Διατηρούνται οι φιλίες του Πανεπιστημίου μετά την αποφοίτηση;

[AstRoPeLeKi]

Αν η φιλία είναι πραγματική θα μείνει για πάντα! Μιλάω εκ πείρας. Σπόυδαζα στην επαρχία και οι φίλες που έκανα ήταν ντόπιες-μόνιμοι κάτοικοι του νησιού, και δεν το εχω μετανιώσει
κ α θ ό λ ο υ. Ενώ αρχικά έκανα παρέα με άλλα άτομα και επειδή ξέρω να ξεχωρίζω αυτούς που μου ταιριάζουν και εκπέμπουμε στην ίδια συχνότητα, 3 είναι τα βασικά άτομα με τα οποία κρατάω ακόμη γερή την φιλία μας και τους επισκέπτομαι και αρκετά συχνά. Δύο εκ των μελών παντρέυτηκαν πρόσφατα, επομένως και φυσικό ακόλουθο στους γάμους ήμουν και δεν ήταν και κοντά από θέμα απόστασης!!!! Κάθε φορά που πηγαίνω και τους βλέπω και είναι πάλι ώρα μου να γυρίσω σπίτι , δεν μπορούν να με αποχωριστούν και προσπαθούν με παντίους τρόπους να με κρατήσουν εκεί και αφού φτάσω πλέον σπίτι μου ξεκινάνε οι ερωτήσαεις ¨πότε θα ξανάρθεις, άντε κατέβα στο νησί" Εύχομαι πραγματικά σε όλους να κάνουν τέτοιους φίλους Είναι ότι καλύτερο να παίρνεις τόση αγάπη απο φίλους που μοιραζόσαστε 4 απίστευτα φοιτητικά χρόνια και να δίνεις ακόμη περισσότερη σαν ανταπόδοση!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[adespoto]

Στην αρχή των σπουδών μου στο παν/μιο έκανα φιλίες οι οποίες δεν κρατούσαν πολύ, ίσως γιατί προσπαθούσα να βρω φίλους με τους οποίους θα ταιριάζουμε πραγματικά. Μετά από τρία χρόνια σε αυτή τη σχολή μπορώ να πω οτι έχω δημιουργήσει φιλίες οι οποίες κάθε άλλο παρά ευκαιριακού χαρακτήρος είναι. Γενικά είμαι ευχαριστημένη γιατί έχω αρκετούς φίλους από τη σχολή μου, παρά το γεγονός οτι δεν κάνω εύκολα φιλίες και δεν ανοίγομαι εύκολα στους άλλους. Είμαι πραγματικά χαρούμενη γι αυτό γιατί θεωρώ οτι υπάρχουν άνθρωποι εκεί που πραγματικά τους εκτιμώ και με εκτιμούν. Καμία σχέση δηλαδή με τις "παραπαίουσες" φιλίες που δημιούργησα στο σχολείο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Giovanna]

στο πρώτο έτος δεν ήμουν από τα άτομα που έβγαιναν με άλλους 100 μαζί. γενικά, είχα επιλέξει από την αρχή την παρέα μου... η οποια ήταν ολιγομελής και χαμηλών τόνων.
μετά άλλαξαν κάπως τα πράγματα, κάποιοι ήθελαν μονο σημειώσεις, κάποιοι άλλοι έφυγαν..
τελοσπάντων η παρέα μεταβαλλόταν σχεδόν κάθε χρόνο!
με το μεγαλύτερο σοκ και ταρακούνημα στο τελευταίο έτος από την 4 χρονια έμπιστη φίλη... έκτοτε έβαλα μεγάλα φίλτρα στις σχέσεις μου και κράτησα μονο 2 άτομα, με τα οποια έχουμε καθημερινή και ανιδιοτελή (το τονίζω αυτό) επικοινωνία ακόμα και τώρα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Διαφωνώ ότι οι φιλίες στο Πανεπιστήμιο γίνονται από συμφέρον. Γίνονται για όλους τους λόγους που δημιουργούνται και σε άλλα περιβάλλοντα και ναι, είναι δύσκολο να κρατήσουν αλλά αυτό επειδή η φιλία σαν αξία έχει γίνει σκ*** κι όχι λόγω του μέρους.
Εγώ κατά την διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων δεν έκανα πολλές διαφορετικές παρέες, ήμουν αρκετά επιλεκτική και αυτό είχε να κάνει κυρίως λόγω της σχολής μου(ΦΠΨ στην Φιλοσοφική). Σε ένα περιβάλλον γεμάτο γυναίκες το κουτσομπολιό, η ζήλεια και η χαζογκομενιά ήταν καθημερινά φαινόμενα! Παρόλα αυτά γνώρισα άτομα με ενδιαφέροντα και προσωπικότητα και δημιούργησα έναν μικρό πυρήνα φίλων.
Από την στιγμή που αρχίζουν δουλειές και αλλάζει το στυλ ζωής επιλέγεις με ποιούς θα κρατήσεις επαφή. Με άλλους σταματάς να έχεις πολλά κοινά, με άλλους κάνεις χαλαρά παρέα, ορισμένοι θα στην φέρουν κιόλας, τα κλασσικά. Πάντως νομίζω πως μέσα στα φοιτητικά μου χρόνια έχω βρει και μια φίλη που θα κρατήσει, που έχουμε ταιριάξει και μου έχει αποδείξει πως ξέρει να σέβεται πολλά πράγματα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fandago]

Εγώ πάλι πιστεύω ότι όλες οι φιλίες γίνονται απο συμφέρον. Η διαφορά είναι κάποιες γίνονται ενσυνειδητα και άλλες ασυνειδητα για το συμφέρον. Το υγειες λοιπόν είναι το ασυνείδητο όπου κάνουμε τις φιλίες γιατί τα άτομα μας είναι ευχάριστα, κάνουμε καλή παρέα, είναι καλοί ακροατές, έχετε πολλά κοινά και αυτά τα νιώθετε. Στο ενσυνείδητο, έχουμε μια "φιλία" σε εισαγωγικά γιατί δεν είναι πραγματική φιλία. Στο πανεπιστήμιο, ως ένας χώρος στον οποίο ζούμε όπως και σε όλους τους άλλους χώρους, μπορούν να αναπτυχθούν και των 2 ειδών οι φιλίες. Τώρα για μένα, αναλόγως το είδος της σχολής τα ποσοστά αλλάζουν. Αν η σχολή είναι δύσκολη πχ, υπάρχουν περισσότερες "φιλίες". Προσωπικά δεν κάνω τέτοιες φιλίες και μόλις αντιληφθώ (ευτυχώς για μένα μπορώ να το αντιληφθώ νωρίς) ότι ο άλλος έχει και άλλες προθέσεις, ξεκόβω. Έτσι στα τελειώματά μου, έχω πλέον τις παρέες και τους φίλους μου με τους οποίους πιστεύω ότι δεν θα χαθούμε. Ο χρόνος θα δείξει...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[adespoto]

Εγώ προσωπικά δεν έχω δημιουργήσει καμία φιλία από συμφέρον και από τι συμφέρον να τη δημιουργήσω δηλαδή?? Να μου δείχνει τις απαντήσεις στην εξεταστική ή να μου γράφει τις εργασίες στα εργαστήρια. Δε δίνω δεκάρα για κάτι τέτοια και δεν επιτρέπω και σε κανέναν να μου κάνει τέτοιου είδους "χάρες". Οι φιλίες μου γενικά βασίζονται στον αλληλοσεβασμό και την αλληλοϋποστήριξη. Προφανώς πρέπει να υπάρχει χημεία μετακύ δύο φίλων για να μπορούν να κάνουν παρέα και να περνάνε καλά μαζί, έχω μια συμφοιτήτρια πχ, που όσο αστείο κι αν είναι κάτι που θα πώ, δε γελάει με τίποτα. Εντάξει, απλά δεν μπορούμε να γίνουμε και κολλητές με αυτήν την κοπέλα γιατί ξενερώνω απίστευτα κάθε φορά. (ξέφυγα λιγάκι ε? )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dimidola]

Γενικά πιστεύω ότι μπορείς να βρεις "γνωστούς" παντού. Όποιον ρωτάς τί κάνει και ξέρεις και το όνομά του, χρήσιμος είναι.. Σε δεύτερο επίπεδο είναι αυτοί που έχεις το τηλέφωνό τους και σε μία ανάγκη μπορείς να τους στείλεις μήνυμα ή ακόμα καλύτερα να τους πάρεις τηλέφωνο. Μετά είναι αυτοί που θα σε πάρουν και θα τους πάρεις να δεις τι κάνουν κι αν θέλουν να πάτε για καφέ και οι καλύτεροι είναι αυτοί που θες να πάτε για καφέ ή απλά να ξέρεις ότι είναι καλά... Συνήθως στο πανεπιστήμιο αποκτάς πολλά τηλέφωνα που μετά από μία βδομάδα δε θυμάσαι ποιανού είναι αλλά και γνωρίζεις πολλά άτομα που τους πετυχαίνεις όταν βγαίνεις γιατί ξέρουν αυτούς με τους οποίους βγαίνεις... Οι φίλοι είναι λίγοι και καλοί και μπορεί να είναι από το πανεπιστήμιο αλλά δεν είναι απαραίτητο... Γενικά το πανεπιστήμιο προσφέρεται για να βρεις άτομα με κοινά ενδιαφέροντα και με τα οποία μπορείς να ανταλλάξεις δυο κουβέντες και να πιεις έναν καφέ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kristy314]

Να ξεθάψω το θέμα να σας πώ και εγώ τον πόνο μου....Τώρα μπαίνω στο Δ' εξάμηνο και δεν έχω κάνει καμία φιλία!Ευτυχώς γνώρισα το αγόρι μου πέρυσι και έκτοτε είμαι μαζί του ευτυχώς!Αν και αυτός είναι από την πόλη που σπουδάζω και τώρα θα πάει Πάτρα για σπουδες και θα μείνω ξανά μόνη μου...
Στο πρώτο εξάμηνο αρχισε η βλακεία μου!Δεν πολυπήγαινα στη σχολή και έφευγα συχνά για να πάω στις φίλες μου και στο τότε αγόρι μου οι οποίοι σπούδαζαν σε άλλες πόλεις.Μετα το νοέμβρη με έπιασε μια μορφή κατάθλιψης και δεν έβγαινα απο το σπίτι για ένα μήνα...Και επίσης όλοι,τουλαχιστον το 90%,μέναν στην έστία ενώ εγώ σε σπίτι και είχαν δημιουργήσει τις παρέες τους.Μόνο με ένα παιδί αρχίσαμε να βγαίνουμε με την παρέα του αλλά εν τέλει μου την έπεσε ενώ εγώ δεν ήθελα και ξεκόψαμε..
Γενικά δεν είμαι πολύ κλειστός χαρακτήρας.Στην πόλη μου έχω φίλους και πολλούς γνωστούς αλλά εδώ δεν ξέρω τι γίνεται.
Έχασα την αρχή που γίνονται οι παρέες και γενικά στη σχολή μου είναι όλοι πολύ διαφορετικοί από εμένα(ντύσιμο,μουσικές προτιμήσεις κλπ).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Να ξεθάψω το θέμα να σας πώ και εγώ τον πόνο μου....

Καλά έκανες αν σε κανει αυτο να νιωθεις καλύτερα

Ευτυχώς γνώρισα το αγόρι μου πέρυσι και έκτοτε είμαι μαζί του ευτυχώς!.

Αυτο δεν ειναι ευτυχως και θα σου πω παρακατω γιατι το λεω.

Αν και αυτός είναι από την πόλη που σπουδάζω και τώρα θα πάει Πάτρα για σπουδες και θα μείνω ξανά μόνη μου...

Συνηθως, οι ανθρωποι που μενουν ''μονοι'' τους το κανουν για δυο λογους: η επειδη α) ειναι επιλογη τους ή β) ειναι υπεραπαιτητικοι απο τον κοσμο.

Δεν πολυπήγαινα στη σχολή και έφευγα συχνά για να πάω στις φίλες μου και στο τότε αγόρι μου οι οποίοι σπούδαζαν σε άλλες πόλεις.

Αυτο δεν ειναι βλακεια. Ηθελες και το εκανες και δεν εχει καμια απολυτως σχεση με το γεγονος οτι δεν κοικωνικοποιηθηκες. Θα μπορουσες να πηγαινεις καθε μερα και να μην ξανοιχτεις με κανεναν. Θα μπορουσες να πηγαινεις μια στις τοσες και ναναρωτιεσαι σε ποιον αποσους ειχες γνωρισει(εστω στους πρωτους 2-3 καφεδες) θα τηλεφωνησεις.

Μετα το νοέμβρη με έπιασε μια μορφή κατάθλιψης και δεν έβγαινα απο το σπίτι για ένα μήνα...

Συμβαινει στο 90% των φοιτητων για μια μεγαλη περιοδο μεχρι να μπουν για τα καλα στα ζητουμενα της σχολης, να αποφασισουν αν τους ταιριαζει, να προσαρμοστουν, να χουν αυτοκαταστροφικες τασεις ή εστω να απομονωνονται χωρις να το απολαμβανουν. Γιαυτο τις αποκαλω τασεις αυτοκαταστροφης, ειναι οι επιλογες που μας ριχνουν και δε μας ανεβαζουν ουσιαστικα, αλλα παρολαυτα τις κανουμε.

Γενικά δεν είμαι πολύ κλειστός χαρακτήρας.Στην πόλη μου έχω φίλους και πολλούς γνωστούς αλλά εδώ δεν ξέρω τι γίνεται.
Έχασα την αρχή που γίνονται οι παρέες και γενικά στη σχολή μου είναι όλοι πολύ διαφορετικοί από εμένα(ντύσιμο,μουσικές προτιμήσεις κλπ).

Νεα πολη, νεα αρχη, νεος προσανατολισμος, περιοδος συμφιλιωσης με τα νεα δεδομενα, περιοδος απολογισμου και ωρα δρασης. Νομιζω πως το δευτερο και τριτο πλεον ετος σε αυτα τα σκαμπανεβασματα, απο τη στιγμη που χεις αποφασισει αν σου ταιριαζει η σχολη σου κι εχεις προσαρμοστει σε αυτο, ειναι η δραση, η κοικωνικοποιηση και η ενταξη σου σε ομαδες.
Ο ανθρωπος μονος του δεν αντεχει παραπανω απο λιγο διαστημα.
Η μοναχικοτητα ειναι επιλογη ενω η μοναξια ειναι αποτελεσμα κακης διαχειρισης των διαπροσωπικων σχεσεων. Η θητεια στη μοναχικοτητα για μια περιοδο της ζωης κανει θαυματα. Ισορροπει, επαναπροσδιοριζει, δυναμωνει και θετει νεες βασεις.
Δε θα σου πω να πιεσεις τον εαυτο σου και σε οποιον βρεις μπροστα σου να πας να του μιλησεις.
Θα ελεγα να δρασεις ενστικτωδως, κι αφου οπως λες δεν εισαι κλειστος χαρακτηρας, ακομα καλυτερα κι ενα συν στο να προχωρησεις στην ενταξη του στην κοινωνια της σχολης.
Οι ανθρωποι ειναι οι ιδιοι παντου (με αφορμη τη διαφορετικοτητα που ειπες ολων των παιδιων) μη σε εκπληξει αν στο μελλον βρεθεις να φορας τα ιδια ρουχα κι ακους την ιδια μουσικη. Αναμεσα στους διαφορετικους υπαρχουν κι αυτοι που ειναι σαν εσενα αν θελεις, αλλα ακομα και αυτοι οι διαφορετικοι μπορουν να σε μαθουν νεα πραματα. Ναι μεν παιζουν ρολο τα ενδιαφεροντα αλλα παιζει ρολο και η προσωπικοτητα.

Οι περισσοτεροι απο μας σε αυτες τις ηλικιες, οταν εχουμε σχεση με καποιον, ποσο μαλλον αν προκειται για σπουδες σε μια αγνωστη εντελως πολη, εξαιτιας της ανασφαλειας μας για το αυριο αλλα και το τωρα των δεδομενων (που θα παω, τι θα κανω, με ποιους θα κανω παρεα, που ειμαι, που ειναι η οικογενεια μου, ειμαι μονος μου, εχω μπερδευτει) γραπωνομαστε απο αυτον που μας ξερει καλυτερα. Ειτε προκειται για το αγορι μας, ειτε προκειται για τη φιλη μας. Ομως επειδη η φιλη μας ειναι αλλιως απο το αγορι μας, δινουμε βαρος στο δευτερο και λογω καθημερινης επικοινωνιας μαζι του και λογω ερωτα και λογω διαφορετικοτητας φυλου. Νομιζουμε πως μας καταλαβαινει καλυτερα. Στο κομματι των φιλων ομως, μονο οι φιλοι μπορουν να σε καταλαβουν ακριβως και γιαυτο νιωθεις πως τους χρειαζεσαι αλλιως αν ειχες μονο το αγορι σου κι ησουν πραγματι ικανοποιημενη απο τη φιλια που σου δινει, δε θα στενοχωριοσουν.

Βασικα και απλα βηματα ξεκινα να κανεις, οπως νομιζεις εσυ. Βρες το κινητρο να ασχοληθεις με τους ανθρωπους.
Ξεκινα να πηγαινεις σχολη και να ρωτας τους συμφοιτητες σου για αποριες, να μαθαινεις, να μη φευγεις μολις τελειωνει το μαθημα, να ενημερωνεσαι απο τα κομματα. Μια καλη αρχη ειναι κι απο κει, πολυς κοσμος στα κομματα (το μεγαλυτερο ποσοστο χαβαλεδιαζει παρα κανει δουλεια ) ζητα σημειωσεις, προτεινε εναν καφε, ενδιαφερσου για εκεινους που θα σου τραβηξουν την προσοχη. Δειχνουμε ενδιαφερον, για να ενδιαφερθουν για εμας. Κανε την αρχη κι ολα θα ερθουν απο μονα τους.

Δεν ξερω κατα ποσο ηθελες να τα γραψεις μονο ή να παρεις και μια γνωμη, ειπα να στη δωσω μιας και εχω υπαρξει φοιτητρια κι εχω νιωσει ολες αυτες τις ανησυχιες, ισως... και περισσοτερες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[S4vv4s]

Ολα ειναι θεμα προτεραιοτητων.Εγω ενω εχει μονο ενα χρονο που τελειωσα το βιολογικο ειχα την τυχη να βρω δουλεια (φυσικα ασχετη με το αντικειμενο...) στην Θεσσαλονικη ετσι θα παραταθει λιγακι η διαμονη μου εδω,τωρα για ποσο δεν ξερω αλλα θα φανει.Ετσι εχω καθε ευκαιρια να ειμαι κοντα με τους φιλους μου.Αλλα απο την αλλη και με μερικους μεγαλυτερων εξαμηνων που εκανα παρεα και καποιοι εφυγαν λιγο παλιοτερα στα σπιτια τους κραταμε παρα πολυ στενη επαφη..Με τους δυο κιολας πηγαμε τον Ιουνιο στην Στοκχολμη με την WorldVentures... Οι σχεσεις θελουν δουλεια και απο τις δυο πλευρες και καλο ειναι να μην αφηνουμε την ρουτινα να μας τρωει. Ζησαμε τοσα και τοσα αυτα τα χρονια που παντα κατι θα μας ενωνει....Πρωτα και καλυτερα το ταξιδι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Devil]

Θα πω κι εγώ για τη δική μου περίπτωση.

Στο 1ο έτος, που θέλεις να γνωρίσεις όσο περισσότερους μπορείς, είχα μια παρέα 10 ατόμων. Απο αυτούς πιο κοντά ήμουν με 3-4 άτομα και με τους υπόλοιπους απλώς πηγαίναμε για καφε κλπ.

Στο 2ο έτος από μια παρεξήγηση, αλλά και από συμπεριφορά επικεντρωμένη στις "σημειώσεις" της σχολής και του στυλ "δε σε ενημερώνω για ό,τι συμβαίνει στο μάθημα... ας μάθεις μόνη σου" ξέκοψα από το άτομο που είχα πιο κοντά μου και ως δια μαγείας και ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι της παρέας απομακρύνθηκαν... Βλέπετε το άτομο το κοντινό σε εμένα είχε ηγετική στάση και όλοι οι άλλοι απ' ό,τι κατάλαβα ήταν "ουρές" του ηγέτη!!! Δεν κατάλαβα τότε πώς γίνεται αυτό... Δηλαδή σε μια παρέα ένας να είναι ο ηγέτης, άλλος να διεκδικεί τη θέση του "δεξιού χεριού του ηγέτη" (!!!!!) και όλοι οι άλλοι να είναι σαν άβουλα όντα... Τέλος πάντων... Τότε μπήκα σε μια άλλη παρέα που δε μου πολυταίριαζε και τελικά έμεινα με μια κοπέλα που ήταν στην αρχική παρέα και την είχαν ξεκόψει και αυτή.




Τελικά από τη σχολή με μια κοπέλα έχω κρατήσει επαφές, με την οποία υπήρχε "αλληλοβοήθεια" και τώρα που έχω τελειώσει τη σχολή δε νομίζω ότι υπάρχει τέτοιο θέμα εκμετάλλευσης (τουλάχιστον σε θέματα σχολής).

Πολυ σωστή αποτίμηση! Ναι συνηθως έτσι γινεται ! Αυτα ειναι τα άσχημα της κλικας .... οταν εισαι σε μια κλικα πρέπει να ακολουθεις τους άγραφους κανονες της και το κοινο στυλάκι ολων. Εγω δεν ήμουν ποτέ της κλικας με ολους μιλούσα με ολους θα μπορουσα να κάνω παρέα εκτος απο κάποιους που δεν ήταν σωστοι χαρακτηρες δηλαδη αχαριστοι - πλεονεκτες - αγενεις - επιθετικοί και συμφεροντολογοι.



Έχω κρατησει πάντως φιλους απο τη σχολή τουλάχιστον τέσσερα άτομα τα θεωρώ φίλους μου και έχουμε συχνή επαφή. Αλλα έχω κρατησει και απο το Λυκειο και απο το Γυμνάσιο και άλλους. Και απο το στρατο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νομάρχης]

Η μητέρα μου και οι νονές μου γνωρίστηκαν στο πανεπιστήμιο (τέλη δεκαετίας του 80) και από τότε μέχρι σήμερα επικοινωνούν τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα τηλεφωνικώς (δε χρησιμοποιούν Internet κλπ). Με τη μια βλέπονται μια φορά το χρόνο, τις άλλες δυο έχει να τις δει σχεδόν 15 χρόνια από κοντά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.