06-01-08
23:37
«όνομα πατρός;»
και εσύ, κοιτώντας αόριστα, απαντάς:
… «δεν έχει».
Γιʼαυτό, δεν είναι και τόσο καλή η περηφάνια. Όχι μπροστά στο τι νιώθει το παιδί όταν τον ρωτάνε… «όνομα πατρός;»
... για την ώρα, σε αυτή την κοινωνία ζούμε, σε αυτήν μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, από αυτήν πρέπει να τους προστατέψουμε….
Aν και καταλαβαίνω απόλυτα το τι λες... Και δεν έχω προσωπική εμπειρία και κρίνω καθαρά σε θεωρητικό επίπεδο, θέλω να σταθώ στο τι νιώθει το παιδί στο"όνομα πατρός"...
Το παιδί δεν ήρθε μόνο του... Το παιδί έχει πατέρα... έχει όνομα πατρός ανεξάρτητα για το τι έκανε ο πατέρας...
Ο πατέρας για το παιδί ,έχει όνομα, απλά σε τέτοιες περιπτώσεις - απ' ότι κατάλαβα- δεν έχει παρουσία... Και σε μια εκπομπή άκουσα ότι δεν αφήνετε πλέον κενό το σημείο αυτό, βάζεις όνομα...(γιατί είναι φύσιν αδύνατο να μην γνωρίζει η μητέρα τον πατέρα, έτσι κι αλλιώς)
Αλλά πραγματικά πιστεύω ότι ένα όνομα, ένα επίθετο δεν έχει σημασία όταν δεν υπάρχει η σχέση που πρέπει να υπάρχει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.