί κάτι παρεμφερές στο Β κολλέγιο. Γιατί ο δεύτερος είναι πιο μάγκας και μέσα σε 3 χρόνια θα έχει ένα πτυχίο που ο άλλος θα φτύσει αίμα και τουλάχιστον 1 χρόνο παραπάνω για να το αποκτήσει, πιθανότατα και με χαμηλότερο βαθμό; Επειδή ο άλλος τα φύσαγε;