Σπουδές στο εξωτερικό: Λύση ή Πρόβλημα;

[woochoogirl]

Επειδή αυτές τις μέρες το γυροφέρνουμε πολύ το θέμα των σπουδών στο εξωτερικό και ακούστηκαν/ακούγονται κάποιες φωνές ένστασης για τους λόγους που αποφασίζουν όλο και περισσότεροι φοιτητές να φύγουν στο εξωτερικό είπα να ανοίξω αυτό το τόπικ (μπας και ηρεμήσει το άλλο).

Σκέφτεστε να φύγετε στο εξωτερικό για προπτυχιακές ή να συνεχίσετε για μεταπτυχιακές σπουδές;
Αν συνειδητά λέτε όχι ποιοι είναι οι λόγοι που σας "κρατούν" στην Ελλάδα;
Ποιος είναι ο κυριότερος λόγος που σας ώθησε στο να πάρετε αυτήν την απόφαση;
Θεωρείτε πως η εκπαίδευση σε χώρες του εξωτερικού είναι ανώτερη από την ελληνικη;
Αν σπουδάσετε έξω πιστεύετε πως έχετε μεγαλύτερες πιθανότητες να εξασφαλίσετε ένα καλύτερο μελλον;
Πώς θα καλύψετε το κόστος των σπουδών σας;

Αυτές είναι μερικές ερωτήσεις που σκέφτηκα πως αξίζει να απαντηθούν ώστε να δούμε τι συμβαίνει. Ακολουθούμε άραγε κάποια τάση ή έχει να κάνει με τον καθένα μας ατομικά;

Περιμένω ποστ από nPb, προς το παρόν δε μου έρχεται να γράψω την άποψη μου, οπότε ξεκινήστε μπας και πάρω μπρος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[woochoogirl]

Αφού δεν έλαβα καμιά απάντηση (σας το κρατάω) σκέφτηκα να απαντήσω από μόνη μου στις ερωτήσεις που έθεσα.

Προσωπικά:
Ναι, σκέφτομαι να φύγω στο εξωτερικό τουλάχιστον για μεταπτυχιακό και αν γίνεται για διδακτορικό. Μάλλον προς Αμερική κλίνω, αλλά δεν απορρίπτω Β.Ευρώπη ακόμη.
Δεν ξέρω ποιος είναι ο κυριότερος λόγος που με ώθησε σε αυτήν τη σκέψη. Σίγουρα μεγάλη σημασία για μένα έχει (όσο ανόητο κι αν ακούγεται) το ότι το σχεδιάζω με το αγόρι μου. Ίσως και να είναι λύση για να μη μείνω πίσω :/ Πάντως γενικά θεωρώ πως είναι μια πολύ καλή ευκαιρία μιας και η Αμερική (Silicon Valley ειδικά) είναι μανούλα στην Πληροφορική και η Ελλάδα όπως και να το κάνεις δεν είναι το κέντρο των τεχνολογικών εξελίξεων. Επίσης πάντα ήθελα να ξαναζήσω στο εξωτερικό. Νομίζω τώρα που είμαι ενήλικη και θα έχω σε λίγο ένα πτυχίο θα είναι ότι πρέπει η χρονική στιγμή για να ανοίξω περισσότερο τους ορίζοντες μου. Ακόμη δηλαδή και αν δεν το δω σαν εκπαιδευτικό εγχείρημα, είναι μια πρώτης τάξεως εμπειρία ζωής.

Δε μπορώ να πω με βεβαιότητα πως η εκπαίδευση έξω είναι ανώτερη. Δε μπορώ να αγιοποιήσω οποιαδήποτε χώρα της Δύσης και να καταφρονήσω τα ελληνικά πανεπιστήμια. Άλλωστε με τις όποιες δυσκολίες (που δεν είναι και λίγες τελικά) καταφέρνουν να βγουν πολλά αξιόλογα άτομα που προσφέρουν στις επιστήμες άρα κάτι πρέπει να γίνεται σωστά κι εδώ. Μια φορά, αν θες να μάθεις, ίσως επειδή δυσκολεύεσαι περισσότερο να γίνεται πραγματικά δική σου η γνώση που αποκτάς όσο σπουδάζεις.
Εύχομαι πάντως αν φύγω τελικά να συναντήσω κάτι καλύτερο έξω, γιατί απλά πιστεύω πως χωρά πολλή βελτίωση στο υπάρχον σύστημα. Μακάρι οι ξένοι να τα έχουν καταφέρει καλύτερα από εμάς, έστω κι αυτό θα'ναι παρήγορο.

Το τι θα φέρει το μέλλον είναι αβέβαιο. Ίσως να έχω καλύτερες πιθανότητες. Αλλά κι αυτό από το τι θα επιδιώξω να κάνω στη συνέχεια δεν εξαρτάται; π.χ. αν ενδιαφέρομαι για ακαδημαική καριέρα, είτε σπουδάζοντας έξω είτε εδώ, μάλλον καταδικασμένη με βλέπω αν θέλω να γυρισω στην Ελλάδα.

Ο μόνος τρόπος για να φύγω έξω είναι να μου δοθεί κάποια χρηματική υποτροφία. Χρήματα ειδικά για Αμερική δεν παίζουν από το σπίτι, έχω φτάσει άλλωστε σε ηλικία που ντρέπομαι να συνεχίσω να παίρνω. Στην Ευρώπη ίσως είναι καλύτερα τα πράγματα λόγω μικρότερου ή μηδαμινού κόστους σπουδών, αλλά αυτό θα το σκέφτομαι του χρόνου τέτοιον καιρό.

Αυτά από μένα. Σίγουρα θα έχω κι άλλα να πω, έτσι κι αλλιώς ούτε εγώ βγάζω ακρη με το ποστ μου. Είναι δύσκολη απόφαση πάντως. Τρώει πολλή ενέργεια και χρόνο και αγχώνει ιδιαίτερα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Σε μας δεν μας δίνουν εύκολα βαθμούς ώστε να βγάλουμε υψηλό Μ.Ο. πτυχίου για να μας βοηθήσουν στις μεταπτυχιακές διαδρομές. Διαβάζουμε για βαθμό 10 και μας βάζουμε 5 ή 6...ένω το ένα λαθάκι στην άσκηση κόβεται με μια μονάδα μείον. Πώς θα μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε υποτροφία; Με την ασύστολη παπαγαλία; Πρέπει να τρελαθούμε από τα μαθηματικά, να πάψουμε να κοιμόμαστε, να μην ζούμε σαν νέοι άνθρωποι και να αρχίσουμε να παραμιλάμε; Φαντάσου να κάναμε και φοιτητική ζωή αραλίκι και συνεχές κολοβάρεμα. Η τόση ανοργανωσιά τους και τόσο τσιγκούνεμα στους βαθμούς. Αμαν πια. Τι να πω;

Και εγώ σκέφτομαι το εξωτερικό (Αγγλία, Ελβετία, Γερμανία ή Ολλανδία). Οι ΗΠΑ ή η Ιαπωνία, είναι η εναλλακτική μου. Προσωπικά με προβληματίζει το γεγονός μετά το μεταπτυχιακό. Σκέφτομαι για κλάδους εφαρμοσμένων μαθηματικών ή και κάτι άλλο εκτός μαθηματικών (πιο εφαρμοσμένο π.χ. γεωφυσική, βιολογία, περιβάλλον-υδάτινοι πόροι, βιοστατιστική,...κτλ). Θα δω. Έχω ακόμη καιρό. Δεν λέω, καλά όλα αυτά. Μετά το μεταπτυχιακό, δοθείσης της σημερινής οικονομικής, κοινωνικής και εργασιακής κρίσης θα γίνει απόσβεση με κάποια δουλειά ή θα είμαι μέχρι τα 30 μου άνεργος ψάχνοντας μια λύση ανάγκης part time εργασίας; Ποιος μου εγγυάται ότι στο εξωτερικό υπάρχει εργασιακή ανάπτυξη και...περιμένουν μετανάστες πτυχιούχους;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[woochoogirl]

Αυτές τις μέρες έχω αρχίσει κι εγώ να το σκέφτομαι πολύ. Είναι τόσο αβέβαιη η κατάσταση εδώ, δεν ξέρουμε πως θα είναι και έξω. Και αν σκεφτείς ότι μόνο το να μπεις στη διαδικασία των αιτήσεων στοιχίζει και μάλιστα πολύ, την κάνει ακόμα πιο δύσκολη την απόφαση. Πιστοποίηση Αγγλικών, μαθηματικών γνώσεων, πιθανών του ίδιου αντικειμένου, κόστος αίτησης σε κάθε πανεπιστήμιο, απαπα! Πάρα πολλά λεφτά. Γι'αυτό λέω σε κάθε περίπτωση σπουδές έξω μόνο αν μου εξασφαλίσουν υποτροφία, αλλιώς κάθομαι κι εδώ με τα μισά λεφτά να αγωνιώ.
Και αυτό που αναφέρεις με το Μ.Ο. είναι μια πραγματικότητα. Δεν ξέρω πόση βάση δίνουν σε αυτό ή σε κάποιο πιθανό paper. Οι καθηγητές μου που έχουν εργασθεί σε πανεπιστήμια της Αμερικής μου λενε πως οι επιτροπές που επεξεργάζονται τις αιτήσεις έχουν αίσθηση των βαθμών που βγαίνουν απο τα διάφορα ιδρύματα. Το θεωρώ κάπως τραβηγμένο αν σκεφτείς ότι δέχονται αιτήσεις από όλον τον κόσμο, αλλά από την άλλη θέλω να πιστεύω πως ισχύει. Για μένα πιο λογικό είναι να κοιτάνε τη σειρά με την οποία τελείωνεις, όχι τον Μ.Ο. Τι να το κάνω αν τελείωνω π.χ. με 8 κάτι στους 5 πρώτους και από άλλο αντίστοιχο τμήμα βγαίνουν με πάνω από 8 πενήντα άτομα κάθε φορά :/

Πάντως Νίκο μου είχες δώσει την εντύπωση πως ήσουν απόλυτος στο να μείνεις εδώ. Γι'αυτό περίμενα το ποστ σου πως και πως, ήθελα να δω πως θα υπερασπιζόταν κάποιος τη χώρα μας στο θέμα της εκπαίδευσης.

Btw σήμερα ξέθαψα μια προσπάθεια που είχαμε κάνει για ένα περιοδικό με κάμποσους συμφοιτητές και σε αυτήν είχε δώσει συνέντευξη ο κ.Φαλούτσος μεγάλο κεφάλι που έχει αναδειχθεί στην Αμερική και διδάσκει στο Carnegie Mellon. https://venus.cs.aueb.gr/dotmag/files/issues/issue1.pdf Η άποψη του είναι γενικά αισιόδοξη για τους φοιτητές που επιχειρούν να φύγουν έξω και για το όνομα μας. Βέβαια τότε δεν υπήρχε οικονομική κρίση

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[penspinner]

Εφόσον υπάρχει τέτοια τσιγκουνιά στους βαθμούς η καλύτερη λύση δεν θα ήταν η επιλογή πανεπιστημίου για μεταπτυχιακό κτλ το οποίο βάζει το ίδιο δικές του εξετάσεις για να επιλέξει τους φοιτητές του?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[woochoogirl]

Φαντάζομαι πως με ένα καλό GRE και GRE subj μπορεί να ισοφαρίσει κάποιος την "κακή" εικόνα από ένα χαμηλό Μ.Ο. Στην Αμερική πάντως δεν έχω ακούσει να δίνουν εξετάσεις οι υποψήφιοι. Φαντάσου ότι δέχονται εκατοντάδες αιτήσεις, θα ήταν λίγο δύσκολο το εγχείρημα. Ειδικά αφού μιλάμε για το μεγαλύτερο μέρος των αιτούντων να είναι International Students. Στην Ευρώπη έχω ακούσει από συμφοιτήτρια μου πως πρέπει να πάει Γερμανία αν δεν κάνω λάθος για να δώσει εξετάσεις, σε περίπτωση που περάσει όμως την πρώτη φάση "διαλογής".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Eupatridis]

Το μονο που με αποτρέπει ειναι το κόστος των σπουδων στο εξωτερικο...Ισως στο μελλον,με την καταλληλη προετοιμασια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[eyripos_xalkida]

Οι περισσότεροι φοιτητές που κάνουν το μεταπτυχιακό τους στο εξωτερικό, απ΄ όσο γνωρίζω κάθονται και δουλεύουν εκεί 3-4 χρόνια για να αποκτήσουν εργασιακή εμπειρία και να κερδίσουν κάποια χρήματα και μετά μέσω γνωστών ή καθηγητών τους στο προπτυχιακό βρίσκουν εργασία στην Ελλάδα, με τους εδώ μισθούς βέβαια.

Εκτός από τον βαθμό που αναφέρατε για να σας δεχθούν, σημαντικότατο ρόλο παίζουν και οι συστατικές που θα σας δώσουν οι καθηγητές σας, όπως και το feedback που έχουν τα ιδρύματα αυτά με Έλληνες φοιτητές και το αν έμειναν ευχαριστημένοι.

Από εκεί και πέρα αν σας δεχθούν στο μεταπτυχιακό, και το βγάλετε με ένα second upper βαθμό, δεν θα έχετε πρόβλημα να βρείτε δουλειά (ανάλογα και με τον τομέα). Πάντως έξω δεν παίζουν 8ωρα και από καθηγητές που έχω συζητήσει το να δουλέψεις εξωτερικό είναι σαν να κάνεις στην Ελλάδα 2 μάστερ σαν γνώσεις και εμπειρία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κοπέρνικος]

Από ότι έχω ακούσει, στο εξωτερικό (μιλώντας πάντα για τις θετικές επιστήμες, για τις θεωρητικές δεν έχω ιδέα!) το βασικότερο είναι η δυνατότητα έρευνας, τόσο κατά το μεταπτυχιακό, όσο και μετά, αφού ,δυστυχώς, στην Ελλάδα είναι ένας τομέας κλειστός και απρόσιτος, αλλά και ανύπαρκτος Οπότε, εάν θέλεις να ασχοληθείς με την έρευνα, η μετανάστευση διαφαίνεται αναγκαία, αφού και παγκοσμίως αναγνωρίσιμα χαρτιά σου δίνει ( τα πολύ γνωστά πανεπιστήμια τουλάχιστον, βλ. Harvard, Yale, Οξφόρδη) και έχεις περισσότερες ευκαιρίες για να κάνεις σημαντικές γνωριμίες. Όσον αφορά τα χαρτιά και τη βαρύτητά τους, ένα proficiency michigan με Μ.Ο. Β (δεν θυμάμαι πως λένε τον 2ο υψηλότερο βαθμό ) είναι ανάλογο ενός TOEFL ή GRE με καλή βαθμολογία ;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[woochoogirl]

Πλέον δεν υπάρχουν βαθμοί στο ECPE και εκτός αυτού για να μην μπλέκουν με τα κάθε είδους πιστοποιητικά που κυκλοφορούν τα πανεπιστήμια ζητούν είτε TOEFL είτε IELTS. Δηλαδή τα άλλα απλά δεν μετράνε. Το GRE δεν είναι τοσο για τα αγγλικά όσο για την σκέψη και τις ικανότητες επίλυσης προβλημάτων.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ο αναγνώστης]

Να μιλησω κι εγω ως εκπροσωπος των θεωρητικων σπουδων?

Κατ αρχας θελω να ριξω λιγο φως σε μια αντιληψη που εχω συναντησει απο πολλους (που διολου τυχαιως δεν εχουν καμια σχεση με τον κλαδο μου) οτι εφοσον θελω να κανω μεταπτυχιακο στην κλασσικη φιλολογια, ποια αλλη χωρα καλυτερη απο την Ελλαδα (την κληρονομο του πνευματος κ του μεγαλειου του αρχαιου ελληνικου πολιτισμου και δε συμμαζευεται). Να πω λοιπον εδω 1. οτι η κλασσικη φιλολογια δεν ειναι μονο μελετη των αρχαιων ελληνικων αλλα φυσικα κ των λατινικων και κυριως 2. οτι στη συγχρονη εποχη (ητοι 1000 χρονια πριν) η κλασσικη φιλολογια ως επιστημη ξεκινησε στη Δυση κι ακομα και σημερα πανεπιστημια οπως η Οξφορδη και το Cambridge κρατουν μακραν τα πρωτεια στον κλαδο.
Τι σημαινει τωρα αυτο? Οχι μονο καλυτερο επιπεδο σπουδων αλλα κυριως προσβαση στις μεγαλυτερες βιβλιοθηκες του κοσμου, καθοδηγηση απο καθηγητες καταξιωμενους στο χωρο τους και επιπλεον φυσικα δυνατοτητα ερευνας (ναι, εχουμε κι εμεις τη δικη μας ερευνα, κι ας ειμαστε θεωρητικοι)
Γι αυτους κ για πολλους αλλους λογους (πχ εμπειρια ζωης στο εξωτερικο) εγω προσωπικα θα κανω αιτηση για μεταπτυχιακο απο Σεπτεμβρη.
Οσο για το επιπεδο σπουδων, ναι, πιστευω πως στην Αγγλια (γιατι για εκει ξερω, για εκει μιλαω) τουλαχιστον στο δικο μου αντικειμενο ειναι απειρως καλυτερα. Απο το γεγονος οτι στην Ελλαδα τα αμφιθεατρα γεμιζουν με 250-350 ατομα καθε φορα, πραγμα που παρακωλυει καθε δυνατοτητα γονιμης συζητησης, ενω στην Αγγλια ειμασταν 50 (εχω κανει erasmus σε Αγγλικο πανεπιστημιο, απο οπου κ σας μεταφερω τις εμπειριες μου) το maximum, κ πολλα μαθηματα ηταν σεμιναριακα (15 ατομα το πολυ), στο τελικο συμπερασμα οτι 4 μηνες στην Αγγλια εμαθα περισσοτερα απο οσα ειχα μαθει εδω 3 χρονια. Κι αυτο το εννοω απολυτα!
Να συμπληρωσω εδω, ετσι πληροφοριακα, γιατι με πνιγει το παραπονο, πως στο τμημα μου δεν επιτρεπεται να δανειστουμε βιβλια απο τη βιβλιοθηκη. Αυτο σε συνδυασμο με το γεγονος οτι η βιβλιοθηκη ειναι ανοιχτη μονο καθημερινες (να μην υπερκουραζεται ο δημοσιουπαλληλακος) κ σε ωρες που εχουμε ολοι μαθημα (μεχρι τις 5 για την ακριβεια) δημιουργει το εξης προβλημα: ειμαι καλος φοιτητης, θελω ρε παιδι μου να μαθω κατι παραπανω, να κανω μια εργασια...πως θα διαβασω τα βιβλια? Οεο? Αναγκαζομαι λοιπον να τα φωτοτυπω ξοδευοντας δις καθε φορα που θελω να διευρυνω τις γνωσεις μου. Δωρεαν παιδεια σου λεει μετα (ως δικαιολογια για τα χαλια της?)

Και ξανατονιζω μιλω για τον κλαδο μου. Εχω ακουσει πως ειδικα το ΕΜΠ εχει καλες υποδομες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Και αυτό που αναφέρεις με το Μ.Ο. είναι μια πραγματικότητα. Δεν ξέρω πόση βάση δίνουν σε αυτό ή σε κάποιο πιθανό paper. Οι καθηγητές μου που έχουν εργασθεί σε πανεπιστήμια της Αμερικής μου λενε πως οι επιτροπές που επεξεργάζονται τις αιτήσεις έχουν αίσθηση των βαθμών που βγαίνουν απο τα διάφορα ιδρύματα. Το θεωρώ κάπως τραβηγμένο αν σκεφτείς ότι δέχονται αιτήσεις από όλον τον κόσμο, αλλά από την άλλη θέλω να πιστεύω πως ισχύει. Για μένα πιο λογικό είναι να κοιτάνε τη σειρά με την οποία τελείωνεις, όχι τον Μ.Ο. Τι να το κάνω αν τελείωνω π.χ. με 8 κάτι στους 5 πρώτους και από άλλο αντίστοιχο τμήμα βγαίνουν με πάνω από 8 πενήντα άτομα κάθε φορά :/

Και να σκεφτείς ότι υπάρχουν και συμφοιτητές μας που «παίρνουν» καλούς βαθμούς από την πίσω πόρτα (π.χ. παραποίηση βαθμών στην Γραμματεία κατά την μεταφορά στην προσωπική αναλυτική λίστα, γλύψιμο του καθηγητή, κομματικά τζιβιλίκια,...κτλ). Προσωπικά, μάχομαι με το σπαθί μου και περνάω τα μαθήματα ακόμη και με πολλές προσπάθειες κάποια. Είναι τρομερά δύσκολα. Οι καθηγητές μας έχουν χάσει την αίσθηση του μέτρου. Νομίζουν ότι θα πάμε να δουλέψουμε σε βιομηχανίες, ως ερευνητικά ή διοικητικά στελέχη. Οι γνώσεις δεν έχουν καμία σχέση...με το επάγγελμα του εκπαιδευτικού. Αυτό έχει και αντίκτυπο στην δυσκολία μαθημάτων και βαθμών. Μέσα στο μάθημα, κάθε φορά προσθέτουν δική τους ύλη (που δεν λέει ο οδηγός σπουδών) από μεταπτυχιακά μαθήματα φυσικομαθηματικών. Έλεος... Δεν ξέρω γιατί μας τα κάνουν όλα αυτά; Διδάσκουν χωρίς επίγνωση της ισχύουσας κατάστασης. Διδάσκουν λες και μας περιμένει η αγορά εργασίας της Καλιφόρνιας ή η βιομηχανική ζώνη του Μάντσεστερ. Ξέρουμε πάρα πολλά από πλευράς εύρους γνώσεων ως μαθηματικοί (και σε διαθεματικό-διεπιστημονικό επίπεδο), αλλά δεν τις χρησιμοποιούμε πουθενά κάπου άμεσα, πέρα από κάποιο μεταπτυχιακό/ διδακτορικό!

Πάντως Νίκο μου είχες δώσει την εντύπωση πως ήσουν απόλυτος στο να μείνεις εδώ. Γι'αυτό περίμενα το ποστ σου πως και πως, ήθελα να δω πως θα υπερασπιζόταν κάποιος τη χώρα μας στο θέμα της εκπαίδευσης.

Κοίταξε. Επειδή όσο είμαι φοιτητής, μαθαίνω καινούρια πράγματα, αναθεωρώ συνέχεια. Βλέπω ότι στην χώρα μας, συμπεριλαμβανομένου και του Τμήματός μου, τα μεταπτυχιακά προγράμματα στην πλειονότητά τους είναι για γιαούρτια. Όσο στην Ελλάδα δεν υπάρχουν βιομηχανίες και δημόσιοι οργανισμοί παροχής σωστών υπηρεσιών (όχι αυτό το μπ**ρδέλο μετά συγχωρήσεως) οι μεταπτυχιακές σπουδές είναι της πλάκας. Τι να το κάνω να σπουδάζω βιοπληροφορική και να μην υπάρχουν θέσεις βιοπληροφορικάριου σε κάποιο νοσοκομείο; Υποτίθεται ότι το μεταπτυχιακό το κάνεις για εργασιακή απόσβεση και όχι για την ψυχή της φουκαριάρας της μάνας σου. Κανείς δεν είναι βλάξ να τρώει τα παραγωγικά του χρόνια σε πολυετείς σπουδές με τεράστια οικονομικά κόστη (αφραγκία, ανεργία). Οι καθηγητές μου, για παράδειγμα, ενώ είναι οι φοβεροί επιστήμονες, είναι κομπλεξικοί, αντιπαιδαγωγοί και μη συνεργάσιμοι. Οπότε δεν θα ήθελα να τους ξαναδώ στο μεταπτυχιακό! Εδώ θέλω να γλιτώσω από το προπτυχιακό επίπεδο, το συντομότερο. Κουράστηκα πάρα πολύ. Για ένα μάθημα διαβάζω όσο για 5 μαθήματα. Έλεος. Γιατί να είναι αλλού στην Ελλάδα καλύτερα; Ελλάδα είμαστε με τις ίδιες νοοτροπίες στην Πανεπιστημιακή εκπαίδευση (με μικροδιαφορές) και πόσο μάλλον, που το Τμήμα μας δεν είναι και πολύ παλιό (1966) ώστε να έχει γηρασμένο διδακτικό προσωπικό με άλλες εμπειρίες και παράλογες ιδιοτροπίες. Φαντάσου τι γίνεται αλλού (π.χ. Καποδιστριακό, ΕΜΠ), διότι οι πρώτη γενιά καθηγητών του '66-80 έχει φύγει με συνταξιοδότηση (ή προάχθηκε σε ομότιμους ή ακαδημαϊκούς). Αλλά παρ' όλα αυτά, τις παθογένειες και τους κομπλεξισμούς τα έχει σε μεγάλο βαθμό (οι καθηγητές μας είναι γενιά πολυτεχνείου και νεώτεροι). Έχω χάσει το κίνητρο για την μάθηση. Επιλέγω μαθήματα για να φύγω με πτυχίο γρήγορα και με κανέναν καλό βαθμουλάκο. Βλέπεις τα μαθήματα με τις πολλές γνώσεις...είναι ένα μύθος αφού για να πάρεις καλό βαθμό διαβάζεις για 15. Επέλεξα και κάποια παλούκια μαθήματα (για γόητρο πτυχίου), ξεσκίστηκα και πήρα καλούς βαθμούς, αλλά κουράστηκα πάρα πολύ. Δεν έχει νόημα πλέον. Στην χώρα μας, το Πανεπιστήμιο δεν σου μαθαίνει κάτι. Απλά πιστοποιεί βαθμούς από εξεταστικές με παλιά θέματα και παπαγαλία. Αν δεν γράψεις αυτό που θέλει ο καθηγητής όπως το θέλει εκείνος (και όχι η επιστήμη) κάθε χρόνο θα είσαι φοιτητής και δεν θα τελειώσεις ποτέ. Στην Ελλάδα, Αλεξάνδρα, όλα τα Τμήματα πάσχουν από κομματικό φασισμό. Αυτό εμποδίζει την σωστή έρευνα και την σωστή μάθηση. Γι' αυτό σκέφτομαι το εξωτερικό. Βέβαια και εκεί θα υπάρχει ανταγωνισμός. Σκέψου ότι θα έχεις να ανταγωνιστείς σε επιδόσεις άτομα από όλον τον κόσμο υψηλού επιπέδου γνώσεων. Όμως στο εξωτερικό αν και σε συνουσιάζουν στην δυσκολία, σου δίνουν κίνητρο μάθησης, ενώ στην Ελλάδα σου δίνουν κίνητρο απέχθειας.

Βέβαια και στο εξωτερικό υπάρχει εργασιακή κρίση. Τίποτα δεν είναι σίγουρο. Η μόνη χώρα που αντέχει κάπως είναι η Ελβετία (για πολιτικούς λόγους). Έτσι φαίνεται. Βέβαια, δεν έχω σκοπό να γεράσω στις σπουδές. Θέλω να επιμορφωθώ σε κάτι άλλο (εκτός μαθηματικών) με 2 ή 3ετείς σπουδές και να το συνδυάσω επιστημονικά με τα μαθηματικά (πρώτο πτυχίο) ώστε να έχω 4x εργασιακές πόρτες. Θέλω να κάνω και οικογένεια κάποια στιγμή και να χαρώ την ζωή μου. Αρκετά χρόνια διαβάζω...και η ζωή είναι μικρή! Μην χάσουμε το νόημα της ζωής...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κοπέρνικος]

Πλέον δεν υπάρχουν βαθμοί στο ECPE και εκτός αυτού για να μην μπλέκουν με τα κάθε είδους πιστοποιητικά που κυκλοφορούν τα πανεπιστήμια ζητούν είτε TOEFL είτε IELTS. Δηλαδή τα άλλα απλά δεν μετράνε. Το GRE δεν είναι τοσο για τα αγγλικά όσο για την σκέψη και τις ικανότητες επίλυσης προβλημάτων.

Σε ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες woochoogirl, αν και έχω καιρό μπροστά μου, ήθελα επιτέλους να τα ξεκαθαρίσω!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kritikaros]

εγώ αν και ακόμα στα μισά της φοιτητικής μου σταδιοδρομίας από πριν καταθέσω μηχανογραφικό έλεγα πήγαινε σε ένα καλό οικονιμικό και ξεστραβώσου και μετά κάνεις ένα μεταπτυχιακό που να γουστάρεις σύμφωνα με τις τότε διαμορφωμένες συνθήκες και τα όσα έχεις μάθει.

το πρόβλημα όμως είναι άλλο,ακόμα δεν έχω κατασταλάξει στο τι θέλω,γιατί άλλο μεταπτυχιακό θα κάνεις για να πας σε μια εταιρεία και άλλο για να πας να διδάξεις σε μία σχολή(δυστυχώς έτσι είναι...)
για το θέμα εξωτερικό το έχω σκεφτεί ως ενδεχόμενο γιατί πρώτα από όλα υπάρχουν,αντικειμενικά μιλώντας,τα καλύτερα πανεπιστήμια γύρω από το αντικείμενο μου (αμερική-αγγλία) και ίσως για κάτι πιο στοχευμένο με περισσότερες διεξόδους που να καλύπτει ενδεχομένος και πιο πολλά στοιχεία.και πέραν όλων αυτών έχουμε και την μόστρα που σου δίνει το χαρτί αν προέρχεται από κάποια πανεπιστήμια,γιατί εδώ στο ελλάντα είμαστε και λίγο βλαμμένοι.

το πρόβλημα μου όμως και αυτό που με κάνει να κάνω λίγο εώς πολύ πίσω σε μία τέτοια προοπτική είναι ότι πιστεύω πως θα αντιμετωπίσω πολύ μεγάλο πρόβλημα με την καθημερινότητά μου και κυρίως με τη γλώσσα,μπορεί να μιλάω 2 ξένες γλώσσες αλλά πάντα το έβλεπα σαν εργαλείο και όχι ως έναν πιθανό τρόπο ζωής.επίσης και ο τρόπος ζωής που θα είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό και αντίθετο με τα όσα έχω μάθει-συνηθίσει ή και ψάχνω...βέβαια είναι εμπειρία που θα σου μείνει για πάντα και αν τώρα βλέπεις και καταλαβαίνεις 5 πράγματα μετά αν έχεις τα μάτια σου ανοικτά αυτά θα γίνουν 50,ειδικά για τον τομέα μου,που δεν είναι μόνο το τι θα μάθεις από τη διδασκαλία..τέλος πάντων μεγάλο μπλέξιμο...

φυσικά παίζει ρόλο και η επαγγελματική αποκατάσταση,αν έχεις σκοπό να φύγεις τότε πολύ πιθανό να μην ξαναγυρίσεις που είναι και αυτό προς σκέψη...πάντως το να ζήσω μια ζωή στο london δεν το κόβω(στο california κάτι γίνεται όμως)

σκεφτείτε να σπουδάσετε αυτό που πάντα θέλατε με όσες θυσίες και αν χρειάστηκαν από μέρους σας και από τους γονείς σας και μετά να πρέπει να γυρίσετε στην ελλάδα και να κάνετε κάτι 100φορές κάτω,των γνώσεων και ικανοτήτων σας...εγώ μάλλον θα πέσω σε κατάθλιψη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Pure_Seduction]

Επειδή αυτές τις μέρες το γυροφέρνουμε πολύ το θέμα των σπουδών στο εξωτερικό και ακούστηκαν/ακούγονται κάποιες φωνές ένστασης για τους λόγους που αποφασίζουν όλο και περισσότεροι φοιτητές να φύγουν στο εξωτερικό είπα να ανοίξω αυτό το τόπικ (μπας και ηρεμήσει το άλλο).

Σκέφτεστε να φύγετε στο εξωτερικό για προπτυχιακές ή να συνεχίσετε για μεταπτυχιακές σπουδές;
Αν συνειδητά λέτε όχι ποιοι είναι οι λόγοι που σας "κρατούν" στην Ελλάδα;
Ποιος είναι ο κυριότερος λόγος που σας ώθησε στο να πάρετε αυτήν την απόφαση;
Θεωρείτε πως η εκπαίδευση σε χώρες του εξωτερικού είναι ανώτερη από την ελληνικη;
Αν σπουδάσετε έξω πιστεύετε πως έχετε μεγαλύτερες πιθανότητες να εξασφαλίσετε ένα καλύτερο μελλον;
Πώς θα καλύψετε το κόστος των σπουδών σας;

Αυτές είναι μερικές ερωτήσεις που σκέφτηκα πως αξίζει να απαντηθούν ώστε να δούμε τι συμβαίνει. Ακολουθούμε άραγε κάποια τάση ή έχει να κάνει με τον καθένα μας ατομικά;

Περιμένω ποστ από nPb, προς το παρόν δε μου έρχεται να γράψω την άποψη μου, οπότε ξεκινήστε μπας και πάρω μπρος

Ναι σκεφτομαι,να κανω μεταπτυχιακο στο εξωτερικο,γι αυτο φροντιζω να εχω καλο ΜΟ κ γενικα παλευω για πολυ καλο πτυχιο.Οχι οτι αλλιως δεν θα παλευα,ειμαι τελειομανης αλλωστε.Συνειδητα και ασυνειδητα πολλοι λογοι ειναι που με κρατανε στην ελλαδα κ ετσι δεν ξερω αν θα πραγματοποιησω το ονειρο μου.Δυστηχως,το κοστος σπουδων ειναι υψηλο κ δεν θα ηθελα να φωρτωσω καποιον με τα δικα μου εξοδα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[eyripos_xalkida]

Από ότι έχω ακούσει, στο εξωτερικό (μιλώντας πάντα για τις θετικές επιστήμες, για τις θεωρητικές δεν έχω ιδέα!) το βασικότερο είναι η δυνατότητα έρευνας, τόσο κατά το μεταπτυχιακό, όσο και μετά, αφού ,δυστυχώς, στην Ελλάδα είναι ένας τομέας κλειστός και απρόσιτος, αλλά και ανύπαρκτος

Κοίτα, στο εξωτερικό υπάρχουν μεταπτυχιακά με διδασκαλία (όπως εδώ) αλλά και με έρευνα. Μάλιστα τα rankings αξιολόγησης των πανεπιστημίων βασίζονται σ' αυτά. Όσον αφορά το διδακτορικό τί σύγκριση να κάνεις; έξω το πληρώνονται κανονικά, εδώ χωρίς χρηματοδότηση θεωρείσαι ήρωας γιατί εργάζεσαι για το πανεπιστήμιο 3-4 χρόνια αμισθί. Ουσιαστικά δηλαδή σε αποτρέπουν να συνεχίσεις!! Επιπλέον η κατοχή διδακτορικού τίτλου στην Ελλάδα παραπέμπει μόνο σε καθηγητή πανεπιστημίου ενώ στο εξωτερικό προσλαμβάνουν σε μεγάλο βαθμό οι βιομηχανίες.

Οι καθηγητές μας έχουν χάσει την αίσθηση του μέτρου. Νομίζουν ότι θα πάμε να δουλέψουμε σε βιομηχανίες, ως ερευνητικά ή διοικητικά στελέχη. Οι γνώσεις δεν έχουν καμία σχέση...με το επάγγελμα του εκπαιδευτικού. Αυτό έχει και αντίκτυπο στην δυσκολία μαθημάτων και βαθμών. Μέσα στο μάθημα, κάθε φορά προσθέτουν δική τους ύλη (που δεν λέει ο οδηγός σπουδών) από μεταπτυχιακά μαθήματα φυσικομαθηματικών. Έλεος... Δεν ξέρω γιατί μας τα κάνουν όλα αυτά; Διδάσκουν χωρίς επίγνωση της ισχύουσας κατάστασης. Διδάσκουν λες και μας περιμένει η αγορά εργασίας της Καλιφόρνιας ή η βιομηχανική ζώνη του Μάντσεστερ. Ξέρουμε πάρα πολλά από πλευράς εύρους γνώσεων ως μαθηματικοί (και σε διαθεματικό-διεπιστημονικό επίπεδο), αλλά δεν τις χρησιμοποιούμε πουθενά κάπου άμεσα, πέρα από κάποιο μεταπτυχιακό/ διδακτορικό!

Αυτό είναι ένα θέμα που παραμένει άλυτο ακόμα, δηλ. τι μόρφωση οφείλει να προσφέρει το πανεπιστήμιο σήμερα. Ακαδημαϊκή ή προσαρμοσμένη στην αγορά εργασίας. Πάντως από ότι γνωρίζω οι καθηγητές στο τμήμα σας εμμένουν περισσότερο στους τύπους και όχι στην ουσία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[stavrosbuz]

Πλέον δεν υπάρχουν βαθμοί στο ECPE και εκτός αυτού για να μην μπλέκουν με τα κάθε είδους πιστοποιητικά που κυκλοφορούν τα πανεπιστήμια ζητούν είτε TOEFL είτε IELTS. Δηλαδή τα άλλα απλά δεν μετράνε. Το GRE δεν είναι τοσο για τα αγγλικά όσο για την σκέψη και τις ικανότητες επίλυσης προβλημάτων.

Οσον αφορά για τα πιστοποιητικά επειδη ξερω απο πρωτο χερι καθως θα σπουδασω στην Αγγλια Μοριακη Βιολογια στο πανεπιστημιο του Λιβερπουλ δεν ζητανε παντοτε Toefl ή IELTS εμενα για παραδειγμα με δεχτηκαν με Michigan Proficiency .Μεγαλο ρολο παιζει η εκθεση που ζητουν να γραψεις περιγραφοντας το για ποιο λογο θες να σπουδασεις το συγκεκριμενο αντικειμενο καθως και για το πως περνας τον ελευθερο χρονο σου , με λιγα λογια τους ενδιαφερει να εισαι ολοκληρωμενος σαν ανθρωπος και οχι μονοπλευρος .Βεβαια παντα μιλωντας για σπουδες οχι για μεταπτυχιακο εκτος και αν εχεις παρει το proficiency εντος 3 χρονων αλλιως ηθισται να ζητουν Ielts η TOefl

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[stathakis]

δεν ειμαι εναντια του ξωτερικου αλλα αναγνωριζονται τα πτυχια εδω?εκτος βεβαια αν καποιος θελει να φυγει γενικα απο ελλαδα!καλυτερα ειναι καποιος να τελειωσει κατι εδω και να κανει εξω ενα καλο μεταπτυχιακο!ετσι πιστευω οτι ειναι καλυτερα!δεν ξερω κιολας!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Italian dream...]

σκεφτείτε να σπουδάσετε αυτό που πάντα θέλατε με όσες θυσίες και αν χρειάστηκαν από μέρους σας και από τους γονείς σας και μετά να πρέπει να γυρίσετε στην ελλάδα και να κάνετε κάτι 100φορές κάτω,των γνώσεων και ικανοτήτων σας...εγώ μάλλον θα πέσω σε κατάθλιψη

Ασχετο, η φιλολογος μου, πέρα από φιλολογια που εκανε στην ελλαδα, εχει κανει μεταπτυχιακα πανω στην ψυχολογια και παιδοψυχολογια στην Αμερικη, διοικηση σχολων και master of arts, επισης αμερικη, που εμεινε 8 χρονια. Παντρευτηκε μαλιστα αμερικανο! Κι οταν την ρωτησα ''γιατι μετα από όλα αυτα γυρισατε στην Ελλάδα, και γινατε και καθηγητρια ενω θα μπορουσατε να εχετε μεινει εκει και να κανετε πολλά πιό πολλά πράγματα?'', μου απάντησε ''Ειχα μείνει εγκυος''. ''Και τι σχεση εχει αυτο?'' την ρώτησα, καιι μου λέει ''Ηθελα να μεγαλώσω ΜΟΝΗ μου το παιδί μου, στην ΠΑΤΡΙΔΑ του!'', με ενα υφος σαν να ελεγε το πιο αυτονόητο πράγμα στον κόσμο! Εγω πάλι δεν καταλαβαινα γιατι ηταν τοσο σημαντικο, και μου λεει ''Αν ηθελα να συνεχισω με τις σπουδες που ειχα και να κανω καριερα, θα επρεπε να παρατησω την προσωπικη μου ζωη, την οικογενεια μου, τα ΠΑΝΤΑ. Δεν γινεται να τα συνδυασεις αυτα, ειναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ. Ετσι εγω διαλεξα την οικογενεια μου, και για αυτην θυσιασα τις σπουδες μου και την ζωη που θα μπορουσα να εχω στο εξωτερικο'', τοσο απλά σαν να ελεγε την συνταγη για σπαγγετι.
Τελείως ασχετο αλλά με αυτό το τελευταιο θυμηθικα αυτο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[gregory nub]

Ασχετο, η φιλολογος μου, πέρα από φιλολογια που εκανε στην ελλαδα, εχει κανει μεταπτυχιακα πανω στην ψυχολογια και παιδοψυχολογια στην Αμερικη, διοικηση σχολων και master of arts. Παντρευτηκε μαλιστα αμερικανο! Κι οταν την ρωτησα ''γιατι μετα από όλα αυτα γυρισατε στην Ελλάδα, και γινατε και καθηγητρια ενω θα μπορουσατε να εχετε μεινει εκει και να κανετε πολλά πιό πολλά πράγματα?'', μου απάντησε ''Ειχα μείνει εγκυος''. ''Και τι σχεση εχει αυτο?'' την ρώτησα, καιι μου λέει ''Ηθελα να μεγαλώσω ΜΟΝΗ μου το παιδί μου, στην ΠΑΤΡΙΔΑ του!'', με ενα υφος σαν να ελεγε το πιο αυτονόητο πράγμα στον κόσμο!
Τελείως ασχετο αλλά με αυτό το τελευταιο θυμηθικα αυτο...

Αυτό μου ακούγεται πολύ εγωιστικό και άδικο, το παιδί είναι και του πατέρα, τι δικαίωμα έχει να του το στερεί; Αν δεν είχε σκοπό να μείνει Αμερική ας μην παντρευόταν τον Αμερικανό δηλαδή!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.